Η μονή Αγίου Παύλου είναι χτισμένη σε μια πλαγιά του Άθω. Αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα το 972. Ξανά αναφέρεται το 1269. Στις αρχές του 14ου αι. καταστράφηκε και υποβιβάστηκε σε κελί, αλλά το 1365 ανακηρύχθηκε και πάλι μονή. Ευεργετήθηκε από πολλούς αυτοκράτορες του Βυζαντίου, ηγεμόνες των Παραδουναβίων περιοχών και Ρώσους τσάρους. Το 1820 επεκτάθηκε κτιριακά και πήρε τη σημερινή μορφή της, όμως γνώρισε μεγάλα δεινά από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Στις αρχές του 20ου αιώνα, υπέστη δύο τεράστιες καταστροφές από πυρκαγιά και από πλημμύρα. Το κτιριακό συγκρότημα έχει έντονη φρουριακή μορφή, περιβάλλεται με τείχος και διαθέτει αμυντικό πύργο. Το καθολικό της μονής χτίστηκε το διάστημα 1839-1844 και είναι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού. Δεν είναι εικονογραφημένο. Στο καθολικό φυλάσσονται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μυροβλύτισσας, τεμάχια Τιμίου Ξύλου και τα Δώρα των Μάγων προς το νεογέννητο Χριστό. Στον εσωνάρθηκα βρίσκονται δυο παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Απόστολο Παύλο και στον Άγιο Γεώργιο. Εκτός από το καθολικό εντός της μονής υπάρχουν 10 παρεκκλήσια. Η τράπεζα συνδέεται με σκεπαστό διάδρομο με το καθολικό. Είναι κτίσμα του 1820 και χαρακτηρίζεται από τις χυτές μαντεμένιες κολώνες, το μαρμάρινο δάπεδο και τα μαρμάρινα τραπέζια. Ο πύργος της μονής είναι κτίσμα του 1522. Στη βιβλιοθήκη φυλάσσονται 495 χειρόγραφα και 12.500 έντυπα βιβλία. Η μονή κατέχει την δέκατη τέταρτη θέση στην ιεραρχία των αγιορείτικων μονών και κατοικείται από 75 μοναχούς (2001). Εξαρτήματα της μονής αποτελούν η Νέα Σκήτη και η Λακκοσκήτη ή σκήτη του Αγίου Δημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.