Τι εστι Πνευματικός...

¤ Πνευματικός.

Τούτον συνέστησε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός καί δη όταν μετά τήν Αγίαν Αυτού Ανάστασιν <<ενεφύσησε τοίς μαθηταίς καί είπε: << Λάβετε Πνεύμα Άγιον ' άν τινών αφήτε τάς αμαρτίας,αφίενται αυτοίς, άν τινών κρατήτε, κεκράτηνται >> (Ιωάννου Κ. 22-23 )


Είναι ομόθυμος η γνώμη καί πράξις τής Εκκλησίας ότι ο Κύριος διά τών λόγων Του τούτων καί τής εκτάκτου εκείνης Αυτού ενεργείας μετέδωκεν είς τούς Αποστόλους καί τούς κανονικούς αυτών Διαδόχους,εις τό Ιερόν τής Εκκλησίας Του Κλήρον, τήν εξουσίαν,ίνα αφήνωσιν ή δένωσι τάς αμαρτίας, ίνα τούς μετά τό Βάπτισμα πεσόντας πιστούς αποκαθιστώσι καί πάλιν εις τήν Χάριν τής υιοθεσίας, ίνα λυτρώνωσιν αυτούς λύοντες από τών συνεπειών τής αμαρτίας καί απαλλάσσοντες τών δεσμών τού 'Αδου.

Κατά τάς πληροφορίας τού Αγίου Ιγνατίου καί άλλων Πατέρων τής Εκκλησίας τήν εξουσίαν τού αφιέναι καί κρατείν τάς αμαρτίας η Εκκλησία ήσκει διά τού Επισκόπου, όστις ήτο ο αρμόδιος,ίνα Εξομολογή.

Ανάγκης ούσης τόν Επίσκοπον εν τή εξουσία τού εξομολογείν ανεπλήρου ο πρεσβύτερος,όστις ήσκει τήν αυτήν μέ εκείνον εξουσίαν τού αφιέναι καί δεσμείν αμαρτίας εξαγορευομένας.

Η εξομολόγησις απήτει τήν εξαγόρευσιν τών αμαρτιών εν λόγοις ,έστω καί άν αύται είχον διαμορφωθή εν τή διανοία καί δέν είχον εξωτερικευθή ή ενεργηθή.

Αμαρτίαι δημοσία διαπραχθείσαι εξωμολογούντο δημοσία,μυστικώς δέ διαπραχθείσαι εξωμολογούντο ενώπιον τού Πνευματικού Πατρός. Διά τού χρόνου προϊόντος καί δή από τού τετάρτου αιώνος επεκράτησεν η μυστική εξομολόγησις κατά τήν επιβληθείσαν τάξιν εν τή Εκκλησία, όπου καθιερώθηκε η τάξις τού Πνευματικού Ιερέως,ο οποίος ωνομάζετο Πρεσβύτερος επί τής Μετανοίας ή τών μετανοούντων,όστις γνωρίζεται υπό τήν προσωνυμίαν << Πνευματικός >>.

Ο << Πνευματικός >> είναι ο Χριστιανός εκείνος, όστις είναι περιβεβλημένος με ιδιαίτερον χάρισμα καί ιδιαιτέραν κλήσιν τού Θεού. Καθ' όσον δε τό χάρισμα νέμεται υπό τού Αγίου Πνεύματος,ο δεχόμενος τούτο είναι Πνευματικός.

Ο Πρεσβύτερος,πού ονομάζεται υπό τής Εκκλησίας <<Πνευματικός επί τής Μετανοίας >>, χειροθετείται καί εφοδιάζεται διά γράμματος ενταλτηρίου υπό τού χειροθετήσαντος αυτόν Επισκόπου. Η εντολή ισχύει διά τήν επισκοπική περιφέρειαν τού δόντος τό ενταλτήριον γράμμα. Εν άλλη επισκοπική περιφέρεια,άνευ νέας χειροθεσίας, ισχύει αδεία τού οικείου Επισκόπου.

Ο Πνευματικός έχει έργον νά ανακρίνη τόν προσερχόμενον πρός αυτόν, να καθαρίζη τόν αγρόν τής καρδίας αυτού καί απαλλάσση από τών ζιζανίων πού έσπειρεν ο Σατανάς.

Ο Πνευματικός είναι ο σύμβουλος τής παιδαγωγού μητρός καί οικογενείας, είναι ο φυσικός παιδαγωγός αυτής. Ως τοιούτος παραλαμβανων τήν εκάστοτε ψυχήν καί Πνευματικός γινόμενος καί καθιστάμενος αυτής εξ απαλών τούτης ονύχων έχει νά προσφέρη ανυπολογίστους υπηρεσίας. Παρακολουθών καί διδάσκων τήν ψυχή εκάστου χριστιανού θα πολεμήση με τό πάμμεγα κύρος του όλα του τά ελαττώματα, δι ωραίων του διδασκαλιών καί παραστατικών εικόνων.

Ο Πνευματικός οφείλει νά είναι γλυκύς, υπομονητικός,ευπροσήγορος,σοβαρός. Η πρώτη εργασία τού Πνευματικού είναι νά εγείρη εν τη ψυχή τού χριστιανού μίαν χαράν και ψυχικήν αγαλλίασιν εκ βαθέων τής ψυχής αυτού. Είναι ανάγκη νά αντικαταστήση όλα τά άλλα αισθήματά εν αυτώ διά τού ενός τοιούτου, τής αγάπης πρός τόν Θεόν, καί νά απομακρύνη πάν αίσθημα φόβου,ενδοιασμού,επιφυλακτικότητος. Οφείλει νά επιτρέψη εις τήν ψυχή τού χριστιανού νά ατενίση πρός τήν Ι.Εξομολογησιν ως πρός τό μυστήριο εκείνο, πού εγγυάται εις αυτόν μίαν μυστικήν χαράν εκ μιάς μυστικής πηγής,που είναι πρόθυμος νά ανοιξη μεγάλους ορίζοντας,μεγάλης επί παντός τομέως τής ζωής του ευτυχίας. Εν τω ναώ τής Ι. Εξομολόγησεως καί κατηχήσεως οφείλει ο χριστιανός νά εννοήση,ότι θά συναντηση ένα ειλικρινή φίλον,αγνόν, γλυκύν, διδάσκαλον, Ιερέα,ιατρόν,τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ως διδάσκαλος θά φέρη εις βαθείαν συναίσθησιν τής ηθικής του καταστάσεως τόν χριστιανό, ώστε νά εννοήση τήν έννοιαν τής αμαρτίας καί τήν σημασίαν αυτής, τής πνευματικής καί ηθικής ζωής του. Θα αφθή τού θέματος τής αμαρτίας συγκαταβαίνων εις τήν εκάστοτε ηλικίαν τού χριστιανού, τάς αδυναμίας αυτού καί τάς ανάγκας αυτού,θα γίνει κοντά του ως είς ομήλιξ, εις καλός φίλος.

Κέντρον εν ταίς προσπαθείαις τού Πνευματικού οφείλει νά υπάρχη η ανάδειξις καί ο βαθύς χρωματισμός τού ρόλου, όν παίζει ο Θεός εν τη ζωή τού ανθρώπου, η αρετή καί η αμαρτία, η αρετή καί η κακία, η Πρόνοια τού Θεού, η παρουσία τού προστατου Αγγέλου καί φύλακος, η αμαρτία καί η κακία ως εμπόδιον. Μία διδασκαλία μετά παραδειγμάτων εγείρει ενδιαφέρον υπέρ τής αρετής, πρός οικείωσιν δι αυτού τού Θεού ως φροντιστού εν τή ζωή του καί απόσπασιν από τής κακής πράξεως, συνηθείας κ.τ.λ, αίτινες δυσαρεστούσι τόν Θεόν καί εις τόν τόπον αυτού προσκαλούσι καί ενθρονίζουσι τόν διάβολον.

Ο Πνευματικός ως Ποιμήν εν τή πράξει αντιμετωπίζει διαφοράς μεταξύ τών ανθρώπων, λόγω ηλικίας, γένους καί φύλου, γαμικής καταστάσεως, μορφώσεως, περιουσίας, επαγγέλματος, κοινωνικής τάξεως, προσωπικής αξίας, ιδιοσυγκρασίας, καταγωγής κ.τ.λ.. Απασχολούσιν αυτόν διάφοροι ψυχολογικώς τύποι ανθρώπων καί έκαστος μέ ξεχωριστά ψυχικά,πνευματικά,σωματικά τάλαντα, προσόντα, μειονεκτήματά, καί ελαττώματα, ο μένα απλούς, ο έτερος σύνθετος, ο άλλος συνθετώτερος καί οι πάντες ο είς πολυτροπώτερος τού άλλου. Ο καθείς δείται όλως ιδίου χειρισμού, ερεύνης ιδιαιτέρας καί ομοίας μεταχειρίσεως.

Ο Πνευματικός έχει νά αντιμετωπίση ακόμη μίαν άλλη τάξιν ανθρώπων, οι οποίοι εμφανίζουσι νοσηράς παθολογικώς καταστάσεις ψυχικάς, αρρώστων εν τή πραγματικότητι,πασχόντων τη αλήθεια, όντως υποφερόντων ψυχικώς,κατά συνέπειαν καί σωματικώς καί διανοητικώς τεταραγμένων. Περί αυτών συνήθως λέγομεν ' << αυτός εμφανίζει μίαν κατάστασιν ανώμαλον παθολογικώς ή η κατάστασις αυτού είναι μία κατάστασις παθολογική>>.

Ο Πνευματικός ζητεί να διευκολύνη καί βοηθήση εις τόν τραχύν αγώνα αυτού τόν άνθρωπον, όντα εναντίον τής αμαρτίας καί τών ποικιλωνύμων παθών της, με καλωσύνην, γλυκύτητα, πραότητα, πεσόντας δε νά ομολογηση με θάρρος τάς αμαρτίας του καί καθαρός νά εισέλθει εις τήν νέαν ζωήν, ταύτην τής Χάριτος εν Χριστώ, άνθρωπος καινός, ειρηνεύων, κατηλλαγμένος τό Θεώ διά τού Σταυρού>>. ( Εφεσ. Β'  ).

Ο Πνευματικός ζή τό φαινόμενον, ότι τήν οδόν τής τελειώσεως άλλοι αναβαίνουσι ταχέως, άλλοι ταχύτερον, άλλοι βραδέως, έτεροι βραδύτερον καί άλλοι ασθμαίνοντες, αγκομαχούντες.

Ο Πνευματικός άπτεται τού τομέως τής ψυχής θεραπευτικώς άλλως. Βλέπει τό ένστικτον καί τήν φύσιν τού ανθρώπου εγκειμένην εκ νεότητός επί τά πονηρά. Αι δυνάμεις αύται τού ενστίκτου καί τής πονηρά φύσεως με τάς πολλάς τάσεις αυτής παραβάλλονται πρός τό ρεύμα ορμητικού ποταμού. φράσσεται τούτο. Θα αντιδράσση, θά θραύση τό φράγμα. Ίνα αποφύγωμεν τήν καταστρεπτικήν αυτήν ενέργειαν χρησιμοποιούμεν ηλεκτροπαραγωγικώς τήν δύναμιν τής πτώσεως τών υδάτων, τού ρεύματος αυτών, ούτινος η ορμητικότης είναι υπολογίσιμος εν τή εκμετάλλεύσει του. Τούτο πράττει η Εκκλησία διά τών Ι. Μυστηρίων της καί διά τού μυστηρίου τής Ι. Εξομολογήσεως.

Τόν Πνευματικό ενδιαφέρει η αμαρτία, η αναζήτησις αυτής εις τήν ριζαν καί τήν αιτίαν, ίνα ούτος ερευνών καί εξιχνιάζων τον εσωτερικόν άνθρωπον θεραπεύση μίαν εν αυτώ νοσηράν κατάστασιν,

Πλήττων τό κακόν εις τήν ρίζαν καί τήν αιτίαν. Αϊ ακολουθίαι αίρονται αυτομάτως, εφ όσον τό κακόν θεραπευθή ριζικώς καί εν ταίς αιτίαις αυτού. Τό ένστικτον καί η εκ νεότητός επί τά πονηρά εγκειμένη φύσις τού ανθρώπου συνιστώσι τήν ρίζαν καί τήν αιτίαν πολλών κακών.

Έχομεν ανάγκη Πνευματικών, ψυχολογικώς καί παιδαγωγικώς καλώς κατηρτισμένων, με βαθείαν ευσέβειαν, δύναμιν πίστεως καί συνείδησιν ιεραποστολικήν, γλυκέων, μεστών καλωσύνης καί υπομονής, ετοίμων ίνα τά έργα τής πνευματικής πατροτητος αφήνωσιν ως έργα τού κόπου τής αγάπης. Πολλοί έγκλειστοι εις τά ψυχιατρεία καί τά θεραπευτήρια τής ψυχαναλύσεως δέν θά ήσαν σέ αυτά, θύματα τών ποικιλωνύμων ψυχοπαθήσεων, εάν είχομεν Κλήρον μεμορφωμένον, πνευματικούς Πατέρας Ιεραποστόλους,εάν τά τοιαύτα καί τά τόσα άλλα θύματα τών ψυχοπαθών καταστάσεων εύρισκον εγκαίρως, εις τήν κατάλληλον δε στιγμή τής ζωής των, τόν κατάλληλον Ποιμένα καί πνευματικόν Πατέρα, διδάσκαλον, ιατρόν καί σωτήρα των.

Eχομεν ανάγκην Ποιμένων καί Πνευματικών, ουχί ίνα θεραπεύουσι ψυχοπαθείς καταστάσεις,αλλ' ίνα προλαμβάνωσιν, ώστε τά πνευματικά τών τέκνα να μή καταντώσιν εις αυτάς, θύματα τών ατάκτων και ανωμάλων επιθυμιών καί ροπών αυτών ή τών αμαρτιών τών πατέρων αυτών εκ κληρονομικής προδιαθέσεως.