…Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έφθασε στο έσχατο σημείο του οικουμενιστικού συγκρητισμού και πρόσφερε στον διευθυντή της Κόκα-Κόλα το «Άγιο Κοράνι»!

Αν το Άγιον Όρος διέκοπτε το μνημόσυνό του και η ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας του διεμήνυε να παύση τους οικουμενιστικούς του διαλόγους με κάθε αιρετικό ή αλλόθρησκο, τότε είναι βέβαιο, ότι δεν θα τολμούσε να συνεχίση τη σημερινή του τακτική.

Αντί τούτου όμως πολλοί Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας τον προσκαλούν στις Μητροπόλεις τους και μαζί με τους δημάρχους τον παρασημοφορούν και τον αποθεώνουν.

Για ό,τι κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν είναι μόνον εκείνος υπεύθυνος: Είναι συνυπεύθυνοι και οι Επίσκοποι όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα. Αν μαζεύονταν έξω από την αρχιεπισκοπή μερικές, έστω, δεκάδες χιλιάδες πιστοί και αποδοκίμαζαν Πάπα και Αρχιεπίσκοπο, τι θα έκαναν αυτοί οι κύριοι; Αν τις επόμενες Κυριακές αποδοκίμαζε το εκκλησίασμα τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ή θα αναγκαζόταν να παραιτηθή ή, τουλάχιστον, δεν θα τολμούσε να επισκεφθή αργότερα το Βατικανό. Γιατί συμβαίνουν αυτά;

Διότι ο φύλαξ της Ορθοδοξίας πιστός λαός δεν αντιστέκεται. Αυτοί που αντιστέκονται είναι λίγοι. Οι πολλοί είναι αδιάφοροι ή έχουν εσφαλμένη ιδέα, ότι μόνον την ψυχή μας πρέπει να αγωνιζώμαστε να σώσωμε. Τι κάνουν οι άλλοι και μάλιστα οι κληρικοί, δεν είναι δική μας δουλειά να τους κρίνωμε. Έτσι λένε και καθησυχάζουν. Με τέτοια νοοτροπία και χωρίς αντίσταση το κακό θα εξαπλώνεται ως γάγγραινα.

Οι οικουμενιστές θα επιβάλλουν τη θέλησή τους παντού και οι λίγοι πιστοί θα υβρίζωνται ως ταλιμπάν, ως μικρόνοες, ως φανατικοί και άνθρωποι του μίσους, ως γραφικοί κλπ. Και ου θαυμαστόν: «Ει τον οικοδεσπότην Βεελζεβούλ εκάλεσαν, πόσον μάλλον τους οικιακούς αυτού»;

Μερικοί πιστοί και παραδοσιακοί κληρικοί και λαϊκοί συνέταξαν και εκυκλοφόρησαν μια «Ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού». Την υπέγραψαν μερικές χιλιάδες πιστών κληρικών και λαϊκών. Δεν είναι αρκετό. Αν την υπέγραφαν όλοι οι Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, όλοι οι Ηγούμενοι των Αγιορειτικών και λοιπών Ιερών Μονών της Ελλάδος, όλοι οι θεολόγοι κλπ. τότε οι οικουμενιστές θα σιγούσαν και η Εκκλησία θα ησύχαζε από τα κοάσματά τους. Τώρα όμως οι αντιστεκόμενοι είναι λίγοι, μια μικρή μειοψηφία.

Γι΄ αυτό οι οικουμενιστές, στηριζόμενοι στον όγκο τους και στην υποστήριξη κοσμικών αρχόντων του αιώνος τούτου, δεν υποχωρούν και συνεχίζουν το διαβρωτικό τους έργο. Τι θα γίνη; Φαίνεται ότι χρειάζονται Ομολογητές και Μάρτυρες.