οικτρός μου δεήσεως και μη καταισχύνης με από τη
προσδοκίας μου, η μετά θεόν ελπίς πάντων των
περάτων της γης.
Τον βρασμόν της σαρκός μου
κατασβεσον.
Τον εν τη ψυχή μου αγριότατον
κλύδωνα κατεύνασαν.
Τον πικρόν θυμόν καταπράϋνον.
Τον τύφον και την αλαζονείαν της
μάταιος οιήσεως εκ του νοός μου αφάνισαν.
Τας νυκτερινός φαντασιας των πονηρών πνευματων και
τας μεσημερινάς των ακαθάρτων εννοιών προσβολάς εκ της καρδίας μου μείωσαν.
Παίδευσο' με την γλώσσαν λαλείν τα συμφέροντα.
Δίδαξον τους οφθαλμούς μου βλέπειν ορθώς της αρετής τη ευθύτητα.
Τους πόδας μου τρέχειν ανυποσκελίστω ποίησαν την μακαρίαν οδόν των του θεού εντολών.
Τας χείρας μου αγιασθήναι παρασκεύασαν, ίνα αξίως αίρω αυτάς προς τον'Υψιστον.
Καθαρόν μου το στόμα, ίνα μετά παρρησίας επικαλείται Πατέρα τον
φοβερόν θεόν και πανάγιον.
Ανοιξαν μου τα ώτα, ίνα ακούω αισθητώς και νοητώς τα υπέρ μέλι και
κηρίον γλυκύτερατων αγίων Γραφών λόγια, και βιω κατ ' αυτά από σου κραταιούμενος. ...
Δία γαρ σου, πανύμνητε και υπεράγαθε Δέσποινα, περισώζεται πάσα βροτεία φύσις αινούσα και ευλογούσα Πατέρα,
Υιόν και Άγιον Πνεύμα, την παναγίαν Τριάδα και ομοουσιον, παντοτε, νυν και αει και εις τους αιωνας
των αιώνων. Αμήν...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.