Τετάρτη 9 Ιουλίου 2025
Ο μπελάς του καθαρίσματος...
Ἄνδρας καὶ Γυνή ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ.
Άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος 27 Ιουνίου
Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρ
ίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Κρεμαστής Ηλείας.
Ο Άγιος Σαμψών, γεννήθηκε στη Ρώμη από πλουσίους αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Ευφυής ως ήτο, σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Επιθυμώντας από τη μικρή του ηλικία να ζήσει κατά το χριστιανικό πρότυπο ζωής, μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι ως επικερδές επάγγελμα αλλά για καθαρά φιλανθρωπικούς και ευεργετικούς σκοπούς. Προσέτρεχε χωρίς διακρίσεις σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του βοηθώντας τον, παρηγορώντας τον και στηρίζοντάς τον στην πίστη. Όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, μοίρασε την μεγάλη περιουσία την οποία κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια. Εκεί έβρισκε ουσιαστικά καταφύγιο για να ηρεμεί και να μελετά τις Θείες Γραφές. Η φήμη του, η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε προσέλκυσε την εύνοια και αυτού του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Συγχρόνως η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση και οι άλλες του αρετές, κίνησαν το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Κάποτε ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από βαρεία ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου. Ο Όσιος προσευχήθηκε θερμά και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του αυτοκράτορα. Εκείνος θέλοντας να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο, έκτισε ένα νοσοκομείο το οποίο γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα όπου κατέφευγαν οι άποροι και οι αδύναμοι για να θεραπευθούν και να εύρουν παρηγοριά και στήριγμα. Έχοντας επιτελέσει ένα τεράστιο και θεάρεστο έργο, κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ φέρων τὴν μίμησιν, τῶν τοῦ Θεοῦ οἰκτιρμῶν, ἐνθέου χρηστότητας, ἀναβλυστάνεις κρουνούς, Σαμψῶν Ἱερώτατε, σὺ γὰρ θεομιμήτω, ἑλλαμφθεῖς συμπάθεια, ὤφθης τῶν τεθλιμμένων, καὶ πασχόντων ἀκέστωρ, παρέχων ἐνὶ ἐκάστω, ρώσιν καὶ ἔλεος.
Τρίτη 8 Ιουλίου 2025
Όταν όμως ξεχνάς τον Θεό, τότε αρχίζει το κακό: οι πονηροί λογισμοί γίνονται πράξεις.
Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη 26 Ιουνίου
Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από τη βόρεια Μεσοποταμία, που ήταν μεγάλο μοναστικό κέντρο, και γεννήθηκε περί το 450 μ.Χ. Για λόγους που δεν αναφέρονται ήλθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με το μοναχό Αδολά. Κατά το βιογράφο τους ο Όσιος εισήλθε αρχικά στη μονή των Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρου και Μερκουρίου, επιλεγομένη Κουκουλλιατών, της οποίας η τοποθεσία προσδιορίζεται «ἐν τῷ ἀρκτικῷ μέρει τῆς πόλεως πλησίον τοῦ τείχους ἐν ᾧ ἐστι τὸ παραπόρτιον τῶν Ἀπροΐτων». Το προσωνύμιο «Κουκουλλιατῶν» ή «Κουκουλλατῶν» δηλώνει τους μοναχούς που έφεραν κουκούλιο, ίσως κατά ιδιάζοντα τρόπο, αν κρίνει κανείς από τις σωζόμενες απεικονίσεις του Οσίου, δηλαδή ριγμένο στους ώμους. Η θέση της μονής πρέπει να αναζητηθεί βορειοανατολικά της Ακροπόλεως, εκεί όπου αναγνωρίζεται το τοπωνύμιο «Κῆπος τοῦ Προβατᾶ».
Τα παραδείγματα των αγίων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαιτέρως του Προφήτου και βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος «τριετῆ χρόνον ᾐτήσατο, ἵνα δοθῇ αὐτῷ χρηστότης καὶ παιδεία καὶ σύνεσις», ώθησαν τον Όσιο Δαβίδ να αποφασίσει να καθίσει σε δένδρο αμυγδαλέας μέχρι ο Κύριος να του αποκαλύψει το θέλημά Του και να του χαρίσει σύνεση και ταπείνωση. Στο τέλος της τριετίας εμφανίσθηκε στον Όσιο Άγγελος Κυρίου, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι εισακούσθηκε η παράκλησή του και η δοκιμασία του ως δενδρίτου ασκητού έληξε. Ο Άγγελος του είπε να κατέλθει από το δένδρο και να συνεχίσει τον ασκητικό του βίο σε κελί αινών και ευλογών τον Θεό. Ο Όσιος κοινοποίησε την οπτασία αυτή στους μαθητές του, ζητώντας τη βοήθειά τους για την κατασκευή του κελιού. Η είδηση γρήγορα έφθασε στον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Δωρόθεο και σε όλη την πόλη.
Όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός με τη Νεαρά 11, του 535 μ.Χ., απέσπασε από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τις βόρειες περιοχές του Ιλλυρικού και ανύψωσε την ιδιαίτερή του πατρίδα σε Αρχιεπισκοπή, υπό τον τίτλο της Νέας Ιουστινιανής, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ήταν ο Αριστείδης, ο οποίος αν και αποδέχθηκε τη μεταβολή, προσπάθησε όμως να περισώσει την πολιτική σημασία της πόλεως, με την επαναφορά της έδρας του υπάρχου του Ιλλυρικού από την Πρώτη Ιουστινιανή στη Θεσσαλονίκη. Ενώ η διάσπαση της εκκλησιαστικής διοικήσεως δεν μείωνε την αξία της Θεσσαλονίκης, η μετάθεση της έδρας της υπαρχίας συνιστούσε σοβαρό υποβιβασμό της πόλεως. Το αίτημα λοιπόν των Θεσσαλονικέων, καθώς και η επιθυμία του υπάρχου Δομνίκου, ήταν η επαναφορά της έδρας στη Θεσσαλονίκη, ιδέα που ενστερνίσθηκε με ενθουσιασμό ο Αρχιεπίσκοπος Αριστείδης. Στο σημείο αυτό ζητήθηκε η βοήθεια του Οσίου Δαβίδ για τη μεταφορά του αιτήματος στον Ιουστινιανό, διότι ο Αρχιεπίσκοπος, όπως ο Βίος εξηγεί, δεν μπορούσε «καταλιπεῖν τὴν πόλιν ἀδιοίκητον» και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη.
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025
Αγία Φεβρωνία 25 Ιουνίου
Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).
Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.
Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.
Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.
ΟΤΑΝ Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ ΚΥΡΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΙΜΩΡΟΥΜΕΝΟΙ ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ …ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ
Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες σύμφωνα μὲ τὶς καρδιές σας
Μερικοί άνθρωποι εξαιτίας της ανοησίας τους οργίζονται εναντίον των αμαρτωλών, γιατί πιστεύουν ότι έχουν διάκριση να κρίνουν τα έργα τους.
Μπίζνες καί συγχωροχάρτια: ἕνα Ἅγιον Ὅρος πού πλέον κυρίως σκανδαλίζει μέ τά ἔργα του...
Μῆνυμα Ὁμολογίας τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου † Ἀρχιμανδρίτου Μεθοδίου
Ἡ Εὐκολία εἶναι Δόλωμα Ἡ Ἐλευθερία τὸ Τίμημα Ἐν καιροῖς καθολικῆς συγχύσεως καὶ πνευματικῆς ἀποστασίας, ὅπου ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν ψυχρὰν καὶ ἀπρόσωπον ψηφιακὴν διαχείρισιν, ὀμολογοῦμεν μὲ παρρησίαν:
ὌΧΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗΝ ΤΥΡΑΝΙΑΝ.
ὌΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ ἈΡΙΘΜΟΝ.
ὌΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑΝ ἨΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑΝ.
ὌΧΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑΝ ἨΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ — ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.
Ἡ ἐλευθερία εἶναι θεόσδοτον δῶρον· δὲν ἀγοράζεται, δὲν ὑπαγορεύεται, δὲν ἀρνεῖται, ούτε σφραγίζεται. Ἡ συνείδησις εἶναι ἱερὰ· ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν δύναται νὰ ἀριθμηθῇ καί νὰ περιορισθῇ εἰς ἀριθμοὺς, σφραγίσματα καὶ τεχνολογικὰ φακελώματα. Μένουμε ὄρθιοι, ὁμολογοῦμε Χριστόν, ὑψοῦμε τὸ Σταυρόν, πορευόμεθα τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας. •••
Μήνυμα συμπαράστασης ὑπὲρ τῶν ὑγειονομικῶν ἀγωνιστῶν
Ὡς Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐκ μέρους ὅλου τοῦ σεβασμίου Κοινοβίου ἡμῶν, ἐκφράζομεν τὴν ἀμέριστον συμπαράστασιν, τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην καὶ τὴν πνευματικὴν ἐνίσχυσιν πρὸς τοὺς χιλιάδας ὑγειονομικοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν, οἵτινες διὰ δωδεκαμήνου πλήρους ἀντέστησαν εἰς τὸ ἄδικον καθεστῶς τῆς ἀναστολῆς, ἄνευ μισθοῦ, ἀσφαλείας ἢ κοσμικῆς ἀνταμοιβῆς. Οὗτοι δὲν ἐσυμβιβάσθησαν, οὐκ ἔκαμψαν γόνυ εἰς τὰς ἀπαιτήσεις μηχανισμοῦ πιέσεως καὶ ἐκβιασμοῦ, ἀλλ’ ἔμειναν ὄρθιοι, πιστοὶ εἰς τὸ ἰατρικὸν αὐτῶν καθῆκον, εἰς τὴν ἐπιστήμην, καὶ μάλιστα εἰς τὴν συνείδησίν των, ἥτις ἀποτελεῖ τὸν ἔσχατον πύργον τῆς ἐλευθερίας. • Ἐν μιᾷ ἐποχῇ καθ’ ἣν ὁ φόβος, ἡ σιωπή, καὶ ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν ἐπιβάλλονται ὡς δήθεν «καθῆκον», οἱ ἀδελφοὶ οὗτοι μαρτυροῦσιν ὅτι ὑπάρχει ἄλλος δρόμος· ὁ δρόμος τοῦ Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ ἀγών σας εἶναι καὶ ἀγών ὅλων ἡμῶν, ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀληθείας, τοῦ ἰατρικοῦ ἤθους καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. • Ἡ παρουσία σας ἐν Ἀθήναις, ἔμπροσθεν τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας, ὡσαύτως δὲ καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ, δὲν εἶναι εἴδησις, ἀλλὰ σημείον· σημείον ἀφυπνίσεως, ἀντιστάσεως καὶ μαρτυρικῆς ἐλπίδος. Δεόμαι καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν νὰ σᾶς ἐνισχύῃ, νὰ σᾶς ἀποκαθιστᾷ ἠθικῶς καὶ πρακτικῶς, καὶ νὰ καταδείξῃ ὅτι ὁ ἀγὼν ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐλευθερίας οὐκ ἔστι μάταιος.
Ἐν Χριστῷ ἀδελφικῶς Μετὰ τιμῆς καὶ πνευματικῆς στοργῆς, † Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Κυριακή 6 Ιουλίου 2025
ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ)
Ἀφοῦ λοιπὸν τόσον πλουσίως καὶ ἀνυπερβλύτως ἔχει ἐπαινεθεῖ καὶ ἔχει ἐγκωμιαστεῖ ὁ μέγας Πρόδρομος ἀπὸ τὸν Ὕψιστον Θεὸν Λόγον, ἔχει τάχα ἀνάγκη ἀπὸ τὰ φτωχικά μας λόγια, ἀγαπητοί μου ἀκροαταί; Ὄχι βεβαίως, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὰ πτωχικά μας λόγια ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἐμεῖς ὅμως ἀποτολμᾶμε νὰ ποῦμε δύο λόγια γι᾿ αὐτόν, γιατὶ εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ πράξουμε ἀπὸ ὑπακοὴ εἰς τὸν πατέρα καὶ ἡγούμενό μας, ἐκτελώντας ὁπωσδήποτε τὴν ἐντολὴν ποὺ μᾶς ἔδωκε. Συγχρόνως ὅμως θὰ λάβωμεν ἁγιασμὸν καὶ χάριν καὶ μόνον ποὺ ὁ νοῦς μας θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸν Τίμιον Πρόδρομον.
Ἐμπρὸς λοιπόν, ἂς ἑορτάσωμεν τὴν ἡμέραν. Ἂς πανηγυρίσωμεν τὸ γεγονός της γεννήσεώς του, ὄχι μόνον ὅσοι κατοικοῦν εἰς τὰ περίχωρα, ἀλλὰ καὶ ὅσοι περιτριγυρίζουν τὸν πνευματικὸν Ἰορδάνην. Ἂς εἰσέλθωμεν βαθιὰ εἰς τὸ νόημα αὐτοῦ του παραδόξου μυστηρίου. Ἂς γνωρίσωμεν αὐτὸ ποὺ τόσον ὑπερφυσικῶς γίνεται σήμερον. Ἂς ἐμβαθύνωμεν εἰς τὰ ὅσα ἔχουν συμβεῖ γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Ζαχαρίου. Καὶ ἂς μὴν παραλείψωμεν νὰ ἀναφέρωμεν ὅλα ἐκεῖνα ποὺ διαδραματίστηκαν εἰς τὸ πρόσωπον τῆς Ἐλισάβετ. Πόσον μεγάλος ὑπῆρξε ὁ Πρόδρομος φαίνεται καὶ μόνον ἀπὸ τοὺς γονεῖς ποὺ εἶχε, γιατὶ οἱ γονεῖς του δὲν ὑπῆρξαν ἄσημοι ἀλλὰ πολὺ περιδοξοι καὶ ἐπιφανεῖς. Ὁ μὲν Ζαχαρίας ὡσὰν ἄλλος Ἀαρὼν καὶ εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὸ ἀξίωμα, ἐνδεδυμένος τὴν Ἱερατικὴν στολήν -δηλαδὴ τὸ περιστήθιον, τὴν ἐπωμίδα, τὸν χιτώνα ποὺ ἔφτανε μέχρι τους ἀστραγάλους καὶ τὸν χιτώνα τὸν κροσσωτόν, τὸν διακριτικὸν σκοῦφον τῆς ἱερωσύνης καὶ τὴν ζώνην, ποὺ ἦσαν ὅλα καταστόλιστα μὲ χρυσάφι καὶ πολυτίμους λίθους καὶ ὑάκινθον καὶ βύσσον- εἰσῆλθε εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων νὰ ἱερουργήσῃ ἐπειδὴ ἐφημέρευε. Ἡ δὲ Ἐλισάβετ ὑπῆρξε ἴδια εἰς τὴν δόξαν μὲ τὴν Σάρραν καὶ μᾶλλον πιὸ δοξασμένη ἀπ᾿ αὐτήν, ὡς συγγενὴς τῆς Θεομήτορος. Αὐτὴ λοιπὸν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ χαριτώθηκε, ἂν καὶ ἦταν στείρα, νὰ γεννήσει ὄχι τὸν Ἰσαάκ, ποὺ ὀνομάστηκε δοῦλος τοῦ Θεοῦ (Γεν. ιδ´ 14 καὶ Δαν. γ´ 35), ἀλλὰ τὸν Ἰωάννην ποὺ ἔγινε γνήσιος φίλος του Χριστοῦ. Ὦ ἄγονος μήτρα, ποὺ ἐκράτησες μέσα σου τέτοιον τέκνον! Ὦ ἄκαρπος μήτρα, ὅπου ἐκράτησες μέσα σου τέτοιο καρπερὸν στάχυ! Διὰ τοῦτο δὲν πρέπει νὰ διστάσωμεν νὰ ἀναφωνήσωμεν καὶ πάλιν πρὸς αὐτήν, μὲ καινὸν τώρα νόημα τὰ λόγια του μεγαλοφωνοτάτου Ἡσαΐου. «Γέμισε τὴν καρδίαν σου στείρα, μὲ εὐφροσύνην ἐσὺ ποὺ δὲν ἀπόκτησες παιδιά. Φώναξε μὲ ὅλη σου τὴν δύναμη ἐσὺ ποὺ δὲν δοκίμασες ὠδίνες τοκετοῦ «(Ἡσ. νδ´ 1), διότι ἔκανες νὰ ἀνθίσει ἀπὸ τὴν ἔρημον μήτρα σου ὁ Ἰωάννης, τὸ κρίνον τῆς ἁγνότητος, τὸ ρόδον ποὺ εὐωδιάζει ἀπὸ τὸ ἅγιον πνεῦμα, τὸ λιβάδι τῆς ἐγκρατείας, ποὺ μᾶς γεμίζει μὲ ἀγαθά, ἡ φωτοδότρα πηγὴ ποὺ λάμπει κατὰ τὴν φανέρωσίν του Χριστοῦ ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ὁ Ἰωάννης, ὁ στρατιώτης τοῦ οὐρανίου βασιλέως, ποὺ ὁ ἴδιος τὸν ἐπέλεξε καὶ τὸν ὑπέδειξε εἰς τὸν λαόν του, ὁ ἄριστος νυμφαγωγὸς τῆς Ἐκκλησίας του Χριστοῦ πρὸς τὸν οὐράνιον Νυμφίον τῆς Χριστό, ὁ ἀκάματος κῆρυξ καὶ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ἡ μοναδικὴ Ἀλήθεια, ὁ Ἰωάννης, ὁ φλογερὸς κῆρυξ τῆς μετανοίας, ὁ σαρκωθεῖς ἄγγελος τοῦ Κυρίου, αὐτὸς ποὺ φανέρωσε σὲ ὅλους τὸν ἀμνόν, ποὺ θὰ σήκωνε πάνω του ὅλου του κόσμου τὶς ἁμαρτίες.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟΝ [24 \6 -7\7 ν. ἡμ.] ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ !!!

σὴμ .ἰστολογιού μᾶς : στὶς 24 \6 [πάτριον ἡμερολόγιον] 7\7 ν. ημ. ,θὰ γίνει πάλι ἕνα θαῦμα ὅπως καὶ γίνεται κάθε χρόνο εἰς τὴν ἑορτὴ τῶν Γενεθλίων του Τίμιου Προδρόμου ! Ὁ ἥλιος ὅλη τὴν ἥμερα θὰ βρίσκεται μέσα σὲ μίαν "δακτύλιο – στεφάνι " καὶ μέσα σὲ αὐτὸν θὰ γίνονται "περίεργα σχέδια" διότι αὐτὸ τὸ θαῦμα συμβολίζει τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Παναγία μας ἐπισκέφτηκε μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ Τῆς τὴν ἐξαδέρφη τῆς Ἅγια Ἐλισάβετ διὰ νὰ τὴν ἀναγγείλει τὴν χαρμόσυνη εἴδηση, ἐνῷ ὅμως ἀπὸ Θεοῦ εἶχε ἤδη ἐνημερωθεῖ ἡ Ἅγια Ἐλισάβετ ἀλλὰ καὶ τὸ παιδὶ στὴν κοιλία τῆς [ἦταν ἤδη 6 μηνῶν ἔγκυος] ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὁ ὁποῖος "ἀλμασιν ὡς ἀσμασιν " οπως αναφερει καὶ στοὺς Χαιρετισμοὺς γιὰ νὰ δείξει τὴν προσκύνησή του στὸν Χριστὸ ποὺ κυοφορειται ἤδη μέσα στὴν κοιλία τῆς Παναγίας !!!