Πατερικό ανθολόγιο ..Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.

Η κακία, όταν τη μελετά κανείς με τη σκέψη του, αποθρασύνει την καρδιά. Εκείνος που σκοτώνει την κακία με την εγκράτεια και την ελπίδα, δίνει στην καρδιά του συντριβή.

Υπάρχει συντριβή καρδιάς ήρεμ
η και ωφέλιμη που φέρνει κατάνυξη σ' αυτή. Και υπάρχει και άλλη συντριβή ανώμαλη και επιβλαβής, που πληγώνει την καρδιά.

Αγρυπνία και προσευχή και υπομονή των θλιβερών, φέρουν συντριβή ασφαλή και ωφέλιμη στην καρδιά, αρκεί να μη διαλύσουμε την ισορροπία των τριών αυτών με την πλεονεξία.

Εκείνος που υπομένει σ' αυτά, θα λάβει βοήθεια και στα άλλα.

Εκείνος όμως που τα αμελεί και διασκορπίζεται εδώ και εκεί, θα νιώσει ανυπόφορη οδύνη κατά την ώρα του θανάτου.

Η καρδιά που αγαπά τις ηδονές γίνεται φυλακή και αλυσίδα στην ψυχή κατά την ώρα του θανάτου, ενώ η φιλόπονη καρδιά είναι πόρτα ανοιχτή.

Σιδερένια πόρτα που οδηγεί στην πόλη είναι η σκληρή καρδιά. Σ' εκείνον όμως που κακοπαθεί και είναι θλιμμένος, ανοίγεται από μόνη της, όπως και στον Απόστολο Πέτρο.

Κάποιος άνθρωπος θέλησε να κάνει κακό, αλλά από συνήθεια προσευχήθηκε προηγουμένως. Και κατ' οικονομίαν Θεού εμποδίστηκε και ύστερα πολύ ευχαρίστησε το Θεό.

Ο Δαβίδ θέλοντας να φονεύσει τον Ναβάλ τον Καρμήλιο θυμήθηκε τη θεία ανταπόδοση και παραιτήθηκε από το σκοπό του, ευχαρίστησε πολύ το Θεό γι' αυτό. Γνωρίζουμε πάλι τι έκανε όταν λησμόνησε το Θεό, και δε σταματούσε την αμαρτία, μέχρις ότου ο προφήτης Νάθαν τον έφερε στη μνήμη του Θεού.

Όταν θυμάσαι το Θεό, πολλαπλασίασε τη δέηση σου, για να σου θυμίσει ο Κύριος, όταν Τον λησμονήσεις.