Τίποτε δεν ήταν αδύνατον εις Αυτόν.

Η θεία παντοδυναμία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ήταν απεριόριστα έκδηλη προς πάσαν κατεύθυνση κατά την επίγεια ζωή Του.
Τίποτε δεν ήταν αδύνατον εις Αυτόν.
Και να, όπως ακούμε στο Ευαγγέλιο της Κυριακής στους Ιερούς Ναούς µας, µε πέντε άρτους και δύο ψάρια χόρτασαν χιλιάδες ανθρώπων.
Ο Κύριος µε τους μαθητές του είχε απομακρυνθεί σε ερημική τοποθεσία μακράν των πόλεων.
Αλλ' ο ζήλος του λαού και η ανάγκη να θεραπεύονται οι ασθενείς συνετέλεσαν ώστε όχλος πολύς να παρακολουθήσουν τον Κύριο. Όταν είδε τα πλήθη αυτά ο Φιλάνθρωπος Ιησούς τα συμπάθησε και θεράπευσε τους ασθενείς που είχαν φέρει εκεί.
Τόσο λοιπόν από την θεραπεία των ασθενών, όσο και από την πνευματική φροντίδα υπέρ των ανθρώπων, οι όποιοι είχαν συρρεύσει στην έρημο για να ακούσουν την διδασκαλία Του, ούτε Αυτός, ούτε εκείνοι αντιλήφτηκαν ότι είχε περάσει πολλή ώρα. Γι' αυτό όταν πλησίαζε να βραδιάσει, πήγαν κοντά Του οι Άγιοι Απόστολοι και του είπαν: Διδάσκαλε, ο τόπος εδώ είναι έρημος και η ώρα πλέον πέρασε. Πες λοιπόν στα πλήθη του λαού να διαλυθούν, για να πάνε στα γύρω χωριά να αγοράσουν τρόφιμα.
Αυτά είπαν οι μαθητές, αλλ' ο Κύριος εσκέπτετο διαφορετικά.
-Δεν είναι ανάγκη, λέει στους μαθητές, να διαλυθούν τα πλήθη και να φύγουν. Να τους δώσετε εσείς να φάνε. Οι μαθητές απόρησαν. Να δώσουν αυτοί στις χιλιάδες εκείνου του λαού φαγητό; Αλλά πού να το βρουν; Πώς να το ετοιμάσουν εκείνη την ώρα; Αυτοί δεν είχαν μαζί τους παρά µόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Ξέχασαν, ούτε καν υπολόγισαν, οι Άγιοι μαθητές του Χριστού, ότι είχαν μαζί τους τον Κύριο, τον εξουσιαστή του παντός.
-Φέρτε µου εδώ τους άρτους και τα ψάρια που έχετε. Τους λέει ο Κύριος.
Και ενώ οι μαθητές τους έφεραν, Εκείνος παρεκίνησε τα πλήθη να καθίσουν στην πρασινάδα. Παίρνει τότε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια στα θαυματουργά χέρια Του ο Κύριος, σηκώνει τα µάτια Του στον ουρανό καιπροσεύχεται. Ευχαρίστησε τον ουράνιο Πατέρα Του και τον επικαλέστηκε. Ευλόγησε τους άρτους και τα ψάρια και άρχισε να τεμαχίζει. Έκοβε ο Κύριος και έδινε στους μαθητές και αυτοί μοίραζαν στα πλήθη του λαού. Και έφαγαν τα πλήθη του λαού και χόρτασαν όλοι, οι δε μαθητές μάζεψαν και σήκωσαν, όσα περίσσευσαν από τα κομμάτια και γέμισαν δώδεκα κοφίνια. Μόνον δε οι άνδρες πού έφαγαν, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά, ήσαν πέντε χιλιάδες. Τότε ο Κύριος αφού ικανοποίησε και την σωματική πείνα των ανθρώπων εκείνων ανάγκασε τους μαθητές Του να µπουν στο πλοιάριο και να περάσουν πριν απ' Αυτόν στο απέναντι μέρος της λίμνης, έως ότου Αυτός διαλύσει τα πλήθη του λαού.
Πόσο πλούσια υπήρξε η ευλογία του Θεού κατά την περίσταση εκείνη στους ανθρώπους! Θεράπευσε τους αρρώστους που του έφεραν. Δίδαξε στα πλήθη και έθρεψε τις ψυχές τους µε την θεία διδασκαλία Του. Ακόμη δε τους χάρισε θαυματουργικά άφθονο και ευλογημένο φαγητό. Δεν θα θέλατε, να είμαστε και εμείς μεταξύ εκείνων των ευτυχισμένων συνανθρώπων; Αλλά είμαστε. Αν θέλετε μάλιστα, είμαστε περισσότερο ευτυχείς, γιατί εμείς εκτός από τη θεία διδασκαλία του Σωτήρα που ακούμε και μελετάμε, εκτός από την υλική τροφή που µε την θεία ευλογία Του μας χαρίζει, ευλογώντας τον κόπο και την εργασία µας, αξιωνόμαστε να κοινωνούμε τον Ουράνιο Άρτο, «την τροφήν του παντός κόσμου, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό» διά του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Αυτόν τον Θείον Μαργαρίτι, ας παρακαλούμε τον Θεό να µας χαρίζει πάντοτε, ώστε να κοινωνούμε το πανάγιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Κυρίου µας με καθαρά καρδία «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».