Ἀσκητικὴ ζωή τοῦ πατρός Μωϋσῆ Συνήθεια νυκτερινῆς ἐγρηγόρσεως

Ὁ πάτερ Μωυσῆς εἶχε ἀπὸ νέος τὴν ἔρημο τὸ συνήθειο νὰ ξυπνᾷ τὰ μεσάνυχτα. Καὶ ὅταν ἔγινε ἡγούμενος, δὲν ἔπαυσε νὰ τὸ τηρῇ αὐτὸ τὸ ἱερὸ ἔθος.

Δύο ἀδελφοὶ ποὺ εἶχαν ἐπιφορτισθεῖ νὰ ξυπνοῦν τοὺς μοναχοὺς γιὰ τὸν ὄρθρο, διηγοῦνται ὅτι ὅταν ἐρχόντουσαν στὸ κελλί του γιὰ νὰ πάρουν εὐλογία, τὸν ἔβρισκαν κιόλας ξύπνιο.

Ἄλλοτε γονατιστὸν μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄλλοτε ντυμένο, καθιστὸ, φορῶντας τὶς κάλτσες καὶ τὸ ράσο του.

Φαίνεται πὼς ποτὲ στὴ ζωὴ του δὲν ξεντύθηκε γιὰ νὰ κοιμηθεῖ.

Ἔνα ἀποκάλυπτο μυστικό

Τὸ μυστικὸ αὐτὸ τῆς ἀσκητικῆς του ζωῆς ἀπεκαλύφθη τυχαῖα, ὅταν πῆρε μὲ τὸ μέρος του τὸν πάτερ Ἀντώνιο Σμιρνόφ, σὲ ἕνα ταξίδι, ὡς ὑποτακτικὸ καὶ γραμματέα του.

Τὸ βράδυ ἔφτασαν σ’ ἕνα χάνι. Ἔθρεψαν τὰ ἄλογα, ἔπιασαν λίγο τσάι καὶ ἀνεχώρησαν νὰ ξεκουραστοῦν.

Ὁ ἡγούμενος μπῆκε σ’ ἕνα δωμάτιο, ὁ πάτερ Ἀντώνιος σ’ ἄλλο, χωρισμένο μὲ παραπέτασμα.

Μόλις ὁ πάτερ Ἀντώνιος ξεντύθηκε καὶ ξάπλωσε, εἰσῆλθε ὁ πάτερ Μωυσῆς, ντυμένος, καὶ τοῦ εἶπε μὲ ἀπορία:

«Ὥρα νὰ φεύγουμε. Μὰ τί βλέπω, ἀδελφέ μου; Ξεντύνεσαι;

Δὲν ἔχω ξεντυθεῖ γιὰ νὰ κοιμηθῶ ἐδῶ καὶ 25 χρόνια, οὔτε στὸ κελλί μου.

Σὺ ξεντύνεσαι σὲ ταξίδι; Ποῖος θὰ τόλεγε πὼς θὰ κοιμηθοῦμε στὸ δρόμο;

Ἐμπρός, πάμε!»

Ὁ ὄρθρος θυσία

Ὁ στάρετς Μωυσῆς προσπαθοῦσε πάντοτε νὰ μὴ λείπει ἀπὸ τὸν ὄρθρο.

Ἔλεγε πὼς αὐτὴ εἶναι ἡ καλλίτερη ὥρα γιὰ προσευχή.

Ἀπευθυνόμενος μάλιστα σὲ κάποιον ἀρχιμανδρίτη Μωυσῆ ποὺ ἦταν τότε ἐπικεφαλὴς τοῦ χοροῦ, εἶπε:

«Πρέπει νὰ παρακολουθοῦμε τὸν ὄρθρο.

Στὴ Θεία Λειτουργία προσφέρεται γιὰ μᾶς ἡ ἀναίμακτη θυσία τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν παρακολουθοῦμε τὸν ὄρθρο, εἶναι ὡς ἐὰν προσφέρουμε ἐμεῖς θυσία τὸν ἑαυτό μας στὸν Θεό, θυσιάζουμε τὴν ἀνάπαυσή μας χάριν Αὐτοῦ.»

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

•

Ἡ πραγματικὴ ἄσκηση δὲν φαίνεται πάντα στα μάτια τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ ἀγώνας τοῦ πατρὸς Μωυσῆ ἦταν σιωπηλός, ἀδιάκοπος, κρυφός.

Ἀπὸ τὴν ἀγρυπνία του μὲ τὴν ἐγρήγορση, μαθαίνουμε νὰ θυσιάζουμε τὴν ἰδία ἀνάπαυση, γιὰ νὰ σταθοῦμε ὀλίγον ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ, μὲ καθαρὰν καρδίαν.

•

Θυσίασε λίγη ἀνάπαυση, ἀκόμη καὶ ἕνα λεπτό, καὶ στρέψε τὸν νοῦ σου πρὸς τὸν Θεό.

Αὐτὴ ἡ μικρὴ κίνησις θὰ γίνῃ μεγάλη χάρις στὴν ψυχή σου.

•

Εἰς μνήμην ὅλων τῶν ἀφανῶν ἀσκητῶν ποὺ θυσιάζουν καθημερινὰ τὴν ἀνάπαυσή τους, γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ.