'' Δεν θέλω να δεχτώ τα φάρμακα σου, θέλω να σαπίσω μεσα στα τραύματα μου».

«Εάν κάποιος θυμηθεί αυτόν
πού τον έθλιψε ή τον περιφρόνη-
σε ή τον κακολόγησε ή τον έβλα-
ψε, οφείλει να τον φέρνει στη μνή-
μη του σαν γιατρό σταλμένο απ'
τον Χριστό. Και έχει χρέος να τον
θεωρεί ευεργέτη του...
Διότι το ότι στενοχωρείσαι,
ειναι χαρακτηριστικό αρρωστης
ψυχής, αν δεν ήσουν άρρωστος,
δεν θα σε πείραζε. Οφείλεις να
χαίρεσαι με τον αδελφό, διό-
τι αυτος σου φανέρωσε την αρ-
ρώστισ σου, και να εύχεσαι γι'
αυτόν ωσάν να πρόκειται για ένα
θεραπευτικό φάρμακο πού σου
το έστειλε ό Ίδιος ό Χριστός. Αν
όμως νιώθεις μίσος γι' αυτόν, είναι

σαν να λες μέσα σου κατά του Χριστου:
'' Δεν θέλω να δεχτώ τα φάρμακα σου, θέλω να σαπίσω μεσα στα τραύματα μου».
«Αυτός που θέλει να γιατρευτεί άπ' τα φοβερά τραύματα της ψυχής, προκειμένου ν' άπαλλαγεί άπ' την αρ-
ρώστια, οφείλει να υπομένει όσα θα του κάνει ο γιατρός. Γιατι ουτε κι αυτός πού πάσχει σωματικά δέχεται
ευχαρίστως να τον κόβουν ή να τον καυτηριάζουν η να πάρει καθαρτικό, αλλά και μόνο πού τα θυμάται άηδι-
άζει. "Ομως πείθει τον εαυτό του πώς χωρίς αυτό του είναι αδύνατον ν' άπαλλαγεί απ' την αρρώστια. Και
υπομένει όσα του κάνει ό γιατρός, γιατι γνωρίζει πώς δοκιμάζοντας προσωρινά κάτι όχι ευχάριστο, θα άπαλλαγεί άπ' την μακροχρόνια ασθένεια.
«ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ»