Monsanto :Οι σπόροι του θανάτου

Οι αιτιολογίες της Monsanto περί τεχνολογικής καινοτομίας προσπαθούν να αποκρύψουν τους πραγματικούς στόχους της: τον πλήρη έλεγχο των καλλιεργειών μέσω της τεχνολογίας των γενετικά τροποποιημένων σπόρων

“Η Monsanto είναι μία αγροτική εταιρεία.”

Αυτές είναι οι υποσχέσεις που κάνει ο επίσημος ιστότοπος της Monsanto στην Ινδία
σε συνδυασμό με φωτογραφίες χαμογελαστών, και «εύπορων» αγροτών από την πολιτεία της Maharashtra. Είναι μία απέλπιδα προσπάθεια από την Monsanto και τη βιομηχανία προώθησης της να αποσυνδέσουν την επιδημία των αυτοκτονιών των αγροτών στην Ινδία από τον ολοένα και επεκτεινόμενο έλεγχο της εταιρείας επί των αποθεμάτων βαμβακόσπορου.. Πλέον το 95% των σπόρων βάμβακα ελέγχεται από την Monsanto.

Ο έλεγχος των σπόρων αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην τροφική αλυσίδα, καθότι οι σπόροι αποτελούν την πηγή της ζωής. Όταν μία εταιρεία ελέγχει τους σπόρους, ελέγχει την ίδια την ζωή, και ειδικότερα τις ζωές των αγροτών.

Η συγκέντρωση του ελέγχου στον τομέα των σπόρων από την Monsanto στην Ινδία καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι πολύ ανησυχητική. Ο έλεγχος αυτός συνδέεται ξεκάθαρα τις υποθέσεις αυτοκτονιών καλλιεργητών στην Ινδία, με την υπόθεση Monsanto εναντίον Percy Schmeiser στον Καναδά, την υπόθεση Monsanto εναντίον Bowman στις Η.Π.Α. και την μήνυση των αγροτών στην Βραζιλία που επιζήτησαν αποζημίωση ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για άδικη συγκέντρωση υπέρογκων χρηματικών ποσών μέσω της είσπραξης των δικαιωμάτων από τους σπόρους.

Μέσω του συστήματος πατεντών στους σπόρους, η Monsanto ελέγχει πλήρως την αγροτική παραγωγή του πλανήτη, συλλέγοντας ενοίκια από τους αγρότες, που αποτελούν ούτως ή άλλως τους πρωταρχικούς καλλιεργητές.

Οι πατέντες στους σπόρους που έχει κατοχυρώσει η Monsanto είναι παράνομες, καθώς η τοποθέτηση ενός τοξικού γονιδίου στο κύτταρο ενός φυτού δεν συνεπάγεται την «δημιουργία» ή «ανακάλυψη» μίας ποικιλίας. Είναι προφανές ότι οι ΓΤΟ αποτυγχάνουν να ελέγξουν ακόμη και τα παράσιτα και τα ζιζάνια, οδηγώντας στην εμφάνιση ακόμη και υπερπαράσιτων και υπερζιζανίων.

- Το παράδειγμα της Ινδίας

Η είσοδος της Monsanto στους Ινδικούς σπόρους κατέστη δυνατή μέσω της Ειδικής Πολιτικής επί των Σπόρων του 1988 που επέβαλλε η Παγκόσμια Τράπεζα απαιτώντας ουσιαστικά από την Ινδία να απορρυθμίσει τον τομέα των σπόρων. Πέντε πράγματα άλλαξαν δραστικά με την είσοδο της Monsanto στην ινδική «αγορά»:

Πρώτον, οι ινδικές εταιρείες εγκλωβίστηκαν σε συμπράξεις και συμφωνίες αδειοδότησης, και η συγκέντρωση στον τομέα των σπόρων αυξήθηκε.

Δεύτερον, οι σπόροι που αποτελούσαν τον πλέον κοινό πόρο για τους αγρότες, μετατράπηκαν σε «πνευματική ιδιοκτησία» της Monsanto, για τους οποίους ξεκίνησε να εισπράττει δικαιώματα, αυξάνοντας κατά πολύ το κόστος της καλλιέργειας.

Τρίτον, οι σπόροι ανοιχτής καλλιέργειας και επικονίασης αντικαταστάθηκαν από υβρίδια, συμπεριλαμβανομένων των υβριδίων ΓΤΟ. Μία ανανεώσιμη πηγή μετατράπηκε σε μία μη-ανανεώσιμη εμπορική ιδιοκτησία με κατοχυρωμένη πατέντα.

Τέταρτον, το βαμβάκι το οποίο καλλιεργούνταν προγενέστερα σε συνδυασμό με καλλιέργειες τροφίμων έπρεπε να μετατραπεί σε μονοκαλλιέργεια, αυξάνοντας την ευαλωτότητα σε παράσιτα, ασθένειες, ξηρασία και αυξάνοντας τις αποτυχημένες εσοδείες.

Πέμπτον, η Monsanto ξεκίνησε να ανατρέπει τις ρυθμίσεις του Ινδικού Αγροτικού Τομέα, χρησιμοποιώντας τους δημόσιους πόρους ώστε να προωθήσει τα μη-ανανεώσιμα υβρίδια και ΓΤΟ διαμέσου των επονομαζόμενων δημόσιων – ιδιωτικών συμπράξεων (σ.σ. pentapostagma.gr – public-private partnerships (PPP).

Τα μονοπώλια των σπόρων της Monsanto, η κατάργηση οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης, η συλλογή υπερκερδών υπό την μορφή πνευματικών δικαιωμάτων, και η ολοένα και αυξανόμενη ευαλωτότητα των μονοκαλλιεργειών δημιούργησε το σκηνικό για την απόλυτη δυστυχία των Ινδών αγροτών: χρέη, αυτοκτονίες και οικονομικές αποτυχίες/αποτυχημένες εσοδείες που οξύνουν συνεχώς την επιδημία αυτοκτονιών στην Ινδία..