Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός

Μοναχισμός είναι η δια βίου ολοκληρωτική αφιέρωση στον Νυμφίο Χριστό.
Μοναδικός σκοπός και πόθος του μοναχού είναι «Χριστώ ακολουθείν» και «προς ουρανόν αεί βλέπειν» (Άγιος Νεκτάριος).
Κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, «Μοναχός είναι τάξις και κατάστασις των ασωμάτων αγγέλων που κατορθώνεται μέσα σε υλικό και ρυπαρό σώμα.

Μοναχός είναι εκείνος που είναι αφοσιωμένος μόνο στις εντολές και στους λόγους του Θεού και τις εφαρμόζει σε κάθε χρόνο και τόπο και πράγμα.
Μοναχός είναι μια συνεχής βία της ανθρώπινης φύσεως και μια αδιάκοπη φυλακή των αισθήσεων».
Ο μοναχός διέρχεται τη στενή και τεθλιμμένη οδό της μετανοίας.
Ανταλλάσσει το προσωπικό του θέλημα με τη υπακοή · τον πλούτο με την πτωχεία ·
την άνεση με την σκληραγωγία ·
τη δόξα με την ταπείνωση ·
την καταξίωση με τον ονειδισμό ·
την ευκολία με τη δοκιμασία ·
τη δραστηριότητα με την ησυχία ·
τη γνώση με την «μωρία» ·
την επιτυχία με την αφάνεια.
«Όλη η ζωή του γίνεται σπουδή μετανοίας·
το ήθος του, ήθος μετανοίας.
Μοναχός είναι ο επιστήμων της μετανοίας, εκείνος που ‘’στηλογραφεί την ζωήν της μετανοίας’’ σε όλη την Εκκλησία».
Ζώντας χριστοκεντρικά ο μοναχός καταφέρνει να εκπληρώσει τον σκοπό της μοναχικής του ζωής· γεύεται την χαρά και το πανηγύρι της Θείας Αποκαλύψεως, την ευφροσύνη και την πλησμονή της μεθέξεως με τον αγαπώμενο Κύριο.
Ο Χριστός γίνεται για τον μοναχό ο πιο πιστός του σύντροφος και συνοδοιπόρος.
Αυτός που τον στηρίζει, που τον ενδυναμώνει, που τον παρηγορεί, που τον ευφραίνει.
Ο Χριστός γίνεται το απόλυτο νόημα της ζωής και της υπάρξεως του.
Κυριαρχεί στη σκέψη, στην καρδιά και στη θέλησή του.
Είναι η αιτία και η εκπλήρωση της χαράς του και της αγαλλιάσεώς του. Κύριο έργο του μοναχού είναι η προσευχή.
Η φλογισμένη και αλλοιωμένη από την προσευχή καρδιά του μοναχού ανοίγεται και αγκαλιάζει όλη την κτίση, όλους τους ανθρώπους, και κυρίως όλους τους πάσχοντες και πειραζόμενους, τους οποίους ιδιαιτέρως αγαπά, παρηγορεί και στηρίζει.
Αδιαλείπτως εύχεται για τη σωτηρία όλους του κόσμου...