Ο Γέροντας Μεθόδιος στον κ. Δαμιανίδη Στέφανο. 28.04.2023

 

ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΗΤΑΝ ΑΙ ΜΥΡΟΦΟΡΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ;

 

«...Πρῶτον λοιπόν ζήτημα ἔχομεν πόσες ἦταν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἐπῆγαν εἰς τόν Τάφον τοῦ Χριστοῦ μέ τά μύρα; Καί λέγομεν εἰς αὐτό ὅτι πολλές καί διάφοροι εἶναι αἱ Μυροφόρες πλήν οἱ κυριώτερες Μυροφόρες γυναῖκες ἦταν ἑπτά. Αὐτές δέ ἦταν οἱ ἑξῆς:
Πρώτη εἶναι Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔβγαλε ἑπτά δαιμόνια καί διά τήν εὐεργεσίαν αὐτήν ἀκολουθοῦσε καί ἀγαποῦσε τόν Χριστόν. Μαγδαληνή δέ ὀνομάζετο ἡ Μαρία διότι ἐκατάγετο ἀπό τά Μάγδαλα. Μετά δέ τήν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ ἐπῆγεν εἰς τήν Ρώμην, πρός τόν Αὐτοκράτορα Τιβέριον, ὁ ὁποῖος ἔπασχε ἀπό τόν ἕνα ὀφθαλμόν καί τόν ἐθεράπευσε. Διά τήν εὐεργεσίαν αὐτήν τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ὁ Τιβέριος ἔφερε εἰς τήν Ρώμη τούς Ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων καί τόν Πόντιον Πιλᾶτον καί ἀφοῦ τούς ἐδίκασε, τούς κατεδίκασε εἰς θάνατον, ἐπειδή ἐσταύρωσαν ἕναν ἀθῶον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Τέλος ἡ Μαρία ἀπέθανεν εἰς τήν Ἔφεσον ὅπου καί τήν ἔθαψεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἀργότερον ὁ Βασιλεύς Λέων ὁ Σοφός ἔφερε τό ἅγιον λείψανόν της εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.
Δεύτερη Μυροφόρος εἶναι ἡ Σαλώμη, περί τῆς ὁποίας λέγουσι κάποιοι ὅτι ἦτο ἡ νόμιμη γυναῖκα τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος. Ἄλλοι δέ λέγουν ὅτι ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος, τό ὁποῖον εἶναι ἀληθέστερον, διότι ὁ Ἰωσήφ ὁ Μνήστωρ εἶχε ἑπτά παιδιά. Τέσσερα ἀγόρια, τόν Ἰάκωβον (ὁ ὁποῖος ὀνομάζετο μικρός) τόν Ἰωσῆν, τόν Σίμωνα καί τόν Ἰούδα, ὄχι τόν προδότην, ἀλλά τόν λεγόμενον Ἀδελφόθεον. Εἶχε δέ καί τρεῖς θυγατέρες, τήν Ἐσθήρ, τήν Θάμαρ καί τήν Σαλώμην τήν γυναῖκα τοῦ μικροῦ Ζεβεδαίου. Ὤστε ὅταν ἀκούεις αὐτό πού λέγεται στό Εὐαγγέλιο «Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καί Ἰωσῆ μήτηρ» (Μάρκ. ιε΄, 40) τήν Παναγία Θεοτόκον νόμιζε ὅτι λέγει, διότι ὡς μήτηρ τῶν τέκνων τοῦ Ἰωσήφ ἐφαίνετο ἡ Παναγία. Ἐκ τούτου δέ προκύπτει ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί ὁ Χριστός ἦταν ἀνεψιός καί θεῖος. Ὁ μέν Χριστός θεῖος, ὁ δέ Ἰωάννης ἀνεψιός.
Τρίτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Ἰωάννα, ἡ ὁποῖα ἦταν γυναίκα τοῦ Χουζᾶ, ὁ δέ Χουζᾶς αὐτός ἦτο ἐπίτροπος καί οἰκονόμος εἰς τόν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἠρώδου.


Τέταρτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή του Λαζάρου, ἡ ὁποῖα καί προτύτερα εἰς τόν οἶκον της ἤλειψε τό Χριστόν μέ τό Μύρον, ὅταν ἀνέστησε τόν ἀδελφόν της τόν Λάζαρον, καθώς τό ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγων: «Ἡ οὖν Μαρία λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς» ( Ἰω. ιβ΄, 3).
Πέμπτη Μυροφόρα εἶναι ἡ Μάρθα ἡ ἀδελφή τῆς Μαρίας καί τοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποῖα καί πολλήν προθυμίαν ἔδειξε πρός τόν Χριστόν ἀπό τήν ἀρχήν, διότι αὐτή τόν ὑπηρέτει εἰς ὅλα τά σωματικά.
Ἕκτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Μαρία ἡ γυναίκα τοῦ Κλωπᾶ. Κλωπᾶν δέ κάποιοι τόν Κλεόπαν ὀνομάζουσιν. Αὐτή τήν Μαρία ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἀδελφήν τῆς Θεοτόκου τήν ὀνομάζει, λέγων εἰς τήν Σταύρωσιν αὐτό: «Εἰστήκεσαν δέ παρά τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ» (Ἰω. ιθ΄, 25).
Πῶς δέ ἦταν ἀδελφή τῆς Παναγίας ἀκούσατε. Ὁ Ἰωακείμ ὁ πατήρ τῆς Παναγίας, εἶχεν ἀδελφό, ὅστις ἀπέθανε χωρίς νά ἀποκτήσει τέκνον, κατά δέ τόν Νόμον τοῦ Μωϋσέως ἐπῆρε τήν νύμφην του διά γυναῖκα καί ἔκαμε ἀπό ἐκείνην αὐτήν τήν Μαρίαν. Ἀπό δέ τήν Ἄννα ἔκαμε τήν Παναγίαν Θεοτόκον. Ὥστε λοιπόν ἀδελφή τῆς Παναγίας μας ἦταν ἀπό τόν πατέρα μόνον.
Ἑβδόμη Μυροφόρος εἶναι ἡ Σωσσάνα.
Ἦσαν δέ καί ἄλλες πολλές ὡς τό λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς «αἵτινες ἦσαν διακονοῦσαι αὐτῶ» (Λουκ. η΄, 3 και Ματθ. κζ΄, 55) δηλαδή τόν Χριστόν, ἀλλά οἱ Εὐαγγελιστές δέν ἔγραψαν τά ὀνόματα ὅλων διότι δέν ὑπῆρχε λόγος.
(Δαμασκηνοῦ Στουδίτου - Μητροπολίτου Ἄρτης)
(Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ ΙΔ΄, σελ. 38.

 

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ(ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Οπου λέγεται καί ὅτι πρώτη ἡ Θεοτόκος εἶδε τόν Κύριο
μετά τήν ἀνάστασί του ἐκ νεκρῶν
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Η ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωσις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, εἶναι ἀναζώωσις καί ἀνάπλασις καί ἐπάνοδος πρός τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ πρώτου Αδάμ πού καταβροχθίσθηκε ἀπό τόν θάνατο λόγω τῆς ἁμαρτίας καί διά τοῦ θανάτου ἐπαλινδρόμησε πρός τήν γῆ ἀπό τήν ὁποία ἐπλάσθηκε. Οπως λοιπόν ἐκεῖνον στήν ἀρχή δέν τόν εἶδε κανείς ἄνθρωπος νά πλάττεται καί παίρνη ζωή, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε κανείς ἄνθρωπος ἐκείνη τήν ὥρα, μετά δέ τήν λῆψι τῆς πνοῆς ζωῆς μέ θεῖο ἐμφύσημα πρώτη ἀπό ὅλους τόν εἶδε μιά γυναῖκα, διότι μετά ἀπό αὐτόν πρῶτος ἄνθρωπος ἦταν ἡ Εὔα.ἔτσι τόν δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τόν Κύριο, ὅταν ἀνίστατο ἀπό τούς νεκρούς, κανείς ἄνθρωπος δέν τόν εἶδε, ἀφοῦ δέν παρευρισκόταν κανείς δικός του καί οἱ στρατιῶτες πού ἐφύλασσαν τό μνῆμα ταραγμένοι ἀπό τόν φόβο εἶχαν γίνει σάν νεκροί, μετά δέ τήν ἀνάστασι πρώτη ἀπό ὅλους τόν εἶδε μιά γυναῖκα, ὅπως ἀκούσαμε νά εὐαγγελίζεται σήμερα ὁ Μάρκος.διότι, λέγει, «ὅταν ὁ Ιησοῦς ἀναστήθηκε τό πρωί τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, παρουσιάσθηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή».
Φαίνεται βέβαια σαφῶς ὅτι ὁ εὐαγγελιστής εἶπε καί τήν ὥρα κατά τήν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος, δηλαδή πρωί, καί ὅτι παρουσιάσθηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή καί ὅτι ἐφάνηκε ἀκριβῶς τήν ὥρα τῆς ἀναστάσεως. Δέν λέγει ὅμως ἔτσι, ὅπως θά φανῆ ἄν ἐξετάσωμε προσεκτικώτερα τά πράγματα.διότι λίγο παραπάνω καί αὐτός σέ συμφωνία μέ τούς ἄλλους εὐαγγελιστάς λέγει ὅτι αὐτή ἡ Μαρία ἦλθε καί προηγουμένως μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες στόν τάφο, καί ἀφοῦ τόν εἶδε ἀδειανό ἀπῆλθε. Ωστε ὁ Κύριος ἀναστήθηκε πολύ ἐνωρίτερα ἀπό τό πρωί πού τόν εἶδε. Επισημαίνοντας δέ καί τήν ὥρα ἐκείνη, δέν εἶπε ἁπλῶς πρωί, ὅπως ἐδῶ, ἀλλά πολύ πρωί.ἑπομένως ὡς ἀνατολή ἡλίου ἐκεῖ ἐννοεῖ τό ἀμυδρό φῶς πού προτρέχει στόν ὁρίζοντα, τό ὁποῖο δηλώνοντας καί ὁ Ιωάννης λέγει ὅτι ἦλθε τό πρωί, ὅταν ἀκόμη ἦταν σκοτεινά ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή στό μνημεῖο καί εἶδε τήν πέτρα σηκωμένη ἀπό τό μνημεῖο.

Δέν ἦλθε δέ μόνο πρός τό μνῆμα τότε αὐτή, κατά τόν Ιωάννη, ἀλλά καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό μνῆμα, χωρίς νά ἰδῆ τόν Κύριο ἀκόμη. Τρέχει κι ἔρχεται πρός τόν Πέτρο καί τόν Ιωάννη, καί ἀναγγέλει ὄχι ὅτι ἀναστήθηκε ὁ Κύριος, ἀλλ ὅτι μεταφέρθηκε ἀπό τόν τάφο, ὥστε δέν ἐγνώριζε ἀκόμη τήν ἀνάστασι. Επομένως ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στή Μαρία ὄχι ἐντελῶς πρώτη, ἀλλά μετά τήν πλήρη ἔλευσι τῆς ἡμέρας. Υπάρχει λοιπόν κάτι πού ἀναφέρεται συνεσκιασμένως ἀπό τούς εὐαγγελιστάς, τό ὁποῖο θ ἀποκαλύψω πρός τήν ἀγάπη σας. Πραγματικά τό εὐαγγέλιο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πρώτη ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅπως ἦταν σωστό καί δίκαιο, ἐδέχθηκε ἀπό τόν Κύριο ἡ Θεοτόκος καί αὐτή εἶδε πρίν ἀπό ὅλους τόν ἀναστάντα καί ἀπήλαυσε τή θεία ὁμιλία του, καί ὄχι μόνο τόν εἶδε μέ τούς ὀφθαλμούς της καί ἔγινε αὐτήκοος αὐτοῦ, ἀλλά καί πρώτη καί μόνη ἄγγιξε τά ἄχραντα πόδια του, ἔστω καί ἄν οἱ εὐαγγελισταί δέν τά λέγουν φανερά ὅλα αὐτά, μή θέλοντας νά προσαγάγουν ὡς μάρτυρα τήν μητέρα, γιά νά μήν δώσουν ἀφορμή ὑποψίας στούς ἀπίστους. Επειδή δέ τώρα ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ ἀναστάντος ὁμιλοῦμε πρός πιστούς καί ἡ ὑπόθεσις τῆς ἑορτῆς ἀπαιτεῖ ἐπείγουσα διευκρίνησι τῶν σχετικῶν μέ τίς Μυροφόρες, μέ τήν ἄδεια αὐτοῦ πού εἶπε "δέν ὑπάρχει κρυφό πού δέν θά γίνη φανερό", θά τό φανερώσωμε καί τοῦτο.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων - Εὐαγγέλιον - Μέ ἀγάπη καί ἀφοσίωση

Κατά Μάρκον Εὐαγγέλιον (ιε΄ 43 – ιστ΄8) 

Εν ταις ημέραις ἐκείναις, ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.

Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ

1. Η ἀγάπη ποὺ τολμᾶ

Ἡ Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων εἶναι ἀφιερωμένη στὰ πρόσωπα ἐκεῖνα τὰ  ὁποῖα μὲ πολλὴ ἀγάπη ἀλλὰ καὶ περισσὴ εὐλάβεια φρόντισαν γιὰ τὴν  ἀποκαθήλωση τοῦ ἀχράντου Σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἐνταφιασμό Του. 

Πρόκειται γιὰ τὸν Ἰωσὴφ ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία, τὸν  Νικόδημο, τὸν νυκτερινὸ μαθητὴ τοῦ Κυρίου, καὶ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες.
Αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο, στὴν περίπτωση τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Νικοδήμου ἐκδηλώθηκε μὲ ἡρωισμὸ καὶ αὐταπάρνηση.Ὁ Ἰωσήφ, «εὐσχήμων βουλευτής», δηλαδὴ σεβαστὸ  καὶ ἐπίσημο μέλος τοῦ Ἰουδαϊκοῦ  Συνεδρίου, ἦταν αὐτὸς ποὺ τόλμησε  νὰ παρουσιαστεῖ στὸν Πιλάτο καὶ νὰ  ζητήσει τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου γιὰ  νὰ τὸ ἐνταφιάσει.
Τόλμησε! Χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων ἢ τὴν τυχὸν ἀπόρριψη τοῦ αἰτήματός του. Τόλμησε! Κι ἂς γνώριζε ὅτι αὐτὸ ἔθετε σὲ κίνδυνο τὸ ἀξίωμα, τὴν περιουσία, τὴν ἴδια του τὴ ζωή!
Αὐτὴ τὴν τόλμη καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ ἀποκτήσουμε. Τόλμη γιὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας, ἀκόμη κι ἂν δεχόμαστε εἰρωνεῖες γι’ αὐτό· νὰ θυσιάζουμε τὸν ἑαυτό μας χάριν τῶν ἄλλων· νὰ μένουμε πιστοὶ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ μᾶς κοστίσει.

Για να είσαι Χριστιανός πρέπει να μιμείσαι τον Χριστό

Όπου και αν πας, τον Θεό να έχεις μπρος στα μάτια σου πάντοτε.

● Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζητάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστι, από την γλώσσα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη
(Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος).

● Αδελφοί μου, ας έχουμε καθαρό νου, στραμμένο στον Θεό... Ας κάνουμε όσα αρέσουν στον Θεό. Όποιος ζει, όπως θέλει ο Θεός, ζει μαζί με τον Θεό.

● Το να αγνοούν οι άνθρωποι εντελώς τους θείους νόμους είναι μεγάλη προδοσία της σωτηρίας.

● Εάν δουλεύουμε αδιάκοπα (τις εντολές του Θεού, την αρετή) θα βρούμε τον δρόμο της ζωής.

● ...Δια να βρεις παρηγοριά από τον Θεό, πήγαινε προσκολλήσου σε άνθρωπο που έχει φόβο Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό σου ενώπιόν του και παράδωσε το θέλημά σου.

● Όλα για μας τα υπέστη ο Χριστός, για να μας σώσει. Ας είμαστε νηφάλιοι, ας είμαστε άγρυπνοι, ας περνούμε τον καιρό μας προσευχόμενοι, ας κάνουμε όσα είναι ευάρεστα σ' Αυτόν.

● Εάν δεν μισήσεις πρώτα την αμαρτία, δεν μπορείς να κάνης το θέλημα του Θεού... Το μόνο που ζητάει ο Θεός απ' τον άνθρωπο είναι η καλή του διάθεση και να έχει πάντοτε τον φόβο του Θεού.

● Εκεί που υπάρχει σαρκική ανάπαυση, δεν μπορεί να κατοικήσει φόβος Θεού (Αβ. Ησαΐας).

● Εάν κανείς, δεν δουλέψει, δεν παίρνει μισθό από τον Θεό (Αβ. Ησαΐας).

● Η επαγρύπνηση, η προσοχή στον εαυτό μας και η διάκριση, αυτές οι τρεις αρετές είναι οδηγοί της ψυχής.

● Απόφευγε τις ανώφελες φιλίες του κόσμου αυτού, και από μόνες τους θα αποξενωθούν (Αββάς Ποιμήν).

● Να είσαι πρόθυμος πάντα να κάνης την πνευματική σου εργασία λίγο - λίγο και θα σωθής.

● Προϋπόθεση για να 'σαι Χριστιανός είναι να μιμείσαι τον Χριστό.

● Όπως δεν είναι δυνατόν να βόσκουν μαζί πρόβατα και λύκοι, έτσι είναι αδύνατον να βρει έλεος εκείνος που αντιμετωπίζει με δόλο τον πλησίον του.

ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟ (ΠΑΛΑΙΟ) ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

σχολιο ιστολογιου μας: δημοσιευουμε μια σειρα ερωτωαπαντησεων σχετικα με το θεμα του εορτολογιου διοτι αυτες τις ημερες καποια ιστολογια ξεκινησαν μια <<πολεμικη>> εναντιον του πατριου εορτολογιου και συγχρονως σιγονταρησαν αυτην την σταση και καποιοι σχολιαστες στα δημοσιευματα τους οι οποιοι οπως αντιληφθηκαμε στερουνται γνωσεως εχοντας ομως δυστυχως ΑΠΟΨΗ !!!

 ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΩΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΤΡΕΙΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ .ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΣΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΝΑ ΣΑΣ <<ΑΝΟΙΞΟΥΝ>> ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΑΣ.

Γιατί πιστεύω, αυτά που πιστεύω:

1.       Ερώτηση: Πότε έγινε η αλλαγή του ημερολογίου;

Απάντηση: Η αλλαγή του ημερολογίου έγινε το 1924, όταν Πατριάρχης Κων/λεως ήταν ο Μελέτιος Μεταξάκης και Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.

2.      Ερώτηση: Μπορούσαν οι δύο προκαθήμενοι Κων/λεως και Ελλάδος να αλλάξουν μονομερώς το ημερολόγιο;

Απάντηση: Όχι. Χρειαζόταν η σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων Πατριαρχείων και Αυτοκέφαλων εκκλησιών, καθώς και του Αγίου Όρους. Την έγκριση  αυτή δεν την είχαν ποτέ. Αντιθέτως αντιτάχθηκαν στην αλλαγή αυτή ………

3.      Ερώτηση: Δεν έπρεπε όμως η Ελλάδα να συμπορευτεί με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να αποδεχθεί τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών;

Απάντηση: Άλλο πράγμα το ημερολόγιο και η επιστημονική του διόρθωση και άλλο το εορτολόγιο, όπως αυτό έχει καθιερωθεί από τη μακραίωνη παράδοση της εκκλησίας μας. Εάν επρόκειτο μόνο για αλλαγή ημερολογίου, κανείς δεν θα είχε αντίρρηση.

Βήματα Πανθρησκείας... Υπενθυμίζεται ότι Αβραμικές θρησκείες ονομάζονται, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός γιατί λένε ότι προέρχονται από τον Αβραάμ.

Στο Saadiyat Cultural District στο Abu Dhabi, μια από τις πιο διάσημες περιοχές των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έχει κτιστεί ο πολυδιαφημισμένος “Οίκος της Αβρααμικής Οικογένειας” (Abrahamic Family House), ο οποίος αποτελείται από τρία κτίρια σε σχήμα κύβου, με μέγεθος τριάντα επί τριάντα μέτρα, με μεγάλες καμάρες. Το ένα κτίριο λειτουργεί ως τζαμί, το άλλο ως χριστιανική εκκλησία και το τρίτο ως συναγωγή. Πρόκειται για το τζαμί Imam Al-Tayeb, την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου και τη Συναγωγή Moses Ben Maimon.

Να σημειωθεί ότι μέσα στην χριστιανική εκκλησία δεν υπάρχουν εικόνες και άλλα σύμβολα παρά ένας “μινιμαλιστικός” σταυρός…

Τα μέσα ενημέρωσης αποθεώνουν το συγκεκριμένο κατασκεύασμα και αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα σύμβολο συμφιλίωσης και συνύπαρξης των θρησκειών. Ενώ σε video που κυκλοφορούν φαίνονται ιερείς των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών να αγκαλιάζονται και οι πιστοί να συμπροσεύχονται…

«Η ογκοπλασία ακολουθεί καθαρή πλατωνική γεωμετρία με τρεις ισομεγέθεις κύβους. Εδράζονται στο δώμα μιας ευρύτερης βάσης, η οποία αποτελεί έναν χώρο – υπόβαθρο, που δεν συνδέεται με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία. Οι κύβοι διαφοροποιούνται με τον προσανατολισμό τους, την επεξεργασία των κελυφών και των διαρρυθμίσεων που προκύπτουν από τις ιδιαιτερότητες κάθε πίστης. Χώροι παρόμοιου μεγέθους και με ξεχωριστά κτίρια αυτής της φιλοσοφίας δεν γνωρίζω να υπάρχουν αλλού σήμερα,» αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Νίκος Καλογήρου, ο οποίος είναι ομότιμος καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ.

"Μόνο όσοι δεν πολεμούν δεν τραυματίζονται... "

Δεν είναι φοβερό ο παλαιστής να πέσει. Φοβερό είναι να μείνει στην πτώση του.

Ούτε είναι δύσκολο ο πολεμιστής να τραυματισθεί. Το κακό είναι μετά τον τραυματισμό να απογοητευθεί και να παραμελήσει το τραύμα …

Πόσοι αθλητές ύστερα από πολλές αποτυχίες αναδείχθηκαν νικητές! …

Μόνον όσοι δεν πολεμούν, δεν τραυματίζονται.

Όσοι όμως με καρδιά ρίχνονται στη φωτιά της μάχης είναι φυσικό και να χτυπηθούν και να πέσουν.

Αυτό ακριβώς που έγινε τώρα και με σένα. Επιχείρησες να εξοντώσεις το φίδι της αμαρτίας και στην προσπάθειά σου αυτή δέχθηκες το δάγκωμά του.

Έχε όμως θάρρος. Εκείνο που σου χρειάζεται τώρα είναι να επαγρυπνείς και θα δεις ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ίχνος από το τραύμα σου.

Και όχι μόνον αυτό, αλλά με τη χάρη του Θεού θα συντρίψεις και αυτή την κεφαλή του πονηρού.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

 

«Γιατί μισούν τους Έλληνες» : Ο Νίτσε εξηγεί τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό

Ι

Πιο επίκαιρος από ποτέ είναι ο Φρειδερίκος Νίτσε, αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς φιλοσόφους και συγκεκριμένα ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Η στάση ορισμένων κύκλων στην Ευρώπη απέναντί μας σε συνδυασμό με τη δυσπιστία που υπάρχει γύρω από τους Έλληνες έχει προβληματίσει κατά καιρούς και τους πιο αυστηρούς κριτές μας.
«Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και φοροφυγάδες» είναι μερικά μόνο από τα κοσμητικά σχόλια που ακούγονται διεθνώς τα τελευταια χρονια  κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται γιατί τόσο μένος γύρω από ένα λαό με μία λαμπρή ιστορία και ένα αξιοζήλευτο πολιτισμό.
Ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε δίνει μία ξεχωριστή απάντηση…
Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ...ΔΕΙΤΕ ΤΟ 15ΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ.

 

«Γαυγίζει» ὁ κλέφτης… νὰ φοβηθεῖ ὁ νοικοκύρης!

Μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» στὸ στόμα καὶ τὴν ἀναστάσιμη χαρὰ ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Ἁγίου Πάσχα, νὰ φωλιάζει ἀκόμα στὶς καρδιές μας, ἔφριξε ὁ δαίμονας καὶ μὴ ὑποφέροντας ἄλλο, ἐξέμεσε γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὸ δηλητήριό του, ταράζοντας τὴν γαλήνη τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν.

Τὸ μεγάλο μας ἔγκλημα αὐτὴ τὴν φορὰ ἦταν ὅτι τολμήσαμε νὰ περιποιηθοῦμε τὰ ἐλαιόδεντρά μας τὰ ὁποῖα ὁ γράφων, στὸ συγκεκριμένο χωράφι ἀπὸ ἐτῶν εἶχα φυτέψει, καὶ νὰ προβοῦμε σὲ ὅλες τὶς ἀπαραίτητες γεωργικὲς ἐργασίες (κλάδεμα, ξεχορτάριασμα, σκάλισμα κόκ), οἱ ὁποῖες ἐπιβάλλονται νὰ πραγματοποιοῦνται, προκειμένου νὰ ἐξακολουθοῦν τὰ δένδρα, νὰ μᾶς δωρίζουν ἁπλόχερά τους καρπούς τους, (ἄσχετα ἂν στὸ τέλος ἔρχονται οἱ ψευδοεσφιγμενίτες καὶ τοὺς κατακλέβουν).

Καὶ τί δὲν μᾶς κατηγόρησαν γιὰ τὸ παραπάνω… «ἔγκλημα»! «Βιασμὸς τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἐν ὄψει ἐκλογῶν», ἦταν ὁ βαρύγδουπος τίτλος τῆς φαιδρῆς ἀνακοίνωσής τους. Ἄκουσον, ἄκουσον! Τὸ ὅτι κόψαμε τὰ βάτα καὶ ξεριζώσαμε τὰ ἀγριόχορτα στὶς ρίζες τῶν ἐλαιοδένδρων μας, αὐτὸ ἀποτέλεσε στὴ φαντασίωση τοῦ ψευδοηγουμένου Βαρθολομαίου, «βιασμὸ τοῦ Ἁγίου Ὅρους»! Μάλιστα! Θαυμάστε τὴν μεροληπτικὴ γραφίδα (!) ἑνὸς ταλαίπωρου μαυροφόρου ὑποκειμένου καὶ κλάψτε γιὰ τὴν ψυχή του!

Τὰ δὲ ὅσα μυθεύματα γράφει ὁ ἴδιος στὴ συνέχεια, ποιὸς δύναται νὰ ἀντέξει νὰ τὰ διαβάσει μέχρι τέλους; Κάνει ἀναφορὰ γιὰ κρατικὴ «ἀκυβερνησία», γιὰ «προβοκάτσια», ὅτι ἐμεῖς ὡς ἁπλοὶ μοναχοί, «ἀπειλήσαμε» καὶ «ἐκφοβίσαμε ἀστυνομικοὺς» ὅτι «θὰ τοὺς λιτσάρουμε» (!), ὅτι «καταστρέψαμε» τοὺς ἐλαιῶνες, ὅτι «ἔχουμε σχέση μὲ ἀνθρώπους τοῦ ὑποκόσμου», «μὲ ἀνθρώπους τῶν πολεμικῶν τεχνῶν», «μὲ ἀκροδεξιὲς ὁμάδες», μὲ ἄτομα τὰ ὁποῖα «ἴσως» ὁπλοφοροῦν, ὅτι βάλαμε φωτιὰ νὰ κάψουμε χόρτα, κι ὅτι ἂν ὁ καιρὸς χαλοῦσε καὶ ἄρχιζε νὰ φυσᾶ θυελλώδης ἄνεμος θὰ μποροῦσε νὰ κάψει ὅλο το Ἅγιον Ὄρος καὶ γιατί ὄχι νὰ κάψει καὶ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, συμπληρώνουμε ἐμεῖς, ὅτι ἡ φωτιὰ θὰ μποροῦσε νὰ κάψει τοὺς ψευδοεσφιγμενίτες (κινδυνεύουμε λοιπὸν νὰ κατηγορηθοῦμε καὶ γιὰ ἀπόπειρα ἀνθρωποκτονίας λόγω τοῦ ἐργασιῶν), ὅτι ὅλοι εἶναι «ἄχρηστοι» καὶ οἱ ἀστυνόμοι καὶ οἱ κυβερνῶντες, διότι δὲν κάνουν καλὰ τὴν δουλειά τους, ὅτι εἴμαστε «νοσταλγοὶ τοῦ Χίτλερ»… (!), ὅτι τολμοῦν οἱ ἀστυνομικοὶ νὰ μᾶς προσφωνοῦν «πάτερ» καὶ «γέροντα» καὶ ὅτι φυλᾶνε μὲ σεβασμὸ τὸ χέρι τοῦ Γέροντος Μεθοδίου, ὅτι «δὲν εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί», (ἐνῶ ἐκεῖνοι ἔχουν τὸ πρόβλημα διότι ἀναγνωρίζουν τὸν Ἐπιφάνειο, ἔχουν χειροτονίες καὶ ἐκκλησιαστικὴ σχέση μὲ αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς, ΑΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΙ και ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ κ. ἄλ.), ὅτι «εἴμαστε νοσταλγοὶ τῆς χούντας», ὅτι μὲ τὶς χθεσινές μας γεωργικὲς ἐργασίες στὴν οὐσία «διώκεται τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐμμέσως τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο» κτλ. Μὲ λίγα λόγια ὅτι οὔτε λίγο οὔτε πολὺ οἱ προχθεσινὲς γεωργικὲς ἐργασίες, ἐνδέχεται νὰ προκαλέσουν τὸ ξέσπασμα τοῦ Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου! Ἔτσι ἁπλά!

Μετὰ τὰ ἀνωτέρω καλοῦμε σύσσωμη τὴν ἁγιορείτικη κοινότητα νὰ ἀσχοληθεῖ σοβαρὰ μὲ τὸ θέμα τῶν ψευδοεσφιγμενιτῶν διωκτῶν μας καὶ νὰ ἐπιβάλει τὴν -ἤδη ἀπὸ ἐτῶν- ὀφειλόμενη ἀπέλασή τους ἀπὸ τὰ Ἱερὰ τοῦτα Χώματα τοῦ Ἁγιώνυμου Ὅρους. Μέρα μὲ τὴν ἡμέρα, ἡ ἐν λόγω ψευδοαδελφότητα ἐπαληθεύει μὲ τὰ ἔργα καὶ τὴν ἐν γένει στάση της, τὴν ὑπὸ πολλῶν, καθὼς πληροφορούμαστε, ἁγιορειτῶν μοναχῶν ἐνστερνιζόμενη διαπίστωση ὅτι πλέον ἀποτελεῖ καρκίνωμα καὶ πληγῆ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. (Στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ τονίσουμε ὅτι ἤδη ὑπολογίσιμος ἀριθμὸς μοναχῶν ἀπὸ μοναστήρια, σκῆτες καὶ κελιὰ τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἔχουν ἔρθει σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὴν μονή μας, ἐκφράζοντας παρασκηνιακὰ τὴν ἀμέριστη συμπάθειά τους στὸν ἄδικο διωγμό μας καὶ τὴν ἀπέχθειά τους στὴν ἐπαίσχυντη καὶ ἐμπρηστικὴ συμπεριφορὰ τῶν ψευδοεσφιγμενιτῶν). Ἡ ἐμπάθεια τῶν συγκεκριμένων ὑποκειμένων γίνεται πολὺ εὔκολα ἀντιληπτὴ στὰ γεμάτα ἀπὸ μίσος καὶ ἐμπάθεια κείμενα τὰ ὁποῖα ἀναρτοῦν σὲ καθημερινὴ σχεδὸν βάση στὰ μέσα κοινωνικὴ δικτύωσης. Μὲ τὰ ἐν λόγω κείμενα στὰ ὁποῖα τεχνηέντως καλλιεργεῖται ἡ διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, ἡ κοινὴ γνώμη δηλητηριάζεται ἀπὸ ἀναλήθειες καὶ μηνύματα μίσους, ὑποδαυλίζεται καὶ διασύρεται ἡ πνευματικότητα τοῦ ἁγίου τόπου, δυναμιτίζεται κάθε προσπάθεια τῆς Πολιτικῆς Διοίκησης νὰ διατηρηθεῖ ἡ ἔννομη τάξη ἐντὸς αὐτοῦ, ἀμφισβητεῖται καὶ ὀνειδίζεται ἡ ἱκανότητα τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας καὶ κοντολογὶς -τὰ πάντα - θεσμοί, ἀξίες, ἀρχές, ἄνθρωποι, ἰδανικά, εὐτελίζονται, ἀποδομοῦνται καὶ ἀπαξιώνονται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἐπειδὴ δὲν λειτουργοῦν πρὸς τὴν κατεύθυνση τὴν ὁποία ὀρέγονται οἱ ψευδοεσφιγμενίτες, δηλαδὴ τὸν ἀφανισμό μας καὶ τὴν ἐξόντωσή μας.

Παρακαλοῦμε ὁποιονδήποτε δικαστικὸ λειτουργὸ ἀγαπᾶ καὶ σέβεται τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ παρέμβει καὶ μὲ ὑποδειγματικὸ τρόπο, τὸν ἀφενός, συνεχιζόμενο διασυρμὸ κάθε Ἱεροῦ καὶ Ὁσίου ποὺ ὑπάρχει στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, σταματήσει, ἀφετέρου δέ, τιμωρήσει ὑποδειγματικά, τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργοὺς ὅλων αὐτῶν τῶν προπαγανδιστικῶν κειμένων μὲ τὰ ὁποία ἐπιχειρεῖται ὁ πραγματικὸς βιασμὸς τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος.

Εὐχέτης πρὸς Κύριον,

Ο Κ Α Θ Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

+ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΕΜΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ

 

Η τεχνολογία CRISPR θα περιλαμβάνει παιδιά που έχουν εμφυτευθεί με τσιπ, γενετικά τροποποιημένα στο πρόγραμμα WEF...

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Welt, ο ιολόγος Prof. Ο Δρ. Ο Hendrik Streeck του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βόννης σχετικά με το "σωματικό συντονισμό" και την "ανθρώπινη βελτίωση": πιο ανθεκτικά παιδιά ή μικροτσίπ εμφυτευμένα στο χέρι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή ή το ξεκλείδωμα των θυρών.

Πιστεύει ότι όλοι ονειρεύονται να βελτιώσουν τις γνωστικές τους ικανότητες: «να μπορούν να σκέφτονται πιο γρήγορα ή να βελτιώνουν την απόδοσή τους». Ο Δρ. Ο Streeck ισχυρίζεται ότι υπάρχουν τρεις τρόποι για να "συντονίσετε" το σώμα για να γίνει αυτό δυνατό: (1) "Βελτίωση του σώματος" με φάρμακα. (2) χρήση εμφυτευμάτων μικροτσίπ. και (3) χειραγώγηση DNA πριν γεννηθούν παιδιά.

"Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια. Όλα είναι πιθανά", εξηγεί ο Δρ Στρικ. Σκέφτεται για την τεχνολογία CRISPR ως εξής: "Μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε όλα τα είδη των ανθρώπινων χαρακτηριστικών πριν από τη γέννηση. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε παιδιά που να είναι ανοσοποιημένα σε ορισμένες ασθένειες ή πιο ανθεκτικά στο κρυολόγημα."

Ο Δρ. Ωστόσο, ο Streek προειδοποιεί επίσης για τις βλαβερές συνέπειες της αλλαγής του ανθρώπινου γονιδιώματος. Τα παιδιά των οποίων το γονιδίωμα έχει αλλοιωθεί με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες: «Πρέπει να θυμάστε πάντα ότι αυτή η γενετική τροποποίηση θα μεταδοθεί στους απογόνους σας».

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) έθεσε πρόσφατα το θέμα των μικροτσίπ στον εγκέφαλο των παιδιών. Επιπλέον, τον Αύγουστο του 2022, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στον ιστότοπο του WEF που έλεγε ότι τα μικροτσίπ στον εγκέφαλο όχι μόνο θα βελτιώσουν την υγεία των παιδιών εξαλείφοντας διαταραχές όπως οι μαθησιακές δυσκολίες και η κατάθλιψη, αλλά θα άνοιξαν επίσης το δρόμο για τα παιδιά να αποκτήσουν υπεράνθρωπες ικανότητες: .. .ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...


https://freeworldnews.us/die-crispr-technologie-wird-chip-implantierte-genetisch-veraenderte-babys-auf-die-wef-agenda-bringen/

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ (ΟΜΙΛΙΑ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ)

Ο Κύριός μας λέγει· «να αγρυπνείτε, γιατί ο Υιός του ανθρώπου θα έρθει σε ώρα που δεν τον περιμένετε» (Ματθ. κδ’, 44).

Επειδή όμως έπρεπε να γνωρίζουμε τα σημάδια της συντέλειας του κόσμου, και επειδή περιμένουμε τον Χριστό, για να μην πεθάνουμε απατημένοι και πλανηθούμε από τον ψεύτη Αντίχριστο, οι Απόστολοι κινούμενοι «κατ’ οικονομίαν» με θεϊκή προαίρεση, πήγαν στον αληθινό δάσκαλο και του είπαν· «πες μας, πότε θα γίνουν αυτά, και ποιό θα είναι το σημάδι της παρουσίας σου και της συντέλειας του κόσμου» (Ματθ. κδ’, 3).

Σε περιμένουμε να έρθεις και πάλι, αλλά ο Σατανάς μεταμορφώνεται σε φωτεινό άγγελο (Β’ Κορ. κα’ , 14).
Ασφάλισέ μας λοιπόν, για να μην προσκυνήσουμε άλλον αντί για σένα.
Και εκείνος, ανοίγοντας το θεϊκό και ευλογημένο στόμα του είπε· «προσέχετε μήπως σας παραπλανήσει κάποιος» (Ματθ. κδ’, 4).
Και σεις τώρα οι ακροατές μου, με τα μάτια της ψυχής, σαν να βλέπετε εκείνον, ακούτε να σας λέγει και σας τα ίδια· «προσέχετε μήπως κάποιος σας παραπλανήσει».
Και σας παρακαλεί όλους εσάς ο λόγος να προσέχετε σ’ αυτά που λέγονται.
Διότι δεν είναι εξιστόρηση πραγμάτων που πέρασαν, αλλά προφητεία μελλοντικών πραγμάτων, που οπωσδήποτε θα έρθουν.
Δεν προφητεύουμε εμείς (διότι είμαστε ανάξιοι), αλλά αναφέρουμε αυτά που είναι γραμμένα και τα σημάδια που λέγονται.
Πρόσεχε λοιπόν εσύ, ποιά από αυτά έχουν ήδη γίνει, τι υπολείπεται ακόμα, και ασφάλισε τον εαυτό σου.

Προσέχετε μήπως κανείς σας παραπλανήσει.
Διότι θα παρουσιαστούν πολλοί με το όνομά μου, που θα λένε, εγώ είμαι ο Χριστός, και θα παραπλανήσουν πολλούς (Ματθ. κδ , 45).
Αυτά εν μέρει έχουν γίνει, διότι ήδη κάτι τέτοιο είπε ο Σίμων ο μάγος και ο Μένανδρος και μερικοί άλλοι από τους άθεους αιρεσιάρχες.
Θα το πουν όμως και άλλοι στις ημέρες μας, ή μετά από μας.

Δεύτερο σημείο· «πρόκειται να ακούσετε πολέμους και φήμες πολέμων» (Ματθ. κδ’, 6).
Γίνεται άραγε και τώρα πόλεμος των Περσών με τους Ρωμαίους για τη Μεσοποταμία, ή όχι;
Ξεσηκώνεται το ένα έθνος εναντίον του άλλου, και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου, ή όχι;
«Και θα γίνουν πείνες και επιδημίες και σεισμοί σε διάφορους τόπους» (Ματθ. κδ’, 7).
Αυτά έχουν γίνει ήδη.
Και πάλι· «θα γίνουν φοβερά σημεία από τον ουρανό και βαρείς χειμώνες» (Λουκά κα’, 11).

Αλλά ζητάμε δικό μας σημείο της παρουσίας του Κυρίου.
Εμείς οι εκκλησιαστικοί ζητάμε εκκλησιαστικό σημείο, και ο Κύριος λέγει· «και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο» (Ματθ. κ’, 16).

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥΣ - ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Σχόλιο: Ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, πάντοτε επίκαιρος, διδάσκει τον ευσεβή άνδρα, πως πρέπει να στέκεται μέσα στον Γάμο, ακόμη και αν αντιμετωπίζει δυσκολίες συνεννόησης με την σύζυγό του. Δυστυχώς σήμερα οι γάμοι δύσκολα στεριώνουν, τα ζευγάρια διαλύονται, η μοιχεία κυριαρχεί και μια από τις πιο συνηθισμένες προφάσεις είναι η "ασυμφωνία χαρακτήρων", ενώ τα μεγάλα θύματα είναι τα παιδιά. Όλοι όμως οι έγγαμοι που θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, πρέπει στις δύσκολες εποχές που ζούμε να αγωνιζόμαστε (πολύ μεγαλύτερος μάλιστα είναι ο αγώνας για όσους έχουν σύζυγο που δεν έχει χριστιανική ζωή) για να είναι στερεωμένος ο Γάμος μας. Και αυτό επιτυγχάνεται με την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας, με κοινό πνευματικό πατέρα και με πατερική αγωγή. Στον τελευταίο τομέα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, το χρυσό αυτό στόμα της Ορθοδοξίας, έχει προσφέρει πολλά και αποτελεί μέγα διδάσκαλο και των εγγάμων χριστιανών. Ας του δώσουμε το λόγο και ας τον ευχαριστήσουμε από καρδίας που με τη χάρη του Κυρίου μας, φρόντισε να συγγράψει τόσο υπέροχα κείμενα, τα οποία προσφέρουν ωφέλεια, ακόμη και εκατοντάδες χρόνια μετά, στους πιστούς του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο πρέπει η δόξα στους αιώνες των αιώνων.
(Ακολουθεί το κείμενο σε ελεύθερη απόδοση):

"Έχει η γυναίκα σου ελαττώματα; Πράξε όπως έπραξε και ο Ισαάκ· παρακάλεσε τον Θεό! Γιατί αν αυτός μέσω της επιμόνου προσευχής, έλυσε το πρόβλημα της φύσης (σ. ημ. την ατεκνία της Ρεβέκκας), πολύ περισσότερο εμείς τα ελαττώματα αυτά της προαίρεσης θα μπορέσουμε να τα διορθώσουμε όταν παρακαλούμε συνεχώς τον Θεό.

Αν σε δει ο Θεός για τον νόμο Του υπομένοντα και ανεχόμενο με γενναιότητα τα σφάλματα της γυναίκας σου, θα συμμετάσχει στην διδασκαλία σου και μισθό θα σου δώσει για την υπομονή σου. Που ξέρεις, λέει (σ. ημ. Α΄ Κορ., ζ΄ 16), άνδρα, αν θα σώσεις την γυναίκα σου; Ή που ξέρεις, γυναίκα, αν θα σώσεις τον άνδρα σου; Μην αποκάμεις, λέει, ούτε να απελπιστείς. Γιατί είναι πιθανό και αυτή να σωθεί. Αν μείνει αδιόρθωτη, εσύ τον μισθό την υπομονής δεν θα χάσεις. Αν όμως την διώξεις, το πρώτο και κύριο αμάρτημα που θα έχεις πράξει, θα είναι το ότι παράβηκες τον νόμο και ως μοιχός θα κριθείς από τον Θεό. Διότι όποιος χωρίσει την γυναίκα του, λέγει (σ. ημ. Ματθ. ε΄, 32), εκτός λόγω πορνείας, την οδηγεί στην μοιχεία.

Πολλές φορές μάλιστα και άλλη χειρότερη από εκείνη πάρεις, την μεν αμαρτία θα έχεις εργαστεί, την δε ανάπαυση δεν θα έχεις απολαύσει. Ακόμη όμως και καλύτερη να πάρεις δεν θα νιώσεις ακέραιη την ηδονή από αυτήν, εξαιτίας του χωρισμού με την προηγούμενη, ο οποίος (χωρισμός) σου καταλογίζεται ως μοιχεία, αφού μοιχεία είναι το να αφήσει κανείς την πρώτη γυναίκα.

Όταν λοιπόν δεις ότι συνέπεσε κάποια δυσκολία, είτε στον γάμο, είτε σε άλλα πράγματα, παρακάλεσε τον Θεό! Διότι αυτή είναι η μόνη και καλύτερη λύση για τα δεινά που μας συμβαίνουν. Επειδή το όπλο της προσευχής είναι τεράστιο".

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/08/blog-post_24.ht

ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ 22 -4 -2023 ν.ημ.

 

Πολιορκισμος και προσπάθεια να σταματήσει η Αστυνομία το έργο καλλιέργειας του ελαιώνα Μερος 1ο

 

Πολιορκισμος και προσπάθεια να σταματήσει η Αστυνομία το έργο καλλιέργειας του ελαιώνα Μερος 2ο

 

Οι 2000 νεομάρτυρες του ολοκαυτώματος της Νάουσας (1822)

 η μνήμη τους τιμάται την Κυριακή του Θωμά

Η εξέγερση της Νάουσας κατά των τούρκων και το ολοκαύτωμά της (Απρίλιος 1822), παρότι είναι  ιδιαίτερα σημαντικά κομμάτια της νεώτερης Ιστορίας μας, είναι ελάχιστα γνωστά. Κι αυτό μόνο χάρη στην θυσία των γυναικών στην Αραπίτσα και στην μικρή αναφορά που γίνεται σε σχολικά εγχειρίδια. Όμως οι θυσίες των Ναουσαίων κατά την άλωση της πόλης του, κατά την καταστροφή και την ανθρωποοσφαγή που ακολούθησαν, είναι αμέτρητες και συγκλονίζουν…

Ἡ Νάουσα τιμοῦσε πάντοτε καί τιμᾶ, καί δικαιολογημένα, ὡς ἐθνομάρτυρες ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θυσιάσθηκαν στόν μεγάλο χαλασμό πολεμῶντας, ἀλλά καί ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι προτίμησαν τόν θάνατο ἀπό τήν ὑποδούλωση καί τήν ἀτίμωση στά χέρια τῶν Τούρκων.

Δέν εἶχε ἀποδώσει ὅμως ἡ Ἐκκλησία μέχρι πρόσφατα τήν ὀφειλόμενη τιμή στούς νεομάρτυρες της• σέ αὐτούς πού ὁ μαρτυρικός τους θάνατος,ἀποτέλεσμα τῆς ἐμμονῆς τους στήνπίστη τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτούς τούς νεομάρτυρες γιά τούς ὁποίους οἱ αὐτόπτες μάρτυρες καί οἱ σύγχρονοί τους ἱστορικοί βοοῦν συγκλονισμένοι ἀπό τήν ἀγριότητα τῶν δημίων καί τή δική τους γενναιότητα.Οἱ μαρτυρίες τους κυκλοφόρησαν ἀμέσως σχεδόν μετά τά τραγικά γεγονότα σέ ὅλη τήν Εὐρώπη καί συγκίνησαν βαθειά. (στοιχεία από [1])

  τον Απρίλιο , κατά την διάρκεια της Διακαινησίμου Εβδομάδας, έγινε η επίσημη πράξη αγιοκατατάξεως. «Την θέλει την τιμή του ο μάρτυρας»… αλλά περισσότερο την έχει ανάγκη ο πιστός λαός προς ενίσχυσιν της πίστης και του μαρτυρικού φρονήματος, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε…

Ας δούμε ένα σύντομο ιστορικό της εξέγερσης των Ναουσαίων και του ολοκαυτώματος και ακολούθως τα απίστευτα μαρτύρια αλλά και την ακλόνητη πίστη των 2000 νεομαρτύρων, ανδρών, γυναικών και παιδιών, μέσα από συγκλονιστικές μαρτυρίες ιστορικών της εποχής.

Το ιστορικό της σφαγής

Ὁμιλία εἰς τῆν Νέα Κυριακή καί εἰς τὴν Κυριακή τοῦ Θωμά (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς)

Θ' αντιληφθής καλύτερα την υπεροχή της Κυριακής απέναντι στις άλλες εορτάσιμες ημέρες και από το εξής. Κάθε άλλη εορτάσιμη ημέρα το έτος φέρει μόνο μια φορά, ενώ την Κυριακή μας την επαναφέρει και ο κάθε μήνας μόνος του τέσσερις φορές· έτσι αυτή με την τόσο συχνή επάνοδο μάς καθιστά όλο το έτος της αληθινής αφέσεως, έτος ευπρόσδεκτο από τον Κύριο. Γι' αυτό και ο Κύριος διδάσκοντάς μας να την εορτάζωμε εμπράκτως με το πέρασμα κάθε εβδομάδος ημερών, εμφανίσθηκε πρώτα στους μαθητάς σε οικία, ενώ απουσίαζε ο Θωμάς, και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανόν, τους πρόσφερε την ειρήνη και με το εμφύσημα εχάρισε τη χάρι του θείου Πνεύματος· ενέβαλε σ' αυτούς θεία δύναμι να δένουν και να λύουν τις αμαρτίες και τους κατέστησε συμμετόχους της ουράνιας κυριαρχίας, λέγοντάς τους, «λάβετε άγιο Πνεύμα, αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες κάποιων, τους συγχωρούνται, αν τις κρατήτε, κρατούνται».

Αυτήν λοιπόν τη δύναμι και χάρι παρέσχε ο Κύριος, εμφανισθείς κατά την ιδία την ημέρα της αναστάσεώς του, που πάντως ήταν Κυριακή· έπειτα παραλείποντας τις ενδιάμεσες ημέρες της εβδομάδος, κατά την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή που έχομε σήμερα, έρχεται πάλι στην ίδια οικία, για να εγκαινιάση την πανήγυρί του και οδηγήση τον διστακτικό Θωμά προς την πίστι· διότι κατά τον αγαπημένο ευαγγελιστή και μαθητή του Σωτήρος, «έπειτα από οκτώ ημέρες οι μαθηταί ήσαν πάλι μέσα και ανάμεσά τους ο Θωμάς· έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήσαν κλειστές, εστάθηκε στη μέση τους και λέγει σ' αυτούς, ειρήνη σ' εσάς».

Βλέπετε ότι Κυριακή συνέβηκαν και η συνάθροισις των μαθητών του Χριστού και ο ερχομός του Κυρίου προς αυτούς; Διότι Κυριακή ήταν, όταν για πρώτη φορά ήλθε σε συνάθροισί τους, και μετά οκτώ ημέρες πάλι Κυριακή έρχεται σε σύναξί τους. Εκείνες τις συνάξεις εικονίζει διαρκώς η Εκκλησία του Χριστού με το να επιτελή κυρίως κατά Κυριακή τις συνάξεις, όπου κι' εμείς ευρισκόμαστε ανάμεσά σας και κηρύττομε δημοσία τα χρήσιμα για την σωτηρία και οδηγούμε προς την ευσέβεια και τον ευσεβή βίο.

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολο Θωμά (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

«Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»

Έρχομαι επειγόντως να καταβάλω την οφειλή μου. Διότι, αν και είμαι πτωχός, βιάζομαι να αποσπάσω οπωσδήποτε την ευγνωμοσύνη σας. Είχα δώσει υπόσχεση να φανερώσω την απιστία του Θωμά, και τώρα έρχομαι να την εκπληρώσω.

Η πρόθεσίς μου είναι να εξοφλώ πρώτα τις παλαιότερες οφειλές, για να μη με πιέζουν οι τόκοι που συγκεντρώνονται. Συνεργασθείτε μαζί μου στην καταβολή του χρέους, και ικετεύσετε τον Θωμά να ευλογήση τα χείλη μου με την αγία δεξιά του, με την οποίαν ήγγισε την πλευρά του Δεσπότου, ώστε να νευρώση την γλώσσα μου, για να σας εξηγήσω αυτά που ποθείτε. Και εγώ, ενθαρρυνόμενος με τις πρεσβείες του Αποστόλου και μάρτυρος Θωμά, διακηρύττω την αρχικήν αμφιβολία και την τελικήν ομολογία του, η οποία έγινε κρηπίς και Θεμέλιο της Εκκλησίας μας.

Όταν εισήλθε ο Σωτήρ κεκλεισμένων των θυρών εκεί όπου είχαν συγκεντρωθή οι μαθηταί του και εξήλθε πάλι με τον ίδιο τρόπο, απουσίαζε μόνον ο Θωμάς. Ήταν κι αυτό έργο της θείας οικονομίας, ώστε η απουσία του μαθητού να γίνη πρόξενος περισσοτέρας ασφαλείας και βεβαιότητος. Διότι, εάν παρευρίσκετο ο Θωμάς, δεν θα αμφέβαλλε. Και αν δεν αμφέβαλλε, δεν θα ζητούσε να περιεργασθή. Εάν δεν ζητούσε, δεν θα ψηλαφούσε. Και εάν δεν ψηλαφούσε, δεν θα ανεκήρυττε τον Χριστό Κύριον και Θεόν. Εάν δεν τον είχε αποκαλέσει Κύριον και Θεόν, εμείς δεν θα είχαμε διδαχθή να τον δοξολογούμε με τον τρόπον αυτόν. Ώστε και με την απουσία του ο Θωμάς μας ποδηγέτησε προς την αλήθεια΄ και με την παρουσία του ύστερα μας εβεβαίωσε περισσότερο στην πίστη.

Έλεγαν λοιπόν οι μαθηταί, όταν ήλθε αργοπορημένος: «Εωράκαμεν τον Κύριον», είδαμε αυτόν που είπε: «εγώ ειμί το φως του κόσμου». Είδαμε αυτόν που είπε: «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή και η αλήθεια». Είδαμε την αλήθεια των λόγων να λάμπη μέσα στα γεγονότα. Είδαμε αυτόν που είπε: «μετά τρεις ημέρας εγείρομαι», και βλέποντας την ανάσταση, επροσκυνήσαμε τον αναστάντα. Τον ακούσαμε που μας είπε: «ειρήνη υμίν», και μεταστρέψαμε την ζάλη της λύπης σε γαλήνια ευφροσύνη. 

Αντικρίσαμε τα χέρια του που εδέχθησαν τις αιχμές των καρφιών, τα χέρια που κατηγορούν την λύσσα των θεομάχων θηρίων. Αντικρίσαμε τα χέρια που μας ύφαναν την αφθαρσία, αντικρίσαμε και την πλευράν που φανερώνει λαμπρότερα από κάθε κήρυκα την ευσπλαχνία του πληγωμένου. Αυτήν την πλευρά την οποίαν υμνούν οι άγγελοι και ευλαβούνται οι πιστοί και φρίττουν οι δαίμονες. Υποδεχθήκαμε και εμφύσημα θείον από το θείον στόμα του, εμφύσημα πνευματικόν, εμφύσημα που σκορπίζει κάθε χάρη.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας

Λόγος κατά τῶν ὁμοφυλοφίλων
(Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων)

Οἱ καημένοι τό ἐνεργοῦν αὐτό - τό νά ὑφίστανται ὅσα ἀνήκουν στίς γυναῖκες, ἐνῷ θέλουν νά εἶναι ἄνδρες - ἐξ αἰτίας τῆς ἀκολασίας. Διότι διαφθείρουν τή θεόπλαστη καί ἀνδροπρεπῆ μορφή μεταβάλλοντας τή φύση, ὄχι γιά τίποτε τό χρήσιμο, παρά μόνο γιά τήν ἀσέλγεια, εἴτε θεληματικῶς πολλές φορές, εἴτε ἀναγκαζόμενοι ἀπό ἄλλους νά τό ὑπομείνουν αὐτό. Ὡς φθορεῖς τῆς φύσεως, καί ἐχθροί τοῦ [ἀνθρωπίνου] γένους, γίνονται καί σπῖλοι τῆς πολιτείας καί προσβολή γιά τή ζωή· ἐκπορνευόμενοι σάν τίς Μαινάδες χορεύουν ἄμετρα στά αἴσχιστα πάθη· μειγνύοντας τήν ἄθλια ζωή μέ τήν σιχαμερή καί διεφθαρμένη πολιτεία τους, περιφέρουν τά πρόσωπά τους ἀμφίβολα καί μισημένα καί «γράμμα νοθευμένο». Αὐτοί νά φεύγουν μακριά ἀπό τούς ἱερούς περιβόλους καί νά ἀποδιώκονται ἀπό τίς ἅγιες Συνάξεις [τῆς Ἐκκλησίας] ὡς σιχαμένο μόλυσμα καί θεομίσητο. Διότι, ἀφοῦ μέ αἰσχρότατη καί κάκιστη βούληση ἀλλοίωσαν καί μεταποίησαν τό καλό καί θεϊκό ἔργο πρός τό κακό καί κατηγορημένο δόγμα, καί ἀφοῦ ἀνάγκασαν τήν πνευματική εὐνουχίᾳ νά ὑπηρετεῖ τήν ἀπαγορευμένη πράξη, δέν εἶναι ἄξιοι μόνον νά δέχονται τήν τιμωρία τῆς νομικῆς ἀποφάσεως, ἀλλά καί νά ἀποδιώκονται συνολικῶς στό λεγόμενο ἐξώτερο σκότος τῆς κολάσεως, βάσει τῆς εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς ἀποφάσεως. Διότι γι΄ αὐτούς εἶπε ὁ Μωυσῆς: «Θλαδίας καί ἐκτετμημένος δέν θά εἰσέλθει στήν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου». Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά δεῖ κανείς γεμᾶτα τά σπίτια τῶν μεγιστάνων ἀπό τέτοια τερατόμορφα πρόσωπα, πού φοροῦν χρυσᾶ περιλαίμια στόν τράχηλο, καί νά ἔχουν φύση μέν ἀρσενική, ἀλλά ὄψη θηλυκή, καί νά βαδίζουν θηλυπρεπῶς καί νά ὁμιλοῦν ἀσελγῶς. Ὅπως τά πορνίδια, περιστρέφουν μέ ἀπρέπεια τό κεφάλι ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ καί γελοῦν ἀκράτητα καί μέ ἀναίδεια, ὑποδηλώνοντας φανερή ὑποδούλωση στόν οἶστρο. Ἔτσι, ἀφ΄ ἑνός φθείρονται ὡς γυναῖκες, μαλακά κατακλινόμενοι καί ἐκθηλυνόμενοι μέ τούς ἅνδρες, ἀφ’ ἑτέρου δέ, κοιμώμενοι μέ τίς γυναῖκες ὡς φύλακες καί εἰκόνες σωφροσύνης δῆθεν, αἰσχροπραγοῦν ἀναίσχυντα καί ἀσύστολα. Καί αὐτοί λοιπόν, φθειρόμενοι μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀπό ἄνδρες βεβήλους καί ἀνοσίους, ἐκθηλύνονται καί καταμολύνονται μέσῳ τῆς παρά φύσιν ἀνοσιουργίας καί σιχαμάρας. Οἱ ἴδιοι δέ σάν λυσσασμένα σκυλιά καταμολύνουν καί καταβλάπτουν γυναικάρια ταλαίπωρα, «πού ἔχουν σωρούς ἀπό ἁμαρτίες», ὅπως ἔχει λεχθεῖ· καί, τό χειρότερο καί πιό ἐλεεινό, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ γίνονται αἴτιοι καί πρόξενοι καί μέτοχοι τῆς ἀπεράντου κολάσεως, καί ἐκεῖνοι πού φθείρουν καί ἐκεῖνοι πού φθείρονται. Ἀλλά, πόση ἀφροσύνη! Πόση ἀπάτη καί παραλυσία ! Αὐτούς, κάποιοι ἄνθρωποι καί μάλιστα ἀξιωματοῦχοι, ἀφοῦ τούς παραδεχθοῦν ὡς σώφρονες, τούς ἐμπιστεύονται καί τούς βάζουν στά σπίτια τους. Ἐκεῖνοι, γινόμενοι δεκτοί στό σπίτι, καί ἐξασφαλίζοντας καί «θάρρος», τούς μέν σώφρονες ἄνδρες, πού ἐπιμελοῦνται μέ τρόπο δίκαιο τήν ἀρετή, ἀφοῦ τούς δελεάσουν σιγά σιγά, τούς ἐκσφενδονίζουν ἐλεεινά στό αἰσχρό βάραθρο τῶν Σοδομιτῶν, καί τούς παραπέμπουν στό πῦρ [τῆς κολάσεως]· γι΄ αὐτό, λοιπόν, αὐτούς, ὁ νόμος καί ὁ Εὐαγγελικός Λόγος καί ὁ ἄριστος βίος καί ἡ εὐσεβής πολιτεία τούς σιχαίνεται πολύ ἰσχυρῶς, ὡς θεομίσητους καί ἀκαθάρτους. Διότι αὐτοί, ἀφοῦ προτίμησαν καί πόθησαν μιά τέτοια καταμολυσμένη ζωή, ὅσον μέν ἐξαρτᾶται ἀπό αὐτούς, καί τίς πόλεις τίς ἀφάνισαν, παραφθείροντας τόν σπερματικό λόγο τῆς φύσεως καί φθειρόμενοι [οἱ ἴδιοι], ἀλλά καί δεινῶς ἐξαφάνισαν τήν ἔνδοξη ρώμη καί τό παράστημα τοῦ ἀνδρός, καί τήν ἀρρενωπή καί γενναία ἰσχύ του· καί μέ ἕνα λόγο, ἀφοῦ κατέστρεψαν τή σύντονη καί σφριγηλή ἀκμή τῆς νεότητος, ἔκαναν ἄθλιους καί περιγέλαστους ὅσους παρασύρθηκαν [ἀπό αὐτούς] · αὐτούς βέβαια πρέπει νά τούς ἀποφεύγει κανείς «τρέχοντας» καί νά τούς σιχαίνεται δικαίως, ὡς ψυχοκτόνους καί σωματοφθόρους καί πράγματι μολυσμένους καί καταχραστές τῆς φύσεως· διότι ἀληθῶς δέν ὑπάρχει τίποτε πιό σιχαμένο καί ἀκάθαρτο ἀπό ὅσους ἔτσι ἐκπορνεύονται καί ἐκπορνεύουν.

Ἄνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἀρετές του !

Μή σοῦ φαίνεται παράξενο, παιδί μου, ἐφόσον βρίσκεσαι στήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στό Θεό, ἄν πολλές φορές πέφτεις πάνω σέ ἀγκάθια καί σβώλους καί ἄλλοτε σέ ὁμαλό ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν ἄλλοτε νικοῦν.
Ὁ Μέγας Ἰώβ εἶπε: «Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ, παρά μιά συνεχής δοκιμασία;» (Ἰώβ 7, 1).

Καί κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε: «Ἄνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἀρετές του» (Σοφ. Σειρ. 34, 10: Ἰακώβ. 1, 12).
Γιατί καθώς ἀσκούμαστε στήν πίστη πειραζόμαστε, γιά νά δοκιμαστοῦμε καί νά μάθουμε νά...πολεμᾶμε.
Ὁ Κύριος εἶπε: «Πρέπει νά περάσετε μέσα ἀπό πολλές θλίψεις γιά νά μπεῖτε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Πραξ. 14, 22).

Ἄς εἶναι λοιπόν βοηθός σας σέ ὅ,τι συναντᾶτε, ἡ ἐλπίδα τοῦ καλοῦ τέλους. Καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, θέλοντας νά μᾶς προετοιμάσει γιά ν᾽ ἀποκτήσουμε ὑπομονή λέει: «Εἶναι ἀξιόπιστος ὁ Θεός πού σᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι δέν θά σᾶς ἀφήσει νά πειραστεῖτε περισσότερο ἀπ᾽ ὅσο μπορεῖτε, ἀλλά μαζί μέ τόν πειρασμό θά φέρει καί τό ξεπέρασμά του, ὥστε νά μπορεῖτε νά τόν σηκώσετε» (Α´ Κορ. 10, 13).
Καί ὁ Κύριός μας, ἡ πραγματική Ἀλήθεια πού λέει: «Σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο θά δοκιμάσετε θλίψεις, ἀλλά ἔχετε θάρρος, ἐγώ νίκησα τόν κόσμο» (Ἰωάν. 16, 23), ἄς εἶναι ἡ παρηγοριά σου.

Αὐτά νά μελετᾶς, αὐτά νά τηρεῖς. Νά ζεῖς μέ τή μνήμη τοῦ Κυρίου, καί ἡ ἀγαθότητά Του, θά σέ βοηθάει σέ ὅλα, παιδί μου, γιατί εἶναι ἐλεήμονας καί γνωρίζει τήν ἀδυναμία μας. Αὐτός θά ἐπιτιμήσει τά κύματα καί θά ξαναφέρει γαλήνη στήν ψυχή σου μέ τίς εὐχές τῶν Ἁγίων Του.

Ἀββάς Δωρόθεος – Ἔργα Ἀσκητικά

Αυτός που καταφρονεί τα μικρά αμαρτήματα πέφτει σύντομα και στα μεγάλα.

Τα μικρά αμαρτήματα

Διαβάζουμε στην Σοφία Σειράχ: «ο εξουθενών τα ολίγα κατά μικρόν πεσείται» (Σοφ. Σειρ. ιθ 1). Αυτός που καταφρονεί τα μικρά αμαρτήματα πέφτει σύντομα και σ
τα μεγάλα.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο πνευματικότατο βιβλίο του Πνευματικά Γυμνάσματα (Μελέτη ΙΔ ) αναπτύσσει με πολλά επιχειρήματα πόσο μεγάλη ζημιά προξενούν τα λεγόμενα ελαφρά η μικρά η συγγνωστά αμαρτήματα.Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, επισημαίνει ο Άγιος, με ελαφρά συνείδηση δικαιολογούν πολλές παρεκκλίσεις τους από το θέλημα του Θεού, λέγοντας, δεν είναι τίποτε που είπα ένα μικρό ψεματάκι, δεν είναι τίποτε…, που αστειεύθηκα, που κάπνισα, που θύμωσα, που είπα πειρακτικούς λόγους εις βάρος του αδελφού μου, που έφαγα περισσότερο απ’ όσο χρειαζόταν και παραγέμισα το στομάχι μου.

Η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει ρητώς ότι και για τους αργούς λόγους θα δώσουμε λόγο στο Θεό (βλ. Ματθ. ιβ 36)· και για την εμπεπλησμένη γαστέρα και για τους γέλωτες θα δώσουμε λόγο στο Θεό (βλ. Λουκ. ς 25). Αν πούμε λόγου χάριν ψέματα, είτε μικρά είναι είτε μεγάλα, αμαρτάνουμε ενώπιον του Θεού. Μικρά ονομάζονται χάριν διακρίσεως, για να ξεχωρίζουν από τα θανάσιμα. Μια λίμνη ονομάζεται μικρή, όταν συγκρίνεται με τον ωκεανό. Αλλά αυτή καθ’ εαυτήν δεν είναι μικρή. Έχει χιλιάδες και εκατομμύρια κυβικά νερού. Άρα όλα τα αμαρτήματα έχουν το βάρος τους, είτε μικρά ονομάζονται είτε μεγάλα.

Μας ζημιώνουν λοιπόν και τα λεγόμενα ελαφρά η μικρά αμαρτήματα. Πρωτίστως διότι ασχημίζουν την ψυχή, την στερούν από την αφθονία της θείας Χάριτος, ψυχραίνουν τη θερμότητα της αγάπης της προς τον Θεό, εξασθενίζουν τις νοερές δυνάμεις της, αδυνατίζουν τις καλές συνήθειές της. Μειώνουν λόγου χάριν τα ψέματα είτε μικρά είναι είτε μεγάλα τον ενθουσιασμό για τους αγώνες της ευσεβείας, συνηθίζουν τη θέληση να κλίνει με ευκολία προς το κακό, ξηραίνουν τα δάκρυα από τους οφθαλμούς.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Ομιλία του «Εις τον Στ Ψαλμόν» παρατηρεί: «Αν απ’ την αρχή εξαλείψουμε τα μικρά, δεν θα ακολουθήσουν τα μεγάλα. Εκείνος που φροντίζει να μη βρίζει, δεν θα μάθει ούτε να φιλονικεί. Εκείνος που κατόρθωσε ν’ αγαπά, δεν θα έχει εχθρό. Εκείνος που δεν έχει εχθρό κι εκδηλώνει την αγάπη του, θα κατορθώση όλη γενικά την αρετή. Ας μη παραμελούμε λοιπόν τα πρώτα, για να μη προχωρούν προς τα μεγαλύτερα τα κακά. Ο Ιούδας, εάν καταπολεμούσε την αγάπη προς τα χρήματα, δεν θα ήταν δυνατόν να φτάση στην ιεροσυλία. Εάν συγκρατούσε αυτήν, δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήση στο αποκορύφωμα των κακών. Για τούτο κι ο Χριστός δεν απαγορεύει μόνο την πορνεία ούτε τη μοιχεία, αλλά και το ακόλαστο βλέμμα (Ματθ. 5, 28), αποκόπτοντας από κάτω τη ρίζα, ώστε να είναι και ευκολώτερο να υπερνικήση κανείς την κακία.

...Ένας πλούσιος άνθρωπος, μια παλαιότερη εποχή, έβγαλε αγγελία ότι ζητούσε ένα νέο, να οδηγεί το αμάξι του· με καλό μισθό.
Παρουσιάστηκαν τρεις νέοι, διεκδικώντας την θέση.

Τους κάλεσε και τους τρεις μαζί, και τους θέτει το ερώτημα:

– Πόσο κοντά σε λάκκο, σε ένα χαντάκι, μπορείς να οδηγείς το αμάξι με σιγουριά;

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ (Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου)

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής.

 Ήταν  γύρω στα 450 μΧ,  όταν  ένας  βυζαντινός  στρατιώτης,  Λέοντας  στο  όνομα, έκοβε  βόλτες
σ' ένα  δασάκι  στα  μέρη  της βασιλεύουσας,  όταν  ξάφνου  βλέπει μπροστά  του  έναν  τυφλό  άνθρωπο  να  του  ζητάει  λίγο
νερό  για  να  σβήσει  τη δίψα  του. Ο  Λέοντας  προθυμοποιήθηκε  να  του  βρει  και  να  του  φέρει  νερό. Έψαξε λοιπόν,  στο  δάσος  για  να  βρει  νερό  αλλά  μάταια  και  έτσι,  επέστρεφε  λυπημένος.
Τότε  όμως,  άκουσε  μια  γυναικεία  φωνή  να  του  λέει: «Ου  χρεών  σε,  Λέων,  αγωνιάν, το  γαρ  ύδωρ  εγγύς»,  δηλαδή,  «Δεν  χρειάζεται  Λέων  να
αγωνιάς,  να  άγχεσαι,  να στεναχωριέσαι,  το  νερό  είναι  δίπλα  σου». Και  πάλι  ακούει  τη  φωνή  την άγνωστη να  τον   προστάζει: «Λέων  βασιλιά,  πάρε  απ' το  νερό  αυτό  και  δώσε  να  πιει  να ξεδιψάσει  ο  τυφλός  άνθρωπος  και  κάτι  ακόμα,  άλειψε
μ' αυτό  τα  μάτια  του  και αμέσως  θα  καταλάβεις  ποια  είμαι  εγώ  που  σου  μιλώ».

Έτσι  πράγματι  έπραξε  ο  Λέοντας  και  παρευθύς  ο  τυφλός  ανέβλεψε.  Αλλά ταυτόχρονα  άνοιξαν  και  τα  μάτια  του  Λέοντα  ο  οποίος  τώρα, κατάλαβε  πως εκείνη  η  φωνή  που  του  μιλούσε  ήταν  της  Παναγίας  που  έκανε  αυτό  το  

θαύμα και  του  μίλησε  και  πως  επίσης,  σ' Εκείνην  τη  Μεγαλόχαρη,  οφείλεται  και  το μεγάλο  θαύμα  της  θεραπείας  του  τυφλού.
Ακόμη,  θαύμα  αξιοθαύμαστο  ήταν  και  η  εύρεση  της  πηγής  του  σωτήριου  αυτού νερού. Αλλά  θαύμα  ήταν  και  η    επαλήθευση  της  προσφώνησης  από  την Παναγία, του  Λέοντα , ως  βασιλιά. Διότι  πράγματι  ο  Λέων,   το 486 μ.Χ,  ανέβηκε  στον  θρόνο της  Βυζαντινής  αυτοκρατορίας  ως  Λέων  ο  Α΄ ο  Θράξ,  ο  επονομαζόμενος  και  Μακέλλης (457-474),  και  τον οποίο  η Αγία  Εκκλησία  μας  ως  Άγιο  τον τιμά  στις  20  του  Ιανουρίου. Αμέτρητα  τα  θαυμάσια  σου  Παναγία  μας.

Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 6/4/ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ ΞΕΚΙΝΑ Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 6/4/ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ
ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
8.500 άνδρες
25 πλοία
Οθωμανοί:

180.000 άνδρες
150 πλοία
Απώλειες
Περίπου 5.000 νεκροί στρατιώτες και άμαχοι
32.000 νεκροί
260 αιχμάλωτοι θανατώθηκαν
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.
Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Η κατάληψη της Καλλίπολης το 1354 από τους Οθωμανούς, η οποία έφερε ορδές φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών στην Ευρώπη, σταδιακά κύκλωσε εδαφικά το Βυζάντιο, το οποίο έγινε το 1373 φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο. Έτσι, η Άλωση ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα και της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή. Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων, σε σημείο που να μνημονεύεται από τις πηγές το τετελεσμένο της έκβασης της πολιορκίας. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ηρωισμό των πολιορκημένων και ιδιαίτερα του Αυτοκράτορα. Το γεγονός της πτώσης της «θεοφυλάκτου Πόλεως», άφησε βαθιά ίχνη στις πηγές της εποχής.
Απόρροια της Άλωσης ήταν η ανελέητη συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων στην Β.Αφρική και στην Κεντρική Ευρώπη . Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλους του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών συμφωνούν στο ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία λόγω της Άλωσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης.