Κύριε, δίδαξαν με να ελεώ

Κύριε, δίδαξαν με να ελεώ
Κύριε!
Δίδαξαν με να ελεώ εκουσίως, ευγενώς, με χαρά
Και να πιστεύω ότι ελεών δεν χάνω
Αλλά κερδίζω, απείρως περισσότερο απʹ ότι δίδω.
Απότρεψον τους οφθαλμούς μου
Από σκληροκαρδίους ανθρώπους
Οι οποίοι δεν συμπαθούν τους φτωχούς
Συναντούν την πτωχείαν με άδιαφορίαν
Επικρίνουν, μέμφονται
Στιγματίζουν άλλους με επαίσχυντα ονόματα
Και εξασθενούν την καρδίαν μου
Δια να μην μπορώ να κάμνω το καλόν
Και να σκληρύνω και εγώ την καρδίαν μου απέναντι της πτωχείας.
Ω, Κύριε, πόσους τούτους ανθρώπους συναντώμεν!
Κύριε, διόρθωσε τα έργα της φιλανθρωπίας!
Κύριε, δος ώστε κάθε ευεργεσία, την οποίαν κάμνω
Να αποβαίνει επωφελής και όχι επιβλαβής!
Κύριε, δέξαι την ευεργεσίαν μου εν τω προσώπω των πτωχών...
Αμήν.