11 Δεκεμβρίου 1943. Η φριχτή σφαγή του αιχμαλώτου Λοχαγού Αθανασίου Οικονομόπουλου.
Είναι δυό από τους τελευταίους αξιωματικούς, θύματα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο το 1943. Και οι δύο είχαν διακριθεί στον πόλεμο του 1940-41. Ο Οικονομόπουλος νωρίτερα ήταν καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων, και ο Καραχάλιος υπασπιστής του βασιλιά Γεωργίου Β΄.
Για προφανείς λόγους, οι μόνιμοι αξιωματικοί του στρατού ήταν στην κορυφή της «Αντίδρασης» στην Κόκκινη Τρομοκρατία της Κατοχής, και πολλοί πλήρωσαν με τη ζωή τους, είτε γιατί προσχώρησαν σε κάποια Πατριωτική (υπό την έννοια της μη Κομματικής) Οργάνωσης Αντίστασης εκτός ΕΛΑΣ, όπως αυτοί οι δύο, ή γιατί αρνήθηκαν να καταταγούν στον ΕΛΑΣ.
Οι 2 ανωτέρω αξιωματικοί ήταν στην Οργάνωση Αντίστασης ΕΣ (Ελληνικός Στρατός). Ο Καραχάλιος ήταν συναρχηγός με τον Ίλαρχο Βρεττάκο και ο Οικονομόπουλος μέλος του ΕΣ.
Τό φριχτό τέλος τοῦ Καραχάλιου τό περιγράφει στό βιβλίο του ο τότε ανθ/γός Ἰωάννης Λαδάς από το χωριό Δυρράχι:
“... τάς ἀπογευματινᾶς ὥρας τῆς 14ης Δεκεμβρίου τοῦ 1943, καθήμενος μετά τοῦ ἐξαδέλφου μου ὑπολοχαγοῦ Πέτρου Κεφάλα εἰς τόν ἐξώστην τοῦ σπιτιοῦ του, εἴδομεν ἀπό τήν δυτικήν πλευράν τοῦ χωρίου νά ἔρχονται δυό πεζοί, συνοδεύοντες τρίτον πρόσωπον τό ὁποῖον ἐπέβαινεν ἡμιόνου. Ἐντείναμε τήν προσοχήν μας καί καθώς οἱ κινούμενοι προσήγγιζον ἀνεγνωρίσαμεν τόν ταγματάρχην Χρήστον Καραχάλιον.
Ἔσπευσα νά κατέλθω ἀπό τήν βεράντα καί ἐκινήθην πρός τήν διασταύρωσιν τῶν ὁδῶν ὅπου σχεδόν ταυτοχρόνως ἤχθη ὁ ταγματάρχης.
Ἀντηλλάξαμεν χαιρετισμόν καί ἀρχίσαμε συνομιλίαν:
Χ.Κ. - Μοῦ εἶπαν ὅτι ἔρχονται Γερμανοί δι'ἐκκαθαριστικάς ἐπιχειρήσεις καί μέ πᾶνε στό Γεωργίτσι.
- Ὅταν φύγουν οἱ Γερμανοί θά μέ ξαναφέρουν. Ἀπόψε θά διανυκτερεύσουμε στό Νεοχώρι. Σέ παρακαλῶ Γιάννη, αὔριο στεῖλε μου δυό φανέλλες γιατί κρυώνω.
Ι.Λ. - Θά σᾶς στείλω τίς φανέλλες κύριε ταγματάρχα, ἴσως καί ἀπόψε, εἶπα ἐγώ καί ἐχωρίσθημεν.
Τό ἴδιο βράδυ, μέ τόν Γιαννάκη Λύρα ἔστειλα δυό φανέλλες στόν ἀξέχαστο ταγματάρχη.
Τήν ἑπομένην, 15ην Δεκεμβρίου τοῦ 1943, τάς μεταμεσημβρινάς ὥρας ἦλθεν στό σπίτι μου, ἐκ Νεοχωρίου, ὁ γιός τοῦ ἱερέως ἐξαδέλφου μου Χρήστου Παπαχρήστου μετά τοῦ Γιαννάκη Λύτρα, κομίζοντας ἐπιστολήν τοῦ ἱερέως.
Καθώς τούς εἶδα βαρύθυμους καί μέ τίς φανέλλες στά χέρια ρώτησα:
- Τί ἔγινε ρέ παιδιά;
- Διάβασε, μοῦ εἶπε ὁ Λύρας, ἐνῶ ὁ γιός τοῦ Παπαχρήστου μοῦ ἐνεχείριζεν ἐπιστολήν.
Τήν ἄνοιξα καί διάβασα.
Νεοχώρι 15 Δεκεμβρίου, 1943
«Ἀγαπητέ μου Γιάννη,
Μέ λύπη μου σοῦ ἀναγγέλω ὅτι σήμερα τό πρωΐ οἱ κακοῦργοι ἐδολοφόνησαν τόν ταγματάρχη Καραχάλιο λίγο πιό ἔξω ἀπό τό χωριό. Στό δρόμο πού πάει γιά τό Γεωργίτσι.
Τόν ἐδολοφόνησαν μέ πιστόλι ἐξ ἐπαφῆς καί κατόπιν μέ πέτρα τόν παραμόρφωσαν φρικτῶς. Δέν ἤθελαν νά τόν θάψω στό νεκροταφεῖο. Κατόρθωσα νά τούς μεταπείσω γιατί πῆγαν νά τόν κόψουν στά τέσσαρα καί νά τόν πετάξουν στά σκυλιά. Τόν ἔθαψα ἐκεῖ πού τόν βρῆκα. Ὅταν θά σέ δῶ θά σοῦ εἴπω λεπτομέρειες. Μή λές ὅτι ξέρεις τίποτε.
Μέ εὐχές, Παπαχρῆστος”.
Ὁ ταγματάρχης Χρήστος Καραχάλιος ἴσως εἶναι ὁ μοναδικός ἀξιωματικός, πού ἔπεσε θῦμα τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στόν Κατοχικό Ἐμφύλιο, χωρίς νά βασανισθεῖ σωματικά πρίν δολοφονηθεῖ. Πολύ πιθανόν αὐτό συνέβη ἀπό σεβασμό πρός τήν προσωπικότητά του.
Ὅπως ὅμως προκύπτει ἀπό τήν ἀνωτέρω ἐπιστολή τοῦ ἱερέως πού τόν ἔθαψε, δέν φαίνεται ὅτι ἔτυχε τοῦ ἴδιου σεβασμοῦ μετά θάνατον. Του παραμόρφωσαν, κτυπώντας τον με πέτρα!
Μέχρι πρόσφατα, προς τιμήν του το Στρατόπεδο του Πύργου Ηλείας έφερε το όνομά του, και κοντά στην είσοδο υπήρχε η προτομή του. Δεν γνωρίζω αν κάτι έχει αλλάξει.
Τό φρικτό τέλος τοῦ λοχαγοῦ Ἀθανάσιου Οἰκονομόπουλου τό περιγράφει ὁ τότε συγκρατούμενός του ἀνθυπολοχαγός Σπήλιος Βανικιώτης, ἀπό τά Τσουκαλέϊκα Μεσσηνίας:
“… Τάς ἀπογευματινάς ὥρας τῆς 11ης Δεκεμβρίου 1943 ἐνεφανίσθει εἰς τό στρατόπεδον ὁ καπετάνιος τοῦ ΕΛΑΣ Πέρδικας (Μῆτσος Γιαννακούρας) ἐκ Βάγκου Μεγαλοπόλεως καί ἐκάλεσε τόν λοχαγόν Οἰκονομόπουλον νά παρουσιασθεῖ. Ὁ λοχαγός ἐνόμισεν ὅτι ἐπέκειτο ἡ ἀπελευθέρωσίς του καί ἔσπευσε πρός τόν καλοῦντα.
- Ἐγώ εἶμαι ὁ λοχαγός Οἰκονομόπουλος, εἶπε.
- Βγάλε τή χλαίνη καί σήκωσε ψηλά τά χέρια, τοῦ εἶπε ὁ Πέρδικας.
Καί πάλι δέν κατέλαβον ὑποψίαι τόν λοχαγόν.
Ὕψωσε τάς χεῖρας καί εὐθύς ἐδέχθει ἀλλεπάληλα πλήγματα διά μαχαίρας εἰς τήν καρδιακήν καί κοιλιακήν χώραν. Ἐξέβαλεν ὁ λοχαγός κραυγάς πόνου καί ἔπεσεν νεκρός, ὑπό τά ἔντρομα βλέμματα 98 συγκρατουμένων του.
Ὁ δολοφόνος ἐσκούπισε τήν μάχαιραν ἐπί τῆς χλαίνης τοῦ λοχαγοῦ, μεθ'ὅ ἀπήλαυσε τόν καπνόν σιγαρέττου, πού ἤναψε μεθ'ἑνός συντρόφου του.”
Μερική λίστα μονίμων αξιωματικών, θυμάτων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ το 1943 στην Πελοπόννησο
1. Ταγματάρχης Χρήστος Καραχάλιος, από την Ηλεία, μαρτύρησε τον Δεκέμβριο 1943
2. Ταγματάρχης Πέτρος Μαρινάκος, Αρκαδία, Νοέμβριος 1943
3. Ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος, Λακωνία, Οκτώβριος 1943
4. Λοχαγός Γεώργιος Θεοχαρόπουλος, Ηλεία, Αύγουστος 1943
5. Λοχαγός Αθαν. Οικονομόπουλος, Μεσσηνία,Δεκέμβριος 1943
6. Λοχαγός Γρηγόριος Αργείτης, Λακωνία, Νοέμβριος 1943
7. Λοχαγός –ιατρός Δημήτριος Σακελλαρίδης, Λακωνία, Αύγουστος 1943
8. Λοχαγός Θεοδόσιος Αρβανίτης , Ιούλιος 1943
9. Υπολοχαγός Χρήστος Δροσόπουλος, Αχαία, Σεπτέμβριος 1943
10. Υπολοχαγός Αναστάσιος Δημόπουλος, Μεσσηνία, Αύγουστος 1943
11. Υπολοχαγός Φώτιος Παχής, ηλεία, Οκτώβριος 1943
12. Υπίλαρχος Βασίλειος Καψής, Ηλεία, Οκτώβριος 1943
13. Ανθυπ/ρχος Αναστάσιος Κριτσέλης, Ηλεία, Αύγουστος 1943
14. Ανθ/γός Παναγιώτης Πατσάκος, Μεσσηνία, Οκτώβριος 1943
15. Ανθ/γός Γεώργιος Αλεξόπουλος, Αχαία, Νοέμβριος 1943
16. Ανθ/γός Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, Αχαία,Οκτ’ωβριος 1943
17. Ανθ/γός Γεώργιος Χρ. Βασιλοπουλος, Μεσσηνία, Αύγουστος 1943
18. Ανθ/γός Αντώνιος Γκότσης, Μεσσηνία,Αύγουστος 1943
19. Ανθ/γός Χρήστος Θανόπουλος, Αχαία, Οκτώβριος 1943
20. Ανθ/γός Ηλίας Θεοδωρόπουλος, Ηλεία, Αύγουστος 1943
21. Ανθ/γός Ιωάννης Μουντζούρης, Αρκαδία, Οκτώβριος 1943
22. Ανθ/γός Στέφανος Παπαγιαννόπουλος, Μεσσηνία, Αύγουστος 1943
23. Ανθ/γός Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος, Αρκαδία, Οκτώβριος 1943
24. Ανθ/γός Ανδρέας Σκορτσίλας, Αχαία, Σεπτέμβριος 1943
25. Ανθυπ/στής Ανδρέας Νιγιάννης, Αχαία, Σεπτέμβριος 1943
26. Ανθυπ/στής Στέφανος Μανωλάκος, Λακωνία,Νοέμβριος 1943
27. Ανθυπ/στής Ιωάννης Κοσσιώρης, Μεσσηνία, Αύγουστος 1943
Την ίδια περίοδο, ο Υπολ/γός Κων/νος Καλογερόπουλος ήταν ο μόνος που εφονεύθη από τους Γερμανούς.
Στους ανωτέρω να προστεθούν περισσότεροι των 10 αξιωματικών της Χωροφυλακής και τουλάχιστον 40 μόνιμοι αξιωματικοί του Στρατού που δολοφονήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1944. Ακόμη περισσότεροι ήταν οι έφεδροι αξιωματικοί που δολοφονήθηκαν το 1943 και το 1944.
Ερώτημα: αν το 1944 οι αξιωματικοί δολοφονήθηκαν γιατί κατατάγησαν στα ΤΑ, γιατί δολοφονήθηκαν όλοι αυτοί το 1943;
Γιατί αυτά τα εγκλήματα αποσιωπούνται από τους «εορτάζοντες» τους «αντιστασιακούς» τους αγώνες Αριστερούς;
Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν αυτά τα γεγονότα, όταν χειροκροτούν τους «αγώνες» της Αριστεράς;
Παρακαλώ ΘΕΡΜΑ τους αναγνώστες της ανάρτησης να την κοινοποιούν στους φίλους τους.
Η σιωπή που τηρήσαμε για 70 χρόνια δεν βοήθησε! Η Ελλάδα είναι πάλι σε κατάσταση 1944.
Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Ioannis Bougas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.