Ψυχωφελείς Λόγοι Ζωής Αιωνίου [3]

101) Ο δίκαιος πρώτος ο ίδιος κατηγορεί τον εαυτό του (Παροιμίες Σολομώντος, Κεφ. 18, Εδ. 17).

102) Μη ζητάς πνευ
ματικό δάσκαλο (Εξομολόγο) που να ανέχεται τα πάθη σου, διότι οδηγείσαι από αυτόν σε βαθύ λάκκο (Μέγας Βασίλειος).

103) Κι αν ακόμη έχεις ανεβεί όλη την κλίμακα των αρετών, και τότε να προσεύχεσαι για την άφεση των αμαρτιών σου (Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, «Κλίμαξ»).

104) Οι αρρώστιες παραχωρούνται από τον Θεό για την υγεία της ψυχής στους ράθυμους και αμελείς, που αγαπούν τον Θεό (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

105) Πολλές φορές οι ασθένειες είναι και τιμωρίες για τα αμαρτήματά μας, έρχονται δε για την επιστροφή μας στο σωστό δρόμο (Μέγας Βασίλειος).

106) Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιό Του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι που Τον αγαπούν (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος).

107) Οι άνθρωποι που ζητούν την αρετή, αφού παιδευτούν λίγο θα ευεργετηθούν πάρα πολύ (Παλαιά Διαθήκη, Σοφία Σολομώντος, Κεφ. 3, Εδ. 5).

108) Αναθέστε όλα τα προβλήματά σας στον Θεό. Μην κάνετε τίποτα που να αποβλέπει στη δόξα των ανθρώπων, αλλά μόνον ό,τι είναι ευάρεστο στον Θεό (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

109) Να σέβεσαι τον Θεό με έργα σεμνά, να Τον υμνείς με λόγια και να Τον τιμάς με τη σκέψη (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

110) Η πρώτη παρακοή του ανθρώπου είχε ως αφορμή την ακράτεια. Αντίθετα, όλοι οι Άγιοι διακρίθηκαν για την εγκράτειά τους (Μέγας Βασίλειος).


111) Ο πονηρός πειράζει και ταλαιπωρεί την ψυχή όχι όσο θέλει, αλλά όσο του επιτρέπει ο Θεός (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος).

112) Αυτός που μας βάζει σε πειρασμό, μας πειράζει δίχως να ξέρει αν θα υπακούσει σ' αυτόν ο άνθρωπος ή όχι (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).

113) Περισσότερο εξέταζε τον εαυτό σου και όχι τους άλλους, γιατί στο ένα θα είσαι κερδισμένος εσύ, ενώ στο άλλο οι άλλοι (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).

114) Όταν δεις κάποιον να πλουτίζει με αδικίες και να ευημερεί, να στενάξεις, να δακρύσεις. Διότι ο πλούτος αυτός προσθέτει σ' αυτόν τιμωρία (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

115) Η μεταβολή δεν εξαρτάται απ' Αυτόν που έσπειρε, αλλά απ' αυτούς που δεν θέλησαν ν' αλλάξουν (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

116) Με έργα και Θεία Δύναμη εγκαθίσταται η Βασιλεία του Θεού στις ψυχές (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).

117) Η παρρησία προς τον Θεό αποκτάται από την καθαρή συνείδηση και τα έργα της αρετής (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).
118) Ας απομακρύνουμε από το στόμα μας κοροϊδίες και βρισιές και αισχρολογίες και κακολογίες, καθώς και την κακή συνήθεια των όρκων (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

119) Εκείνος που ατιμάζει το φτωχό, εξοργίζει Εκείνον που τον Δημιούργησε (Παροιμίες Σολομώντος, Κεφ. 17, Εδ. 5).

120) Όποιος ομολογεί και εγκαταλείπει τις αμαρτίες του, θα βρει Έλεος από τον Κύριο (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

121) Η Σκέπη και η Πρόνοια του Θεού Απλώνεται επάνω σε όλους τους ανθρώπους, Την βλέπουν όμως όσοι καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

122) Ό,τι θέλεις μπορείς να το αποφύγεις. Όλα εκτός από τη συνείδησή σου (Άγιος Αυγουστίνος).

123) Τίποτα δεν μπορεί να κάνει την ψυχή τόσο φιλοσοφημένη και επιεική και ήπια, όσο η συνεχής ανάμνηση των αμαρτημάτων μας (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

124) Μη ζητήσεις να πάρεις γνώμη από κάποιον που δεν είναι στον ίδιο δρόμο με εσένα, ακόμη και αν είναι πολύ σοφός (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

125) Κανείς δεν παίρνει ως βραβείο το στεφάνι, αν δεν αγωνισθεί κατά τρόπο νόμιμο (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

126) Όταν συζητά κάποιος με ενάρετο άνθρωπο, καρπώνεται όχι μικρή ωφέλεια (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

127) Όσοι ξέπεσαν από την αρετή, πασχίζουν να παρασύρουν και τους άλλους, για να μην είναι μόνοι τους στην ασχημοσύνη (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος).

128) Κανείς και τίποτα να μη σε φοβίζει. Κι αν ακόμη είναι αναρίθμητοι οι εχθροί, δαίμονες και ασεβείς άνθρωποι, ο δικός μας Υπερασπιστής είναι Ισχυρότερος (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

129) Ας κερδίσουμε τις ψυχές με τις ελεημοσύνες, ας δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, για να γίνουμε πλούσιοι σε ουράνια αγαθά (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).

130) Η γενναιότητα της καρδιάς αποκτάται από την πολλή πίστη στον Θεό και η πίστη από την ταπεινή καρδιά (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

131) Πρόσεχε να μη σε παραπλανήσουν προς το κακό ασεβείς άνθρωποι και ποτέ μη συγκατατεθείς στις αμαρτωλές τους σκέψεις (Παροιμίες Σολομώντος, Κεφ. 1, Εδ. 10).

132) Και αυτός ο νους μας, που βλέπει με πολλή ακρίβεια και γρήγορα το ξένο αμάρτημα, είναι βραδυκίνητος στο να αντιληφθεί τα δικά μας ελαττώματα (Μέγας Βασίλειος).

133) Αν θέλεις να κυβερνάσαι από τον Θεό, να μη θέλεις να αμαρτάνεις. Γιατί αν αμαρτάνεις, πώς θα κυβερνηθείς από τον Θεό; (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

134) Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος Σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε Πατέρες (Πνευματικούς) που να διαθέτουν πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος). Η διάκριση κατά τον Άγιο Συμεών «είναι "λυχνία" και "οφθαλμός" πνευματικός, με τον οποίο ο Πνευματικός Πατέρας βλέπει τόσο μέσα στη δική του καρδιά, όσο και σε εκείνη των πνευματικών του παιδιών. Έτσι μπορεί να προβαίνει κάθε φορά σε σωστή διάγνωση και να επιβάλλει την πρέπουσα θεραπεία. Η διάκριση, που προϋποθέτει την καθαρότητα της καρδιάς, είναι Χάρισμα (Δωρεά του Αγίου Πνεύματος). Ο Πνευματικός Πατέρας λοιπόν, που δεν έχει το Φως του Αγίου Πνεύματος, ούτε τις δικές του πράξεις μπορεί να διακρίνει, ούτε αν είναι αρεστές στον Θεό ή όχι, μπορεί να πληροφορηθεί ακριβώς. Αλλά ούτε άλλους να καθοδηγήσει ή να τους διδάξει το Θέλημα του Θεού μπορεί, ούτε και ξένους λογισμούς (λογισμούς άλλων ανθρώπων) είναι άξιος να αναλάβει».

135) Όταν μνησικακείς, πρέπει να καταλάβεις ότι μνησικακείς εναντίον του εαυτού σου, όχι εναντίον του άλλου. Ότι σφιχτοδένεις τα δικά σου αμαρτήματα κι όχι του αδελφού σου (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

136) Όταν κάνεις την αμαρτία, τότε πρέπει να ντρέπεσαι, και όταν εξομολογείσαι, δεν πρέπει να έχεις καμία ντροπή (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).

137) Εκείνος που αμαρτάνει για δεύτερη φορά (στο ίδιο αμάρτημα), με την ελπίδα να μετανοήσει αργότερα, αυτός πορεύεται με πανουργία μπροστά στον Θεό (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

138) Το ραβδί του δίκαιου (ανθρώπου), είναι καλύτερο (για εμάς) από την τιμή του κακού (ανθρώπου) (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

139) Όχι όταν τιμωρούμαστε, αλλά όταν αμαρτάνουμε, τότε είναι δίκαιο να πονούμε και να υποφέρουμε (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

140) Ο Θεός προτιμάει την ευσπλαχνία για όσους μετανοούν και την καταδίκη για τους αμετανόητους (Μέγας Βασίλειος).

141) Αν ζούμε μαζί με ενάρετους, βλέποντας αυτούς, ας ζήσουμε και εμείς ενάρετα, έχοντας κοντά μας τα υποδείγματα της αρετής (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος).

142) Αυτά που μαζεύονται χάνονται και αυτά που σκορπίζονται παραμένουν. Από το χέρι του Θεού κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

143) Με την οργή είναι αδύνατο να αποκτήσουμε την κοσμιότητα και την ευπρέπεια, που όλοι επαινούν (Όσιος Ιωάννης ο Κασσιανός).

144) Απόκτησε γλυκά χείλη και θα τους έχεις όλους φίλους (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

145) Ψυχή αμαρτωλή, αιχμάλωτη στα πάθη, δεν μπορεί να έχει ειρήνη και χαρά εν Κυρίω, έστω κι αν έχει όλα τα πλούτη της γης (Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης).

146) Ο ταπεινός ποτέ δεν πέφτει. Από πού να πέσει, αφού βρίσκεται κάτω από όλους; (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)

147) Η ψυχή μας δεν είναι όλη από τη φύση της ούτε αγαθή ούτε κακή, αλλά γίνεται και το ένα και το άλλο με την προαίρεσή μας, με την ελεύθερη εσωτερική εκλογή και απόφασή μας (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

148) Εξ αιτίας της απιστίας μας και της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τον Θεό, δεν μπορούμε ακόμη να επιτύχουμε την πνευματική θεραπεία και σωτηρία μας (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).

149) Δεν υπάρχει καλύτερο από το Φόβο του Θεού και δεν είναι άλλο γλυκύτερο από το να προσέχει κανείς τις Εντολές του Κυρίου (Σοφία Σειράχ, Κεφ. 23, Εδ. 27).

150) Με τέτοιο τρόπο να δίνετε, σαν να πρόκειται να τα πάρετε εσείς οι ίδιοι (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).