Δόξα ἐστίν ἡ θλῖψις ἡ διά Χριστόν. Τίποτα δέν ειναι πιό δυνατό από τήν πίστη!

Ξέρεις πόσο λίγος εἶναι ὁ χρόνος τῆς παρούσης ζωῆς; Γνωρίζεις ὅτι εἶναι ἄγνωστη ἡ στιγμή τοῦ θανάτου μας; Λοιπόν, νά μή χρονοτριβῆς, νά μήν ἀναβάλλης, ἀλλά μέ μεγάλη φροντίδα και γρήγορα ἀσχολήσου μέ τήν ἀποδημία σου, ὥστε σέ λίγο χρόνο ν᾿ ἀνεβῆς καί δυό καί τρία καί δέκα καί εἴκοσι σκαλοπάτια (ἀρετῆς).

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα, λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος...» (Β' Τιμ. 4,7-8).

Δείχνοντας μὲ τοὺς λόγους του αὐτοὺς

(Ο Απόστολος Παύλος) ὅτι πρέπει ὅλη ἡ ζωὴ νὰ εἶναι ἕνας διαρκὴς καὶ κοπιαστικὸς ἀγών, ἐὰν πράγματι θέλωμεν νὰ ἀπολαύσωμεν τὴν αἰώνιον ἀνάπαυσιν καὶ τὰ ἄπειρα ἀγαθά.

Έάν ὅμως κάποιος όκνηρός θέλῃ ν᾿ ἀπολαύσῃ καὶ τὰς ἡδονὰς αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ τὰς ἀμοιβάς ποὺ ἐπιφυλάσσονται εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν δι᾽ ἐκείνους που κοπιάζουν ἐδῶ, αὐτὸς παραπλανᾷ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὸν ἐξαπατᾷ...

Δὲν εἶναι ὁ τόπος ποὺ σώζει, ἀλλὰ ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ ἡ προαίρεση..

Καὶ πῶς, λέγει, μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ;

Τί λές, ἄνθρωπε; Θέλεις μὲ συντομία νὰ σοῦ δείξω ὅτι δὲν εἶναι ὁ τόπος ποὺ σώζει, ἀλλὰ ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ ἡ προαίρεση;

Ὁ ᾿Αδὰμ ἔπαθε τὸ ναυάγιο σὰν σὲ λιμάνι μέσα στὸν παράδεισο· (Γεν.3,3). ὁ Λὼτ πάλι διασώθηκε σὰν σὲ πέλαγος μέσα στὰ Σόδομα· (Γεν.19,4).

Ό Ἰὼβ πέτυχε τὴ δικαίωση ἐπάνω στὴν κοπριά· (Ιώβ 2,5). ἐνῶ ὁ Σαούλ, ἂν καὶ ζοῦσε μέσα στοὺς θησαυρούς, ἔχασε καὶ τὴν ἐδῶ βασιλεία καὶ τὴν ἐκεῖ. (Α' Βασ 18).

Δὲν εἶναι αὐτὸ δικαιολογία, τὸ νὰ λές, ‘δὲν μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ.

Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ παρακολουθοῦν προσεκτικὰ ποῦ πᾶνε καὶ ποῦ γυρίζουν τα παιδιά τους, ποῦ περνοῦν τὸν καιρό τους, ποιούς συναναστρέφονται, γιατί πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι, ἐὰν παραμελήσουν τὰ παιδιά τους, δὲ θὰ βροῦν καμιὰ συγγνώμη ἀπὸ τὸ Θεό...

Ἡ ἁμαρτία που διαπράττει ὁ καθένας, θὰ φέρει στην πόλη κάποια βλάβη γενικὴ καὶ ἀφόρητη.

Αὐτὸς ποὺ διδάσκει τὴν πνευματικὴ ζωὴ στοὺς ἄλλους, πρέπει προηγουμένως νὰ τὴν ἔχει διδάξει στὸν ἑαυτό του καὶ νὰ εἶναι περιπόθητος σ' ἐκείνους ποὺ τὸν ἀκοῦνε.

Νά ἀποστομώνουμε τούς ἀντιπάλους χωρίς θυμό καί χωρίς τραχύτητα. ῎Αν ὑποστηρίζουμε τήν ἀλήθεια μέ θυμό, αὖτό δέν εἶναι χριστιανική παρρησία, ἀλλ᾽ εἶναι πάθος. ῎Αν ὅμως μιλᾶμε μέ γλυκύτητα, τότε πραγματικά ἔχουμε παρρησία.

~ Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος