ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ. ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ! 10 Ιουνίου 1944

 

Έχουν περάσει 79 χρόνια, αλλά οι 223 νεκροί του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944, είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζουν το χρέος, και την ευθύνη μας. Τόσοι και τόσοι οι εκτελεσθέντες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ακόμη και μωρά τριών έως έξι μηνών. «Εδώ πονά η σιωπή», έχει γράψει ο Γιάννης Ρίτσος, στο «Επίγραμμα για το Δίστομο», το 1981. Εδώ πονά η μνήμη. 

 

Η Σφαγή του Διστόμου αποτελεί ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κι η Γερμανία ουδέποτε ανέλαβε τήν ιστορική της ευθύνη, ουδέποτε εξέφρασε την έμπρακτη μεταμέλειά της. Κι οι διεκδικήσεις απ’ το γερμανικό κράτος είναι ακόμη μία υπόθεση ανοικτή. Όμως η ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται. Τα ονόματα των εγκληματιών και των υπευθύνων για την ατιμωρησία των περισσοτέρων από αυτούς είναι καταγραμμένα και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Στα πτώματα, πάνω στα άψυχα κατακρεουργημένα κορμιά, έχει απομείνει αποτυπωμένη η ανείπωτη φρίκη. 

Το ολοκαύτωμα του πυρπολημένου Διστόμου αποτελεί κορυφαίο τεκμήριο της κτηνωδίας του ναζισμού: 218 εκτελεσμένοι. Ανάμεσά τους 114 γυναίκες, 45 παιδιά και έφηβοι, 20 βρέφη. Δεν ξεχνάμε το Δίστομο. Δεν ξεχνάμε την ναζιστική αλλά ούτε καί τήν ντόπια “σπορά” των υπανθρώπων που διέπραξαν εκείνη την κτηνωδία..

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !!!

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ..ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ "ΝΕΑΣ ΠΟΛΗΣ" ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΕ ΕΛΛΑΣ.

Ο ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΙΟΣ (1350-1431) ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ… ΣΗΜΕΡΑ!

Είναι πολλοί που βλέποντας την σημερινή κατάσταση του ελληνισμού με την υπόταγή του σε μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση, με την πολιτική διαφθορά, την ηθική διαστροφή της κοινωνίας να νομιμοποιείται και την θλιβερή κατάπτωση του ιερατείου, να θεωρούν ότι βρισκόμαστε σε μια ανάλογη εποχή προ της αλώσεως της Βασιλίδας.

Το παρακάτω είναι ένα πραγματικά αξιόλογο κείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης μερικά χρόνια πριν την Άλωση, με πολλά… επίκαιρα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση για την σημερινή εποχή της μεγάλης κρίσης.

«Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:

Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.

…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν.

Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .

Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.

ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ (28 Μαΐου)

Ο βίος του Οσίου Ανδρέου συντάχθηκε από τον πρεσβύτερο Νικηφόρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, περί τα μέσα του 10ου αιώνος μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), επί βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου.

Ο Όσιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός, καταγόταν από την Σκυθία και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού (886 - 912 μ.Χ.). Από παιδική ηλικία είχε πουληθεί ως δούλος σε κάποιον πρωτοσπαθάριο και στρατηλάτη της Ανατολής, ονομαζόμενο Θεόγνωστο, άνδρα ενάρετο και ευσεβή, ο οποίος τόσο αγάπησε τον μικρό Ανδρέα, ώστε τον μεταχειρίστηκε ως υιό του, φροντίζοντας για την επιμελή και θεοσεβή μόρφωση αυτού.

Τον Ανδρέα είλκυαν περισσότερο από κάθε άλλο τα ιερά γράμματα και ιδιαίτερα οι Βίοι και τα Μαρτύρια των αγωνιστών της Χριστιανικής πίστεως. Τέτοιος υπήρξε ο ζήλος του προς αυτά, ώστε αποκλήθηκε «σαλός» (μωρός), διότι ο ζήλος του αυτός τον ωθούσε πολλές φορές στο να υπομένει εμπαιγμούς, ταπεινώσεις και βαριές ύβρεις και να προβαίνει σε διαβήματα που κρίνονται ως ανισόρροπα και εκκεντρικά. Αλλά εκείνος υπέμενε τους εξευτελισμούς, παρηγορούμενος από το ότι πολλές φορές πετύχαινε να επαναφέρει στην ευθεία οδό παραστρατημένες υπάρξεις.

Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεῦματος (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

 

1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁφιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήνἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7).
Εἴδατε ἐνδιαφέρον; εἴδατε ἄπειρη φιλανθρωπία; Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἀνέβηκε στόν οὐρανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πῆρε τή θέση στά δεξιά τοῦ Πατέρα καί μᾶς χαρίζει σήμερα τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔτσι μᾶς δίνει τά ἄπειρα οὐράνια ἀγαθά. Γιατί, πές μου, ποιό ἀπό αὐτά πού συντελοῦν στή δική μας σωτηρία δέν τό ἔχει δώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα; Αὐτό μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν πνευματική δουλεία, μᾶς καλεῖστήν ἐλευθερία, μᾶς ὁδηγεῖ στήν υἱοθεσία καί, γενικά, μᾶς ξαναγεννᾶ ἀπό τήν ἀρχή, καί μᾶς ξεφορτώνει τό βαρύ καί ἀποκρουστικό φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βλέπουμε τούς πολλούς ἱερεῖς καί ἔχουμε τά τάγματα τῶν διδασκάλων. Ἀπό τήν πηγή αὐτή βγῆκε καί τό προφητικό χάρισμα καί ἡ δύναμη νά θεραπεύουν ἀσθένειες. Καί ὅλα τά ὑπόλοιπα, τά ὁποῖα στολίζουν συνήθως τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἐκεῖἔχουν τήν προέλευση. Καί φωνάζει ὁ Παῦλος λέγοντας.«Ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ τό ἕνα καί μοναδικόἍγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο τά μοιράζει χωριστά στόν καθένα ὅπως θέλει» (Α´ Κορ 12, 11). Ὅπως θέλει, λέγει, ὄχιὅπως διατάχθηκε.μοιράζει, δέ μοιράζεται.ἔχει ἐξουσία, δέ βρίσκεται κάτω ἀπό ἐξουσία. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶςἐξουσία, πού βεβαίωσε στόν Πατέρα, ἀναθέτει ὁ Παῦλος καί στό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί ὅπως λέγει γιά τόν Πατέρα.«Ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού ἐνεργεῖ τά πάντα σ᾿ ὅλους» (Α´ Κορ. 12, 6).ἔτσι καί γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα.«Καί ὅλα αὐτά τά χαρίσματα», λέγει, «ἐνεργεῖ τό ἕνα καί μοναδικό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο τά μοιράζει χωριστά στόν καθέναὅπως θέλει».
Εἶδες τέλεια ἐξουσία; Γιατί αὐτά πού ἔχουν τήν ἴδια οὐσία, εἶναι φανερό ὅτι ἔχουν καί τήν ἴδια ἐξουσία.καί αὐτά πού ἔχουν τήν ἴδια ἀξία, ἔχουν καί τήν ἴδια δύναμη καί τήν ἴδια ἐξουσία. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπιτύχαμε τήνἀπαλλαγή ἀπό τίς ἁμαρτίες καί ξεπλύναμε κάθε ἀκαθαρσία. Μέ τή χάρη του ἀπό ἄνθρωποι γίναμε ἄγγελοι,ὅσοι πλησιάσαμε τή χάρη του, χωρίς ν᾿ ἀλλάξουμε τή φύση μας, ἀλλά, πράγμα πού εἶναι πολύ πιόἀξιοθαύμαστο, παραμένοντας στήν ἀνθρώπινη φύση δείχνουμε ἀγγελική συμπεριφορά.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ, Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ (27 Μαΐου)

Βαρυφορτωμένο ξεκίνησε το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 1924 το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» από το λιμάνι της Μερσίνας της Μικράς Ασίας με προορισμό την Εύβοια. Δεν μετέφερε μόνο 800 πονεμένους ρακένδυτους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Στο αμπάρι του το πλοίο έκρυβε πολύτιμο θησαυρό. Ήταν ξύλινη (από κυπαρίσσι) λάρνακα με το τίμιο ιερό σκήνωμα του 40χρονου οσίου Ιωάννου του Ρώσου.

Οι τουρκικές αρχές είχαν απαγορεύσει αυστηρά στους Χριστιανούς τη μεταφορά του αγίου από το Προκόπιο. Είχαν μάλιστα σφραγίσει τον ομώνυμο περικαλλή ιερό Ναό του. Αλλά ο πιστός σιδηρουργός του Προκοπίου με άδεια του ευλαβεστάτου ιερέως π. Χαραλάμπους Αβερκιάδη τη νύχτα της 9ης Σεπτεμβρίου τόλμησε και παραβίασε κρυφά τον ιερό Ναό. Και ο τολμηρός Έλληνας και πιστός Μικρασιάτης Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που επρόκειτο την επομένη να ταξιδέψει για την Ελλάδα, ανέλαβε να περιτυλίξει με κιλίμια το ιερό Λείψανο. Και με κίνδυνο της ζωής του το πέρασε από το τουρκικό τελωνείο.

Τόσο μεγάλη ευσέβεια και πίστη είχαν οι αγαπημένοι μας Μικρασιάτες πρόσφυγες. Μπορεί να έφθασαν στην μητροπολιτική Ελλάδα μας πάμφτωχοι υλικά, αλλά μας έφεραν τον ζωντανό τους πλούτο της Ορθοδόξου Παραδόσεως και ζωής όχι μόνο με το ήθος και την αρχοντιά τους, αλλά και με τα πλούσια εκκλησιαστικά κειμήλια, τις περίπυστες άγιες εικόνες και προπαντός με τα θησαυρίσματα των ιερών Λειψάνων των Αγίων τους.

Έτσι η Εύβοια χάρις στην πίστη των ευσεβών Μικρασιατών του Προκοπίου της Ανατολής απέκτησε τον θησαυρό αυτό, δηλαδή το ιερό άφθορο Λείψανο του αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Σήμερα ευρίσκεται μέσα σε ασημένια Λάρνακα στον ομώνυμο περίλαμπρο Ναό του στο χωριό Νέο Προκόπιο στα βόρεια της νήσου.

Ποιος όμως ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος;

Στην περιοχή της Ουκρανίας, σ’ ένα χωριό της Μικρορωσίας, εκεί όπου τα ήσυχα νερά του Δνείπερου ποταμού διασχίζουν και ποτίζουν τον μεγαλύτερο σιτοβολώνα του κόσμου, γεννήθηκε γύρω στο 1690 ο Ιωάννης. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς, δίκαιοι και τίμιοι. Δίδαξαν στο παιδί τους από τη μικρή ηλικία τα ιερά γράμματα, την τέχνη της προσευχής και τον δρόμο της θυσίας και της αγάπης και προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους. Ο Ιωάννης τα δεχόταν όλα με ευγνωμοσύνη. Τα εφάρμοζε με πιστότητα.

Άγιο Πνεύμα ... Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή

Άγιο Πνεύμα ...
«....Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν....»

Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
Μεγάλα είναι και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό ας χαρούμε όλοι μαζί και σκιρτώντας από αγαλλίαση ας ανυμνήσουμε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι.Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. «Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά. Γιατί, πες μου, ποιο από τα αγαθά που συμβάλλουν στη σωτηρία μας δεν μάς δόθηκε από το Άγιο Πνεύμα;
Με τη χάρη Του απαλλασσόμαστε απ’ τη δουλεία του διαβόλου, καλούμαστε στην ελευθερία του Χριστού, οδηγούμαστε στην ουράνια υιοθεσία, αναγεννιόμαστε απ’ την αρχή και ξεφορτωνόμαστε το βαρύ και δυσβάστακτο φορτίο των αμαρτιών μας. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε να υπάρχουν τόσοι ιερείς κι έχουμε τάγματα διδασκάλων της Εκκλησίας. Απ’ την πηγή αυτή πήγασαν πλούτη προφητειών και χαρίσματα ιάσεων και όλα τα άλλα που συνήθως στολίζουν την Εκκλησία του Θεού από το Άγιο Πνεύμα προέρχονται. Και φωνάζει ο Παύλος και λέει: «Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά» (Α’ Κορ. 12,11).

Περί σωτηρίας τρόπων!

Ἐρώτησις : Πόσοι τρόποι σωτηρίας ὑπάρχουν καὶ συγχωρήσεις ἁμαρτιῶν ἀπὸ τὸν Θεό, ἐξομολογούμενες σ’ αυτόν;

Ἀπόκρισις:

Τρεῖς τρόποι ὑπάρχουν. Ὁ πρῶτος τὸ νὰ μὴ ἁμαρτήσει ποτὲ πιά. Ὁ δεύτερος νὰ μετανοήσει ἐπάξια. Ὑπάρχει καὶ τρίτος τρόπος σωτηρίας γι’ αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν, μὲ δοκιμασίες καὶ θλίψεις καὶ ὑπομονή, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει εἰπωθεῖ· «Μὲ φίμωτρο σιδερένιο καὶ χαλινάρι σφίξε τὰ σαγόνια αὐτῶν ποὺ δὲν σὲ πλησιάζουν», πρᾶγμα ποὺ ἔπαθε ὁ Ναβουχοδονόσορ.

Γιατὶ ὑπάρχουν περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ Θεὸς αὐτὸν ποὺ ἁμαρτάνει καὶ δὲν μετανοεῖ, τὸν βάζει σὲ δοκιμασία, καὶ μὲ τὶς δοκιμασίες ἔρχεται σὲ ταπείνωση, καὶ μὲ τὴν ταπείνωση σώζεται χωρὶς ἄσκηση, ὅπως ὁ τελώνης καὶ ὁ ληστής.

[Φιλοκαλία. Ἀγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου

Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ Τόμος 13Γ σελ. 151-153]

 

Λόγος εις την Πεντηκοστήν ...(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκ
ονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες». Αλλά και το όνομα που έδωσε σ’ αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής. «Και φάνηκαν σ’ αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μια κι’ εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν».

Αλλά για ποιό λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών;

Αφ’ ενός για να επιδείξει τη συμφυϊα του, τη σχέση του με το Λόγο του Θεού, γιατί τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από τη γλώσσα προς το λόγο. Συγχρόνως δε και για τη χάρη της διδασκαλίας, γιατί ο κατά Χριστό διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα.

Γιατί δε φανερώθηκε το άγιο Πνεύμα με πύρινες γλώσσες;

Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς το Πατέρα και τον Υιό (γιατί πυρ είναι ο Θεός μας), αλλά και για τη διπλή ενέργεια του κηρύγματος των Αποστόλων. Γιατί μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί. Όπως το πυρ έχει διπλή ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της διδασκαλίας, αυτούς που υπακούουν φωτίζει και αυτούς που απειθούν παραδίδει τελικά σε πυρ και κόλαση. Είπε δε γλώσσες, όχι πυρός, αλλά σαν πυρός, για να μη νομίσει κανείς ότι το πυρ εκείνο είναι αισθητό και υλικό, αλλά να αντιληφθούμε την επιφάνεια του Πνεύματος σαν με παράδειγμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. Δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Άγιος Αλφαίος ο Απόστολος 26 Μαΐου

Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.

Θεού Λόγου το θείον Aλφαίον στόμα,
Tάφος καλύπτει πικρόν εγχανών στόμα.
Βιογραφία
Δεν υπάρχουν σαφή βιογραφικά του στοιχεία, γι' αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιος Αλφαίος είναι. Κατ' άλλους (μεταξύ των οποίων και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης) πρόκειται για τον Ιάκωβο τον Αλφαίο, έναν από τους Δώδεκα Αποστόλους και αδελφό του Ευαγγελιστή Ματθαίου (βλέπε 16 Νοεμβρίου), και κατ' άλλους, το οποίο είναι και πιθανότερο, για τον Αλφαίο ή τον Κλεόπα, σύζυγο της Μαρίας, συγγενούς της Θεοτόκου, ο οποίος έζησε, με τη σύζυγο και τα τέκνα του, εργαζόμενος υπέρ της διαδόσεως του Ευαγγελίου

Άγιος Κάρπος ο Απόστολος από τους Εβδομήκοντα 26 Μαΐου

Ο Απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ο δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτι
σε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του.
Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, που τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρίου: «ἐν τῷ κοσμῷ θλίψιν ἔξετε» (Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ' 33.). Δηλαδή, εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. Ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με δοκιμασίες, που με συνεχή αγώνα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του.
Ο Άγιος Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε Κάρπε, πρέβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ!!!

Αύριο είναι Σάββατο, ημέρα των νεκρών. Aλλά το αυριανό Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο. Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς;

Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει ο πιστός Xριστιανός, όταν περάσουν τρεις μέρες από το θάνατο, να τελεί μνημόσυνο, τα τριήμερα· όταν περάσουν εννέα ημέρες, τα εννιάμερα· όταν περάσουν σαράντα ημέρες, τα σαράντα κ.λπ.. Έχουν σημασία αυτά. δεν είναι τώρα η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί κάνουμε τότε μνημόσυνο, ή στο χρόνο, ή στα τρία χρόνια κ.λπ.. Tώρα δυστυχώς πάνε κι αυτά, λησμονήθηκαν. Tώρα λησμονούν και τους νεκρούς! Αν πάτε στην Iαπωνία, θα δείτε ότι τιμούν πολύ τους νεκρούς.

Γ' ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 25 Μαΐου Πάτριο Ὀρθόδοξο Ἑορτολόγιο

Η Τιμία Κεφαλή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, "φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός" (όπως λέει και το Απολυτίκιο της ημέρας).
Και ενώ στην αρχή βρισκόταν τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση της Τιμίας Κεφαλής του έγινε κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο.

Από εκεί η Τιμία Κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή του Στουδίου, όπου και έγινε μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού λαού της Βασιλεύουσας.
Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)
Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα, εγκεκρυμμένον τή γή, Χριστός απεκάλυψε, τήν Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα καί Πρόδρομε, πάντες ούν συνελθόντες, εν τή ταύτη εύρέσει, άσμασι θεηγόροις, τόν Σωτήρα υμνούμεν, τόν σώζοντα ημάς εκ φθοράς ταίς ικεσίαις σου.

 

Άγιος Μελέτιος Ο Στρατηλάτης και οι συν αυτώ Μάρτυρες 24 Μαϊου

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηλιογάβαλου (218 - 222 μ.Χ.). Ο Άγιος Μελέτιος, ο αρχηγός ας πούμε της μαρτυρικής αυτής σειράς, υπηρετούσε στρατιώτης μαζί με δύο άλλους Αγίους τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Καταγγέλθηκαν ότι πίστευαν στο Χριστό και διατάχτηκαν να τον αρνηθούν. Επειδή όμως δεν το έπραξαν, υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. Τελικά τον μεν Μελέτιο απαγχόνισαν, τους δε Στέφανο και Ιωάννη αποκεφάλισαν. Αλλά ο Σεραπίων ο ειδωλολάτρης, όταν είδε τον Άγιο Μελέτιο με την προσευχή του να συντρίβει τα είδωλα του ναού, πίστεψε. Επίσης ο Καλλίνικος ο μάγος, όταν είδε και αυτός ότι ο Μελέτιος δεν έπαθε τίποτα από το θανατηφόρο δηλητήριο πού του είχαν ποτίσει, πίστεψε και αυτός. Και οι δύο αφού ομολόγησαν σταθερά το Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όμως, στη θέα του μαρτυρίου τους, πίστεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό, δώδεκα κόμιτες και Τριβούνοι, τρεις γυναίκες, η Μαρκιανή, η Παλλαδία και η Σωσάννη, δύο νήπια, ο Κυριάκος και ο Χριστιανός, και ακολούθησε ένα πλήθος μαρτύρων πού ο αριθμός τους φτάνει έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ Μάρτυρες (11.208)!

 

Γέροντας Μεθόδιος ..νέα ταυτότητα και Π.Α.ποιά είναι η άποψη των Αγίων Πατέρων κ.α. 28 /5/2025 ν.ημ.

 Μία μικρή συνέντευξη που είχαμε την τιμή να παραχωρήσει στον σύλλογο μας¨Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο Καβάλας" ο ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος σχετικά με την νέα ταυτότητα και τον Π.Α. στις 15/5/2025 κατά το Ορθόδοξο εορτολόγιο παραμονή της μεγάλης εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αφιερωμένο σε όλους τους κακεντρεχείς οι οποίοι διαδίδουν ότι η Ι.Μ.Εσφιγμένου και ο γέροντας Μεθόδιος σταμάτησε τον αγώνα ενάντια στα συστήματα του αντιχρίστου.

 

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς 23 Μαΐου

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813-820 μ.Χ.). Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχη Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα.
Συνδέθηκε μὲ στενότατη φιλία μὲ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο (τιμάται 8 Μαρτίου), ποὺ ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καὶ μορφωμένος, μὲ τὸν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στὴ μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ταράσιο στὸν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοὶ. Γιὰ τὴν μεγάλη τους ἀρετὴ καὶ τὴν βαθύτατη θεολογικὴ κατάρτιση πείσθηκαν καὶ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο κατ’ ἀρχὰς μὲν ἱερεῖς, στὴ συνέχεια δὲ ὁ μὲν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δὲ Μιχαὴλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.
Καὶ στὴ νέα αὐτὴ θέση του διέλαμψε γιὰ τὸν ἔνθεο ζῆλο τους, διδάσκοντας ὑπερασπιζόμενος τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλὰ ὁ ἱερὸς ζῆλος τοῦ Μιχαὴλ πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία καταφάνηκε, ὅταν ἐνέσκηψε ὁ πόλεμος κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἐπὶ αὐτοκράτορα Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου. Μὲ ἀνυπέρβλητο θάρρος καὶ παρρησία δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξει δημόσια αὐτὸν γιὰ τὸν ἄθεο καὶ ἀσεβὲς διάταγμά του καὶ νὰ ἀναθεματίσει ἐκείνους ποὺ δὲν προσκυνοῦσαν τὶς ἅγιες εἰκόνες.
Ὅταν ἀποφασίσθηκε νὰ ζητηθεῖ ἡ γνώμη καὶ ἡ βοήθεια τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης, ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ κρίθηκε ὡς ὁ καταλληλότερος καὶ ἐστάλη πρὸς τοῦτο στὴ Ρώμη. Ὁ Πάπας Λέων Γ’ (795-816 μ.Χ.) κατεδίκασε τὴν εἰκονομαχία καὶ ἐνθάρρυνε τὸν Πατριάρχη στὸν ἀγώνα του, ἀφοῦ γνωστοποίησε τὶς ἀποφάσεις του καὶ δι’ ἐπιστολῆς, τὴν ὁποία παρέδωσε στὸν Ἅγιο Μιχαὴλ.

Πατερικό Ανθολόγιο

Ο νους που απόκτησε πνευματική αγάπη, δε διανοείται για τον πλησίον του εκείνα που δεν αρμόζουν στην αγάπη.

Κρύβει την υποκρισία κάτω από πλαστή αγάπη εκείνος που επαινεί με το στόμα του, αλλά εξουθενώνει με την καρδιά του.

Εκείνος που απόκτησε την αγάπη, υπομένει ατάραχα τα λυπηρά και οδυνηρά, που του προξενούν οι εχθροί του.

Μόνο η αγάπη ενώνει τα κτιστά όντα με το Θεό και μεταξύ τους σε ομόνοια.

Αγάπη αληθινή έχει εκείνος που δεν ανέχεται να ακούει υπονοούμενα, ούτε φανερές κατηγορίες κατά του πλησίον.

Είναι άξιος τιμής εμπρός στο Θεό και τους ανθρώπους εκείνος που δεν κάνει τίποτε που να καταργεί την αγάπη.

Ιδίωμα της ανυπόκριτης αγάπης είναι ο αληθινός λόγος από αγαθή συνείδηση.

Κρύβει φθόνο κάτω από πλαστή φιλία, εκείνος που μεταφέρει στον αδελφό τις κατηγορίες κάποιου άλλου εναντίον του.

Όπως οι σαρκικές αρετές επισύρουν τη δόξα των ανθρώπων, έτσι και οι πνευματικές επισύρουν τη δόξα του Θεού.

Η αγάπη και η εγκράτεια καθαρίζουν την ψυχή, ενώ η καθαρή προσευχή λαμπρύνει το νου.

Εκείνος είναι δυνατός άνθρωπος, ο οποίος αποδιώχνει την κακία, με την πράξη και με τη γνώση.

Αν θέλεις να νικήσεις τους εμπαθείς λογισμούς, απόκτησε εγκράτεια και αγάπη προς τον πλησίον.

Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος

 

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται (Μτθ. 5,9).

Πρώτοι ανάμεσά τους είναι εκείνοι που ειρηνεύουν με τον εαυτό τους εναντίον των παθών και προσπαθούν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο μία καλή ειρήνη με τους γείτονές τους.

Δεύτεροι είναι εκείνοι που προσπαθούν πάντα και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να συμφιλιώσουν αυτούς που φιλονικούν και βρίσκονται σε διάσταση.

Αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται... Αυτούς ο Θεός θα τους ονομάσει γιους Του. Δηλαδή θα τιμηθούν με την υψηλότερη τιμή ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για ένα θνητό από το να ονομαστεί υιός του αθάνατου Θεού, να γίνει ο ίδιος αθάνατος και ευλογημένος και να κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών ως κληρονόμος του Θεού και συγκληρονόμος του Χριστού.

Ο μακαρισμός των ειρηνοποιών είναι απερίγραπτα μεγάλος. Οι ειρηνοποιοί επιβάλλουν στους ανθρώπους το μέγιστο αγαθό της ειρήνης και στεριώνουν γι' αυτούς τόσο την πρόσκαιρη ευημερία όσο και την αιώνια μακαριότητα.

Ας είμαστε ειρηνικοί.

Ας αγαπάμε την ειρήνη, αδελφοί.

Ας μην αδιαφορούμε και ας μη χάνουμε ευκαιρίες για να συμφιλιώσουμε εκείνους που εχθρεύονται ο ένας τον άλλον.

Ας συντρίβουμαι πρόθυμα τις παγίδες του πνεύματος της έχθρας, που θέλει να τις σπέρνει παντού. Γι' αυτή σου την υπηρεσία θα 'χεις μεγάλη χάρη και ειρήνη από τον Πατέρα μας το Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

 

Ολη η αληθεια για τα ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας.

 Επειδή ξεκίνησε από μέλη τής κυβέρνησης ή "διαφήμιση" τού προσωπικού αριθμού καί τών παρελκομένων του καί επειδή θ' ακολουθήσουν φοβέρες/νουθεσίες, όπως καί επίκληση τής ευρωπαϊκής νομοθεσίας, διαβάστε τήν πργρ.15 του άρθρου 5α του Κανονισμού 1183 του 2024.

 "Τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει, άμεσα ή έμμεσα, να περιορίζουν την πρόσβαση σε δημόσιες ή ιδιωτικές υπηρεσίες για φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επιλέγουν να μην χρησιμοποιούν ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας και θα πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις."

 

 

 

Ολόκληρος ο κανονισμός εδώ:

https://eur-lex.europa.eu/eli/reg/2024/1183/oj?locale=el

Η πιο σατανική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης είναι τα ghostbots. Ψηφιακός Πνευματισμός,προγονολατρεία!

 σχολιο ιστολογιου Αγιος Ιωαννης ο Θεολογος:σε παλαιοτερο αρθρο μας τονισαμε οτι η τεχνητη νοημοσυνη μονο ¨τεχνητη¨ δεν ειναι ...μαλλον σατανικη θα λεγαμε .

Η πιο σατανική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης είναι τα ghostbots.Πρόκειται για τη δημιουργία ψηφιακών άβαταρ-ενσαρκώσεις ανθρώπων που έχουν πεθάνει, ώστε να μπορούν οι ζωντανοί να συνεχίσουν να έρχονται σε επαφή μαζί τους. Είναι ψηφιακός πνευματισμός ,επίκληση πνευμάτων ό,τι έκαναν στο προθρησκευτικό στάδιο στην Αφρική με λατρεία προγόνων.

Tα ghostbots είναι μια σχετικά νέα και αμφιλεγόμενη τεχνολογική εξέλιξη, που συνδυάζει την τεχνητή νοημοσύνη με τη διαχείριση της μνήμης και του πένθους. Πρόκειται για ψηφιακά avatars ανθρώπων που έχουν πεθάνει, τα οποία δημιουργούνται με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης.

Σήμερα, εταιρείες όπως η “HereAfter AI” και το “Replika” προσφέρουν υπηρεσίες που επιτρέπουν σε όσους το επιθυμούν να “επικοινωνούν” με τους αγαπημένους τους ακόμη και μετά τον θάνατό τους, δημιουργώντας ψηφιακές εκδοχές τους. Αυτά τα ghostbots, όπως αποκαλούνται, χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη για να δημιουργήσουν μία ψηφιακή εκδοχή του θανόντα, με την οποία οι χρήστες μπορούν να αλληλεπιδρούν, να μιλούν, και να ξαναζήσουν συναισθηματικές στιγμές.

Νεκροφιλία,θανατοπληξία,πνευματισμός,προγονολατρεία..Τεχνολογικός μεσαίωνας, γκλαμουροκαμουφλαρισμένος σκοταδισμός..Θρίλερ με φαντάσματα, θα μιλούν άυλα ξόανα ένα ψηφιακό υπερπέραν ένα ζοφερό επέκεινα.Παραλογισμός..νοσηρότητα..

Η αποκρουστική ψηφιακή μεταφυσική, μάλλον παραψυχολογία.

Υπάρχει μια τρέχουσα αντίληψη ότι ο προηγμένος σατανισμός δεν είναι σατανισμός..

dimpenews.com

 

Άγιος Βασιλίσκος 22 Μαΐου

Ο Άγιος Βασιλίσκος, ανιψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόταν από το χωριό Χουμιαλά της Αμασείας και μαρτύρησε διά ξίφους επί Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και άρχοντος Αγρίππα. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα της Καππαδοκίας Ασκληπιάδη (ή Ασκληπιόδοτο) με τους στρατιώτες του Ευτρόπιο και Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οι οποίοι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τελειώθηκαν διά μαρτυρικού θανάτου.

Ο Άγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στη φυλακή από τους ειδωλολάτρες με την ελπίδα ότι, με την πάροδο του χρόνου και από τις στερήσεις και κακοπαθήσεις, θα αρνιόταν τον Χριστό, οπότε ο αντίκτυπος από την πράξη του αυτή θα ήταν μέγας μεταξύ των Χριστιανών. Αυτός όμως είχε λάβει την αμετάτρεπτη απόφαση να πεθάνει ως Χριστιανός, έχοντας ως φωτεινό παράδειγμα τον Μεγαλομάρτυρα θείο του, ο οποίος παρέμεινε σταθερός στην ομολογία του, αφού απέκρουσε όλες τις υποσχέσεις και τις απειλές.

Μία ημέρα ο Άγιος πέτυχε, χάρη στην εύνοια των στρατιωτών που τον φύλαγαν, να μεταβεί στον οίκο του, να παρηγορήσει τους γονείς και αδελφούς του και να τους συστήσει εμμονή στη Χριστιανική πίστη.

Όταν πληροφορήθηκε τούτο ο ηγεμόνας Αγρίππας διέταξε να του φορέσουν σιδερένια υποδήματα που έφεραν εσωτερικά καρφιά και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του στα Κόμανα. Ερχόμενος προς τον ηγεμόνα, όταν έφθασαν στο χωριό των Δακών, οι στρατιώτες που τον συνόδευαν τον έδεσαν σε ξερό πλάτανο, για να γευματίσουν. Τότε ο Βασιλίσκος, διά της προσευχής του, πέτυχε να αναβλαστήσει ο πλάτανος και από την ρίζα του να αναβλύσει μικρή πηγή. Αφού είδαν το θαύμα αυτό οι στρατιώτες, θαύμασαν και πίστεψαν στον Χριστό.

Όταν έφθασε στα Κόμανα, προσήχθη ενώπιον του Αγρίππα, ο οποίος οδήγησε τον Βασιλίσκο στον ειδωλολατρικό ναό, ελπίζοντας ότι το επίσημο περιβάλλον θα τον ωθούσε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Βασιλίσκος όμως με θερμή προσευχή πέτυχε την πτώση και συντριβή των ειδώλων. Τότε ο Αγρίππας διέταξε να αποκεφαλισθεί και τα ιερά λείψανά του να ριχθούν στον ποταμό.

Χριστιανοί των Κομάνων ανέσυραν το τίμιο σκήνωμα κρυφά και το ενταφίασαν με ευλάβεια. Αργότερα, από τον ευσεβέστατο άρχοντα των Κομάνων Μαρίνο ανοικοδομήθηκε ναός προς τιμήν του Μάρτυρος, στον οποίο κατετέθησαν και τα ιερά αυτού λείψανα.

Η μνήμη του Αγίου Βασιλίσκου επαναλαμβάνεται στις 3 Μαρτίου.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς βασίλειον δῶρον καὶ θῦμα ἅγιον, τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων καὶ ἀθλοθέτῃ Θεῷ, δι’ ἀθλήσεως στερρᾶς προσήχθης ἔνδοξε· σὺ γὰρ τὴν πλάνην καθελὼν, στρατιώτης εὐκλεὴς, πανεύφημε Βασιλίσκε, τῆς ἀληθείας ἐδείχθης, Χριστῷ πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Παρασκευή προσφόρου στην Ι.Μ.Εσφιγμένου με τον γέροντα Μεθόδιο κατά το αγιορείτικο εθιμοτυπικό.

 Ο ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου γέροντας Μεθόδιος μας φιλοξένησε στο προσφοριό για να μας δείξει πως γίνετε το πρόσφορο κατά το αγιορείτικο εθιμοτυπικό μαζί με ακόμη 3 μοναχούς..Ξεκινήσαμε λίγο πρίν τον όρθρο στις 3πμ κοσμική ώρα (6:30 πμ βυζαντινή την οποία ακολουθεί η μονή) και φτάσαμε το πρωί στις 6πμ για να φουρνίσουμε τα πρόσφορα μόλις ξεκινούσε η Θεία Λειτουργία όπως θα ακούσετε και το τάλαντο να χτυπάει.Να μας συγχωρέσετε για την όχι και τόσο τέλεια εικόνα και ήχο ,αλλά τα μέσα μας ήταν μια γκαζόλαμπα και το κινητό τηλέφωνο.Απλά θέλαμε να σας μεταφέρουμε αυτό που ζήσαμε και εμείς έστω και με αυτόν τον τρόπο.Ελπίζουμε να το απολαύσετε.

 

 ΕΑΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ "ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΙΣΤΟΥ".

Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων (21 Μαΐου)

Οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη οι Ισαπόστολοι τιμόνται στις 21 Μαΐου

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

Γέννηση και καταγωγή

Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 274 μ.Χ. εις την Ναϊσόν ή Νίσσαν της Μοισίας, περιοχή δηλαδή της σημερινής Νοτιοσλαβίας ή Κεντρικής Σερβίας.
Μητέρα του ήταν η ευσεβέστατη χριστιανή Αγία Ελένη, της οποίας η μνήμη εορτάζεται την 21η Μαΐου από κοινού με τον υιό της, τον Άγιο Κωνσταντίνο.
Τόπος γεννήσεως της Αγίας μητέρας του αναφέρεται το Δράπανο της Βιθυνίας, που λέγεται σήμερα Γιάλοβα και που στην εποχή του ο Μέγας Κωνσταντίνος
είχε μετονομάσει ο ίδιος, προς τιμήν της, εις Ελενόπολιν.
Πατέρας του Άγιου ήταν ο Κωνστάντιος ο Α΄, ο ονομαζόμενος Χλωρός, δια την χλωμότητα του προσώπου του. Η Ιλλυρία, που είναι η σημερινή βορειοδυτική
περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου η περιβρεχόμενη δυτικά από την Αδριατική θάλασσα, ήταν η πατρίδα του πατέρα του.

Οι πεποιθήσεις της Ελένης

Η ίδια επηρέασε και τον γιό της Κωνσταντίνο. Προσπάθησε να του μεταδώσει την πίστη του Χριστού και να φέρεται με συμπάθεια στους χριστιανούς, στη θρησκεία Του και στην
Εκκλησία.

Χωρισμός των Γονέων

Ο Διοκλητιανός διόρισε Καίσαρα στη Δύση τον Κωνστάντιο τον Χλωρό, τον πατέρα του Μ. Κωνσταντίνου. Στον Κωνστάντιο παρεχώρησε τα δυτικότατα μέρη
της αυτοκρατορίας ήτοι την Γαλατία (Γαλλία) την Βρετανία και την Ισπανία.
Οι νόμοι τότε επέβαλαν, για να ανέβει κανείς εις τα υψηλά αξιώματα, να έχει σύζυγο από ευγενή και επίσημη οικογένεια.
Στη βιογραφία του Κωνσταντίνου αναφέρεται, ότι οι γονείς χώρισαν με κοινή συμφωνία. Τούτο έγινε διότι:
Πρώτον. Ο Κωνστάντιος μόλις έγινε Καίσαρ θα διευκόλυνε τους χριστιανούς των μεγάλων επαρχιών του.
Δεύτερον. Η άνοδος του άνοιγε τον δρόμο στο αξίωμα του Αυγούστου, δηλαδή του αυτοκράτορα, που τόση μεγάλη σημασία θα είχε για τους χριστιανούς.
Τρίτον. Για τον γιό τους Κωνσταντίνο, που συγκέντρωνε τόσες ελπίδες. Για όλα αυτά η Ελένη δέχθηκε αυτήν την θυσία. Πόση, όμως, θλίψη και στενοχώρια θα πέρασε.
Πόσο ταπεινώθηκε! Χρειαζότανε γενναία ψυχή για ν’ αντέξει. Το υπέμεινε, όμως, διότι ήταν χριστιανή καταρτισμένη με την σκέψη, ότι θα συντελέσει στο να βοηθηθεί
η πίστης των χριστιανών με αυτόν τον τρόπον.
Ο Διοκλητιανός κράτησε όμηρο τον Κωνσταντίνο, για περισσότερη ασφάλεια ώς εγγύηση, δεν θα πολεμούσε εναντίον του.
Ο Κωνσταντίνος, λοιπόν, κρατείται ως όμηρος εις τα ανάκτορα του Διοκλητιανού και εν συνεχεία του Γαλερίου στη Νικομήδεια της Μ. Ασίας. Εκεί διέρχεται την νεότητά του
και του δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσει την γενναιότητα των χριστιανών στους βάρβαρους διωγμούς, που εξαπέλυσαν τότε οιαυτοκράτορες εναντίον τους.
Ο Κωνσταντίνος μεγάλωνε στην ηλικία, μεγάλωνε όμως και στη ρωμαλεότητα. Κανένας δεν μπορούσε να παλέψει με αυτόν. Η εξυπνάδα, και η ωραιότατης του προκαλούσαν
τον φθόνο των τυράννων. Η ανησυχία τους, για την δύναμη, τη δεξιοτεχνία και τη δραστηριότητα του Κωνσταντίνου τους έβαλε σε ανησυχία. Ερώτησαν μάλιστα
και το Μαντείο του Απόλλωνα προκειμένου να μάθουν, για την εξέλιξη του. Και εκείνο, Θεού επιτρέποντας, απάντησε, ότι θα κυριεύσει τον κόσμο ολόκληρο
και ανακηρύξει τη θρησκεία του Χριστού επίσημη θρησκεία του Κράτους. Αϊ ! λοιπόν από τότε τον μίσησαν πιο πολύ και ζητούσαν ευκαιρία να τον εξοντώσουν.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου

 

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, πιστεύοντας ότι ο Κύριος απέθανε και αναστήθηκε για μας και μας εξαγόρασε δίνοντας το αίμα Του. Επομένως και εμείς δεν πρέπει να ζούμε πλέον για τον εαυτό μας, αλλά για τον Κύριο, που πέθανε και αναστήθηκε για μας. Να προσέχεις τον εαυτό σου, έχοντας την πίστη και την πεποίθηση ότι βρίσκεσαι πάντοτε ενώπιον των οφθαλμών Του. Να νιώθεις ότι πέθανες και έφυγες από τον κόσμο αυτό και ότι παραμένεις ενώπιον του Θεού πάντοτε.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε σαν δούλος που ακολουθεί τον κύριο του με φόβο και τρόμο και βαθιά ταπείνωση, και που δεν απομακρύνεται απ' αυτόν, αλλ' είναι έτοιμος να υπακούει στο θέλημά του, έτσι και σύ είτε στέκεσαι είτε κάθεσαι είτε είσαι μόνος είτε με κάποιον άλλο, να συμπεριφέρεσαι με μεγάλο φόβο και τρόμο στο σώμα και στην ψυχή, σαν να βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού, για να έχεις πάντοτε το σώμα και την ψυχή έμφοβα και έντρομα. Με όλη σου τη δύναμη καθάριζε το νου σου από ρυπαρούς λογισμούς και από κάθε σκέψη κατακρίσεως. Να στέκεσαι ενώπιον του παντεπόπτου Θεού με βαθιά ταπείνωση, πραότητα, ντροπή, σύνεση, και για τις αμαρτίες σου μην τολμάς καθόλου να σηκώσεις κεφάλι.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε σε κάθε τι που σου συμβαίνει σε κάθε σκέψη ή λόγο ή έργο, μη ζητήσεις καθόλου να ικανοποιήσεις το δικό σου θέλημα. Να έρευνας με επιμέλεια ποιό είναι το θέλημα του Θεού μόνο. Αυτό να ποθείς να εκπληρώσεις με ακρίβεια, έστω κι αν φαίνεται ότι προξενεί θλίψη ή θάνατο. Η εντολή γαρ αυτού ζωή αιώνιος εστίν (Ιω. ιβ' 50).

Άγιος Αμμωνάς

Άγιος Θαλλέλαιος ο Ανάργυρος 20 Μαΐου

 Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου και Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.

Ο Άγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν από τον Λίβανο και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284 μ.Χ.). Ο πατέρας του ονομαζόταν Βερούκιος και η μητέρα του Ρωμυλία (κατ' άλλους Βερεκκόκιος και Ρομβυλιανή). Είχε σπουδάσει την ιατρική επιστήμη και προσέφερε πιο πάντες αφιλοκερδώς και με αγάπη τις ιατρικές του υπηρεσίες, γι' αυτό και εντάσσεται στην κατηγορία των γνωστών Αναργύρων.

Για την πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες στην Ανάζαρβο, πρωτεύουσα της δεύτερης επαρχίας της Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στο δάσος και τον οδήγησαν στον άρχοντα Τιβεριανό. Εκείνος, επειδή ο Άγιος δεν πειθόταν να θυσιάσει στα είδωλα, πρόσταξε να του τρυπήσουν τους αστραγάλους και να τον κρεμάσουν με το κεφάλι προς τα κάτω. Τόση δε ήταν η υπομονή του Αγίου, την οποία επέδειξε κατά το φρικτό αυτό μαρτύριο, ώστε δύο από τους βασανιστές του στρατιώτες, ονόματι Αλέξανδρος και Αστέριος, πίστεψαν και αφού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, αποκεφαλίσθηκαν. Κατόπιν ο Τιβεριανός πρόσταξε και έριξαν τον Άγιο στη θάλασσα να πνιγεί. Εκείνος όμως, δεν έπαθε τίποτε και βγήκε από την θάλασσα φορώντας ολόλευκη εσθήτα. Μετά από την θαυματουργική αυτή διάσωσή του τον έριξαν στο στάδιο να τον κατασπαράξουν πεινασμένα σαρκοβόρα θηρία. Όμως τα θηρία δεν τον πλησίασαν και έμεινε και πάλι αβλαβής.

Έτσι ο Μάρτυς Θαλλέλαιος αποκεφαλίσθηκε διά ξίφους στην Έδεσσα των Αιγαίων, το φθινόπωρο του 284 μ.Χ. (κατά άλλους τον Μάιο του 289 μ.Χ.) και έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Η Σύναξή του ετελείτο στο μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν εντός του Ναού του Αγίου Αγαθονίκου. Πλην του ναΐσκου αυτού γνωρίζουμε και το ναό κοντά στο όρος του Αυξεντίου. Επ' ονόματι του Αγίου υπήρχε και μονή στην Παλαιστίνη, την οποία, κατά τη μαρτυρία του Προκοπίου, «ἀνανεώσατο» ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527 - 565 μ.Χ.). Φαίνεται δε ότι ορισμένες μονές εόρταζαν τη μνήμη του Αγίου Θαλλελαίου στις 3 Σεπτεμβρίου, ενώ άλλοι και στις 23 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία ο Μάρτυς προσήχθη σε ανάκριση.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μαρτυρίου ἀνύσας τὸν ἀγῶνα Θαλλέλαιε, ἤσχυνας εἰδώλων τὴν πλάνην, τὴ γενναία ἀθλήσει σου· καὶ ὤφθης ἰαμάτων θησαυρός, παρέχων τᾶς ἰάσεις δωρεάν, τοὶς προστρέχουσιν ἐν πίστει τῷ σῷ ναῶ καὶ πόθω ἄνακραζουσι · δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.