Ο Ιμπραήμ,ο μοναχός Γεράσιμος και η μονή του μεγάλου Σπηλαίου.
''Ο φοβερός Ιμπραήμ με τις πλάτες του προσκυνημένου προδότη Νενέκου,για τρίτη φορά πάτησε και κατέστρεψε τα ηρωικά Καλάβρυτα,και να τώρα βρίσκεται
με τους αραπάδες του στα υψώματα μπροστά από το μοναστήρι του Μ.Σπηλαίου.
Οι κάτοικοι των γύρω χωριών,τσακισμένοι σταυραετοί του Χελμού,έχοντας ακόμα νωπή στην μνήμη τους την τραγωδία της περιοχής από τον προηγούμενο διάβα του Αιγύπτιου κτήνους συνέρρεαν ομαδικά στη σκηνή του να
δηλώσουν υποταγή να τον ''προσκυνήσουν''.
Ήταν όμως και πολλοί οι απροσκύνητοι.Πλήθος γυναικόπαιδα αποφεύγοντας την σκλαβιά των Αραπάδων μαζί με 600 πολεμιστές είχαν κλειστεί στο μοναστήρι και μαζί με τους καλόγερους ήταν αποφασισμένοι να πέσουν έως τον τελευταίο,παρά να πατήσει
ο μαγαρισμένος το μοναστήρι.
Η λερή φουστανέλα αδελφωμένη με το ράσο.
Έξαφνα γράφει ο Φωτάκος στα απομνημονεύματα του,''βλέπω να εξέρχονται από το μοναστήριον ο εις κατόπιν του άλλου μοναχοί,ήσαν δε όλοι ως εξήλθον εις τον αριθμόν έως εκατόν και καπετάνιον είχον τον γνωστό για την ανδρεία του μοναχόν Γεράσιμον.Ούτοι όλοι έβγαλον τα καλογερικά και ενδύθηκαν τα στρατιωτικά ελληνικά,έβαλαν φουστανέλαις.Εξάπλωσαν κάτω τα πλούσια μαλλιά της κεφαλής των και είχον οπλιστεί κατά τον τρόπο των ατάκτων στρατιωτών.Περνώντες έμπροσθεν ημών μας επροσκάλεσαν ούτως,ελάτε να μας ιδήτε πως θα πολεμήσωμεν,και βαδίζοντες ετράβηξαν κατά το παλιάμπελον και φθάσαντες εκεί άρχισαν μόνοι τους τον πόλεμον ανδρείως κατά των Τούρκων,τούτο ιδώντες εμείς εξεροκοκκινήσαμεν από την εντροπή μας και παρευθύς εκινήσαμεν να υπάγωμεν εις τον πόλεμον στο πλευρό των μοναχών''
Και όταν ο Ιμπραήμ έστειλε επιστολή ζητώντας από τον ηγούμενο του Μ.Σπηλαίου να παραδοθούν έλαβε και την απάντηση από τον σεβαστό Καθηγούμενο,''θα πέσουμε μέχρι τον τελευταίο''.
Άφριξε ο Αράπης και άρχισε σφοδρό κανονιοβολισμό κατά της Μονής με κυκλωτική κίνηση του ιππικού του και αυτός εφορμά με τον υπόλοιπο στρατό,γενική έφοδο διέταξε,άναψε η μάχη,βροντούσαν τα κανόνια,κόχλαζαν τα λιανοτούφεκα,σείωνταν οι βουνοκορφές,αντιλαλούσαν από το μούγκρισμα τα φαράγγια.Οι απανωτές έφοδοι των Μαμελούκων έσκαγαν πάνω στον απρόσιτο εκείνο βράχο του μοναστηρίου,κι όταν ο ήλιος έκαμε να γείρει πίσω από τις δασωμένες βουνοκορφές,καταντροπιασμένος ο δυνάστης βλέποντας πως δεν είχε να κάνει ούτε με Οθωμανούς ούτε όμως με γκιαούρηδες αλλά με αποφασισμένα παλικάρια,έλυσε την πολιορκία και έφυγε.
Κι όταν σίγησαν τα κανόνια και σώπασαν τα καριοφίλια αντιλάλησαν οι καμπάνες της Μονής,και οι γενναίοι καλόγεροι με τους λαϊκούς συμπολεμιστές τους και τα κλεισμένα γυναικόπαιδα κατάκοποι αλλά και ευχαριστημένοι πλημμύρισαν τον χώρο του ναού του μοναστηρίου,ήταν η ώρα του εσπερινού,ήταν η ώρα να στείλουν την προσευχή τους ως θυμίαμα ενώπιον Του..(Η ΑΘΕΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ '21 ΣΕΛ.388)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.