Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου

Αναχωρητής εορτάζει στις 19 Ιανουαρίου



Καταγωγή
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος κατήγετο από την Θηβαΐδα της Αιγύπτου, δι αυτό και Αιγύπτιος ονομάζεται. Ο Όσιος Μακάριος λέγεται και μέγας καθώς πρώτος και μεγαλύτερος
ήταν από τον σύγχρονο του Όσιο Μακάριο τον Αλεξανδρέα.
Ο Όσιος Μακάριος γεννήθηκε το 301. Αγάπησε από νεαρά ηλικία την αρετή και ήταν σ’ όλη του την ζωή άμεμπτος και ακατηγόρητος. Όταν έγινε είκοσι χρονών ή τριάντα για άλλους,
αναχώρησε από τον κόσμο. Τόσο δε υπομονή έδειξε στους κόπους της ασκήσεως ο αοίδιμος, ώστε μέσα σε λίγα χρόνια αξιώθηκε να λάβει το χάρισμα της διακρίσεως, να
αποκτήσει την δύναμη κατά των δαιμόνων, ακόμη ν α προλέγει τα μέλλοντα και να κάμει θαύματα. Λέγεται ότι συνετώς επικοινωνούσε με τον Θεό «και μάλλον τω πλείονι τρόνω
προσδιατριβείν Θεώ ή τοις υπ’ ουρανόν πράγμασιν».
Ήταν δε μαθητής, όπως λέγουν μερικοί, του Αντωνίου του Μεγάλου. Μετά δε πολλές παρακλήσεις του Αρτιερέως, ο οποίος δεν υπέφερε να βλέπει τον λύχνο κρυπτόμενο υπό το
μόδιον, έλαβε και της ιεροσύνης το αξίωμα, σε ηλικία σαράντα ετών.


Τιμωρία του υποτακτικού
Ο Όσιος είτε δύο μαθητές από τους οποίους ο ένας, που ονομάζετο Ιωάννης, έμενε μαζί του, για να περιποιείται τους ασθενείς, που έφεραν στον Όσιο καθημερινά για να τους
θεραπεύσει, ο δε άλλος σε κελί που ευρίσκετο πιο μακριά. Βλέποντας δε ο Όσιος τον υποτακτικό του, τον Ιωάννη να παίρνει χρήματα από τους ασθενείς του προείπε, ότι θα
τιμωρηθεί. Και πράγματι, πραγματοποιηθεί η πρόρρησης του Οσίου, καθότι ο αδελφός εκείνος, επειδή δεν διορθώθηκε έγινε λεπρός.

Σώζει τον αθώο
Κάποια μέρα φόνευσαν κάποιο άνθρωπο κρυφά, και επειδή δεν γνώριζαν τον φονιά, είχαν ως ένοχο άλλο άνθρωπο ο οποίος ήταν αθώος. Αυτός επειδή ήθελαν να τον παραδώσουν
στην δικαιοσύνη για να τιμωρηθεί, κατέφυγε στο κελί του Οσίου, για να μη τον συλλάβουν. Αλλά οι στρατιώτες δεν συβάσθηκαν τίποτα επήγαν εκεί και τον έδεσαν. Εκείνος δε
διεμαρτύρετο, ορκιζόμενος μετά δακρύων ότι είναι αθώος. Ο δε Όσιος τον ελυπήθη και ζήτησε από όλους και επήγαν στον τάφο του φονευθέντος όπου γονάτισε και αφού
προσευχηθεί είπε μετά προς τους ανθρώπους:
— Ήδη θέλει μα φανερώσει ο Κύριος, εάν είναι ένοχος αυτός ο άνθρωπος. Με πολύ πίστη εφώναξε προς τον νεκρό λέγοντας:
— Σε ορκίζω στον Δεσπότη Χριστό, για να πεις την αλήθεια, εάν σε φόνευσε αυτός τον οποίον κατηγόρησαν.
— Ο δε νεκρός, ω του θαύματος! σαν να κοιμόταν απάντησε και λέγει σ' αυτόν:
—Ότι, πάτερ τίμιε, δεν έπταιγε αυτός, άλλος με φόνευσε.
Μόλις άκουσαν αυτά οι παρευρισκόμενοι εκεί τρόμαξαν, και παρεκάλεσαν τον Άγιο να τον ερωτήσει πάλιν, ποιος τον φόνευσε. Είπε όμως προς αυτούς ο πάνσοφος: αρκεί το ότι σας
βεβαίωσα πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να τιμωρηθεί διότι είναι αθώος. Αλλά εγώ δεν είμαι κριτής να τιμωρήσω τον φταίχτη.



Διώχνει τα μάγια
Ο Όσιος Παλλάδιος διηγείται για τον Άγιο Μακάριο, ότι τότε κάποιος κολασμένος ζήτησε σε σατανικό έρωτα κάποια σώφρονα κοπέλα και επειδή εκείνη δεν δέχθηκε, την έκαμε με
διαβολικά μάγια να φαίνεται στους ανθρώπους σαν φοράδα. Οι γονείς του κοριτσιού αυτού ήλθαν στον Άγιο Μακάριο και τού είπαν.
— Αυτή η φοράδα πού φέραμε εδώ και Βλέπεις ήταν κόρη μας, αλλά από τα μάγια κάποιου ανθρώπου, μεταμορφώθηκε σ' αυτή τη μορφή. Σε παρακαλούμε λοιπόν να παρακαλέσεις
τον Κύριο και να την μετατρέψεις στην προηγούμενη μορφή.
Ο δε Όσιος απάντησε:
— Όσο για μένα, εγώ την βλέπω γυναίκα και ότι φοράδα, όπως μού λέτε. Αυτή δε η μορφή που βλέπετε δεν είναι στο σώμα της, αλλά μόνον στους οφθαλμούς σας από τη συνεργεία
τού δαίμονα.
Αφού τούς είπε αυτά, πήρε την κόρη τους στο κελί του και αφού προσευχήθηκε, την έχρισε με άγιο έλαιον, και από εκείνην την στιγμή εφαίνετο πάλι σ' όσους την έβλεπαν σαν
γυναίκα, επειδή με την προσευχή του Αγίου Μακαρίου εξηφανίσθη η μαγεία. Μετά αφού έγινε καλά η κοπέλα ο Άγιος της έδωσε την έξης συμβουλή:
— Παιδί μου, μη λείπεις από την Κοινωνία των Μυστηρίων τού Χριστού, αλλά να κοινωνείς συνετώς, διότι αυτή η διαβολική ενέργεια σού συνέβη, επειδή δεν μετέλαβες για πέντε
συνεχείς εβδομάδες και ως εκ τούτου βρήκε ευκαιρία ο διάβολος και σε πείραξε.

Μεγάλη άσκηση
Ήταν δε στην νηστεία και εγκράτεια τόσον υπομονετικός ο Όσιος, ώστε, επί 20 χρόνια ούτε ψωμί ούτε νερό ούτε ύπνο χόρτασε ποτέ. Αλλά έτρωγε με την ζυγαριά κατά κάποιο τρόπο
το ψωμί, ορισμένα γραμμάρια κάθε μέρα, νερό δε τρία ποτήρια. Κοιμόταν λίγο ακουμπώντας στον τοίχο και αυτό για να μη βλαβή ο νους του από την πολλή αγρυπνία και
την υπερβολική κακοπάθεια. Όταν δε ερχόντουσαν οι αδελφοί για να τον ιδούν, καθόταν μαζί τους στην τράπεζα και έτρωγε και έπινε μαζί τούς για να αποφύγει την υπόκριση, όταν
δε ανεχώρουν έκαμε τόσες ημέρες να πιει νερό όσα ποτήρια ήπιε με τους ξένους νερό, ή κρασί, δια να παιδεύει το σώμα του, καθώς και μόνο να έβλεπε το σώμα του έβλεπε
καθαρά την μεγάλη εγκράτεια που μεταχειριζόταν.



Βοήθα τους κλέπτες του
Επιστρέφοντας κάποτε ο Όσιος από την Αίγυπτο και πηγαίνοντας στο κελί του, βρήκε τους κλέφτες, οι οποίοι του είχαν πάρει ότι κι αν είχε. Όταν δε έφθασε εκείνοι τα φόρτωναν στο
γαϊδουράκι, ο δε Όσιος βλέποντας αυτό προσποιήθηκε ότι δεν ήταν δικά του τα πράγματα. Ώστε ότι μόνο δεν τους κακολόγησε, αλλά και τους βοήθησε να τα φορτώσουν λέγοντας:
«Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι». «Ο Κύριος τα έδωσε ο Κύριος τα αφαιρεί». Αυτά δε αφού είπε υπέμεινε ατάραχα την στέρηση των πραγμάτων.
Και ότι μόνον όταν του επήραν εκείνα τα ολίγα που είτε μακροθύμησε, αλλά για την αγάπη του Θεού σιώπησε.

Γιατρεύει τον παραλυτικό
Κάποιος άνθρωπος ενάρετος, από την Αίγυπτο, είτε υιό παράλυτο και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που δεν κουνιόταν καθόλου, αλλά στεκόταν σαν λίθος ακίνητος. Τον παίρνει λοιπόν
ο πατέρας του, τον πηγαίνει έξω από το κελί τού Οσίου και αφού τον άφησε εκεί ήσυχο, αναχώρησε. Ο δε όσιος βγαίνοντας έξω και βλέποντας αυτόν, τον ρώτησε ποιος τον έφερε.
Και εκείνος τού αποκρίθηκε, ότι ο πατέρας του, τον άφησε εκεί και έφυγε. Τότε τού λέγει ο Όσιος:
— Σήκω και πήγαινε να τον φθάσεις. Και αμέσως, ω τού θαύματος, σηκώθηκε ο πρώην ανάπηρος, προσκύνησε τον γιατρό του και επέστρεψε στο σπίτι του αγαλλόμενος. Λέγεται
μάλιστα για τον ουράνιο τούτο άνδρα, ότι τον περισσότερο χρόνο της ζωής του τον περνούσε μάλλον στην μετά τού Θεού ένωσε παρά με τα πράγματα τού κόσμου.
Με τέτοια λοιπόν θαυμαστά και θεάρεστα έργα διέλαμψε ο φερώνυμος της μακαριότητος Μακάριος ο Μέγας, εκοιμήθη δε το 391. Με το όνομά του σώζονται 50 ομιλίες. Μερικές
από αυτές λέγουν ότι τις έγραψε ο Μέγας Αντώνιος στην Συριακή, ο δε Όσιος τις μετέφρασε στην Ελληνική γλώσσα. Από τις ομιλίες αυτές, που αποτελούν το καταστάλαγμα
των πατερικών συγγραμμάτων, περισσότερο ωφέλιμος είναι ο πεντηκοστός λόγος, ο οποίος είναι αποκάλυψις δι αγγέλου και αναφέρεται σε απόκρυφα μυστήρια, καθώς και στα
μνημόσυνα των κεκοιμημένων.




Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Ζωῆς τῆς μακαρίας φερωνύμως ἐτύχετε, ὡς πολιτευθέντες ὁσίως, θεοφόροι Μακάριοι· ἐν νόμῳ γὰρ τῷ θείῳ εὐσεβῶς, ἰθύναντες τὰς τρίβους τῆς ζωῆς, θείας δόξης
ἀνεδείχθητε κοινωνοί, σώζοντες τοὺς κραυγάζοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἱάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον
Ἐν τῷ οἴκῳ Κύριος τῆς ἐγκρατείας, ὡς ἀστέρας ἔθετο, ὑμᾶς Πατέρες ἀπλανεῖς, φωταγωγοῦντας τὰ πέρατα, φωτὶ ἀΰλῳ, Μακάριοι Ὅσιοι.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Αἰγύπτου γόνος σεπτός, Μακάριε Πάτερ, τῶν Ὁσίων ἡ καλλονή· χαίροις θεοφόρε, Μακάριε παμμάκαρ, Ἀλεξανδρείας κλέος, καὶ θεῖον βλάστημα.


_________________

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.