ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ: μια ξεχασμένη ηρωίδα του Πηλίου

«Εγώ γυναίκα είμαι, αλλά θα κάτσω να πολεμήσω»

Η Μαργαρίτα ήταν 20 ετών όταν ξέσπασε η επανάσταση του Πηλίου. Βοηθούσε ένα σώμα εθελοντών φοιτητών στους οποίους μετέφερε τρόφιμα και νερό και τους μοίραζε φυσίγγια.
Σε μια μάχη εναντίον πολυάριθμων Τούρκων, τον Μάρτιο του 1878, σκοτώθηκε ο αδελφός της και οι Έλληνες άρχισαν να υποχωρούν. Τότε πετάχτηκε η Μαργαρίτα, άρπαξε το τουφέκι του αδελφού της, χτύπησε κάτω το πόδι και φώναξε:
-«Εγώ γυναίκα είμαι, αλλά θα κάτσω να πολεμήσω».
Όλοι έμειναν στις θέσεις τους, η μάχη συνεχίσθηκε και τελικά υποχώρησαν οι Τούρκοι.
Στη συνέχεια η Μαργαρίτα Μπασδέκη πήρε μέρος και σε άλλες μάχες, υπό τον θείο της Ζήσιμο Μπασδέκη.
Η επανάσταση εκείνη είχε άδοξο τέλος και η ηρωίδα ξεχάσθηκε. Συνέχισε την φτωχική ζωή της στη Μακρυνίτσα. Δούλευε σαν υφάντρα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Το 1905 όμως προσβλήθηκε από γενική παράλυση και από τότε την συντηρούσαν οι συγχωριανοί της.

Η «Ακρόπολις» στο κύριο άρθρο της στις 23 Νοεμβρίου 1911 έγραφε: «Μαργαρίτα Μπασδέκη. Τι ήταν αυτή; Απλούστατα μια Μπουμπουλίνα της ξηράς.