Εμίσεψα τα χρώματα του άδου
της αιώνιας παρακμής
που ταλανίζει αφόρητα τις ψυχές μας...
Καημένη ψυχή έως πότε θα περιλούζεσαι
την παραφροσύνη της θνησιμότητας,
την γυμνότητα της σάρκας,
το οστράκινο σκεύος του θανάτου!!!
Εως πότε αυτές οι ζωφώδεις πτώσεις μας
θα αναδύονται ληστρικά μέσα μας
και θα πληγώνουν τα γυμνά πόδια μας
στις αναρίθμητες περπατησιές του Χρόνου!!!
Υπάρχει... όμως ένα μόνο πέρασμα,
μια δωρεά Αναστάσιμη της αλήθειας,
να βλαστήσει το νεκρωμένο σπόρο της λήθης
και του μακρινού μας ξεπεσμού...
Το έαρ της αιώνιας αλήθειας μας αποκαλύφθηκε
μας γέμισε με ευωδίες της αιωνιότητας
και μόνο Αυτό ξέρει ν' αγαπά αληθινά... χωρίς όρια!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.