Οι άν­θρω­ποι της επο­χής μας, μας αν­τι­με­τω­πί­ζουν εμάς τους πι­στούς, ως ''πτω­χούς τω πνεύ­μα­τι'', ως ανόη­τους.

Δεν τους αρέ­σει η Ορ­θό­δο­ξη πί­στη μας. Γε­λούν κο­ροϊ­δευ­τι­κά, με ο,τι­δή­πο­τε εμείς θε­ω­ρού­με ιερό. Συ­χνά τυ­χαί­νει να ακού­με από πι­στούς, αναγ­κα­σμέ­νους να ζουν εν μέσω ενός εχθρι­κού κό­σμου, πόσο δύ­σκο­λο τους εί­ναι, να υφί­σταν­ται τις διαρ­κείς κο­ροϊ­δί­ες, τους χλευα­σμούς.

Τέ­τοια συμ­πε­ρι­φο­ρά, θα πρέ­πει να την θε­ω­ρού­με τιμή για εμάς. ''Ει ονει­δί­ζε­σθε εν ονό­μα­τι Χρι­στού, μα­κά­ριοι, ότι το της δό­ξης και δυ­νά­με­ως και το του Θεού Πνεύ­μα εφ' υμάς ανα­παύ­ε­ται'' (Α' Πέ­τρου 4,14).

Αν γε­λούν μαζί μας, αν δεν μας αγα­πούν, αυτό ση­μαί­νει, ότι εμείς δεν εί­μα­στε του κό­σμου τού­του. Δεν πρέ­πει να ορ­γι­ζό­μα­στε και να νοιώ­θου­με αμη­χα­νία, με τέ­τοια συμ­πε­ρι­φο­ρά.

Όσιος Νίκων της Όπτινα