Εβραίοι συγγραφείς υποστηρικτές της σεξουαλικής διαστροφής, θεωρούν ότι το να είσαι σεξουαλικά φυσιολογικός είναι “κόλαση”.
Το Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν η κύρια πηγή χρηματοδότησης
διαβαστε και φριξτε :
Κυρίαρχοι του Πορνό: Η Συστηματική Προώθηση της Αποκλίνουσας Σεξουαλικής Συμπεριφοράς
Της Δρ. Lasha Darkmoon
Έρχεται ως ένα μεγάλο σοκ όταν μαθαίνεις ότι οι δύο από τους πατέρες της σεξουαλικής επανάστασης ήταν σεξουαλικά διεστραμμένοι, με μια ευαγγελική αποστολή στη ζωή: να μολύνουν την κοινωνία με τις εκκεντρικές ιδέες τους για να μετατρέψουν τον κόσμο σε ένα απέραντο αυνανιστήριο.
Αναφέρομαι στον πρωτοπόρο σεξολόγο ερευνητή του 20ου αιώνα Alfred Kinsey (1894-1956) και στον σύγχρονό του διαβόητο, καλτ ψυχαναλυτή Wilhelm Reich (1897-1957).
Βουτώντας μέσα στην επικίνδυνη φλυαρία του απατεώνα Φρόιντ -δείτε εδώ και εδώ-, ο Kinsey και ο Reich αγκάλιασαν και οι δύο ενθουσιωδώς την ελευθεριακή (laissez-faire) φροϋδική φιλοσοφία: “Υποστηρίζω μια ασύγκριτα πιο ελεύθερη σεξουαλική ζωή”. Όπως ο Βιεννέζος μέντοράς τους, θα ήταν σε πάρα πολύ ευχάριστη θέση να προσθέσουν, “Πού να ήξεραν οι Αμερικανοί – ότι τους φέρνουμε την πανούκλα!”
Πάνω στην αντίληψη του Kinsey ότι ”ο άνθρωπος είναι σεξουαλικό ον από τη γέννησή του”, βασίστηκε και Η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του 2011, η οποία αφορά έναν οδηγό 83 σελίδων υπό τον τίτλο “Κανόνες σεξουαλικής αγωγής στην Ευρώπη”, και προτρέπει στον παιδικό αυνανισμό και την διδασκαλία της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία.
Σύμφωνα με τον Φρόιντ και τους οπαδούς του, ο αντισημιτισμός ήταν μια παγκόσμια παθολογία που είχε τις ρίζες του στην σεξουαλική καταπίεση. Η θεραπεία του βρίσκεται στην “σεξουαλική απελευθέρωση”. Η θεωρία, στην πιο χοντροκομμένη και απλούστερη μορφή της, ισούται μ’ αυτό: αντί να τα βάζουμε με τους Εβραίους, γιατί να μην χαλαρώσουμε λίγο και να κάνουμε σεξ;
Η βασική υπόθεση εδώ είναι ότι το σεξ είναι ο μεγάλος απελευθερωτής και ότι όλες οι πολιτικές και οικονομικές απογοητεύσεις μπορούν να μετριαστούν με τη σεξουαλική δραστηριότητα – ιδίως με το εμμονικό και εθιστικό σεξ. Οι άνθρωποι που περνούν όλες τους τις ώρες στην αναζήτηση της σεξουαλικής διέγερσης, είναι προφανώς ακατάλληλοι για να οργανώσουν πογκρόμ, βουνά αιματηρών επαναστάσεων, ή να αποτελέσουν απειλή για τους πλούσιους και τους ισχυρούς.
Αυτή, με λίγα λόγια, ήταν η φιλοσοφία του Wilhelm Reich, του αρχιερέα της “βιομηχανίας του αυνανισμού”, για να δανειστώ μια φράση από το μεγαλειώδες έργο του E. Michael Jones, Libido Dominandi, όπου ο Kinsey και ο Reich εξετάζονται λεπτομερώς.
Το σεξ, σύμφωνα με τους φιλοσόφους της Σεξουαλικής Επανάστασης, εμπνευσμένοι από τον Reich, είναι η πανάκεια για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας: το νέο όπιο του λαού. Εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι. Εάν δεν μπορούν να έχουν θέσεις εργασίας, ασφάλεια, πληρότητα και ένα εφικτό σκοπό στη ζωή, ας τους αφήσουμε να κάνουν σεξ ως υποκατάστατο. Αν μη τι άλλο, το ψυχαγωγικό σεξ θα αποτελέσει έναν χρήσιμο αντιπερισπασμό και θα δώσει στους ανθρώπους κάτι να κάνουν.
Η υπόθεση κατά του Reich
Ένας ψυχαναγκαστικός αυνανιστής ο ίδιος, ο Reich πίστευε ότι ο αυνανισμός ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στην παραγωγή “ισορροπημένων” ατόμων χωρίς θρησκευτικές αναστολές ή αντισημιτικές συμπεριφορές. Το σημαντικό του εύρημα (εδώ και εδώ) ήταν ότι ο αυνανισμός και η θρησκευτική ζωή ήταν ασυμβίβαστα, εξού κι ο λόγος που υποστήριξε ότι ο αυνανισμός είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την εξάλειψη του θρησκευτικού ενστίκτου, το οποίο είχε θεωρηθεί ως το απόλυτο κακό.
”Αυτό που ανακάλυψε ο Reich ήταν μια θεμελιώδης αλήθεια της σεξουαλικής πολιτικής, όταν ανακαλύφθηκε από την Καθολική Εκκλησία πριν πολύ καιρό”, σχολιάζει ο Δρ. Ε. Michael Jones. “Είτε ο αυνανισμός καταστρέφει τη ζωή σας ως προσευχητή είτε η προσευχή καταστρέφει την ικανότητά σας να απολαύσετε τον αυνανισμό. Οι δύο δραστηριότητες, ψυχικά αλληλοαποκλείονται”. (Libido Dominandi, 259 σελ.) Όπως και πολλοί άλλοι ψυχαναλυτές, ο Reich είναι γνωστό ότι αυνάνιζε τις γυναίκες ασθενείς του σε θεραπευτικές συνεδρίες. “Η χαρά της ζωής και η απόλαυση του οργασμού είναι πανομοιότυπες”, λέει δογματικά, εξισώνοντας έτσι την άπειρη ευτυχία με την παροχή ενός άπειρου αριθμού οργασμών.
Ο Reich ήταν, για λογαριασμό του, όχι μόνο ένας ψυχαναγκαστικός αυνανιστής από την πρώιμη παιδική ηλικία, αλλά με δική του ομολογία διεστραμμένος με ευρεία σεξουαλικά ενδιαφέροντα. Ξεκινώντας τη σεξουαλική του δραστηριότητα κατά τη νεαρή ηλικία των τεσσάρων με την υπηρέτριά του η οποία του επέτρεπε να παίζει με το τριχωτό του αιδοίου της, έφτασε στο σημείο να αποπλανήσει την οικογενειακή μαγείρισσα στα εντεκάμισί του χρόνια. Ενώ ακόμα ήταν μικρό αγόρι, άρχισε να έχει αρρωστημένο ενδιαφέρον για τα ζώα του αγροκτήματος και θα μπορούσε να τον δει κανείς να παραμονεύει γύρω από τους στάβλους, όπου “τόνωνε τις φοράδες χώνοντας το μαστίγιο στους κόλπους τους”. Στα 15 άρχισε να επισκέπτεται πορνεία όπου οι αδηφάγες ορέξεις του τον έκαναν θέμα συζήτησης όλης της πόλης. Στην αυτοβιογραφία του περιγράφει την ανεξέλεγκτη λίμπιντό του:
Ήταν η ατμόσφαιρα, τα ρούχα, τα κόκκινα φώτα, η προκλητική γύμνια, η μυρωδιά των πορνών – δεν ξέρω! Ήμουν καθαρή αισθησιακή λαγνεία. Έπαψα να υπάρχω. Ήμουν όλος πέος! Δάγκωνα, έγδερνα, έσπρωχνα, και η κοπέλα πέρασε καλά μαζί μου! Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να ανιχνεύσω μέσα της…
Τροφοδοτώντας ένα αιμομικτικό πάθος για τη μητέρα του, την κατασκόπευε όταν έκανε σεξ με τον οικογενειακό δάσκαλο. “Χρειάζομαι μια γυναίκα”, έγραψε στο ημερολόγιό του, “η οποία να είναι και μητέρα και πόρνη”. Κάποτε είχε μπει στον πειρασμό να μπουκάρει στο δωμάτιο της μητέρας του, ενώ αυτή ήταν σε σεξουαλική επαφή με το δάσκαλό του, και να ζητήσει να είναι μέρος ενός τρίου:
Τους άκουσα να φιλιούνται, να ψιθυρίζουν, και το φοβερό τρίξιμο του κρεβατιού στο οποίο ξάπλωνε η μητέρα μου. Δέκα πόδια μακριά στεκόταν το παιδί της, ένας μάρτυρας στην ντροπή της …. Θυμάμαι, εκείνη την καταστροφική νύχτα ότι ήθελα να μπουκάρω μέσα στο δωμάτιο, αλλά κρατήθηκα από την σκέψη: θα μπορούσαν να με σκοτώσουν … Σύρθηκα πίσω στο κρεβάτι μου, χωρίς ελπίδα παρηγοριάς, το νεανικό μου πνεύμα έσπασε! Για πρώτη φορά, ένα βαθύ αίσθημα δυστυχίας και εγκατάλειψης με κυρίευσε …. (Σκέφτηκα ακόμη) να μπουκάρω μέσα και να απαιτήσω απ’ αυτήν να συνουσιαστεί και μαζί μου (ντροπή!), απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα το έλεγα στον πατέρα.
Όπως αποδείχθηκε, ενημέρωσε τον πατέρα του για τις απιστίες της μητέρας του, παραλείποντας να αναφέρει τους δικούς του αιμομικτικούς πόθους του για τη μητέρα του. Η απιστία του σε αυτήν γινόμενος πληροφοριοδότης, σε συνδυασμό με τη βάναυση κακομεταχείριση που αυτή έλαβε από τον τύραννο σύζυγό της Λεόν, την οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία. Κατάπιε μια πίντα (μισό λίτρο περίπου) απολυμαντικό, ένα κοινό οικιακό υγρό καθαρισμού, και πέθανε μαρτυρικά. Μια άλλη έκθεση συμπληρώνει τις παράξενες λεπτομέρειες για το υπόβαθρο αυτού του οικογενειακού επεισοδίου: “Κατάπιε το ένα δηλητήριο μετά το άλλο, ενώ ο Λεόν συνέχιζε να την χτυπά καθώς πέθανε”.
Ο Wilhelm Reich, ο γιος της, ο μετέπειτα διάσημος ψυχαναλυτής, ήταν μόλις 13 ετών τότε.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που θα γινόταν, όπως ο εξίσου διεστραμμένος σύγχρονός του Alfred Kinsey, ένας από τους νονούς της Σεξουαλικής Επανάστασης της δεκαετίας του 1960.
Από τους ομοίους των Kinsey και Reich, οι εύκολα εξαπατημένοι Αμερικανοί θα λάμβαναν οδηγίες για το πώς να συμπεριφέρονται σεξουαλικά.
Στο πλαίσιο της νεο-Φροϋδικής σχολής της ψυχανάλυσης, ο Reich έλαβε την ενθουσιώδη υποστήριξη ενός αριθμού ψυχιάτρων και συγγραφέων, πολλοί από τους οποίους ήταν μέρος της εβραϊκής ψυχαναλυτικής υποκουλτούρας που ήταν τόσο σημαντική για την ανέγερση μιας ισχυρής κριτικής του δυτικού πολιτισμού, φθάνοντας στην μέγιστη επιρροή τους στην μεταπολεμική εποχή: Herbert Marcuse, Erich Fromm, Adorno, Horkheimer, Alexander Lowen, Stanley Keleman, Moshe Feldenkreis, Ida Rolf, Paul Goodman, Norman Mailer, Allen Ginsberg, Saul Bellow, Fritz Perls και Arthur Janov (βλέπε εδώ και εδώ).
Ο Εβραίος πορνοστάρ Richard Pacheco, ο οποίος ήθελε να γίνει ραβίνος σε κάποια φάση και μάλιστα είχε υποβάλει αίτηση για ένταξη σε ένα ιεροδιδασκαλείο, ήταν ένας ένθερμος θαυμαστής του Reich, του οποίου τα βιβλία διάβαζε ένα προς ένα. Ο Reich επηρέασε προφανώς την τελική του απόφασή να γίνει πορνοστάρ και όχι ραβίνος. Όπως και ο μέντοράς του, ο Pacheco ήταν επίσης ένας αμετανόητος αυνανιστής. Όταν ρωτήθηκε αν εξακολουθεί ο ίδιος να παρακολουθεί πορνοταινίες τώρα που αποσύρθηκε από την υποκριτική και συνταξιοδοτήθηκε, αυτός απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Περιστασιακά θα δω από καμία να τον τινάξω αν η γυναίκα μου δεν είναι τριγύρω”.
Το 1954, στο απόγειο της εποχής McCarthy, ο Reich φυλακίστηκε με την κατηγορία της ιατρικής απάτης όταν προσπαθούσε να προωθήσει και να πουλήσει “κουτιά οργόνης”. Ελαφρώς μικρότερα από τηλεφωνικούς θαλάμους, αυτά ήταν μικροί θάλαμοι, στους οποίους πρότεινε οι ασθενείς να καθίσουν μέσα για σύντομα χρονικά διαστήματα για να εμποτιστούν με “κοσμικές ακτίνες”. Αυτά θα τους αναζωογονούσαν έλεγε σεξουαλικά, θα θεραπεύαν την ανικανότητα και τον καρκίνο, και θα ενεργούσαν σαν αντίδοτο στη δηλητηρίαση από την ακτινοβολία των UFO που (σύμφωνα με τον Reich) είχαν εισβάλει κρυφά στην γη. (Δείτε εδώ)
Σε συνέντευξη που πήρε από τον Einstein, ο Reich είπε με σιγουριά στον σπουδαίο αυτό άνθρωπο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον θεωρούσαν (τον Reich) τρελό. Ο Einstein απάντησε ξερά, “Μπορώ να το πιστέψω αυτό”.
Η υπόθεση κατά του Kinsey
Δεν αποτελεί καμία έκπληξη να μάθουμε ότι ο Kinsey, όπως ο Reich, ήταν επίσης ένας άπληστος καταναλωτής της πορνογραφίας, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να φωτογραφίσει το πέος του σε αρκετές περιστάσεις και να βάλει τη σύζυγό του να παίζει σε σπιτικές πορνοταινίες. Αγαπημένο καύχημά του ήταν ότι η συλλογή του δικού του Ινστιτούτου πορνογραφίας ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, η μεγαλύτερη στεγάζονταν στο Βατικανό. Ένα κακόβουλο ψέμα, αποδείχθηκε, δεδομένου ότι ήταν αρκετά εύκολο να αποδειχθεί ότι το Βατικανό δεν είχε καθόλου πορνό. (Βλέπε “την υπόθεση κατά του Kinsey” στο βιβλίο ”Degenerate Moderns: Modernity as Rationalized Sexual Misbehaviour”)
Πρέπει να τονιστεί ότι ο Alfred Kinsey, αν και γεννήθηκε και ανατράφηκε ως Χριστιανός, δεν ήταν μόνο ένας άθεος, με ένα δια βίου μίσος κατά του Χριστιανισμού εν γένει και της Καθολικής Εκκλησίας ιδίως, αλλά ήταν επίσης ένας Σιωνιστής που χρωστούσε την εντυπωσιακή του επιτυχία εξ ολοκλήρου στον οργανωμένο Εβραϊσμό.
Η απατηλή έρευνα που διεξήγαγε ο ίδιος, που αποσκοπούσε στο να καταστήσει την παρεκτροπή να φαίνεται σαν να είναι ο κανόνας, χορηγήθηκε γενναιόδωρα από το Ίδρυμα Rockefeller και άλλες κυριαρχικά Εβραικές οργανώσεις. (σελ. 340-341). “Μέχρι τη στιγμή που τον έκοψε το 1954”, ο Ε. Michael Jones μας λέει, “το Ίδρυμα Rockefeller είχε δώσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στα ταμεία του Ινστιτούτου Kinsey”.
Ο μόνος λόγος που αποφάσισαν να σταματήσουν τη χρηματοδότηση είναι ότι μέχρι τότε το Ινστιτούτο, που επιθυμούσε να διατηρήσει λαμπερή καθαρότητα της εικόνας του, δεν μπορούσε πλέον να αναλάβει τον κίνδυνο να σχετίζεται με τον Kinsey. Οι σκιερές εγκληματικές του δραστηριότητες με έναν ομοφυλόφιλο επιθετικό παιδεραστή, έναν διεστραμμένο που είχε κακοποιήσει και βασανίσει 800 παιδιά, ξαφνικά έκανε τον Kinsey persona non grata (βλέπε Ε. Michael Jones, Libido Dominandi, σελ. 327-337).
Σεξουαλικά διεστραμμένος του χειρότερου είδους, ο Kinsey μια φορά έχωσε μια οδοντόβουρτσα στην ουρήθρα του και μαγνητοσκόπησε τον εαυτό του και στη συνέχεια πρόσθεσε αυτό το διαμάντι στην πορνό συλλογή του. Ομοφυλόφιλος ο ίδιος με ένα ακόρεστο ενδιαφέρον για τα μικρά αγόρια, θα μετρούσε το πέος, τόσο σε ανάκλιση όσο και σε στύση, από κάθε αρσενικό που έπαιρνε συνέντευξη, κατά την διεξαγωγή της «έρευνάς» του. Γιατί; Κάποιος μπορεί μόνο να μαντέψει.
Ένα χρόνο πριν πεθάνει, ο Kinsey έκοψε την ακροβυστία του πέους του με ένα μαχαίρι τσέπης -σε μια άξεστη προσπάθεια- να κάνει περιτομή στον εαυτό του. Κανείς δεν ήταν σε θέση να καταλάβει γιατί το έκανε αυτό. Ο θάνατος του Kinsey, ωστόσο, έχει αποδοθεί στις σεξουαλικές ροπές του.
Η Δρ. Judith Reisman γράφει:
Από νωρίς ένας οπαδός και συνήγορος του αυνανισμού, ο Kinsey υπέστη ένα πρόωρο θάνατο που, τουλάχιστον εν μέρει, αποδίδεται σε «ορχίτιδα», μια θανατηφόρο λοίμωξη στους όρχεις του που ήταν το επακόλουθο πολύχρονης οργιαστικής αυτο-κακοποίησης.
Οι New York Times, που ανήκουν στην οικογένεια του Sulzberger και είναι γνωστοί ως το κύριο όργανο της αμερικανικής αριστερής / φιλελεύθερης προπαγάνδας, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους (όπως το Ίδρυμα Rockefeller) για την προώθηση του Kinsey και μετέτρεψαν το όνομά του σε μια οικιακή λέξη. Πράγματι, δεν αποτελεί έκπληξη όταν μαθαίνει κανείς ότι ο Arthur Hays Sulzberger, ο εκδότης των New York Times, ήταν στην πραγματικότητα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Rockefeller όλο το χρονικό διάστημα που ενέκρινε χρήματα για τα αμφίβολα πειράματα του Kinsey (Libido Dominandi, σ. 340).
Η πιο επικριτική και δίκαιη κριτικός του Kinsey, η Δρ. Judith Reisman, λέει τα εξής για την σχέση Kinsey-Rockefeller:
Το Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν η κύρια πηγή χρηματοδότησης για τον Kinsey, αν και είχε άφθονες, επανειλλημένες προειδοποιήσεις από φημισμένους στατιστικολόγους και κοινωνικούς επιστήμονες ότι η ψευδο-επιστήμη του Kinsey ήταν μια απάτη…
Ο Kinsey είναι ο δεύτερος μετά τον Δαρβίνο στο κοσμικό πάνθεον, και πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι αν εκτεθούν τα ψέματα του Kinsey αποτελεί μεγάλη επίθεση στην σεξουαλική επανάσταση και μια απειλή για την σεξουαλική ελευθερία που απολαμβάνουν ….
Ο Kinsey ισχυρίστηκε ότι έχει αποδείξει, με βάση τα διεστραμμένα δείγματα που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνά του, ότι το 95% των Αμερικανών ανδρών έχει εμπλακεί σε αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά και έτσι ήταν παραβάτες του σεξ ….
Ο Kinsey πίστευε ότι όλα είναι νόμιμα στο σεξ -παιδεραστία, κτηνοβασία, αιμομιξία, μοιχεία, πορνεία, ομαδικό σεξ, τρανσεξουαλισμός, σαδομαζοχισμός, και εργάστηκε για την ανατροπή όλων των νόμων που απαγόρευαν οποιαδήποτε από αυτές τις διαστροφές. (Δείτε εδώ)
Ο Kinsey βγήκε από το δρόμο του για να πάρει συνεντεύξεις από τα κατακάθια της κοινωνίας, που συχνάζουν σε φτωχογειτονιές, σε γκέι μπαρ, οίκους ανοχής και στις φυλακές. Από αυτές τις συνεντεύξεις σχημάτισε σαρωτικές γενικεύσεις σχετικά με τις σεξουαλικές συνήθειες του κοινωνικού συνόλου γενικότερα. Η μεθοδολογία του, θα μπορούσαμε να πούμε, ήταν εξωφρενική. Στο Gary, στην Ιντιάνα, για παράδειγμα, μάζεψε 71 περιστατικά, όλα βασισμένα σε συνεντεύξεις με μαύρες πόρνες. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό που αυτές οι γυναίκες του είπαν, o Kinsey ήταν προφανώς στην ευχάριστη θέση να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μέση Λευκή Αμερικανή νοικοκυρά ήταν μονίμως σε διέγερση – ακραία σεξουαλικά περιπετειώδης! Ο Αμερικανός ψυχολόγος Abraham Maslow το έθεσε πιο ήπια, όταν είπε, “Ολόκληρη η βάση για τα στατιστικά στοιχεία του Kinsey έχει αποδειχθεί ότι είναι επισφαλής.» (Libido Dominandi, σ. 322 και σ. 324)
Ο Δρ. Ε. Michael Jones είναι τόσο πεπεισμένος όσο η Δρ. Judith Reisman, ότι ο Kinsey ήταν πολύ περισσότερο από απλώς ένας αναιδής απατεώνας, ήταν στην πραγματικότητα ένας εγκληματίας: (Libido Dominandi σελ. 330) ένας εκβιαστής, ένας διεστραμμένος πορνογράφος, και ένας παιδόφιλος που αυνάνιζε μικρά παιδιά ως μέρος της λεγόμενης “έρευνάς” του.
Ένα τετράχρονο παιδί έτυχε “ειδικής χειραγώγησης” για είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Αυτό το παιδί πέτυχε 26 οργασμούς σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ένα άλλο 11 μηνών βρέφος είχε 14 “οργασμούς”, σύμφωνα με τον ορισμό του Kinsey, σε μια περίοδο 38 λεπτών, ή 1 οργασμό κάθε 2.7 λεπτά. (Ε. Michael Jones, Degenerate Moderns, σ. 106)
Δεν μπορεί να τονιστεί επαρκώς ότι όλη αυτή η εγκληματική δραστηριότητα υποστηρίχθηκε από τις γενναιόδωρες επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Rockefeller στο Ινστιτούτο Kinsey, που εξακολουθεί να ανθεί στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Με εύγλωττη αγανάκτηση, το καταστροφικό συμπέρασμα του Jones είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν οδηγηθεί στον γκρεμό όπως οι Γαδαρηνοί χοίροι από τον Kinsey και τους διεφθαρμένους υποστηρικτές του:
Η οικογένεια Rockefeller δεν υποστήριζε πάνω απ’ όλα παράνομες δραστηριότητες για την επίτευξη των σκοπών τους. … Ήταν πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τον ψυχολογικό πόλεμο ενάντια στους Αμερικανούς συμπατριώτες τους. … Το σεξ ήταν μέρος του οπλοστασίου του ψυχολογικού πολέμου, και το ενδιαφέρον τους στη στήριξη του Καθηγητή Kinsey του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα έδωσε όλες τις ενδείξεις ότι σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το όπλο στην αντιμετώπιση νέων εχθρών. (Libido Dominandi σελ. 313) …
Το Ινστιτούτο Kinsey είχε μπει τώρα στην πορνογραφική επιχείρηση και το Ίδρυμα Rockefeller πλήρωνε τον λογαριασμό. … Οι Rockefeller χρηματοδοτούσαν τις μαγνητοσκοπήσεις της κακοποίησης των παιδιών. (Libido Dominandi σελ. 336) …
Οι Rockefeller ενδιαφέρονταν για την κοινωνική μηχανική μέσω της χειραγώγησης της σεξουαλικότητας, και η έκθεση του Kinsey ήταν το όχημα που θα το καθιστούσε αυτό εφικτό στο κοντινό μέλλον, με τη συνεργασία μιας νωχελικής κουλτούρας των μέσων μαζικής ενημέρωσης. (Libido Dominandi σελ. 341)
Αν ο Kinsey εξακολουθεί να είναι ένας εθνικός ήρωας σήμερα, η απόλυτη αυθεντία σε ό,τι σχετίζεται με το σεξ, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε το Ίδρυμα Rockefeller γι’ αυτό το αξιόλογο κόλπο δημοσίων σχέσεων.
Και βέβαια, το Χόλυγουντ, το οποίο το 2004 του έφτιαξε μια προοδευτική ”αγιογραφία” για την προσφορά του στον πολιτισμό μας, με τον ηθοποιό Liam Neeson στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι περίεργες ιδιωτικές ζωές των ερευνητών του σεξ που εξαπάτησαν εκατομμύρια ανθρώπους να αγοράσουν τα βιβλία τους -εγκρίνοντας ενθουσιωδώς τις τρελές, κακές και επικίνδυνες ιδέες τους- απλά φτωχαίνει την πίστη.
Η σεξουαλική διαστροφή είναι καλή για σας: Η περίπτωση της εφημερίδας The Independent
Εδώ έχουμε έναν άλλο εκπρόσωπο της ελίτ των διανοουμένων, τον Βρετανό βραβευμένο συγγραφέα Howard Jacobson, ο οποίος συμπτωματικά είναι Εβραίος. Κι αυτός, επίσης, θα ήταν περήφανος να φορέσει ένα μπλουζάκι που θα φέρει το σύνθημα: Η σεξουαλική διαστροφή είναι καλή για σας!
Ο βραβευμένος συγγραφέας Howard Jacobson λέει μια καλή κουβέντα για την σεξουαλική διαστροφή:
Μόνο όταν διερευνούμε τα εξωτερικά όρια των σεξουαλικών μας επιθυμιών γινόμαστε πληρέστερα ανθρώπινοι. Είμαστε όλοι άρρωστοι με τον τρόπο μας… Όταν δεν κοίταζε πορνογραφία ή όταν δεν συνέγραφε “Την Δίκη”, ο Κάφκα επισκέπτονταν οίκους ανοχής. Είμαι ευγνώμων για τον σκοπό του και για την λογοτεχνία του. Αισθάνομαι για την πορνεία, όπως και για την πορνογραφία–ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να ωφελείται από οτιδήποτε είναι προσφορά …
Γινόμαστε λίγο πιο ελεύθεροι όταν διαβάζουμε το “Χίλιες μέρες των Σοδόμων” του Ντε Σαντ, αν και γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε στην ανομία της … Πρέπει να βρούμε το χώρο για να σκεφτούμε, και όπου είναι δυνατόν να δράσουμε, επαναστατικά, να αρνηθούμε όλες τις προσπάθειες που μας περιορίζουν στην κόλαση του κανονικού…
Είμαστε παράξενα πλάσματα, κατά ένα μέρος άγγελοι αντανάκλασης, κατά ένα άλλο μέρος θηρία που γρατζουνούν την γη. Είναι πάρα πολύ σκληρό, ότι ένα τυχαίο και ιδιόρρυθμο είδος όπως είμαστε εμείς θα έπρεπε ποτέ να σκεφτούμε ότι υπάρχει ένας σωστός και ένας λάθος τρόπος να καθοδηγούμε τους εαυτούς μας σεξουαλικά, σαν να υπήρχε κάποιος θεϊκός τρόπος που θα είμασταν υποχρεωμένοι να ακολουθούμε. Δεν λέω ότι το να φτάσουμε σε δαιμονικό επίπεδο, ή απλά στο αποκλίνον, θα μας έκανε αναγκαστικά ευτυχισμένους … αλλά το φυσιολογικό και το στενό δεν έκανε ποτέ κανέναν τίποτα άλλο, παρά μίζερο. – Howard Jacobson, In Praise of Perversion (Εγκώμιο στη διαστροφή).
Σύμφωνα με αυτό οι αμετανόητοι υποστηρικτές της σεξουαλικής διαστροφής, θεωρούν ότι το να είσαι σεξουαλικά φυσιολογικός είναι “κόλαση”. Προσθέστε αλατοπίπερο στη ζωή σας, χρησιμοποιώντας τις πόρνες και την πορνογραφία. Ένας άντρας, μετά από όλα αυτά, “θα έπρεπε να χρησιμοποιεί ό,τι είναι σε προσφορά”.
Ο Howard Jacobson είναι ένας Εβραίος συγγραφέας που έχει γράψει μυθιστορήματα, στα οποία η σεξουαλική διαστροφή πάντα παίζει κυρίαρχο ρόλο. Για παράδειγμα, στο μυθιστόρημά του Peeping Tom μας δίνει ηδονοβλεψία, στο The Act of Love μας πλασάρει μεγάλες δόσεις φετιχισμού. Όλοι οι ήρωες του Jacobson, όπως ο Philip Roth’s Portnoy, αποτελούν ευσεβείς αυνανιστές. Το να αυνανίζονται, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι το υποκατάστατό τους για την θρησκεία.
Το άρθρο του Jacobson υπέρ της διαστροφής δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα, στην οποία εμφανιζόταν ως τακτικός αρθρογράφος για πολλά χρόνια. Η ίδια Βρετανική εφημερίδα, η Independent, επίσης δημοσίευε για πολλά χρόνια τα άρθρα ενός άλλου Εβραίου συγγραφέα γνωστού ως Johann Hari που έδειχνε ανάλογη ικανότητα στην σεξουαλική διαστροφή. Το 2002 ο Hari έγραψε το περίφημο άρθρο για την Guardian, Forbidden Love (Απαγορευμένη Αγάπη), στο οποίο έγραφε καλά λόγια για την αιμομιξία.
Ένας αυτο-ομολογούμενος λογοκλόπος, ο Hari έλαβε το Βραβείο Orwell δολίως το 2008, με την πλήρη υποστήριξη του εκδότη της εφημερίδας του, ο οποίος βεβαίωσε για την ειλικρίνειά του. Αναγκάστηκε να επιστρέψει το βραβείο το 2011, όταν πήρε έκταση η λογοκλοπή του και άλλες διπροσωπίες του που φανερώθηκαν. Για παράδειγμα, είχε δημιουργήσει πολλές ιστορίες για την Independent, συμπεριλαμβανομένων φρικαλεοτήτων στην Αφρική, κάνοντας την φαντασία γεγονός. Αργότερα, για να τα κάνει χειρότερα, αυτός ο ακτιβιστής των δικαιωμάτων των γκέι και ναζιάρης ομοφυλόφιλος, παρουσιάστηκε ως ο συγγραφέας γκέι πορνό αιμομιξίας.
Αναλογιστείτε τώρα αυτή την περίεργη σύμπτωση: δύο Εβραίοι συγγραφείς, και οι δύο υποστηρικτές της σεξουαλικής διαστροφής, έλαβαν μεγάλα λογοτεχνικά βραβεία σε σύντομο χρονικό διάστημα (το 2008 και το 2010), δίνοντας έτσι έναν αέρα νομιμότητας και αίγλης στη σεξουαλική διαστροφή.
Αν σας απωθεί η ιδέα να κάνετε γκέι σεξ με τον αδελφό σας, μην ταράζεστε άσκοπα με την ανάγνωση του έργου του Hari “Πώς ο μικρός μου αδελφός έμαθε να είναι μια πόρνη”, που γράφτηκε υπό το μυστικό όνομα “David Rose”.
* * *
Τώρα προσπαθείστε να συνδέσετε τα σημεία: κατά το πέρας πολλών ετών, αυτοί οι δύο Εβραίοι συγγραφείς, ο Howard Jacobson και Johann Hari, και οι δύο από τους λάτρεις της αποκλίνουσας σεξουαλικότητας, ήταν τακτικοί αρθρογράφοι για την Independent, ο εκδότης της εφημερίδας ήταν επίσης Εβραίος: κάποιος Simon Kelner.
Και τώρα η μεγάλη έκπληξη: η Independent είναι επίσης εβραϊκής ιδιοκτησίας!
Εδώ, λοιπόν, είναι το μοτίβο: Εβραίοι αρθρογράφοι πιέζουν για την σεξουαλική διαστροφή, Εβραίος συντάκτης ενθαρρύνει την σεξουαλική διαστροφή, δημοσιεύοντας άρθρα τους, και η Εβραϊκή εφημερίδα μεγιστάνας προεδρεύει το ίδιο το οικοδόμημα της σεξουαλικής διαστροφής, καθιστώντας τα όλα δυνατά μέσω της ιδιοκτησίας της εφημερίδας.
Σε ποιον ανήκει η Independent;
Βγαίνει προς τα εμπρός ο Alexander Lebedev Yevgenievich, που απαριθμείται στο περιοδικό Forbes τον Μάιο του 2008 ως ο 358ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Εκτιμώμενη περιουσία: 3,1 δις δολάρια. Ο κ. Lebedev, ένας Ρώσος ολιγάρχης, έφυγε από τη Ρωσία με δισεκατομμύρια ρούβλια στην τσέπη, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήρθε στην εξουσία και αποφάσισε να ανακτήσει κάποιο μέρος από τον παράνομο πλούτο που ένας μικρός αριθμός μεγάλων πλούσιων Εβραίων είχε κλέψει από το ρωσικό θησαυροφυλάκιο.
Στις 25 Μαρτίου του 2010, ο Lebedev αγόρασε την Independent για μια ονομαστική αμοιβή 1 λίρας, με το γελοίο συμβολικό ποσό των £ 9.25m που θα έπρεπε να καταβληθεί λίγους μήνες αργότερα. Αυτό μου θυμίζει τον άλλο Ρώσο ολιγάρχη, τον Μιχαήλ Χοντορκόφσκι που καταδικάστηκε ως απατεώνας, ο οποίος το 1995 με στημένη δημοπρασία κατάφερε να κλέψει την μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου της Ρωσίας, την Yukos, η αξία της οποίας ανέρχονταν στα 40 δις δολάρια, για το γελοίο μικρό ποσό των 300 εκατομμυρίων δολαρίων, ένα απλό κλάσμα της αξίας του. (Δείτε εδώ)
Πώς το κάνουν;
Η υπόθεση του Frank Kameny
Ο ιδρυτής του κινήματος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στην Αμερική, ο Εβραίος πορνογράφος και υποστηρικτής της διαστροφής Frank Kameny ήταν η κύρια δύναμη πίεσης στην Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (το 1973) για τον επαναχαρακτηρισμό των ομοφυλοφιλικών δραστηριοτήτων ως “φυσιολογικό σεξ”. Μέχρι τότε θεωρούμενη ως μια κοινωνικά καταστροφική ψυχική ασθένεια που ήταν ιάσιμη, στην ομοφυλοφιλία μετά δόθηκε το πράσινο φως και για εκ νέου ταξινόμηση ως φυσιολογικός και υγιής “εναλλακτικός τρόπος ζωής”.
Εδώ είναι που ο Kameny λέει καλά πράγματα για την σεξουαλική διαστροφή:
Αν κάτι που κάποιος ορίζει αυθαίρετα ως «σεξουαλική διαστροφή» προσφέρει ευτυχία σε συναινούντες ενήλικους συμμετέχοντες, τότε η απόλαυσή της διαφυλάσσεται από τα βασικά στοιχεία της Αμερικανικότητας. Έτσι ας έχουμε περισσότερη και καλύτερη απόλαυση περισσότερων και καλύτερων σεξουαλικών διαστροφών, με οποιοδήποτε ορισμό, με όλο και περισσότερους ενήλικες που συναινούν. Όλοι θα είμαστε σε καλύτερη θέση έτσι. Και αυτή θα είναι η Αμερικανικότητα σε δράση…
Αφού έδωσε την επίσημη έγκρισή του για την σεξουαλική διαστροφή σε γενικές γραμμές, ο Kameny δίνει στην συνέχεια τις ευλογίες του στην κτηνοβασία. Ο ίδιος δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμος για σεξ με σκυλιά, μας λέει, αλλά δεν βλέπει κανένα λόγο για τον οποίο άλλοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν σεξουαλική επαφή με το κατοικίδιο της οικογένειάς τους, αν αυτό είναι που τους ανάβει:
Η κτηνοβασία δεν είναι του γούστου μου. Αλλά φαίνεται να είναι μια αβλαβής αδυναμία ή ιδιοσυγκρασία κάποιων ανθρώπων. Όσο το ζώο δεν ενοχλείται (και το ζώο σπάνια ενοχλείται), δεν με ενοχλεί, και δεν βλέπω γιατί κάποιος άλλος θα‘πρεπε να ενοχλείται. (Δείτε εδώ).
Πώς μπορεί ο Kameny να είναι τόσο σίγουρος ότι τα ζώα «δεν ενοχλούνται»; Τα έχει ρωτήσει; Όχι, τυχαία υποθέτει ότι είναι ευχαριστημένα. Αν είχε μελετήσει το βαβυλωνιακό Ταλμούδ, έκπληκτος θα μάθαινε ότι η κτηνοβασία απαγορευόταν σε μια γυναίκα, σε κάθε περίπτωση, αν και ήταν επιτρεπτό για τους άνδρες, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, μια σαφής περίπτωση δύο μέτρων και δύο σταθμών. “Αν μια γυναίκα επιτρέπει στον εαυτό της να αποτελέσει το αντικείμενό τους, είτε φυσικά είτε όχι, αυτή είναι ένοχη. Αλλά αν ένας άνδρας διαπράττει κτηνοβασία, είναι υπεύθυνος μόνο για σύνδεση με φυσικό τρόπο, αλλά όχι αλλιώς”. (Μετακινηθείτε προς τα κάτω για την εικόνα του Ταλμούδ, σελίδα 55α, εδώ).
Διευκρινίζοντας: Για μια γυναίκα, το σεξ με ένα ζώο είναι λάθος, σε κάθε περίπτωση, αν το σεξ είναι φυσικό ή αφύσικο. Για έναν άνδρα, από την άλλη πλευρά, το σεξ με ένα ζώο είναι λάθος μόνο όταν το σεξ είναι “φυσικό”. Δεν είναι λάθος όταν το σεξ είναι αφύσικο! Σκεφτείτε το μόνοι σας. Εγώ, ομολογώ, έχω μείνει άναυδη.
Όλοι έχουμε ακούσει την εβραϊκή λέξη chutzpah (αναίδεια), αλλά αποτελεί έκπληξη όταν μαθαίνουμε ότι αυτό το περίφημο σύμβολο των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ο Kameny έχει το θράσος να καταδικάζει τον Παντοδύναμο Θεό για την σεμνότυφη ομοφοβία του. Κουνώντας το δάχτυλό του στο Θεό της Βίβλου, ο Kameny τον περιγράφει ως “έναν αμαρτωλό φανατικό ομοφοβικό που χρειάζεται να μετανοήσει”.
Αναστεναγμός. Αυτό είναι το πρόβλημα με το Θεό. Αν ήταν λιγότερο φανατικός, θα είχε επιτρέψει στον Αδάμ και στον Στηβ να κάνουν σεξ – και να τεκνοποιούν.
Αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη όταν μαθαίνουμε ότι ο Πρόεδρος Obama προσφάτως είχε την υπέρτατη τιμή, αυτόν τον Εβραίο υποστηρικτή της κτηνοβασίας και πρότυπο της σεξουαλικής διαστροφής, να του στρώσει το κόκκινο χαλί στο Λευκό Οίκο, να του σφίξει το χέρι και να τον συγχαρεί για τα αξιοσημείωτα οφέλη που παραχώρησε στην ανθρωπότητα.
Σε μια δεξίωση για λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους, τρανσέξουαλ (ΛΟΑΤ) στο Οβάλ Γραφείο τον Ιούνιο του 2009, ο Πρόεδρος Obama συνεχάρη τον Frank Kameny, τον πρωτοπόρο για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και υποστηρικτή της σεξουαλικής διαστροφής, για την εξαιρετική συμβολή του στην κοινωνία. “Είμαστε περήφανοι για σένα, Φρανκ”, είπε, «και σου είμαστε ευγνώμονες για την ηγεσία σου». (Δείτε εδώ)
Σύνδεση πορνογραφίας και σεξουαλικού εγκλήματος
Σύμφωνα με τον Ραβίνο Samuel Dresner, ενός ορθόδοξου Εβραίου (γεννήθηκε το 1923 στο Σικάγο), οι ξεριζωμένοι Εβραίοι που αγωνίστηκαν στο Hollywood και ήταν πίσω από την προσοδοφόρα βιομηχανία του πορνό, ήταν όλοι «σφετεριστές της ηθικής και διαφθορείς του πολιτισμού». Πράγματι, η εβραϊκή ιστορία για τον Ραβίνο Dresner ήταν “μια μακρά μάχη κατά της σεξουαλικής παρεκτροπής”. (Δείτε εδώ και εδώ)
Ted Bundy, κατά συρροήν δολοφόνος: Σε μια συνέντευξη με τον ψυχολόγο των φυλακών του, τον James C. Dobson, ο Bundy ομολόγησε τις δολοφονίες πάνω από εκατό νεαρών γυναικών. Πολεμώντας σε ολόκληρη την ζωή του με τον εθισμό του στην πορνογραφία, αποκάλυψε πως είχε τροφοδοτήσει την παθολογική του συμπεριφορά. “Ζω στη φυλακή εδώ και πολύ καιρό”, ανέφερε ο κατά συρροήν δολοφόνος, “και έχω γνωρίσει πολλούς άνδρες που είχαν κίνητρο στην βία. Χωρίς εξαίρεση, κάθε ένας από αυτούς σχετίζονταν βαθύτατα με την πορνογραφία, απολύτως εξαρτημένος από τον εθισμό του. Ο ομοφυλόφιλος κατά συρροήν δολοφόνος Gary Bishop ήταν εξίσου ειλικρινής όσον αφορά στην αποκάλυψη ότι το πορνό τον είχε μετατρέψει σε σεξουαλικό εγκληματία. «Η πορνογραφία ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας για την πτώση μου», παραδέχτηκε.
Ίσως η πιο ανατριχιαστική και πειστική ιστορία ανθρώπου που το πορνό τον έκανε ένα σεξουαλικό εγκληματία είναι εκείνη του Thomas Schiro από το Evansville της Indiana, του οποίου η εμμονή με την πορνογραφία από την ηλικία των έξι ετών και μετά, συνοδευμένη από τον καταναγκαστικό αυνανισμό 10-12 φορές την ημέρα, τον οδήγησε σε μια έξαρση σεξουαλικών εγκλημάτων στη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. “Το μόνο πράγμα που έμενε σταθερό στο ολίσθημα του Schiro απέναντι στην απόλυτη βία ήταν η σταθερή χρήση του πορνογραφικού υλικού”, αναφέρει ο Δρ. Ε. Michael Jones. «Ήταν το αέριο που τροφοδότησε την εμμονή του» (Libido Dominandi, σ. 569).
«Η έκθεση στον ερωτισμό δεν έχει καμία επίπτωση στον ηθικό χαρακτήρα … .. Η αυξημένη διαθεσιμότητα ακραίου σεξουαλικού υλικού συνοδεύεται από μια μείωση στη συχνότητα εμφάνισης της σεξουαλικής εγκληματικότητας …. Δεν υπάρχουν ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι η έκθεση στο σεξουαλικό υλικό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση της παραβατικής ή ποινικής συμπεριφοράς». (Η έκθεση της Επιτροπής Lockhart σχετικά με την πορνογραφία. Libido Dominandi, σ. 558)
Σε έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη ή χώρος για την πορνογραφία. Το πορνό είναι ένα τοξικό προϊόν δυστοπίας. Κάθε κυβέρνηση που το επιτρέπει βρίσκεται υπό την κυριαρχία του κακού.
Πηγή:
http://www.theoccidentalobserver.net/2012/06/portraits-of-masters-of-porn-the-systematic-promotion-of-recreational-sex-sexual-callousness-and-sexual-deviancy/
http://offtherecord.net.gr
Το Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν η κύρια πηγή χρηματοδότησης
διαβαστε και φριξτε :
Κυρίαρχοι του Πορνό: Η Συστηματική Προώθηση της Αποκλίνουσας Σεξουαλικής Συμπεριφοράς
Alfred Kinsey, στο εξώφυλλο του περιοδικού Time, το 1953: “Η μόνη αφύσικη πράξη είναι αυτή που δεν μπορείτε να εκτελέσετε”.
Της Δρ. Lasha Darkmoon
Έρχεται ως ένα μεγάλο σοκ όταν μαθαίνεις ότι οι δύο από τους πατέρες της σεξουαλικής επανάστασης ήταν σεξουαλικά διεστραμμένοι, με μια ευαγγελική αποστολή στη ζωή: να μολύνουν την κοινωνία με τις εκκεντρικές ιδέες τους για να μετατρέψουν τον κόσμο σε ένα απέραντο αυνανιστήριο.
Αναφέρομαι στον πρωτοπόρο σεξολόγο ερευνητή του 20ου αιώνα Alfred Kinsey (1894-1956) και στον σύγχρονό του διαβόητο, καλτ ψυχαναλυτή Wilhelm Reich (1897-1957).
Βουτώντας μέσα στην επικίνδυνη φλυαρία του απατεώνα Φρόιντ -δείτε εδώ και εδώ-, ο Kinsey και ο Reich αγκάλιασαν και οι δύο ενθουσιωδώς την ελευθεριακή (laissez-faire) φροϋδική φιλοσοφία: “Υποστηρίζω μια ασύγκριτα πιο ελεύθερη σεξουαλική ζωή”. Όπως ο Βιεννέζος μέντοράς τους, θα ήταν σε πάρα πολύ ευχάριστη θέση να προσθέσουν, “Πού να ήξεραν οι Αμερικανοί – ότι τους φέρνουμε την πανούκλα!”
Πάνω στην αντίληψη του Kinsey ότι ”ο άνθρωπος είναι σεξουαλικό ον από τη γέννησή του”, βασίστηκε και Η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του 2011, η οποία αφορά έναν οδηγό 83 σελίδων υπό τον τίτλο “Κανόνες σεξουαλικής αγωγής στην Ευρώπη”, και προτρέπει στον παιδικό αυνανισμό και την διδασκαλία της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία.
Σύμφωνα με τον Φρόιντ και τους οπαδούς του, ο αντισημιτισμός ήταν μια παγκόσμια παθολογία που είχε τις ρίζες του στην σεξουαλική καταπίεση. Η θεραπεία του βρίσκεται στην “σεξουαλική απελευθέρωση”. Η θεωρία, στην πιο χοντροκομμένη και απλούστερη μορφή της, ισούται μ’ αυτό: αντί να τα βάζουμε με τους Εβραίους, γιατί να μην χαλαρώσουμε λίγο και να κάνουμε σεξ;
Η βασική υπόθεση εδώ είναι ότι το σεξ είναι ο μεγάλος απελευθερωτής και ότι όλες οι πολιτικές και οικονομικές απογοητεύσεις μπορούν να μετριαστούν με τη σεξουαλική δραστηριότητα – ιδίως με το εμμονικό και εθιστικό σεξ. Οι άνθρωποι που περνούν όλες τους τις ώρες στην αναζήτηση της σεξουαλικής διέγερσης, είναι προφανώς ακατάλληλοι για να οργανώσουν πογκρόμ, βουνά αιματηρών επαναστάσεων, ή να αποτελέσουν απειλή για τους πλούσιους και τους ισχυρούς.
Αυτή, με λίγα λόγια, ήταν η φιλοσοφία του Wilhelm Reich, του αρχιερέα της “βιομηχανίας του αυνανισμού”, για να δανειστώ μια φράση από το μεγαλειώδες έργο του E. Michael Jones, Libido Dominandi, όπου ο Kinsey και ο Reich εξετάζονται λεπτομερώς.
Το σεξ, σύμφωνα με τους φιλοσόφους της Σεξουαλικής Επανάστασης, εμπνευσμένοι από τον Reich, είναι η πανάκεια για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας: το νέο όπιο του λαού. Εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι. Εάν δεν μπορούν να έχουν θέσεις εργασίας, ασφάλεια, πληρότητα και ένα εφικτό σκοπό στη ζωή, ας τους αφήσουμε να κάνουν σεξ ως υποκατάστατο. Αν μη τι άλλο, το ψυχαγωγικό σεξ θα αποτελέσει έναν χρήσιμο αντιπερισπασμό και θα δώσει στους ανθρώπους κάτι να κάνουν.
Η υπόθεση κατά του Reich
Ένας ψυχαναγκαστικός αυνανιστής ο ίδιος, ο Reich πίστευε ότι ο αυνανισμός ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στην παραγωγή “ισορροπημένων” ατόμων χωρίς θρησκευτικές αναστολές ή αντισημιτικές συμπεριφορές. Το σημαντικό του εύρημα (εδώ και εδώ) ήταν ότι ο αυνανισμός και η θρησκευτική ζωή ήταν ασυμβίβαστα, εξού κι ο λόγος που υποστήριξε ότι ο αυνανισμός είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την εξάλειψη του θρησκευτικού ενστίκτου, το οποίο είχε θεωρηθεί ως το απόλυτο κακό.
”Αυτό που ανακάλυψε ο Reich ήταν μια θεμελιώδης αλήθεια της σεξουαλικής πολιτικής, όταν ανακαλύφθηκε από την Καθολική Εκκλησία πριν πολύ καιρό”, σχολιάζει ο Δρ. Ε. Michael Jones. “Είτε ο αυνανισμός καταστρέφει τη ζωή σας ως προσευχητή είτε η προσευχή καταστρέφει την ικανότητά σας να απολαύσετε τον αυνανισμό. Οι δύο δραστηριότητες, ψυχικά αλληλοαποκλείονται”. (Libido Dominandi, 259 σελ.) Όπως και πολλοί άλλοι ψυχαναλυτές, ο Reich είναι γνωστό ότι αυνάνιζε τις γυναίκες ασθενείς του σε θεραπευτικές συνεδρίες. “Η χαρά της ζωής και η απόλαυση του οργασμού είναι πανομοιότυπες”, λέει δογματικά, εξισώνοντας έτσι την άπειρη ευτυχία με την παροχή ενός άπειρου αριθμού οργασμών.
Ο Reich ήταν, για λογαριασμό του, όχι μόνο ένας ψυχαναγκαστικός αυνανιστής από την πρώιμη παιδική ηλικία, αλλά με δική του ομολογία διεστραμμένος με ευρεία σεξουαλικά ενδιαφέροντα. Ξεκινώντας τη σεξουαλική του δραστηριότητα κατά τη νεαρή ηλικία των τεσσάρων με την υπηρέτριά του η οποία του επέτρεπε να παίζει με το τριχωτό του αιδοίου της, έφτασε στο σημείο να αποπλανήσει την οικογενειακή μαγείρισσα στα εντεκάμισί του χρόνια. Ενώ ακόμα ήταν μικρό αγόρι, άρχισε να έχει αρρωστημένο ενδιαφέρον για τα ζώα του αγροκτήματος και θα μπορούσε να τον δει κανείς να παραμονεύει γύρω από τους στάβλους, όπου “τόνωνε τις φοράδες χώνοντας το μαστίγιο στους κόλπους τους”. Στα 15 άρχισε να επισκέπτεται πορνεία όπου οι αδηφάγες ορέξεις του τον έκαναν θέμα συζήτησης όλης της πόλης. Στην αυτοβιογραφία του περιγράφει την ανεξέλεγκτη λίμπιντό του:
Ήταν η ατμόσφαιρα, τα ρούχα, τα κόκκινα φώτα, η προκλητική γύμνια, η μυρωδιά των πορνών – δεν ξέρω! Ήμουν καθαρή αισθησιακή λαγνεία. Έπαψα να υπάρχω. Ήμουν όλος πέος! Δάγκωνα, έγδερνα, έσπρωχνα, και η κοπέλα πέρασε καλά μαζί μου! Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να ανιχνεύσω μέσα της…
Τροφοδοτώντας ένα αιμομικτικό πάθος για τη μητέρα του, την κατασκόπευε όταν έκανε σεξ με τον οικογενειακό δάσκαλο. “Χρειάζομαι μια γυναίκα”, έγραψε στο ημερολόγιό του, “η οποία να είναι και μητέρα και πόρνη”. Κάποτε είχε μπει στον πειρασμό να μπουκάρει στο δωμάτιο της μητέρας του, ενώ αυτή ήταν σε σεξουαλική επαφή με το δάσκαλό του, και να ζητήσει να είναι μέρος ενός τρίου:
Τους άκουσα να φιλιούνται, να ψιθυρίζουν, και το φοβερό τρίξιμο του κρεβατιού στο οποίο ξάπλωνε η μητέρα μου. Δέκα πόδια μακριά στεκόταν το παιδί της, ένας μάρτυρας στην ντροπή της …. Θυμάμαι, εκείνη την καταστροφική νύχτα ότι ήθελα να μπουκάρω μέσα στο δωμάτιο, αλλά κρατήθηκα από την σκέψη: θα μπορούσαν να με σκοτώσουν … Σύρθηκα πίσω στο κρεβάτι μου, χωρίς ελπίδα παρηγοριάς, το νεανικό μου πνεύμα έσπασε! Για πρώτη φορά, ένα βαθύ αίσθημα δυστυχίας και εγκατάλειψης με κυρίευσε …. (Σκέφτηκα ακόμη) να μπουκάρω μέσα και να απαιτήσω απ’ αυτήν να συνουσιαστεί και μαζί μου (ντροπή!), απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα το έλεγα στον πατέρα.
Όπως αποδείχθηκε, ενημέρωσε τον πατέρα του για τις απιστίες της μητέρας του, παραλείποντας να αναφέρει τους δικούς του αιμομικτικούς πόθους του για τη μητέρα του. Η απιστία του σε αυτήν γινόμενος πληροφοριοδότης, σε συνδυασμό με τη βάναυση κακομεταχείριση που αυτή έλαβε από τον τύραννο σύζυγό της Λεόν, την οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία. Κατάπιε μια πίντα (μισό λίτρο περίπου) απολυμαντικό, ένα κοινό οικιακό υγρό καθαρισμού, και πέθανε μαρτυρικά. Μια άλλη έκθεση συμπληρώνει τις παράξενες λεπτομέρειες για το υπόβαθρο αυτού του οικογενειακού επεισοδίου: “Κατάπιε το ένα δηλητήριο μετά το άλλο, ενώ ο Λεόν συνέχιζε να την χτυπά καθώς πέθανε”.
Ο Wilhelm Reich, ο γιος της, ο μετέπειτα διάσημος ψυχαναλυτής, ήταν μόλις 13 ετών τότε.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που θα γινόταν, όπως ο εξίσου διεστραμμένος σύγχρονός του Alfred Kinsey, ένας από τους νονούς της Σεξουαλικής Επανάστασης της δεκαετίας του 1960.
Από τους ομοίους των Kinsey και Reich, οι εύκολα εξαπατημένοι Αμερικανοί θα λάμβαναν οδηγίες για το πώς να συμπεριφέρονται σεξουαλικά.
Στο πλαίσιο της νεο-Φροϋδικής σχολής της ψυχανάλυσης, ο Reich έλαβε την ενθουσιώδη υποστήριξη ενός αριθμού ψυχιάτρων και συγγραφέων, πολλοί από τους οποίους ήταν μέρος της εβραϊκής ψυχαναλυτικής υποκουλτούρας που ήταν τόσο σημαντική για την ανέγερση μιας ισχυρής κριτικής του δυτικού πολιτισμού, φθάνοντας στην μέγιστη επιρροή τους στην μεταπολεμική εποχή: Herbert Marcuse, Erich Fromm, Adorno, Horkheimer, Alexander Lowen, Stanley Keleman, Moshe Feldenkreis, Ida Rolf, Paul Goodman, Norman Mailer, Allen Ginsberg, Saul Bellow, Fritz Perls και Arthur Janov (βλέπε εδώ και εδώ).
Ο Εβραίος πορνοστάρ Richard Pacheco, ο οποίος ήθελε να γίνει ραβίνος σε κάποια φάση και μάλιστα είχε υποβάλει αίτηση για ένταξη σε ένα ιεροδιδασκαλείο, ήταν ένας ένθερμος θαυμαστής του Reich, του οποίου τα βιβλία διάβαζε ένα προς ένα. Ο Reich επηρέασε προφανώς την τελική του απόφασή να γίνει πορνοστάρ και όχι ραβίνος. Όπως και ο μέντοράς του, ο Pacheco ήταν επίσης ένας αμετανόητος αυνανιστής. Όταν ρωτήθηκε αν εξακολουθεί ο ίδιος να παρακολουθεί πορνοταινίες τώρα που αποσύρθηκε από την υποκριτική και συνταξιοδοτήθηκε, αυτός απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Περιστασιακά θα δω από καμία να τον τινάξω αν η γυναίκα μου δεν είναι τριγύρω”.
Το 1954, στο απόγειο της εποχής McCarthy, ο Reich φυλακίστηκε με την κατηγορία της ιατρικής απάτης όταν προσπαθούσε να προωθήσει και να πουλήσει “κουτιά οργόνης”. Ελαφρώς μικρότερα από τηλεφωνικούς θαλάμους, αυτά ήταν μικροί θάλαμοι, στους οποίους πρότεινε οι ασθενείς να καθίσουν μέσα για σύντομα χρονικά διαστήματα για να εμποτιστούν με “κοσμικές ακτίνες”. Αυτά θα τους αναζωογονούσαν έλεγε σεξουαλικά, θα θεραπεύαν την ανικανότητα και τον καρκίνο, και θα ενεργούσαν σαν αντίδοτο στη δηλητηρίαση από την ακτινοβολία των UFO που (σύμφωνα με τον Reich) είχαν εισβάλει κρυφά στην γη. (Δείτε εδώ)
Σε συνέντευξη που πήρε από τον Einstein, ο Reich είπε με σιγουριά στον σπουδαίο αυτό άνθρωπο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον θεωρούσαν (τον Reich) τρελό. Ο Einstein απάντησε ξερά, “Μπορώ να το πιστέψω αυτό”.
Η υπόθεση κατά του Kinsey
Δεν αποτελεί καμία έκπληξη να μάθουμε ότι ο Kinsey, όπως ο Reich, ήταν επίσης ένας άπληστος καταναλωτής της πορνογραφίας, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να φωτογραφίσει το πέος του σε αρκετές περιστάσεις και να βάλει τη σύζυγό του να παίζει σε σπιτικές πορνοταινίες. Αγαπημένο καύχημά του ήταν ότι η συλλογή του δικού του Ινστιτούτου πορνογραφίας ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, η μεγαλύτερη στεγάζονταν στο Βατικανό. Ένα κακόβουλο ψέμα, αποδείχθηκε, δεδομένου ότι ήταν αρκετά εύκολο να αποδειχθεί ότι το Βατικανό δεν είχε καθόλου πορνό. (Βλέπε “την υπόθεση κατά του Kinsey” στο βιβλίο ”Degenerate Moderns: Modernity as Rationalized Sexual Misbehaviour”)
Πρέπει να τονιστεί ότι ο Alfred Kinsey, αν και γεννήθηκε και ανατράφηκε ως Χριστιανός, δεν ήταν μόνο ένας άθεος, με ένα δια βίου μίσος κατά του Χριστιανισμού εν γένει και της Καθολικής Εκκλησίας ιδίως, αλλά ήταν επίσης ένας Σιωνιστής που χρωστούσε την εντυπωσιακή του επιτυχία εξ ολοκλήρου στον οργανωμένο Εβραϊσμό.
Η απατηλή έρευνα που διεξήγαγε ο ίδιος, που αποσκοπούσε στο να καταστήσει την παρεκτροπή να φαίνεται σαν να είναι ο κανόνας, χορηγήθηκε γενναιόδωρα από το Ίδρυμα Rockefeller και άλλες κυριαρχικά Εβραικές οργανώσεις. (σελ. 340-341). “Μέχρι τη στιγμή που τον έκοψε το 1954”, ο Ε. Michael Jones μας λέει, “το Ίδρυμα Rockefeller είχε δώσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στα ταμεία του Ινστιτούτου Kinsey”.
Ο μόνος λόγος που αποφάσισαν να σταματήσουν τη χρηματοδότηση είναι ότι μέχρι τότε το Ινστιτούτο, που επιθυμούσε να διατηρήσει λαμπερή καθαρότητα της εικόνας του, δεν μπορούσε πλέον να αναλάβει τον κίνδυνο να σχετίζεται με τον Kinsey. Οι σκιερές εγκληματικές του δραστηριότητες με έναν ομοφυλόφιλο επιθετικό παιδεραστή, έναν διεστραμμένο που είχε κακοποιήσει και βασανίσει 800 παιδιά, ξαφνικά έκανε τον Kinsey persona non grata (βλέπε Ε. Michael Jones, Libido Dominandi, σελ. 327-337).
Σεξουαλικά διεστραμμένος του χειρότερου είδους, ο Kinsey μια φορά έχωσε μια οδοντόβουρτσα στην ουρήθρα του και μαγνητοσκόπησε τον εαυτό του και στη συνέχεια πρόσθεσε αυτό το διαμάντι στην πορνό συλλογή του. Ομοφυλόφιλος ο ίδιος με ένα ακόρεστο ενδιαφέρον για τα μικρά αγόρια, θα μετρούσε το πέος, τόσο σε ανάκλιση όσο και σε στύση, από κάθε αρσενικό που έπαιρνε συνέντευξη, κατά την διεξαγωγή της «έρευνάς» του. Γιατί; Κάποιος μπορεί μόνο να μαντέψει.
Ένα χρόνο πριν πεθάνει, ο Kinsey έκοψε την ακροβυστία του πέους του με ένα μαχαίρι τσέπης -σε μια άξεστη προσπάθεια- να κάνει περιτομή στον εαυτό του. Κανείς δεν ήταν σε θέση να καταλάβει γιατί το έκανε αυτό. Ο θάνατος του Kinsey, ωστόσο, έχει αποδοθεί στις σεξουαλικές ροπές του.
Η Δρ. Judith Reisman γράφει:
Από νωρίς ένας οπαδός και συνήγορος του αυνανισμού, ο Kinsey υπέστη ένα πρόωρο θάνατο που, τουλάχιστον εν μέρει, αποδίδεται σε «ορχίτιδα», μια θανατηφόρο λοίμωξη στους όρχεις του που ήταν το επακόλουθο πολύχρονης οργιαστικής αυτο-κακοποίησης.
Οι New York Times, που ανήκουν στην οικογένεια του Sulzberger και είναι γνωστοί ως το κύριο όργανο της αμερικανικής αριστερής / φιλελεύθερης προπαγάνδας, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους (όπως το Ίδρυμα Rockefeller) για την προώθηση του Kinsey και μετέτρεψαν το όνομά του σε μια οικιακή λέξη. Πράγματι, δεν αποτελεί έκπληξη όταν μαθαίνει κανείς ότι ο Arthur Hays Sulzberger, ο εκδότης των New York Times, ήταν στην πραγματικότητα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Rockefeller όλο το χρονικό διάστημα που ενέκρινε χρήματα για τα αμφίβολα πειράματα του Kinsey (Libido Dominandi, σ. 340).
Η πιο επικριτική και δίκαιη κριτικός του Kinsey, η Δρ. Judith Reisman, λέει τα εξής για την σχέση Kinsey-Rockefeller:
Το Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν η κύρια πηγή χρηματοδότησης για τον Kinsey, αν και είχε άφθονες, επανειλλημένες προειδοποιήσεις από φημισμένους στατιστικολόγους και κοινωνικούς επιστήμονες ότι η ψευδο-επιστήμη του Kinsey ήταν μια απάτη…
Ο Kinsey είναι ο δεύτερος μετά τον Δαρβίνο στο κοσμικό πάνθεον, και πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι αν εκτεθούν τα ψέματα του Kinsey αποτελεί μεγάλη επίθεση στην σεξουαλική επανάσταση και μια απειλή για την σεξουαλική ελευθερία που απολαμβάνουν ….
Ο Kinsey ισχυρίστηκε ότι έχει αποδείξει, με βάση τα διεστραμμένα δείγματα που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνά του, ότι το 95% των Αμερικανών ανδρών έχει εμπλακεί σε αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά και έτσι ήταν παραβάτες του σεξ ….
Ο Kinsey πίστευε ότι όλα είναι νόμιμα στο σεξ -παιδεραστία, κτηνοβασία, αιμομιξία, μοιχεία, πορνεία, ομαδικό σεξ, τρανσεξουαλισμός, σαδομαζοχισμός, και εργάστηκε για την ανατροπή όλων των νόμων που απαγόρευαν οποιαδήποτε από αυτές τις διαστροφές. (Δείτε εδώ)
Ο Kinsey βγήκε από το δρόμο του για να πάρει συνεντεύξεις από τα κατακάθια της κοινωνίας, που συχνάζουν σε φτωχογειτονιές, σε γκέι μπαρ, οίκους ανοχής και στις φυλακές. Από αυτές τις συνεντεύξεις σχημάτισε σαρωτικές γενικεύσεις σχετικά με τις σεξουαλικές συνήθειες του κοινωνικού συνόλου γενικότερα. Η μεθοδολογία του, θα μπορούσαμε να πούμε, ήταν εξωφρενική. Στο Gary, στην Ιντιάνα, για παράδειγμα, μάζεψε 71 περιστατικά, όλα βασισμένα σε συνεντεύξεις με μαύρες πόρνες. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό που αυτές οι γυναίκες του είπαν, o Kinsey ήταν προφανώς στην ευχάριστη θέση να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μέση Λευκή Αμερικανή νοικοκυρά ήταν μονίμως σε διέγερση – ακραία σεξουαλικά περιπετειώδης! Ο Αμερικανός ψυχολόγος Abraham Maslow το έθεσε πιο ήπια, όταν είπε, “Ολόκληρη η βάση για τα στατιστικά στοιχεία του Kinsey έχει αποδειχθεί ότι είναι επισφαλής.» (Libido Dominandi, σ. 322 και σ. 324)
Ο Δρ. Ε. Michael Jones είναι τόσο πεπεισμένος όσο η Δρ. Judith Reisman, ότι ο Kinsey ήταν πολύ περισσότερο από απλώς ένας αναιδής απατεώνας, ήταν στην πραγματικότητα ένας εγκληματίας: (Libido Dominandi σελ. 330) ένας εκβιαστής, ένας διεστραμμένος πορνογράφος, και ένας παιδόφιλος που αυνάνιζε μικρά παιδιά ως μέρος της λεγόμενης “έρευνάς” του.
Ένα τετράχρονο παιδί έτυχε “ειδικής χειραγώγησης” για είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Αυτό το παιδί πέτυχε 26 οργασμούς σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ένα άλλο 11 μηνών βρέφος είχε 14 “οργασμούς”, σύμφωνα με τον ορισμό του Kinsey, σε μια περίοδο 38 λεπτών, ή 1 οργασμό κάθε 2.7 λεπτά. (Ε. Michael Jones, Degenerate Moderns, σ. 106)
Δεν μπορεί να τονιστεί επαρκώς ότι όλη αυτή η εγκληματική δραστηριότητα υποστηρίχθηκε από τις γενναιόδωρες επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Rockefeller στο Ινστιτούτο Kinsey, που εξακολουθεί να ανθεί στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Με εύγλωττη αγανάκτηση, το καταστροφικό συμπέρασμα του Jones είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν οδηγηθεί στον γκρεμό όπως οι Γαδαρηνοί χοίροι από τον Kinsey και τους διεφθαρμένους υποστηρικτές του:
Η οικογένεια Rockefeller δεν υποστήριζε πάνω απ’ όλα παράνομες δραστηριότητες για την επίτευξη των σκοπών τους. … Ήταν πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τον ψυχολογικό πόλεμο ενάντια στους Αμερικανούς συμπατριώτες τους. … Το σεξ ήταν μέρος του οπλοστασίου του ψυχολογικού πολέμου, και το ενδιαφέρον τους στη στήριξη του Καθηγητή Kinsey του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα έδωσε όλες τις ενδείξεις ότι σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το όπλο στην αντιμετώπιση νέων εχθρών. (Libido Dominandi σελ. 313) …
Το Ινστιτούτο Kinsey είχε μπει τώρα στην πορνογραφική επιχείρηση και το Ίδρυμα Rockefeller πλήρωνε τον λογαριασμό. … Οι Rockefeller χρηματοδοτούσαν τις μαγνητοσκοπήσεις της κακοποίησης των παιδιών. (Libido Dominandi σελ. 336) …
Οι Rockefeller ενδιαφέρονταν για την κοινωνική μηχανική μέσω της χειραγώγησης της σεξουαλικότητας, και η έκθεση του Kinsey ήταν το όχημα που θα το καθιστούσε αυτό εφικτό στο κοντινό μέλλον, με τη συνεργασία μιας νωχελικής κουλτούρας των μέσων μαζικής ενημέρωσης. (Libido Dominandi σελ. 341)
Αν ο Kinsey εξακολουθεί να είναι ένας εθνικός ήρωας σήμερα, η απόλυτη αυθεντία σε ό,τι σχετίζεται με το σεξ, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε το Ίδρυμα Rockefeller γι’ αυτό το αξιόλογο κόλπο δημοσίων σχέσεων.
Και βέβαια, το Χόλυγουντ, το οποίο το 2004 του έφτιαξε μια προοδευτική ”αγιογραφία” για την προσφορά του στον πολιτισμό μας, με τον ηθοποιό Liam Neeson στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι περίεργες ιδιωτικές ζωές των ερευνητών του σεξ που εξαπάτησαν εκατομμύρια ανθρώπους να αγοράσουν τα βιβλία τους -εγκρίνοντας ενθουσιωδώς τις τρελές, κακές και επικίνδυνες ιδέες τους- απλά φτωχαίνει την πίστη.
Η σεξουαλική διαστροφή είναι καλή για σας: Η περίπτωση της εφημερίδας The Independent
Εδώ έχουμε έναν άλλο εκπρόσωπο της ελίτ των διανοουμένων, τον Βρετανό βραβευμένο συγγραφέα Howard Jacobson, ο οποίος συμπτωματικά είναι Εβραίος. Κι αυτός, επίσης, θα ήταν περήφανος να φορέσει ένα μπλουζάκι που θα φέρει το σύνθημα: Η σεξουαλική διαστροφή είναι καλή για σας!
Ο βραβευμένος συγγραφέας Howard Jacobson λέει μια καλή κουβέντα για την σεξουαλική διαστροφή:
Μόνο όταν διερευνούμε τα εξωτερικά όρια των σεξουαλικών μας επιθυμιών γινόμαστε πληρέστερα ανθρώπινοι. Είμαστε όλοι άρρωστοι με τον τρόπο μας… Όταν δεν κοίταζε πορνογραφία ή όταν δεν συνέγραφε “Την Δίκη”, ο Κάφκα επισκέπτονταν οίκους ανοχής. Είμαι ευγνώμων για τον σκοπό του και για την λογοτεχνία του. Αισθάνομαι για την πορνεία, όπως και για την πορνογραφία–ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να ωφελείται από οτιδήποτε είναι προσφορά …
Γινόμαστε λίγο πιο ελεύθεροι όταν διαβάζουμε το “Χίλιες μέρες των Σοδόμων” του Ντε Σαντ, αν και γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε στην ανομία της … Πρέπει να βρούμε το χώρο για να σκεφτούμε, και όπου είναι δυνατόν να δράσουμε, επαναστατικά, να αρνηθούμε όλες τις προσπάθειες που μας περιορίζουν στην κόλαση του κανονικού…
Είμαστε παράξενα πλάσματα, κατά ένα μέρος άγγελοι αντανάκλασης, κατά ένα άλλο μέρος θηρία που γρατζουνούν την γη. Είναι πάρα πολύ σκληρό, ότι ένα τυχαίο και ιδιόρρυθμο είδος όπως είμαστε εμείς θα έπρεπε ποτέ να σκεφτούμε ότι υπάρχει ένας σωστός και ένας λάθος τρόπος να καθοδηγούμε τους εαυτούς μας σεξουαλικά, σαν να υπήρχε κάποιος θεϊκός τρόπος που θα είμασταν υποχρεωμένοι να ακολουθούμε. Δεν λέω ότι το να φτάσουμε σε δαιμονικό επίπεδο, ή απλά στο αποκλίνον, θα μας έκανε αναγκαστικά ευτυχισμένους … αλλά το φυσιολογικό και το στενό δεν έκανε ποτέ κανέναν τίποτα άλλο, παρά μίζερο. – Howard Jacobson, In Praise of Perversion (Εγκώμιο στη διαστροφή).
Σύμφωνα με αυτό οι αμετανόητοι υποστηρικτές της σεξουαλικής διαστροφής, θεωρούν ότι το να είσαι σεξουαλικά φυσιολογικός είναι “κόλαση”. Προσθέστε αλατοπίπερο στη ζωή σας, χρησιμοποιώντας τις πόρνες και την πορνογραφία. Ένας άντρας, μετά από όλα αυτά, “θα έπρεπε να χρησιμοποιεί ό,τι είναι σε προσφορά”.
Ο Howard Jacobson είναι ένας Εβραίος συγγραφέας που έχει γράψει μυθιστορήματα, στα οποία η σεξουαλική διαστροφή πάντα παίζει κυρίαρχο ρόλο. Για παράδειγμα, στο μυθιστόρημά του Peeping Tom μας δίνει ηδονοβλεψία, στο The Act of Love μας πλασάρει μεγάλες δόσεις φετιχισμού. Όλοι οι ήρωες του Jacobson, όπως ο Philip Roth’s Portnoy, αποτελούν ευσεβείς αυνανιστές. Το να αυνανίζονται, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι το υποκατάστατό τους για την θρησκεία.
Το άρθρο του Jacobson υπέρ της διαστροφής δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα, στην οποία εμφανιζόταν ως τακτικός αρθρογράφος για πολλά χρόνια. Η ίδια Βρετανική εφημερίδα, η Independent, επίσης δημοσίευε για πολλά χρόνια τα άρθρα ενός άλλου Εβραίου συγγραφέα γνωστού ως Johann Hari που έδειχνε ανάλογη ικανότητα στην σεξουαλική διαστροφή. Το 2002 ο Hari έγραψε το περίφημο άρθρο για την Guardian, Forbidden Love (Απαγορευμένη Αγάπη), στο οποίο έγραφε καλά λόγια για την αιμομιξία.
Ένας αυτο-ομολογούμενος λογοκλόπος, ο Hari έλαβε το Βραβείο Orwell δολίως το 2008, με την πλήρη υποστήριξη του εκδότη της εφημερίδας του, ο οποίος βεβαίωσε για την ειλικρίνειά του. Αναγκάστηκε να επιστρέψει το βραβείο το 2011, όταν πήρε έκταση η λογοκλοπή του και άλλες διπροσωπίες του που φανερώθηκαν. Για παράδειγμα, είχε δημιουργήσει πολλές ιστορίες για την Independent, συμπεριλαμβανομένων φρικαλεοτήτων στην Αφρική, κάνοντας την φαντασία γεγονός. Αργότερα, για να τα κάνει χειρότερα, αυτός ο ακτιβιστής των δικαιωμάτων των γκέι και ναζιάρης ομοφυλόφιλος, παρουσιάστηκε ως ο συγγραφέας γκέι πορνό αιμομιξίας.
Αναλογιστείτε τώρα αυτή την περίεργη σύμπτωση: δύο Εβραίοι συγγραφείς, και οι δύο υποστηρικτές της σεξουαλικής διαστροφής, έλαβαν μεγάλα λογοτεχνικά βραβεία σε σύντομο χρονικό διάστημα (το 2008 και το 2010), δίνοντας έτσι έναν αέρα νομιμότητας και αίγλης στη σεξουαλική διαστροφή.
Αν σας απωθεί η ιδέα να κάνετε γκέι σεξ με τον αδελφό σας, μην ταράζεστε άσκοπα με την ανάγνωση του έργου του Hari “Πώς ο μικρός μου αδελφός έμαθε να είναι μια πόρνη”, που γράφτηκε υπό το μυστικό όνομα “David Rose”.
* * *
Τώρα προσπαθείστε να συνδέσετε τα σημεία: κατά το πέρας πολλών ετών, αυτοί οι δύο Εβραίοι συγγραφείς, ο Howard Jacobson και Johann Hari, και οι δύο από τους λάτρεις της αποκλίνουσας σεξουαλικότητας, ήταν τακτικοί αρθρογράφοι για την Independent, ο εκδότης της εφημερίδας ήταν επίσης Εβραίος: κάποιος Simon Kelner.
Και τώρα η μεγάλη έκπληξη: η Independent είναι επίσης εβραϊκής ιδιοκτησίας!
Εδώ, λοιπόν, είναι το μοτίβο: Εβραίοι αρθρογράφοι πιέζουν για την σεξουαλική διαστροφή, Εβραίος συντάκτης ενθαρρύνει την σεξουαλική διαστροφή, δημοσιεύοντας άρθρα τους, και η Εβραϊκή εφημερίδα μεγιστάνας προεδρεύει το ίδιο το οικοδόμημα της σεξουαλικής διαστροφής, καθιστώντας τα όλα δυνατά μέσω της ιδιοκτησίας της εφημερίδας.
Σε ποιον ανήκει η Independent;
Βγαίνει προς τα εμπρός ο Alexander Lebedev Yevgenievich, που απαριθμείται στο περιοδικό Forbes τον Μάιο του 2008 ως ο 358ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Εκτιμώμενη περιουσία: 3,1 δις δολάρια. Ο κ. Lebedev, ένας Ρώσος ολιγάρχης, έφυγε από τη Ρωσία με δισεκατομμύρια ρούβλια στην τσέπη, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήρθε στην εξουσία και αποφάσισε να ανακτήσει κάποιο μέρος από τον παράνομο πλούτο που ένας μικρός αριθμός μεγάλων πλούσιων Εβραίων είχε κλέψει από το ρωσικό θησαυροφυλάκιο.
Στις 25 Μαρτίου του 2010, ο Lebedev αγόρασε την Independent για μια ονομαστική αμοιβή 1 λίρας, με το γελοίο συμβολικό ποσό των £ 9.25m που θα έπρεπε να καταβληθεί λίγους μήνες αργότερα. Αυτό μου θυμίζει τον άλλο Ρώσο ολιγάρχη, τον Μιχαήλ Χοντορκόφσκι που καταδικάστηκε ως απατεώνας, ο οποίος το 1995 με στημένη δημοπρασία κατάφερε να κλέψει την μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου της Ρωσίας, την Yukos, η αξία της οποίας ανέρχονταν στα 40 δις δολάρια, για το γελοίο μικρό ποσό των 300 εκατομμυρίων δολαρίων, ένα απλό κλάσμα της αξίας του. (Δείτε εδώ)
Πώς το κάνουν;
Η υπόθεση του Frank Kameny
Ο ιδρυτής του κινήματος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στην Αμερική, ο Εβραίος πορνογράφος και υποστηρικτής της διαστροφής Frank Kameny ήταν η κύρια δύναμη πίεσης στην Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (το 1973) για τον επαναχαρακτηρισμό των ομοφυλοφιλικών δραστηριοτήτων ως “φυσιολογικό σεξ”. Μέχρι τότε θεωρούμενη ως μια κοινωνικά καταστροφική ψυχική ασθένεια που ήταν ιάσιμη, στην ομοφυλοφιλία μετά δόθηκε το πράσινο φως και για εκ νέου ταξινόμηση ως φυσιολογικός και υγιής “εναλλακτικός τρόπος ζωής”.
Εδώ είναι που ο Kameny λέει καλά πράγματα για την σεξουαλική διαστροφή:
Αν κάτι που κάποιος ορίζει αυθαίρετα ως «σεξουαλική διαστροφή» προσφέρει ευτυχία σε συναινούντες ενήλικους συμμετέχοντες, τότε η απόλαυσή της διαφυλάσσεται από τα βασικά στοιχεία της Αμερικανικότητας. Έτσι ας έχουμε περισσότερη και καλύτερη απόλαυση περισσότερων και καλύτερων σεξουαλικών διαστροφών, με οποιοδήποτε ορισμό, με όλο και περισσότερους ενήλικες που συναινούν. Όλοι θα είμαστε σε καλύτερη θέση έτσι. Και αυτή θα είναι η Αμερικανικότητα σε δράση…
Αφού έδωσε την επίσημη έγκρισή του για την σεξουαλική διαστροφή σε γενικές γραμμές, ο Kameny δίνει στην συνέχεια τις ευλογίες του στην κτηνοβασία. Ο ίδιος δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμος για σεξ με σκυλιά, μας λέει, αλλά δεν βλέπει κανένα λόγο για τον οποίο άλλοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν σεξουαλική επαφή με το κατοικίδιο της οικογένειάς τους, αν αυτό είναι που τους ανάβει:
Η κτηνοβασία δεν είναι του γούστου μου. Αλλά φαίνεται να είναι μια αβλαβής αδυναμία ή ιδιοσυγκρασία κάποιων ανθρώπων. Όσο το ζώο δεν ενοχλείται (και το ζώο σπάνια ενοχλείται), δεν με ενοχλεί, και δεν βλέπω γιατί κάποιος άλλος θα‘πρεπε να ενοχλείται. (Δείτε εδώ).
Πώς μπορεί ο Kameny να είναι τόσο σίγουρος ότι τα ζώα «δεν ενοχλούνται»; Τα έχει ρωτήσει; Όχι, τυχαία υποθέτει ότι είναι ευχαριστημένα. Αν είχε μελετήσει το βαβυλωνιακό Ταλμούδ, έκπληκτος θα μάθαινε ότι η κτηνοβασία απαγορευόταν σε μια γυναίκα, σε κάθε περίπτωση, αν και ήταν επιτρεπτό για τους άνδρες, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, μια σαφής περίπτωση δύο μέτρων και δύο σταθμών. “Αν μια γυναίκα επιτρέπει στον εαυτό της να αποτελέσει το αντικείμενό τους, είτε φυσικά είτε όχι, αυτή είναι ένοχη. Αλλά αν ένας άνδρας διαπράττει κτηνοβασία, είναι υπεύθυνος μόνο για σύνδεση με φυσικό τρόπο, αλλά όχι αλλιώς”. (Μετακινηθείτε προς τα κάτω για την εικόνα του Ταλμούδ, σελίδα 55α, εδώ).
Διευκρινίζοντας: Για μια γυναίκα, το σεξ με ένα ζώο είναι λάθος, σε κάθε περίπτωση, αν το σεξ είναι φυσικό ή αφύσικο. Για έναν άνδρα, από την άλλη πλευρά, το σεξ με ένα ζώο είναι λάθος μόνο όταν το σεξ είναι “φυσικό”. Δεν είναι λάθος όταν το σεξ είναι αφύσικο! Σκεφτείτε το μόνοι σας. Εγώ, ομολογώ, έχω μείνει άναυδη.
Όλοι έχουμε ακούσει την εβραϊκή λέξη chutzpah (αναίδεια), αλλά αποτελεί έκπληξη όταν μαθαίνουμε ότι αυτό το περίφημο σύμβολο των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ο Kameny έχει το θράσος να καταδικάζει τον Παντοδύναμο Θεό για την σεμνότυφη ομοφοβία του. Κουνώντας το δάχτυλό του στο Θεό της Βίβλου, ο Kameny τον περιγράφει ως “έναν αμαρτωλό φανατικό ομοφοβικό που χρειάζεται να μετανοήσει”.
Αναστεναγμός. Αυτό είναι το πρόβλημα με το Θεό. Αν ήταν λιγότερο φανατικός, θα είχε επιτρέψει στον Αδάμ και στον Στηβ να κάνουν σεξ – και να τεκνοποιούν.
Αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη όταν μαθαίνουμε ότι ο Πρόεδρος Obama προσφάτως είχε την υπέρτατη τιμή, αυτόν τον Εβραίο υποστηρικτή της κτηνοβασίας και πρότυπο της σεξουαλικής διαστροφής, να του στρώσει το κόκκινο χαλί στο Λευκό Οίκο, να του σφίξει το χέρι και να τον συγχαρεί για τα αξιοσημείωτα οφέλη που παραχώρησε στην ανθρωπότητα.
Σε μια δεξίωση για λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους, τρανσέξουαλ (ΛΟΑΤ) στο Οβάλ Γραφείο τον Ιούνιο του 2009, ο Πρόεδρος Obama συνεχάρη τον Frank Kameny, τον πρωτοπόρο για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και υποστηρικτή της σεξουαλικής διαστροφής, για την εξαιρετική συμβολή του στην κοινωνία. “Είμαστε περήφανοι για σένα, Φρανκ”, είπε, «και σου είμαστε ευγνώμονες για την ηγεσία σου». (Δείτε εδώ)
Σύνδεση πορνογραφίας και σεξουαλικού εγκλήματος
Σύμφωνα με τον Ραβίνο Samuel Dresner, ενός ορθόδοξου Εβραίου (γεννήθηκε το 1923 στο Σικάγο), οι ξεριζωμένοι Εβραίοι που αγωνίστηκαν στο Hollywood και ήταν πίσω από την προσοδοφόρα βιομηχανία του πορνό, ήταν όλοι «σφετεριστές της ηθικής και διαφθορείς του πολιτισμού». Πράγματι, η εβραϊκή ιστορία για τον Ραβίνο Dresner ήταν “μια μακρά μάχη κατά της σεξουαλικής παρεκτροπής”. (Δείτε εδώ και εδώ)
Ted Bundy, κατά συρροήν δολοφόνος: Σε μια συνέντευξη με τον ψυχολόγο των φυλακών του, τον James C. Dobson, ο Bundy ομολόγησε τις δολοφονίες πάνω από εκατό νεαρών γυναικών. Πολεμώντας σε ολόκληρη την ζωή του με τον εθισμό του στην πορνογραφία, αποκάλυψε πως είχε τροφοδοτήσει την παθολογική του συμπεριφορά. “Ζω στη φυλακή εδώ και πολύ καιρό”, ανέφερε ο κατά συρροήν δολοφόνος, “και έχω γνωρίσει πολλούς άνδρες που είχαν κίνητρο στην βία. Χωρίς εξαίρεση, κάθε ένας από αυτούς σχετίζονταν βαθύτατα με την πορνογραφία, απολύτως εξαρτημένος από τον εθισμό του. Ο ομοφυλόφιλος κατά συρροήν δολοφόνος Gary Bishop ήταν εξίσου ειλικρινής όσον αφορά στην αποκάλυψη ότι το πορνό τον είχε μετατρέψει σε σεξουαλικό εγκληματία. «Η πορνογραφία ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας για την πτώση μου», παραδέχτηκε.
Ίσως η πιο ανατριχιαστική και πειστική ιστορία ανθρώπου που το πορνό τον έκανε ένα σεξουαλικό εγκληματία είναι εκείνη του Thomas Schiro από το Evansville της Indiana, του οποίου η εμμονή με την πορνογραφία από την ηλικία των έξι ετών και μετά, συνοδευμένη από τον καταναγκαστικό αυνανισμό 10-12 φορές την ημέρα, τον οδήγησε σε μια έξαρση σεξουαλικών εγκλημάτων στη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. “Το μόνο πράγμα που έμενε σταθερό στο ολίσθημα του Schiro απέναντι στην απόλυτη βία ήταν η σταθερή χρήση του πορνογραφικού υλικού”, αναφέρει ο Δρ. Ε. Michael Jones. «Ήταν το αέριο που τροφοδότησε την εμμονή του» (Libido Dominandi, σ. 569).
«Η έκθεση στον ερωτισμό δεν έχει καμία επίπτωση στον ηθικό χαρακτήρα … .. Η αυξημένη διαθεσιμότητα ακραίου σεξουαλικού υλικού συνοδεύεται από μια μείωση στη συχνότητα εμφάνισης της σεξουαλικής εγκληματικότητας …. Δεν υπάρχουν ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι η έκθεση στο σεξουαλικό υλικό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση της παραβατικής ή ποινικής συμπεριφοράς». (Η έκθεση της Επιτροπής Lockhart σχετικά με την πορνογραφία. Libido Dominandi, σ. 558)
Σε έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη ή χώρος για την πορνογραφία. Το πορνό είναι ένα τοξικό προϊόν δυστοπίας. Κάθε κυβέρνηση που το επιτρέπει βρίσκεται υπό την κυριαρχία του κακού.
Πηγή:
http://www.theoccidentalobserver.net/2012/06/portraits-of-masters-of-porn-the-systematic-promotion-of-recreational-sex-sexual-callousness-and-sexual-deviancy/
http://offtherecord.net.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.