Ο Μάρκος Μπότσαρης γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1790 στο Σούλι Θεσπρωτίας. Σκοτώθηκε απο εχθρικό βόλι στις 9 Αυγούστου 1823.
Ήταν ο Μάρκος Μπότσαρης ένας από τους πιο αγνούς αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης, και απο τους πλέον ξακουστούς και τιμημένους.
Οι ξένοι τον τίμησαν με ποιήματα και θεατρικά δρώμενα. Όχι λιγότερο γράφηκαν για αυτόν δημοτικά τραγούδια, αλλά και έντεχνα ποιήματα, όπως μία από τες ωδές του Διονυσίου Σολωμού.
Ήταν ο πέμπτος γιος του Κίτσου Μπότσαρη, ο πατέρας του δολοφονήθηκε στην Άρτα το 1813 παμπέσικα απο τον αρματολό Γώγο Μπακόλα που βρισκόταν στην υπηρεσία του Αλή Πασά.
Ο παππούς του Μάρκου, ο Γιώργης Μπότσαρης είχε καθώς φαίνεται παρόμοια τύχη, σε βαρειά γεράματα, πέθανε από απελπισία, μετά από εξαπάτηση του Αλή Πασά, άλλοι λένε ότι τον δηλητηρίασαν, κατ' άλλους ότι αυτοκτόνησε.
Το 1803 μετά την κατάληψη του Σουλίου απο τον Αλή Πασά περνά στα Ιόνια νησιά και υπηρετεί στον Γαλλικό στρατό για 11 χρόνια ως αξιωματικός.
Το 1814 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, απο τους πρώτους.
Το 1820 επιστρέφει με άλλους Σουλιώτες στην Ήπειρο, για να πολεμήσει εναντίον του Αλή Πασά. Όμως, τελικά συμμαχεί μαζί του εναντίον των Οθωμανών.
Τον βρίσκει η Ελληνική Επανάσταση ετοιμοπόλεμο. Λαμβάνει μέρος σε πολλές μάχες κατά των Τούρκων, ιδίως στην Δυτική Στερεά Ελλάδα, περισσότερο υπερασπιζόμενος το Μεσολόγγι.
Στις 21 Αυγούστου 1823 σε μια νυκτερινή έφοδο επιτέθηκε με 350 αγωνιστές κατά 4000 Τούρκων που είχαν στρατοπεδεύσει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου. Η μάχη ήταν επιτυχής, ο ίδιος ο Μάρκος ανερριχήθη σε φράκτη , ψάχνοντας την σκηνή του αρχηγού των Τούρκων, για να τον αιχμαλωτίσει. Όμως, μια εχθρική σφαίρα τον βρήκε κατάματα, σε λίγο χρόνο πέθανε. Οι συναγωνιστές του σταμάτησαν την μάχη και υποχώρησαν με το σώμα του αρχηγού τους.
Τον πήραν, και τον οδήγησαν στο Μεσολόγγι, όπου του έγινε μεγαλειώδης, επίσημη κηδεία. Στον δρόμο, πέρασαν από Μοναστήρι, όπου βρισκόταν ο Καραϊσκάκης άρρωστος. Όταν έμαθε το γεγονός ο Καραϊσκάκης, στάθηκε στα πόδια του, τον πέρασαν από κοντά του, τον ασπάστηκε, και έκαμε ευχή : "είθε Μάρκο Μπότσαρη τον ίδιο ηρωικό θάνατο να γευθώ και εγώ". Και, έτσι έγινε.
Γι’ αυτό που τιμάται ο Μάρκος Μπότσαρης, είναι για την αγάπη του στην πατρίδα , καθώς και για την ανιδιοτέλειά του, για το γεγονός ότι δεν τον κέρδισαν οι εφήμερες δόξες.
Όταν η πατρίδα τον προήγαγε σε στρατηγό της Δυτικής Στερεάς, άλλοι οπλαρχηγοί αντέδρασαν. Η στάση τους τον εξόργισε, πήρε το χαρτί του διορισμού, το ασπάστηκε για να δείξει σεβασμό σε αυτούς που τον προήγαγαν, το έσκισε μπροστά στα μάτια τους, λέγοντας : "όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα μεθαύριο μπροστά στον εχθρό".
Αυτός ήταν ο Μάρκος, τίμησε τον πατέρα, τίμησε τον παππού, τίμησε ολόκληρη την γενειά των Μποτσαραίων. Τίμησε το Σούλι, τίμησε την πατρίδα του.
Και, η πατρίδα, έχει καθήκον να μην ξεχνά, να τιμά με έργα τα ηρωικά της παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.