ΓΥΜΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ, ΚΟΥΡΕΛΙΑΡΗΔΕΣ ΥΠΗΚΟΟΙ…τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἕνα σχόλιο γιά την κατάντια ὅλων μας. Ἀρχόντων καί ἀρχομένων, ποιμένων καί ποιμαινομένων. Ἕνα σχόλιο περί τῆς πνευματικῆς μας συνευθύνης, πού συχνά τήν ξεχνοῦμε ἤ τήν ὑποτιμοῦμε. Σημερινό μου ἄρθρο στό διαδίκτυο...Νεκτάριος Δαπέργολας .ΑΠΘ.

Πολλές φορές, σέ παλαιότερα κείμενα, ἀναφέρθηκα στήν εὐθύνη πού ἔχουμε ὅλοι μας. Ἄρχοντες ἀλλά καί ἀρχόμενοι, ποιμένες ἀλλά καί ποιμαινόμενοι, κλῆρος ἀλλά καί λαός. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Καί μπορεῖ πολύ συχνά νά ἐγκαλοῦμε τούς πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς μας ἡγέτες γιά ὑποκρισία, διαφθορά καί προδοσία. Καί ἀσφαλῶς ὄχι ἄδικα. Συνήθως ὅμως ξεχνοῦμε ἤ ἔστω ὑποτιμοῦμε τήν τεράστια συνευθύνη πού ἔχουμε καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι. Συνευθύνη ὁρατή, γιά ὅσα ἀποδεχόμαστε μέ τήν ψῆφο μας, γιά ὅσα στηρίζουμε μέ τήν ἐπιδοκιμασία μας, γιά ὅσα ἀπλῶς ἀνεχόμαστε μέ τή μή ἀντίδραση καί τήν τυφλή ὑπακοή μας. Ἀλλά καί συνευθύνη λιγότερο ὁρατή - καί τελικά πιό οὐσιαστική. Δηλαδή, εὐθύνη πνευματική. Ἐξαιτίας τῆς ἐκούσιας παρακμῆς μας, τῆς ἐμμονικῆς ἀποστασίας μας, τῆς ἐπίμονα συνεχιζόμενης πνευματικῆς μᾶς ἀθλιότητας. Ἠ κατάσταση στήν ὁποία εἴμαστε βυθισμένοι ὡς λαός (καί ὡς πολῖτες καί ὡς ὀρθόδοξοι πιστοί) ἐδῶ καί πολλά χρόνια, τήν ὁποία τόσο ἐκκωφαντικά ἀποκάλυψε τό κορωνοαφήγημα καί ἀπό τήν ὁποία ἀρνούμαστε νά ξυπνήσουμε, τό ἀποδεικνύει γιά μία ἀκόμη φορά.

Περί αὐτῆς τῆς πνευματικῆς εὐθύνης καί τό σημερινό κείμενο. Γιά νά μή λέμε μόνο γιά τόν ὄντως θεόγυμνο βασιλιᾶ, ἀλλά καί γιά ὅσους εἶναι ἐπίσης γυμνοί ἤ στήν καλύτερη περίπτωση ντυμένοι μέ ἄθλια κουρέλια. Μέ μιά πολύ εὔγλωττη καί ἀποστομωτική ἀπάντηση πού δίνει σέ ὅλους μας ἀπό τόν μακρινό 7ο αἰῶνα ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος, ἡγούμενος τῆς Μονῆς Σινᾶ καί μετέπειτα πατριάρχης Ἀντιοχείας, ὁ ὁποῖος μιλῶντας «περί ἀναξίων ἀρχόντων» (καί πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν), τονίζει ὅτι αὐτοί προχειρίζονται κατά παραχώρηση ἤ καί βούληση τοῦ Θεοῦ σέ ἀνάξιους λαούς ἐξαιτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητάς τους. Καί πρός ἐπίρρωσιν αὐτοῦ, ἀναφέρει δύο ἄκρως διδακτικά περιστατικά.

Τό πρῶτο (καί πάρα πολύ γνωστό) ἀναφέρεται σέ ἕνα σύγχρονό του ἅγιο ἀσκητή, πού ὅταν ἄρχισαν στήν Κωνσταντινούπολη οἱ αἱματοχυσίες ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ τυράννου Φωκά (602-610), καθώς εἶχε πολλή παρρησία πρός τόν Θεό, ἄρχισε νά τόν ρωτᾶ μέ ἁπλότητα: «Κύριε, γιατί μᾶς ἔδωσες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, ἀφοῦ τό ἔλεγε αὐτό γιά ἀρκετές ἡμέρες, τοῦ ἦλθε φωνῆ ἀπό τόν οὐρανό πού ἔλεγε: «Σᾶς τόν ἔδωσα, διότι δέν βρῆκα ἄλλον ἀκόμη χειρότερο γιά νά σᾶς στείλω».

11.000 νεομάρτυρες Κληρικοί και Μοναχοί πυροβολήθηκαν το 1918 στη Μονή Οράνκι της Ρωσίας από τους κομουνιστές.

Λίγα λόγια για την Ιερά Μονή Οράνκι.
Η Ιερά Μονή Οράνκι της Ρωσίας ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα κοντά στο ποτάμι Βόλγα για τους Ρώσους αριστοκράτες. Λειτούργησε μέχρι την επανάσταση του 1918, οπότε και κλείστηκε από τους αθέους και μετατράπηκε σε φυλακή.

Τους τοίχους του Ναού τους έβαψαν με ασβέστη για να σκεπαστούν οι τοιχογραφίες. Την μετέβαλαν σε φυλακή γυναικών. Το 1942 έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους αιχμαλώτους πολέμου. Τώρα είναι πάλι γυναικεία φυλακή.
-Πείτε μας, πάτερ Δημήτριε, κάτι για το στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Μονή Οράνκι, και για τους μοναχούς που μαρτύρησαν εκεί.
-Οράνκι ήταν το Μοναστήρι των Ρώσων αριστοκρατών και βρισκόταν στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στον ποταμό Βόλγα. Το 1918 οι κομουνιστές το κατάργησαν και έκαναν εκεί το στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς, μαζεύοντας εκεί πάνω από 11.000 μοναχούς από όλα τα μοναστήρια της Ρωσίας. Ήταν και ιερομόναχοι αλλά και παντρεμένοι ιερείς, με επικεφαλής έναν Επίσκοπον.
Το 1918 ήρθε από την Μόσχα μια στρατιωτική κομουνιστική επιτροπεία και τους είπε:
«Έρχεστε μαζί μας, ή όχι; Έχετε 24 ώρες να σκεφθείτε!».
Ο Επίσκοπος όμως τους είπε:
«Είναι πάρα πολύ μέχρι αύριο. Θα σας δώσουμε την απάντηση σε 10 λεπτά».
Τότε ο Επίσκοπος στράφηκε προς τους μοναχούς και τους είπε:
«Αδελφοί, τώρα έχετε την ευκαιρία να γίνετε Μάρτυρες για τον Χριστό. Θέλετε να ενωθείτε με τους κομουνιστές, ή θέλετε να παραδώσετε την ζωή σας για τον Χριστό και να συγκραταριθμηθείτε στην χορεία των αγίων μαρτύρων; Μη φοβάστε. Ο Χριστός είναι μαζί μας. Ο Χριστός μας καλεί σ' Αυτόν!».
Τότε φώναξαν όλοι ομόφωνα:
«Θέλουμε να πεθάνουμε για τον Χριστόν», και στην συνέχεια τους σκότωσαν όλους.
Τους πυροβολούσαν στο κεφάλι. Σε ένα μήνα, από 300-500 άτομα την ημέρα, τους εξετέλεσαν όλους και τους έθαψαν σε μια μεγάλη χαράδρα στην αυλή του Μοναστηριού. Μερικοί έσκαβαν μια τάφρο, μετά τους σκότωσαν, άλλοι τους σκέπαζαν με χώμα και έσκαβαν στη συνέχεια την τάφρο μετά και αυτούς, με την σειρά τους, τους σκότωναν, μέχρι που τους έθαψαν όλους. Τον Επίσκοπο τον σκότωσαν στο τέλος και τον έθαψαν καθισμένο σε μια μικρή καρέκλα.
Ήταν μια μαζική σφαγή των Ρώσων μοναχών από τους κομουνιστές, μοναδική στην ιστορία της σύγχρονης Εκκλησίας, για την οποία κανείς δεν λέγει τίποτε, ούτε γράφτηκε κάτι μέχρι τώρα. Εγώ είμαι ο μοναδικός ορθόδοξος ιερέας που ζω ακόμη, αυτόπτης μάρτυς στην αποκάλυψη των λειψάνων των αγίων μαρτύρων από το Οράνκι, όπου έμεινα στο στρατόπεδο ως στρατιωτικός ιερεύς μεταξύ των ετών 1942-1948. έγραψα και ένα βιβλίο, σχετικά με αυτό το γεγονός, που ονομάζεται «Οράνκι».

18-19 Ιουλίου 1944: Ο χαλασμός στο Λεβίδι και στην Βλαχέρνα Αρκαδίας.

Λυσσασμένοι οι γερμανοί από τις απώλειες που είχαν στις μάχες, έκαψαν 180 σπίτια στο Λεβίδι, 7 στην Βλαχέρνα, 4 στην Καμενίτσα και άλλα τόσα στην Παναγίτσα, σκοτώνοντας και όποιον έβρισκαν στην διαδρομή τους!
Ο άμαχος κόσμος
βρήκε καταφύγια στο δασωμένο Μαίναλο και περίμενε τα τραγικότερα, τα φοβερότερα, που ο νους του ανθρώπου δεν τα χωράει… και που δεν άργησαν να έρθουν!

Στις 18 Ιουλίου 1944, μεγάλη δύναμη των Γερμανών με προπομπούς ποδηλατιστές, ακολούθησε το δημόσιο δρόμο Τρίπολη – Λεβίδι.
Έφτασαν μέχρι την Βλαχέρνα, που είχε εκκενωθεί από τους κατοίκους και άρχισαν να πολυβολούν τις ελάχιστες γυναίκες που τρομαγμένες έτρεχαν στις γύρω πλαγιές για να απομακρυνθούν από το χωριό και να κρυφτούνε στα έλατα. Τραυμάτισαν μια κοπέλα, την Κλειώ Δρακοπούλου στο πόδι η οποία από τότε έμεινε ανάπηρη.
Μετά γύρισαν στο Λεβίδι που ήταν η προσωρινή βάση τους.
"....Μπαίνοντας στο χωριό ένιωθες πως έμπαινες σε νεκροταφείο. Μια άσχημη μυρουδιά που ερχόταν από τ’ αποκαΐδια σε έπνιγε. Ό,τι μπορούσε να καεί είχε καεί και μόνο οι πέτρες των τοίχων έστεκαν αλλά κι αυτές ραγισμένες από τις μεγάλες θερμοκρασίες, ιδιαίτερα έσκασαν τα πελεκημένα αγκωνάρια στις πόρτες και τα παράθυρα γιατί από κει έβγαιναν οι φλόγες.
Γύρω στη γειτονιά αμίλητοι άνθρωποι τριγυρνούσαν κι έμοιαζαν με φιγούρες χορού σε αρχαία τραγωδία. Κάτω στο χώμα, σε μια άκρη βρίσκεται το απανθρακωμένο σώμα ενός ανθρώπου. Είναι ο γέρο - Λολώνης ή μάλλον τα κόκκαλά του που περιμένουν την ταφή τους. Πιο κάτω άλλο πτώμα γέροντα βρίσκεται σωριασμένο. Είναι ο γέρο -Τρύφωνας Κατσούλης. Ένας γέρος που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν κοντά στο θάνατο. Η αγριότητα όμως δεν έχει όρια....."
________
Μνημείο στην Βλαχέρνα

απο ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ

Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος Καθηγούμενος της Ι. Μ. Εσφιγμένου Α.Ό σε συνέντευξη με τον Στέφανο Δαμιανίδη Focusfm 103,6 -21 Ιουλ 2022

 

Τυφλοί οδηγοί τυφλων οδευετε όλοι μαζί στην απώλεια.

 

Να τον χαίρεστε τον επόμενο πατριάρχη σας, ο οποίος κάνει τα πάντα ώστε να αποδείξει ότι είναι χειρότερος από τον τωρινό παναιρετικο Βαρθολομαίο Αρχοντωνη.
Ο Ελπιδοφόρος λοιπόν "ευλόγησε βάφτιση" παιδιών με "γονείς" gay - ανωμαλου ζευγαριού.
Και σεις ακόμη περιμένετε να σας σώσουν όλοι αυτοί οι οποίοι εκτελούν απόλυτα τις εντολές της νεοταξικης ατζέντας η οποία ξεκίνησε επίσημα το 1924 με την αλλαγή του ημερολογίου.
Τυφλοί οδηγοί τυφλων οδευετε όλοι μαζί στην απώλεια.

 

«Προχώρα και βοήθα, και θα βρεις αυτό που θέλεις.»

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα θλιμμένο τσοπανόπουλο. Είχε ένα κοπάδι στο βουνό. Κοντά σ’ ένα πλατάνι ήταν η καλύβα του.
Το χειμώνα την έδερνε το χιόνι και το καλοκαίρι τη
χτυπούσε ο ήλιος. Το πλατάνι και η γάργαρη βρυσούλα δρόσιζαν το τσοπανόπουλο.

Ολημερίς έβοσκε τα πρόβατα του. Το βράδυ διάβαζε κάτι φύλλα. Δεν ήταν παραμύθια. Ήταν οι προσευχές της μάνας του. Όλη τη νύχτα κοίταζε τ’ αστέρια και αναρωτιόταν αν υπάρχει η αν μπορεί να υπάρξει μέσα του κάποιο αστέρι, κάποιο φως. Θα μπορούσε άραγε να γίνει φως και αν ο Θεός που είναι φως δίνει το φως, πως το τσοπανόπουλο ήταν ακόμη θλιμμένο;
Δεν δικαιολογείται, μονολόγησε, να πιστεύω στο φως και να μην είμαι φως. Κάτι πρέπει να κάνω. Σκέφτηκε λοιπόν αν ξεκινήσει να μάθει την τέχνη να γίνει φως. Άφησε το κοπάδι σε ένα φίλο του τσοπάνο και ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι του πάνω στο άλογό του. Την πρώτη νύχτα κοιμήθηκε σε μια καλύβα που την είχαν φτιάξει κυνηγοί. Έβγαλε λίγο τυρί και ψωμί από το ταγάρι του και έφαγε. Το πρωί σηκώθηκε και άρχισε να κατηφορίζει την άλλη πλευρά του βουνού που ήταν γεμάτη πλατάνια και θυμάρια. Όλος ο τόπος ευωδίαζε! Το τσοπανόπουλο όμως συνέχισε να ψάχνει τον τρόπο για να γίνει φώς.
Προχωρώντας πιο κάτω, αντίκρισε μια καλύβα όμοια με τη δική του, κάποιος σκάλιζε τον κήπο. Πλησίασε και είδε μια γριούλα.
- Καλημέρα κυρούλα της είπε.
- Καλή στράτα γιόκα μου, του απάντησε.
- Τι καλό κάνεις;
- Σκαλίζω τις ντοματιές παιδί μου. Μπορεί να με βοηθήσεις λίγο; Μετά χαράς, είπε το παλικάρι και κατέβηκε από το άλογό του.

Έμμηνος ρύση και συνέπειες της Πτώσης

Όλα εκείνα που έχουν ακουστεί κατά καιρούς, σχετικά με το θέμα της εμμήνου ρύσης των γυναικών
αλλά και με όσα αυτό συνεπάγεται, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη να ξεκαθαριστούν τα πράγματα στη συνείδηση των πιστών Χριστιανών και να καταρριφθούν οι μύθοι και οι ανακρίβειες, οι οποίες άλλοτε προκατασκευασμένες και άλλοτε από άγνοια δομημένες, επιφέρουν σύγχυση και αμαρτίες στο Ποίμνιο της Αγίας μας Ορθοδοξίας. Ο Ίδιος ο Κύριος μας Προτρέπει να δείχνουμε Πραγματικό Ενδιαφέρον για τις Ιερές Αλήθειες της Αγίας μας Πίστης, καθώς Εμπεριέχουν όλη Εκείνη τη Γνώση που οδηγεί στην αιώνια Ζωή, αυτή που έχει ετοιμαστεί για όσους ακολουθήσουν στην εδώ προσωρινή ζωή τα Ίχνη και τη Θεία Διδασκαλία Του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Κάποιοι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να αμφισβητούν τους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, με το πρόσχημα ότι δεν προέρχονται από τον Ίδιο τον Κύριο αλλά γράφτηκαν από ανθρώπους. Πραγματικά η άποψη αυτή εγκυμονεί μία τόσο μεγάλη Πλάνη, με τους υποστηρικτές της να οικοδομούν τα θεμέλια της Αίρεσης. Κι αυτό διότι ο Ίδιος ο Κύριος μας αναφέρει χαρακτηριστικά, ότι «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, το Οποίο θα Στείλει ο Πατέρας στο Όνομά Μου, Εκείνος θα σας Διδάξει και θα σας Υπενθυμίσει όλα όσα σας Έχω Πει» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 14, Εδάφιο 26).
Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το Θέλημα του Κυρίου, από την Αγία Ημέρα της Πεντηκοστής (κατά την Οποία είχαμε την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αγίους Αποστόλους) και μετά, Εκφράζεται δια μέσου των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Επομένως οι Άγιοι της Πίστεώς μας, που διακρίθηκαν για τον Θεοπρεπή Βίο τους και τα αμέτρητα Θαύματα που εποίησαν και ποιούν ανά τους αιώνες, συνέγραψαν με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος τους Θεόδοτους Ιερούς Κανόνες Της και αποτέλεσαν «το Στόμα του Θεού μέσα στον κόσμο».
Έτσι όταν το Άγιο Πνεύμα δια μέσου των Αγίων Νομοθετεί, δεν θα πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία από μέρους μας, ότι από τη στιγμή που θα ακολουθήσουμε τους Νόμους Του μπορεί να πράξουμε κάτι λιγότερο από το Θέλημα του Θεού. Πολύ απλά διότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο Ίδιος ο Θεός, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Οποίο περιέχει από Μόνο Του ολόκληρη την Ουσία της Τριαδικής Θεότητας. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον Πατέρα, το Πρώτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Οποίο και Αυτό περιέχει από Μόνο Του ολόκληρη την Ουσία της Τριαδικής Θεότητας. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τον Υιό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Όλα τα παραπάνω αναφέρθηκαν για να αποδειχθεί, ότι από τη στιγμή που το Άγιο Πνεύμα δια μέσου των Αγίων Πατέρων, Ορίζει σαφέστατα ότι απαγορεύεται η γυναίκα να εισέλθει στον Ιερό Ναό κατά τις ημέρες της εμμήνου ρύσης της, αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα δεν είναι δυνατό να Εκκλησιάζεται κάθε μέρα. Αντιθέτως μάλιστα, εάν εκείνη αδιαφορήσει για τον Ιερό αυτό Κανόνα του Θεού, τότε διαπράττει την αμαρτία, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αρκετά σοβαρή διότι αφορά την απευθείας Σχέση της με τον Θεό και κατ’επέκταση με όσα αφορούν τον Οίκο Του, τις Ιερές Του Ακολουθίες και τα Ιερά Μυστήριά Του.
Τι ακριβώς όμως Ορίζει ο Θεός στη συγκεκριμένη περίπτωση;

Τό “κάλυμμα” στην κεφαλή τής γυναίκας στην Εκκλησία πρέπει να υπάρχει;

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΡΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΤΗΛΑ !!!

Οι Απόστολοι του Χριστού, (που είχαν απευθείας εντολή και εξουσιοδότηση από τον Κύριο) έθεσαν τις βάσεις της χριστιανικής πίστης. Κατευθυνόμενοι από το Άγιο Πνεύμα, νομοθέτησαν και έδωσαν τις κατευθύνσεις για τον ένα και μοναδικό σκοπό: Τη σωτηρία.

Στην εποχή των Αποστόλων, η ενδυμασία των ανθρώπων ήταν διαφορετική απ' ότι σήμερα. Η κάλυψη της κεφαλής με μαντίλα ήταν υποχρεωτική ως δείγμα σεβασμού και ταπείνωσης σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής τους (όχι μόνο στον εκκλησιασμό), οπότε απέναντι στον Κύριο έπρεπε το ίδιο να τηρηθεί.

Το πνεύμα και η ουσία του νόμου λοιπόν, είναι η ένδειξη σεβασμού, ταπείνωσης και σεμνότητας απέναντι στο Θεό.

... ένα σοβαρό θέμα, που δυστυχώς έχει διχάσει κάποιες Χριστιανικές Εκκλησίες. Η Βιβλική τοποθέτηση δια στόματος Αποστόλου Παύλου, ειναι η εξής:
“Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός. Πας ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων, εάν έχη κε
καλυμμένην την κεφαλήν, καταισχύνει την κεφαλήν αυτού. Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής· διότι εν και το αυτό είναι με την εξυρισμένην. Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· αλλ’ εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται. (Α΄ Κορινθίους: ια΄3-6)
Επίσης παρακάτω στα εδάφια 13-15 συμπληρώνει λέγοντας:

Όταν ό διάβολος ρώτησε τρείς μοναχούς τί θά άλλαζαν από τό παρελθόν.

Μιά μέρα, ό διάβολος εμφανίστηκε σέ τρείς μοναχούς καί ρώτησε τόν καθένα ξεχωριστά τί θά άλλαζαν από τό παρελθόν.

Διάβολος: "Αν σού έδινα τή δύναμη νά αλλάξεις κάτι στό παρελθόν σου, τί θά άλλαζες;"

Ό πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα μέ μεγάλο αποστολικό ζήλο:

-Δέν θά σάς επέτρεπα νά αφήσετε τόν Αδάμ καί τήν Εύα νά πέσουν στήν αμαρτία, γιά νά μήν απομακρυνθεί ή ανθρωπότητα από Τόν Θεό.

Ό δεύτερος μοναχός, πού είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε:

- Θά σέ εμπόδιζα νά απομακρυνθείς από Τόν Θεό πού θά σέ καταδίκαζε γιά πάντα.

Ό τρίτος μοναχός ήταν ό πιό απλός από τούς τρεις. Αντί νά απαντήσει στόν διάβολο, έπεσε στά γόνατα, σταυρώθηκε καί προσευχήθηκε:

- Κύριε, λύτρωσε με από τόν πειρασμό τού τί θά μπορούσε νά ήταν καί τί δέν ήταν.

Τότε ό διάβολος έβγαλε μιά διαπεραστική κραυγή καί, στριφογυρίζοντας από τόν πόνο, εξαφανίστηκε.

Έκπληκτοι οί άλλοι δύο ρώτησαν τόν αδερφό τους:

- Αδελφέ, γιατί απάντησες έτσι;

Ό μοναχός εξήγησε:

- Καταρχάς, δέν πρέπει ποτέ νά κάνουμε διάλογο μέ τόν εχθρό. Δεύτερον: κανείς στόν κόσμο δέν έχει τή δύναμη νά αλλάξει τό παρελθόν. Τρίτον, ό διάβολος δέν ενδιαφέρεται καθόλου νά μάς βοηθήσει, αλλά νά μάς φυλακίσει στό παρελθόν γιά νά παραμελήσουμε τό παρόν.

Γιατί; Γιατί τό παρόν είναι ή μόνη στιγμή πού μπορούμε, μέ τή χάρη Τού Θεού, νά συνεργαστούμε μαζί Του.Ή στρατηγική τού διαβόλου, αυτή πού φυλακίζει περισσότερο τούς ανθρώπους καί τούς εμποδίζει νά ζήσουν τό παρόν σέ ενότητα μέ Τόν Θεό, είναι αυτή πού «θά μπορούσε συνέβη καί δέν έγινε».

Άς αφήσουμε τό παρελθόν στά χέρια τού Ελέους Τού Θεού καί άς αφήσουμε τό μέλλον στά χέρια τής Πρόνοιας Του. Τό παρόν είναι στά χέρια μας μαζί μέ τό χέρι Τού Θεού».

 

ΓΝΗΣΙΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 Μια μοναδική αναζήτηση με αποτέλεσμα μια συνέντευξη που θα συζητηθεί. Ο Πρόδρομος Κοφσανίδης επιστρέφει μετά από 6 χρόνια στο Άγιο Όρος και στην Γνήσια Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Συζητά με τον Ηγούμενο την Μονής, Γέροντα Μεθόδιο. Τα υπόλοιπα στην οθόνη σας.