ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΛΟΓΟ...

Ο λόγος επειδή είναι δώρο του Θεού, είναι άσκηση και τέχνη, έφεση και αγώνας, χάρισμα και ικανότητα· γι’ αυτό και έχει αδήριτη ανάγκη από την ταπείνωση και την αρετή.

Όταν μας λείπει το βίωμα, ας μας λείπει τότε και ο λόγος. 
Το καλύτερο άρμα των ενδόμυχων παθών μας είναι ο εσπευσμένος και ασύνετος λόγος.
Σήμερα, βλέπεις οι περισσότεροι άνθρωποι, με τα μεγαλύτερα κενά μέσα τους, να μιλούν για να μιλούν.

Αν θέλουμε να έχουμε ουσιαστικό λόγο στον ουσιαστικό λόγο, πρέπει πάνω απ’ όλα να έχουμε τη δύναμη του βιώματος μέσα μας.
Αν δεν έχουμε τούτη τη δύναμη, θα βλέπουμε –και κυρίως θα αισθανόμαστε– πολλές λέξεις μαζί να υπηρετούν την πλήρη ακατανοησία· πολλές εξηγήσεις να μεγαλώνουν την ασυμφωνία και τη διάσταση· πολλές απαντήσεις να γιγαντώνουν τις απορίες· πολλούς διαλόγους να προωθούν την εμπάθεια, την προπέτεια και την αδιακρισία· πολλές φράσεις να υφαίνουν το κενό, τη μοναξιά, την πλήξη και τον πόνο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που, λόγος και λόγια συνανθρώπων που ακούσαμε δυσάρεστα ή τραυματικά, θα ευχόμασταν να μην είχαν ποτέ ήχο και φθόγγο.
Αντίθετα, υπήρξαν σιωπές κάποιων υπέροχων ανθρώπων που μας πρόσφεραν αισθαντικά τέτοια παράκληση, δύναμη ή σοφία, που δεν την είχαν και δεν την έχουν όλες οι εξυπνάδες των λόγων και των λογάδων του κόσμου…