ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΞΑΡΜΑΤΩΘΗΚΑΝ

20. 

    
    

    
    
    Τα κάστρα ξαρματώθηκαν τα πήραν οι Πασάδες
    οι Έλληνες σκλαβώθηκαν και γίνηκαν ραγιάδες.
    Μόν’ ένα Κάστρο του Μωρηά δεν έσκυψε κεφάλι
    περήφαν’ αποκρίθηκε στο Τούρκικο φιρμάνι:
    
    «Εγώ Πασά δεν προσκυνώ ούτε τσοχανταραίους
    έχω φρουρούς απόρθητους της Μάνης τους γενναίους!»
    
    Σ’ αυτό το Κάστρο του Μωρηά όπου θα λάμπ’ αιώνια,
    η λευτεριά ξεπέζεψε για τετρακόσια χρόνια!
    Το φλάμπουρό της έστησε στο Φάρο του Ταινάρου
    κι αγάλι’ αγάλια έσκαβε τον τάφο του τυράννου!
    
    Εκεί στης Μάνης τις κορφές, πώχουν βαφτεί με αίμα,
    γεννήθηκε κι αντρειώθηκε το άγιο εικοσιένα!
    Εκεί διαβήκαν Φιλικοί – Κλέφτες Καπεταναίοι
    στη Μάνη αρματώθηκαν κι οι Κολοκοτρωναίοι!
    
    Εκεί η Επανάσταση πήρε οστά και σάρκα
    και τους Ρωμιούς οδήγησε στης Λευτεριάς τη στράτα.
    Εκεί πρωτοσηκώθηκε το λάβαρο της Νίκης
    και από κει ξεκίνησε της Λευτεριάς το ψίκι. *
    
    Εκεί τον όρκο δώσανε μπαρουτοκαπνισμένοι,
    του Ταϋγέτου οι αητοί οι Μαυρομιχαλαίοι.
    Στης Μάνης τα αψηλά βουνά, που λάμπει η λιακάδα,
    άσβυστ’ αιώνια έμεινε του Γένους η λαμπάδα!