Εφέτος εορτάζονται αυτά, τα 1.000 τελευταία ένδοξα και σωτήρια χρόνια μοναστικού βίου της ως ανω Πανιέρου Μονής!
Εάν το Άγιον Όρος ως σύμβολο αιώνιο της Ορθοδόξου Πίστεως, αποτελεί την αιθέρια αίσθηση προσέγγισης στα Θεία και τα Επουράνια, τότε η κορυφαία ευλογία που ξεπερνά την κορυφή του Άθωνα αξιωτικά, είναι, ήταν και παραμένει η ζώσα μαρτυρία Ορθοδόξου προσδιορισμού, η μοναδική ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ.
Αφορά μία από τις 20 Βασιλικές, Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές του Άθω και δικαίως αποκαλείται η αγκαλιά της Παναγίας, θερμοκήπιο αγάπης, προπύργιο ευαγγελικής αρετής και λιμάνι σωτηρίας των πιστών, ως η θαυμαστή Ιερά Κλίμαξ από γης εις τα Ουράνια! Όπως σε όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, έτσι και στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου διακόνησαν κατά καιρούς άρχοντες, ηγέτες, πρίγκηπες, αξιωματικοί πολύ σεμνά ακόμα και σε αφάνεια… εις ένδειξιν ταπεινώσεως, μετανοίας και στην απόλυτο υπακοή των Γερόντων των.
Οι 20 Μονές συνυπάρχουν σε μία θεόθεν αρμονική Ομολογία Πίστεως δια μέσου μίας αφαντάστου κάλλους ιστορικής διαδρομής στο πέρασμα των αιώνων με προκληθέντα άπειρα συναισθήματα και Ορθόδοξα μηνύματα για όλους τους Ορθοδόξους σε ό,τι αφορά την Ιερά Μονή Εσφιγμένου ως λίαν διακριτός Φάρος φαεινός, σταθερά στις παραδόσεις των ιερών στόχων με ανάλογες θυσίες και αγώνες, πλήρης αξιών, πορεύεται πραγματοποιούσα την κορυφαία πατρώα και ζηλωτική «σχολή» της Ορθοδόξου Πίστεως, εξακολουθεί όμως να επενδύει ακαταπαύστως επί 16 αιώνες σε κάθε προσκυνητή που αναπαύεται στην επιλεγμένη του μετάνοια.
1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Εδώ, με ψυχική, διανοητική και πνευματική έπαρση τόσο κατά την συμπροσευχή όσο και την εν γένει επικοινωνία, στα κυρίως πνευματικά και ιστορικά δρώμενα της Μονής, διατηρείται η μετάνοια όλων μας. Περί το 950μΧ, εγένετο μέγας σεισμός, κατ’ άλλους έκρηξη ηφαιστείου (ή και τα δύο μαζί), με επακόλουθο τσουνάμι, ώστε τα πάντα εξηφανίσθησαν (σαν να τα κατάπιε η γης) καταβροχθίζοντας ολόκληρο το μοναστήρι εκτός από την Αγία Τράπεζα του Ιερού, του κεντρικού ναού – του καθολικού, τότε προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου, όπου σήμερα εξακολουθεί να διαφυλάσσεται με σεβαστή ευπρέπεια η Ακοίμητος Κανδύλα.
Κατά τον ρούν των 530 περίπου ετών λειτουργίας, από το 420μΧ – 950μΧ, σεπτής υπάρξεως της εν λόγω Μονής, μιας απολύτου πνευματικής ζωής ήτοι από ιδρύσεώς της από την αυτοκράτειρα Αγία και Παρθένον Πουλχερία (399μΧ-10/09/453μΧ) μετά του αδελφού της Θεοδοσίου Β΄, περί το έτος ιδρύσεως 420 μΧ (περίοδος κτίσεως 408μΧ-450μΧ) χάριτι θεία, ως ένα προστάδιο του επουρανίου παραδείσου, μιας απολύτου πνευματικής ζωής.
Κατά την περίοδο αυτή συνέβησαν πολλά ιστορικά γεγονότα, όπως διωγμοί, κακουχίες, επιδρομές αλλοφύλων, δολοφονίες αθώων πατέρων, καθότι ο παμπόνηρος «εχθρός» δεν ησυχάζει μέχρι σήμερον…! Η αρχική ονομασία της Μονής ήταν του «Εσφαγμένου» από χειρόγραφα περγαμηνής της Μονής Βατοπεδίου, πιθανόν του «εσφαγμένου αρνίου» ή του «εσφαγμένου μοναχού» από Αγαρηνούς ή από έναν Όσιο κτήτορα περιεσφιγμένον κατά την οσφύν.
Επίσης κατά την αυτήν περίοδον συνέβησαν γεγονότα σφοδρών ερίδων περί εικονομαχίας και επαπειλουμένων εκκλησιαστικών ρήξεων. Εν συνεχεία η θεόθεν αναστήλωσις των ιερών εικόνων από την βασίλισσα Θεοδώρα (815μΧ - 11 Φεβρουαρίου 867μΧ), η οποία δημιούργησε την ημέρα αυτή, την «Κυριακής της Ορθοδοξίας» στις 11/03/849μΧ. Τότε οι πατέρες της Μονής εκλήθησαν να λειτουργούν ομολογούντες εν μέσω διωγμών και δυσοίωνων καταστάσεων.
Η Παπική λαίλαπα, η αείποτε εχθρευομένη την Ορθοδοξία, προκάλεσε δύο σχίσματα της εκκλησίας στην επιμονή επιβλητικότητος των Λατίνων φονταμενταλιστών του παπικού συστήματος. Με την εκτός ιερών κανόνων αντιαδελφική συμπεριφορά, δημιούργησαν το πρώτο ακακιακό σχίσμα (484μΧ-519μΧ) και το δεύτερο του Φωτίου (867μΧ – 880μΧ) προκαλούντες αφορισμούς, αναθέματα, δογματικές διαμάχες, έριδες για το «πρωτείο» και την περίφημη τεταρτογαμία του Λέοντα ΣΤ΄, καθώς και άλλες θρησκευτικές και πολιτικές διαφωνίες που δεν συνάδουν με τα αιώνια πατερικά κείμενα των Ορθοδόξων.
Βεβαίως αργότερα κατά τη δευτέρα περίοδο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, συνέβη το τρίτο και τελικό μεγάλο σχίσμα του 1054μΧ, όταν είχε ήδη δημιουργηθεί το σημερινό μοναστήρι της τελευταίας χιλιετηρίδος. Το νέο Μοναστήρι ετοποθετήθη ανατολικότερα και παραθαλάσσια, σε απόσταση 350μ. από το προηγούμενο της Βασιλίσσης Πουλχερίας. Υπήρξε ένα κενό ιστορίας περί τα 70 περίπου χρόνια (950 – 1020μΧ), που αφορούσε την διακοπή αλλά συγχρόνως και την προσπάθεια να αναδημιουργηθεί η νέα μονή με ελάχιστους εναπομείναντες από τους παλαιούς μοναχούς αλλά και νεότερους, οι οποίοι προσήλθον από γειτονικά μοναστήρια αλλά και από τον κόσμον.
Σε αυτό το χρονικό κενό εγένετο το Α΄ τυπικό του Αγίου Όρους το 972 μΧ ο λεγόμενος «τράγος», επειδή είχε γραφεί σε δέρμα τράγου. Επι αυτοκράτορος Ιωάννου Α΄ Κουρκούλα, του επιλεγομένου Τσιμισκή (925 -10 Ιανουαρίου 976μΧ) ανηψιού του Νικηφόρου Β΄ Φωκά. Επί νέας περιόδου συντάσσεται το Β΄ τυπικό το 1046 μΧ, όπου άρχεται δυνατό και παραγωγικό, πνευματικά, το νέο μοναστήρι.
Εκεί εγκαταβίωσε ως ηγούμενος ο Άγιος Αθανάσιος Α΄ και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1230μΧ - 28 Οκτωβρίου 1315μΧ). Εκεί επίσης εγκαταβίωσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ηγούμενος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1296μΧ - 14 Νοεμβρίου 1359μΧ).
Όλα προέβαινον κατά Θεόν μέχρι τη Νέα εχθροπραξία των παπικών με πολλές καταστροφές σε ολόκληρο το Άγιον Όρος, ιδιαίτερα κατά την Δ΄ Σταυροφορία, με τη γνωστή φραγκοκρατία με επακόλουθες λεηλασίες, ζημίες και κλοπές, αλλά κυρίως σφαγές πατέρων…! Αργότερα είχαμε και τις εγκληματικές αφαιρέσεις κειμηλίων και εικόνων ακόμα και καταστροφές αρχαίων βιβλίων, από αρχαία κείμενα και Ευαγγέλια με παραστάσεις «μινιατούρες», κομμένα προσεκτικά διά ξυραφίου, όπως υπάρχουν όντως στα κεκρυμμένα κειμήλια της ΙΜΕ όπου φυλάσσονται έως σήμερον, που μαρτυρούν κακόβουλους βανδαλισμούς αχαρίστων. Ακολουθούν σοβαρά προβλήματα με το ενωτικό ζήτημα επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ και του Πατριάρχη Ιωάννου Βέκκου ΙΑ΄ (1230μΧ-1297μΧ) του λατινόφρονος και διώκτου των Ορθοδόξων. Ο ίδιος προκάλεσε απερίγραπτες κακοποιήσεις και θανάτους οικτρούς μοναχών, οι οποίοι εφονεύθησαν με μαρτυρικό θάνατο. Άλλους έκαψε στον πύργο της μονής ζωγράφου, άλλους αποκεφάλισε στην περίφημη «πλάκα» έξω από το ιερό του ναού του πρωτάτου στις Καρυές, στο λαξευτό μάρμαρο εν είδει στρογγύλου τραπεζιού, ~80 εκ. x ~80εκ. και ύψους ~60 εκ., όπου εκτελούντο οι αποκεφαλισμοί των μαρτύρων πατέρων που ηρνήθησαν την ένωση με τους παπικούς αιρετικούς.
Πάνω σε αυτήν την «πλάκα», όσοι την επισκεφθήκαμε και ευλαβώς προσκυνήσαμε, διατηρούσε παραδόξως υψηλή θερμοκρασία όπου το χιόνι μονίμως έλιωνε…και από εγνωσμένη κοινή γνώμη. Αυτή η λεγομένη «πλάκα», αφηρέθη προσφάτως προς άγνωστον κατεύθυνσιν… «Κύριος οίδε…»! Επίσης, άλλους μοναχούς έπνιξε στη θάλασσα. Ιδού όμως η Θεία Δίκη με το φρικτό θέαμα, τους «άλιωτους και τυμπανιαίους» ενωτικούς επί αιώνες, ως ένα θαυμαστόν σημείον Θεού.
Στις αρχές του 14ου αιώνος, το Άγιον Όρος εδέχθη και πάλι νέα φρικώδη εγκλήματα από Καταλανούς, ώστε από τα 180 μοναστήρια που υπήρχαν από τον ΙΑ΄ αιώνα, απέμειναν 25 και αυτά κατεστραμμένα. Το 1783μΧ ο νέος ιδρυθείς θεσμός της Ιεράς Επιστασίας έφερε επιτέλους την τάξιν και την ευημερία στο Άγιον όρος, μέχρι τον Εθνικόν Αγώνα της Ελληνικής Επανάστασεως του 1821μΧ, όταν είχε καταληφθεί ολόκληρη η Χαλκιδική και 3000 Τούρκοι στρατιώτες, είχαν στρατοπεδεύσει πέριξ της Ι.Μ. Εσφιγμένου. Επί Ηγουμένου Γέροντος Ευθυμίου, τον οποίο διεδέχθη ο Γέρων Ιωακείμ, δημιουργήσας το ορμητήριο των Ελληνικών δυνάμεων έναντι των Τούρκων, η Ιερά Μονή Εσφιγμένου ανέλαβε το ύψιστο χρέος προς την Πατρίδα, ήτοι η ισχυρά προσφορά των τότε 115 μοναχών της Ι.Μ Εσφιμένου στον κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος και τη διαφύλαξη του Ελληνορθοδόξου φρονήματος των υποταγμένων Ελλήνων.
Διεμηνύθη μέσω αγγελιοφόρων μοναχών της τότε Επιστασίας… (δυστυχώς) το «φιρμάνι» του Χασεκί Πασά, όπως παραδοθούν όλοι οι 115 μοναχοί και ο Ηγούμενος, να προσέλθει ζωντανός ή νεκρός…(μια απερίγραπτη πράξη των αγγελιαφόρων μοναχών…, ας αναρωτηθεί κανείς πώς Έλληνες και δη μοναχοί αδελφοί, από την Ιερά Επιστασία, απεδέχθησαν ιταμώς και προσήλθαν για να φέρουν τέτοιο μήνυμα σε αδελφούς, Έλληνες, μοναχούς!).
Σε συνέχεια αψιμαχιών του ηγουμένου της Μονής και έναν υποτακτικό μοναχό, διωκόμενοι, ξεκίνησαν νύχτα με μία βάρκα της εποχής, με σκοπό να φτάσουν στην καρδιά του Εθνικού αγώνα, Ύδρα – Σπέτσες – Ψαρά. Από την κακουχία με προκύψασα τρικυμία και ανάλογη ταλαιπωρία σε διάστημα 48ώρου ταξιδιού, ο μεν γέροντας υπέκυψε, ο δε βοηθός του αρρώστησε με βαριά πνευμονία όταν έφτασε. Αυτοί οι δύο μάρτυρες, συμπλήρωσαν την πλειάδα των μαρτύρων Εσφιγμενιτών στο Εθνικό Συναξάρι, όπου «υπερ ημων αει πρεσβέυουσι»! Όπως όλοι οι μάρτυρες της Πίστεως, έλαβον το στέφανον της νίκης από τον ίδιο το Κ.Η.Ι. Χριστόν.
Στην δευτέρα περίοδο, η καθ’ αυτήν Ιερά Μονή Εσφιγμένου από της νέας ιδρύσεώς της, αντιμετωπίζει τα μεγάλα γεγονότα της εκκλησίας:
α. Το 1037μΧ μετονομάζεται σε μονή Εσφιγμένου από Εσφαγμένου.
β. Το 1045μΧ. συντάσσεται το β΄ τυπικό του Αγίου Όρους υπό τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ΄ Μονομάχο, ο οποίος ονομάζει τον Άθω σε Άγιον Όρος.
γ. Το 1054μΧ συμβαίνει το 3ο κατά σειράν μεγάλο και τελικό Σχίσμα των εκκλησιών σε ανατολική Ορθόδοξο και δυτική Παπική 16 Ιουλίου 1054μΧ, από τον Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριο (1044μΧ – 1059μΧ). Ακολουθούν αφορισμοί, αναθέματα, το πρωτείο, το «filioque», η τεταρτογαμία Λέοντος ΣΤ΄.
δ. Το 1205μΧ επέρχεται κατάληψις του Αγίου Όρους από λατίνους στη Δ΄ σταυροφορία. Η χαρακτηριστική αγιότης της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, επισφραγίζεται απο τις ακόλουθες παρουσίες μεγάλων Αγίων των εγκαταβιούντων εκεί, χάριτι Θεία. Εκεί εγκαταβίωσε και ο Άγιος Αθανάσιος Α΄, ως Ηγούμενος και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1230 - 28 Οκτωβρίου 1315μΧ).
ε. Το 1296μΧ ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296μΧ - 14 Νοεμβρίου 1359μΧ) ως Ηγούμενος της Μονής και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, μετά πλείστων συνοδοιπόρων της πίστεως αναλόγων μοναχών. Στα τέλη του 14ου αιώνος η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, ενισχύθηκε με χρήματα και κτήματα από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο (1341 – 1391μΧ), από τον Κράλλη της Σερβίας Στέφανο Δ΄ και το Δεσπότη Γεώργιο Βράγκοβιτς. Η εν λόγω ενίσχυσις, οδήγησε τη Μονή σε μεγάλη ακμή, όμως οι πειρατές επέφεραν κατ’ επανάληψιν νέες καταστροφές καίγοντας ακόμη και τα πλοία της.
στ. Το 1534μΧ προκύπτουν τα πρώτα γραπτά κειμήλια της Ι.Μ. Εσφιγμένου σε χειρόγραφα περγαμηνής από την μονή Βατοπεδίου.
ζ. Το 1569μΧ μετά δαιμονικής κάμψης, απαντάται δήμευση ακινήτου περιουσίας όλων των μονών από το σουλτάνο Σελίμ Β΄.
η. Το 1783μΧ έκδοση νέου τυπικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επι Πατριάρχου Γαβριήλ Δ΄ και περιλαμβάνει νέο θεσμό της Επιστασίας του Αγίου Όρους.
θ. Το 1806μΧ κατεδαφίζεται το πρόχειρο καθολικό του κεντρικού Ναού της ΙΜΕ.
ι. Το 1810μΧ υπό του Ηγουμένου Θεοδωρήτου Λαυρεώτη, χτίζεται το νέο καθολικό της «Αναλήψεως» στην ίδια θέση του πρόχειρου κατεδαφισθέντος.
κ. Το 1811μΧ αρχίζει να αγιογραφείται το νέο καθολικό από Γαλατσάνους αγιογράφους.
λ. Το 1818μΧ περαιώνεται το ως άνω νέο καθολικό.
μ. Το 1858μΧ ο Αγαθάγγελος Καλλιπολίτης κτίζει την ανατολική και δυτική πλευρά της μονής και ολοκληρώνεται τοιουτοτρόπως όλη η περίμετρος της Μονής.
ν. Το Νοέμβριο 1912μΧ απελευθερώνεται το Αγίον Όρος από τον Ελληνικό στρατό.
ξ. Το 1926μΧ ψηφίζεται ο ισχύων μέχρι σήμερα Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους (Κ.Χ.Α.Ο.)
ο. Το 1972μΧ διακόπτεται ιστορικά και αξιοτελώς, το μνημόσυνο του Πατριάρχου Βαρθολομαίου για λόγους πίστεως.
Επίσης κατά την δεύτερη νέα περίοδο, ενεφανίσθησαν όλοι οι Άγιοι της Μονής Εσφιγμένου στο συναξάρι της Εκκλησίας, από της παρθένου και βασιλίσσης Αγίας Πουλχερίας που απαντάται και στην 1η χρονική περίοδο, καθώς και οι υπόλοιποι ως ακολούθως:
ΑΓΙΟΙ:
Άγιος Αθανάσιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, εορτάζει 28 Οκτωβρίου.
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, εορτάζει 14 Νοεμβρίου.
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ:
Άγιος Αγαθάγγελος, εορτάζει 19 Απριλίου.
Άγιος Τιμόθεος, εορτάζει 29 Οκτωβρίου.
ΟΣΙΟΙ:
Άγιος Αντώνιος Σπηλαιώτης και ιδρυτής του μοναχισμού των Ρωσιών, εορτάζει 10
Ιουλίου.
Άγιος Δαμιανός, εορτάζει 23 Φεβρουαρίου.
Άγιος Δομέτιος, εορτάζει την Κυριακή Γ΄ Ματθαίου.
Άγιος Ιάκωβος εορτάζει την Κυριακή Γ΄ Ματθαίου.
Οι ουσιωδέστεροι όμως, καθώς και αξιοθαύμαστοι ως αφανείς, Άγιοι κατά Θεόν της Μονής, είναι η πολυπληθέστερη πνευματική δύναμις της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. Όλους αυτούς τους άγνωστους Αγίους της 1ης και 2ης περιόδου έως σήμερα Ορθοδόξου Πίστεως, τους οποίους γνωρίζει μόνον ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός (εις Δόξαν Θεού Πατρός αμήν), δεν τους εγνώρισαν πολλοί κοινοί θνητοί στην απομόνωσίν τους, στο ησυχαστήριόν των, στην προσευχή τους, για όλους εμάς και τον εν γένει αρνησίυλον, αρνησίκοσμον, όσιον βίον των και παραδόξως πολλάκις διωκομένων.
Παραχώρησις Κυρίου - Ο ΝΕΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ:
Εσχάτως το 2002, ξεκίνησε ο τελευταίος ανελέητος διωγμός, χωρίς τέλος-έως σήμερα, της Μονής Εσφιγμένου, όταν ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έταξε μια μικρή ομάδα καλοθελητών, «εν ου παιχτοις», σε ένα νέο μοναστήρι ως αντιποίησιν της ΙΜΕ, εξ’ αιτίας της διακοπής του μνημοσύνου το 1972μ.Χ. - εν επιγνώσει όλων, καλώς έπραξαν – και να τους ονομάσει ως έρεισμα διεκδικήσεως ή άλλου εννόμου συμφέροντος…, «καταληψίες».
Ας μας πούνε επιτέλους κάποιοι, πότε, από ποιους και τί πράγμα κατέλαβαν ή άρπαξαν, οτιδήποτε το οποίο δεν ήταν αποκλειστικά των ιδίων Εσφιγμενιτών του Γέροντος Μεθοδίου, κληροδοτούμενα, «πάππον προς πάππον»!
Επίσης, ας μας πει κάποιος επιτέλους, ένας ολόκληρος Πατριάρχης από το 2002, κατά το πραξικόπημα ανήμερα της εορτής της Μονής της Αναλήψεως του Κυρίου, με 49 δικαστήρια και 11 εφετεία έως σήμερα, άνευ λόγου και αιτίας, τί επέτυχε μέχρι στιγμής και τί άλλο περιμένει; Τί θα συμβεί όταν και οι τελευταίοι υποτακτικοί του φωτιστούν και αυτοί και γυρέψουν να σώσουν τις ψυχές τους; Γιατί λοιπόν «το πήρε… τόσο στραβά» ο Πατριάρχης το όλον θέμα; Επειδή έκοψαν το μνημόσυνο (για λόγους Πίστεως) το 1972 οι τότε Εσφιγμενίτες Πατέρες; Ή μήπως επειδή δεν απεδέχθησαν το γνωστό πακτωλό χρημάτων από τους Λατίνους, ο Γέροντας Μεθόδιος και οι συν αυτώ, τα οποία εθεώρησαν προφανώς «εξαγορά συνειδήσεων»;
«Ολόκληρος» Πατριάρχης δεν μπορούσε να βρει 20, 30, 40, 50 ή και πλέον άτομα, προκειμένου να επιτύχει το «δύνασθαι» της προσωπικότητάς του, ήτοι ικανό αριθμό ατόμων για ότι «ήθελε υποκλέψαι» της γνησίας Μονής Εσφιγμένου; Μήπως δεν ήθελε η Παναγία μας να μην ανευρίσκονται άνθρωποι πλην των απαριθμουμένων στα δάχτυλα μιας χειρός; Ακόμα και τώρα που έμειναν μόνο δύο άτομα οι επιλεγόμενοι «διεκδικηται» ματαίων υλικών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων, της πατροπαραδότου Μονής, τα οποία μόνον αυτά φαίνεται ότι τους απασχολούν, εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια και δυστυχώς υποτιμώμενοι διεθνώς, συνεχίζουν…
Θεός φυλάξοι και Θεός συγχωρήσει άπαντας, διότι τα λεφτά είναι πολλά! Εάν για το Χριστό χρειάστηκαν 30 αργύρια… με 5.5 δις δραχμές, πόσες φορές θα Τον ξανασταύρωναν;
Τέλος, τόσο δύσκολο είναι για μέσο κοινό νου να καταλάβουν μερικοί… ότι στην Ι.Μ. Εσφιγμένου, το «κουμάντο» δεν είναι ανθρώπου τινός, αλλά της Υπεραγίας Θεοτόκου η μόνη παγκόσμια δύναμις που καθορίζει, ορίζει, μας σκέπει, φροντίζει, αλλά και μας δοκιμάζει όλους. Ας ευχηθούμε λοιπόν και την επόμενη χιλιετηρίδα, ήτοι άλλα 1000 χρόνια υπό την προστασία πάντοτε της Υπεράγνου Μητέρας του Εμμανουήλ, χωρίς διωγμούς αλλά μόνον με την ομολογία Πίστεως όπως υπάρχει στο σύνολο των 1600 ετών υπάρξεως της Μονής, προς Δόξαν Θεού.
«…Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίππεις, ημείς δε εν Κυρίω Θεώ ημών, μεγαλυνθησόμεθα…(ψαλμός 19,8)»!
Καλόν Παράδεισον,
Πατέρες και αδελφοί
της πατρώας, παραδοσιακής και γνησίας,
Ιεράς Μονής Εσφιγμένου.
Αθανάσιος Παπαγεωργίου
Πρόεδρος του Συλλόγου
«Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος», Παιανίας
τ. Διευθυντής γενικής χειρουργικής
Διδάκτωρ ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.