ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΦΑΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Στῆς Παναγιᾶς τὸ περιβόλι,
ἡ Πίστη στέρεψε θαρεῖς,
δὲν εἶναι πιὰ τὰ Μοναστήρια ,
ὅπως τὰ ξέραμε ἐμεῖς.
Δὲν εἶν'ἐκεῖνα ποὺ μὲ δέος,
σὰν πήγαινες προσκυνητής,
θαύμαζες τὸ μεγαλεῖο,
τῆς Ἁγιορείτικης ψυχῆς.
Σήμερα εἶναι πλανεμένα ,
σήμερα εἶναι σκοτεινά,
ἀπὸ ἔνα πέπλο ἀνομίας,
μὲ μιὰ ψυχῆ τοῦ μαμωνᾶ.
Χρῆμα μασονικό ἐπῆραν,
καὶ χρίσμα δέχτηκαν αἰρετικό,
καὶ κοινωνοῦν κακοδοξία,
μὰ δὲν φοβοῦνται τὸν Θεό;
Τὴν Παναγιά μας τὴν ξεχάσαν,
γιὰ τὴς Εὐρώπης τὰ λεφτά,
στοῦς μασώνους ξεπουλήσαν,
τῆς πίστης μας τα Ἰερά!
Τῶρα ἀπόμεινε σκοτάδι ,
ανίερο σιχαμερό,
κι ἀς ἔχουν τόσα φῶτα ,
ἀπὸ ρεῦμα ἡλεκτρικό.
Μὰ μέσα σὲ ὅλο τὸ σκοτάδι ,
μέσ'ἀπ'τὴν νεκρική σιγή,
μιὰ Μονῆ φεγγοβολάει,
ἔχει τῆς Μάνας τὴν εὐχή.
Δίχως λαμπτήρες δίχως ρεῦμα,
δίχως τοῦ κόσμου τ'ἀγαθᾶ,
μὰ μόνο μ'ἔνα καντηλάκι,
τὸ Φῶς σκορπᾶ ἡ Παναγιά.
Ἕνα εἶν'τὸ Μοναστήρι ,
μιὰ εἶναι καὶ ἡ Παναγιά,
καὶ εἰς τὴν Δόξα τοῦ Κυρίου,
μιὰ εἶναι καὶ ἡ Ἐκκλησιά.
Τῶρα γιὰ χάρη τοῦ ἀντιχρίστου,
τοῦς διώκουνε αἰρετικοί,
μὰ δὲν θ'ἀφήσει ἡ Παναγιά μας,
τὸ περιβόλι νὰ χαθεῖ.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟ,
αὐτοὶ βροντοφωνάζουν
στὴν βία τῶν τρισάθλιων ,
καθόλου δὲν τρομάζουν.
Πατέρες μου ἀγαπητοί,
τὴν Πίστη γερά κρατάτε,
καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ,
πάντα νὰ ὀμολογάτε.

Συνάθης Ἀθανάσιος