Ήμουν στον δρόμο, πηγαίνοντας στην εκκλησία για τον Όρθρο.
Ο ήλιος είχε ανατείλει και το φως του έπεφτε σε ένα τζάμι.
Η αντανάκλαση ήταν τόσο δυνατή, ώστε ήταν αδύνατον να κοιτάξεις εκείνο το γυαλί, όπως είναι αδύνατο να κοιτάξεις τον ίδιο τον ήλιο.
Συλλογίσθηκα τότε:
Αν ο υλικός, ο κτιστός ήλιος αντανακλάται με τόση λάμψη από το φτωχό γυαλί, τι συμβαίνει με τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, τον Κύριον, όταν αντανακλάται από μία καθαρή καρδιά;
Λαμπρότατα αντανακλάται ο Θεός στους Αγίους του, που καθάρισαν και διηύγασαν την καρδιά τους από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιοσύνην έν φόβο Θεού (Β' Κορ. Ζ' 1).
Ναι, λαμπρότατα αντανακλάται στις ψυχές των εκλεκτών του.
Αυτές οι καθαρές ψυχές, αυτές οι εικόνες του Θεού, σαν ακηλίδωτα κάτοπτρα λάμπουν στο φως του Ηλίου της Δικαιοσύνης.
Ας πλησιάζουμε λοιπόν τους Αγίους όσο μπορούμε.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.