Οι Μοναχοί, όπως τους υμνεί ο λόγος της Εκκλησίας, παρουσιάζονται νεκροί απ’ όλα έξω, αποσπασμένοι από τη φασαρία και τη σύγχυση του κόσμου. Μέσα στην αίσθηση κι όμως τελείως αναίσθητοι, όχι από αδιαφορία αλλά από υπέρβαση, ζουν αντίθετα στη φύση του πεπτωκότος ανθρώπου. Βλέπουν και δεν βλέπουν, κοιτούν και δεν κοιτούν, διότι το βλέμμα τους έχει στραφεί αλλού, προς εκείνο που δεν συλλαμβάνεται με τα μάτια της σάρκας. Τα θαύματα του Θεού, που ο κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει, τα προσεγγίζουν με νοερή αίσθηση, με καθαρή καρδιά, πέρα από τις αισθήσεις.
Έξω από τον κόσμο βρίσκονται, ή μάλλον μέσα στον κόσμο σαν νεκροί προτού πεθάνουν. Έχουν ήδη περάσει την έξοδο από τη ζωή της φιλαυτίας και έχουν κλειστεί, εκούσια, σε μια πορεία που μοιάζει με τάφο για τον παλαιό άνθρωπο, αλλά είναι μήτρα ζωής για τον καινούριο. Σαν ένδυμα έχουν ντυθεί το σκοτάδι της αφάνειας και της ταπείνωσης. Μέσα στην αίσθηση παραμένουν αναίσθητοι στα κοσμικά, και στο μέσο της ζωής είναι νεκροί για την αμαρτία, ώστε να ζουν αληθινά για τον Θεό.
Αυτή η παράδοξη κατάσταση, που ο κόσμος παρεξηγεί και συχνά θεωρεί άρνηση της ζωής, είναι στην πραγματικότητα η βαθύτερη κατάφασή της. Ο μοναχός δεν πεθαίνει από απελπισία, αλλά από έρωτα θείου. Δεν αρνείται τον κόσμο από μίσος, αλλά για να τον αγαπήσει αληθινά μέσα στην προσευχή. Έτσι, η σιωπή του γίνεται φωνή, η απόσυρσή του παρουσία, και ο θάνατός του πριν τον θάνατο γίνεται μαρτυρία ζωής αιωνίου.
Η Εκκλησία στέκει με σεβασμό μπροστά σε αυτό το μυστήριο και καλεί τον καθένα να διακρίνει ότι η αληθινή ζωή δεν μετριέται με θορύβους και επιτυχίες, αλλά με την κρυφή κοινωνία με τον Θεό. Όποιος κατανοήσει έστω και λίγο αυτή την οδό, μαθαίνει να σιωπά, να ταπεινώνεται και να ελπίζει, ακόμη κι αν μένει μέσα στον κόσμο.
Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Λόγος που ανασαίνει σιωπή και μαρτυρεί ζωή κρυμμένη εν τω Θεώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.