Η επικαιρότητα με το μάτι ενός αγιορείτου Βιώνουμε ένα μοναδικό οικουμενιστικό σύμπλεγμα

«Πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν ουκ έστιν ποιών χρηστότητα ουκ έστιν
έως ενός». Η γνωστή αυτή ρήση σίγουρα δε χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση προκειμένου να γίνει κατανοητή. Όσο λιτά, άλλο τόσο σαφέστατα διατυπώνει μία πικρή αλήθεια –ιδιαίτερα αντιληπτή επί των ημερών μας, ότι δηλαδή η κρατούσα «εκκλησία» όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και όσες άλλες αυτοεπικαλούνται «ορθόδοξες» έχουν παρεκκλίνει της Ορθοδόξου γραμμής και αγιοπατερικής διδασκαλίας και έχουν συνταχθεί εκούσια πάντα στο άρμα της κολάσεως που ονομάζεται οικουμενισμός.
Καθημερινά ο κλοιός σφίγγει, το αμφιβάλει κανείς; Όλοι δέχονται πιέσεις, ο καθένας μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο είναι ενταγμένος και δραστηριοποιείται.
Το κλίμα το οποίο επικρατεί και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα, είναι ότι όλοι οι πολίτες οφείλουν να συμφωνούν με το οτιδήποτε αποφασίζεται από «πάνω», από τα υφιστάμενα παντοδύναμα κέντρα αποφάσεων, όποια κι αν είναι αυτά. Η πλυση εγκεφάλου η οποία μεθοδεύεται προς τον σκοπό αυτό, είναι φοβερή! Υπάρχει τέτοιου μεγέθους τρομολαγνεία, ώστε ο μέσος πολίτης θεωρεί ότι εάν διαφωνήσει θα περιθωριοποιηθεί, εάν τολμήσει να αμφισβητήσει θα απορριφθεί, εάν επιχειρήσει να ελέγξει θα εκμηδενισθεί… Ποιό είναι λοιπόν το μήνυμα που προωθείται; Θέλεις να επιβιώσεις; Υποτάξου! Θέλεις να έχεις πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές όπως περίθαλψη, εκπαίδευση, ασφάλεια; Οφείλεις να συμμορφώνεσαι σε οτιδήποτε σου προτάσσεται. Θελεις να έχεις να φας; Πρέπει να μας κάνεις τυφλή υπακοή! Κι όλα αυτά χωρίς να αμφισβητείς, χωρίς να εναντιώνεσαι…
Κι όταν αυτό το βλέπουμε στην καθημερινότητα των Ελλήνων οι οποίοι εξαναγκάζονται να υποτάσσονται στα όσα οι ξένοι τους
Φάκελος «Οικουμενισμός»
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ 73
έχουν επιβάλλει, χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν ερωτηθεί (αναφερόμαστε στα περιβόητα αντιλαϊκά η μάλλον διαβολικά οικονομικά μέτρα τα οποία τα ξένα κέντρα αποφάσεων έχουν καταφέρει να εφαρμόσουν στην πάλαι ποτέ ελεύθερη χώρα μας), μην σας φανεί παράξενο εάν μαθαίνατε ότι το ίδιο προδοτικό σύμπλεγμα και οι ίδιες μέθοδοι κοινωνικής χειραγώγησης εφαρμόζονται και από την κρατικοδίαιτη νεοημερολογίτικη «εκκλησία» πάνω στον Ελληνικό λαό! Ναι, μην σας κάνει εντύπωση…
Διαβάστε λοιπόν τις μεθόδους κοινωνικής μηχανικής, τις οποίες εφαρμόζουν εξίσου τα γεράκια της παγκοσμιοποίησης και τα γεράκια του οικουμενισμού που κατοικοεδρεύουν στα παλάτια των Βρυξελλών και του Φαναρίου αντίστοιχα, και φρίξτε!
Αρχίζουμε λοιπόν…
Θυμάστε τι είχε συμβεί στην Ελλάδα μας πριν εισβάλλει η τρόικα; Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα τσιράκια της παγκοσμιοποίησης προπαγάνδιζαν σε καθημερινή βάση τις συνέπειες και το δήθεν χάος το οποίο θα επικρατούσε στη χώρα μας, σε περίπτωση άρνησης της Ελληνικής κοινωνίας να «συνεργαστεί» (διάβαζε καλύτερα: να υποταχθεί) στην τρόικα.
Για αρκετούς μήνες, όποιο κανάλι, όποια εφημερίδα, όποιο ραδιοφωνικό σταθμο κι αν παρακολουθούσατε, θα ερχόσασταν αντιμέτωποι με ένα …τσουνάμι εσχατολογικών σεναρίων, τα οποία περιελάμβαναν το ενδεχόμενο οικονομικής κατάρρευσης, το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας, το ενδεχόμενο κοινωνικών αναταραχών, το ενδεχόμενο εθνικής κρίσης και άλλα πολλά … «ενδεχόμενα»!
Η κατάληξη; Μετά από αυτόν τον καλοστημένο βομβαρδισμό «ενδεχομένων» και την ατέρμονη καταστροφολογία, ο απλός πολίτης μουδιασμένος, απελπισμένος και τρομοκρατημένος, θεωρούσε ως μονόδρομο σωτηρίας τις προτεινόμενες λύσεις των γερακιών της παγκοσμιοποίησης. Και τα κατάφεραν!
Για ρίξτε τώρα μια ματιά και στον χώρο της κρατούσης «εκκλησίας». Το ζητούμενο εδώ και χρόνια είναι να συναινέσει ο απλός κόσμος στην ξέφρενη οικουμενιστική πορεία την οποία οι διάφορες «αυτοκέφαλες εκκλησίες» και τα «πατριαρχεία» ακολουθούν. Στόχος;
Η ένωση με τον Πάπα αρχικά και η πανθρησκεία μετέπειτα. Πολλοί βλέπουν τα οικουμενιστικά θέατρα και τις εμετικές συμπροσευχές μεταξύ «ορθοδόξων νεοημερολογιτών» και πάσης φύσεως αιρετικών και θέλουν να αποτειχιστούν από τους προδότες, θέλουν να απαγκιστρωθούν από το σκοτεινό – εωσφορικό άρμα του νεοημερολοτισμού – οικουμενισμού και να ενταχθούν στην ευλογία του πατρώου εορτολογίου.
Τι κάνουν όμως τα τσακάλια του οικουμενισμού; Ακριβώς ο,τι μας έκαναν και τα τσακάλια των ξένων … μεγάλων οικονομικών οίκων (τρομάρα τους) για να μας πείσουν να γαντζωθούμε πάνω τους, όχι βέβαια για να σωθούμε, αλλά για να βουλιάξουμε μαζί τους ασφαλέστερα και χωρίς ελπίδα σωτηρίας…
Έτσι, κατά μίμηση των πρώτων, αρχίζουν κι αυτοί έναν πόλεμο τρομολαγνείας άνευ προηγουμένου…
Βλέπετε, σε αυτά είναι… άφταστοι!
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ74

Τι κάνουν λοιπόν; Αρχίζει ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης και ειδικά των πιστών του νέου ημερολογίου με το καλοσχεδιασμένο προπαγανδιστικό υλικό. Εγκύκλιοι, ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις, άρθρα, πανεπιστημιακές διατριβές, «ερμηνείες» ιερών κανόνων, προπαντός δηλώσεις και ομιλίες μεγαλόσχημων «μεγαλοδεσποτάδων» και «πατριαρχάδων» επιστρατεύονται προκειμένου να πείσουν τα πλήθη σχετικά με την σπουδαιότητα του θέματος της μνημόνευσης του ονόματος του κ. Βαρθολομαίου.
Έχετε ακούσει ποτέ για την νεοπατερική… «τρομοκρατία»; Αν όχι, επιτρέψτε μας να σας την συστήσουμε… Είναι η κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των σύγχρονων οικουμενιστών διεστραμμένη ερμηνεία και επεξήγηση των πατερικών κειμένων, με απώτερο σκοπό την ματαίωση κάθε απόπειρας διακοπής πνευματικής επικοινωνίας με οικουμενιστές «επισκόπους»…
Και επειδή αυτή η πνευματική επικοινωνία εκδηλώνεται κυρίως μέσα από την μνημόνευση του ονόματος του κάθε «επισκόπου» κατά τις διάφορες εκκλησιαστικές ακολουθίες, η προσπάθεια των οικουμενιστών επικεντρώνεται σε αυτό ακριβώς το σημείο, στο να αποδείξουν δηλαδή με ψευδοεπιχειρήματα και ψευδοσυλλογισμους, ότι οφείλουμε να υπακούμε και να μνημονεύουμε αδιακρίτως κάθε «επίσκοπο» και «πατριάρχη», έστω κι αν κηρύττει αίρεση! Ας δούμε μερικές περιπτώσεις:
Το τραγικό παράδειγμα του «μητροπολίτου» Γόρτυνος
Ο κ. Ιερεμίας δεν είναι μόνον «επίσκοπος» Γόρτυνος, αλλά και Πανεπιστημιακός δάσκαλος. Γι’ αυτό είναι διπλή η αυθαιρεσία στην οποία επιδόθηκε σε πρόσφατο ατυχές Κυριακάτικο Εγκύκλιο κήρυγμά του, το οποίο δημοσιεύτηκε ευρέως και στο οποίο αυθαιρετεί αλλοιώνοντας και παρερμηνεύοντας τους Ιερους Κανόνες, σύμφωνα με την άποψή του.
Παραθέτουμε εισαγωγική τμήματα των βαρύγδουπων δηλώσεών του, τις οποίες ο ίδιος προκλητικά παραβαίνει:
«Την Ορθόδοξη πίστη μας να την διαφυλάξουμε ακριβώς όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες μας, χωρίς να την αλλοιώσουμε
ούτε στο παραμικρό... Δεν πρέπει να είμαστε δειλοί για την πίστη μας• προπαντός δε εμείς οι Επίσκοποι πρέπει να δίδουμε καλή μαρτυρία γι᾽ αυτήν, διαμαρτυρόμενοι, με ταπείνωση όμως και με σωστή θεολογία, όταν βλέπουμε να συμβαίνουν παραβάσεις των Ιερών Κανόνων της Αγίας μας Εκκλησίας.
Και εγώ, αδελφοί μου χριστιανοί, ο Επίσκοπός σας, με την Χάρη του Θεού, δεν θέλω να είμαι δειλός, αλλά θέλω να εκφράζω σε σας και σε όλη την Εκκλησία του Χριστού τον πόνο μου και την διαμαρτυρία μου, όταν βλέπω πράγματα που φαίνονται ως ωμές παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και όταν βλέπω να παραβιάζονται τα όρια, τα οποία έθεσαν οι Πατέρες μας»!
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ 75
Ας δούμε, όμως, την τραγικότητα του προσώπου του. Αυτός που δηλώνει «δεν θέλω να είμαι δειλός» και ότι πρέπει να διαμαρτυρόμαστε όταν «παραβιάζονται ωμά οι Ιεροί κανόνες», καταφέρεται στη συνέχεια εναντίον εκείνων που εφαρμόζουν τους Ιερούς Κανόνες που αυτός, από δειλία και ενοχή συνειδήσεως δεν εφαρμόζει! Καταφέρεται δηλαδή εναντίον όσων αντιδρούν κατά των διαστροφέων της Πίστεως Οικουμενιστών και έχουν διακόψει το Μνημόσυνο των αιρετικών «επισκόπων».
Και το κάνει από δειλία και ενοχή συνειδήσεως, επειδή δεν έχει το θάρρος να διακόψει ο ίδιος το μνημόσυνο του Παναιρετικού «πατριάρχη» Βαρθολομαίου.
Είναι γνωστό, ότι ο κ. Ιερεμίας θερμοπαρακαλούσε πριν λίγο καιρό τον ηγέτη των αιρετικών κ. Βαρθολομαίο να επισκεφθεί την «μητρόπολή» του για να... «ευλογήσει» ο ηγέτης του Οικουμενισμού το Ποίμνιό του και αυτόν!!!
Επειδή όμως είχε υπογράψει ο κ. Ιερεμίας την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», ο «πατριάρχης» τον «άδειασε» (κατά τη λαϊκή έκφραση) και ενώ πήγε στην διπλανή πόλη (στην Τρίπολη), αρνήθηκε να επισκεφθεί και τη «μητρόπολή» του. Και ο «θαρραλέος» κ. Ιερεμίας προχώρησε σε μια επαίσχυντη πράξη: πήρε πίσω την υπογραφή του από την «Ομολογία Πίστεως», δικαιολογούμενος ως να ήτο κάποια αγράμματη γραία (αυτός ο πανεπιστημιακός καθηγητής) δεν κατάλαβε τι υπέγραψε!!!
Ποιά συνέπεια και εντιμότητα να περιμένει κανείς από ένα τέτοιο άτομο;
Ας εξετάσουμε στη συνέχεια, αν ευσταθούν τα όσα γράφει εναντίον των αποτειχισμένων, κατά των οποίων ξιφουλκεί:
«Μερικοί, που φαίνονται ως “σούπερ” Ορθόδοξοι και πολύ ζηλωτές, μου αποστέλλουν προσωπικά γράμματα και με τα γραφόμενά τους τραβούν τα πραγματα προς τα άκρα, δηλαδή προς την αίρεση. Γιατί, “αίρεση”, αγαπητοί μου, είναι η αλήθεια τραβηγμένη στα άκρα! Στις επιστολές τους λοιπόν αυτοί προς εμένα –φαντάζομαι και σε άλλους– μου γράφουν ότι όσοι θέλουν να είναι γενναίοι αγωνιστές της Ορθοδοξίας πρέπει να προχωρήσουν σε “αποτείχιση”. Να αποκηρύξουμε δηλαδή τον Πατριάρχη για τις συμπροσευχές του με τον Πάπα και μαζί με τον Πατριάρχη να αποκηρύξουμε και όσους έχουν κοινωνία μαζί του. Οι συγγραφείς των επιστολών αυτών, μου είναι επίμονοι στις προτάσεις τους, ακόμη δε μου τις γράφουν προκλητικά και σε ιστολόγια κρίνοντές με αυστηρά. Σ᾽ αυτούς λοιπόν όλους, δηλώνω με ευθύτητα στο κήρυγμά μου αυτό, ας με φυλάξει ο Χριστός και η Παναγία να μην κάνω τέτοιο κακό που μου προτείνουν. Γιατί αυτό πάει για την αίρεση του Προτεσταντισμού, στον οποίο ο καθένας τους είναι “εκκλησία” και “υπέρεκκλησία”»!
Αυτά γράφει ο… σφοδρός (!) «αντιΟικουμενιστής», ο «πολύς» Γόρτυνος κ. Ιερεμίας. Ας δούμε όμως τι διδάσκει η Εκκλησία μας, για να συμπεράνουμε αν ο κ. Ιερεμίας αποδέχεται και διδάσκει την αλήθεια της Εκκλησίας η είναι κακόδοξος!
Ασφαλώς και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να αποδείξουμε ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση. Το έχει αναφέρει σε πολλά κηρύγματά του ακόμα και ο κ. Ιερεμίας. Και μάλιστα, τα έχει παρουσιάσει με επιτυχία και εκλαϊκευμένα, ώστε να τα καταλαβαίνει και ένας αγράμματος πιστός.
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ76
Έχει μάλιστα επιτυχώς καταγράψει τις αιρετικές αποκλίσεις των Οικουμενιστών, αποδεχόμενος ότι ο Οικουμενισμός είναι Παναίρεση!
Είναι λοιπόν γνωστό ότι την αίρεση του Οικουμενισμού την προωθούν ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος με τον δεξιό εξαπτέρυγό του, «μητροπολίτη» Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, τον Δημητριάδος Ιγνάτιο, τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο, τον Σύρου Δωρόθεο, τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο κ.α. «επισκόπους» και Ακαδημαϊκους συναδέλφους του στην Ελλάδα (δεν αναφέρουμε τους Οικουμενιστές των άλλων Πατριαρχείων).
Εδώ μία παρένθεση: Γιατί, ενώ γνώριζε ο κ. Ιερεμίας ότι ο «μητροπολίτης» Μεσσηνίας «καταγγέλλεται για τα αιρετικά του φρονήματα, επέλεξε να παραστεί σε κηδεία πρώην υπουργού στην Καλαμάτα και να πλέξει το εγκώμιο του «μητροπολίτη» Μεσσηνίας λέγων: “τη αδεία του αθλητού των αθλητών και του καθηγητού των καθηγητών κ. κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, Μητροπολίτου Μεσσηνίας προΐσταμαι της νεκρωσίμου ταύτης ακολουθίας”»! Έτσι εννοεί τον αγώνα εναντίον των Οικουμενιστών; (Πηγή:klassikoperiptosi.blogspot.gr/2010/10/blogpost_6882.html).
Ας επανέλθουμε όμως:
Ασφαλώς θα γνωρίζει ο Γόρτυνος ότι η Εκκλησία μας πορεύεται σύμφωνα με τις Εντολές του Θεού, όπως εφαρμόστηκαν από τους Προφήτες, Αποστόλους και τους Αγίους, οι οποίοι ομόφωνα μας διδάσκουν να απομακρυνόμαστε και να μην έχουμε κοινωνία με τους «επισκόπους» που διδάσκουν παρά την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Αγίων πατέρων, και να μην τους μνημονεύουμε, διότι αυτοί, ως διδάσκοντες κακοδοξίες, είναι ψευδεπίσκοποι.
Μάλιστα, για να μην υπάρχει αμφισβήτηση και διαφορετικές ερμηνείες, η Εκκλησία, τη επιστασία του Αγίου Πνεύματος, φρόντισε να διατυπωθεί αυτή η διδασκαλία και να περιληφθεί σε συγκεκριμένο Ιερό Κανόνα, τον γνωστό πλέον ΙΕ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, που συνήλθε επί της εποχής του Μ. Φωτίου. Ο ΙΕ Κανόνας διδάσκει ότι: «οι γαρ δι’ αίρεσίν τινα παρά των αγίων Συνόδων, η Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι» Με ποιό δικαίωμα λοιπόν, ο κ. Ιερεμίας Φούντας νομοθετεί διαφορετικά από την Εκκλησία; Ποιός είναι αυτός που απαγορεύει ο,τι επιτρέπει η Εκκλησία; Μήπως είναι «υπερΕκκλησία»;
Ο Ιερός Κανόνας τιμά τους αποτειχιζόμενους από τους διδάσκοντας κακοδοξίες, πριν αυτοί καταδικαστούν και ο κ. Ιερεμίας μας λέει ότι αυτοί είναι αιρετικοί και ότι αυτοί που εφαρμόζουν τον συγκεκριμένο Ιερό Κανόνα βρίσκονται εκτός Εκκλησίας; Τότε, που βρίσκεται αυτός που διαστρέφει τον Ι. Κανόνα; Είναι εντός της Εκκλησίας;
Ας δούμε όμως και την ερμηνεία των Κανονολόγων, των οποίων την ερμηνεία ο κ. Ιερεμίας διαγράφει αυθαίρετα και ασεβέστατα: Και πρώτον:
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στο Πηδάλιον (σελ. 292): «εάν δε οι ρηθέντες πρόεδροι ήναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία, και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρεπούσης ως ορθόδοξοι, είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών. Όρα και τον λα Ἀποστολικόν».
Ο Βαλσαμών ερμηνεύει (P. G. 137, σελ. 10681069): «Εάν δε εξ ευλόγου αιτίας τυχόν προφάσει αιρέσεως, αποστή τις από της του οικείου αρχιερέως κοινωνία, δια τι κολασθήσεται; Επάγουσιν οι Πατέρες ως ταύτα πάντα τότε γίνονται, όταν προφάσει εγκληματικής τινός υποθέσεως καθ’ εαυτόν τις του οικείου ποιμένος καταγνώσεται, και αποσχίση εαυτόν εκ τούτου, και τοιουτοτρόπως διαρρήξη την ένωσιν της Εκκλησίας. Ει γαρ μη δι’ εγκληματικήν αιτίασιν, αλλά δι’ αίρεσιν χωρίση τις εαυτόν από του επισκόπου αυτού η του μητροπολίτου η του πατριάρχου, ως επί εκκλησίας διδάσκοντος ανερυθριάστως διδάγματα τινά απηλλοτριωμένα του ορθού δόγματος, ο τοιούτος και προ εντελούς διαγνώσεως, πολλώ δε πλεον και μετά διάγνωσιν, εάν εαυτόν αποτειχίση, ήγουν χωρίση εκ της κοινωνίας του πρώτου αυτού, ου μόνον ου τιμωρηθήσεται, αλλά και τιμηθήσεται, ως ορθόδοξος. Ου γαρ απέσχισεν εαυτόν από επισκόπου, αλλά από ψευδοεπισκόπου και ψευδοδιδασκάλου. Και το παρά τούτου γεγονός επαίνου άξιον εστίν, ως μη κατατέμνον την Εκκλησίαν, αλλά μάλλον συνάπτον αυτήν και του μερισμού απαλλάττον».
Ο Ζωναράς επίσης (P. G.137, σελ.1069): «Ει δ’ ο πατριάρχης τυχόν η μητροπολίτης, η ο επίσκοπος αιρετικός είη, και τοιούτος ως δημοσία, κηρύττειν την αίρεσιν, και γυμνή τη κεφαλή, αντί του, ανυποστόλως και μετά παρησίας, διδάσκει τα αιρετικά δόγματα, οι αποσχίζοντες αυτού, όποιοι αν είεν, ου μόνον κολάσεως άξιοι ουκ έσονται δια τούτο, αλλά και τιμής, ως ορθόδοξοι, αξιωθήσονται, χωρίζοντες εαυτους της των αιρετικών κοινωνίας. Τούτο γαρ δηλοί το αποτειχίζοντες. Το γαρ τείχος των εντός αυτού προς τους εκτός χωρισμός εστίν. Ου γαρ επισκόπου απέστησαν, αλλά ψευδοεπισκόπου και ψευδοδιδασκάλου. Ουδέ σχίσματα της Εκκλησίας εποίησαν, αλλά μάλλον σχισμάτων την Εκκλησίαν απήλλαξαν όσον το επ’ αυτοίς».
Και ο Αριστηνός (P. G. 137, σελ. 1070): «Ει δε τινές, αποσταίεν τινός, ου δια πρόφασιν εγκλήματος, αλλά δια αίρεσιν, υπό συνόδου η αγίων Πατέρων κατεγνωσμένην, τιμής και αποδοχής αξιοί, ως ορθόδοξοι».
Τέλος, ο Μέγας Αθανάσιος εκφράζοντας αυτό που αποτελεί την διαχρονική θεση της Εκκλησίας λέγει ξεκάθαρα: «’Εαν ο Επίσκοπος η ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, η μετ’ αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέενναν του πυρός» (P. G. 27, σελ. 1369).
Αυτά τα λίγα και διαφωτιστικά για τον κ. Ιερεμία…
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ78
Ας δούμε στη συνέχεια μια άλλη τραγική περίπτωση:
Οι απαράδεκτες υποδείξεις του «μητροπολίτου» Λεμεσού
Σε ομιλία του στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, ο «μητροπολίτης» Λεμεσού, Αθανάσιος, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «Οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουν υπακοή στην Εκκλησία και να μην αντιδρούν. Η αντίδραση οδηγεί στο σχίσμα και στην καταστροφή».
Όπως βλέπετε, ακολουθεί την ίδια επιχειρηματολογία με τον κ. Ιερεμία, γι' αυτό και δεν θα απαντήσουμε εκ νέου. Όμως ο κ. Αθανάσιος προσθέτει:
«Αν κάποιοι επίσκοποι συλλειτουργήσουν με αιρετικούς η κοινωνήσουν αιρε
τικούς, δεν βλάπτουν την Εκκλησία, άλλά μόνον τον εαυτό τους». Το φαιδρό στην υπόθεση είναι, ότι παλαιότερα ο ίδιος ο «επίσκοπος» είχε αναφέρει περί της οικουμενικότητας του ατομικού κακού. Τώρα όμως, επειδή ίσως δεν τον συμφέρει, αναφέρεται στην ατομικότητα του (οικουμενίστικου) οικουμενικού κακού. Εάν δεν υπήρχε βλάβη, γιατί τόσοι και τόσοι άγιοι έπαυσαν το μνημόσυνο αιρετικών «επισκόπων», όπως ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος στην διαθήκη του παρήγγειλε στους ορθοδόξους, ούτε σε έναν
«ιερέα» ενωτικό να μην επιτρέψουν να λάβει μέρος στην νεκρώσιμη ακολουθία του;
Και συνεχίζει ο «επίσκοπος», με άλλη εξίσου απαράδεκτη υπόδειξη, λέγοντας ότι «όσοι κατακρίνουν τις πράξεις των Πατριαρχών και Επισκόπων, όσοι στηλιτεύουν και καταδικάζουν τις πράξεις τους, αυτοί δεν αγαπούν την εκκλησία», για να πει στο τέλος το αμίμητο: «Το ζητούμενο είναι να στηρίζεις τους επισκόπους, ασχέτως με το τι θα κάνουν αυτοί».
Αλλοίμονο αν στην Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθούσαν οι πιστοί τους Επισκόπους στις εκπτώσεις της Αληθείας και προτιμούσαν την ένοχη σιωπή. Τότε οι αγιορείτες οι οποίοι έστειλαν την ομολογιακή επιστολή προς τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο Βέκκο, δεν αγαπούσαν την εκκλησία. Τότε όλοι οι άγιοι οι οποίοι στο διάβα των αιώνων κατετρόπωσαν μέσα από τις εμπνευσμένες επιστολές τους τα στόματα των αιρετικών, δεν αγαπούσαν την εκκλησία, διότι αν την αγαπούσαν, έπρεπε να πιουν το αμίλητο νερό και να κάνουν οι αιρετικοί την δουλειά τους.
Αυτή είναι, αγαπητοί αναγνώστες η νεοπατερική «θεολογική τρομοκρατία» την οποία αναφέραμε στην αρχή. Η κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των σύγχρονων οικουμενιστών διεστραμμένη ερμηνεία και επεξήγηση των πατερικών κειμένων, με απώτερο σκοπό την ματαίωση κάθε απόπειρας διακοπής πνευματικής επικοινωνίας με οικουμενιστές «επισκόπους»…
Ας μην πλανηθεί ούτε ένας από την εωσφορική διδασκαλία τους. Αυτή η διδασκαλία είναι του διαβόλου και όχι των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας… Στώμεν καλώς, Στώμεν μετά φόβου.
Πείτε μας τι πιστεύετε, «π». Θεόδωρε Ζήση,
«π». Γεώργιε, «π». Σαράντη;
«Δεν προσκυνάμε Τούρκο Πατριάρχη, όσες μηνύσεις και αν κάνουν εναντί
ον μας! Από το Μοναστήρι θα βγούμε μόνο νεκροί. Ας το καταλάβουν όσοι μας κατηγορούν ως καταληψίες». Με αυτά τα λόγια απαντά στον νέο κύκλο διώξεων που ανοίγει εναντίον των 130 Μοναχών της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, ο Ηγούμενος Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος, όπως αναφέρει η έγκριτη εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» στο φύλλο της 5.7.2014 (ν.ημ.).
Πιστεύετε αυτά που άλλοτε λέγατε και υπογράφατε και διδάσκατε «π.» Θεόδωρε Ζήση, «π.» Γεώργιε Μεταλληνέ, «π.» Σαράντη Σαράντη, «π.» Διονύσιε Τάτση;
Αν ναι, γιατί δεν τα εφαρμόζετε και αφήνετε την μολυσματική νόσο του Οικουμενισμού να επεκτείνεται και να επιδεινώνεται; Γιατί –αντίθετα– «διώκετε», αποκλείετε και διαβάλλετε με τον τρόπο σας όσους τα εφαρμόζουν;
Αν δεν τα πιστεύετε, βρείτε το θάρρος να διαψεύσετε την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» και όσες άλλες δημοσιεύσεις κάνατε, αφού με τις πραξεις σας τις αναιρείτε!
Και σεις «π.» Ιωήλ Κωνστάνταρε –που ξεκινήσατε την αντιπαράθεση και που σας εκφράζουν οι ανωτέρω–, για δείτε τα παρακάτω κείμενα και πείτε μας: γιατί δεν ζητάτε το λόγο για ασυνέπεια από τους ως ανωτέρω φημισμένους δασκάλους σας, αλλά απευθύνετε τα φαρμακερά και συκοφαντικά βέλη σας μόνο σε μας τους λίγους, μικρούς και ασήμαντους που εφαρμόζουμε εκείνα που μας δίδασκαν;
Παραθέτουμε, λοιπόν, δυότρία κείμενά τους, για να τα αναγνωρίσουν οι πρώτοι (τα κείμενα αυτά είναι πνευματικά τους «παιδιά») και να τα θυμηθείτε η να τα μαθετε κι εσείς «π.» Ιωήλ:
● Σ την «Διακήρυξη κληρικών και μοναχών», την οποία προσυπογράφετε, πατέρες, μαζί με δεκάδες άλλους Ιερείς και Μοναχούς, διαβάζουμε:
«Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνέχεια κοινωνίας με τους κοινωνούντες (δηλ. τους Οικουμενιστές), οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστικη ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα• υπεύθυνοι για τη νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες• η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία…» («Μαρτυρία η αποστασία; Σκέψεις και εκτιμήσεις μετά τη Ραβέννα», «Ορθόδοξος Τύπος», φ.1466, 12.7.2002).
● Σ τα Πορίσματα του Συνεδρίου για τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ: «Γένεσις–Προσδοκίαι– Διαψεύσεις» και στην §8 διαβάζουμε:
«Να διατρανωθεί προς τις εκκλησιαστικές ηγεσίες ότι σε περίπτωση που εξακολουθήσουν να συμμετέχουν και να ενισχύουν την παναίρεση του Οικουμενισμού, διαχριστιανικού και διαθρησκειακού, ο επιβεβλημένος(σ.σ. τι σημαίνει «επιβεβλημένος»: δυνητικός, λοιπόν, η υποχρεωτικός;) σωτήριος, κανονικός και αγιοπατερικός δρόμος των πιστών, κληρικών και λαϊκών, είναι η ακοινωνησία, η διακοπή δηλαδή του μνημοσύνου των επισκόπων (σ.σ. και η αποτείχιση), οι οποίοι καθί
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ80
στανται συνυπεύθυνοι και συγκοινωνοί της αιρέσεως και της πλάνης. Δεν πρόκειται περί σχίσματος (σ.σ. «π.» Ιωήλ), αλλά περι θεαρέστου ομολογίας, όπως το έπραξαν παλαιοί Πατέρες, αλλά και στις ημέρες μας ομολογηταί επίσκοποι, μεταξύ των οποίων ο γεραρός και σεβαστός μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος, και το Άγιον Όρος…» (σ.σ. είναι σαφείς οι εκατοντάδες Σύνεδροι που υπέγραψαν τα Πορίσματα, «π.» Ιωήλ;).
Αυτά λοιπόν, που τότε διακηρύσσατε, Πατέρες, ποίος σας βάσκανε και τα ξεχάσατε; Μήπως –ως εκ τούτου– ταιριάζουν τώρα σε σας, τα παρακάτω δικά σας λόγια, λόγια που απευθύνατε τότε εσείς στους Οικουμενιστές; (Και δεν είναι τα μοναδικά, αν θέλετε θα σας θυμήσουμε κι άλλα).
Τα παραθέτουμε:
● «Ας μας ξεκαθαρίσουν λοιπόν μερικοί εκκλησιαστικοί ηγέτες ότι έχουν προσχωρήσει σ’ αυτήν την «προοδευτική» άποψη, για να καθορίσουμε και εμείς την στάση μας απέναντί τους, την οποία ούτως η άλλως είμαστε υποχρεωμένοι να καθορίσουμε (σ.σ. αλλά,δυστυχώς, δεν το κάνατε), διότι διαφορετικά,ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ και εμείς «τοις έργοις αυτών τοις πονηροίς» (Β Ἰω. 11). Εμείς επιθυμούμε (σ.σ. τι άγια επιθυμία είχατε τότε!) να έχουμε κοινωνία όχι προς τους ακοινωνήτους, αλλά προς τους αγίους και πιστούς όλων των εποχών, να πιστεύουμε όπως επίστευαν όλοι οι προ ημών Άγιοι Πατέρες, στους οποίους πειθόμεθα και υπακούουμε» («π.» Θεοδώρου Θ. Ζήση, «Διαθρησκειακές Συναντήσεις,Άρνησις του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων»).
Και ο «π.» Διονύσιος Τάτσης, γνωστός αγωνιστής αρθρογράφος του «Ορθόδοξου Τύπου», (22/9/06), γράφει:
«Ο ορθόδοξος λαός μας πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα. Όπως αντιδρά στις παπικές αιρέσεις και απορρίπτει τον πάπα, έτσι πρέπει να κάνει και στους παπόφιλους “ορ θοδόξους”» (σ.σ. δηλαδή, τους Οικουμενιστές).
Βγήκαν οι μάσκες των δήθεν αντιοικουμενιστών...
Σοβαρότατος προβληματισμός
Σοβαρότατος είναι ο προβληματισμός από τη συμπροσευχή με παπικό «ιερέα»
του «αρχιμ.» «π.» Σαράντη Σαράντου, άτεγκτου κριτή κάθε προσέγγισης με τους
παπικούς και ζηλωτή των Ιερών Κανόνων και της Ορθοδόξου Πίστεως.
Πέμπτη πρωί, 11η Σεπτεμβρίου 2014, Ελληνογαλλικά σχολεία Ουρσουλινών στο Μαρούσι. Τέλεση Αγιασμού. «Ιερουργός» ο «π.» Σαράντης Σαράντος. Δίπλα του συμπροσευχόμενος ο παπικός «ιερέας», φορώντας την «ιερατική» του στολή. Ο «π.» Σαράντης στις ευχές η στις αιτήσεις που διάβαζε, έκαμε τον Σταυρό του κατά το Ορθόδοξο δόγμα και μαζί του ταυτόχρονα ο παπικός «ιερέας» κατά το παπικό. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν «μια όμορφη ατμόσφαιρα, ενωτική, ειρηνική, αγαπητική».
Στη συνέχεια ο «π.» Σαράντης απευθύνθηκε στους μαθητές και στους γονείς με έναν θεολογικού περιεχομένου λόγο, ακατάληπτο σε όλους. Ο παπικός «ιερέας» μίλησε με απλά λόγια και κατέληξε με την προτροπή τα παιδιά, σχεδόν όλα Ορθόδοξων οικογενειών, να προσεύχονται γι’ αυτόν ως ιερέα του σχολείου, δηλαδή ως ιερέα τους! Ο Ορθόδοξος «ιερέας» απευθυνόταν στο ποίμνιο του, αφού το σχολείο βρίσκεται στην ενορία του, ως ξένος και με παράξενο λόγο, ο παπικός «ιερέας» απευθυνόταν στα παιδιά των Ορθοδόξων, καλώντας τα να προσεύχονται γι’ αυτόν, ως τον ποιμένα τους! Στο τέλος, ο «π.» Σαράντης ευλόγησε με τον αγιασμό και τις παπικές Ουρσουλίνες «μοναχές», όπως νωρίτερα τους Ορθοδόξους διδάσκοντες!
Ο σοβαρότατος προβληματισμός προέρχεται από το γεγονός ότι η συμπροσευχή δε συνέβη με κληρικό που θεωρείται «οικουμενιστής», αλλά με κληρικό ζηλωτή (σημ. «Β»: ο αρθρογράφος δεν εννοεί ότι ο «π.» Σαράντης είναι «ζηλωτής» από την άποψη ότι ανήκει στον χώρο του πατρώου εορτολογίου, αλλά ότι θεωρείται από τους πιο συντηρητικούς νεοημερολογίτες κληρικούς της τήρησης των Κανόνων της Πίστεως!
Όταν το πλήθος των γονέων και των παιδιών βλέπουν δύο κληρικούς μαζί, που και οι δύο φορούν την ιερατική τους αμφίεση και είναι γύρω από το τραπέζι που τελείται ο Αγιασμός να κάνουν το Σταυρό τους, ο καθένας με τον τρόπο του, ευλόγως μπορούν να παρασυρθούν στην ιδέα ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους διαφορες κι επομένως ντε φάκτο να νιώθουν ότι έχει επέλθει η ένωση των εκκλησιών…
Ο παρών στον Αγιασμό των Ουρσουλινών Ορθόδοξος πιστός ασφαλώς διερωτήθηκε τι παραπάνω από τον «π.» Σαράντη κάνει λ.χ. ο Βαρθολομαίος με τον Πάπα;
Η επιδίωξη των παπικών σχολείων είναι να (σημ. «Β»: φαίνεται πλασματικά ότι δήθεν) αποτελούν μιαν όαση πνευματική στην παρακμή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας γενικότερα.
Παράλληλα φαίνεται ότι γίνεται μια προσπάθεια να πείσουν ότι οι παπικοί δεν έχουν διαφορές με την Ορθόδοξη Εκκλησία και επομένως προωθείται μια έμμεση απόπειρα προσηλυτισμού με την, ακούσια η εκούσια, βοήθεια Ορθοδόξων κληρικών.
ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ82
Ένας κληρικός που δεν θα ήθελε να συμβάλει στη σύγχυση ως προς τις σχέσεις και τις διαφορές μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού θα μπορούσε να ζητήσει να γίνουν ξεχωριστά οι τελετές για την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Αν δηλαδή υπήρχαν στο σχολείο και μουσουλμανόπαιδα, θα ήταν μαζί και ο ιμάμης και όλοι μαζί θα συμπροσηύχοντο; Μα αυτή δεν είναι η εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της ισοπέδωσης κάθε διαφοροποίησης θρησκευτικής και εθνικής, που ισχυρότατα ιδεολογικά κέντρα επιδιώκουν να επιβάλουν και στην Ελλάδα;
Σημειώνεται ότι οι Ουρσουλίνες, που έχουν ως κύριο έργο τους την προώθηση της εκπαίδευσης σε όλον τον κόσμο, ήρθαν στην Ελλάδα και πρώτα στη Ναξο, το 1670, με την προτροπή των Ιησουιτών «μοναχών» και την προστασία της Γαλλίας. Έκτοτε και έως σήμερα, συντηρούν σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ευχές του Δωρόθεου Σύρου στον νέο παπικό ψευδοεπίσκοπο
«Σεβασμιώτατοι, Πανοσιώτα
τοι, Σεβασμιώτατε αδελφέ κ. Φραγκίσκο, εκ μέρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σύρου και του φιλοθέου και φιλευσεβούς πληρώματός αυτής, συμμετέχομεν σημερον εις την χαράν της εδώ Καθολικής αδελφής Εκκλησίας επί τη ανακηρύξει και χειροτονία του νέου Επισκόπου αυτής, Σεβασμιωτά του κ. Πέτρου Στεφάνου, ο οποίος, ως Πέτρος Β ἐγκαθίσταται Ποιμήν και Πνευματικός Πατήρ των εν Σύρω,
Θήρα και Κρήτη Ρωμαιοκαθολικών,
εις δια