Άγιος Άνθιμος Ιερομάρτυρας επίσκοπος Νικομήδειας 3 Σεπτεμβρίου

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος δέρματος του Αγίου βρίσκεται στο Παρεκκλήσιο της Οσ. Ξένης της Ρωσίδος στην Μάνδρα Αττικής.

Ο Άγιος Άνθιμος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και πατρίδα του ήταν η Νικομήδεια. Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία. Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και αγάπης. Επειδή πλούσια κατείχε το θησαυρό των θείων αληθειών, η θερμή του διδασκαλία, εμπνεόμενη από αποστολικό ζήλο, έβρισκε σχεδόν πάντα ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. Η πνευματική ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της Νικομήδειας και τον έπεισαν να γίνει Ιερέας και αργότερα επίσκοπος τους. Όταν, όμως, έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν (302 μ.Χ.). Ο Διοκλητιανός του πρότεινε να θυσιάσει στους Θεούς για να κερδίσει τη ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν φρικτά βασανιστήρια, και του έδειξε το όργανα που θα τον βασάνιζαν. Ο Άνθιμος είπε: «Γιατί μου τα δείχνεις; για να με φοβίσεις; Αυτά ας τα φοβούνται εκείνοι, για τους οποίους η παρούσα ζωή είναι μόνο ηδονή και τη στέρηση της θεωρούν μεγάλη απώλεια. Αλλά σε μένα, όπως και σε κάθε χριστιανό, αυτά δεν ασκούν καμιά γοητεία. Το σώμα μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που μόνη αξία έχει, όταν αγιασθεί δια του Χριστού και δοθεί εις την κατά Χριστόν ζωή. Επομένως, τιμωρίες και βάσανα είναι για μένα πιο ποθητά από του να αρνηθώ το Σωτήρα μου». Τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς φοῖνιξ ἐξήνθισας, τὴ Ἐκκλησία Χριστοῦ, καρποὶς τοὶς τῶν λόγων σου, τῶν εὐσεβῶν τᾶς ψυχᾶς, ἐκτρέφων ἐν χάριτι ὅθεν καὶ ἐναθλήσας, Πάτερ Ἄνθιμε χαίρων, ὤφθης Ἱερομάρτυς, εὐκλεὴς τοῦ Σωτῆρος, ὦ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Όσιος Θεόκτιστος συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου 3 Σεπτεμβρίου

Ο όσιος και μέγας αυτός ασκητής, αποσύρθηκε από τον κόσμο και κατέφυγε έξι μίλια από τα Ιεροσόλυμα, όπου βρίσκεται η Λαύρα Φάρα. Εκεί κλείστηκε σ' ένα κελί και επιδόθηκε σε αυστηρότατους ασκητικούς αγώνες. Στα χρόνια αυτά, εγκαταστάθηκε σ' ένα γειτονικ
ό κελί της Λαύρας αυτής και ο μέγας Ευθύμιος. Ο κοινός πόθος της άσκησης συνέδεσε στενά τους δύο διάσημους ασκητές, οι όποιοι μετά την απόδοση της γιορτής των Φώτων πήγαιναν μακρύτερα μέσα στην έρημο, για αυστηρότερη άσκηση. Επέστρεφαν στη Λαύρα, την Κυριακή των Βαΐων. Μετά το πέμπτο έτος, αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο μέσα σε μια σπήλια. Η φήμη όμως της αρετής τους, έφερε κοντά τους πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργήθηκε κοινόβιο, που μέχρι τέλους της ζωής του προϊστάμενος ήταν ο Θεόκτιστος. Με τη μεγάλη υπόληψη και αγάπη των συνανθρώπων του, ο όσιος Θεόκτιστος πέθανε σε βαθιά γεράματα το 451 μ.Χ. Στην κηδεία του πρωτοστάτησαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αναστάσιος και ο μέγας Ευθύμιος, που τότε ήταν 90 ετών.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Θεῶ ἐκ νεότατος, ἀνατεθεῖς ἱερῶς, κτιστῶν τὴν προσπάθειαν, ἀπεβδελύξω στερρῶς, Θεόκτιστε Ὅσιε, ὅθεν τῆς ἡσυχίας, διαλάμψας τοὶς τρόποις, ὤφθης τῶν Μοναζόντων, ἀκριβὴς παιδοτρίβης. Καὶ νῦν τοὺς προσιόντας σοί, Πάτερ κυβέρνησαν.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΤΩΡΑ- Τι λένε οι ΓΕΡΟΝΤΕΣ για τον προσωπικό αριθμό και για αυτά που ΕΡΧΟΝΤΑΙ! -

Επιστολή στον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Δημήτριο Παπαστεργίου απέστειλε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους σχετικά με την επικειμένη έκδοση του Προσωπικού Αριθμού (Π.Α.) των πολιτών.

Η Ιερά Κοινότητα στην επιστολή της θέτει ερωτήματα προς τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης σχετικά με την υποχρεωτικότητα αλλά και την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.

Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ,

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους, πληροφορηθείσα την επικειμένην έκδοσιν του Προσωπικού Αριθμού (Π.Α.) των πολιτών, ως περιγράφεται εις τον νόμον 4727/2020 «περί Ψηφιακής Διακυβερνήσεως», επιθυμεί να απευθυνθή προς Υμάς δια της παρούσης επιστολής, ίνα θέση τα κάτωθι κρίσιμα ερωτήματα:

Ο νόμος προβλέπει ότι ο Προσωπικός Αριθμός (Π.Α.) χορηγείται υποχρεωτικώς εις έκαστον φυσικόν πρόσωπον και παραμένει αμετάβλητος καθ’ όλην την διάρκεια του βίου αυτού. Επίσης ο νόμος και η αιτιολογική αυτού έκθεσις προβάλλουν ως κύριον στόχον του Π.Α. την διευκόλυνσιν των πολιτών εις τας συναλλαγάς αυτών μετά των δημοσίων φορέων.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ανάλογος υποχρέωσις βάσει Ευρωπαϊκής Οδηγίας, παρακαλούμε δια την εξήγησιν της ανάγκης υποχρεωτικής εφαρμογής του μέτρου τούτου εις την χώραν ημών. Διατί ο Π.Α. καθίσταται υποχρεωτικός και ουχί προαιρετικός;

Εκφράζομεν τον σοβαρόν προβληματισμόν και την ανησυχίαν ημών περί της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, δεδομένου ότι ο Προσωπικός Αριθμός δύναται να συνδέση πλήθος προσωπικών στοιχείων εις εν κοινόν σύστημα.

Πως μπορεί να διασφαλισθή ότι τα δεδομένα ταύτα θα προστατεύωνται ασφαλώς και δεν θα παραβιάζωνται;

Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης (Γ.Γ.Π.Σ.Δ.Δ.), όπου κατά τον νόμον θα «τηρείται το Μητρώο Π.Α.» και θα «λαμβάνονται όλα τα αναγκαία τεχνικά και οργανωτικά μέτρα και ιδίως η κρυπτογράφηση», μπορεί να διαβεβαιώση την ασφάλειαν των προσωπικών μας στοιχείων;

Μετά του προσηκόντος σεβασμού, παρακαλούντες δια την παροχήν των αναγκαίων διευκρινίσεων εκ μέρους Υμών, διατελούμεν μετ’ εξαιρέτου τιμής και ευχών.

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι

των είκοσι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: - Εὐαγγέλιον - Ὁμιλία πρός τοῦς πλουτοῦντας (Μέγας Βασίλειος).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Εὐαγγέλιον - Ὁμιλία πρός τοῦς πλουτοῦντας (Μέγας Βασίλειος)

Εὐαγγέλιο Κυριακῆς : Κατά Ματθαίον (ΙΘ. 16 – 26)

Τω καιρώ εκείνω, είς προσελθών είπεν τω Ιησού: διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον? Ο δέ είπεν αυτώ: τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μή είς ο Θεός. Ει δέ θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τας εντολάς. Λέγει αυτώ: ποίας; Ο δέ Ιησούς είπε: το ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει αυτώ ο νεανίσκος: πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. Τί έτι υστερώ; Έφη αυτώ ο Ιησούς: ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ακούσας δέ ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος’ ήν γάρ έχων κτήματα πολλά. Ο δέ Ιησούς είπε τοις μαθηταίς Αυτού: αμήν λέγω υμίν, ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. Πάλιν δέ λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστί κάμηλον δια τρυπήματος ραφίδος διελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν. Ακούσαντες δέ οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες: τίς άρα δύναται σωθήναι; Εμβλέψας δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς: παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστί, παρά δέ Θεώ πάντα δυνατά εστι.

Ἀπόδοση:

Κάποιος πλησίασε τον Ιησού και του είπε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν’ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Κι αυτός του είπε: «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να μπεις στη ζωή, τήρησε τις εντολές». Του λεει: «Ποιες;» Κι ο Ιησούς είπε: «Το μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Του λεει ο νεα¬ρός: «Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός. Σε τι υστερώ ακόμα;» Του είπε ο Ιησούς: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θη¬σαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιούσια.

Κι ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Και σας το επαναλαμβά¬νω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, Παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όταν τ’ άκουσαν οι μαθη¬τές του, ένιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι έλεγαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: «Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους. Για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».

Ομιλία του Αγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας του Μεγάλου, προς τους πλουτούντας

Ο Ἅγιος Μάμας (2 Σεπτεμβρίου)

Στὴ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ κάθε ἡλικία ἔχει νὰ ἐπιδείξει τοὺς ἀντιπροσώπους της.
Γιατί κάθε ἡλικία ἔχει προσφέρει σ’ Αὐτὸν ὅτι διαλεχτὸ καὶ ὑπέροχο ἔχει νὰ παρουσιάσει. Κι ἡ ἐφηβικὴ ἡλικία, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἔχει νὰ προβάλει τοὺς δικούς της.

Ὁ Ἅγιος Μάμας εἶναι ἕνας ἀπ’ αὐτούς. Διαλεχτὸς στοὺς διαλεχτοὺς καὶ ὡραῖος στοὺς ὡραίους ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπητὲς καὶ ἡρωικὲς μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων.
Οἱ γονεῖς του Θεόδοτος καὶ Ρουφίνα ζοῦσαν στὴ Γάγγρα τῆς Παφλαγονίας καὶ ἦσαν χριστιανοὶ μὲ μεγάλη κοινωνικὴ θέση.
Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ αὐτοκράτορας Αὐρηλιανὸς κίνησε σκληρὸ διωγμὸ ἐνάντια στοὺς χριστιανοὺς (270 – 275 μ.Χ.).
Μεταξὺ τῶν πρώτων συνελήφθη ὁ Θεόδοτος καὶ ἀφοῦ ἀνακρίθηκε καὶ ὁμολόγησε τὸν Χριστό, ρίχτηκε στὶς φυλακὲς τῆς Καισαρείας.
Ἡ σύζυγός του, ἡ ἐνάρετη Ρουφίνα, σὰν ἔμαθε τὴν φυλάκιση τοῦ συντρόφου της, ἂν καὶ ἦταν ἑτοιμόγεννη, ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσει. Ἐκεῖ μὲ παρρησία ὁμολόγησε καὶ αὐτὴ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φλόγιζε τὴν καρδιά της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλεισθεῖ στὴ φυλακή.
Δυὸ ἀδελφὲς ψυχές, εὐγενικὲς καὶ ἀγαπημένες, ἑνωμένες στὴν χαρὰ καὶ στὸν πόνο. Μιὰ νύχτα ἡ
Ρουφίνα ἐκεῖ στὴ σκοτεινὴ καὶ ὑγρὴ φυλακή, ἔφερε στὸν κόσμο τὸ παιδάκι της. Ἡ καρδιά της σκίρτησε ἀπὸ χαρά. Ἀλλὰ μόνο γιὰ μία στιγμή. Ὅταν πῆρε τὸ παιδάκι της νὰ τὸ δείξει στὸν σύζυγό της, τὸν καλὸ Θεόδοτο, τὸν βρῆκε νεκρό.

Τὰ μαρτύρια τὰ πολλὰ ποὺ δοκίμασε γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁδήγησαν πρόωρα στὸν θάνατο. Ἡ πονεμένη μάνα μὲ συντριβὴ ψυχῆς ἔβαλε τὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιά του, γονάτισε δίπλα του καὶ ἔκαμε μὲ δάκρυα τὴν προσευχή της.
Ὕστερα ἔγειρε δίπλα του γιὰ νὰ μὴ σηκωθεῖ ποτές. Τὴν ἴδια νύχτα παρέδωσε καὶ αὐτὴ τὸ πνεῦμα. Ἡ ψυχὴ της πέταξε κοντὰ στὸν Χριστό, ποὺ ἀγάπησε μὲ τὴν καρδιά της. Τὰ βάσανα καὶ οἱ ταλαιπωρίες τῆς φυλακῆς τὴν ὁδήγησαν τόσο γρήγορα στὸν οὐρανό, κοντὰ στὸν μάρτυρα σύζυγό της.
Καὶ τὸ παιδί της; Ὀρφανό, πεντάρφανο μένει τώρα! Τί ἄραγε θὰ γίνει; Τὴν ἀπάντηση δίνει τὸ πνεῦμα
τοῦ Θεοῦ! «Ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται». Τὸ ὀρφανὸ καὶ τὴν χήρα τὰ παίρνει ὑπὸ τὴν προστασία του ὁ Θεός. Καὶ νά!

Λύση-παρέμβαση Μουριάδη: Στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου τα «Αδέσποτα κορμιά» ...Κυριε Δημαρχε "παιζεις" με την φωτια .

Ο Δήμαρχος Καβάλας ανακοίνωσε στην «Πρωτοβουλία» ότι διαθέτει το θέατρο της πόλης για την προβολή του ντοκιμαντέρ μετά το «κλείσιμο» του Ζέφυρου για να γίνει η προβολή του ντοκιμαντέρ, η αφίσα του οποίου δείχνει μια γυναίκα που προσομοιάζει στην Παναγία ΓΥΜΝΗ και στη θέση του Εσταυρωμένου, επάνω σε σταυρό με το σήμα της Ε.Ε. πίσω της.

 

 

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας απέρριψε το απόγευμα της Δευτέρας 9 Σεπτεμβρίου 2024 την αίτηση έκδοσης προσωρινής διαταγής για τη λειτουργία του «Ζέφυρου», κλείνοντας οριστικά και το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας του, αφού τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε ο Σύνδεσμος Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών πρόκειται να συζητηθούν την 1η Οκτωβρίου, ημερομηνία κατά την οποία θα είναι πλέον αδύνατες, λόγω καιρού, οι προβολές σε θερινό κινηματογράφο.

Μετά την εξέλιξη αυτή, η Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τη Διάσωση της Στέγης του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας κάλεσε ανοιχτά την «Καβάλα να τιμήσει την ελευθερία της έκφρασης», δια του Δημάρχου της πόλης, με την προβολή του ντοκιμαντέρ Αδέσποτα κορμιά στη Μεγάλη Λέσχη από τον Δήμο Καβάλας, σε συνεννόηση με τον ΣΦΓΤ, τη Κινηματογραφική Λέσχη και τη σκηνοθέτιδα [διαβάστε περισσότερα πατώντας εδώ].

Το πρωί της Τρίτης 10 Σεπτεμβρίου 2024 ανακοινώθηκε ότι ο Θόδωρος Μουριάδης απάντησε θετικά στο αίτημα Πρωτοβουλίας-ΣΦΓΤ-Κινηματογραφικής Λέσχης για προβολή του επίμαχου ντοκιμαντέρ υπό την αιγίδα του Δήμου Καβάλας, παραχωρώντας για τον σκοπό αυτό το θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

«Λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν προσεχώς», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση.

 https://www.kavalapost.gr/politismos/322507/lysi-paremvasi-moyriadi-sto-theatro-antigoni-valakoy-ta-adespota-kormia/

Ἁγίες Τεσσαράκοντα Παρθένες καί Ἀσκήτριες καί Ἀμμοῦν ὁ διδάσκαλος αὐτῶν (1 Σεπτεμβρίου)

         ΑΡΧΗ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (Αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους)

ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΡΟΗ, ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΛΕΙΩ , ΘΑΛΕΙΑ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ, ΚΛΕΟΝΙΚΗ, ΣΑΠΦΩ, ΕΡΑΤΩ, ΠΟΛΥΜΝΙΑ, ΔΩΔΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΑΔΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΚΟΡΑΛΙΑ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΘΕΟΝΟΗ, ΘΕΑΝΩ, ΑΣΠΑΣΙΑ, ΠΟΛΥΝΙΚΗ, ΔΙΟΝΗ, ΘΕΟΦΑΝΗ, ΕΡΑΣΜΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΠΑΝΔΩΡΑ, ΧΑΙΔΩ, ΛΑΜΠΡΩ, ΜΟΣΧΩ, ΑΡΗΒΟΪΑ, ΘΕΟΝΥΜΦΗ, ΑΚΡΙΒΗ, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ και ΑΜΜΟΥΝ ο διδάσκαλος αυτών.

Οι Άγιες αυτές γυναίκες έζησαν την εποχή του βασιλέως Λικινίου στην Αδριανούπολη της Θράκης. Ο ηγεμών της περιοχής Βάβδος (περί το 305 μ.Χ.) τις συνέλαβε ως χριστιανές και τις προέτρεπε να προσκυνήσουν τα είδωλα. Η Κελσίνα, μία εξ αυτών και η πρώτη της πόλεως, μετά τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς της τις εσύναξε όλες στην οικία της μαζί με τον διδάσκαλό τους, διάκονο Άγιο Αμμούν, για να ενισχυθούν προς το μαρτύριο. Ο Αμμούν πήρε το χαρτί με τα ονόματά τους και τα διάβασε δυνατά ένα-ένα. Ύστερα είπε: «Αγωνισθήτε υπέρ του Χριστού δια του μαρτυρίου, διότι έτσι θα καθίσει και ο Δεσπότης Χριστός στην πύλη της ουρανίου βασιλείας και θα σας προσκαλεί μία-μία κατ’ όνομα, για να σας αποδώσει τον στέφανο της αιωνίου ζωής».

Όταν και πάλι τις ανέκρινε ο ηγεμών, ομολόγησαν όλες σταθερά την πίστη τους. Με την προσευχή τους συνέτριψαν τα είδωλα και ο ιερεύς των ειδώλων ανυψώθηκε στον αέρα, μέχρις ότου, βασανιζόμενος από πύρινους αγγέλους, έπεσε νεκρός στη γη. Τότε ο Βάβδος πρόσταξε να κρεμάσουν τον Άγιο Αμμούν, να του ξύσουν τις πλευρές, να κάψουν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και να του φορέσουν στο κεφάλι χάλκινη πυρακτωμένη περικεφαλαία.

Επειδή ο Άγιος διαφυλάχθηκε αβλαβής από τα μαρτύρια, οδηγήθηκε μαζί με τις μαθήτριές του από τη Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγορά της Βουλγαρίας) στην Ηράκλεια, στον βασιλέα Λικίνιο. Καθ’ οδόν εμφανίσθηκε ο Κύριος και τους ενεθάρρυνε. Φθάνοντας στην πόλη πήγαν στον τόπο, όπου είχαν κατατεθεί τα τίμια λείψανα της Αγίας μάρτυρος Γλυκερίας (βλέπε 13 Μαΐου). Ενώ διανυκτέρευαν εκεί προσευχόμενες, παρουσιάσθηκε η Αγία λέγοντας: «Καλώς ήλθατε, άγιες δούλες του Θεού! Προ πολλού περίμενα την λαμπρή εν Χριστώ συνοδεία σας, για να χορεύσωμε στεφανωμένες όλες μαζί με τους αγίους αγγέλους στην βασιλεία του Χριστού, τον οποίο μέχρις αίματος ομολογήσαμε».

Λόγος στην κατάθεση και προσκύνηση της σεπτής και Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας Αγ. Γερμανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

«Δεδοξασμένα έλαλήθη περί σου η Πόλις του Θεού» μας έψαλλε ο Προφήτης και Βασιλέας Δαβίδ διά του Αγίου Πνεύματος. Πραγματικά φανερώνοντας, Πόλη του Μεγάλου Βασιλέα, εκείνη για την οποία ειπώθηκαν πολλά λαμπρά, έπαινοι και ύμνοι. Μα ποια άραγε να είναι αυτή η Πόλη; Μου φαίνεται να το λέει αυτό ο θείος Δαβίδ σαφέστατα και αναμφίβολα γι’ αυτήν την πραγματικά εκλεγμένη και ανώτερη από όλες τις άλλες· όχι ότι είναι υπερτέρα οικοδομημάτων, αλλ’ ούτε ψηλότερη από τους πιο ψηλούς λόφους και όρη της γης. Είναι ψηλότερη λόγω των μεγάλων ενθέων αρετών και υπερέχει στην καθαρότητα αυτή η υπέραγνη και υπεράμωμη Θεοτόκος.
Σ’ αυτήν κατοίκησε ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων καλύτερα δε θα λέγαμε, σύμφωνα με τον θείον Απόστολο, ότι κατοίκησε σ’ αυτήν όλο «το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς».Η Δέσποινα Θεοτόκος είναι η πραγματικά δοξασμένη πόλη του Θεού. Αυτή είναι η νοητή Σιών. Γι’ αυτήν νομίζω μίλησε προφητικά ο Δαβίδ. Εάν δε κάποιος θελήσει να ονομάσει και το ναό της δοξασμένη πόλη δεν θα ήταν μακριά από την αλήθεια. Εάν διασώζονται στη μνήμη των πολλών και για πολύ χρόνο τα ονόματα αυτών που είναι χαραγμένα πάνω στις πλάκες των τάφων και εάν υψώνονται στήλες και μνημεία μέχρι σήμερα γι’ ανθρώπους, που δεν είναι δίκαιο ούτε τα ονόματά τους να προφέρουμε, αν και υπάρχει η φήμη τους ανάμεσα στους αφελέστερους τί πρέπει να πούμε για τη δοξασμένη από τον Θεό και Πανύμνητη Κόρη, την Πανάχραντη και Παναμώμητη Θεοτόκο; Διότι αν αυτή υπήρξε έμψυχη πόλη του βασιλέα Χριστού, δίκαια και ο πανάγιος ναός της που εορτάζομε τα εγκαίνια και την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της σήμερα, είναι και ονομάζεται και αυτός πόλη δοξασμένη του Θεού. Πόλη, η οποία δεν καταγράφει τα ονόματα των υπηκόων της που ανήκουν σε βασιλέα θνητό και επίγειο, αλλά στον ουράνιο Βασιλέα, ο οποίος τους παραπέμπει στην αιώνια ζωή και χαρίζει σε όσους τον ακολουθούν, τη Βασιλείαν Του.
Τίμιοι και ευσεβείς ακροατές, όταν ακούτε για τα σημερινά εγκαίνια μη πηγαίνει το μυαλό σας σε νεόκτιστες οικοδομές και κατασκευές χτισμάτων που μόλις τελείωσαν, άλλα στα πνευματικά εγκαίνια, κατά τα οποία ο εσωτερικός μας άνθρωπος, βγάζει το παλαιό και σχισμένο ένδυμα της αμαρτίας φορώντας το καινούριο ένδυμα της ευσέβειας και ζει τη νέα ζωή του Χριστού. Με αυτά τα εγκαίνια χαίρεται και η Πανάμωμη Θεοτόκος. Έχοντας τις κατάλληλες αρετές και ζώντας τη νέα κατά Θεό ζωή ας εντρυφήσουμε με καθαρότητα στα καθαρά εγκαίνια της καθαρής και Αγνής. Και σαν να βρίσκεται παρούσα ας πλησιάσουμε στο σεβάσμιο ναό της βάζοντας σε τάξη όλα τα νοήματα και τις πράξεις μας και όλα να τα μεταβάλλομε προς το καλύτερο. Να μη κάνομε κάτι ανάξιο της ημέρας των εγκαινίων, όπως λέγει η Γραφή, ούτε στο περπάτημά μας, ούτε στο γέλιο μας· αλλά ούτε ο στολισμός των ενδυμάτων να δείχνει απρέπεια. Και τί λέγω; Όχι μόνον αυτά αλλά και αυτές τις σκέψεις μας ας τακτοποιήσουμε. Σε όλα αυτά ας προπορεύεται η ελεημοσύνη, με την οποίαν ο Θεός ευαρεστείται και αναπαύεται, ώστε να εορτάσουμε ανανεωμένοι στη ψυχή και το σώμα την ημέρα των εγκαινίων του Ναού της Παναχράντου κατά σάρκα Μητέρας του Θεού ημών.
Εορτάζεται λοιπόν από εμάς σήμερα η Κατάθεση και προσκύνηση της Τιμίας Ζώνης της Δέσποινάς μας Θεοτόκου. Της Ζώνης εκείνης, που τύλιξε το πανάγιο σώμα και σκέπασε αυτόν τον κρυπτόμενο Θεό στην κοιλιά της. Της Ζώνης εκείνης, που ωραία και σεμνά στόλιζε την κιβωτόν του Θεού, δηλαδή την Μαρία. Εκείνης της Ζώνης, η οποία πολλές φορές βρεχόταν από τις καθαρές σταλαγματιές του γάλακτος της Πανάχραντης Θεοτόκου. Και κανένας από τους μεμψίμοιρους ας μη θεωρήσει ανάρμοστο που θα μιλήσουμε και θα υμνήσουμε τα άψυχα, όπως είναι η Τιμία Ζώνη, σαν έμψυχα.

Ἡ κατάθεσις τῆς Τιμίας ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας (31 Αὐγούστου)

 Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.

Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους. Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα τῆς εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.

Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές. Κοντὰ τῆς βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τρόπο θαυμαστό, «ἐπὶ νεφελῶν» . Καὶ τότε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε θριαμβευτικὰ «ἐπὶ νεφελῶν», μὲ τὴ συνοδεία πλήθους ἀγγέλων. Ἡ Θεοτόκος προσευχήθηκε στὸν Υἱό της, παρηγόρησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της καὶ παρέδωσε τὴν πανάμωμη ψυχή της στὸν Κύριο.

Οἱ Ἀπόστολοι ἐναπόθεσαν τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου σὲ «καινὸν μνημεῖον» στὴ Γεθσημανή. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀργότερα ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴν κοίμηση κατέβηκε ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πλήθους ἀγγέλων. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου παρέλαβε τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνῆλθαν στοὺς οὐρανούς. Ἡ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεομήτορος εἶχε συντελεστεῖ. Τὸ ἱερὸ Σῶμα τῆς ἐνώθηκε πάλι μὲ τὴν ἁγνὴ ψυχή της.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ποὺ εἶδε τὴ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου. Δὲν εἶχε μπορέσει νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία τῆς εὐρισκόμενος στὶς Ἰνδίες. Ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, καὶ ἐνῷ τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στὴ Γεθσημανὴ μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ εἶδε ὅλα ὅσα συνέβησαν. Τότε παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ τοῦ δώσει γιὰ εὐλογία τὴ Ζώνη της. Καὶ ἐκείνη, καθὼς ἀνέβαινε στοὺς οὐρανούς, τοῦ ἔριξε τὸ Ἱερὸ κειμήλιο «πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι τῷ ἀποστόλῳ Θωμὰ τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς στὴ συνέχεια πληροφόρησε καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους γιὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ τοὺς ἔδειξε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἐκεῖνοι δοξολόγησαν τὸν Θεὸ καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, καθὼς ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν ἔνδοξη Μετάσταση τῆς Θεοτόκου.

Τὴ διαφύλαξη τῆς Ἁγίας Ζώνης ἀνέλαβαν δύο φτωχὲς καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ ὁποῖες φρόντιζαν τὴ Θεοτόκο. Παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἱερὸ κειμήλιο καὶ ἀπὸ τότε τὸ ἔργο τῆς διαφύλαξής του συνέχιζε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μία εὐλαβὴς παρθένος καταγόμενη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια αὐτή.

Έρχεται πόλεμος στο Άγιο Όρος - Στρατός, Πάπας και...γυναίκες "πολιορκούν" το Περιβόλι της Παναγίας

 

Μνήμη του αγίου Αλεξάνδρου Σβίρ 30 Αυγούστου

H εύρεση των εκπληκτικά άφθαρτων τιμίων λειψάνων του Αγίου Αλεξάνδρου Σβιρ (ΦΩΤΟ)

  30 Αυγούστου   η Ρωσσική Εκκλησία τιμά την μνήμη του αγίου Αλεξάνδρου Σβίρ, ενός μεγάλου αγίου, που όλο και περισσότερο γίνεται γνωστός και στην Ελλάδα. Ο άγιος γεννήθηκε το 1448 και εκοιμήθη το 1533. Ανακηρύχθηκε άγιος μόλις 14 χρόνια μετά την κοίμησή του, το 1547.

 

 Συμπληρώθηκαν εκατό  χρόνια από τότε που οι μπολσεβίκοι εμφανίστηκαν στην Μονή Σβίρ και στήν λειψανοθήκη του αγίου Αλεξάνδρου, τον Ιανουάριο του 1918, αφού είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Θηβαΐδας της Ρωσσίας, την περιοχή γύρω από το Ολονέτς και το Λοντεΐνογιε Πόλιε. Το λείψανο του αγίου, που παρέμενε σε εκπληκτική κατάσταση αφθαρσίας μετά από 500 σχεδόν χρόνια, ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο για αυτούς, καθώς μόνο του ήταν αρκετό για να ακυρώσει την αντιθρησκευτική προπαγάνδα τους. Στήν συγκεκριμένη περίπτωση όμως παραδόξως δεν μπορούσαν να προκαλέσουν καμία βλάβη στα λείψανα του αγίου ούτε να τα απομακρύνουν.

Οι κομμουνιστές έκαναν πολλές προσπάθειες και μόνο στην έκτη απόπειρά τους κατάφεραν να απομακρύνουν τα άφθαρτα λείψανα του αγίου Αλεξάνδρου, στις 20 Δεκεμβρίου του 1918. Η βεβήλωση του λειψάνου του αγίου Αλεξάνδρου εγκαινίασε μία εκστρατεία δυσφημίσεως, βεβηλώσεως και εκκαθαρίσεως των αγίων λειψάνων, η οποία συνεχίστηκε από το 1919 μέχρι το 1922, περίοδο κατά την οποία κλάπηκαν απο το νέο αθεϊστικό καθεστώς τα λείψανα 63 Ρώσσων αγίων για να υποβληθούν σε «επιστημονικές έρευνες», να εκτεθούν σε αντιθρησκευτικά μουσεία σαν «μούμιες» ή δήθεν «ψεύτικα» ή ακόμη και να καταστραφούν.
 Την ίδια περίοδο ολόκληρη η βόρεια περιοχή της Ρωσσίας μετατράπηκε σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους «εχθρούς του λαού». Η Βόρεια Θηβαΐδα βεβηλώθηκε και μολύνθηκε, αλλά ταυτόχρονα αγιάστηκε, καθώς έγινε ένας από τους πολλούς «Γολγοθάδες» της Ρωσσίας. Η Μονή Αγίου Αλεξάνδρου Σβίρ είχε την τύχη των περισσοτέρων μονών της περιοχής: μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, γνωστό με την ονομασία «Σβίρλαγκ». Στη συνέχεια έγινε διαδοχικά άσυλο αναπήρων πολέμου, ορφανοτροφείο, τεχνική σχολή και εγκαταστάσεις στρατιωτικών μονάδων. Τελικά, το τμήμα της μονής που τιμάται στο όνομα της Αγίας Τριάδος, μετατράπηκε σε ψυχιατρική κλινική, τμήμα της οποίας διατηρούνταν μέχρι πρόσφατα.

 Κατά την ίδια περίοδο η Μονή υπέφερε πολύ. Ωστόσο ο Θεός δεν επέτρεψε να χαθούν τα λείψανα του μεγάλου αγίου. Αφού κατασχέθηκαν από τους μπολσεβίκους, τα λείψανα του αγίου Αλεξάνδρου μεταφέρθηκαν πρώτα στο Λοντεΐνογιε Πόλιε. Η τοπική επιτροπή της Τσεκά (= μυστικές υπηρεσίες του καθεστώτος) ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για την γνησιότητα των λειψάνων. Τα έδωσαν να εξεταστούν από Σοβιετικούς επιστήμονες, με την ελπίδα ότι θα αποδεικνύονταν πλαστά, για να δείξουν έτσι ότι ήταν μία κατασκευασμένη απάτη από την Εκκλησία για να ξεγελά τους πιστούς. Όμως, πρός μεγάλη αμηχανία των μπολσεβίκων, τα ευρήματά τους επιβεβαίωσαν μόνο ό,τι είχε καταγραφεί στην πρώτη εύρεση των λειψάνων του αγίου, το 1641: αυτός ήταν πραγματικά ο άγιος Αλέξανδρος και το σώμα του παρέμενε άφθαρτο σε εκπληκτικό βαθμό. Το δέρμα του ήταν φωτεινό στο χρώμα και μαλακό. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μπορούσαν να διακριθούν καθαρά και παρουσίαζαν σημαντική ομοιότητα με τις εικόνες του αγίου, που αγιογραφήθηκαν μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα. Ένας Ακαδημαϊκός, ο Πέτρος Πέτροβιτς Ποκρίσκιν, δεν δίστασε, μέσα σε εκείνη την περίοδο των διωγμών και του τρόμου, να γράψει την αλήθεια, απαντώντας στην ερώτηση των Τσεκιστών:

ΕΠΈΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΕΣΦΙΓΜΈΝΟΥ...!!!Ας ακούσουμε και μία άλλη άποψη...

Από τον κ. Ανδρέα Καλογεροπουλο Πρόεδρος Ελλήνων Νέα αρχή...

Ἐγκώμιο στήν ἀποκεφάλιση τοῦ Τιμίου Προδρόμου (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου)

 

Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου

α. -Λαμπρή καί θεοχαρμόσυνη εἶναι, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ἡ πανήγυρη πού μᾶς συγκέντρωσε σήμερα γιά νά γιορτάσουμε πνευματικά. Πολύ σωστά χαρακτηρίζεται λαμπρή, γιατί φεγγοβολάει καί ἀπό αὐτό ἀκόμα τό ὄνομα ἐκείνου πού σήμερα τιμᾶμε, ἐπειδή αὐτός καί εἶναι καί ὀνομάζεται λυχνάρι τοῦ φωτός. Δέν εἶναι βέβαια λυχνάρι πού μᾶς περιλούζει μέ ὑλικό φῶς, γιατί τότε δέν θά ἦταν διαρκής καί ἀδιάκοπη ἡ λάμψη του καί θά χανόταν κάθε φορά πού θά ’μπαινε μπροστά του κάποιο ἐμπόδιο. Ἀλλ’ εἶναι φῶς πού δείχνει τήν ἀστραφτερή λαμπρότητα τῆς θείας χάριτος στά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς ἐκείνων πού ἔχουν συγκεντρωθεῖ γιά νά γιορτάσουν τή μνήμη του καί ἀνεβάζει τό νοῦ στό νά στοχάζεται τά παθήματα τοῦ δικαίου ἄνδρα, ὥστε βλέποντας μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τό μακάριο ἐκεῖνο μαρτύριο, νά γεμίσουμε μέ πνευματική εὐφροσύνη.

Σέ καμία περίπτωσι βέβαια, ἡ θέα τοῦ χυμένου καταγῆς αἵματος κάποιου ἄλλου ἀποκεφαλισμένου ἀνθρώπου, δέν θά ’φερνε εὐχαρίστηση. Οὔτε τό ἄκουσμα μιᾶς τέτοιας εἴδησης θά προκαλοῦσε σεβασμό στή μνήμη τοῦ ἀποθαμένου. Γιατί πῶς θά μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος, πού ἀπό φυσικοῦ του ἀγαπάει τή ζωή, νά χαρεῖ μία αἱμορραγία πού ὁδηγεῖ στό θάνατο; Ἀντίθετα, πολύ περισσότερο, τό θέαμα αὐτό θά τόν ὁδηγοῦσε σέ ἀπέχθεια, οἶκτο καί κακολογία τῆς πράξεως, ἐκτός ἄν παραλογιζόταν καί ἀποθηριωνόταν, μή μπορώντας νά ἀντιδράσει λογικά σ’ αὐτά πού βλέπει, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τά διάφορα ζῶα πού δέν ἔχουν λογική. Χαίρονται δηλαδή, κακαρίζουν καί χοροπηδᾶνε οἱ πετεινοί ὅταν βλέπουν νά σφάζουν ἕνα ἄλλο κοκόρι, ἀπολαμβάνοντας μόνο τό θέαμα, χωρίς νά σκέπτονται ὅτι τούς περιμένει καί αὐτούς τό ἴδιο πάθημα. Χαίρονται ὅμως τά μάτια μας νά βλέπουν τό αἷμα κάθε ἁγίου, εὐφραίνονται τ’ ἀφτιά μας ν’ ἀκοῦν τά σωτήρια μηνύματά του καί τά χείλη μας τό προσκυνοῦν. Γιατί ἡ ἀφαίρεσή του χαρίζει τέλεια συμμετοχή στήν ἀθάνατη καί ἀληθινή ζωή. Δέν ἐννοῶ βέβαια μόνο τή σταγόνα τοῦ αἵματος, ἀλλά καί ὁτιδήποτε ἀπό τά ἅγια μέλη του -ἤ μιά τρίχα καί καθετί πού φοροῦσε ἤ ἔπιαναν τά χέρια του- εἶναι περιζήτητο καί πολύτιμο γιά κεῖνον πού ἔχει ἀποφασίσει νά πιστεύει καί νά λατρεύει σωστά τόν Θεό. Γι’ αὐτό ἐκεῖνος πού ἔχει κάτι τέτοιο στό σπίτι του ἤ στήν ἐκκλησία -δηλαδή τό ὁλόκληρο λείψανο ἤ ἕνα μέρος του, ἀκόμα καί τό ἐλάχιστο κομματάκι- τό θεωρεῖ ἰδιαίτερη τιμή καί καυχιέται γι’ αὐτό, σάν νά ’χει θησαυρό πού ὑποβοηθάει τόν ἁγιασμό του καί ἐξασφαλίζει τή σωτηρία του. Ἔτσι προσέρχεται μέ πολλή εὐλάβεια στή λειψανοθήκη μέ τήν ἱερή σκόνη καί ἐγγίζει μέ δέος τά ἀνέγγιχτα, λόγω τῆς ἱερότητάς τους, ἱερά λείψανα.

Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ(29 Αυγούστου)

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ένδοξος Βαπτιστής του Κυρίου είναι ο περισσότερο τιμώμενος Άγιος στην Ορθόδοξη παράδοση, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο και θεωρείται ο προστάτης του Ορθόδοξου μοναχισμού. Αναρίθμητα είναι τα μοναστήρια και οι εκκλησίες που τιμώνται στο όνομά του.

Το μαρτυρικό του τέλος: Η εμφάνιση, ο ασκητικός βίος του, τα κηρύγματα και οι βαπτίσεις μετάνοιας προκάλεσαν την προσοχή του Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε ανθρώπους για να δει τι συνέβαινε, οι οποίοι έλαβαν ως απάντηση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου».

Όπως ήταν φυσικό, τα τίμια λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων καθώς και του Ηρώδη που τον στηλίτευε συνέχεια για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα.

Ο Ηρώδης φυλάκισε τον Άγιο Ιωάννη αλλά δεν ήθελε να τον θανατώσει γιατί ήξερε ότι είχε δίκιο αλλά εκτός αυτού φοβόταν και τον λαό που αγαπούσε τον βαπτιστή τους. Στα γενέθλιά του ζήτησε από την κόρη της Ηρωδιάδας τη Σαλώμη η οποία ήταν ελαφρών ηθών, να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει. Η Ηρωδιάδα, η μητέρα της, που μισούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτη Ιωάννη μέσα σ΄ ένα πινάκιο (πιάτο).


Όταν ήρθε η κεφαλή του Τίμιου Προδρόμου μπροστά της. ζήτησε αυτό το τρισάθλιο και ελεεινό γύναιο, να τρυπήσουν τη γλώσσα του Ιωάννη με μια βελόνα. Καταλαβαίνεται πόσο μισούσε η αθλιότητα της, τον Βαπτιστή για τις αλήθειες που ξεστόμιζε. Η γλώσσα έκανε ένα σπάσιμο και ακούστηκε ξανά η φωνή του Βαπτιστή που είπε δυνατά«μετανοείτε». Μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμα και μετά τον Θάνατο του, προειδοποιούσε ο Άγιος Ιωάννης και Τίμιος Πρόδρομος, ο Βαπτιστής του Σωτήρα μας να μετανοούμε. Τι άλλο μπορούσε να κάνει παραπάνω για την ανθρωπότητα ο Μεγάλος αυτός Άγιος;

Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν προετοίμασε μόνο τον δρόμο του Κυρίου στη γη αλλά και στον Άδη. Ο Άγιος Ιωάννης πήγε στον Άδη και εκεί δίδαξε και προφήτεψε και πάλι τον ερχομό του Σωτήρα μας.

Ο Άγιος Ιωάννης θα είναι ο Αρχάγγελος ταξιάρχης στη θέση του έκπτωτου εωσφόρου. Το τάγμα που θα αντικαταστήσει η ανθρωπότητα. Για τον λόγο αυτό βλέπουμε σε κάποιες εικόνες του να έχει φτερά και να κρατάει το πινάκιο με την κεφαλήν του επάνω σε αυτό.

Πως πέθανε η Σαλώμη που ζήτησε την κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου ; 

Λίγα χρόνια μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ιωάννη, στα Πυρηναία Όρη της Ισπανίας όπου οι Ρωμαίοι εξόρισαν την Οικογένεια Ηρώδη η Σαλώμη θέλησε να περπατήσει στην επιφάνεια μίας παγωμένης λίμνης το Χειμώνα, όμως ο πάγος έσπασε και βυθίστηκε μέσα, το κεφάλι της κόπηκε απο τον πάγο που ήταν σαν κοφτερό μαχαίρι μένοντας στην επιφάνεια του νερού ενώ το υπόλοιπο σώμα της χάθηκε στο βυθό, επαληθεύοντας έτσι τα λόγια του Κυρίου.....

Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος β'.

Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Tου Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα 28 Αυγουστου

Ο όσιος Μωυσής έζησε στην Αίγυπτο και στην αρχή ήταν ληστής.Ήταν γνωστός για τους φόνους που είχε κάνει αλλά και για την τεράστια φυσική του δύναμη. Αλλά το φως της γνώσης και της μετάνοιας δεν άργησε να φωτίσει το δρόμο του. Η μεγάλη επιείκεια που έδειξε προς αυτόν κάποιος χριστιανός, ενώ αυτός τον είχε βλάψει, επέφερε στον Μωυσή ψυχική ανακαίνιση. Πίστεψε, έγινε χριστιανός και κατόπιν μοναχός.Ήταν υποτακτικός του ιερέως Ισιδώρου. Αγωνίστηκε σκληρά μέσα στην έρημο και απέκτησε μεγάλη πνευματική σύνεση και αρετή. Η φήμη του έφερνε στο ερημητήριό του πολλούς χριστιανούς, που άκουγαν με δέος τη διδασκαλία του κατά της υπερηφάνειας και της κατάκρισης. «Είμαι, έλεγε, ο χειρότερος των αμαρτωλών. 

Τα περασμένα μας αμαρτήματα πρέπει να τα έχουμε πάντα μπροστά μας και να λυπούμαστε γι’ αυτά. Αυτό είναι η καλύτερη μέθοδος για να φυλάξουμε τον εαυτό μας με τη βοήθεια του Θεού ασφαλή. Αν νομίσουμε ότι είμαστε πνευματικά όρθιοι, τότε ακριβώς είναι ο μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Για να μη φοβόμαστε το Θεό, οφείλουμε να φοβόμαστε πολύ τον εαυτό μας, δηλαδή τις αδυναμίες και τα πάθη μας».

Με τέτοια αγία ζωή, ο Μωυσής έφθασε στο 75ο έτος της ηλικίας του. Ώσπου ξαφνικά, ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιο του και τον σκότωσαν με μαχαίρια. (Σύμφωνα όμως με την Συναξαριακή πηγή του Άγιου Νικόδημου, ο Άγιος Μωυσής απεβίωσε ειρηνικά).
Το λείψανο του Αγ.Μωυσή του Αιθίοπα
Στο μοναστήρι του Αγ.Μωυσή του Αιθίοπα βρίσκεται το άφθαρτο λείψανό του.Πόλλοί πιστοί έρχονται να προσκυνήσουν το λείψανο του αγίου επειδή είναι γνωστή η θαυματουργική του δύναμη.Ο Αγ.Μωυσής βοηθάει κυρίως στον πόλεμο κατά του πάθους του αλκοολισμού αλλα και κατά των σαρκικών παθών με τα οποία και ο ίδιος πάλεψε κατά τη διάρκεια της ζωής του.Επίσης φέρνουν εκεί πολλούς δαιμονισμένους και οι ιερείς διαβάζουν εξορκισμούς στα άγια λείψανά του.Ο ιερομόναχος που υποδέχεται τους προσκυνητές διηγείται πώς θεραπεύτηκε ένας νεαρός δαιμονισμένος.Αυτός μετά την ακολουθία διαπίστωσε ότι πάνω στην μπλούζα του είχε τυπωθεί το όνομα του Αγ.Μωυσή και ένας σταυρός.Η φωτογραφία αυτής της μπλούζας είναι τοποθετημένη κοντά στα λείψανα του αγίου,ως απόδειξη της θαυματουργικής του δύναμης.

ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ! ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ! ΔΥΣΤΥΧΩΣ

 

Ὁ Ἃγιος Φανούριος ὁ Μεγαλομάρτυς(27 Αὐγούστου)

Η Ανεύρεση της Εικόνας

Τον καιρό πού οι Αγαρηνοί κατέλαβαν την νήσο Ρόδο θέλησαν να οχυρώσουν και πάλι το όμορφο νησί και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, τα όποια είχαν καταστραφεί σε
πολλά σημεία από τις αλλεπάλληλες πολεμικές συγκρούσεις.
Προς το νότιο μέρος του φρουρίου της πόλης πού ήτο και κατεστραμμένο υπήρχαν πολλά μισογκρεμισμένα σπίτια και προς τα εκεί εστράφησαν οι κατακτηταί να πάρουν πέτρες
για τις ανάγκες του φρουρίου. Πήραν λοιπόν μαζί τους και πολλούς χριστιανούς, σαν εργάτες και άρχισαν να σκάβουν τα ερείπια. Εκεί μέσα ανακάλυψαν καταπλακωμένη μια
ωραιοτάτη εκκλησία και πλήθος εικόνων, πού ήσαν όμως πολύ κατεστραμμένες και δεν μπορούσε κάνεις να διακρίνει λεπτομέρειες, παραστάσεις ή γράμματα.
Ξαφνικά όμως καθώς σκάλιζαν οι εργάτες μέσα στο ναό βρήκαν μια θαυμάσια, ολοκάθαρη και άφθαρτη εικόνα, πού έμοιαζε σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια ημέρα. Και αυτό
είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι η ανεύρεση δεν ήταν τυχαία αλλά δωρεά του Θεού. Η Εικόνα έγραφε επάνω «Άγιος Φανούριος»

Στρατιωτικός και ομολογητής Χριστού

Ας εκθέσουμε λοιπόν το Συναξάρι του αγίου Φανουρίου, όπως συνάγεται από τις παραστάσεις της εικόνας του:
Στα πλαίσια, φαίνεται, ενός από τους πολλούς διωγμούς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων κατά των χριστιανών, συνελήφθη και ο στρατιωτικός Φανούριος με την κατηγορία ότι δεν
σέβεται και δεν θυσιάζει στους θεούς πού επέβαλε το τότε καθεστώς. Οδηγήθηκε για το λόγο αυτό ενώπιον του αρμόδιου δικαστή, ο οποίος τον υπέβαλε σε σχετική ανάκριση.
Ο Φανούριος ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη. Αρνήθηκε να προσφέρει θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς και διακήρυξε αφοσίωση στον μόνο αληθινό Θεό.
Αφού ο δικαστής ανακριτής είδε την εμμονή του αγίου στην πίστη του, κατά την τακτική πού ακολουθούσαν την εποχή των διωγμών, παρέδωσε το χριστιανό ομολογητή σε δήμιους
για να τον «συνετίσουν». Πρώτο μαρτύριο ήταν κατά την εικονογραφική παράσταση το χτύπημα της κεφαλής του αγίου Φανουρίου με πέτρες εκ μέρους των δημίων. Το υπέμεινε
χωρίς διαμαρτυρίες και γογγυσμούς, για τη δόξα του ονόματος του Κυρίου.

Αυτοί είναι οι τουρκοι:ΒΙΑΖΕ 6 χρονών κοριτσάκι μπροστά στον Τούρκικο όχλο που φώναζε…”Σκότωσε την, την σκύλα την Ελληνίδα”…!!

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΟΧΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΤΙΣ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1955…

Συγκλονιστική μαρτυρία από τον δημοσιογράφο Γ. Καράγιωργας που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της

αγριότητας των τούρκων. 

Σε ομιλία του για τα Σεπτεμβριανά περιέγραψε κάποια περιστατικά.

«Στο Γενή Σεχίρ, ώρα 7 το απόγευμα μέσα στη μέση του δρόμου, ο όχλος περικύκλωσε ένα κοριτσάκι 6 ετών, το παρέδωσε σ΄ έναν ημιπαράφρονα χαμάλη γνωστό ως «γορίλα» και εκείνος παρουσία δύο χιλιάδων ατόμων το εβίασε επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε, «αυτά παθαίνουν οι Έλληνες. 

Σκότωσέ την, σκότωσέ την την σκύλα την Ελληνίδα».»

«Μόλις δόθηκε το σύνθημα της επιθέσεως, κύματα όχλου μπήκαν στην εκκλησία, για να την καταστρέψουν. 

Μέσα όμως βρισκόταν εκείνη την στιγμή ο αρχιδιάκονος, ο οποίος επιχείρησε να τους εμποδίσει. Οι Τούρκοι άρχισαν να τον ξυλοκοπούν και να προσπαθούν να του βγάλουν τα ράσα. 

Ο αρχιδιάκονος αντέστη, αλλά υπέκυψε. 

Από τις φωνές, τα ουρλιαχτά και την φασαρία ανησύχησε η μητέρα του ιερωμένου κι έντρομη έτρεξε στην εκκλησία. 

ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955

Οι ορδές των Τούρκων βαρβάρων σε ανθελληνικό παραλήρημα ρατσισμού και εθνικισμού, κατά τη διάρκεια των βανδαλισμών εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης
Το άρθρο που ακολουθεί μας το έστειλε ο φίλος του ιστολογίου μας, Dr.Ing.N.Malakis και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι' αυτό.
Επειδή οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν και οι παλαιότεροι ... συνεχώς αποδημούν ... , καλό είναι να ειπωθεί τι συνέβη στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη τον Σεπτέμβριο 1955 ...!
Η Τουρκικη  Κυβέρνηση σε συνεργασία με την Αγγλική Κυβέρνηση και το εκτελεστικό της όργανο, την British Intelligence Service η οποία είχε στην Αθήνα την έδρα της στην Οδό Πλουτάρχου 5, απεφάσισαν με μια δυναμική ενέργεια να κτυπήσουν τον μαχόμενο Ελληνισμό, να τον τρομοκρατήσουν και να τον αναγκάσουν να σταματήσει να ζητά τα δίκαιά του στην Κύπρο και να αγωνίζεται γι’ αυτά!
Ο Άγγλος πρεσβευτής Σερ Τσαρλς Πηκ, είχε ήδη προειδοποιήσει την Ελληνική Κυβέρνηση πως αν δεν σταματήσει ο Κυπριακός Αγώνας, η Αγγλία επρόκειτο να ανακινήσει το «Μακεδονικό».
Επειδή όμως θα έθετε εν κινδύνω την συνεργασία της Δύσεως με τον άρτι αυτομολήσαντα από το σοβιετικό μπλοκ, τέως πράκτορα των Άγγλων και μετά των Αμερικανών, Γιόσιπ Μπροζ, αλλιως  «Τίτο», για τον οποίο η ύπαρξη της Ελληνικής συνεργασίας ήταν απαραίτητη, δεν προχώρησαν !
Αντίθετα ακολούθησαν την άλλη οδό που είχαν ήδη δρομολογήσει μέσω της Τουρκίας, απεφάσισαν δηλαδή, κατόπιν συνεννοήσεως με την Τουρκική Κυβέρνηση, να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία σε μια προσπάθεια εκφοβισμού και καταπτοήσεως των Ελλήνων.

Η τότε τουρκική κυβέρνηση υπό τους: πρόεδρο δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ, πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές [πήρε το όνομα Μεντερές, διότι είχε κατασφάξει πολλούς Έλληνες και τους γενναίους έφηβους Έλληνες προσκόπους που προσπάθησαν να σταματήσουν τους Τούρκους ατάκτους στον ποταμό Μαίανδρο (τουρκιστί Μεντερές)], υπουργό Εξωτερικών Ζορλού, υπουργό Εσωτερικών Γκεντίκ, σε συνεννόηση με τους Άγγλους οργάνωσε Πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης.