Ι.Μ.Εσφιγμένου.Ο λόγος του Γέροντα Μεθοδίου την ημέρα της Θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

 

Άγιος Ανδρέας ο Στρατηλάτης και οι δύο χιλιάδες πεντακόσιοι ενενήντα τρεις Μάρτυρες, που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν 19 Αυγούστου

Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Οι στρατιώτες ήταν κυριευμένοι από φόβο, λόγω του ότι ο εχθρός ήταν πολυάριθμος και είχε πολλές νίκες στο ενεργητικό του. Η αρχηγία του μικρού σώματος στρατιωτών είχε ανατεθεί από τον αρχιστράτηγο Αντίοχο σε ένα γενναίο χριστιανό αξιωματικό, τον Ανδρέα. Βεβαίωσε λοιπόν ο Ανδρέας τους στρατιώτες του πως ο θρίαμβος της νίκης θα είναι με το μέρος τους, αν όλοι με πραγματική πίστη επικαλεσθούν τον παντοδύναμο Θεό των χριστιανών. Διότι όλα τα κατορθώματα των χριστιανών επιτυγχάνονται «σὺν τὴ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χρίστου» (Α' προς Κορινθίους, ε' 4). Με τη δύναμη, δηλαδή, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Πράγματι, τα λόγια του Ανδρέα ανύψωσαν το ηθικό των στρατιωτών, με αποτέλεσμα να συντρίψουν το πολυπληθές στράτευμα του εχθρού. Ο Αντίοχος επαίνεσε δημόσια το κατόρθωμα αυτό, αλλά όταν έμαθε ότι οι στρατιώτες ειλκύσθηκαν από τον Ανδρέα στο χριστιανισμό, έστειλε 1000 στρατιώτες να τους αφοπλίσουν και να τους στείλουν στα σπίτια τους. Ο Ανδρέας, όμως, μετά από συζήτηση είλκυσε κι αυτούς στο χριστιανισμό.

Εξοργισμένος τότε ο Αντίοχος, έστειλε ειδικό σώμα με έμπιστους αξιωματικούς και σκότωσε όλους τους χριστιανούς στρατιώτες. Ήταν στον αριθμό δύο χιλιάδες πεντακόσιοι ενενήντα τρεις (2593)!

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ δυvαστεία, προσενήνοχας, ὡς στρατηγέτης, τῷ Παντάνακτι στρατὸν θεοσύλλεκτον τύπος γὰρ τούτων Ἀνδρέα γενόμενος, μαρτυρικῶς σὺν αὐτοὶς ἠνδραγάθησας. Μεθ' ὧν πρέσβευε, Κυρίω τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Άγιοι Φλώρος και Λαύρος Άγιοι Έρμος, Σεραπίων και Πολύαινος 18 Αυγούστου

Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος ήταν δίδυμα αδέλφια και ήταν άρρηκτα ενωμένοι δια της θερμής πίστεως και αγάπης που είχαν προς το Χριστό. Κατάγονταν από το Βυζάντιο και είχαν διδαχθεί το χριστιανισμό και την τέχνη του λιθοξόου από τους Αγίους Πρόκλο (ή Πάτροκλο σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο) και Μάξιμο, οι όποιοι υπέστησαν και μαρτυρικό θάνατο για το Χριστό.

Μετά το θάνατο των διδασκάλων τους, ο Φλώρος και ο Λαύρος αναχώρησαν στην Ιλλυρία και διάλεξαν σαν τόπο διαμονής τους την πόλη Ουλπιανά. Στην πόλη αυτή εργάζονταν την τέχνη τους, αλλά συγχρόνως μέσω αυτής προσπαθούσαν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου.

Εκεί υπήρχε και κάποιος Ιερέας ειδώλων, ονομαζόμενος Μερέντιος. Ο γιος αυτού Αθανάσιος από το ένα του μάτι έπαθε τύφλωση, που από την ιατρική επιστήμη δε βρήκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τους δύο τεχνίτες αδελφούς, οι οποίοι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού θεράπευσαν το μάτι του γιου του ειδωλολάτρη Ιερέα, με αποτέλεσμα να πιστέψουν και οι δύο στο Χριστό. Αυτό μόλις το έμαθε ο έπαρχος Λύκων, συνέλαβε τους δύο αδελφούς και, αφού τους βασάνισε φρικτά, τους έριξε μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, οι δύο τεχνίτες αδελφοί μπήκαν στην αιώνια πόλη, «ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Προς Εβραίους Επιστολή, ια' 10). Της οποίας, δηλαδή, τεχνίτης και κτίστης είναι αυτός ο Θεός. Τα λείψανα αυτών τα συνέλεξαν πιστοί Χριστιανοί και τα μετέφεραν στη Βασιλεύουσα.

Οι Άγιοι Έρμος (ή Ερμής), Σεραπίων και Πολύαινος ήταν τέκνα της Ρώμης και διακρίνονταν για το ζήλο τους στη διάδοση της πίστης και εναντίον της πολεμικής των ειδωλολατρών. Καταγγέλθηκαν στις αρχές και έμειναν σταθεροί στην ομολογία της πίστης τους. Τότε, μια σειρά από άγρια βασανιστήρια τους περίμεναν. Στην αρχή τους έδειραν αλύπητα και έπειτα τους έριξαν σε μια φυλακή σκοτεινή και δυσώδη. Εκεί τους ταλαιπωρούσαν με πολλές στερήσεις και κακοπάθειες. Αλλά τίποτα δεν κατάφερε να τους κλονίσει. Τότε τους έβγαλαν από κει, και αφού τους έδεσαν σφιχτά με σχοινιά, τους έσυραν οι όχλοι σε ανώμαλο έδαφος, γεμάτο με πολλές και κοφτερές πέτρες. Έτσι οι σάρκες τους κομματιάστηκαν και τα κεφάλια τους γέμισαν από πληγές και αίματα. Οι ψυχές τους όμως ανέγγιχτες, πέταξαν στον Σωτήρα Χριστό για να αναπαυτούν αιώνια κοντά Του.

Άγιος Μύρων Εορτάζει στις 17 Αυγούστου

Πολιούχος: Αντικύθηρα

Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

Ο Άγιος Μύρων μαρτύρησε όταν αυτοκράτωρ ήταν ο Δέκιος, το 250 μ.Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. Όμως η μεγάλη του αγάπη προς το Χριστό, έκανε το Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κάποτε, ο έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς. Για να εκβιάσει λοιπόν το Μύρωνα, να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιο του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί το Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ο Μύρων μειδίασε και απάντησε: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. Ας δώσουν λοιπόν οι ίδιοι απάντηση». Τότε όλοι μαζί φώναξαν: «Όχι. Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος λοιπόν από μας θέλει να δεχθεί, ώστε να χάσει την ψυχή του ο πνευματικός μας πατέρας, για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;». Ο έπαρχος, εξοργισμένος από την απάντηση, αφού βασάνισε με φρικτό τρόπο το Μύρωνα, τελικά τον αποκεφάλισε.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον ἀλάβαστρον, τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, πιστῶς Ἱεράτευσας, τὴ Ἐκκλησία Χριστοῦ, καὶ χαίρων ἐνήθλησας, ὅθεν τὴ εὐωδία, τῶν ἐν σοῖ χαρισμάτων, Μύρων Ἱερομάρτυς, τῶν παθῶν τὸ δυσῶδες, ἀπέλασαν ἀνενδότως, ἐκ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Νόμιμη και η ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ με την κυβερνηση Μητσοτακη και μετα ψαχνουμε για το ελεος του Θεου.

 O Mητσοτάκης με βουλευτές σε ανύποπτο χρόνο νομιμοποίησαν την Αιμομιξία..Νόμος 4958…. 

 Νόμιμη και η ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ με το ΝΟΜΟ 4958/2022 στην ιατρικά υποβοηθούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή. 

Το καταγγέλουν Αν. Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής, Δικηγορικοί Σύλλογοι, Επιστημονικές Ενώσεις. Τι αναφέρει ο Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.π.Νικολόπουλος.

ΙΞΙΑ με το ΝΟΜΟ 4958/2022 στην ιατρικά υποβοηθούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή. Το καταγγέλουν Αν. Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής, Δικηγορικοί Σύλλογοι, Επιστημονικές Ενώσεις. Τι αναφέρει ο Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.π.Νικολόπουλος.θούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή. Το καταγγέλουν Αν. Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής, Δικηγορικοί Σύλλογοι, Επιστημονικές Ενώσεις. Τι αναφέρει ο Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.π.O Mητσοτάκης με βουλευτές σε ανύποπτο χρόνο νομιμοποίησαν την Αιμομιξία..Νόμος 4958…. Νόμιμη και η ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ με το ΝΟΜΟ 4958/2022 στην ιατρικά υποβοηθούμενη ανθρώπινη αναπαραγωγή. Το καταγγέλουν Αν. Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής, Δικηγορικοί Σύλλογοι, Επιστημονικές Ενώσεις. Τι αναφέρει ο Καθηγητής Αστικού Δικαίου της Νομικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.π.Νικολόπουλος.Νικολόπουλος.

ΑΓΙΟΥ ΜΑΝΔΗΛΙΟΥ (16 Ἀυγούστου)

Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Μανδηλίου

 Ἀπό τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας γνωρίζουμε ὅτι ἡ τιμή καί προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἔχουν ὡς βάση τους τή θέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως κατά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «ὅστις ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» (Κολ. 1, 5).

   Ἡ θέωση αὐτή ἀποτελεῖ -μεταξύ ἄλλων- καί τήν πλήρη τελείωση τῆς ἀναγεννημένης ἐν Χριστῷ ἀνθρώπινης φύσεως, τῆς ὁποίας τήν ἐξωτερική παράσταση καί ἔξαρση ἔχει ὡς κύριο θέμα της ἡ ὀρθόδοξη εἰκονογραφία. Ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Οὐ τήν ἀόρατον εἰκονίζω θεότητα, ἀλλ’ εἰκονίζω Θεοῦ τήν ὁραθεῖσαν σάρκα» (Λόγ. Ε΄, PG 94, 1236 C) καί «νῦν δέ σαρκί ὀφθέντος Θεοῦ καί τοῖς ἀνθρώποις συναναστραφέντος, εἰκονίζω Θεοῦ τό ὁρώμενον» (Λόγ. Β΄, PG 94, 1293 Β).

   Αὐτή ἡ «ὁραθεῖσα σάρκα τοῦ Θεοῦ» κατά τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποδόθηκε γιά πρώτη φορά εἰκαστικά καί κατά τρόπο ἀξιοθαύμαστο μέ τό Ἅγιο Μανδήλιο, ὅπως δέχεται ἡ λειτουργική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

   Ἡ ἱστορία μᾶς εἶναι γνωστή: ὁ ἄρχοντας τῆς πόλεως Ἔδεσσας στή Μεσοποταμία Αὔγαρος, καθώς ἦταν ἀσθενής, ἔστειλε τόν Ἀνανία νά προσκαλέσει τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Παράλληλα, ἐπιθυμῶντας νά δεῖ τό θεανδρικό πρόσωπο, εἶχε ζητήσει ἀπό τόν ἀπεσταλμένο του -καθώς ἦταν ζωγράφος στήν τέχνη- νά ζωγραφίσει τή μορφή τοῦ Κυρίου. Αὐτό ὅμως στάθηκε ἀδύνατο λόγῳ τῆς ἀπαστράψουσας θείας δόξας. Τότε ὁ Κύριος ἔνιψε τό πρόσωπό Του καί τό ἐσπόγγισε μέ μανδήλιο στό ὁποῖο ἀποτυπώθηκε ἡ εἰκόνα τῆς μορφῆς Του. Τό μανδήλιο αὐτό ἔστειλε στόν Αὔγαρο, μαζί μέ ἐπιστολή μέσῳ τῆς ὁποίας, ἀφοῦ τόν μακάριζε γιά τήν πίστη του, τόν ἐνημέρωνε ὅτι θά ἀποστείλει τό μαθητή του Θαδδαῖο νά τόν ἰατρεύσει καί νά τόν διδάξει. Λαμβάνοντας τό ἅγιο Μανδήλιο ὁ ἄρχοντας τό προσκύνησε καί θεραπεύτηκε ἀμέσως ἐνῶ τοποθέτησε τήν πρωταρχική αὐτή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ πάνω ἀπό τήν πύλη τῆς πόλης γιά νά τιμηθεῖ ἀπ’ ὅλο τό λαό. Ἀργότερα ὅμως κι ἐπειδή ὁ τότε ἄρχοντας, ὄντας εἰδωλολάτρης, θέλησε νά στήσει στήν ἴδια θέση εἴδωλο, ὁ τοπικός ἐπίσκοπος γιά νά προστατέψει τό ἅγιο μανδήλιο, ἀφοῦ ἄναψε κανδήλι, ἔχτισε τόν τοῖχο πρό αὐτοῦ. Αἰώνες μετά, τό ἔτος 615, ὅταν ὁ βασιληᾶς τῶν Περσῶν Χοσρόης πολιορκοῦσε τήν Ἔδεσσα, ἀποκαλύφθηκε στό ἐπίσκοπο τῆς πόλεως ὁ τόπος τοῦ ἁγίου μανδηλίου, κάτι πού συνδυάστηκε καί ἀπό ἄλλα θαυμαστά γεγονότα πού εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τήν φυγή τῶν Περσῶν καί τή σωτηρία τῆς πόλεως. Τό ἔτος 941, τό ἅγιο μανδήλιο μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη ὅπου μέ διάταγμα τοῦ Κωνσταντίνου Ζ΄ τοῦ Πορφυρογέννητου καθωρίστηκε ἡ δεσποτική ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου καί ἡ ἀνάρτηση ἀντιγράφων τῆς εἰκόνας αὐτῆς πάνω ἀπό τήν ὡραία πύλη κάθε χριστιανικοῦ ναοῦ.

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

«ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΧΝΉΜΟΝΙ ΛΌΓΩ ΣΆΡΚΑ ΔΑΝΕΊΣΑΣΑ» ΈΓΡΑΨΕ Ο ΆΓΙΟΣ ΝΙΚΌΔΗΜΟΣ ΌΤΙ Ο ΥΙΌΣ ΤΟΥ ΘΕΟΎ ΕΊΝΑΙ ΧΡΕΏΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΊΑ

 

Ο άγιος Νικόδημος ως ορθόδοξος χριστιανός πρώτα, και υστέρα ως μοναχός και ιδιαίτερα αγιορείτης, έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη στη Μητέρα του Κυρίου μας, την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άθως “το άνθος των ορέων”, όπου είχε φθάσει ο άγιος Νικόδημος με τρόπο θαυμαστό και είχε εγκαταβιώσει από τα εικοσιέξι του χρόνια, είναι όπως γνωρίζουμε κάτω από τα προστατευτικά φτερά της Πάναγνης Μαρίας, της Κυρίας και Βασίλισσας των αγγέλων. Την ιερή γη του Άθωνα η Παναγία “απέδειξεν άνωθεν και εξ αρχαίων χρόνων Παράδεισον εαυτής και οικείον περίβολον”.

Η Παναγία ήταν το αγαλλίαμα της καρδίας του αγίου Νικοδήμου, αλλά και Εκείνη τον είχε κάτω από τη σκέπη και τη σκιά των πτερύγων της. Θρυλείται ότι όταν έγραφε ο άγιος για την Παναγία εμφανίσθηκε Εκείνη και του είπε· «Σε ευλογώ τέκνον μου Νικόδημε, και σε ενισχύω να γράφεις».

Ήταν Θεοτοκόφιλος άγιος και Θεοτοκόληπτος. Όταν έγραφε για την Παναγία, που δάνεισε σάρκα στον Απερίγραπτο Λόγο, κυριολεκτικά καταλαμβανόταν από ένθεο ενθουσιασμό και υπερεκχειλίζουσα αγάπη για το ιερό της Πρόσωπο και την εγκωμίαζε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Η Παναγία τον φώτιζε και τον ενίσχυε στο έργο αυτό «τη δραστική δυνάμει και φωτοφόρω αυτής χάριτι».

Στο βιβλίο του «Αόρατος Πόλεμος» ο Άγιος Νικόδημος στο ΜΘ’ κεφάλαιο έγραψε ότι η Παναγία αποτελεί «μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως· αύτη μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού».Στην υποσημείωση δε του ΜΘ’ κεφαλαίουέγραψε ένα εξαίσιο κείμενο για την Παναγία «ουκ αποφαντικώς και δογματικώς αλλά διστακτικώς και μετά υποθέσεως». Στο κείμενο αυτό ο άγιος Νικόδημος έγραφε ότι αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων έπεφταν από τον ουρανό, αν όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν κακοί, και αν τα λοιπά κτίσματα αποστατούσαν και έβγαιναν από τη φυσική τάξη που έθεσε ο Δημιουργός, αν όλα αυτά συνέβαιναν, δεν θα ήταν αρκετά να λυπήσουν τον Θεό, γιατί υπήρχε η Θεοτόκος που τον αγάπησε τόσο πολύ, υπάκουσε στο θέλημα του και έγινε χωρητική και δεκτική όλων των χαρισμάτων που διαμοίρασε στην κτίση· ένας κόσμος δεύτερος, ασύγκριτα υπέρτερος από τον αισθητό και νοητό κόσμο. Επίσης ότι ο αισθητός και νοητός κόσμος έγινε για την Παναγία, και η Παναγία για τον Χριστό «καθώς το περιβόλι γίνεται διά να φυτευθεί το δένδρον και πάλιν το δένδρον φυτεύεται διά τον καρπόν».

Το κείμενο αυτό ενόχλησε ορισμένους θεολόγους. Έτσι αναγκάσθηκε να γράψει την Απολογία του και να εκθειάσει την Παναγία Μητέρα του Κυρίου, βασισμένος και πάλι στους Πατέρες της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στον θεοφόρο Μάξιμο Ομολογητή, στον Ανδρέα Κρήτης, και ιδιαίτερα στον φωστήρα της Θεσσαλονίκης Γρηγόριο Παλαμά που είχε λάβει το χάρισμα της Θεολογίας από την ίδια τη Θεομήτορα στην έρημο του Αγίου Όρους, κατά τον βιογράφο του άγιο Φιλόθεο Κόκκινο.

Στο «Εορτοδρόμιό» του, ένα έργο χαρμόσυνο και εορταστικό, που ανεβάζει στον ουρανό, ερμήνευσε τους κανόνες των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών και του δόθηκε η ευκαιρία μαζί με τους υμνωδούς να υμνήσει κι’ αυτός με τη σειρά του την Πανάσπιλη Μητέρα του Κυρίου μας. Ερμήνευσε τον κανόνα του Ευαγγελισμού, ποίημα του Χρυσορρόα ποταμού Ιωάννη του Δαμασκηνού, αφού όπως αναφέρει στα Προλεγόμενα επικαλέσθηκε τη βοήθεια της Παναγίας· «Την βοήθειαν και χάριν της κεχαριτωμένης επικαλεσάμενος, ετόλμησα να ποιήσω κάποιαν ερμηνείαν εις αυτόν». Ερμήνευσε επίσης τους κανόνες της Κοιμήσεως που συνέθεσε «η εν Χριστώ τριπόθητος και ομόφρων δυάς των πνευματοκινήτων μουσικών» Ιωάννη Δαμάσκηνου και Κοσμά Μελωδού και έγραψε στα Προλεγόμενα ότι «ο της σοφίας χορηγός και ειρηνικός Βασιλεύς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός της Αειπαρθένου Μαρίας, ηθέλησε να παραλάβει την Παναγίαν Μητέρα του, και να μεταθέσει αυτήν εις τα εν ουρανοίς αχειροποίητα Άγια των Αγίων, καθώς τα ωνόμασεν ο Παύλος, ίνα όπου εστίν ο Υιός εκεί ευρίσκεται και η Μήτηρ, και όπου βασιλεύει ο Υιός, εκεί να συμβασιλεύη και η τούτον γεννήσασα».

Περί του σεβασμού προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρίαν και περί των αγίων αυτής εικόνων και περί των ιερών ναών των τιμωμένων επ' ονόματι αυτής .

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου εκδοθέν το πρώτον εν Αθήναις το 1901)

Ο Άγιος Νεκτάριος
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'

Περί του σεβασμού προς την Υπεραγίαν  Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρίαν και περί των αγίων αυτής εικόνων και περί των ιερών ναών των τιμωμένων επ' ονόματι αυτής (βελτιωμενο).

Η Θεοτόκος τοσούτου απέλαυε σεβασμού παρά των πιστών, τοσαύτης τιμής και αγάπης, ώστε προς ταύτην μετά Θεόν, πλην της λατρείας, τα δευτερεία της τιμής, του σεβασμού και της αγάπης απέδιδαν.

Ο σεβασμός των πιστών προς την παρθένον Θεοτόκον Μαρίαν ανέρχεται εις αυτόν τον Α' και Β' αιώνα, και επεβάλλετο υπ' αυτών των Ιερών Γραφών μνημονευουσών του ονόματος αυτής ως κεχαριτωμένης και ευλογημένης και ως ευρούσης χάριν παρά τω Θεώ μόνης μεταξύ πασών των γυναικών. Αυτή η Θεοτόκος εν πνεύματι προφητικό ήδη αναγγέλει την περιωπήν αυτής μεταξύ πασών των γενεών, λέγουσα: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί κτλ.» (Λουκ. α' 48). Και αληθώς από του χρόνου εκείνου ήρξατο ο μακαρισμός της Θεοτόκου. Την Θεοτόκον εμακάρισε πρώτη η Ελισάβετ, ήτις, πλησθείσα πνεύματος αγίου, ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν «Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου» (Λουκ. α' 42-45).

Επίσης αι σύγχρονοι γυναίκες αι θεωρούσαι την παρθένον αγκαλοφορούσαν το θείον βρέφος πάντως θα εμακάριζον αυτήν. Ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει την επάρασαν φωνήν εκ του όχλου και μακαρίσασαν την γαλακτοτροφήσασαν τον Κύριον Μητέρα (ια' 27).

Εκ της χριστιανικής αρχαιολογίας μανθάνομεν ότι αι εικόνες της θεομήτορος εικονίζοντο και ετιμώντο από του Α' ήδη και Β' αιώνος. Και ουκ ην άλλως γενέσθαι, του Ευαγγελίου αυτού συνιστώντας την τιμήν προς την Θεοτόκον Παρθένον Μαρίαν, και αυτής της Θεοτόκου αναγγελούσης ότι «από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί». Όθεν η Θεοτόκος ετιμάτο και εμακαρίζετο από πασών των γενεών των από του Ευαγγελισμού αυτής μέχρι σήμερον και θέλει μακαρίζεται μέχρι της συντελείας των αιώνων. Οι την τιμήν δε και τον μακαρισμόν της Θεοτόκου μη προσφέροντες προς ρητός του Ευαγγελίου εντολάς αντιστρατεύονται, διότι όλον το Ευαγγέλιον εστί νόμος, και η αθέτησις ενός ιώτα ή μιας κεραίας εστίν αθέτησις του νόμου. Κατά την Γ' πλέον εκατονταετηρίδα ο σεβασμός προς την Θεοτόκον εξεδηλούτο μέγας. Η χριστιανική υμνωδία υμνεί την Παρθένον και Θεοτόκον Μαρίαν ως Βασίλισσαν του Ουρανού και Κυρίαν των Αγγέλων.

Κατά την εποχήν δε ταύτην ανεφάνησαν εν τισί χώραις, ένθα ευάριθμοι χριστιανοί συνοικούν μετά πολυαρίθμων εθνικών, κακόδοξοι τίνες, οίτινες ανήγαγον τον προς την Θεοτόκον σεβασμόν εις λατρείαν και απένειμαν τη Παρθένω Μαρία ισόθεον τιμήν κατά μίμησιν των από των εθνικών λατρευομένων γυναικείων θεοτήτων. Η κακόδοξος αύτη αίρεσις επεκλήθη των Κολλυριδιανών διά τους πλακούντας ή κολλυρίδας, ας ως θυσίαν προσέφεραν καθ' ωρισμένην ημέραν επί δίφρου και ους έπειτα έτρωγαν (Επιφάνιος εν αιρέσει 78 και 79). Κατά την αυτήν εποχήν ανεφάνησαν και οι εκ διαμέτρου αντίθετοι των Κολλυριδιανών, οι Άντιδικομαριανίται λεγόμενοι, οι την δόξαν της Μητρός του Κυρίου μη ανεχόμενοι, οίτινες και επί τοσούτον εξετραχηλίσθησαν, ώστε να τολμήσωσι να είπωσιν, ότι η Παρθένος μετά την γέννησιν του Σωτήρας συνήλθεν ανδρί και έτεκε και άλλα τέκνα. Ταύτης της αιρέσεως ζηλωταί εγένοντο και οι νεώτεροι αντιδικομαριανίται, οι την αειπαρθενίαν και την προσωνυμίαν Θεοτόκος αρνούμενοι. 

Η Θεοτόκος και ο σύγχρονος Αγιορείτικος Μοναχισμός...

  Η Παναγία αναμφισβήτητα υπήρξε η ταπεινότερη, καθαρότερη, σεμνότερη, σιωπηλέστερη, ωραιότερη και ιερότερη γυναίκα του κόσμου. Υπήρξε μητέρα του Θεού και των ανθρώπων. Η ταπείνωσή της ήταν γνήσια, η καθαρότητά της επιλεγμένη, η σεμνότητά της κόσμημά της, η σιωπή της πιο βροντερή από το πιο μεγαλόστομο κήρυγμα. Η ιερότητά της πασιφανής και δεδομένη. Η αμόλυντη ταπεινοφροσύνη της, η αειπαρθενία της σε όλο της το είναι, η χαρακτηριστική της σεμνότητα και η απέραντη σιωπή του όλου βίου της καθίστανται λίαν διδακτικά σε όλους μας πάντοτε.

Η φιλότιμη, πρόθυμη και πρόσχαρη υπακοή της Θεοτόκου στο θείο θέλημα φανερώνει αγάπη και ταπείνωση, τόλμη κι έμπνευση. Δεν είναι μια πράξη αθέλητη, βίαιη, βιαστική, γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά και φοβάται. Το μεγαλείο της αδυναμίας, των δικαιολογημένων επιφυλάξεών της, την κάνουν μεγάλη, υπέροχη, θαυμαστή και μοναδική. Μια ανύπαντρη μητέρα κατά το νόμο ήταν άξια μόνο για λιθοβολισμό. Εκείνη όμως είπε εγκάρδια ˙ ας γίνει το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μου.
Η άκρα εμπιστοσύνη της κόρης της Ναζαρέτ στην υπό του αρχαγγέλου Γαβριήλ θεία βουλή πολλά έχει να πει σ΄εμάς όλους, που ακόμη δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό κι έχουμε τόσες μα τόσες επιφυλάξεις και θέτουμε προϋποθέσεις και αναμένουμε και κάποια ανταλλάγματα. Δεν είναι έτσι;
Είναι συγκινητική η στάση της Παναγίας στον γάμο της Κανά. Μένει ως συνήθως σιωπηλή. Κάποια στιγμή, βλέποντας να ξεμένουν από κρασί στο τραπέζι, λύνει τη σιωπή της και παρακαλεί τον αγαπητό Υιό της να ευλογήσει το νερό και να γίνει κρασί, για να μη μείνει ο προσκεκλημένος κόσμος με μισή χαρά.
Ο Χριστός κάνει πως δεν την ακούει, φαίνεται πως διαχωρίζει τη θέση του από αυτήν. Τελικά όμως κάνει αυτό που του ζητά. Στο Άγιον Όρος λέγουν οι Γέροντες πως ότι ζητά η Παναγία από τον Χριστό της το κάνει, γιατί την αγαπά ιδιαίτερα. Στην Κανά είναι η δεύτερη φορά που η Παναγία λύνει τη σιωπή της. Την πρώτη ήταν στον εξαίσιο Ευαγγελισμό και άλλη μία όταν στο ναό ζητούσε τον δωδεκάχρονο Ιησού. Στην Κανά λοιπόν λύνει την ωραία σιωπή της, για να παρακαλέσει τον Υιό της να θαυματουργήσει, για να μη μείνει μισή η χαρά των καλεσμένων στον γάμο. Γίνεται έτσι η αιτία της χαράς των ανθρώπων, συνδέοντάς τους με τον Δωρεοδότη, Θαυματοδότη και Χαριτοδότη Κύριο.
Το κάλλος της ψυχής της Θεοτόκου φαίνεται καταπληκτικά στη Σταύρωση του Υιού της. Πονά αλλά δεν θλίβεται, λυπάται αλλά δεν απελπίζεται. Μια υπέροχη μητέρα, δίχως υστερίες, φωνές, λιποθυμίες, γυναικεία καμώματα, που δεν έχει ανάγκη από παρηγοριές. Γνωρίζει καλά ότι εκούσια σταυρώνεται ο Υιός της, ηθελημένα υπακούει στη βουλή του ουρανίου πατρός του. Ζει το μυστήριο του πόνου στη φίλη σιγή. Δεν διαμαρτύρεται στους σκληρούς σταυρωτές, δεν ψάχνει το δίκιο της στις αρχές, υπομένει ελπιδοφόρα, ξεπερνά τον εαυτό της. Πόσα δεν διδάσκει στην πολλή ανυπομονησία μας στον πόνο, τη συμφορά, την απόρριψη, τη δίωξη… Η αδύναμη Παναγία γίνεται δυνατή, η απλή, σύμβολο ηρωισμού, μέγεθος ασύλληπτο στη μικρότητα και ιδιοτέλειά μας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο μεγαλύτερος δογματικός θεολόγος της Εκκλησίας μας, λέγει πως η Θεοτόκος κατέχει τη δεύτερη θέση τιμής μετά την Αγία Τριάδα. Αυτός ο λόγος μόνο φθάνει για να φανερώσει το μέγεθος της τιμής της Θεοτόκου από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πόσο φτωχοί είναι αλήθεια οι προτεστάντες που δεν την τιμούν διόλου. Η Παναγία μας πηγαίνει πάντα στον Χριστό. Η Παναγία είναι το πιο αγαπητό πρόσωπο μετά τον Χριστό μέσα στην Εκκλησία μας.

Στο Άγιον Όρος η τιμή της Παναγίας αγγίζει τα όρια της λατρείας.

ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Α
1.	Παναγία Αγία Σιών (Αγιάσος)	Λέσβος	15 Αυγούστου
2.	Παναγία Αγία Υπακοή	Πάρος	2 Φεβρουαρίου
3.	Παναγία Ακαθή	Σχοινούσα	Κινητή εορτή
4.	Παναγία Αλεξανδρινή	Βέροια	15 Αυγούστου
5.	Παναγία Αλεξιώτισσα	Πάτρα	26 Δεκεμβρίου
6.	Παναγία Αληθινή	Σύμη	15 Αυγούστου
7.	Παναγία Αμόλυντος		-
8.	Παναγία Αμπελακιώτισσα	Ναύπακτος	15 Αυγούστου
9.	Παναγία Αμπουδιώτισσα	Εύβοια	-
10.	Παναγία Ανέμη	Σαμοθράκη	15 Αυγούστου
11.	Παναγία Αξιον Εστί	Άγιο Όρος	11 Ιουνίου
12.	Παναγιά Απεκοής	Κάλυμνος	2 Φεβρουαρίου
13.	Παναγία Αποκουής	Σύμη	23 Αυγούστου
14.	Παναγία Απόλου	Πάτμος	15 Αυγούστου
15.	Παναγία Αρακιώτισσα	Κύπρος	8 Σεπτεμβρίου
16.	Παναγία Αρβανίτισσα	Χίος	Κινητή εορτή
17.	Παναγία Αργοκοιλιώτισσα	Νάξος	Κινητή εορτή
18.	Παναγιά Αρεοβίνδου	Κωνσταντινούπολη	10 Φεβρουαρίου
19.	Παναγία Αρματίου	Κωνσταντινούπολη	17 Αυγούστου
20.	Παναγία Αρχαγγελιώτισσα	Ξάνθη	21 Νοεμβρίου
21.	Παναγία Ασίνου	Κύπρος	Κινητή εορτή
22.	Παναγία Αχειροποιήτος	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
Β
23.	Παναγία Βαρνάκοβα	Φωκίδα	15 Αυγούστου
24.	Παναγία Βάτου	Όρος Σινά	25 Μαρτίου
25.	Παναγία Βεφά	Κωνσταντινούπολη	15 Αυγούστου
26.	Παναγία Βηθλεεμίτισσα	Βηθλεέμ	26 Δεκεμβρίου
27.	Παναγία Βλασσαρούς	Αθήνα	21 Νοεμβρίου
28.	Παναγία Βλυχάδια	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
29.	Παναγία Βοήθεια	Χίος	Κινητή εορτή
		Πάτρα	Κινητή εορτή
30.	Παναγία Βουνού	Αλόννησος	15 Αυγούστου
31.	Παναγία Βουρλιώτισσα	Νέα Φιλαδέλφεια	Ειδικός εορτασμός
32.	Παναγία Βουρνιώτισσα	Τήνος	8 Σεπτεμβρίου
33.	Παναγία Βροντιανή	Σάμος	8 Σεπτεμβρίου
34.	Παναγία Βρυσιανή	Κάρπαθος	8 Σεπτεμβρίου
Γ
35.	Παναγία Γαλακτοτροφούσα	Άγιο Όρος	3 Ιουλίου
37.	Παναγία Γαλατιανή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
38.	Παναγία Γερανού	Πάτμος	15 Αυγούστου
39.	Παναγία Γερόντισσα	Άγιο Όρος	4 Απριλίου
40.	Παναγία Γιάτρισσα	Μάνη	8 Σεπτεμβρίου
		Θηρασία	21 Σεπτεμβρίου
41.	Παναγία Γιουρίτισσα	Αλόννησος	25 Μαρτίου
42.	Παναγία Γκρεμιώτισσα	Ίος	15 Αυγούστου
43.	Παναγία Γλυκασμός των Αγγέλων		-
44.	Παναγία Γλυκογαλούσα	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
45.	Παναγία Γλυκοφιλούσα		-
46.	Παναγία Γλυκύ	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
47.	Παναγία Γοργοεπήκοος	Κως	15 Αυγούστου
		Άγιο Όρος	1 Οκτωβρίου
48.	Παναγία Γοργόνα	Λέσβος	Άγνωστη ημερομηνία
49.	Παναγία Γουρλομάτα	Λέρος	15 Αυγούστου
50.	Παναγία Γραβά	Πάτμος	23 Αυγούστου
51.	Παναγία Γρηγορούσα	Αθήνα	8 Σεπτεμβρίου
Δ
53.	Παναγία Δακρυρροούσα	Κεφαλλονιά	31 Ιανουαρίου
54.	Παναγία Δεμερλιώτισσα	Φάρσαλα	23 Αυγούστου
55.	Παναγία Διασώζουσα	Πάτμος	15 Αυγούστου
56.	Παναγία Δοβρά	Βέροια	15 Αυγούστου
57.	Παναγία Δροσιανή	Νάξος	8 Σεπτεμβρίου
Ε
58.	Παναγιά Εικοσιφοίνισσα	Πάγγαιο Όρος	15 Αυγούστου
59.	Παναγία Εικοσπενταρούσα	Σαμοθράκη	Κινητή εορτή
60.	Παναγία Εκατονταπυλιανή	Πάρος	15 Αυγούστου
61.	Παναγία Ελεούσα	Κύθνος	23 Αυγούστου
		Δομοκός	15 Αυγούστου
62.	Παναγία Ελέρου	Κάσος	8 Σεπτεμβρίου
63.	Παναγία Ελευθεριώτρια	Ζάκυνθος	8 Σεπτεμβρίου
64.	Παναγία Ελευθερώτρια	Σαλαμίνα	12 Οκτωβρίου
		Διδυμότειχο	28 Οκτωβρίου
		Βασσαράς (Σπάρτη)	1 Οκτωβρίου
		Αθήνα	28 Οκτωβρίου
65.	Παναγία Ελπίδα	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
66.	Παναγία Ελώνη	Αρκαδία	23 Αυγούστου
67.	Παναγία Εννιαμερίτισα	Πάρος	23 Αυγούστου
68.	Παναγία Εξώσκαλας	Πάτμος	15 Αυγούστου
69.	Παναγία Επίσκεψη	Τρίκαλα	15 Αυγούστου
71.	Παναγία Επισκοπιανή	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
72.	Παναγία Ερειθιανή	Χίος	15 Αυγούστου
73.	Παναγία Ευαγγελίστρια	Σκιάθος	25 Μαρτίου
		Ικαρία	25 Μαρτίου
		Βοιωτία	25 Μαρτίου
74.	Παναγία Ευεργέτιδα	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
Ζ
75.	Παναγία Ζερβάτι	Ζερβάτι (Βόρειος Ήπειρος)	15 Αυγούστου
Θ
76.	Παναγία Θαλασσινή	Άνδρος	15 Αυγούστου
77.	Παναγία Θαλασσίτρα	Μήλος	2 Φεβρουαρίου
78.	Παναγία Θαλασσομαχούσα	Ζάκυνθος	15 Αυγούστου
79.	Παναγία Θεοσκέπαστη	Σαντορίνη	26 Δεκεμβρίου
		Άνδρος	Κινητή εορτή
Ι
80.	Παναγία Ιεροσολυμίτισσα	Ιεροσόλυμα	15 Αυγούστου
Κ
81.	Παναγία Καβουράδαινα	Λέρος	15 Αυγούστου
82.	Παναγία Καθαριώτισσα	Ιθάκη	8 Σεπτεμβρίου
83.	Παναγία Καθολική	Ρόδος	23 Αυγούστου
84.	Παναγία Κακαβιώτισσα	Λήμνος	Κινητή εορτή
85.	Παναγία Κακιά Μέλισσα	Κύθηρα	2 Φεβρουαρίου
86.	Παναγία Κακόβολου	Κύθνος	21 Νοεμβρίου
87.	Παναγία Καλαμιώτισσα	Ανάφη	8 Σεπτεμβρίου
88.	Παναγία Καλαμούς	Ξάνθη	15 Αυγούστου
89.	Παναγία Καλολειβαδιανή	Κύθνος	8 Σεπτεμβρίου
90.	Παναγία Καλοπέτρα	Ρόδος	15 Αυγούστου
91.	Παναγία Καλού	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
92.	Παναγία Καμαριώτισσα	Σαμοθράκη	Κινητή εορτή
93.	Παναγία Κανάλα	Κύθνος	15 Αυγούστου
94.	Παναγιά Καπνικαρέα	Αθήνα	21 Νοεμβρίου
95.	Παναγία Καρδιανή	Σύρος	8 Σεπτεμβρίου
96.	Παναγία Καρυδιανή	Κρήτη	2 Φεβρουαρίου
97.	Παναγία Κασσωπίτρα	Κέρκυρα	8 Μαΐου
98.	Παναγία Καστριανή	Κέα	15 Αυγούστου
99.	Παναγία Κάστρου	Λέρος	15 Αυγούστου
100.	Παναγία Κατακεκρυμμένη (ή Πορτοκαλούσα)	Άργος	21 Νοεμβρίου
101.	Παναγία Κεφαλαριώτισσα	Αργολίδα	Κινητή εορτή
102.	Παναγία Κεχαριτωμένη	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
103.	Παναγία Κηπουραίων	Κεφαλλονιά	25 Μαρτίου
104.	Παναγία Κλειβωκά	Αρκαδία	Κινητή εορτή
105.	Παναγία Κοσμοσωτήρα	Φέρες Έβρου	15 Αυγούστου
106.	Παναγία Κουνίστρα	Σκιάθος	21 Νοεμβρίου
107.	Παναγία Κουτσουριώτισσα	Ερατεινή (Φωκίδα)	23 Αυγούστου
108.	Παναγία Κρήνα	Χίος	Άγνωστη ημερομηνία
109.	Παναγία Κρυπτή	Βενετία – Ιταλία	15 Αυγούστου
110.	Παναγία Κυρά	Σαντορίνη	8 Σεπτεμβρίου
		Νίσυρος	23 Αυγούστου
		Κάρπαθος	23 Αυγούστου
		Κάλυμνος	15 Αυγούστου
		Αλόννησος	8 Σεπτεμβρίου
111.	Παναγία Κυρά των Αγγέλων	Κέρκυρα	15 Αυγούστου
112.	Παναγία Κυρά-Χωστή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
113.	Παναγία Κυρά-Ψηλή	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
Λ
114.	Παναγία Λαγκαδιού	Θηρασία	21 Νοεμβρίου
115.	Παναγία Λαγκαδιώτισσα	Χαλκίδα	8 Σεπτεμβρίου
116.	Παναγία Λαοδηγήτρια	Θεσσαλονίκη	Κινητή εορτή
117.	Παναγία Λαρνιώτισσα	Κάρπαθος	8 Σεπτεμβρίου
118.	Παναγία Λατομίτισσα	Χίος	15 Αυγούστου
119.	Παναγία Λεμονίτισσα	Σύμη	15 Αυγούστου
120.	Παναγία Λιαουτσιάνισσα	Κύμη	15 Αυγούστου
121.	Παναγία Λιβός	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
Μ
122.	Παναγία Μακρινή	Σάμος	15 Αυγούστου
123.	Παναγία Μαλεβή	Αρκαδία	15 Αυγούστου
124.	Παναγία Μαλίκη	Ύδρα	23 Αυγούστου
125.	Παναγία Μαλτέζα	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
126.	Παναγία Μαρμαρινή	Σαντορίνη	15 Αυγούστου
127.	Παναγία Μαρουλιανή	Σαντορίνη	2 Φεβρουαρίου
128.	Παναγία Μαχαιριώτισσα	Κύπρος	21 Νοεμβρίου
129.	Παναγία Μεγάλη	Σάμος	23 Αυγούστου
130.	Παναγία Μεγαλομάτα	Τήνος	2 Φεβρουαρίου
		Σκιάθος	Ειδικός εορτασμός
131.	Παναγία Μεγαλόχαρη	Τήνος	25 Μαρτίου
132.	Παναγία Μελικαρού	Σκύρος	15 Αυγούστου
133.	Παναγία Μενετές	Κάρπαθος	15 Αυγούστου
134.	Παναγία Μεσοπαντήτισσα	Κρήτη	12 Ιανουαρίου
135.	Παναγία Μετόχι	Σαντορίνη	21 Νοεμβρίου
136.	Παναγία Μηλεσιώτισσα	Ωρωπός	21 Νοεμβρίου
137.	Παναγία Μηλιώτισσα	Μηλιά Αριδαίας	8 Σεπτεμβρίου
138.	Παναγία Μουχλίου	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
139.	Παναγία Μπελώνια	Σαντορίνη	2 Φεβρουαρίου
140.	Παναγία Μποργανούλα	Κάσος	8 Σεπτεμβρίου
141.	Παναγία Μυρελαίου (ή Μυρόδυνου)	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
142.	Παναγία Μυρσινιδίου	Χίος	24 Σεπτεμβρίου
143.	Παναγία Μυρταριώτισσα	Σύμη	15 Αυγούστου
144.	Παναγία Μυρτιδιώτισσα	Σαντορίνη	24 Σεπτεμβρίου
		Νάξος	24 Σεπτεμβρίου
		Κύθηρα	24 Σεπτεμβρίου
		Κέρκυρα	24 Σεπτεμβρίου
Ν
145.	Παναγία Νάπη (Αγία Νάπα)	Κύπρος	8 Σεπτεμβρίου
146.	Παναγία Ναυπακτιώτισσα	Ναύπακτος	Ειδικός εορτασμός
147.	Παναγία Νεαμονήτισσα	Χίος	15 Αυγούστου
148.	Παναγία Νίκου	Κύθνος	15 Αυγούστου
Ξ
149.	Παναγία Ξένων	Λευκάδα	8 Σεπτεμβρίου
Ο
150.	Παναγία Οδηγήτρια	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
		Κίμωλος	21 Νοεμβρίου
		Άγιο Όρος	20 Ιουνίου
151.	Παναγία Οδηγών	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
152.	Παναγία Ολυμπίτισσα	Κάρπαθος	15 Αυγούστου
153.	Παναγία Ολυμπιώτισσα	Ελασσόνα	15 Αυγούστου
154.	Παναγία Ορφανή	Κρήτη	15 Αυγούστου
Π
155.	Παναγία Πάθους		-