Αυτά τα Χριστούγεννα του 2013

Το έχω κάτι σαν εσωτερικό τάμα... Πάντα όταν πλησιάζουν αυτές οι ημέρες - η αρχή ή το τέλος - της ανθρώπινης φύσης του Χριστού μας να γράφω κάτι. Ακόμη κι αν έχω πολύ καιρό να γράψω...

Η αλήθεια είναι πως... δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια. Ήμουν καλό παιδί φέτος; Ήμουν κακό παιδί φέτος; Άραγε ο Μέγας Βασίλειος θα μου φέρει κι εμένα ένα δώρο; Κι άραγε... ποιος είναι πιο αρμόδιος να μου το φέρει αυτό το δώρο; Ο Μέγας Βασίλειος ή ο Χριστός; Κι αν ο Χριστός μου το έφερε ήδη και μάλιστα όχι μία αλλά πολλαπλάσιες φορές; Τότε τι μπορώ να περιμένω για το επόμενο έτος;

Αν το δούμε, βέβαια, από την άλλη όψη, εγώ θα έπρεπε να κάνω δώρο στο Χριστό για τα γενέθλιά Του κι όχι Αυτός σε εμένα... Αλλά είναι τόσο ενδεδυμένος την Αγάπη - γιατί είναι Αγάπη - που δεν Του πάει η καρδιά να μας αφήσει κι εμάς χωρίς δώρα... Παραμένει, όμως, το ερώτημα: τι μένει αν μας έχει ήδη δώσει τα δώρα μας;

Λοιπόν, ας το σκεφτούμε λογικά... Τι μπορείς να προσφέρεις σε ένα Θεό; Τι μπορείς να προσφέρεις που δεν το έχει ήδη; Ή που δε μπορεί να το πάρει αν το θέλει; Χμ... καλύτερα ας μείνουμε στην πρώτη ερώτηση: «Τι μπορείς να προσφέρεις που δεν το έχει ήδη;».

Να Του αγοράσω ένα ημερολόγιο για το 2014; Ή μήπως ένα αντρικό δερμάτινο πορτοφόλι; Μήπως να Του αγοράσω ένα κομψό και μοντέρνο στυλό Parker ή μήπως μία πένα από εκείνες τις ωραίες; Μπα... Πολύ φτηνά δώρα για ένα Θεό. Εντάξει, η κίνηση μετράει και το ξέρω αλλά και πάλι μου φαίνονται λίγα...

Να Του αγοράσω μήπως μία προσωπογραφία; Αλλά κι αυτό θα πάρει μέρες. Δεν προλαβαίνει κανένας ζωγράφος να ετοιμάσει ένα τέτοιο πίνακα... Μήπως αν έγραφα ένα βιβλίο για Αυτόν; Πάλι όχι... Θα είναι σαν να Του πηγαίνω δώρο την Καινή Διαθήκη - την ξέρει, ο Ίδιος την έγραψε, ο θείος Λόγος Του.

Μήπως αν άλλαζα το πρόσωπο που θα απεικονίζει ο πίνακας; Αν Του έδινα πχ. μια προσωπογραφία της μητέρας Του; Μπα... και πάλι, είπαμε πως θέλει μέρες και δε γίνεται... Να βρω ένα ωραίο τοπίο τότε στο διαδίκτυο και να πάω να το εκτυπώσω, να το βάλω σε μια ωραία κορνίζα και να Του το δώσω.... Όχι, άκυρο... Αφού Εκείνος το έφτιαξε το τοπίο, τι να το κάνει;




Μάλλον κάνω κάτι λάθος... Δεν είναι δυνατόν να μη βρίσκω τίποτα να Του δώσω! Δε μπορεί... κάτι θα υπάρχει... Ίσως... Χμ...

Ουσιαστικά το νόημα των Χριστουγέννων βρίσκεται στην αγάπη και συγκεκριμένα στη θεϊκή, την πανανθρώπινη Αγάπη που ο ίδιος ο Χριστός έφερε στον κόσμο αυτό... Πώς θα μπορούσα λοιπόν κάπως να Του την επιστρέψω αυτή την Αγάπη; Τι υπάρχει που να αγαπώ εγώ πολύ και θα μπορούσα να Του το προσφέρω;

Κάποιο από τα δώρα των Μάγων ίσως; Για να δούμε... Ο Μελχιόρ προσέφερε στο Χριστό χρυσό... Εγώ χρυσό δε μπορώ να προσφέρω... Δε φτάνουν τα χρήματα που έχω... Ο Γάσπαρ προσέφερε λιβάνι - ή λίβανον όπως αναφέρεται στις γραφές-. Μου φαίνεται όμως τόσο λίγο το λιβάνι.. Αν συνόδευε το χρυσό θα ήταν αλλιώς αλλά τώρα... Για να δούμε τον τρίτο μάγο... Ο τρίτος μάγος προσέφερε σμύρναν - ή το κοινώς λεγόμενον μύρον... Και πάλι... Για κάποιο λόγο δε μου ταιριάζει... Αφού όλα τα έχει ο Κύριος...

Αφού όλα τα έχει... Και ανθρώπινη Μητέρα έχει... Και Θεό Πατέρα έχει... Και ανθρώπους Αγίους που Τον ακολουθούν έχει... Κι Αγάπη έχει... Και Ζωή έχει... Και....

Έι... νομίζω.... νομίζω το βρήκα! Εμένα δεν έχει! Εμένα! Τον εαυτό μου! Τον έχω κρατήσει εγώ τον εαυτό μου! Δεν ξέρω αν αξίζει και πολλά αλλά είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω στην κατοχή μου. Κι αφού ξέρω πως είναι Αγάπη ο Κύριος, πώς είναι δυνατόν να μη φροντίσει την ψυχή μου καλύτερα από εμένα;

Λοιπόν, το αποφάσισα... Αυτό θα κάνω! Θα Του χαρίσω τον εαυτό μου! Θα γιορτάσω την έλευσή Του με την καθαρή ψυχή μου! Αυτό θα κάνω!

Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι! Καλά Χριστούγεννα! Και να μην ξεχάσετε να αφήσετε κι εσείς ένα κομμάτι του εαυτού σας πίσω αυτές τις γιορτές... για να μπορέσει ο Κύριος να το αντικαταστήσει με Αγάπη... Αυτή την ιδιαίτερη... την πανανθρώπινη... τη θεϊκή... Αυτή που μόνο ο Κύριος γνωρίζει να προσφέρει απλόχερα... Αυτός... Και όσοι Τον ακολουθούν... Γιατί κι αυτοί ντύνονται την Αγάπη...
Καλά Χριστούγεννα!