ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ - Εὐαγγέλιον (Λόγος Ἁγίου Βασιλείου Ἐπισκόπου Σαλευκείας)

 

Εὐαγγέλιο Κυριακής: (Ματθ. δ΄18-23) 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 18 περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ  Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. 19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς,  Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ  Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῷ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.

23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ  Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Ἁγίου Βασιλείου Ἐπισκόπου Σαλευκείας

Λόγος εἰς τό «δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»

Όσοι είναι σοφοί ιατροί, τότε αποδεικνύουν πιο θαυμαστή την τέχνη τους, όχι όταν καταπολεμήσουν το πάθος δια πυρός και σιδήρου, συμφώνως με τον νόμο του πολέμου, αλλά όταν, κολακεύοντας το πάθος με κάποια γλυκά φάρμακα, επινοήσουν την ίαση του πάσχοντος, και, αποφεύγοντας τις τεχνικές που του προκαλούν φόβο, κοιμίσουν τους πόνους με κάποια ήπια και εύληπτα παρασκευάσματα, και τον ελευθερώσουν από το πάθος. Έτσι ο πάνσοφος ιατρός και βασιλεύς, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βλέποντας την Οικουμένη να νοσεί από το πάθος της ασεβείας και να φλεγμαίνει από τις κοσμικές απάτες που την οδήγησαν στην ειδωλομανία, δεν ρίπτει πύρινη βροχή, ούτε ωθεί τη θάλασσα να εκστρατεύσει κατά της ξηράς, ούτε εξοπλίζει κατά της ασεβείας τη βία των στοιχείων της φύσεως, αλλά πείθει με θαύματα, προσελκύει με ευεργεσίες, και με ουράνιους λόγους μεταπλάθει τα φλεγμονώδη πάθη της ψυχής. Ήδη δε επιλέγει και μερικούς ευτελείς μαθητάς και εμπιστεύεται στα χέρια και στις γλώσσες τους την ιατρεία της Οικουμένης.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας (9 Ἰουνίου)

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408-450 μ.Χ.) καὶ γεννήθηκε περὶ τὸ 370 ἢ 375 μ.Χ. στὴν Ἀλεξάνδρεια ἀπὸ εὔπορους γονεῖς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τῆς πόλεως. Ἦταν θερμοῦ καὶ ζωηροῦ χαρακτήρα, ἀνήσυχος, τολμηρός, ἐνεργητικὸς καὶ πολὺ δραστήριος.

Διακρινόταν γιὰ τὴν εὐστροφία, τὴν ταχύτητα καὶ ἀποφασιστικότητα τῶν ἐνεργειῶν του καί, κυρίως, γιὰ τὴν ἐπιμονή, ὁρμητικότητα καὶ τὸ ἀνυποχώρητο στὶς ἐπιδιώξεις τῶν σκοπῶν γιὰ τοὺς ὁποίους ἀγωνιζόταν. Εἶχε ἰσχυρὸ τὸ αἴσθημα τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα, ἡ δὲ συναίσθηση τοῦ καθήκοντος καὶ ὁ ἁγνὸς ἐνθουσιασμός του γιὰ τὴν ἀλήθεια τὸν καθιστοῦσαν ἄφοβο στὴν ἐπιτέλεση τῆς διακονίας του καὶ ἱκανὸ ἀγωνιστὴ ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας μέχρι θανάτου. Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ χαρίσματα δικαίως θεωρεῖται ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς Μεγάλους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ κατ’ ἐξοχὴν ὑπερασπιστὴς τῆς ἱερᾶς παραδόσεως.

Ἦταν ἀνιψιὸς τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοφίλου, τὸν ὁποῖο πάντοτε εὐγνωμόνως ἀνέφερε. Ἔλαβε εὐρεία μόρφωση στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ μάλιστα στὴν περιώνυμο Κατηχητικὴ Σχολή, ὅπου παρακολουθοῦσε παραδόσεις τοῦ μεγάλου διδασκάλου τῆς Σχολῆς αὐτῆς Διδύμου του Τυφλοῦ. Φοίτησε, ἀκόμη, στὶς φιλοσοφικὲς σχολὲς τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ συμπλήρωσε τὶς σπουδές του μὲ ἐπιπλέον ἰδιαίτερες μελέτες τῆς θύραθεν καὶ τῆς χριστιανικῆς φιλοσοφίας, ὅπως τοῦτο προκύπτει ἀπὸ τοὺς λόγους καὶ τὰ συγγράμματά του.


Ὅταν μελετοῦσε τὴν Ἁγία Γραφὴ ἐφάρμοζε τὴν ὑγιῆ καὶ ὀρθὴ ἑρμηνευτικὴ μέθοδο, διὰ τῆς ὁποίας ἀναζητοῦσε πάντοτε νὰ ἐρευνᾶ τὴν σύνθεση τοῦ κειμένου καὶ κατόπιν νὰ ἀναζητεῖ τὰ νοήματά του. Κατὰ τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ γενικῶς τὴν ἔκθεση τῶν δογμάτων προτιμοῦσε περισσότερο τὴν πίστη, ἔχοντας ὡς κριτήριο τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ὅμως θεωροῦσε ἀναγκαῖο χρησιμοποιοῦσε καὶ τὸν λόγο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ - Oι όσιοι Αγιορείτες Πατέρες και οι σύγχρονοι Αγιορείτες

Απολυτίκιον Αγιορειτών Πατέρων

Ήχος Α'.

Τους του Άθω Πατέρας, και Αγγέλους εν σώματι,

Ομολογητάς και Οσίους, Ιεράρχας και Μάρτυρας,

τιμήσωμεν εν ύμνοις και ωδαίς, μιμούμενοι αυτών τας αρετάς,

η του Όρους πληθύς πάσα των Μοναστών, κραυγάζοντες ομοφώνως.

Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς.

Δόξα τω αγιάσαντι.

Δόξα τω εν κινδύνοις ημών, προστάτας δείξαντι.

ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

  

Ὅλοι γνωρίζουμε λίγα ἤ περισσότερα πράγματα γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Εἶναι ἰδιαίτερη εὐλογία γιά τήν πατρίδα μας τό γεγονός ὅτι τό Ἄγιον Ὄρος βρίσκεται στήν Ἑλληνική ἐπικράτεια, ὡς αὐτοδιοίκητο βεβαίως τμῆμα του. Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι τό περιβόλι τῆς Παναγίας. Στά ἁγιασμένα χωματά του ἀπό τότε πού τό εὐλόγησε ἡ Κυρία Θεοτόκος μέ τήν φυσική παρουσία της ἐβλάστησαν πολλά εὐωδιαστά πνευματικά ἄνθη. Πρόκειται γιά τούς Ἁγίους ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι τιμῶνται ἐν συνάξει, ὅλοι μαζί κατά τήν σημερινή Κυριακή, δηλαδή τήν ἑπομένη Κυριακή τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Περισσότεροι ἀπό ἑκατό (100) εἶναι οἱ γνωστοί καί ἑπώνυμοι ἅγιοι πού ἀσκήτευσαν στό Ἄγιον Ὄρος. Ἀφαλῶς χιλιάδες θά εἶναι στήν μακραίωνη (χιλιόχρονη καί πλέον) ἱστορική πνευματική πορεία του οἱ ἁγιάσαντες καί οὐρανώσαντες τό Ὄρος Πατέρες.

 Πατριάρχες, Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, μοναχοί, ἀσκητές, κυρίως, ἀλλά καί μάρτυρες συγκαταλέγονται μεταξύ τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Όποιος απελπίζεται

Τίποτα χειρότερο από την απόγνωση. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε απόγνωση, ουδέποτε τρέχει να γιατρευτεί, αλλά αφήνει αθεράπευτο το πάθος να λυμαίνεται, να κατατρώει την καρδιά του και να διαφθείρει την ψυχή του. Η θλίψη και η μελαγχολία έχουν κατακυριεύσει την καρδιά του.

Ο απεγνωσμένος αισθάνεται τη ζωή του να βαραίνει και ζητάει να απαλλαγεί από το φορτίο της. Πουθενά δεν βρίσκει ευχαρίστηση, πουθενά παρηγοριά και τίποτα δεν μπορεί να του πάρει την μελαγχολική διάθεση και εγκαταλείπει τον βίο, αγνοώντας ο ταλαίπωρος, ότι μεταβαίνει σε άλλη αιώνια ζωή βασάνων, όπου υπάρχει αιώνια οδύνη… (Άγιος Νεκτάριος)

Η τελευταία και οριστική νίκη του διαβόλου είναι όταν σπείρει σε μια ψυχή την απελπισία. (Ιερός Αυγουστίνος)

Όποιος απελπίζεται, σφάζει ο ίδιος τον εαυτόν του. Όπως είναι αδύνατον να βαδίσει ο νεκρός, έτσι είναι αδύνατον να σωθεί ο απελπισμένος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Η απόγνωση οφείλεται είτε: είτε στο πλήθος των αμαρτιών, είτε στην υπερηφάνεια, μη ανεχόμενοι αυτά που μας συνέβησαν. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

 

Τι μπορεί να σου διαλύσει την πίστη; Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων

Στην αμαρτία σε σπρώχνει ο παγκάκιστος διάβολος. Σε σπρώχνει, μα δεν μπορεί να σε αναγκάσει ν’ αμαρτήσεις, αν εσύ αντιδράσεις.

Δεν μπορεί να σε βλάψει, ακόμα κι αν χρόνια σε σκανδαλίζει, αν εσύ έχεις την καρδιά σου κλειστή. Αν όμως χωρίς αντίδραση δεχθείς κάποια κακή επιθυμία, που σου σπέρνει, θα σε αιχμαλωτίσει και θα σε ρίξει σε βάραθρο αμαρτιών.

Ίσως όμως να πεις: Είμαι δυνατός στην πίστη και δεν θα με κυριέψει η αισχρή επιθυμία, όσο συχνά κι αν τη δεχθώ.

Αγνοείς, φαίνεται, ότι και την πέτρα ακόμα την κομματιάζει πολλές φορές μια ρίζα που είναι μέσα στη γη.

Μη δέχεσαι λοιπόν το σπόρο της αμαρτίας, γιατί θα σου διαλύσει την πίστη.

Ξερίζωσε το κακό πριν ανθίσει, μήπως, δείχνοντας στην αρχή ραθυμία, αργότερα τιμωρηθείς και δοκιμάσεις το τσεκούρι και τη φωτιά.

Φρόντισε να γιατρευτείς έγκαιρα, όταν βρίσκεται στην αρχή η βλάβη τού ματιού, για να μη γυρεύεις άσκοπα γιατρούς, όταν θα έχεις πια τυφλωθεί.

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ενημερωτική Εκδήλωση

«Ο Κίνδυνος της Ψηφιακής Επιτήρησης και η Αριθμοποίηση του Ανθρώπου»

• Απειλές για την Ελευθερία και τηνΑξιοπρέπειά μας».

«Μη μετάρρυθμιζε τα όρια τα αιώνια, ά έθεντο οι Πατέρες σου». (Παροιμία 22:28 – Πνευματική Κληρονομιά, Παράδοση & Κοινωνική

Αντίσταση).

Αγαπητοί Φίλοι, Συνεργάτες και Συμπολίτες...

Στο πνεύμα της Πατροπαραδότου Πίστης μας και με γνώμονα την προστασία της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας & Ελεύθερης Βούλησης, οι Σύλλογοι «Άγιος

Ιωάννης ο Θεολόγος» Έβρου & Καβάλας, σας προσκαλούν με τιμή και χαρά να παραστείτε σε μια κρίσιμη Ενημερωτική Εκδήλωση.

Σε μια εποχή που η τεχνολογική εξέλιξη θέτει υπό αμφισβήτηση τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Αυτοδιοίκηση του Ανθρώπου, καθίσταται

επιτακτική ανάγκη στην Ενημέρωση και την Επιλογή μέσω της Συνείδησης του

καθενός.

Η Εκδήλωση αυτή αποσκοπεί να ρίξει φως στους κρυφούς κινδύνους της Ψηφιακής Επιτήρησης, της Αριθμοποίησης του Ανθρώπινου Προσώπου

και της υποδούλωσης της Ανθρώπινης Συνείδησης μέσω Τεχνητών Μηχανισμών.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

Ημερομηνία:

Κυριακή, 22 Ιουνίου 2025

Ώρα: 18:30 – 21:00

Τοποθεσία:

Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

 

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου 8 Ιουνίου

Νεκρὸν με Θεόδωρον ἡ πατρὶς δέχου,
Ὃν ζῶντα πλουτεῖ Μαρτύρων πατρὶς πόλος.

Ὄλβιον ὀγδοάτῃ Θεοδώρου σῶμα κομίσθη.

Βιογραφία
Βλέπε βιογραφία του στις 8 Φεβρουαρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την ανακομιδή του Ιερού λειψάνου του, από την Ποντική Ηράκλειας στα Ευχάιτα. Εναποτέθηκε στο πατρικό του σπίτι, καθώς ο ίδιος ο Μάρτυρας παράγγειλε στον ταχυγράφο του Αύγαρο πριν τον αποκεφαλίσουν.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον
Δωρεών θεοσδότων όλβον ακένωτον, την των σεπτών σου λειψάνων θήκην πλουτούντες σοφέ, την μετάθεσιν αυτών πανηγυρίζομεν, αγιασμού τας δωρεάς, ποριζόμενοι πιστώς, Θεόδωρε Στρατηλάτα· διό μη παύση πρεσβεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Το να ομολογούμε τα αμαρτήματα μας , αυτό είναι που ευχαριστεί στον Θεό.

Να γίνεστε απρόσκοπτοι , σε κανένα να μη παρέχετε αφορμή διότι εάν είμαστε φως και ζύμη και φωστήρες (άστρα) και άλας,, πρέπει να φωτίζουμε και όχι να σκοτίζουμε.

Να μη ντρέπεσαι όταν μετανοείς, αλλά όταν αμαρτάνεις .

Ο ωκεανός έχει όρια μα η θεία ευσπλαχνία του Θεού είναι απεριόριστη και άπειρη.

Η αμαρτία είναι τραύμα ,η μετάνοια το φάρμακο ..και όπως συμβαίνει στο σώμα τραύματα και φάρμακα , έτσι και στην ψυχή αμαρτήματα και μετάνοια.

Κανείς δεν πρέπει να απελπίζεται για τη σωτηρία του. Δεν υπάρχει καμία κακία που να μη λύνεται με τη μετάνοια.

Τα γνωρίσματα δε της αληθινής μετανοίας είναι:

α) Στο στόμα εξομολόγηση,

β) στην καρδιά συντριβή,

γ) στην ζωή διόρθωση,

Χαίρονται οι δαίμονες όταν βλέπουν αμαρτία, αγάλλονται οι άγγελοι όταν διαβλέπουν μετάνοια.

Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη σωτηρία του πλησίον.

Γι' αυτό λάβαμε εντολή να μη φροντίζουμε μόνον για τα συμφέροντα μας , αλλά και για τα συμφέροντα του πλησίον.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

 

Τι να κάνουμε, όταν ο νους μας τρέχει εδώ κι εκεί και δεν μπορούμε να τον συμμαζέψουμε στην προσευχή;

Όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι, μπορούμε ν’ αναβάλουμε την έναρξη της προσευχής ή, αν έχουμε ήδη αρχίσει, να τη διακόψουμε για λίγο.

Αν και ύστερα απ’ αυτό το μικρό διάλειμμα ο νους μας δεν συνεργάζεται με την προαίρεση μας, τότε δεν έχουμε παρά να του επιβάλουμε με τη βία, θέλει δεν θέλει, να συγκεντρωθεί στην προσευχή, σ’ όποιο βαθμό βέβαια είναι δυνατόν.

Μέσα στην εκκλησία, πάλι, μερικές φορές δεν ακούμε ή δεν καταλαβαίνουμε όσα ψάλλονται, διαβάζονται ή εκφωνούνται. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σταθείτε νοερά ενώπιον του Κυρίου και αφοσιωθείτε στην ευχή του Ιησού.

Πρέπει να ξέρετε, πάντως, ότι στο ναό, κατά την τέλεση οποιασδήποτε ακολουθίας, και κατεξοχήν της θείας Λειτουργίας, κάθε λατρευτική πράξη, κάθε κίνηση έχει τη σημασία της.

Όποιος, λοιπόν, γνωρίζει και κατανοεί τη σημασία κάθε πτυχής της τελετουργίας, συμμετέχει με επίγνωση στη σύναξη των πιστών και τρέφει την ψυχή του με το ουράνιο μάννα, που προσφέρεται άφθονα στα πνευματικά συμπόσια της εκκλησιαστικής λατρείας.

Η νύχτα, ιδιαίτερα οι μεταμεσονύκτιες ώρες, είναι το πιo κατάλληλο χρονικό διάστημα για προσευχή.

Πόσες μετάνοιες να κάνει κανείς, λέγοντας την ευχή;

Όσες θέλει, μικρές ή μεγάλες, ανάλογα με τη σωματική δύναμη και την ψυχική διάθεση του. Καλό είναι, πάντως, να καθορίσει έναν ελάχιστο αριθμό μετανοιών για κάθε μέρα και να τις εκτελεί με αυστηρή συνέπεια.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ανάγκη να το διαβάζετε όρθιος. Καθιστός το κατανοείτε καλύτερα, γιατί δεν κουράζεστε, κι έτσι η προσοχή σας συγκεντρώνεται στο ιερό κείμενο, χωρίς να μειώνεται η ευλαβική σας διάθεση. Όσο για τους Ψαλμούς, διαβάζετε όσους μπορείτε και επιθυμείτε. Έναν, δύο, τρεις ή περισσότερους…

Μπορείτε να κοινωνάτε συχνά, φτάνει να είστε κάθε φορά σωστά προετοιμασμένος.

Τί σημαίνει να έχουμε καθαρή συνείδηση ως προς τα υλικά πράγματα και αντικείμενα; Σημαίνει να μην κάνουμε κακή χρήση των πραγμάτων, αλλά να τα χρησιμοποιούμε συνετά και να τα συντηρούμε με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια.

Άγιος Θεόδοτος ο εν Άγκυρα 7 Ιουνίου

Ο Άγιος Θεόδοτος καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας και ήταν έμπορος σιτηρών και συγχρόνως εξασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού. Άνθρωπος ευσεβής και ελεήμων ο Θεόδοτος, μοίραζε ψωμιά στους φτωχούς και έκανε συχνά επισκέψεις στους φυλακισμένους χριστιανούς και τους τροφοδοτούσε ανάλογα. Η ειδωλολατρική μανία όμως κατά των χριστιανών εκδηλώθηκε με το φόνο μιας ομάδας χριστιανών παρθένων, στα νερά μιας λίμνης (βλέπε βιογραφία τους 18 Μαΐου). Τη νύχτα ο Θεόδοτος, άνδρας με θάρρος και θερμή πίστη στο Χριστό, έβγαλε από τη λίμνη τα τίμια λείψανα των παρθένων και τα έθαψε. Η ενέργειά του αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Θεότεκνο, που αμέσως τον συνέλαβε και τον ανέκρινε. Ο Θεόδοτος παραδέχθηκε την ενέργειά του και ο έπαρχος του είπε ότι οι χριστιανοί δε σέβονται καμιά εξουσία και ότι είναι οι πιο μικροπρεπείς και μηδαμινοί των ανθρώπων. Τότε ο Θεόδοτος, με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, απάντησε: «Πράγματι, έπαρχε, οι χριστιανοί γνωρίζουν πόσο μηδαμινοί είναι, διότι μόνο αυτοί είναι ικανοί να γνωρίζουν την υπέροχη και ασύγκριτη μεγαλειότητα του Θεού και να κατανοούν την άβυσσο της ανθρώπινης ασθένειας, όταν είναι γυμνή από τη θεία χάρη. Έπειτα, γνώριζε ότι ο τελευταίος των χριστιανών, που έχει ελεηθεί από το Χριστό και φέρει τον αρραβώνα της αιώνιας βασιλείας, είναι ανώτερος και λαμπρότερος από τους ειδωλολάτρες βασιλείς, οι όποιοι αύριο θα είναι ντροπή και ατιμία μπροστά στο αδέκαστο κριτήριο της θείας δικαιοσύνης». Ο έπαρχος, εξοργισμένος από τα λόγια του Θεόδοτου, διέταξε και του έσχισαν τα πλευρά και τελικά τον αποκεφάλισαν, παίρνοντας ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου. (Οι Συναξαριστές και το Απολυτίκιο του τον αναφέρουν σαν Ιερομάρτυρα. Πιθανόν να ήταν συγχρόνως με το επάγγελμα που διατηρούσε και επίσκοπος των χριστιανών της περιοχής της Άγκυρας. Ίσως όμως και να συγχέεται με κάποιον άλλο συνώνυμο του που να ήταν πράγματι επίσκοπος).
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δόσιν ἔνθεον, καταπλουτήσας, τὴν τῆς χάριτος ἱερουργίαν, Ἱερομάρτυς τρισμάκαρ Θεόδοτε, καθάπερ δῶρα Θεῶ προσενήνοχας, τᾶς ἀριστείας τῶν θείων ἀγώνων σου. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Η Μονογενής Ελπίδα του κυρ Φώτη Κόντογλου

Ο άνθρωπος που δεν ελπίζει σε καμιά βοήθεια εκτός από τον Θεό, και σε καμιά ζωή εκτός από Αυτόν, και σε καμιά άλλη χαρά εκτός από Αυτόν, και σε καμιά δικαιοσύνη εκτός από Αυτόν, και κρεμιέται με δάκρυα μονάχα σ’ Εκείνον, έχοντας μονογενή ελπίδα, αυτός βρίσκει έλεος και αναπαύεται από «τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός».

Γι’ αυτόν, κατά τον άγιο Ισαάκ,

«η αγάπη η εν Χριστώ ισχυροτέρα εστί της ενταύθα ζωής».

Και δεν θέλει να χωρισθεί από τον Θεό, και προτιμά τον θάνατο από τούτον τον χωρισμό, γιατί νιώθει καλά πως σωστά λέγει ο άγιος Κύριλλος:

«Θάνατος αληθής είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεόν, και όχι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα».

Σ’ αυτή τη μακάρια κατάσταση βρίσκονται οι άγιοι όχι λίγες ώρες της ζωής τους, αλλά παντοτεινά. Και γι’ αυτό νιώθουν πως από τούτον τον κόσμο απογευθήκανε σαν έναν αρραβώνα τη μακαριότητα της αιωνίου ζωής.

Αγαπούν κάθε άνθρωπο και κάθε πλάσμα, επειδή η τέλεια αγάπη προέρχεται από τη χαρά της πίστεως, από τη βεβαιότητα και από τη στερεή ελπίδα που έχουν μέσα στην ψυχή τους.

Οι άλλοι άνθρωποι, οι αμαρτωλοί, μπορεί να ελεηθούν και να αξιωθούν, έστω και για λίγο, αυτήν την απελευθέρωση από τη δουλεία της φθοράς· να απολαύσουν για λίγο τον ουράνιον άρτον. Μα ύστερα, σαν αδύνατοι άνθρωποι που είναι, από αμέλεια ξαναπέφτουν στις μέριμνες του βίου, και χάνουν εκείνη την ευωδία του μυστικού κόσμου, στον οποίον έζησαν εκείνον τον σύντομο καιρό.

Και ποθούν θερμά να ξαναμπούν στην ουράνια εκείνη πολιτεία. Την αναθυμούνται με δάκρυα, και ολοένα ελπίζουν να την ξαναδούν. Απορούν πώς την έχασαν, πώς καταντήσανε πάλι δούλοι της σαρκός. Θρηνούν σαν τους πρωτόπλαστους, που καθίσανε έξω από τον Παράδεισο, μη μπορώντας να ξαναμπούν μέσα.

Ξέρω πως πολλοί, διαβάζοντας αυτά που γράφω, θα πουν πως η ζωή μας σήμερα δεν σηκώνει τέτοια καλογερίστικα πράγματα. Μα δεν έχουν δίκιο.

Οι σημερινοί άνθρωποι – όπως έγραψα κι άλλη φορά – δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι από τη ζωή που ζούνε, όσο κι αν έχουν κάθε λογής υλικές αναπαύσεις και ασχολίες.

Ίσια-ίσια σήμερα, η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται σε παραζάλη και σε αγωνία, γιατί είδε καλά πως, ενώ ήλπιζε να πιάσει την ευτυχία με την επιστήμη και με την υλική και διανοητική δραστηριότητα, δεν επέτυχε αυτό που ήλπιζε.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί άνθρωποι που διψούν για αληθινή τροφή της ψυχής — και γι’ αυτούς γράφω.

Και, όχι μόνο στην Ελλάδα· μια τέτοια δίψα κατατρώγει εκατομμύρια κόσμου, σύμφωνα με τα λόγια του Προφήτη:

«Να, έρχονται ημέρες, λέγει Κύριος, και θα στείλω επάνω στη γη όχι πείνα για ψωμί, ούτε δίψα για νερό,

αλλά πείνα του ν’ ακούσετε λόγον Κυρίου…»

 

Το μεγαλύτερο αγαθό

Το μεγαλύτερο όμως από όλα αυτά είναι, ότι θα απολαμβάνη κανείς την συνεχή συναναστροφή με τον Χριστό, τους αγγέλους και αρχαγγέλους, τις ανώτερες δυνάμεις.

Δες τώρα τον ουρανό και πέρασε με τον λογισμό σου στα όσα είναι επάνω από τον ουρανό, αναλογίσου τον μετασχηματισμό ολόκληρης της δημιουργίας. Διότι δεν θα παραμείνη αιώνια η ίδια, αλλά θα γίνη πολύ ωραιότερη και φαιδρότερη.

Τι λέω; Όση είναι η διαφορά μεταξύ του μολύβδου και του στιλβωμένου χρυσού, τόσο καλύτερος θα είναι εκείνος ο κόσμος από τον παρόντα, όπως λέει και ο μακάριος Παύλος∙ «Ότι και αυτή η κτίσι θα ελευθερωθεί από την δουλεία της φθοράς» ( Ρωμ. 8,21 ) .

Τώρα βέβαια επειδή συμμετέχει στην φθορά πάσχει πολλές μεταβολές, όσες είναι φυσικό να παθαίνουν τα παρόμοια σώματα. Τότε όμως αφού αποδυθή όλα αυτά, θα μας παρουσιάση άφθαρτη μεγαλοπρέπεια. Επειδή δηλαδή πρόκειται να δεχθή άφθαρτα σώματα και αυτή θα αλλάξη στο καλύτερο.

Πουθενά δεν θα υπάρχη τότε επανάστασις και διαμάχη. Διότι η ομόνοια που θα επικρατή μεταξύ των αγίων, θα είναι μεγάλη, διότι όλοι για πάντα θα έχουν την ίδια γνώμη μεταξύ τους. Δεν υπάρχει περίπτωσις να φοβήται κανείς εκεί τον διάβολο και επιβουλές δαιμόνων, απειλή γέεννας, τον παρόντα θάνατο∙ όχι μόνο τον παρόντα αλλά και τον χειρότερο από αυτόν, εκείνον τον αιώνιο, αλλά κάθε παρόμοιος φόβος θα διαλυθή.

Και όπως ακριβώς γυιός βασιλιά, που προηγουμένως ανατρέφεται με ταπεινότητα και τελεί κάτω από φόβο και απειλές, για να μη γίνη χειρότερος λόγω της ανέσεως και ανάξιος της πατρικής κληρονομιάς, όταν πρέπει να αναλάβη το βασιλικό αξίωμα, πετά αμέσως όλα εκείνα τα ταπεινά ενδύματα και ξαφνικά φορώντας την αλουργίδα και το διάδημα και έχοντας πλήθος δορυφόρων, κάθεται με πολλή παρρησία, αφού απέρριψε από την ψυχή του τα ταπεινά και κατηφή και αντί για εκείνα δέχθηκε άλλα, το ίδιο θα συμβή τότε και με όλους τους αγίους.

Το ότι όμως δεν αποτελούν κομπασμό οι λόγοι αυτοί, για να το διαπιστώσουμε, ας μεταβούμε με τον λόγο στο όρος, όπου μεταμορφώθηκε ο Χριστός∙ ας τον δούμε να λάμπη, όπως έλαμψε, μολονότι δεν μας φανέρωσε και με αυτόν τον τρόπο όλη την λαμπρότητα του μέλλοντα αιώνα.

Ότι όμως το φαινόμενο αποτελούσε συγκατάβασι και όχι ακριβή παρουσίασι του πράγματος, αυτό γίνεται φανερό από τους λόγους του ευαγγελιστή. Διότι, τί λέει; «Έλαμψε όπως ο ήλιος» ( Ματθ. 17, 2 ). Η δόξα, όμως, των άφθαρτων σωμάτων δεν εκπέμπει τόσο φως, όσο αυτό το φθαρτό σώμα, ούτε τέτοιο, ώστε να είναι ορατό από ανθρώπινους οφθαλμούς, αλλ’ είναι φως που χρειάζεται άφθαρτους και αθάνατους οφθαλμούς για να το δουν.

Τότε επάνω στο όρος της μεταμορφώσεως τόσο μόνο φως αποκάλυψε, όσο μπορούσαν να δουν και να μη βλάψη τους οφθαλμούς εκείνων που το έβλεπαν. Και πάλι, ούτε έτσι το άντεξαν, αλλά έπεσαν με το πρόσωπο στη γη.

Πες μου, εάν κάποιος σε ωδηγούσε σε θέατρο, όπου κάθονταν όλοι φορώντας χρυσές στολές και το μέσο του πλήθος σου έδειχνε κάποιον άλλο, του οποίου τα φορέματα και ο στέφανος της κεφαλής ήταν από πολύτιμους λίθους μόνο, και κατόπιν σου υποσχόταν, ότι θα σε κατατάξη ανάμεσα στο πλήθος εκείνο, δεν θα έκαμνες τότε το παν, ώστε να αξιωθής να δης να πραγματοποιείται εκείνη η υπόσχεσις;

Και τώρα άνοιξε με το νου τους ουρανούς και δες εκείνη την ομήγυρι, η οποία δεν αποτελείται από ανθρώπους, όπως εμείς, αλλά από εκείνους, οι οποίοι και από τον χρυσό και από τους πολύτιμους λίθους και τις ακτίνες του ηλίου και από όλη την ομορφιά, που φαίνεται, είναι πολυτιμότεροι όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτούς τους κατά πολύ τιμιωτέρους των ανθρώπων, αρχαγγέλους, θρόνους, κυριότητες, αρχές, εξουσίες.

Όσο πάλι για τον βασιλιά, τί είδους είναι, ούτε καν μπορούμε να πούμε, πώς είναι. Τόσο διαφεύγει κάθε λόγο και κάθε νου εκείνο το κάλλος, η ωραιότητα, η λαμπρότητα, η δόξα, η μεγαλωσύνη, η μεγαλοπρέπεια.

Πες μου λοιπόν από τόσα και τέτοιου είδους αγαθά θα στερήσουμε τον εαυτό μας, για να μη κοπιάσουμε λίγο χρόνο εδώ;

( Προς Θεόδωρον εκπεσόντα, ΕΠΕ 28, 794-798. PG 47, 291-292 )

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄

 

Όσιος Ιλαρίων ο νέος, ηγούμενος Μονής Δαλμάτων 6 Ιουνίου

Ο Όσιος Ιλαρίων γεννήθηκε το 775 μ.Χ. και καταγόταν από την Καππαδοκία. Οι γονείς του, Πέτρος που ήταν προμηθευτής άρτου των ανακτόρων και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με τα νάματα της ορθόδοξης πίστης. Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών. Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. 

Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία σαν κηπουρός και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τους αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής. Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του Οσίου. Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του. Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, υπέστη αγόγγυστα και με θαυμαστή καρτερία περιορισμούς σε απομακρυσμένες Μονές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες. Άντεξε όμως, όλες τις ταλαιπωρίες «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού», ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον δωρεοδότη Κύριο, πού τον αξίωσε να μείνει αλύγιστος στις επάλξεις του αγώνα. Μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, επέστρεψε στη Μονή του, έζησε τρία ακόμη χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 70 ετών, το 845 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῶν λόγων τοῦ Κυρίου τὴν χάριν γεωργήσας, ἤνθησας καθάπερ ἔλαια, παμμάκαρ Ἰλαρίων, ἐλαίω τῶν θείων ἀρετῶν, καὶ τῆς ὁμολογίας σου σοφέ, ἰλαρύνων τᾶς καρδίας καὶ τᾶς ψυχᾶς, τῶν πίστει σοὶ ἐκβοώντων δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντη, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σου, πάσιν ἰάματα.

Άγιος Γελάσιος 6 Ιουνίου

Γελάς γέλωτα τον μακάριον μάκαρ,
Tμηθείς κεφαλήν ω Γελάσι’ ευθύφρον.

Ο Άγιος αυτός, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, φόρεσε λευκό ρούχο και πήγαινε στους Μάρτυρες του Χριστού. Βλέποντας τα φρικτά τους βασανιστήρια, φιλούσε τις πληγές τους, ζητούσε τις ευχές τους και τους παρακινούσε να σταθούν ανδρείοι στο μαρτύριο. 

Οπότε τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον άρχοντα. Εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και κήρυξε την πλάνη των ειδώλων. Στην αρχή ο άρχοντας τον περιφρόνησε, αλλά κατόπιν πρόσταξε και τον έδειραν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.

Τι συμβολίζει το κερί που ανάβουμε στην εκκλησία;

Όλοι οι χριστιανοί που εκκλησιάζονται μπαίνοντας στον ναό παίρνουν κεριά και αφού τα ανάψουν τα τοποθετούν στις καθορισμένες θέσεις, μανουάλια, μπροστά συνήθως από τις εικόνες των Αγίων. Πολλοί δεν γνωρίζουν τι συμβολίζει η πράξη τους αυτή. Μερικοί νομίζουν ότι το κάνουν για να ενισχύσουν οικονομικά το ναό της ενορίας τους. Πράγματι ενισχύεται ο ναός με την προσφορά των πιστών, αλλά πίσω από το άναμμα του κεριού κρύβεται ένας βαθύτερος συμβολισμός.

Για πιο λόγο, λοιπόν, ανάβουμε κεριά;

Θα παραθέσουμε τις απαντήσεις δύο μεγάλων αγίων και σπουδαίων θεολόγων της Εκκλησίας μας που εξηγούν αυτό το συμβολισμό, του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης και του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Ο καθένας αναφέρει 6 λόγους.

Ο Άγιος Συμεών μας λέει ότι το κερί το ανάβουμε και συμβολίζει:

α. Την καθαρότητα της ψυχής, επειδή το γνήσιο κερί κατασκευάζεται από καθαρό κερί μέλισσας.

β. Το εύπλαστο της ψυχής μας. Όπως εύκολα πάνω στο κερί χαράζουμε ότι θέλουμε έτσι και στη ψυχή μας χαράζουμε το κακό ή το καλό.

γ. Την ευωδία της Θείας Χάριτος, επειδή το κερί προέρχεται από τα άνθη που ευωδιάζουν.

Ἃγιος Δωρόθεος Ἰερομάρτυρας ἐπίσκοπος Τύρου (5 Ιουνίου)

 

Ο Άγιος Δωρόθεος ήταν ποιμένας που είχε «τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ» (προς Ρωμαίους, β' 20). Δηλαδή, την ακριβή γνώση και αλήθεια, που βρίσκεται μέσα στο Νόμο, στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Όταν ξέσπασε ο φονικός διωγμός κατά της Εκκλησίας στα χρόνια του Διοκλητιανου, το ποίμνιό του, προκειμένου να χάσει τον πολύτιμο ποιμένα του, με θερμές παρακλήσεις κατάφερε και τον έπεισε να απομακρυνθεί από τον τόπο των διωγμών. Αποχώρησε στη Δυσσό, πόλη της Θράκης, και εκεί ασκήτευε μέχρι να περάσει ο άγριος αυτός διωγμός. Όταν πέρασε η μπόρα του διωγμού, επανήλθε στο ποίμνιό του και με όλη την πατρική στοργή που τον διέκρινε, στήριζε στην πίστη τους αδυνάτους και πρωτοστατούσε στη βοήθεια των χηρών, ορφανών, ασθενών, και γενικά, των θλιβομένων.

Έζησε πολλά χρόνια. Πρόλαβε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. Οι ειδωλολάτρες, όμως, που ήταν προστατευόμενοι αυτού του αυτοκράτορα, έπιασαν το Δωρόθεο και αφού τον βασάνισαν ανελέητα τον σκότωσαν το 362 μ.Χ. Έτσι κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε ο Δωρόθεος ήταν 107 χρονών.

Σήμερα σώζεται εκκλησιαστικό σύγγραμμά του, για τους 70 μαθητές του Ιησού Χριστού.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς δώρημα τέλειον, ἐκ τοῦ τῶν φώτων Πατρός, σοφίας τὴν ἔλλαμψιν, ὡς Ἱεράρχης σοφός, ἐδέξω Δωρόθεε, ὅθεν καὶ πλεονάσας, τὸν σὸν τάλαντον μάκαρ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, βαθυτάτω ἐν γήρᾳ, πρεσβεύων Ἱερομάρτυς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Όποιος τρώγει και πίνει αναξίως το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τρώγει και πίνει την καταδίκη του (Α' Κορ. 11, 29)

Αν δηλαδή εκείνοι που λερώνουν τη στολή του βασιλιά τιμωρούνται όπως εκείνοι που τη σχίζουν, δεν είναι καθόλου παράλογο, και αυτοί που με ακάθαρτη διάνοια δέχονται το Σώμα του Κυρίου να τιμωρηθούν το ίδιο μ' εκείνους που το ξέσχισαν με τα καρφιά. Και πρόσεξε πόσο φοβερή έδειξε ο Παύλος την τιμωρία με το να πει: Όταν παραβεί κανείς το Μωσαϊκό νόμο και βεβαιώσουν την παράβαση δύο ή τρεις μάρτυρες, θανατώνεται χωρίς επιείκεια. Σκεφτείτε πόσο βαρύτερη τιμωρία θα υποστεί εκείνος που ποδοπάτησε τον Υιό του Θεού και θεώρησε χωρίς αξία το αίμα της Νέας Διαθήκης, με το οποίο και αυτός αγιάστηκε.

Όσοι λοιπόν μετέχουμε σε αυτό το Σώμα, όσοι γευόμαστε αυτό το Αίμα, εννοείται ότι γευόμαστε Εκείνον που κάθεται στον ουρανό, που τον προσκυνούν οι Άγγελοι, που είναι δίπλα στην άφθαρτη Δύναμη. Αλίμονο!

Πόσοι δρόμοι για τη σωτηρία μας υπάρχουν! Μας έκανε σώμα δικό Του, μας μετέδωσε το σώμα Του, και κανένα από αυτά δεν μας αποτρέπει από τα κακά. Τι ασυγκινησία, τι αναισθησία!

Και πάλι: Κάποιος γέροντας θαυμαστός μου διηγήθηκε ότι αξιώθηκε να δει και να ακούσει κάτι τέτοιο, εκείνοι που μέλλουν να αναχωρήσουν από τη ζωή, αν τύχει να έχουν κοινωνήσει με καθαρή συνείδηση τα θεία μυστήρια όταν είναι να πεθάνουν, τους συνοδεύουν Άγγελοι και τους παίρνουν από εδώ, για χάρη της θείας μεταλήψεως.

Άγιοι Κάλλιστος και Ιγνάτιος Ξανθόπουλοι

 

Φωτογραφίες από την εκδρομή του κατηχητικού τμήματος του συλλόγου μας.

Το μέλλον ενός ελληνορθόδοξου Εθνους είναι να μεγαλώνει παιδιά με ελληνοχριστιανικές αξίες μαθαίνοντας τα μέσα από την Ιστορία των προγόνων της πατρίδος μας ,αλλά και από τον ομολογιακό βίο των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ετσι οργανώσαμε μια προσκυνηματική εκδρομή για τους μικρούς (αλλά και τους μεγάλους) αγωνιστές του συλλόγου μας Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος Καβάλας στο σπίτι της Αγίας Ακυλίνας στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης.

εδώ μία από τις κατηχήτριες του συλλόγου μας λέει λίγα λόγια για τον μαρτυρικό βίο της Αγίας Ακυλίνας.

εδώ μπορείτε να διαβάσετε λίγα πράγματα για τον βίο της Αγίας Ακυλίνας:

https://agiosioannisotheologoskavalas.blogspot.com/2017/10/27-1745-1764.html

Φωτογραφικό υλικό από την συμμετοχή του συλλόγου μας στην διαμαρτυρία ενάντια στην νέα ταυτότητα και τον Π.Α.

 

Δεν θα μπορούσε να λείψει η Μόνη Προστασία των Χριστιανών.

Το μέλλον ενός ελληνορθόδοξου έθνους...τα παιδιά.

Μαζί μας και οι Πατέρες της αγαπημένης μονής του Εσφιγμένου .

Ομολογία Πίστεως κατά του Προσωπικού Αριθμού, της Ηλεκτρονικής Κάρτας του Πολίτη.

 Ομολογία Πίστεως κατά του Προσωπικού Αριθμού, της Ηλεκτρονικής Κάρτας του Πολίτη και του Ψηφιακού Ελέγχου 

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί. Εν πρώτοις θα ήθελα να σας μεταφέρω τις ευχές της Εφόρου του Αγίου Όρους, Κυρίας Ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και Πάντων των Αγίων, την μνήμην των οποίων επιτελούμε κατά την σήμερον ημέρα. 

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αδελφοί, υψώνει στις μέρες μας, ένα νέο βλάσφημο πύργο της Βαβέλ, αυτήν την φορά όχι χτισμένο με λιθάρια αλλά με τα εμβόλια, την ηλεκτρονική ταυτότητα, τον προσωπικό αριθμό και τέλος, το ψηφιακό πορτοφόλι, τα οποία αποτελούν ψηφιακά δεσμά. 

Όλα αυτά ενώνονται σε μία εξουσιαστική αλαζονεία, η οποία θα μας παρακολουθεί, θα μας σημειώνει, θα μας φακελώνει. Να τονίσω ότι όλα αυτά, δεν αποτελούν προπομπό, αλλά είναι αυτό το σφράγισμα του αντίχριστου, γι αυτό και όλοι οι ορθόδοξοι, οφείλουμε να αντισταθούμε και μάλιστα σθεναρά στην επιβαλλόμενη ψηφιακή δουλεία του Προσωπικού Αριθμού, της επαράτου Κάρτας του Πολίτου καθώς και των ψηφιακών πορτοφολιών. 

 Ειδικότερα, ο μεν Προσωπικός Αριθμός και η κάρτα του πολίτου, καταργούν και ισοπεδώνουν την πνευματική ταυτότητα κάθε βαπτισμένου Χριστιανού και τον αριθμοποιούν. Να θυμηθούμε ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να μας δώσει αριθμούς, αλλά ονόματα, γραμμένα στο Βιβλίο της Ζωής. 

Το δε, ψηφιακό πορτοφόλι αποσκοπεί στην κατάργηση του φυσικού χρήματος και την ολοκληρωτική εξάρτηση του ανθρώπου από το διαδίκτυο, το οποίο σε σχέση με την τεχνητή νοημοσύνη, θα καταστεί, κατά την εποχή του αντίχριστου, όπλο εναντίον των χριστιανών. Απέναντι σε όλες αυτές τις νεοταξίτικες μεθοδεύσεις, εμείς απαντάμε με τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου μας, ο οποίος στο Κατά Ματθαίον λέει χαρακτηριστικά: Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 

Έτσι κι εμείς δηλώνουμε, ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε τον προσωπικό αριθμό και να γίνουμε νούμερα και αριθμοί στην δικτατορία του Αντίχριστου. Δεν πρόκειται να παραλάβουμε την Κάρτα του Πολίτου, η οποία παραβιάζει την συνείδησή μας, την ελευθερία και την πνευματική μας αξιοπρέπεια. Δεν θέλουμε το ψηφιακό πορτοφόλι, θέλουμε τον Ιησού Χριστό. Ο Δεσπότης Χριστός μας θέλει ζεστούς και όχι χλιαρούς. 

Ακολουθείστε σας παρακαλώ, το παράδειγμα της Μονής μας, όπου για θέματα Ορθοδόξου Πίστεως η πολυπληθής αδελφότητά μας διώκεται καθημερινά, από το 1974. Μόλις χθες, μάθαμε ότι δόθηκε εντολή να συλλαμβάνουν κάθε εσφιγμενίτη μοναχό. Κι όλα αυτά γίνονται για ποιο λόγο; Επειδή δεν ακολουθούμε την Νέα Τάξη Πραγμάτων αλλά τον Κύριό μας, ο οποίος είχε πει: ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι. Άρα ο λόγος του Δεσπότου είναι διαχρονικός και θα επαναλαμβάνεται στους αιώνες. 

Κανείς λοιπόν να μην δειλιάσει. Ομολογία και ντροπή δεν συμβαδίζουν. Θα μας κάνουν την ζωή δύσκολη, θα μας διώξουν, θα μας υποχρεώσουν να παραλάβουμε τα εργαλεία του ολοκληρωτικού μας ελέγχου, αλλά εμείς πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ: Όχι λοιπόν στον Προσωπικό αριθμό, όχι στην υπονόμευση της ελευθερίας μας, όχι στην ψηφιακή μας δουλεία! 

 Μὴ φοβεῖσθε· Ὁ Χριστὸς νενίκηκε τὸν κόσμον. Μὴν ἐνδώσετε… Μὴν υποχωρήσετε... Ὁ Θεὸς ζῇ. Ἡ Παναγία σκέπει. Οἱ σήμερον εορτάζοντες άγιοι Πάντες, παρακαλούν για εμάς. 

 Ἡ Ὁρθοδοξία δὲν προδίδεται ἐὰν ἡμεῖς μείνωμεν πιστοί. Ἡ Ἑλλάς δὲν θα χαθῇ, ἐὰν ὁ λαὸς της μετανοήσει καὶ ομολογήσει. Δὲν λυγίζομεν, διότι τὴν πίστιν μας ἔχομεν στηρίξει στὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, Ὃς «ἐξῆλθεν νικῶν καὶ ἵνα νικήςῃ»· καὶ πάλιν θὰ νικήσῃ. 

 Ζήτω ἡ Πίστις! Ζήτω ἡ Πατρίς! Ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία! 

 Ευχέτης προς Κύριον Ο Κ Α Θ Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ † Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.

Εὐλογημένη Ἀρχὴ τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων . Πως νηστεύουμε.

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Με τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, ἐισερχόμεθα εἰς τὸ ἱερὸ στάδιον τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων καὶ Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου.

Πρόκειται γιὰ μία περίοδο προσευχῆς, νηστείας, πνευματικῆς ἐγρηγόρσεως καὶ ἐσωτερικῆς μεταμορφώσεως, ὁδηγοῦσα εἰς τὸ φῶς τῆς Πίστεως τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Εὐχόμεθα ἐξ ὅλης καρδίας, ὁ Κύριος νὰ χαρίσῃ εἰς ὅλο τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, μετάνοια, ἔλεος, ἀνακαίνιση ψυχῆς καὶ ἀνάπαυση ἐν Χριστῷ.

Ἡ νηστεία ἀς γίνῃ πρόσφορο ἔδαφος πνευματικῆς καρποφορίας, ἀγάπης, συγχωρήσεως καὶ ἐλπίδος.

Καλή δύναμη! Καλή κι εὐλογημένη Νηστεία!

Ἐν τῇ προσευχῇ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ Κύριος νὰ ἁγιάζῃ τὰ διαβήματά μας.

Μετ’ εὐχῶν καὶ ἀγάπης ἐν Χριστῷ.

 

 

 Πως νηστεύουμε.

Δευτέρα ,Τετάρτη και Παρασκεύη αλάδωτο εκτός και εάν συμπέση κάποια εορτή οπότε γίνεται κατάλυσις οίνου και ελαίου.

Τρίτη και Πέμπτη γίνεται κατάλυσις οίνου και ελαίου.

 

Κάθε Σαββάτο και Κυριακή γίνεται κατάλυσις ιχθύος μέχρι την εορτή των Γενεθλίων του Τιμίου Προδρόμου 24 Ιουνίου όπου και εκεί γίνεται κατάλυσις ιχθύος όποια μέρα και να πέσει η εορτή.

Εάν η 29η Ιουνίου (Εορτή Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου) συμπέσει Τετάρτη ή Παρασκευή γίνεται κατάλυση ιχθύος.

Ἁγίες Μάρθα καί Μαρία οἱ ἀδελφές τοῦ Λαζάρου (4 Ἰουνίου)

Χαίρετε αὐτάδελφοι ἱεραί, Μάρθα καὶ Μαρία, σεμναὶ ἤθεσι καὶ ζωῆς χαίρετε Λαζάρου, αἱ σύγγονοι αἱ θεῖαι, μεθ᾿ οὗ ἡμῖν αἰτεῖσθε, τὸ θεῖον ἔλεος.

Ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό τους Λάζαρο, ἦταν γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ἡ πιὸ ἀγαπητὴ καὶ ἁγία οἰκογένεια τῆς Βηθανίας. 

Τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει τὴν Μαρία νὰ ἀποῤῥοφᾶται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ, ἐνῷ ἡ Μάρθα, ποὺ ἦταν μεγαλύτερη ἀδελφή, φροντίζει πολὺ γιὰ τὸ τραπέζι τῆς φιλοξενίας. Γι᾿ αὐτὸ ἀκούει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Διδασκάλου τὸ πασίγνωστο καὶ διδακτικότατο «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς» (Λουκ. ι´ 38-42). 

Ἡ Μαρία ἐπίσης ἄλειψε καὶ μὲ πολύτιμο μύρο τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ σπόγγισε ὕστερα με τὴν παρθενική της κόμη. 

Καὶ οἱ δυὸ ἀδελφές, εὐσεβῆ καὶ διακεκριμένα μέλη τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἀξιώθηκαν νὰ πεθάνουν εἰρηνικὰ καὶ ὄχι ἐν διωγμῷ. Διότι ὁ Κύριος δὲν θέλησε ν᾿ ἀφήσει νὰ πονέσουν οἱ καρδιές, τῶν ὁποίων κάτω ἀπὸ τὴν στέγη τοῦ σπιτιοῦ τους, εἶχε ἀπολαύσει τόση ἁγία γαλήνη τὶς παραμονὲς τῶν παθῶν Του.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τῷ Σωτῆρι ἀμέμπτως διακονήσασαι, αἱ τοῦ Ἁγίου Λαζάρου θεῖαι αὐτάδελφοι, σὺν τῇ Μάρθᾳ τῇ κλεινῇ, Μαρία πάνσεμνε, καὶ τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, σὺν Μυροφόροις Γυναιξί, μαθοῦσαι ἐκ τοῦ Ἀγγέλου, φωτὸς ἐμπλήσθητε θείου, ἡμῖν αἰτοῦσαι τὰ σωτήρια.