Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε.

Έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος στα πνευματικά του παιδιά:

Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Αυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Αυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Αυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία του αγαθότητα και μακαριότητα.

Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σας. Μη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Αυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Αυτός γνωρίζει.

Εσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Μη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.

Οι προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μας οδηγούν στην τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Κύριος, που έρχεται και κατοικεί μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Του.

Και μία από τις πρώτες εντολές Του είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα Του όχι το δικό μας, αλλά του Θεού. Και να γινεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους.

Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: Κύριε, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως Εσύ, γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Χωρίς λοιπόν το Χριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν στην πλάνη.

 

Ποιος αγαπά Τον Θεόν.

Εκείνος, που αγαπά τον Θεόν, ζει επάνω στην γη ως Άγγελος.

Δηλαδή νηστεύει, αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται και σκέφτεται πάντοτε το καλόν για όλους τους ανθρώπους

Εκείνος που διατηρεί στην ψυχή του έστω και ελάχιστον ίχνος μίσους προς τον οιονδήποτε άνθρωπον, εξ αφορμής του οιουδήποτε πταίσματος του,είναι τελείως ξένος της προς τον Θεόν αγάπης.

Διότι η προς τον Θεόν αγάπη δεν ανέχεται καθόλου μίσος προς τον συνάνθρωπό μας.

Ο ίδιος ο Κύριος είπε: Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε.(Ιωαν. ΙΔ'. 15) και: Αυτη εστίν η εντολή η εμη, ινα αγαπάτε αλλήλους.(Ιωαν.ΙΕ' 12).

Αυτός λοιπόν, που δεν αγαπά τον πλησίον του, δεν εφαρμόζει την εντολή του Θεού.Εκείνος πάλι, που δεν εφαρμόζει την εντολή του Θεού, ούτε τον ίδιον τον Θεό μπορεί να αγαπά.

Εμείς αγαπούμε τον Θεόν;

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ εργασίας και αργίας;

Δεν είναι ντροπή η τέχνη, αλλ' η αργία είναι άξια κατηγορίας και έγκλημα.

Η ψυχή από τη φύση της θέλει να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και δε μπορεί να μένει άπρακτη. Ο Θεός έκαμε το ζώο αυτό ενεργητικό και η εργατικότητα είναι για τον άνθρωπο η φυσική κατάσταση, ενω η αργία είναι γι' αυτόν αφύσικη.

Δεν υπάρχει κανένα κακό χειρότερο από την οκνηρία, κανένα μεγαλύτερο από την αργία.

Η μεν εργασία είναι αγαθό, η δε αργία κακό.

Η αργία δίδαξε κάθε κακία.

Η αργία δίδαξε κάθε είδος κακίας.

Η αργία δίδαξέ όλες τις κακίες, και σ'εκείνους που την αγαπούν γίνεται από την αρχή δάσκαλος της πονηρίας.

Η αργία δίδαξε κάθε είδος κακίας.

Δεν παραγγέλλει μόνο στους άνδρες να εργάζονται, αλλά και στις γυναίκες, διότι όλες τις κακίες τις δίδαξε η αργία.

Η νεότητα που ζει με σύντροφο την αργία και ανατρέφεται με τόσα μεγάλα κακά, γίνεται αγριότερη από όλα τα θηρία.

Ας μη μας κυριεύει η μανία για τα ζητήματα της επίγειας ζωής και τότε θα είμαστε πάντοτε άγρυπνοι και προσεκτικοί.

Σε κάθε δε περίπτωση να ρυθμίζουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με το συμφέρον της ψυχής μας.

Όπως εκείνος που έχασε το φως του σκοντάφτει σε πολλά εμπόδια, έτσι και εκείνος, που θα λησμονήσει τον φόβο του Θεού, διαρκώς βασανίζεται από διάφορες φροντίδες, μέριμνες και λύπες.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

 

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 1944 ΜΕ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Ε.Α.Μ.

Εν όψει της επετείου της μάχης των Αθηνών του Δεκεμβρίου του 1944.

Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1944, ούτε δύο μήνες μετά από την απομάκρυνση των Γερμανικών Κατοχικών δυνάμεων, η πατρίδα μας έζησε μια μεγάλη τραγωδία εξαιτίας της αδιαλλαξίας του Κ.Κ.Ε. και της μανίας του για εξουσία. Εκείνο το Δεκέμβριο του ’44, το Κ.Κ.Ε. εξαπέλυσε το απαίσιο εκείνο κακούργημα, εναντίον της τότε Νόμιμης Κυβερνήσεως με Πρωθυπουργό τον Γεω. Παπανδρέου που ως στόχο είχε την κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση ολοκληρωτικού κομμουνιστικού καθεστώτος.

Πέρασαν  χρόνια από εκείνες τις μέρες αλλά η μνήμη των Ελλήνων δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνες φοβερές εικόνες των θηρίων του Κ.Κ.Ε., που έβγαζαν μάτια Ελλήνων και γέμιζαν με αυτά τενεκέδες. Που ξεκοίλιαζαν εγκύους, που έκοβαν λαιμούς με κονσερβοκούτια, που γέμιζαν πηγάδια και βάραθρα με σώματα Ελλήνων. 

Δεν επιθυμεί κανείς να ξαναζήσει εκείνες τις απαίσιες εικόνες. Ωστόσο τις υπενθυμίζει, η Ιστορία και το αίμα των αθώων που βρήκαν πρόωρο τέλος. Είναι ο ‘’κόκκινος’’ ματωμένος Δεκέμβρης του Κ.Κ.Ε. Χάριν της Ιστορικής αλήθειας πρέπει να επισημανθούν τα εξής ανοσιουργήματα των κομμουνιστών:

1. Υπογράφηκαν σύμφωνα ‘’συναδέλφωσης’’ του Κ.Κ.Ε. και Βουλγάρων, όπου ο μεν βουλγάρικος στρατός παρέδωσε στον κόκκινο βουλγάρικο στρατό τη Θράκη και τη Μακεδονία του Αιγαίου, τα δε στίφη του Ε.Λ.Α.Σ. ή εξόντωναν τον άμαχο πληθυσμό ή ανατίναζαν στον αέρα ό, τι ελληνικό εσεβάσθησαν ακόμη και οι Κατακτητές.

Άγιοι Φιλήμων ο Απόστολος, Άρχιππος, Ονήσιμος και Απφία 22 Νοεμβρίου

Οι Άγιοι Φιλήμων, Άρχιππος, Ονήσιμος και Απφία ήταν μαθητές του Αποστόλου Παύλου (περί το 54 μ.Χ.) και τους αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του.

Ο Φιλήμων και η σύζυγος του Απφία ήταν χριστιανοί στην πόλη των Κολοσσών, με ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιούσαν δε τα πλούτη τους με προθυμία για την ανακούφιση φτωχών, ασθενών και για την ανάπτυξη του έργου του Χριστού. Στο χριστιανισμό προσήλθαν δια του Αποστόλου Παύλου, όταν αυτός είχε έλθει στην πόλη τους. Μάλιστα, για τις αγαθοεργίες του Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: «Χάριν ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τὴν ἀγάπη σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ» (Προς Φιλήμονα, 7). Δηλαδή, έχουμε πολλή χαρά και παρηγοριά για την αγάπη σου, διότι οι καρδιές των αδελφών χριστιανών έχουν βρει ανάπαυση με τις ευεργεσίες και αγαθοεργίες σου, αδελφέ.

Για τον Άρχιππο λέγεται ότι ήταν συγγενής, ίσως και γιος του Φιλήμονα και της Απφίας. Ο Παύλος, επειδή ο Άρχιππος είχε μεγάλη αφοσίωση στη διάδοση του Ευαγγελίου, στην προς Φιλήμονα επιστολή του τον ονομάζει στρατιώτη.

Ο Ονήσιμος ήταν υπηρέτης του Φιλήμονα, από τον όποιο απέδρασε και πήγε στη Ρώμη. Εκεί έπεσε στα δίχτυα του Αποστόλου Παύλου, που τον έστειλε πίσω στο Φιλήμονα, χριστιανό πλέον. Και παρακαλεί τον Φιλήμονα να δεχθεί τον Ονήσιμο, όχι σαν υπηρέτη, αλλά σαν αδελφό.

Κατά την παράδοση, όλοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι ο Aπόστολος Oνήσιμος εορτάζεται χωριστά στις 15 Φεβρουαρίου και ο Aπόστολος Άρχιππος εορτάζεται χωριστά στις 19 Φεβρουαρίου. Σήμερα, εορτάζεται κυρίως ο Άγιος Aπόστολος Φιλήμων και η Aπφία.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Tετρὰς ἡ θεοσύλλεκτος τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ Φιλήμων καὶ Ἄρχιππος καὶ σὺν Ἀπφίᾳ ὁμοῦ, ὁ θεῖος Ὀνήσιμος· λάμψαντες τοῖς ἐν σκότει ἀληθείας τὴν γνῶσιν, ἤθλησαν ὁμοφρόνως καὶ τὴν πλάνην καθεῖλον· καὶ νῦν ἐξευμενίζονται πᾶσι τὸν Κύριον.

Λόγος εἰς τά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας (Ἁγίου Πρόκλου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.)

Να πάλι εορτή.
Να πάλι πανηγύρι.
Να πάλι χαρούμενο αναψοκέρι για την μητέρα του Κυρίου.
Να η προπόρευσις της αψεγάδιαστης νύμφης.
Να το πρώτο ξεπροβόδισμα της βασιλίσσης.
Να το σίγουρο σημάδι για την δόξα που την περιμένει.
Να προάγγελος της χάριτος που πρόκειται να την επισκιάση.
Να γνώρισμα, που φαίνεται από μακρυά, της υπερβολικής της καθαρότητος.
Διότι εκεί που ο ιερέας εισερχόμενος όχι πολλές φορές, αλλά μόνον μία φορά τον χρόνο, τελεί τις μυστικές λατρείες, εκεί για να παραμένη μόνιμα οδηγείται από τους γονείς της, οι οποίοι αναδεικνύονται έτσι λειτουργοί της χάριτος.
Ποιός γνώρισε παρόμοια περίπτωσι στο παρελθόν; Ποιός είδε ή άκουσε τώρα ή από παληά κορίτσι να οδηγείται βαθειά στα Άγια των αγίων, αυτά που, παρά λίγο θα ήταν απλησίαστα και για τους άνδρες, και σ’ αυτά να μένη και να τρέφεται; Άραγε δεν είναι αυτό τρανή απόδειξις των ασυνήθιστα μεγάλων θαυμασίων που θα της γίνουν μελλοντικά; Άραγε δεν είναι σημάδι ξεκάθαρο; Άραγε δεν είναι σίγουρη απόδειξις;

Ας μας δείξουν όσοι κακολογούν εναντίον της, και ενώ βλέπουν είναι σαν να μη βλέπουν: Που τα είδαν αυτά, δηλ. κόρη και μάλιστα μόλις τριών ετών, που γεννήθηκε με θεία υπόσχεσι, να προσφέρεται ως δώρο τέλειο και για να ζήση εκεί, και να συνοδεύεται από τους πλουσίους του λαού, να οδηγείται με λαμπάδες, και να παραλαμβάνεται από τα γνώριμα χέρια των ιερέων και των προφητών; Γιατί δεν θέλησαν να έρθουν στα καλά τους; Γιατί, ενώ έβλεπαν τα πρώτα σημάδια, δεν πίστεψαν στα κατοπινά. Γιατί ενώ προϊδεάσθηκαν από τα παράξενα και διαφορετικά, δεν αποδέχθηκαν τα όσα έγιναν μετά. Διότι, όσα έγιναν στην αρχή γύρω από αυτήν, δεν ήσαν συμπτωματικά και τυχαία, αλλ’ όλα ήταν προμηνύματα για όσα θα γίνονταν στη συνέχεια.

Επί τέλους ας μας πουν τις ματαιοπονίες τους αυτοί που θεωρούνται σοφοί. Γιατί η θυγατέρα καμμιάς από τις στείρες που γέννησαν δεν οδηγήθηκε στα άγια των αγίων και δεν παραλήφθηκε από τους προφήτες;
Σίγουρα, αυτοί που λεπτολογούν πάνω σ’ αυτά, τίποτα δεν είχαν να πουν, όπως (δεν είχαν να πουν τίποτα) και οι μεταγενέστεροι ομόφρονές τους για τον υιό εκείνης, αλλ᾽ απλώς σήκωναν τους ώμους με την απορία• «Άραγε τι θα γίνη αυτό το παιδί;» Τίποτε απολύτως δεν είχαν να πουν.

Λόγος Πανηγυρικός εἰς τά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας (Ἁγίου Ταρασίου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως)

Φαιδρά καί παράδοξος ἡ παροῦσα πανήγυρις, καί τῶν φιλεόρτων τόν πόθον πρός ὑμνωδίαν ἐγείρουσα ἡ τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου εἰς τόν Ναόν Εἴσοδος.
Σήμερον δηλαδή ὁ Οὐρανός καί ἡ Γῆ, ἔχουσι κοινήν Ἑορτήν, μαζί τόν Δημιουργόν δοξολογούσι, τόν ἐκ βροτείας φύσεως τήν Θεοπαίδα Κόρην ἐκλεξάμενον εἰς ἑαυτοῦ κατασκήνωσιν.

Σήμερον τοῦ πρό πάντων αἰώνων περιορισθέντος μυστηρίου, καί ἐπ' ἐσχάτων φανεροῦσθαι μέλλοντος, εὐτρεπίζεται οἰκητήριον.

Σήμερον ἡ ἐξ' ἐπαγγελίας τεχθεῖσα ἐξ Ἰωακείμ καί Ἄννης, προσφέρεται ὑπ' αὐτῶν τίμιον Δῶρον τῷ μετέπειτα ἐξ αὐτῆς τεχθῆναι εὐδοκήσαντι.

Σήμερον τό τῆς χαρᾶς Προοίμιον, εἰς τόν Ναόν εἰσάγεται τριετίζουσα, καί παρθένοι ταύτης μετά λαμπάδων προπορεύονται.

Σήμερον προσάγεται, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἡ λύσις τῆς στειρωτικῆς κατάρας.

Σήμερον τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν, ὑπό τοῦ ἱερέως καί Προφήτου Ζαχαρίου, εἰς τά ἄδυτα ἀνέρχεται.

Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
«Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου»

Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. 7, 16. Λουκ. 6, 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του. Γιὰ νὰ ἑνωθῇ λοιπὸν μὲ αὐτὴν καθ᾽ ὑπόσταση, ἐπειδὴ ἐχρειαζόταν σαρκικὸ πρόσλημα καὶ σάρκα νέα συγχρόνως καὶ ἰδική μας, ὥστε νὰ μᾶς ἀνανεώσῃ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, ἐπὶ πλέον δὲ ἐχρειαζόταν καὶ κυοφορία καὶ γέννα σὰν τὴ δική μας, τροφὴ μετὰ τὴ γέννα καὶ κατάλληλη ἀγωγή, γινόμενος πρὸς χάριν μας καθ᾽ ὅλα σὰν ἐμᾶς, εὑρίσκει γιὰ ὅλα πρέπουσα ὑπηρέτρια καὶ χορηγὸ ἀμόλυντης φύσεως ἀπὸ τὸν ἑαυτό της αὐτὴν τὴν ἀειπάρθενη, ἡ ὁποία ὑμνεῖται ἀπὸ μᾶς καὶ τῆς ὁποίας σήμερα ἑορτάζομε τὴν παράδοξη εἴσοδο στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Διότι αὐτὴν προορίζει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ἀποκατάσταση τοῦ γένους, καὶ τὴν ἐκλέγει ἀνάμεσα ἀπὸ ὅλους, ὄχι ἁπλῶς τοὺς πολλούς, ἀλλὰ τοὺς ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἐκλεγμένους καὶ θαυμαστοὺς καὶ περιβοήτους γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ σύνεσι, καθὼς καὶ γιὰ τὰ κοινωφελῆ καὶ θεοφιλῆ συγχρόνως ἤθη καὶ λόγια καὶ ἔργα.

2. Διότι στὴν ἀρχὴ ἐσηκώθηκε ἐναντίον μας ὁ νοητὸς καὶ ἀρχέκακος ὄφις καὶ μᾶς κατέῤῥιψε στὰ βάραθρα τοῦ ἅδη. Κι᾽ ὑπάρχουν πολλοὶ λόγοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἐσηκώθηκε ἐναντίον μας καὶ ὑπεδούλωσε τὴ φύσι μας· φθόνος καὶ ζηλοτυπία καὶ μῖσος, ἀδικία καὶ δόλος καὶ σοφιστεία, καὶ μαζὶ μὲ τὰ τέτοια, ἡ θανατηφόρος δύναμις ποὺ ἔχει μέσα του, τὴν ὁποία πρῶτος ἐγέννησε καὶ μόνος του, ἀφοῦ πρῶτος αὐτὸς ἀποστάτησε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ζωή. Πραγματικὰ στὴν ἀρχὴ ἐφθόνησε τὸν Ἀδάμ, ὅταν τὸν εἶδε νὰ ζῇ στὸν τόπο τῆς ἄφθαρτης τρυφῆς καὶ νὰ περιλάμπεται μὲ θεοειδῆ δόξα καὶ νὰ ὁδηγῆται ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό, ἀπὸ ὅπου αὐτὸς ἀπεῤῥίφθηκε δικαίως καὶ ἀπὸ φθόνο ἐξεμάνη ἐναντίον του μὲ τὴ χειρότερη μανία, ὥστε νὰ θελήσῃ καὶ νὰ τὸν θανατώσῃ ἀκόμη. Ὁ φθόνος εἶναι πατέρας ὄχι τοῦ μίσους μόνο ἀλλὰ καὶ τοῦ φόνου, τὸν ὁποῖο ἐπέφερε σ᾽ ἐμᾶς ἀναμιγνύοντάς τον μὲ δόλο ὁ δολερὸς καὶ ἀληθινὰ μισάνθρωπος ὄφις. Διότι καταλήφθηκε ἀπὸ ἔρωτα πρὸς τὴν τυραννία σὲ βάρος του ἐντελῶς ἄδικα, γιὰ καταστροφὴ τοῦ πλασθέντος κατ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσι Θεοῦ· ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐτόλμησε νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ πρόσωπο, ἐχρησιμοποίησε τὸν δόλο καὶ τὴν πονηρία. Ἀφοῦ ἐπλησίασε διὰ τοῦ αἰσθητοῦ ὄφεως ὡς φίλος καὶ καλὸς σύμβουλος ὁ φοβερὸς καὶ πραγματικὰ ἐχθρὸς καὶ ἐπίβουλος, κατορθώνει, φεῦ!, κρυφὰ νὰ ἐπιτύχῃ καὶ μὲ τὴ ἀντίθεη συμβουλὴ χύνει σὰν δηλητήριο στὸ ἄνθρωπο τὴν θανατηφόρα δύναμί του.

Η ΕΝ ΤΟ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ (21 Νοεμβρίου)

Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. 

«Κάνε τον πόνο σου χαρά»

Λέγεται ότι η εποχή μας, ο κόσμος που ζούμε, έχει πόνον πολύ, ψυχικό και σωματικό. Όμως, δεν είναι μόνο στην εποχή μας που παρατηρούνται οι ασθένειες, οι αντιπαλότητες διαπροσωπικές και διακριτικές, η αγωνία και ένα σωρό δύσκολες καταστάσεις που πιέζουν και συνθλίβουν τον άνθρωπο «όπου γης».

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως μειώνεται η ένταση του πόνου, γνωρίζοντας πως και άλλοι είναι όπως εμάς. Μπορεί, αν θέλουμε, να γίνει μια παρηγοριά που θα μας φέρει αντοχή. Είναι και αυτό κάτι…

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, για ν’ αντέξουμε τον όποιον πόνο μας, την όποια δοκιμασία μας, είναι η εμπειρία του Σταύρου του Χριστού. Ο δικός μας Θεός είναι Εσταυρωμένος, πονεμένος, απορρημένος απ’ όλους. Μας κατανοεί ως ομοιοπαθής.

Γνωρίζουμε ότι η κατανόηση από κάποιο πρόσωπο, αν και σημαντική ως συμπόρευση, δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται εκείνος που θα σηκώσει το βάρος του πόνου και θα δώσει δύναμη για ν’ αντέξουμε.

Η εμπειρία όσων πιστεύουν στο Χριστό και Τον επικαλούνται, βεβαιώνει πως η κραυγή τους δεν πήγε στο κενό. Όσο ταπεινώνονταν, μέσα από τη δυσκολία τους και ζητούσαν τη βοήθεια τού μόνου δυναμένου «ποιήσαι συν τω πειρασμώ και την έκβασιν» (Α΄ Κορ. 10, 13), τόσο ο Χριστός ερχόταν και μεταποιούσε τον πόνο σε ανάπαυση, το σκοτάδι σε φως.

Έχοντας αυτή την εμπειρία, ξέρουμε πως δεν είναι όλα μαύρα, δεν είναι η ζωή ένας πόνος χωρίς διέξοδο.

Πορευόμαστε την «τεθλιμμένην του βίου οδόν», στηριγμένοι στο λόγο του Κυρίου και στην υπόσχεσή Του ότι «θα είναι μαζί μας όλες τις μέρες της ζωής μας» (Ματ. 28,20). Δεν μας κοροΐδεψε ότι, αν Τον ακολουθήσουμε, όλα θα μας έρχονται βολικά. Απεναντίας, μας προειδοποίησε ότι «στον κόσμο θα έχετε θλίψη», (Ιω. 16,35) αλλά, μας σύστησε να έχουμε θάρρος, γιατί Αυτός νίκησε τον κόσμο, δηλαδή το κακό που κυριαρχεί σ’ αυτόν.

Όσοι τον πόνο της ζωής τους θέλουν να τον περνούν στηριγμένοι μόνο στις δυνάμεις τους, θα αντιληφθούν την αδυναμία τους. Όσοι στηρίζονται μόνο στο Θεό, χωρίς να προσπαθούν να κάνουν ό,τι «περνά από το χέρι τους», θ’ απογοητευτούν. Κι όσοι, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα κάνουν αυτό που μπορούν, επικαλούμενοι με ταπείνωση τη βοήθεια τού Θεού, θα καταλάβουν τη δυναμική της πίστης, δηλαδή της ζωντανής σχέσης με το ζωντανό Θεό.

Το αρχαίο γνωμικό από τη Μοναχική πολιτεία «αν αφαιρέσεις τους πειρασμούς, κανείς δεν θα σωθεί»[1], φανερώνει αφενός το πανανθρώπινο του πόνου, των δοκιμασιών, κι αφετέρου το θετικό που μπορεί να βγει μέσα απ’ αυτές.

Αν ο άνθρωπος κάθε εποχής και κάθε τόπου έχει τον προσωπικό του πόνο, μικρό ή μεγάλο, συνεχή ή έκτακτο, ψυχικό ή σωματικό, είναι γιατί έχει πίσω του τον Αδάμ με την πτώση του.

Αν ο χριστιανός έχει κι αυτός τον πόνο του αλλά έχει χαρά και ειρήνη μέσα του, είναι γιατί έχει το Χριστό, το νέον Αδάμ, που με το θάνατο και την Ανάστασή του νίκησε το θάνατο και μας χάρισε τη ζωή Του.

[1] Το Γεροντικό, Τόμος Α΄

 

Φανέρωνε νοερά τον εαυτό σου στον Κύριο.

Γιατί ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, ενώ ο Θεός στην καρδιά.

Τίποτε να μη σκέφτεσαι ούτε να κάνεις, χωρίς σκοπό σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Γιατί εκείνος που βαδίζει άσκοπα, ματαιοπονεί.

Κάθε λυπηρό περιστατικό φέρνει τη μνήμη του Θεού στον φρόνιμο άνθρωπο και προκαλεί ανάλογη θλίψη σ' εκείνον που λησμονεί το Θεό.

Εξέταζε τις δικές σου αμαρτίες και όχι του πλησίον σου, και δεν θα διαρπαγεί από τους δαίμονες το νοερό σου εργαστήριο.

Η αμέλεια στο να κάνουμε όλα τα κατά τη δύναμή μας καλά δύσκολα συγχωρείται, η ελεημοσύνη όμως και η προσευχή επανορθώνουν όσους αμέλησαν να κάνουν το καλό.

Κάθε θλίψη κατά Θεόν, είναι έργο ευσεβείας πραγματικό, γιατί η αληθινή αγάπη δοκιμάζεται από τα αντίθετα.

Μην πεις ότι απόκτησες αρετή χωρίς θλίψη, γιατί είναι αδοκίμαστη η αρετή που απόκτησες με άνεση.

Αν ζητάς να θεραπευτείς, φρόντισε τη συνείδησή σου και κάνε ότι σου λέει, και πολύ θα ωφεληθείς.

Κάθε αθέλητη θλίψη να σου γίνεται αφορμή να θυμάσαι το Θεό, και ποτέ δεν θα σου λείψει αφορμή προς μετάνοια.

Η λησμοσύνη μόνη της δεν έχει καμία δύναμη, αλλά από τη δική μας αμέλεια ισχυροποιείται ανάλογα.

Κάνε το καλό που θυμάσαι, το καλό που δεν θυμάσαι θα σου φανερωθεί. Και μην παραδώσεις το νου σου σε άκριτη λησμοσύνη.

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής

 

ΗΠΑ: Δυστοπικά εργαλεία επιτήρησης Τεχνητής Νοημοσύνης για να παρακολουθούν τους πολίτες .

 

Για δεκαετίες, ένα ύπουλο πλέγμα ελέγχου του Μεγάλου Αδελφού αναπτύσσεται και εξελίσσεται γύρω μας, και τώρα η τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει στο κράτος να κάνει πράγματα που δεν είχε καταφέρει ποτέ πριν. Αυτό περιλαμβάνει την παρακολούθηση του πού οδηγούμε, ώστε όσοι έχουν «ύποπτα» ταξιδιωτικά μοτίβα να μπορούν να κρατούνται.

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι αυτό το είδος επιτήρησης είναι αντισυνταγματικό και σε κάθε περίπτωση ηθικά λάθος. Πώς μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μας παρακολουθεί κυριολεκτικά όπου κι αν πάμε;

Δεν θέλω να ζω σε μια «κοινωνία Minority Report» όπου η κυβέρνηση θα συλλαμβάνει ανθρώπους απλώς και μόνο επειδή ένας αλγόριθμος έχει επισημάνει τα ταξιδιωτικά τους μοτίβα.

Αλλά αυτό ακριβώς κάνει το «πρόγραμμα προγνωστικών πληροφοριών» (“predictive intelligence program”) της υπηρεσίας Ελέγχου των Συνόρων..

Η υπηρεσία Ελέγχου των Συνόρων των ΗΠΑ (Border Patrol) παρακολουθεί εκατομμύρια Αμερικανούς οδηγούς σε εθνικό επίπεδο σε ένα μυστικό πρόγραμμα για τον εντοπισμό και την κράτηση ατόμων των οποίων τα ταξιδιωτικά μοτίβα θεωρεί ύποπτα, σύμφωνα με το Associated Press.

Το πρόγραμμα προγνωστικών πληροφοριών της συγκεκριμένης υπηρεσίας έχει οδηγήσει σε σταματήματα, έρευνες και σε ορισμένες περιπτώσεις

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης 20 Νοεμβριου.

 Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης
Ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Εἰρηνόπολη τῆς Δεκαπόλεως. Τὴ χριστιανικὴ ἀνατροφή του ὄφειλε πρῶτα στὴ μητέρα του Μαρία, ἡ ὁποία, μὲ τὴν ζωντανή της πίστη στὸ Χριστό, ἀνέθρεψε τὸ γιό της σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Γρηγόριος ἔγινε μοναχὸς καὶ ἀγωνιζόταν ἔντονα γιὰ ἠθικὴ τελειοποίηση. Ἐκεῖνο ποὺ ἰδιαίτερα τὸν διέκρινε ἦταν ἡ καλλιέργεια τῆς ἐγκράτειας στὸν ἑαυτό του. Τὴ θεωροῦσε ἀπαραίτητη γιὰ τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ καὶ τὴν ἠθικὴ κυριαρχία στὴ σάρκα. Καὶ σὲ ὅσους τὸν ῥωτοῦσαν γιατί δίνει ἱδιαίτερη βαρύτητα σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀρετή, ἀπαντοῦσε μὲ τὸν αἰώνιο λόγο τῆς ἁγίας Γραφῆς: «Πᾷς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον». Καθένας, δηλαδή, ποὺ ἀγωνίζεται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα, ἀκόμα καὶ στὴν τροφὴ καὶ στὸ ποτό. Καὶ ἐκεῖνοι μέν, οἱ ἀθλητὲς τοῦ κόσμου, ἀγωνίζονται καὶ ἐγκρατεύονται γιὰ νὰ πάρουν στεφάνι ποὺ φθείρεται. Ἐμεῖς ὅμως, oι ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνιζόμαστε γιὰ ἄφθαρτο στεφάνι. Ὁ Γρηγόριος ὅμως δὲν ἀρκέσθηκε μόνο στὴ μοναχικὴ ζωή. Μετεῖχε ἀπὸ κοντὰ στοὺς σκληροὺς ἀγῶνες κατὰ τῶν εἰκονομάχων βασιλέων. Ἔκανε πολλὰ ταξίδια καὶ τελικὰ ἐγκαταστάθηκε στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μηνᾷ. Ἐπιδόθηκε σὲ συγγραφὲς καὶ πέθανε ἀπὸ βαρειὰ ἀῤῥώστια στὴν Κωνσταντινούπολη (τὸ 816 μ.Χ.).

Γιατί το μυστήριο του Βαπτίσματος αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία μας;

Το Βάπτισμα είναι η κατά Χριστόν γέννηση μας. Με αυτό λαμβάνουμε την ίδια την ύπαρξη και υπόσταση μας, ενώ προηγουμένως βρισκόμασταν στην ανυπαρξία. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από πολλά:

Πρώτον, από τη σειρά του σε σχέση με τα άλλα Μυστήρια, γιατί σε αυτό το Μυστήριο μετέχουμε πρώτα, και αυτό πριν από τα άλλα μας εισάγει Χριστιανούς πλέον στην καινούργια μας ζωή.

Δεύτερον, από τα ονόματα του και τρίτον, από όσα τελούνται και ψάλλονται κατά τη διάρκεια του.

Η σειρά λοιπόν της τελέσεως των μυστηρίων ήταν εξαρχής αυτή: Πρώτα βαπτιζόμαστε, έπειτα χριόμαστε και μετά προσερχόμαστε στην ιερή Τράπεζα.

Από τη σειρά αυτή φαίνεται ξεκάθαρα ότι το Βάπτισμα είναι η αρχή και το θεμέλιο της εν Χριστώ ζωής.

Και ο Ίδιος εξάλλου ο Χριστός, επειδή μαζί με όλα τα άλλα που συγκατέβη να κάνει για χάρη μας, έπρεπε και να βαπτιστεί, το Βάπτισμα δέχτηκε πριν από τα άλλα.

Αλλά και τα ονόματα του Βαπτίσματος τι άλλο δηλώνουν;

Ονομάζεται γέννηση, αναγέννηση, ανάπλαση, σφραγίδα, καθώς και χάρισμα, φώτισμα και λουτρό.

Όλα αυτά τα ονόματα δηλώνουν το ίδιο πράγμα, ότι για όσους υπάρχουν και ζουν κατά Θεόν το Βάπτισμα είναι η αρχή της υπάρξεως τους.

Ιερός Καβάσιλας

 

Σιγή ιχθύος από τις 19 Μονές του Αγίου Ορους με εξαίρεση ακόμη μια φορά την Ιερά Μονή Εσφιγμένου για τα συλλείτουργα του εσβησμένου φαναρίου με το βδέλυγμα της ερημώσεως τον καταραμένο πάπα..

Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά σε όλα αυτά που ζούμε εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Θυμάστε τα 100 εκατομμύρια που έταξε ο Μητσοτάκης μέσω των εβραιο-παϊκων προγραμμάτων ; 

Ηταν το νέο πακέτο που έλαβαν για να κλείσουν τα στόματα τους.Για να βλέπουν να διασύρεται η Ορθοδοξία από τον νέο Βέκκο Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και αυτοί να σιωπούν.

 Τα νέα αργύρια του Ιούδα έκαναν και εδώ καλά την δουλειά τους.

 Αντί να διακόψουν το μνημόσυνο του αιρετικού ψευτοπατριάρχη αυτοί τσακώνονται ποιος θα πάρει τα περισσότερα χρήματα από τις Βρυξέλλες.

 

Μην περιμένετε ουσιαστική αντίδραση από αυτούς τους ανθρώπους.

Έχουν προ πολλού παραδοθεί στα κοινοτικά κονδύλια και τις πρωτοφανείς ανέσεις που τα συνοδεύουν....και όπως λέει ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου αρχιμανδρίτης Μεθόδιος ¨δέν έχουν καμμιά σχέση με τον Χριστό ,απλά είναι μαυροφορεμένοι ¨.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΕΑΛΩ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ.

Εκρηκτική παρέμβαση: Η Μονή Εσφιγμένου αντιδρά στις κινήσεις Πάπα και Βαρθολομαίου

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ: Με μία από τις πιο αυστηρές ανακοινώσεις των τελευταίων χρόνων, η Ιερά Μονή Εσφιγμένου ανέβασε κατακόρυφα τους τόνους γύρω από τον διαχριστιανικό διάλογο, προειδοποιώντας για «τεράστια πνευματική εκτροπή» και κάνοντας λόγο για «νέα Άλωση» της Εκκλησίας.

Επιμέλεια: Γιάννης Παπανικολάου 

 Η τοποθέτηση της Μονής έχει ήδη προκαλέσει ισχυρές δονήσεις στον εκκλησιαστικό χώρο, καθώς στρέφεται ευθέως κατά απόψεων και δημοσίων παρεμβάσεων που –όπως τονίζουν οι μοναχοί– βρίσκονται «σε πλήρη σύγκρουση με την Ορθόδοξη παράδοση».

Η ανακοίνωση ξεκινά με σκληρό λόγο και σαφή στόχευση. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους αναφέρουν ότι τις τελευταίες ημέρες προωθούνται θέσεις που «αλλοιώνουν τα δόγματα» και επιχειρούν να παρουσιάσουν την Εκκλησία ως ένα «ευμετάβλητο σύστημα ιδεών». Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται η προσπάθεια ορισμένων θεολόγων να παρουσιάσουν έναν νέο τρόπο προσέγγισης στον διάλογο με άλλες ομολογίες. Η Μονή υπενθυμίζει ότι η Ορθόδοξη γραμμή, όπως εκφράζεται επί δεκαετίες από την Εκκλησία της Ελλάδος, είναι ξεκάθαρη και αμετακίνητη.

Καταγγελίες για «θεολογία χωρίς πατερικό υπόβαθρο»

Η Μονή Εσφιγμένου αναφέρεται με ιδιαίτερη έμφαση σε τηλεοπτικές τοποθετήσεις και δημόσιες ομιλίες που, όπως σημειώνει, «προσπαθούν να παρουσιάσουν ως αποδεκτές θέσεις που βρίσκονται εκτός της Ορθόδοξης παράδοσης». Η ανακοίνωση κάνει λόγο για «νέες ερμηνείες» που υποβαθμίζουν τις Οικουμενικές Συνόδους και εμφανίζουν την Εκκλησία σαν ένα «μεταμοντέρνο όχημα καλής θέλησης».

Οι μοναχοί υπογραμμίζουν ότι η αλήθεια της Ορθοδοξίας δεν αλλάζει από τις τάσεις της εποχής, ούτε μπορεί να μετατραπεί σε «ευέλικτη θεωρία» για να γίνει αποδεκτή από το ευρύτερο κοινό. Παράλληλα, εκφράζουν ανησυχία για το γεγονός ότι τέτοιες απόψεις παρουσιάζονται ως «θεολογικός εκσυγχρονισμός», ενώ –όπως σημειώνουν– δεν έχουν καμία σχέση με το πνευματικό βάθος της Ορθόδοξης παράδοσης.

«Οι Ιεροί Κανόνες δεν διαπραγματεύονται»

Σε ιδιαίτερα αιχμηρό σημείο της ανακοίνωσης, η Μονή τονίζει ότι «ο Χριστός προδόθηκε ξανά» και πως επιχειρείται «να σβηστούν με ένα τηλεοπτικό χαμόγελο» όσα οι Άγιοι Πατέρες παρέδωσαν. Στηλιτεύει τις δηλώσεις περί «αγάπης και κατανόησης» όταν –όπως αναφέρει– παρακάμπτεται η αλήθεια.

Η Μονή υπενθυμίζει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει διαχρονικά φυλάξει το δόγμα, τους Κανόνες και την πατερική διδασκαλία, κι ότι δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί την έννοια της «ενότητας» ως πρόσχημα για υποχωρήσεις σε θέματα πίστεως.

«Η Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι προϊόν αναθεώρησης. Δεν είναι συμβόλαιο που αλλάζει με νέες υπογραφές», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Κάλεσμα σε εγρήγορση – «Η πίστη είναι Χριστοκεντρική, όχι επικοινωνιακή»

Η Εσφιγμένου καλεί τους πιστούς να μην παρασύρονται από νέους όρους και “μοντέρνες” φράσεις που –όπως τονίζει– δίνουν την εντύπωση ότι η Ορθοδοξία είναι ένα πεδίο διαλόγου χωρίς όρια. «Η Πίστη είναι Χριστοκεντρική», αναφέρει η Μονή, και «δεν μεταβάλλεται επειδή αλλάζουν οι κοινωνικοί συσχετισμοί».

Οι μοναχοί προτρέπουν τον λαό να έχει διάκριση, να μελετά την παράδοση και να μη δέχεται άκριτα όσα παρουσιάζονται ως «νέα θεολογία». Παράλληλα, καλούν σε ενότητα γύρω από τη Μία Εκκλησία και όχι στις «προσωπικές ερμηνείες» που –όπως σημειώνουν– παράγουν σύγχυση.

Θέση και απέναντι στην Πολιτεία

Η Μονή θίγει και την πολιτειακή διάσταση υπενθυμίζοντας ότι η πνευματική παράδοση του λαού πρέπει να γίνεται σεβαστή από την Πολιτεία, ιδίως σε ζητήματα παιδείας και θρησκευτικής ζωής. Για τον λόγο αυτό αναφέρεται και στην ευθύνη που έχει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να προστατεύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Ορθοδοξίας, χωρίς να υποκύπτει σε επιφανειακές τάσεις «εκσυγχρονισμού».

Η ανακοίνωση κλείνει με το βαρυσήμαντο μήνυμα ότι η Ορθόδοξη Πίστη «δεν παζαρεύεται» και ότι το Άγιον Όρος θα συνεχίσει να υψώνει φωνή όπου βλέπει απειλή για την πνευματική ενότητα της Εκκλησίας.

 https://www.vimaorthodoxias.gr/agioreitika-nea/ekriktiki-paremvasi-i-moni-esfigmenoy-antidra-stis-kiniseis-papa-kai-vartholomaioy/

 

Γέροντας Μεθόδιος :Οι παπικοί έκοβαν κεφάλια Ορθοδόξων. Γρηγόρης Σερέτης.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗΣ ΠΑΠΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ Άγιο Όρος, 30 Νοεμβρίου 2025 (ν.ημ.)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με λύπη και βαθιά οδύνη ενημερώνουμε το ποίμνιο του Ορθόδοξου Χριστιανισμού πως η χθεσινή ημέρα και όσα ανακοινώθηκαν θα μείνουν στην ιστορία ως η νέα Άλωση, με μόνη διαφορά ότι η χθεσινή μεθοδεύτηκε και επιδιώχθηκε από Οικουμενιστές "λύκους" ντυμένους ως, "Εκκλησία" και "σώμα Αυτής"... "λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου".

Χθες προδόθηκε ο Χριστός μας για ακόμη μία φορά. Τριάντα αργύρια χρειάστηκαν για να ξεχαστούν θεμελιώδεις Αρχές της Πίστης μας, Οικουμενικές Σύνοδοι, και Ιεροί Κανόνες των Αγίων πατέρων της εκκλησίας μας.

Όμως με τις ίδιες τους τις πράξεις και λόγια, το μόνο που "καταφέρνουν" είναι να διαχωρίζονται οι ίδιοι από την Εκκλησία, χωρίς να έχουν πια την δύναμη να την "πληγώνουν".

"Εξαργυρώθηκε" για τον ίδιο σκοπό, ακόμη και η Ορθόδοξη Ομολογία της Πίστεως, με αφορμή, τα υποκριτικά ευχολόγια της ελλιπούς ανθρώπινης φύσης μας αλλά χωρίς το Θεό. Τους πολέμους τους κάνει ο άνθρωπος και όταν δεν έχει αφορμή, εφευρίσκει.

Οι Ιεροί κανόνες της Ορθοδόξου Πίστης και των Αγίων πατέρων Της, οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων καθώς και η Ομολογία της Πίστης μας δεν μπορεί να είναι κατά το δοκούν "παράπλευρες απώλειες" κανενός. Επιπλέον το "το κατ’ οικονομίαν" δεν μπορεί να γίνει από μόνο του Πίστη, ούτε και η έκπτωση της Πίστης, κανόνας. Θα βόλευε κάτι τέτοιο τους εχθρούς της Ορθοδόξου Πίστεως αλλά δεν θα τους κάνουμε τέτοια "παραχώρηση".

Ακόμη και εκπομπές στην κρατική τηλεόραση έκαναν με ομιλητές καθηγητές Θεολογίας που προσπάθησαν να μας πείσουν δημόσια ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση (filioque, πρωτείο, αλάθητο, ζήτημα του άζυμου, Ουνία, η άσπιλη σύλληψη κ.α.). Τίποτα στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό δεν χωράει παρερμηνείες ή ερμηνεία "κατά το δοκούν", ευτυχώς οι Ιεροί κανόνες είναι σαφείς...και γερά θεμέλια που δεν κλονίζονται από επαγγελματίες προδότες της Πίστης.

Δεν ντράπηκαν ακόμη να αναφέρουν ότι "...συνεχίζουμε να βαδίζουμε με σταθερή αποφασιστικότητα στον δρόμο του διαλόγου, με αγάπη και αλήθεια (βλ. Εφ 4, 15), προς την πολυπόθητη αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών μας. "

Ευτυχώς η Ορθόδοξη Πίστη μας, είναι Χριστοκεντρική όχι επισκοποκεντρική ... και ο Θεός ελεήμων και ας τους συγχωρήσει, αν όχι Φωτίσει.

 

Ο Κ Α Θ Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

+ Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί

 

Άγιος Βαρλαάμ 19 Νοεμβρίου

Ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιερός Χρυσόστομος, θεώρησαν χρέος τους να ασχοληθούν στο δίκαιο εγκώμιο του Ιερού αυτού αθλητή της πίστης. Παρά τα βαθιά γεράματα του, όταν τον έφεραν μπροστά στον έπαρχο Αντιοχείας (304 μ.Χ.), τον αντιμετώπισε με θαυμαστή ευψυχία. Έτσι τον μαστίγωσαν με νεύρα βοδιού και του ξερίζωσαν τα νύχια. Επειδή όμως δεν υποχωρούσε άναψαν κάρβουνα και ετοιμάστηκαν να βάλουν τα χέρια του επάνω σ' αυτά. Αλλά εκείνος τους πρόλαβε. Βάδισε μόνος του και έβαλε το δεξί του χέρι στη φωτιά. Και ενώ καίγονταν οι σάρκες και τα κόκαλά του, ο γέροντας Βαρλαάμ, υμνούσε και ευλογούσε τον Κύριο. Μετά από λίγο παρέδιδε και την τελευταία του πνοή, αλλά κράτησε και αμετακίνητη την πίστη του.

Η Σύναξή του τελείται στη μονή του που βρίσκεται κοντά στο Πανάρετο.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Νεανικὴν ἐνδεδυμένος ἀνδρείαν μαρτυρικήν, ἐν πολιᾷ καρτερίαν, σὺ ἐνεδείξω ἔνδοξε, δοξάσας τὸν Χριστόν. Τούτῳ δὲ προσήγαγες δεξιὰν κεκαυμένην, ὡς θυσίαν ἄμωμον τὴν ἁγίαν ψυχήν σου. μεγαλομάρτυς, πρέσβευε ἀεί, πᾶσιν δοθῆναι, Βαρλαάμ, συγχώρησιν.

Προφήτης Αβδιού 19 Νοεμβρίου

Ο Προφήτης Αβδιού (ή Οβδιού) που το όνομα του σημαίνει «δούλος Κυρίου», έζησε περί το 800 π.Χ., (κατ' άλλη εκδοχή στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.), και είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες.

Ο Προφήτης Αβδιού καταγόταν από τη Συχέμ (εκ του αγρού Βηθοχαράμ ή Βαθαχαράμ), και με τη σύντομη προφητεία του αυστηρά παρατηρεί με ισχυρές ποιητικές εκφράσεις την υπερηφάνεια και την πτώση του Ισραήλ. Να τι λέει χαρακτηριστικά για την υπερηφάνεια: «Ὑπερηφάνια τῆς καρδίας σου ἐπῆρε σε κατασκηνοῦντα ἐν ταῖς ὀπαῖς τῶν πετρῶν, ὑψῶν κατοικίαν αὐτοῦ, λέγων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ - τὶς κατάξει με ἐπὶ τὴν γῆν; ἐὰν μετεωρισθῆς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῇς νοσσιᾶν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος» (Οβδιού,α' 3,4). Δηλαδή, η υπερηφάνεια της καρδιάς σου σε έκανε να φρονείς πολύ υψηλά για τον εαυτό σου, ότι τάχα κατοικείς σε φαράγγια και σπηλιές των ορέων και γενικά απόρθητες περιοχές. Έχεις κτίσει την κατοικία σου σε πολύ ύψος, πιστεύεις ότι είσαι ισχυρός και ανίκητος και λες από μέσα σου; Ποιος θα μπορέσει να με κατεβάσει στη γη; Και αν ακόμα πετάξεις σε μεγάλα ύψη σαν τον αετό, και αν στήσεις τη φωλιά σου ψηλά ανάμεσα στ' αστέρια, από 'κει θα σε καταρρίψω και θα σε κατεβάσω, λέγει ο Κύριος. Ας προσέξουμε, λοιπόν, τα λόγια του προφήτη και ας καλλιεργούμε το θεμέλιο των αρετών, που είναι η ταπείνωση.

Να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Αβδιού ήταν μαθητής του προφήτου Ηλιού, επί της βασιλείας Οχοζία, ο οποίος έστειλε τον Αβδιού στον Ηλία για να τον πείσει να κατέβει από το βουνό προς τον βασιλιά. Μετά την μετάβαση του Ηλία στον Οχοζία, ο Αβδιού, παραιτήθηκε από τη θέση του πεντηκοντάρχου, ακολούθησε τον προφήτη Ηλία και τον υπηρετούσε. Όταν πέθανε ετάφη στον τάφο των πατέρων του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ἀβδιοὺ τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας από την Παραμυθιά της Ηπείρου 18 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Αναστάσιος καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου

Κατά την εποχή του θέρους, βρισκόταν μαζί με την αδελφή του καθώς και με άλλους χριστιανούς στους αγρούς. Εκεί λοιπόν, ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του. Ο πασάς τον συνέλαβε και τον πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: «Ποτέ δεν έδωσε τέτοιο λόγο. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά αιώνια, που βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα παρόντα». Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό τον γιο του πασά, Μούσα ονομαζόμενο (κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι μετονομάστηκε Δημήτριος και μάλιστα μαρτύρησε για τον Χριστό). Ο δε Άγιος, αφού βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με τον πιο φρικτό τρόπο, τελικά αποκεφαλίστηκε έξω από την Παραμυθιά κοντά σ' ένα Μοναστήρι στις 18 Νοεμβρίου 1750 μ.Χ. Το Ιερό λείψανο του ενταφίασαν με τιμές οι μοναχοί του Μοναστηριού αυτού.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Πόσες φορές στάθηκα μπροστά στην εικόνα Της,

στο καντήλι της και δεν είχα τίποτε απολύτως να της πώ.......Κενό.

Ένα τίποτα.

Όταν πονάς δεν μιλάς.

Σιωπάς και είναι τόσο δυνατές οι κραυγές σου που δεν ακούγονται.

Έχω δεί χείλη να πάλλονται δίχως να μιλάνε.

Σιωπή.

Πόσες φορές προσευχήθηκα σε αυτή την απόλυτη σιωπή.

Μόνη παρέα το εικόνισμα της Παναγίας.

Μία αγκαλιά ένα χάδι Μάνας

μία ζεστή αγκαλιά και ένας ήχος στο αυτί σσσσσσς όλα θα πάνε καλά.

Αυτή είναι η Παναγία που ακούει τις προσευχές των σιωπηλών, 

που ενώ δεν μιλάς ξέρει τί λές,

που δίχως να εξηγείς, ξέρει τί νιώθεις και σε καταλαβαίνει..

 

Πώς αισθάνεται ο άνθρωπος όταν ζει την παρουσία του Θεού;

Στη μυστική θεωρία ένας άνθρωπος δεν βλέπει ούτε με το νου ούτε με το σώμα, αλλά με το Πνεύμα και με πλήρη βεβαιότητα ξέρει ότι κοιτάζει υπερφυσικά ένα φως που ξεπερνάει όλα τ' άλλα φώτα.

Αλλά δεν ξέρει με ποιο όργανο βλέπει αυτό το φως, ούτε μπορεί ν' αναλύσει τη φύση του οργάνου, γιατί οι δρόμοι του Πνεύματος μέσω του οποίου βλέπει, είναι ανεξιχνίαστοι.

Και αυτό είναι που ο Απόστολος Παύλος βεβαίωσε, όταν άκουσε πράγματα που δεν είναι θεμιτό για τον άνθρωπο να εκφράσει και είδε πράγματα που κανείς δεν μπορεί να δει:<<είτε εν σώματι είτε χωρίς του σώματος ουκ οίδα>>(Β" Κορ. 12,3)-δηλαδή, δεν ήξερε αν ήταν ο νους του ή το σώμα του που τα είδαν.

Γιατί δεν διέκρινε αυτά τα πράγματα με την αίσθηση, κι όμως το όραμα του ήταν τόσο καθαρό όσο εκείνο με το οποίο βλέπουμε τα αντικείμενα της αισθητής δράσης, και ακόμη πιο καθαρό.

Είδε τον εαυτό του να μεταφέρεται μέσα στη μυστηριώδη γλυκύτητα του οράματος του, δεν μεταφέρθηκε μόνον έξω από κάθε αντικείμενο και σκέψη αλλά ακόμη έξω κι απ' τον εαυτό του.

Αυτή η ευτυχισμένη και χαρούμενη εμπειρία που κατέκλυσε τον Παύλο και έκανε το νου του να περάσει πέρα απ' όλα τα πράγματα σε έκσταση, που τον έκανε να στραφεί ολοκληρωτικά στον εαυτό του, αυτή η εμπειρία πήρε τη μορφή φωτός- φωτός αποκαλυπτικού, αλλά τέτοιο που δεν του απεκάλυψε τ' αντικείμενα της αισθητής δράσης.

Ήταν ένα φως δίχως σύνορα ή περιορισμό κάτω ή πάνω ή στα πλάγια αλλά ήταν σαν ένας ήλιος άπειρα λαμπρότερος και μεγαλύτερος από το σύμπαν.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ : Εὐαγγέλιο - Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονα πλούσιου (Ὁμιλία Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου)

Εὐαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ιβ΄ 16-21

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· 17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18 καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ:
Ομιλία Βασιλείου του Μεγάλου, στο χωρίο του Ευαγγελίου
"Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω" (Λουκά 12, 18)
και για την πλεονεξία, σε νεοελληνική απόδοση

1. Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Δηλαδή, ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι, και δοκιμάζουν την υπο­μονή και την ανθεκτικότητά τους ή, πολλές φο­ρές, οι ευλογίες και τα πλούτη της ζωής αυτής γίνονται δοκιμαστήριο και πειρασμός για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι εξίσου δυσκατόρθωτο να μη χάσει τη δύναμή της η ψυχή στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής, αλλά και να μην υπερηφανευθεί στις ευτυχείς καταστάσεις.
Παράδειγμα για το πρώτο είδος των πει­ρασμών είναι ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακατα­μάχητος αθλητής, σήκωσε με ακατάβλητο ψυ­χικό σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρ­διάς όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε τό­σο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα παλαίσματα που του παρουσίασε ο εχθρός.

Παραδείγματα τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Ένα απ' αυτά είναι και ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Ευαγγελίου που μόλις τώρα αναγνώσαμε.
Ο πλούσιος αυτός, ενώ είχε πολλά πλού­τη στα χέρια του, επιθυμούσε να αποκτήσει περισσότερα. Και ο φιλάνθρωπος Θεός δεν τον καταδίκασε από την αρχή για την αγνώ­μονα συμπεριφορά του, αλλά πάντοτε στον υπάρχοντα πλούτο του πρόσθετε και άλλον, μήπως τυχόν κάποτε επερχόταν κόρος στην ψυχή του και οδηγείτο στην ημερότητα και στην ανθρωπιά.

Ας δούμε όμως τι μας λέει το χωρίο αυτό: «Ενός ανθρώπου πλούσιου τα χωράφια είχαν μεγάλη σοδειά. Και αυτός έπεσε τότε σε αγχώ­δη συλλογή και έλεγε: Τί να κάνω; Πού να συ­γκεντρώσω και να αποθηκεύσω τα εισοδήματά μου;». Και, ύστερα από μεγάλο ταλανισμό και συλλογή, είπε: «Αυτό θα κάνω: Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γεννήματα και τα αγαθά μου».

Γιατί όμως να έχουν τόση μεγάλη σοδειά τα χωράφια ενός ανθρώπου που δεν επρόκει­το να κάνει κανένα καλό από τα αγαθά που θα μάζευε;