Γιατί κρίνουμε τούς αδελφούς μας;
Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τόν εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με την γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τούς άλλους. Κατάκρινε τόν εαυτό σου και θά παύσης να κατακρίνεις τούς άλλους.
Να κρίνεις τήν κακή πράξη, όχι αυτόν πού τήν έκανε. Πρέπει να θεωρούμε τόν εαυτό μας αμαρτωλότερο απ όλους. Πρέπει να συγχωρούμε κάθε κακό του πλησίον και να μισούμε μόνο τόν διάβολο πού τόν παρέσυρε.
Ή κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού. Και όταν ο Θεός εγκαταλείψει τόν άνθρωπο στίς δικές του μόνο δυνάμεις, ο διάβολος είναι έτοιμος να τόν συνθλίψει, όπως η μυλόπετρα αλέθει το σιτάρι.
Όταν κάποιος σέ προσβάλλει μέ όποιοδήποτε τρόπο δεν πρέπει να τόν εκδικηθεις, αλλά αντιθέτως να τόν συγχωρέσεις από την καρδιά σου.
Και άν ή καρδιά σου αντιστέκεται νά τήν κάμψεις έχοντας πίστη στο λόγο του Κυρίου: "Εάν μη αφήτε τοίς ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ό Πατήρ υμών αφήσει τά παραπτώματα ύμών. (Ματθ. στ'15).
Καί "Προσεύχεστε ύπέρ τών έπηρεαζόντων ύμάς ".
(Ματθ. ε' 44)
Δεν πρέπει να διατηρούμε στην καρδιά μας κακία ή μίσος για τόν άλλον, έστω και άν μάς εχθρεύεται.Οφειλουμε να τόν αγαπάμε και όσο μπορούμε να τόν ευεργετούμε σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία του Κυρίου μας: "Αγαπάτε τούς εχθρούς ύμών,καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν ύμάς ".
Αν αγωνιστούμε κατά την δύναμη μας νά εκπληρώνουμε τήν εντολή αυτή, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θά λάμψει στην καρδιά μας το θείο φώς, που θά μάς φωτίζει τόν δρόμο προς τήν άνω Ιερουσαλήμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.