Για εσένα που δεν έχεις καταλάβει γιατί αρνούμαστε τις ψηφιακές ταυτότητες και τον Π.Α. (προσωπικο αριθμο).

1)Αφού πάρεις ψηφιακή ταυτότητα, θα υποχρεωθείς εμμέσως να την "συνδέσεις" με το έξυπνο κινητό σου και έτσι το σύστημα δεν θα εντοπίζει μόνο τη συσκευή του κινητού σου αλλά και την ταυτότητά σου και εσένα μαζί με αυτήν. 

2) με την ηλεκτρονική σου υπογραφή που θα φέρει απάνω της η ταυτότητα σου, και που θα διακινείς ηλεκτρονικά μέσα από τις συσκευές του κινητού και των υπολογιστών σου, θα έχεις συναινέσει να σε παρακολουθούν νόμιμα και μόνιμα και δεν θα χρειάζεται κανείς να αποδεικνύει ότι εσύ είσαι πίσω από την συσκευή του όποιου κινητού, ή οδηγός του αυτοκινήτου με τον τάδε αριθμό κυκλοφορίας... Με την ταυτότητά σου που θα "συνδέεται" με το κινητό σου, θα φανερώνεσαι αυτόματα μόνος σου σε ένα υπερκρατικό σύστημα εξουσίας που θα ελέγχει το κινητό σου, εσένα και το κράτος σου. 

 3) όποιος μέχρι σήμερα, χακάρει τον λογαριασμό σου στην τράπεζα ή το κινητό σου, μπορεί να σου κλέψει κάποια χρήματα ή τέλος πάντων, κινητή περιουσία. Όποιος σου χακάρει όμως την ταυτότητά σου θα μπορεί να σου κλέψει, όχι μόνο ότι έχεις μέσα στο σπίτι σου αλλά και το ίδιο το σπίτι σου, την ακίνητη περιουσία σου και το πτυχίο σου και όλη σου τη ζωή. 

 4) το καθεστώς μέσω της σύνδεσης ψηφιακής ταυτότητας- κινητού, θα σε ελέγχει και θα σε επιτηρεί νομίμως με την συναίνεσή σου και μονίμως, χωρίς κόπο, χωρίς κόστος και με μεγάλη αποτελεσματικότητα. 

 5) Παρανομία (εσκεμμένη ή κατά λάθος) πάντα υπήρχε γι' αυτό υπάρχουν μέχρι σήμερα και τα δικαστήρια. Με την αποδοχή της ψηφιακής ταυτότητας κάποιες ποινές, θα σου επιβάλλονται αυτόματα, χωρίς να μεσολαβεί η αστυνομία, χωρίς να περνάς από δικαστήριο. Νέου είδους πρόστιμα και ποινές, μη συνηθισμένες, θα μπορούν να εφαρμοστούν επειδή η επιτήρησή σου θα είναι ταυτοποιημένη και διαρκής. Και αν το καθεστώς σου επιβάλλει μια ποινή κατά λάθος ή εσκεμμένα, χωρίς στην πραγματικότητα εσύ να φταις, κανείς δεν θα μπορεί να σε αθωώσει, επειδή το καθεστώς, θα μπορεί να επιτηρεί εσένα, αλλά εσύ δεν θα μπορείς να επιτηρείς ούτε το καθεστώς, ούτε καν τα δικά σου δεδομένα (τα οποία θα φυλάει, θα διαχειρίζεται και θα επεξεργάζεται ένα εξω-κρατικό καθεστώτος για εσένα, ενώ εσύ όχι).

 6) τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα σου (όπως τα πολιτικά σου φρονήματα, η κατάσταση της υγείας σου, τα οικονομικά σου δεδομένα), δεν θα υπόκεινται στην φύλαξη και στον έλεγχό σου, ούτε καν στη φύλαξη και στον έλεγχο του κράτους σου, αλλά θα υπόκεινται στην φύλαξη και στον έλεγχο υπερ- και εξω- κρατικών μηχανισμών, με ρομποτικό και ανθρώπινο δυναμικό, που δεν θα μπορείς να διώξεις με καμία ψήφο και κανένα δικαστήριο, σε περίπτωση αδικίας εις βάρος σου. 

 7) η ψηφιακή σου ταυτότητά δεν θα περιέχει μόνο τα απολύτως απαραίτητα δεδομένα για την ταυτοποίησή σου, αλλά στοιχεία που μπορεί να προάγουν τον ρατσισμό εναντίον σου και τον αποκλεισμό σου από την κοινωνία. 

8 ) οποιαδήποτε καταχώριση δεδομένων σου μέχρι σήμερα γινόταν από διαφορετικές αρμόδιες αρχές. Άλλα δεδομένα κρατούσαν οικονομικές υπηρεσίες, άλλα δεδομένα κρατούσαν υπηρεσίας υγείας, άλλα δεδομένα κρατούσε η αστυνομία, άλλα δεδομένα ο Δήμος κτλ. Μετά την λήψη της ταυτότητάς σου ΟΛΑ σου τα δεδομένα θα μπορεί να τα διαχειρίζεται ΜΙΑ μόνο αρχή, ένα εξω-κρατικό καθεστώς άσκησης υπερ-εξουσίας απάνω σου. 

 Από όλα τα παραπάνω, ελπίζω να κατάλαβες ότι αν συναινέσεις στην ταυτοποιημένη επιτήρησή σου, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, αν σήμερα νοιώθεις μία φορά "σκλάβος" δουλεύοντας σκληρά για να τα βγάλεις πέρα με την ακρίβεια, μετά, παραχωρώντας -την ιδιωτικότητά σου, θα γίνεις παντοτινός σκλάβος ( Κι εσύ και τα παιδιά σου ).

Όσιος Θεόδωρος ο Τριχινάς 20 Απριλίου

 

Ο Όσιος Θεόδωρος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και γεννήθηκε από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχικό βίο γενόμενος μοναχός στη μονή που γι' αυτόν καλείτο μονή του Τριχινά. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διακονία των φτωχών και των άρρωστων. Ονομάστηκε Τριχινάς, διότι είχε τρίχινα φορέματα. Η ζωή του ήταν λιτή και με πολλή εγκράτεια, προκειμένου να δίνει όσο γινόταν περισσότερα αγαθά στους πάσχοντες. Τη νύχτα ο Θεόδωρος πάντα έβρισκε χρόνο για προσευχή και μελέτη. Ζούσε μέσα σε μια κοινωνία στερημένων ανθρώπων, που οι ανάγκες τους ήταν μεγάλες. Γι' αυτό παρακινούσε πολλούς πλουσίους να διαθέτουν όσα αγαθά μπορούσαν. Πολλοί άπ' αυτούς του έδιναν αρκετά χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, τα όποια ο Θεόδωρος διέθετε με πολλή διάκριση. Πρώτα σ' εκείνους που είχαν περισσότερη ανάγκη, όπως ορφανά, φτωχές χήρες και άρρωστους οικογενειάρχες. Ευεργετούσε μέχρι και την τελευταία ήμερα της ζωής του. Ο Όσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε με ειρήνη και έλαβε τη Χάρη από τον Θεό, ο τάφος του να αναβλύζει μύρο που ευωδίαζε. Έτσι, όσοι προσέτρεχαν εκεί με πίστη και ευλάβεια, λάμβαναν την υγεία της ψυχής και του σώματος.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον ἔνθεον, τῆς ἐγκρατείας, σκεῦος ἔμψυχον, τῆς ἀπαθείας, ἀνεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε, τὸν γὰρ Θεὸν θεραπεύσας τοὶς ἔργοις σου, τῶν παρ' αὐτῶν δωρημάτων ἠξίωσαι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Οσίου Συμεών ηγουμένου Ιεράς μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους του Μονοχίτωνος και Ανυπόδητου 19 Απριλίου

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Φλαμουρίου Μαγνησίας.
Αποτμήματα του
Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Κομνηνείου Λαρίσης και Αγίου Γερασίμου Ζαγοράς Μαγνησίας.

Aνυπόδητος Συμεών βαίνων μάκαρ,
Tον πτερνίσαντα τους βροτούς πατείς όφιν.

Βιογραφία
Ο όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος, γεννήθηκε στο χωριό Βαθύρεμα Αγιάς από πατέρα ιερέα - τον παπά Ανδρέα, δάσκαλο του κρυφού σχολειού και την Αικατερίνη. Από μικρό παιδί έδειχνε σημεία αρετής και αγιότητος. Έμαθε τα ιερά βιβλία και βοηθούσε τον πατέρα του, ψέλνοντας στις ιερές ακολουθίες.

Ο φιλότουρκος κοτσαμπάσης του χωριού θέλησε να τον παντρέψει με την κόρη του Τριανταφυλλιά, απειλώντας τον πατέρα του πως, αν δε συναινέσει ο γιος του, θα τον πάρει το παιδομάζωμα. Έτσι με τη βία, μια βραδιά στο σπίτι του, παντρεύει το Συμεών με την κόρη του, με ξένο παπά. Στο χρόνο επάνω γέννησε η γυναίκα του ένα αγοράκι, το οποίο ονόμασαν Δημήτρη. Όμως ο Συμεών ήταν βαθιά λυπημένος κι έδειχνε συλλογισμένος. Στον πεθερό του, που τον ρωτά, ομολογεί πως δεν είναι δικό του το παιδί και πως δε γνώρισε την Τριανταφυλλιά ως γυναίκα. Αφού κανείς δε τον πίστεψε αποφασίζεται ο δια πυρός θάνατός του. Κι ενώ στην πλατεία ετοιμάστηκε η φωτιά, ο Συμεών ζήτησε για τελευταία φορά να δει τη σύζυγό του μπροστά στον κόσμο. Πλησίασε το γιο του Δημητράκη και το ρώτησε ποιος ήταν ο πατέρας του. Το παιδί παραδόξως μιλώντας έδειξε για πατέρα του τον Αγροφύλακα του χωριού κι έτσι ο Συμεών αθωώθηκε.

Ἃγιος Ἀγαθάγγελος ὁ Ἐσφιγμενίτης(19 Ἀπριλίου)

Ποιός θα ακούσει χωρίς να δακρύσει και να συγκινηθεί το ένδοξο και κατανυκτικό μαρτύριο του Οσιομάρτυρα και Νεομάρτυρα Αγαθαγγέλου, με το οποίο δοξάσθηκε ο Θεός, η Ορθοδοξία και το Γένος μας, ιδιαίτερα δε η Σεβασμία Μονή μας (σημ. Ι.Μ. Εσφιγμένου), η οποία τον προετοίμασε γιά τον δοξασμένο θρίαμβο;

Ο Άγιος καταγόταν από την πόλη της Θράκης Αίνο από γονείς φτωχούς αλλά ευσεβείς και ονομάσθηκε στο άγιο Βάπτισμα Αθανάσιος.

Εξαιτίας της φτώχειας του ανέλαβε υπηρεσία στο πλοίο κάποιου Τούρκου, για να εξοικονομεί τα αναγκαία προς το ζην. Βλέποντας ο μιαρός Τούρκος τα προτερήματα και την επιδεξιότητα του Αθανασίου, σκέφθηκε να τον μεταστρέψει στο μωαμεθανισμό για να τον κάνει κληρονόμο του. Γνωρίζοντας όμως τη σταθερότητα και την ευσέβεια του νέου και ότι με κολακείες δεν μπορεί να τον πείσει, κράτησε το σκοπό του μυστικό, γιά να μεταχειρισθεί βίαια μέσα. Ενώ ταξίδευαν μία φορά από Κωνσταντινούπολη στη Σμύρνη, ο άνομος κριτής των Αγαρηνών της Σμύρνης, βλέποντας και αυτός την προθυμία και επιμέλεια του Αθανασίου, παρακινούσε τον πλοίαρχο να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τον αλλαξοπιστήσει. Μόλις έφθασαν στη Σμύρνη, την ίδια νύχτα διέταξε ο Αγαρηνός τον Αθανάσιο να ανάψει ένα φανάρι και να προπορεύεται απ' αυτόν, τάχα ότι θα πάει σε κάποιο μέρος. Ενώ προχωρούσαν σ' ένα δρόμο κοντά σε τουρκικά μνήματα, διέταξε το νέο να μπεί στο τουρκικό νεκροταφείο και όταν προχώρησαν στο βαθύτερο μέρος, ξαφνικά έβγαλε μαχαίρι ο μιαρός Τούρκος και επιχειρώντας δήθεν να τον σκοτώσει τον πλήγωσε αρκετά. Ο νέος ξαφνιάστηκε και τον παρακαλούσε έμφοβος και με θρήνους, εκείνος όμως του απάντησε ότι είναι αδύνατο να τον αφήσει ζωντανό, εκτός αν γίνει ομόπιστός του. Ο νέος σκέφθηκε ότι η μαρτυρία του Τούρκου εκείνου δεν ίσχυε, διότι όλοι τον ήξεραν σαν ψεύτη, οπότε είπε στον εαυτό του «ας πω αυτόν το λόγο να λυτρωθώ από αυτόν τον αιμοβόρο και αύριο τον αρνούμαι και φεύγω». Τούτο ήταν παγίδα του σατανά, γιά να εξομώσει. Μόλις είπε ότι γίνεται Οθωμανός, αμέσως ο ασεβής εκείνος τον φίλησε και του έδωσε οθωμανικό όνομα και την ίδια ώρα του μεσονυκτίου τον έσυρε στο κριτήριο και δεν τον άφησαν πλέον έως ότου του έκαναν και την περιτομή. Μετά από λίγες μέρες ασθένησε βαριά καί λυπόταν φοβούμενος μήπως πεθάνει στην ασέβεια, αλλ' ο Θεός τον λυπήθηκε. Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και κινδύνους αναχώρησε από τον αφέντη του, ο οποίος πάλι λίγο έλειψε να τον σκοτώσει, γιά οικονομική όμως διαφορά. Από τότε άρχισε να σηκώνεται από το βάθος της ασεβείας και χρησιμοποιούσε το χριστιανικό του όνομα.

Την ζωή μας την έχουμε κάνει παιδικό παιχνίδι· όχι όμως αθώο, αλλά αμαρτωλό.

Γιατί, ενώ γνωρίζουμε τον σκοπό της ζωής μας, τον παραμελούμε και ασχολούμαστε με μάταια και άσκοπα ζητήματα.

* Παραδινόμαστε στην απόλαυση των ενδυμάτων, αντί να σκεπάζουμε άνετα και ευπρεπώς το σώμα μας και έτσι να το προστατεύουμε από επιβλαβείς επιδράσεις.

* Παραδινόμαστε στην απόλαυση του χρυσού και του αργύρου, θαυμάζοντάς τα στα θησαυροφυλάκια. Αντί να τα χρησιμοποιούμε μόνον για τις πραγματικές μας ανάγκες και να δίνουμε τα τυχόν περισσεύματα σε όσους έχουν ανάγκη.

* Παραδινόμαστε στην απόλαυση των κατοικιών μας. Αντί να έχουμε απλώς ασφαλή, άνετη και ευπρεπή στέγη για την προστασία μας από τα στοιχεία της φύσης.

* Παραδιδόμαστε στην απόλαυση των διανοητικών μας χαρισμάτων, του νου και της φαντασίας και τα μεταχειριζόμαστε για να υπηρετήσουμε απλώς την αμαρτία και την ματαιότητα του κόσμου τούτου.

Αντί να χρησιμοποιήσουμε αυτά, προ παντός, για να γνωρίσουμε τον Πάνσοφο Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου για προσευχή· για ικεσία για δοξολογία του Θεού· και για να εσωτερικεύσουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό.

* Παραδινόμαστε στην απόλαυση της γνώσεως της κοσμικής ματαιότητας και για την απόκτηση της γνώσεως αυτής δαπανούμε πολύτιμο καιρό, ο οποίος μας δόθηκε για να ετοιμασθούμε για την αιωνιότητα.

* Παραδινόμαστε στην απόλαυση ωραίων ανθρωπίνων προσώπων και πολλές φορές τα μεταχειριζόμαστε για ικανοποίηση των παθών μας.

* Παραδινόμαστε, τέλος, στην απόλαυση των εαυτών μας, με το να θεωρούμε είδωλα τους εαυτούς μας, ενώπιον των οποίων υποκλινόμαστε (και θαυμάζουμε!). Και, επιπλέον, περιμένουμε (και κάποτε απαιτούμε!) και οι άλλοι να υποκλίνονται).

Ποιός μπορεί, με τρόπο ικανοποιητικό, να περιγράψει και να θρηνήσει τη μεγάλη ματαιότητα και αθλιότητα, στις οποίες εκούσια ρίχνουμε τους εαυτούς μας;

Ποιά απάντηση θα δώσουμε στον αθάνατο Βασιλέα Χριστό, τον Θεό μας, ο Οποίος θα έλθει πάλι για να κρίνει ζώντες και νεκρούς; Και να αποκαλύψει τις κρυμμένες σκέψεις όλων των καρδιών και να λάβει από μας απάντηση και απολογία για κάθε λόγο και έργο μας;

Αλλοίμονο σε μας, οι οποίοι φέρομε το όνομα του Χριστού, δεν ακολουθούμε όμως την διδασκαλία του Ευαγγελίου! Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας προσκαλεί συνεχώς κοντά του και μας ενισχύει ποικιλοτρόπως σε αυτή μας την πορεία.

Από το βιβλίο του: «Η εν Χριστώ ζωή»

Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

 

Μ. Βασιλείου, ομιλια προς τους νέους.

Ο Θεός δεν υποτάσσεται στο κακό ή την αμαρτία, δηλαδή στο μη ον. Και ο Χριστός, ως Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος, ούτε αμάρτησε, ούτε ήταν δυνατό να αμαρτήσει. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον άνθρωπο που προήλθε από το μη ον.

Η προέλευση αυτή του ανθρώπου προσδιορίζει και την κατάστασή του μακριά από τον Θεό. Η αμαρτία ως απομάκρυνση από τον Θεό είναι και απομάκρυνση από το ον. Και η μετάνοια ως επιστροφή στον Θεό είναι επιστροφή στο ον.

Αυτό σημαίνει ότι, όποιος αρνείται τον Θεό, αρνείται ουσιαστικά και τον εαυτό του.

Απομακρυνόμενος ο άνθρωπος από τον Θεό εκπίπτει στο μη ον και παραμένει ως ανυπόστατη ύπαρξη. Επιστρέφοντας πάλι στον Θεό επανασυνδέεται με το ον που είναι η πηγή της ζωής.

Η ζωή του Θεού γίνεται δική του ζωή, και ο χρόνος της ζωής του εκδιπλώνεται ως χρόνος τελειώσεως και θεώσεως. Εδώ βρίσκεται και η βασική διαφορά ανάμεσα στον πιστό και τον άπιστο. Δεν είναι διαφορά ηθικής αλλά οντολογικής φύσεως.

Ο πιστός μετέχει στην θεία ζωή, συντονίζεται με την θεία ενέργεια και εκτείνεται προς την θέωση, ενώ ο άπιστος βραχυκυκλώνεται στην ατομικότητά του, απονεκρώνεται και ζει την τραγικότητα του θανάτου.

Η ζωή που πηγάζει από τον Θεό της αγάπης συντονίζει τους ανθρώπους με την θεία αγάπη και τους οδηγεί σε ένωση μεταξύ τους, ενώ η ζωή χωρίς τον Θεό παραδίδεται στην διάσπαση και την διάλυση.

Τέλος η κόλαση, στην οποία καταλήγει ο άνθρωπος που αρνείται τον Θεό, χαρακτηρίζεται από την απουσία της αγάπης και από την κυριαρχία της ταραχής και της διασπάσεως. Το φως του Θεού, που είναι η δόξα και η χαρά των πιστών, γίνεται για τους απίστους σκοτάδι και βάσανος.

Η παρούσα και η μέλλουσα ζωή συνδέονται οργανικά. Η παρούσα ζωή οδηγεί στην μέλλουσα και η μέλλουσα προετοιμάζεται από την παρούσα. Η κοινωνία με τον Θεό κατά την παρούσα ζωή αποτελεί την προϋπόθεση για την διατήρησή της στην μέλλουσα.

Η προοπτική αυτή εισάγει ριζική ανατροπή στην θεώρηση του κόσμου. Τίποτε δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως όντως αγαθό, όταν περιορίζεται στον κόσμο. Τα πλούτη, οι τιμές, η υγεία και αυτή η πρόσκαιρη ζωή δεν αποτελούν σε τελική ανάλυση πραγματικά αγαθά.

Η χριστιανική προοπτική ξεπερνά την προσκαιρότητα και επεκτείνεται στην αιωνιότητα. Όσα εντάσσονται στην προοπτική αυτήν, «αγαπάν τε και διώκειν παντί σθένει χρήναι φαμέν», ενώ τα υπόλοιπα «ως ουδενός άξια παροράν» (*).

Η εκτίμηση των πραγμάτων με εγκοσμιοκρατικά κριτήρια φανερώνει παρανόηση του αληθινού νοήματος της ζωής. Και η παρανόηση αυτή παίρνει τραγικές διαστάσεις, όταν ο άνθρωπος, ενώ πιστεύει στην αιώνια ζωή, αδιαφορεί γι’ αυτήν και προσηλώνεται στην πρόσκαιρη.

Γι’ αυτό και όλα τα πράγματα της καθημερινότητας μπορούν και πρέπει να εντάσσονται στην προοπτική της αιωνιότητας.

(*) Μ. Βασιλείου, Προς τους νέους 2, PG 31,565B.

 

Οσίου Ιωάννου του Ησυχαστού, μαθητού του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου 18 Απριλίου

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής έζησε κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (τιμάται 20 Νοεμβρίου). Από νεαρή ηλικία ζήλωσε τον ασκητικό βίο και απήλθε προς τον Άγιο Γρηγόριο τον Δεκαπολίτη, ίσως στον Όλυμπο, γενόμενος μοναχός και διδασκόμενος τα της μοναχικής πολιτείας. Η υπακοή του προς τον διδάσκαλό του υπήρξε περιβόητη, γι' αυτό δε και ο Άγιος Γρηγόριος έχαιρε και δόξαζε τον Θεό. Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του, κατά το παράδειγμα αυτού, αφού περιέτρεξε ξένους τόπους, ήλθε κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, όπου και προσκύνη
σε τους Αγίους Τόπους. Εκεί καλλιεργήθηκαν εντός του περισσότερο οι πηγές της ευσεβούς κατανύξεως και η αφοσίωσή του προς τον Θεό προσέλαβε νέα δύναμη και φλόγα.

Ο Όσιος Ιωάννης εγκαταβίωσε στη μονή Χαρίτωνος, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἁπαλῶν ἐξ ὀνύχων Χριστὸν ἠγάπησας, καὶ τὴν σὴν κλῆσιν θεόφρον καταλαμπρύνεις σαφῶς, πλήρης χάριτος ὀφθεῖς τοῦ θείου Πνεύματος· ἐκκαθάρας γὰρ τὸν νοῦν, τῶν Ἀγγέλων μιμητής, ἐν σώματι ἀνεδείχθης, Πατὴρ ἠμῶν Ἰωάννη, μεθ' ὧν ἱκέτευε σωθήναι ἠμᾶς.

Τι είναι ανθρωπαρέσκεια;

Γράφω σε εσάς που αγαπάτε το Θεό και αναζητάτε τον Κύριο ολόψυχα και αληθινά.

Όσοι προσεύχονται με τον τρόπο αυτό εισακούονται από τον Θεό και ευλογούνται σε όλα τα έργα τους και εκπληρώνονται όλα τα αιτήματα, για τα οποία Τον παρακαλούν.

Όσοι όμως δεν προσεύχονται ολόψυχα, αλλά με δισταγμό, και εργάζονται για να δοξασθούν από τους ανθρώπους, αυτοί δεν εισακούονται από τον Θεό σε όσα Τον παρακαλούν.

Μάλλον Τον εξοργίζουν με τα έργα τους, καθώς έχει γράφει:

Ο Θεός διασκόρπισεν οστά ανθρωπαρέσκων (Ψαλμ. νβ' 6).

Βλέπετε πόσο ο Θεός οργίζεται για τα έργα τους και δεν ικανοποιεί κανένα από τα αιτήματα, που Του ζητούν, και επί πλέον τους εναντιώνεται. Και τούτο διότι δεν εκτελούν με πίστη το έργο τους, αλλά με ανθρωπαρέσκεια. Έτσι η θεϊκή δύναμη δεν κατοικεί μέσα τους και δεν προοδεύουν σε κανένα από τα έργα που επιχειρούν. Γι' αυτό δεν απολαμβάνουν την ενίσχυση της χάριτος ούτε την ανακούφιση και την χαρά της.

Η ψυχή τους πιέζεται από το βάρος όλων των πράξεών τους. Έτσι ζουν οι περισσότεροι μοναχοί.

Δεν έχουν δεχθεί τη χάρη που ενθαρρύνει την ψυχή, που την κάνει να χαίρεται και που της προσφέρει καθημερινά ευφροσύνη και θερμή θεϊκή.

Δεν τους επισκιάζει η Θεία Χάρη γιατί επιζητούν σε όλα τα έργα τους τον έπαινο των ανθρώπων. Όποιος εκτελεί τα έργα του με ανθρωπαρέσκεια είναι βδελυκτός στη Θεία Χάρη.

Άγιος Αμμωνάς

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ (Περσίας) (17 Ἀπριλίου)

Τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου ἀνέτειλε στή χώρα, ἡ ὁποία ἐκτείνεται μεταξύ τῶν ποταμῶν Τίγρη καί Εὐφράτη, δηλαδή τήν Μεσοποταμία ἤ Περσία ἀπό τόν πρῶτο ἤδη αἰῶνα. Διότι καθώς ἡ παράδοση ἀναφέρει, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι Βαρθολομαῖος, Θαδδαῖος καί Θωμᾶς ἔφθασαν καί στήν Περσία, ὅπου κήρυξαν τό Εὐαγγέλιο στό λαό, πού λάτρευε τόν ἥλιο
καί τήν φωτιά. Ἐξ’ ἄλλου γνωρίζομε ὅτι: «...οἱ κατοικοῦντες τήν Μεσοποταμίαν» (Πράξη 2,9) παρευρέθηκαν τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στά Ἱεροσόλυμα. Τότε, μερικοί ἀπό αὐτούς πίστευσαν στόν Χριστό καί ὅταν ἐπέστρεψαν στήν πατρίδα τους, μετέφεραν ἐκεῖ τά σπέρματα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.

Ἔπειτα οἱ σπόροι τοῦ Εὐαγγελίου βλάστησαν καί στήν πορεία τῶν χρόνων ἀπέδωσαν πλούσιους καρπούς. Ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν εἶχε αὐξηθεῖ σημαντικά, μέ ἀποτέλεσμα στό τέλος τοῦ γ΄ αἰώνα νά ὑπάρχουν στήν Περσία πολυάριθμες χριστιανικές ἐκκλησίες ἄρτια ὀργανωμένες, ἀπό τίς ὁποῖες πολλοί ἐπίσκοποι παραστάθηκαν στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Νίκαιας.
«Μέγας Μητροπολίτης καί κεφαλή ὅλων τῶν ἐπισκόπων» ἦταν ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ ἐπίσκοπος Σελευκείας-Κτησιφῶντος. Οἱ δύο αὐτές πόλεις ἤ καλύτερα ἡ διπλή αὐτή πόλη ἦταν πόλη ἑλληνική, σπουδαῖο χριστιανικό κέντρο καθώς καί ἡ πρωτεύουσα τῆς Περσίας. Ἦταν δέ κτισμένη στίς δύο ὄχθες τοῦ Τίγρη ποταμοῦ. Ὁ ἅγιος μητροπολίτης Συμεών γεννήθηκε στά Σοῦσα τῆς Περσίας ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Μάλιστα ὁ πατέρας του ἦταν πορφυροβάφος καί προμηθευτής τῶν βασιλικῶν ἐνδυμάτων τῶν Περσῶν βασιλέων. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἅγιος Συμεών ὀνομάσθηκε ἀπό τούς Σύρους συγγραφεῖς Bar-Sabôe(Βαρ-Σαβοέ), πού σημαίνει γυιός βυρσοδέψου.  

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΕΡΕΤΗΣ

 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΩΝ 1600 ΕΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΌΡΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΑ 1.000 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

 

 

Εφέτος εορτάζονται αυτά, τα 1.000 τελευταία ένδοξα και σωτήρια χρόνια μοναστικού βίου της ως ανω Πανιέρου Μονής! 

 

Εάν το Άγιον Όρος ως σύμβολο αιώνιο της Ορθοδόξου Πίστεως, αποτελεί την αιθέρια αίσθηση προσέγγισης στα Θεία και τα Επουράνια, τότε η κορυφαία ευλογία που ξεπερνά την κορυφή του Άθωνα αξιωτικά, είναι, ήταν και παραμένει η ζώσα μαρτυρία Ορθοδόξου προσδιορισμού, η μοναδική ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ.  

Αφορά μία από τις 20 Βασιλικές, Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές του Άθω και δικαίως αποκαλείται η αγκαλιά της Παναγίας, θερμοκήπιο αγάπης, προπύργιο ευαγγελικής αρετής και λιμάνι σωτηρίας των πιστών, ως η θαυμαστή Ιερά Κλίμαξ από γης εις τα Ουράνια! Όπως σε όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, έτσι και στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου διακόνησαν κατά καιρούς άρχοντες, ηγέτες, πρίγκηπες, αξιωματικοί πολύ σεμνά ακόμα και σε αφάνεια… εις ένδειξιν ταπεινώσεως, μετανοίας και στην απόλυτο υπακοή των Γερόντων των. 

Οι 20 Μονές συνυπάρχουν σε μία θεόθεν αρμονική Ομολογία Πίστεως δια μέσου μίας αφαντάστου κάλλους ιστορικής διαδρομής στο πέρασμα των αιώνων με προκληθέντα άπειρα συναισθήματα και Ορθόδοξα μηνύματα για όλους τους Ορθοδόξους σε ό,τι αφορά την Ιερά Μονή Εσφιγμένου ως λίαν διακριτός Φάρος φαεινός, σταθερά στις παραδόσεις των ιερών στόχων με ανάλογες θυσίες και αγώνες, πλήρης αξιών, πορεύεται πραγματοποιούσα την κορυφαία πατρώα και ζηλωτική «σχολή» της Ορθοδόξου Πίστεως, εξακολουθεί όμως να επενδύει ακαταπαύστως επί 16 αιώνες σε κάθε προσκυνητή που αναπαύεται στην επιλεγμένη του μετάνοια. 

1η  ΠΕΡΙΟΔΟΣ 

Εδώ, με ψυχική, διανοητική και πνευματική έπαρση τόσο κατά την συμπροσευχή όσο και την εν γένει επικοινωνία, στα κυρίως πνευματικά και ιστορικά δρώμενα της Μονής, διατηρείται η μετάνοια όλων μας. Περί το 950μΧ, εγένετο μέγας σεισμός, κατ’ άλλους έκρηξη ηφαιστείου (ή και τα δύο μαζί), με επακόλουθο τσουνάμι, ώστε τα πάντα εξηφανίσθησαν (σαν να τα κατάπιε η γης) καταβροχθίζοντας ολόκληρο το μοναστήρι εκτός από την Αγία Τράπεζα του Ιερού, του κεντρικού ναού – του καθολικού, τότε προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου, όπου σήμερα εξακολουθεί να διαφυλάσσεται με σεβαστή ευπρέπεια η Ακοίμητος Κανδύλα.  

Κατά τον ρούν των 530 περίπου ετών λειτουργίας, από το 420μΧ – 950μΧ, σεπτής υπάρξεως της εν λόγω Μονής, μιας απολύτου πνευματικής ζωής ήτοι από ιδρύσεώς της από την αυτοκράτειρα Αγία και Παρθένον Πουλχερία (399μΧ-10/09/453μΧ) μετά του αδελφού της Θεοδοσίου Β΄, περί το έτος ιδρύσεως 420 μΧ (περίοδος κτίσεως 408μΧ-450μΧ) χάριτι θεία, ως ένα προστάδιο του επουρανίου παραδείσου, μιας απολύτου πνευματικής ζωής. 

Κατά την περίοδο αυτή συνέβησαν πολλά ιστορικά γεγονότα, όπως διωγμοί, κακουχίες, επιδρομές αλλοφύλων, δολοφονίες αθώων πατέρων, καθότι ο παμπόνηρος «εχθρός» δεν ησυχάζει μέχρι σήμερον…! Η αρχική ονομασία της Μονής ήταν του «Εσφαγμένου» από χειρόγραφα περγαμηνής της Μονής Βατοπεδίου, πιθανόν του «εσφαγμένου αρνίου» ή του «εσφαγμένου μοναχού» από Αγαρηνούς ή από έναν Όσιο κτήτορα περιεσφιγμένον κατά την οσφύν. 

Επίσης κατά την αυτήν περίοδον συνέβησαν γεγονότα σφοδρών ερίδων περί εικονομαχίας και επαπειλουμένων εκκλησιαστικών ρήξεων. Εν συνεχεία η θεόθεν αναστήλωσις των ιερών εικόνων από την βασίλισσα Θεοδώρα (815μΧ - 11 Φεβρουαρίου 867μΧ), η οποία δημιούργησε την ημέρα αυτή, την «Κυριακής της Ορθοδοξίας» στις 11/03/849μΧ. Τότε οι πατέρες της Μονής εκλήθησαν να λειτουργούν ομολογούντες εν μέσω διωγμών και δυσοίωνων καταστάσεων.  

Η Παπική λαίλαπα, η αείποτε εχθρευομένη την Ορθοδοξία, προκάλεσε δύο σχίσματα της εκκλησίας στην επιμονή επιβλητικότητος των Λατίνων φονταμενταλιστών του παπικού συστήματος. Με την εκτός ιερών κανόνων αντιαδελφική συμπεριφορά, δημιούργησαν το πρώτο ακακιακό σχίσμα (484μΧ-519μΧ) και το δεύτερο του Φωτίου (867μΧ – 880μΧ) προκαλούντες αφορισμούς, αναθέματα, δογματικές διαμάχες, έριδες για το «πρωτείο» και την περίφημη τεταρτογαμία του Λέοντα ΣΤ΄, καθώς και άλλες θρησκευτικές και πολιτικές διαφωνίες που δεν συνάδουν με τα αιώνια πατερικά κείμενα των Ορθοδόξων. 

2η  ΠΕΡΙΟΔΟΣ 

Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία 16 Απριλίου

Ήταν και οι τρεις αδελφές και πνευματικά βλαστάρια της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Οι ψυχές και των τριών παρθένων ήταν στολισμένες με πολλά χριστιανικά χαρίσματα. Όταν έγινε ο διωγμός
κατά των χριστιανών επί Μαξιμιανού, οι τρεις αδελφές κατέφυγαν σε κάποιο ψηλό βουνό. Η κρυψώνα τους, όμως, ανακαλύφθηκε. Το έτος 304 μ.Χ. συνελήφθήσαν και τις έφεραν μπροστά στον άρχοντα Δουλσήτιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τις κάνει να αρνηθούν το Χριστό. Αυτές, με όπλα τις αρετές που είχαν, ομολογούσαν Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε, η Αγάπη και η Χιονία πέθαναν, αφού τις έριξαν στη φωτιά. Η Αγία Ειρήνη αφού κλείσθηκε σε πορνείο (κανένας δεν τόλμησε όμως να την ενοχλήσει), βρήκε μαρτυρικό τέλος, από το βέλος που της έριξε ένας στρατιώτης.

Τα ιερά λείψανα που απέμειναν από την πυρά συνελέγησαν από ευλαβείς Χριστιανούς και ενταφιάσθηκαν δυτικά της πόλεως, σε μικρή απόσταση από τα τείχη. Εκεί ανεγέρθηκε ένας ναΐσκος στην αρχή, που αργότερα έγινε μεγαλύτερος.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς αὐτάδελφοι Κόραι καὶ οὐρανόφρονες, πρὸς εὐσέβειας ἀγῶνας ὁμονοούσαι καλῶς, τὸν ἀρχέκακον ἐχθρὸν κατεπαλαίσατε, Χιονὶα ἡ σεμνή, σὺν Ἀγάπη τὴ κλυτή, Εἰρήνη ἡ πανολβία. Καὶ νῦν Χριστὸν δυσωπεῖτε, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.