Περί δειλίας...
Δεν ενισχύει τους δαίμονες εναντίον μας το σκότος και ή ερημιά τώντόπων, αλλά ή άκαρπία της ψυχής μας. Μερικές φορές, ομως, πρόκειται για οικονομική παιδευση εκ μερους του Θεού .
Εκείνος που εγινε δούλος του Κυριου, θα φοβηθεί μόνο τον ίδικόν του
Δεσπότη. Και εκείνος που δε φοβάται
ακόμη Αυτόν, φοβάται πολλές φορές τη σκια του.
Οταν πλησιάσει άοράτως ενα πονηρό
πνευμα, φοβάται το σώμα. Οταν,
ομως, πλησιάσει κάποιος Άγγελος, άγάλλεται ή ψυχή των ταπεινών. Γι αυτό, μόλις από την ενέργεια αυτή αντιληφθούμε την παρουσια του, ας τρέξουμε γρήγορα στην προσευχή, διότι ήλθε να προσευχηθεί μαζι
μας ό αγαθός μας φύλαξ.
Οποιος ένικησε τη δειλια, είναι φα-
νερό, οτι ανέθεσε στον θεό και τη
ζωή και την ψυχή του.
Πρέπει να προηγηθεί μια ουσιαστική αυταπαρνηση, ένας συντριμμος της καρδίας ώστε η πεποίθηση του ανθρώπου να μετατεθεί στη δύναμη και στην αγάπη του Θεού. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να νικηθεί η δειλία της ανθρωπίνης σαρκός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.