Έχουν περάσει 79 χρόνια, αλλά οι 223 νεκροί του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944, είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζουν το χρέος, και την ευθύνη μας. Τόσοι και τόσοι οι εκτελεσθέντες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ακόμη και μωρά τριών έως έξι μηνών. «Εδώ πονά η σιωπή», έχει γράψει ο Γιάννης Ρίτσος, στο «Επίγραμμα για το Δίστομο», το 1981. Εδώ πονά η μνήμη.
Η Σφαγή του Διστόμου αποτελεί ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κι η Γερμανία ουδέποτε ανέλαβε τήν ιστορική της ευθύνη, ουδέποτε εξέφρασε την έμπρακτη μεταμέλειά της. Κι οι διεκδικήσεις απ’ το γερμανικό κράτος είναι ακόμη μία υπόθεση ανοικτή. Όμως η ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται. Τα ονόματα των εγκληματιών και των υπευθύνων για την ατιμωρησία των περισσοτέρων από αυτούς είναι καταγραμμένα και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Στα πτώματα, πάνω στα άψυχα κατακρεουργημένα κορμιά, έχει απομείνει αποτυπωμένη η ανείπωτη φρίκη.
Το ολοκαύτωμα του πυρπολημένου Διστόμου αποτελεί κορυφαίο τεκμήριο της κτηνωδίας του ναζισμού: 218 εκτελεσμένοι. Ανάμεσά τους 114 γυναίκες, 45 παιδιά και έφηβοι, 20 βρέφη. Δεν ξεχνάμε το Δίστομο. Δεν ξεχνάμε την ναζιστική αλλά ούτε καί τήν ντόπια “σπορά” των υπανθρώπων που διέπραξαν εκείνη την κτηνωδία..
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.