Παιδοφιλική Συμμαχία: Ένα άβολο παρελθόν για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων
της Ann-Katrin Muller
Τον Ιούλιο του 1981 το γκέι περιοδικό “Rosa Flieder” δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον Olaf Stuben. Ο Stuben ήταν ένας από τους πιο κακόφημους παιδεραστές στη Γερμανία εκείνη την εποχή. Ως συγγραφέας για την αριστερή εφημερίδα Die Tageszeitung, υποστήριξε ανοιχτά για τους ανθρώπους να αποδεχθούν την παιδοφιλία ως υγιή και ηθική.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό, ο Stuben ερωτήθηκε γιατί θα πρέπει να είναι αποδεκτό για τους ενήλικες να κάνουν σεξ με τα παιδιά και τους νέους. Μιλά για ”ένα στα γρήγορα” με μικρά αγόρια, και δηλώνει ότι είναι οπισθοδρομικό να διατηρηθεί το ταμπού γύρω από το ανάρμοστο άγγιγμα των παιδιών. “Η παιδική αθωότητα είναι μια εφεύρεση της αστικής τάξης του πρώιμου καπιταλισμού”, λέει ο Stuben.
Η συνέντευξη στο “Rosa Flieder» δεν ήταν ένα μεμονωμένο ολίσθημα. Αντίθετα – στη δεκαετία του 1970 και του ’80, πολλά γκέι προσανατολισμένα περιοδικά προωθούσαν ασύστολα σεξ με παιδιά, ακόμα και κυκλοφορία με φωτογραφίες γυμνών αγοριών. Το περιοδικό «Don» παρουσίασε πέντε συμπαθητικές εκθέσεις σχετικά με τις εμπειρίες παιδόφιλων ανδρών. Ο τίτλος έλεγε, ”Δεν είμαστε βιαστές παιδιών!”
Τους τελευταίους μήνες, πολλοί στη Γερμανία συζητούν το βαθμό στον οποίο το Πράσινο Κόμμα επέτρεψε στη δεκαετία του 1980 το ίδιο να χειραγωγηθεί από τους παιδεραστές. Το κόμμα ήρθε κάτω από τέτοιες έντονες πιέσεις που προσέλαβε τον πολιτικό επιστήμονα Franz Walter να εξετάσει την ιστορία του σχετικά με το θέμα.
Ωστόσο, είναι πλέον σαφές ότι το γκέι κίνημα στη Γερμανία πρέπει επίσης να συμβιβαστεί με αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας του. Όποιος ψάχνει μέσα από αρχεία μπορεί να βρεί άφθονα στοιχεία της συμμαχίας μεταξύ των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και ακτιβιστές των παιδεραστών. Αν οι παιδεραστές είχαν προβλήματα με το νόμο, μπορούσαν να βασίζονται σε νομική συμβουλή από μια ομάδα που ονομαζόταν “Γκέι Δικηγόροι”. Πολλοί πολιτικοί στο Κόμμα των Πρασίνων βεβαιώθηκαν επίσης ότι οι εκκλήσεις για τη νομιμοποίηση του σεξ με τα παιδιά είχαν ένα ακροατήριο.
Μια ευεργετική Συμμαχία
Πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν ήθελαν να είναι αυτοί που θα έκριναν τους άλλους για τις αποκλίνουσες σεξουαλικές τους κλίσεις. Σε ένα κλίμα γενικής ανοχής, το κίνημα έχασε την ηθική του πυξίδα. Το γκέι κίνημα δεν αποστασιοποιήθηκε από τους άνδρες οι οποίοι ενεργούσαν στην επιθυμία τους για τα παιδιά. Μάλλον, τους πήρε κάτω από το φτερό του.
Μετά, υπήρχε η καταπληκτική ιδέα ότι ανήλικα αγόρια δεν πρέπει να στερηθούν την ευκαιρία να έχουν σεξουαλικές εμπειρίες με ενήλικες άνδρες. Ακόμα και σήμερα, ο Σύνδεσμος Λεσβιών και Ομοφυλόφιλων στη Γερμανία (LSVD) ισχυρίζεται στην ιστοσελίδα του ότι στη δεκαετία του 1980, οι μόνοι άνδρες που μίλησαν ήταν εκείνοι που είχαν απολαύσει το σεξ με τους ενήλικες στα νιάτα τους.
Για τους παιδεραστές, η συμμαχία με το γκέι κίνημα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ευεργετική. Είχαν μια πλατφόρμα από την οποία θα μπορούσαν να διατυπώσουν στόχους.
Το γκέι κίνημα βοήθησε παιδεραστές με εντελώς πρακτικούς τρόπους. Στο φυλλάδιο ”Δίκαια γκέι. Νομικές συμβουλές για τους ομοφυλόφιλους”, υπάρχει μιάμιση σελίδα ”βοήθειας επιχειρηματολογίας”. Είναι οδηγίες για το πώς οι άνδρες οι οποίοι κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μπορούν να ξεφύγουν καλύτερα την τιμωρία.
Μια σελίδα που γράφει για το ”εθνικό ζήτημα της παιδοφιλίας” στο ακτιβιστικό γκέι περιοδικό “Rosa Flieder” το 1981.
Η αντίδραση ξεκινά
Ο αναγνώστης ενημερώνεται ανεπίσημα: “Αν η σεξουαλική συμπεριφορά σας δεν είναι αμφισβητήσιμη, αλλά αυτή η συμπεριφορά περιορίζεται σε γαλλικά φιλιά και αμοιβαίο αυνανισμό, ο δικηγόρος υπεράσπισης σας μπορεί να ζητήσει να καταθέσει ένας ειδικός μάρτυρας”. Αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει για να αναιρέσει τον ισχυρισμό ότι η συμπεριφορά αυτή είναι επιβλαβής για την σεξουαλική ανάπτυξη ενός παιδιού, συνεχίζει το φυλλάδιο. Αλλά μόνο υπό έναν όρο: “Κατάλληλοι ειδικοί μάρτυρες πρέπει να βρεθούν σε εύθετο χρόνο”.
Ξεκινώντας στα μέσα της δεκαετίας του 1980, το γκέι κίνημα στη Γερμανία άρχισε να αποστασιοποιείται από τους παιδεραστές. Στο συνέδριο του Πράσινου Κόμματος του δυτικού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας τον Μάρτιο του 1985, το κόμμα ενέκρινε ένα έγγραφο που καλούσε για την νομιμοποίηση της «μη-βίαιης σεξουαλικότητας» μεταξύ ενηλίκων και παιδιών. Το περιστατικό προκάλεσε τέτοια αναστάτωση που οι Πράσινοι έχασαν την ευκαιρία να εισέλθουν στη νομοθεσία.
Το κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, επίσης, άρχισε να παρατηρεί πόσο μεγάλη ζημιά προκαλούσε η συμμαχία με τους παιδόφιλους. Ξαφνικά οι ομοφυλόφιλοι έπρεπε να αγωνιστούν ενάντια σε ”κλισέ” του “ομοφυλόφιλου παιδεραστή”. Οι πραγματικοί στόχοι τους, όπως η δημιουργία μιας αποτελεσματικής πολιτικής για το AIDS και το τέλος των κοινωνικών διακρίσεων, είχαν περιέλθει σε δεύτερη μοίρα.
Το κίνημα των γυναικών ήταν επίσης εν μέρει υπεύθυνο για την αύξηση της ευαισθητοποίησης των αριστερών για την ζημιά που προκαλείται από την παιδοφιλία. Η φεμινίστρια Alice Schwarzer ήταν ενεργή στην καταπολέμηση της παιδικής κακοποίησης όταν η παιδεραστία εξακολουθούσε να θεωρείται αποδεκτή μορφή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας σε κάποιους κύκλους.
Ενώ το τώρα κλειστό πλέον αριστερό εναλλακτικό περιοδικό “Pflasterstrand,” τότε εκδιδόμενο από τον Πράσινο πολιτικό Daniel Cohn-Bendit, δικαιολογούσε το σεξ με παιδιά, η Schwarzer προκάλεσε αίσθηση με μια συνέντευξη στο περιοδικό “Emma”. Μίλησε με τον εκπαιδευτικό του σεξ Günter Amendt, ο οποίος θεωρούνταν ιδιαίτερα προοδευτικός εκείνη την εποχή. Παρόλα αυτά, επέκρινε το γεγονός ότι οι παιδόφιλοι αξιοποιούσαν πάντα τη θέση δύναμής τους πάνω στα παιδιά. Δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση για ισότιμη αγάπη, είπε.
Παλιοί υποστηρικτές μένουν τώρα σιωπηλοί για το θέμα
Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου γκέι ακτιβιστές οι οποίοι είναι πρόθυμοι να μιλήσουν για τις σκοτεινές ημέρες του παρελθόντος. Ο Volker Beck, ο οποίος εκπροσωπεί την Κολωνία στο Γερμανικό κοινοβούλιο, έχει καταστήσει σαφές ότι έχει ήδη πει όλα όσα πρόκειται να πει για το θέμα. Ο Beck ήταν για πολύ καιρό ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Ομάδας Εργασίας των Πρασίνων για Γκέι Πολιτική.
Στη δεκαετία του 1980, έγραψε μια συμβολή για ένα βιβλίο με τίτλο ”Το Παιδοσεξουαλικό Σύμπλεγμα” στο οποίο υποστήριξε την αποποινικοποίηση του σεξ με ανήλικους. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι τα αποσπάσματα άλλαξαν στο κείμενό του. Δεν μπορεί να αποδείξει αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι.
Η LSVD είναι επίσης σιωπηλή όταν πρόκειται για την αποσαφήνιση της συμμετοχής της με την παιδοφιλία. Στη δεκαετία του 1990, έγραψαν σαφείς εξηγήσεις, λέει ο Günter Dworek από το διοικητικό συμβούλιο. Το χαρτί από το 1997 είναι ουσιαστικά απολογητικό. Λέει ότι είναι κατάχρηση “αν ενήλικες ικανοποιούν τις σεξουαλικές ανάγκες τους σε βάρος των παιδιών.” Ωστόσο, δεν υπάρχει λέξη για την πρώην συμμαχία των ομοφυλόφιλων και των παιδεραστών στο εν λόγω κείμενο.
Πηγή:
offtherecord.net.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.