Πνοήν ο Πλάστης έδωσε,
στο πλάσμα που είχε φτιάξει,
και κατ, εικόνα , χάρισε
στο κτίσμα , να έχει τάξη…
Η θέωση, είναι ο σκοπός,
του πεπτωκότα, ανθρώπου
και ο μοναχός , ανάβαση,
κάνει, αυτού του τρόπου….
Καθρέπτης να γενεί η καρδιά
το φως να αναπηδήσει
και η προσευχή , σαν ποταμός
στο σώμα θα κυλήσει
και τους γλυκύτατους καρπούς,
ευθύς να ψηλαφήσεις…
Χρειάζεται έλεγχος , για αυτό
και της κρυφίας σου σκέψης,
να φυλακίσεις την ευχή,
θείας , να λάβεις στέψης….
Αρχίζεις με την προσευχή
που βρίθουν, οι αιτήσεις,
μα το Άγιο Πνεύμα βοηθά
τον Κύριον να υμνήσεις,
και Παύλου, του Απόστολου
τις ρύσεις να τηρήσεις…….
Φως ο Θεός, το Άκτιστον
μα ενδύθηκε τη φύσιν,
να γίνουμε και εμείς Θεοί,
μακράν του ((παραφύσιν))
και μες, τις θείες δωρεές
να πάψει αυτή η ((φύση)),
η αληθώς, θεόπλαστη,
να ζει στην καταδίκη….
Και ο μοναχός , συνέδεσε
τη γη, με τα ουράνια
και έγινε μέσον , η ευχή,
που διώχνει την παράνοια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.