Στη μυστική θεωρία ένας άνθρωπος δεν βλέπει ούτε με το νου ούτε με το σώμα, αλλά με το Πνεύμα και με πλήρη βεβαιότητα ξέρει ότι κοιτάζει υπερφυσικά ένα φως που ξεπερνάει όλα τ' άλλα φώτα.
Αλλά δεν ξέρει με ποιο όργανο βλέπει αυτό το φως, ούτε μπορεί ν' αναλύσει τη φύση του οργάνου, γιατί οι δρόμοι του Πνεύματος μέσω του οποίου βλέπει, είναι ανεξιχνίαστοι.
Και αυτό είναι που ο Απόστολος Παύλος βεβαίωσε, όταν άκουσε πράγματα που δεν είναι θεμιτό για τον άνθρωπο να εκφράσει και είδε πράγματα που κανείς δεν μπορεί να δει:<<είτε εν σώματι είτε χωρίς του σώματος ουκ οίδα>>(Β" Κορ. 12,3)-δηλαδή, δεν ήξερε αν ήταν ο νους του ή το σώμα του που τα είδαν.
Γιατί δεν διέκρινε αυτά τα πράγματα με την αίσθηση, κι όμως το όραμα του ήταν τόσο καθαρό όσο εκείνο με το οποίο βλέπουμε τα αντικείμενα της αισθητής δράσης, και ακόμη πιο καθαρό.
Είδε τον εαυτό του να μεταφέρεται μέσα στη μυστηριώδη γλυκύτητα του οράματος του, δεν μεταφέρθηκε μόνον έξω από κάθε αντικείμενο και σκέψη αλλά ακόμη έξω κι απ' τον εαυτό του.
Αυτή η ευτυχισμένη και χαρούμενη εμπειρία που κατέκλυσε τον Παύλο και έκανε το νου του να περάσει πέρα απ' όλα τα πράγματα σε έκσταση, που τον έκανε να στραφεί ολοκληρωτικά στον εαυτό του, αυτή η εμπειρία πήρε τη μορφή φωτός- φωτός αποκαλυπτικού, αλλά τέτοιο που δεν του απεκάλυψε τ' αντικείμενα της αισθητής δράσης.
Ήταν ένα φως δίχως σύνορα ή περιορισμό κάτω ή πάνω ή στα πλάγια αλλά ήταν σαν ένας ήλιος άπειρα λαμπρότερος και μεγαλύτερος από το σύμπαν.
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.