Aντίχριστοι εν τω μέσω ημών;

Ο αντίχριστος θα έλθη στον καιρό του. Θα προηγηθή όμως μια γενική αποστασία. Το μέγιστο μέρος των ανθρώπων θα εγκαταλείψουν την χριστιανική πίστη. Η αποστασία θα είναι το προστάδιο. Θα προετοιμάση τον κόσμο να δεχθή τον αντίχριστο. Και μάλιστα να τον δεχθούν με το δικό του πνεύμα, που τότε θα μπη στην δομή της σκέψης των ανθρώπων.

Η αναζήτηση του αντίχριστου θα τους γίνη αναγκαιότητα, γιατί τα συναισθήματα θα συμπίπτουν. Θα διψούν γι’ αυτόν, όπως διψούν σε στιγμές βαθειάς θλίψης για ποτά, που διαφορετικά τα θεωρούν αυτοκτονία. Θα τον επικαλούνται.
Η ικεσία σ’ αυτόν, να έλθη, θα αντηχή σε κοινές συνάξεις. Θα εκφράζη επίμονα την αξίωση να έλθη επί τέλους η μεγαλοφυΐα των μεγαλοφυϊών, που θα μπορέση να ανεβάση την τεχνική ανάπτυξη στην ανώτατη δυνατή βαθμίδα της και να φέρη στη γη τέτοια ευπραγία, ώστε ο ουρανός και ο παράδεισος να καταντήσουν πράγματα περιττά!
Ο αντίχριστος θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την γενική ηθική και πνευματική κατεύθυνση των ανθρώπων της εποχής του.
Όπως λάμπει ο ήλιος στον ουρανό, έτσι λάμπει και ο χριστιανισμός. Όποιος κλείνει τα μάτια του γιατί έτσι το θέλει, να έχη το θάρρος να το λέη, ότι δεν ξέρει τίποτε για τον Χριστό, επειδή έτσι το θέλει! και όχι επειδή δεν υπάρχει τάχα φως. Η αιτία, που οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Θεάνθρωπο, είναι μέσα τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και η αιτία, που τους κάνει και δέχονται τον αντίχριστο, είναι και αυτή μέσα τους.
«Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους• μα σεις δεν με δεχθήκατε. Αν κάποιος άλλος έλθη στο δικό του όνομα, αυτόν θα τον δεχθήτε»!
Εδώ ο Χριστός μας το λέει ξεκάθαρα, ότι αυτοί και αρνήθηκαν τον Χριστό και εδέχθηκαν τον αντίχριστο, παρ’ ότι συνήθως για τον αντίχριστο μιλάμε σαν για κάποιος που πρόκειται να έλθη.
Γιατί όποιος λόγω δομής της σκέψης του αρνείται τον Χριστό, αυτός, ακριβώς λόγω της δομής της σκέψης του, είναι έτοιμος να δεχθή και θα δεχθή τον αντίχριστο. Γι’ αυτό, και τους κατέταξε σ’ εκείνους που εδέχθηκαν τον αντίχριστο, παρ’ ότι αυτοί εξεμέτρησαν το ζην πολλούς αιώνες, πριν έλθη ο αντίχριστος. Γιατί έκαναν το πιο μεγάλο έργο του αντιχρίστου: έγιναν θεοκτόνοι. Όταν θα έλθη ο ίδιος ο αντίχριστος δεν θα έχη να κάμη τόσο μεγάλο κακούργημα, το πνεύμα τους βρισκόταν σε τόσο εχθρική σχέση προς τον Χριστό, ώστε να έχη αυτόματα απόλυτη συγγένεια με τον αντίχριστο, παρ’ ότι από αυτόν τους χώριζε ένα τόσο τεράστιο χρονικό διάστημα, που μέχρι τώρα έχει φθάσει στις περίπου δυο χιλιάδες χρόνια.
Κάθε πνεύμα, λέγει ο Ιωάννης ο Θεολόγος, που δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε άνθρωπος, δεν είναι από τον Θεό. Είναι του αντιχρίστου. Γι’ αυτόν το έχετε ακούσει. Και το ξέρετε. Ότι έρχεται. Και νυν εν τω κόσμω εστί. Σήμερα στον κόσμο ευρίσκεται πνευματικά.
Όσοι κυβερνούνται από το πνεύμα του αντιχρίστου, αυτοί πνευματικά τον εδέχθηκαν. Και ήλθαν μαζί του σε σχέση και επικοινωνία. Του υποτάχθηκαν. Πνευματικά τον προσκύνησαν. Τον έκαμαν Θεό τους...
Και γι’ αυτό «πέμψει αυτοίς ο Θεός», δηλαδή θα επιτρέψη ο Θεός να τους έλθη ενέργεια πλάνης, δηλαδή να γίνουν ανίκανοι να αντισταθούν στην ψεύτικη διδασκαλία του αντίχριστου.
Και έτσι θα πιστεύουν τα ψέματα. Και γι’ αυτό όλοι εκείνοι που δεν πίστευσαν στην αλήθεια, αλλά αντίθετα έδειχναν χαρά όταν άκουγαν τα ψέματα, θα κατακριθούν από τον Θεό. Ο Θεός είναι δίκαιος σε ό,τι κι αν επιτρέπει. Αυτό που επιτρέπει ο Θεός, πρέπει να είναι για το πνεύμα του ανθρώπου μια ικανοποίηση• και ταυτόχρονα μια φανέρωση, μια κρίση...
Άραγε σε ποιο σημείο είμαστε σήμερα;;;
Αφήνουμε την απάντηση σε εσάς...

«Νηστίσιμα έχετε;» - Ένα αληθινό γεγονός!

Πέμπτη βράδυ, νωρίς. Μετά από μια πολύωρη συζήτηση για επαγγελματικά θέματα, ο φίλος - συνεργάτης μου έχει τη φαεινή ιδέα: «Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι εδώ δίπλα στα...»;
«Πού, άνθρωπέ μου;», τον ρωτάω. «Τι να φάμε;». Ξέρω ότι νηστεύει, όπως κι εγώ.
«Μην ανησυχείς, έχουν και νηστίσιμα», απαντά γελώντας.
Ακολουθώ χωρίς ιδιαίτερη όρεξη. Μπαίνουμε στο ταχυφαγείο (fast-food στην βαρβαρική) κι ο φίλος μου απτόητος παραγγέλνει ένα από τα νηστίσιμα πιάτα που φαίνεται να ξέρει καλά. Γαρίδες με πατάτες, όλα τηγανιτά. Ζητώ μια πατάτες σκέτη για μένα.
Ο κόσμος είναι πολύς στα ταμεία. Αναγκαστικά, πρέπει να περιμένουμε αρκετή ώρα για να έρθει η παραγγελία μας. Ο φίλος πάει να πιάσει τραπέζι κι έτσι στέκομαι μόνος εκεί, ανάμεσα στους αγνώστους και τους άδειους δίσκους που περιμένουν να γεμίσουν «με αυτές τις βρωμιές», όπως λέει και μια θεία μου τα «ετοιματζίδικα».
Θες η έμφυτη ανθρώπινη περιέργεια, θες η προσπάθεια να περάσει ευκολότερα η ώρα της αναμονής, «στήνω αυτί» κι ακούω τις παραγγελίες των διπλανών. Είμαι ήδη προκατειλημμένος, αφού μουρμουρίζω μέσα μου πως ημέρες Τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων και τα φαστφουντάδικα είναι γεμάτα, από νεολαία κυρίως που ήρθε να... χλαπακιάσει κρέας, το δίχως άλλο!
«Νηστίσιμα έχετε;», ακούγεται μια φωνή, σπάζοντας τις ευσεβιστικές σκέψεις μου. Γυρνάω και κοιτάζω σαν κεραυνοβολημένος. Περιμένω να δω κανέναν... παππού που βρέθηκε τυχαία εδώ, αλλά νά' σου μια κοπελίτσα με το αγόρι της δίπλα να παραγγέλνουν! Τι; Γαρίδες και καλαμαράκια τηγανιτά με σκέτη σαλάτα μαρούλι, άλλη μία επιλογή του νηστίσιμου μενού του μαγαζιού. Περιεργάζομαι το νεαρό ζευγάρι. Δεν φαίνεται του... Κατηχητικού, ούτε συντηρητικό. Το αντίθετο θα έλεγα. «Ε καλά, έτυχε. Σε τόσο κόσμο δεν θα υπάρχουν κάποιοι που νηστεύουν, ακόμα και νεαροί;», καθησυχάζω τις σκέψεις μου που απειλούν να γκρεμίσουν τα στερεότυπα των «καλών Χριστιανών» και των «απίστων» που έχω πλάσει.

Ένας Θεός στα μέτρα μου…

Διαστάσεις απόλυτες που δεν επιδέχονται τροποποιήσεων αλλαγών, υποχωρήσεων ή έστω συμβιβασμών…
Έχει συμβεί σε όλους μας, είναι σχεδόν βέβαιο να συζητάμε με κάποιον καλό μας φίλο ή συγγενή μας που έχει ενστάσεις για την αυστηρή μας τοποθέτηση πάνω σε ορισμένα ζητήματα…

-Λίγο νερό στο κρασί σου βρε αδερφέ…
-Λίγο λάσκα τα λουριά…
-Λίγο να ακολουθείς το σήμερα …την εποχή μας…
-Προχώρησε ο κόσμος άλλαξαν οι καιροί…
Προχώρησε ο κόσμος;
Και πού έφτασε λίγο-λίγο;
Μήπως στο χείλος του γκρεμού;
Μήπως στο απόλυτα φθοροποιό σκοτάδι;
Η μόνιμη επωδός, αυτό που συνήθως ακολουθεί όλα τα περισσεύματα αγάπης και πίστης που ανακαλούνται μέσα απ τα βάθη της ψυχής για να «παλέψουν»
Με αυτήν την Θεομίσητη χλιαρή αντιμετώπιση , είναι η εξής χιλιοακουσμένη φράση:
-Λέει στο Ευαγγέλιο κάτι τέτοιο;
-Που είπε ο Χριστός να μην ντύνονται τα παιδάκια στις Απόκριες;
-Που είπε να νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή;
-Που να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή;
-Και εγώ πιστεύω στον Χριστό και το κεράκι μου πάντα το ανάβω στις Γιορτές…
-Και νηστεύω και όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, και πάω και στην Εκκλησία αλλά δεν κάνω και έτσι …λες και είμαι καλόγερος…
Τι να απαντήσεις…
Τι να πεις;
Κάποιοι σιωπούν προσευχητικά…
Μα για να σκεφτούμε…
Αν υπήρχε αυτή η ρητή αναφορά μέσα στις Ευαγγελικές λαλιές, εμείς θα τις τηρούσαμε κατά γράμμα;
Αν εφαρμόζαμε όσα Ιερά γράφτηκαν.
Αν τηρούσαμε αταλάντευτα χωρίς την παραμικρή απόκλιση όσα είπε ο Χριστός μας κατά την επίγειο διδασκαλία του πόσο διαφορετικός θα΄ ταν ο κόσμος μας…
Τήρησε αδερφέ μου – εαυτέ μου το «Αγαπάτε αλλήλους» και τους εχθρούς σας ακόμα
Χωρίς να ξεχωρίζεις κανέναν…
Το μην κρίνετε…
Το να μην κάνετε όσα δεν θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι και τόσα ακόμα Θεοδίδακτα…
Του Χριστού μας τις Θείες και σωτήριες προτροπές…
Κάνε αδερφέ μου – εαυτέ μου όλα αυτά που είπε Εκείνος και έπειτα ντύσε το παιδί σου μασκαρά
Γιατί πουθενά δεν το απαγορεύει το Ευαγγέλιο!
Τήρησε τις παραινέσεις του Ευεργέτη σου και έπειτα φάε κρέας την Παρασκευή
Επειδή πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στον Θεϊκό Λόγο!
Αδερφέ μου – Άθλιε εαυτέ μου παραδέξου το!
Θες έναν Θεό στα μέτρα σου!
Κατά το δοκούν!
Κατά την βόλεψή σου, κατά το κέφι σου και την διάθεσή σου!
Να Τον βγάζεις έξω από την πόρτα όποτε σε ενοχλεί και σε ελέγχει η συνείδησή σου…
Να Τον καλείς όποτε Τον έχεις ανάγκη, στα δύσκολα, στα απροσπέλαστα με τις δικές σου δυνάμεις.
Ένας Θεός στα μέτρα μου…
Στις προδιαγραφές μου…
Στα δικά μου θέλω…
Κάτι σαν συνεργάτης, σαν υπάλληλος που προσλαμβάνεις, χρησιμοποιείς
Και απολύεις δίχως ενοχές, χωρίς αποζημίωση.
Το αυτεξούσιο που Εκείνος σου χάρισε αντί να σε γεμίζει με ζωή, σε πλημμυρίζει με θάνατο.
Μα Αυτός σε περιμένει.
Βρίσκεται ακριβώς έξω από την σφαλισμένη πόρτα της ψυχής σου και σε καρτερά
Όπως ο Πατέρας το άσωτο σπλάχνο Του .
Αδελφέ μου –ταλαίπωρε εαυτέ μου να ζεις αληθινά μέσα στον κόσμο μα να μην συμπορεύεσαι τους πολλούς.
Να νοιώθεις μακάριος όταν εκείνοι σε δείχνουν με το δάκτυλο
Του ορθολογιστή άφρονος «σύγχρονου» ανθρώπου.
Με φρόνημα ουράνιο και όχι κοσμικό να έχεις τα μάτια τα μέσα σου στραμμένα στα υπέροχα άνω.
Γιατί όπως λέγεται και ταιριαστό θαρρώ είναι
Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που θα κοιτάς!
Με ζεστή καρδιά και όχι την χλιαρή που θα αποστραφεί ο Χριστός εν εκείνη την ημέρα.
Να φλέγεται από την αγάπη Του…
Θείος έρωτας…
Ζέουσα αγάπη…
Όχι βολική…
Όχι περιστασιακή…
Όχι του συμφέροντος….
Μα αγάπη ξέχειλη που να μην τελειώνει…
Να μην εξαντλείται…
Να μην εξαρτάται….
Να μην υποχωρεί…
Αγάπα τον Θεό με μια αγάπη που δεν μετριέται όχι έναν Θεό στα μέτρα σου!
Κοίτα τον Σταυρό και νιώσε πως η αγκαλιά Του μας χωρά όλους…
Ακόμα και όλους εμάς τους αμέτρητους ….μετρημένους….

Η κοπέλα με το κόκκινο κασκόλ.

Μεσημέρι. Δεν τον έπιανε ύπνος. Βγήκε για μια βόλτα στην αυλή της μονής. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και τότε ένιωσε μια εκκωφαντική σιγή να απλώνεται στο χώρο.
Η αυλή της μονής ειρηνική και όμορφη. Με τα λεμονοκυπάρρισα, καθαρή από την περιποίηση των πατέρων, με τις υγρές πέτρες να μαρτυρούν το ψύχος και την υγρασία που επικρατούσε.
Ο ιερομόναχος χαιρόταν την ησυχία. Ακόμα και τα πουλιά κάνανε διάλειμμα από την ψαλμωδία τους.
Περπάτησε γύρω γύρω από το περιστύλιο του κτιρίου. Το βήμα του αργό, απολάμβανε την ησυχία. Όσο πλησιάζε όμως το καθολικό της μονής σαν να αισθανόταν ότι κάποιος βρισκόταν εκεί.
Ψίθυροι άρχισαν να γεμίζουν την ατμόσφαιρα.
Και καθώς προσπαθούσε να αφουγκραστεί καλύτερα, την είδε.

Καθόταν στο πεζούλι του εξωνάρθηκα. Φορούσε σκουφί, ένα κόκκινο κασκόλ, βαριά ντυμένη.
Τα μάτια της κοιτούσαν την εικόνα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού που βρίσκεται εκεί.
Ο ιερομόναχος ένιωσε ότι γινόταν ιερόσυλος της στιγμής της. Έκανε να φύγει μα δεν πρόλαβε.
-Πάτερ…ευλογείται.Τί φωνή; Μια φωνή γεμάτη αγωνία, φόβο…κουρασμένη.
-Ο Κύριος να σας ευλογεί…
Τότε είδε και έναν ακόμα άνθρωπο. Μεσήλικας. Τα γκρίζα του μαλλιά τον πρόδιδαν. Καθόταν λίγο παραπέρα με ένα τσιγάρο στο χέρι του. Πήγε να το κρύψει, μα ο καπνός τον μαρτύρησε.
-Πάτερ, έχετε τα λείψανα τών Αγίων Αναργύρων ; Μπορώ να τα προσκυνήσω;
Ο ιερομόναχος είχε κυριευθεί από την φωνή της. Δεν έμενε στα αυτιά του. Κάθε συλλαβή, κάθε λέξη μια μαχαιριά στην καρδιά του.
“Αυτή η φωνή κρύβει μέσα της πολύ πόνο…” σκέφτηκε.
-Βεβαίως, ελάτε μαζί μου να τα προσκυνήσετε.
-Μπαμπά, μπαμπά…έλα…ο πάτερ θα μας φέρει να προσκυνήσουμε τους Αγίους Αναργύρους!!!
Τα λείψανα αφημένα στο τραπεζάκι του μικρού αρχονταρικιού περίμεναν τους δύο επισκέπτες του μεσημεριού.

Το «έστρωσε» στο Άγιο Όρος...

"Σήμερα στις 3 περίπου το πρωί το χιόνι άσπρισε το Περιβόλι της Παναγίας με τσουχτερό κρύο. Λίγο όμως".
Να σημειωθεί ότι χθες δεν εκτελέσθηκαν τα δρομολόγια προς και από το Άγιο Όρος, ενώ οι προβλέψεις της ΕΜΥ τα καθιστούν αμφίβολα για τις επόμενες ημέρες.

ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Γι’ αυτό και καλούμαστε και είμαστε Χριστιανοί, για να κάνουμε υπακοή στο Χριστό και όχι να τρέχουμε στους εχθρούς. Αν, πάλι, αυτός προβάλη ωρισμένες θεραπείες και σου λέγη, ότι αυτοί υπόσχονται ότι θεραπεύουν και γι’ αυτό τρέχω προς αυτούς, αποκάλυψέ του τις μαγγανείες τους, τα μαγικά τους λόγια, τα φυλακτήρια και τις μαγείες τους. Διότι δεν φαίνονται να θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν στην πραγματικότητα, μη γένοιτο!
Εγώ, όμως, φθάνω και σε μία άλλη υπερβολή και λέγω και αυτό, ότι, κι αν ακόμη θεραπεύουν πραγματικά, καλύτερα είναι να πεθάνω παρά να τρέξω στους εχθρούς του Θεού και έτσι να θεραπευθώ. Διότι ποιο το όφελος της σωματικής θεραπείας, όταν χαθή η ψυχή; Ποιο το κέρδος το να πετύχουμε στην εδώ ζωή κάποια ανακούφισι, τη στιγμή που πρόκειται να παραπεμφθούμε στο αθάνατο πυρ; (…)
Γνώρισμα εκείνου, που αγαπά, είναι να μην εγκαταλείπη εκείνον που αγαπά, κι αν ακόμη αυτοί, που προσπαθούν να τον απομακρύνουν από κοντά του, ανασταίνουν νεκρούς. Και αν αυτά τα έλεγε στους Ιουδαίους, πολύ περισσότερο τα λέει σε μας, που μας ωδήγησε σε μία ανώτερη φιλοσοφία, που μας άνοιξε τη θύρα της αναστάσεως και μας προτρέπει να μην ασχολούμαστε με τα παρόντα, αλλά να έχουμε όλες τις ελπίδες μας στραμμένες προς την μέλλουσα ζωή.

Έρχονται Χριστούγεννα.

Έρχεται μια γέννα διαφορετική από τις άλλες. Μια γέννα μέσα στην σιωπή της νύχτας, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.
Έρχεται η γέννα της Ταπείνωσης, της Απλότητος, της Πραότητος, της Ανεξικακίας, της Αγάπης. Έρχεται αθόρυβα, χωρίς βερμπαλισμούς, χωρίς επίγειες φιέστες. Έρχεται προκαλώντας τον κόσμο να ξυπνήσει από τον εφιάλτη της φθοράς.

Έρχεται για να δώσει ελπίδα στους ανήμπορους, στους ταλαίπωρους, στους αμαρτωλούς.
Έρχεται η γέννα του Ιησού από την Ναζαρέτ στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Έρχεται ο Ιησούς ο οποίος είναι ο Χριστός και με τη γέννα του κάνει Καινά τα πάντα και δια πάντα.
Έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται Εκείνος που γεννήθηκε από άνθρωπο αλλά ως Θεάνθρωπος.
Έρχεται για να μείνει. Να μείνει σ’ έναν κόσμο που θα Τον προδώσει και θα συνεχίσει να το προδίδει μέχρι το τέλος. Κι όμως ο Χριστός δεν φεύγει, δεν μας εγκαταλείπει. Αρκείται στην φάτνη Του, αρκείται στον σταυρό Του. Δεν τον πειράζει, δεν οργίζεται, δεν λέγει «γιατί;».
Αγάπη. Να η απάντηση στην αδιαφορία κόσμου, στην αμαρτία του κτίσματος.
Αγάπη. Γι’αυτό ήρθε, γι’ αυτό μένει, γι’αυτό μας σώζει.
Το μεγαλείο του Θεού μας δεν είναι ότι γεννήθηκε μέσα στο κρύο σε μια άσημη πόλη σε κάποιον στάβλο. Το μεγαλείο του Θεού μας είναι ότι παίρνει απόφαση να έρθει στην γη, να γίνει Άνθρωπος ότι κι αν Του στοιχίσει, για να σώσει τον άνθρωπο, για να θεώσει το κτίσμα Του...
Καλώς να μας έρθουν τα Χριστούγεννα !!!

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ,για να γίνεις δίκαιος

«Μα είμαι αμαρτωλός», λες
«Και δεν τολμώ ν΄ αντικρίσω τον Άγιο».

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.
Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο έχουν διαπράξει αμαρτίες;
Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.
«Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία», θα μου πει κάποιος, «Πως μπορώ να έρθω πάλι»;.
Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο.
Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις.
Αν βάλεις φάρμακο πάνω στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη;
Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά δεν τη χτυπάει και δεύτερη και Πέμπτη και δέκατη φορά;
Κάνε κι εσύ το ίδιο.
Αλλά, θα μου πεις, σ΄ εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς.
Δεν είναι εύλογη ούτε τούτη η πρόφαση.
Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα.
Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας.
Και σ΄ εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του κράτησε μόνο μία.
Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες;
Και γιατί λέω για ολόκληρη μέρα;
Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας.
Έδωσε εκείνη δυο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από το Θεό.
Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στο Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία και θα φέρεις στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών.
Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο σκέψου μήπως μ΄ αυτή σου τη στάση χάσεις τους κόπους πολλών ετών.
Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα
που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής.
Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι και εξ αιτίας του απουσίαζες από το ναό, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά.
Γιατί τα υλικά πράγματα, κι αν ακόμα είναι πολλά και τρέχουν άφθονα από παντού, δεν τα παίρνουμε στην άλλη ζωή, δεν μεταφέρονται μαζί μας στον ουρανό, δεν παρουσιάζονται στο φοβερό εκείνο βήμα του Κυρίου.
Αλλά πολλές φορές, και πριν ακόμα πεθάνουμε, μας εγκαταλείπουν.
Αντίθετα, ο πνευματικός θησαυρός που αποκτούμε στην εκκλησία
είναι κτήμα αναφαίρετο και μας ακολουθεί παντού.
«Ναι, αλλά μπορώ», λέει κάποιος άλλος, «να προσευχηθώ και στο σπίτι μου».
Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε.
Βεβαίως, είναι δυνατό να προσευχηθείς και στο σπίτι σου, είναι αδύνατον όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην εκκλησία όπου υπάρχει το πλήθος των πατέρων και όπου ομόφωνη κραυγή ικεσίας αναπέμπεται στο Θεό.
Δεν σε ακούει τόσο πολύ ο Κύριος όταν Τον παρακαλείς μόνος σου
όσο όταν Τον παρακαλείς ενωμένος με τους αδελφούς σου.
Γιατί στην εκκλησία υπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις απ΄ όσες στο σπίτι.
Υπάρχουν η ομόνοια, η συμφωνία των πιστών, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των ιερέων.
Γι΄ αυτό, άλλωστε, οι ιερείς προϊστανται των ακολουθιών, για να ενισχύονται με τις δυνατότερες ευχές τους οι ασθενέστερες ευχές του λαού κι έτσι όλες μαζί ν΄ ανεβαίνουν στον ουρανό.
Όταν προσευχόμαστε ο καθένας χωριστά, είμαστε ανίσχυροι.
Όταν όμως συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί
και εκλύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευσπλαχνία του Θεού.
Κάποτε ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή.
Έγινε όμως θερμή προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε.
Τι θα μπορούσε, επομένως, να είναι πιο δυνατό από την κοινή προσευχή
Που ωφέλησε κι αυτούς ακόμα τους στύλους της Εκκλησίας;

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

ΩΦΕΛΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ...

Γεροντικό
Ο μακάριος Επιφάνιος έλεγε:
“Είναι απαραίτητο να αποκτούν, όσοι μπορούν, τα χριστιανικά βιβλία.
Και μόνο που τα βλέπουμε τα βιβλία, μας κάνουν πιο διστακτικούς προς
την αμαρτία, αλλά και μας παρακινούν να ανοίγουμε τα μάτια όλο και
περισσότερο προς το θέλημα του Θεού”.

Είπε πάλι:
“Μεγάλη ασφάλεια για την αποφυγή της αμαρτίας είναι η ανάγνωση της
αγίας Γραφής”.
Είπε επίσης:
“Η άγνοια της αγίας Γραφής είναι μεγάλος γκρεμός και βαθύ χάσμα”.
Είπε ακόμη:
“Το να αγνοούν οι άνθρωποι εντελώς τους θείους νόμους είναι μεγάλη
προδοσία της σωτηρίας”.
Είπε ο ίδιος πάλι:
“Ο Θεός στους αμαρτωλούς χαρίζει και το κεφάλαιο, όταν μετανοούν, όπως
στην πόρνη και τον τελώνη, ενώ από τους δικαίους ζητάει και τόκους. Και
αυτό είναι ακριβώς εκείνο που έλεγε ο Κύριος στους Αποστόλους:
Εάν η ευσέβειά σας δεν ξεπεράσει την ευσέβεια των Γραμματέων και των
Φαρισαίων, δεν θα μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών”.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ανήλικοι μουσουλμάνοι εισβάλλουν σε εκκλησία και διακόπτουν την χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Γερμανός μαχαιρώνεται γιατί ευχήθηκε «Καλά Χριστούγεννα» σε μουσουλμάνους

Σύμφωνα με μια αγγλική μετάφραση της είδησης που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στη γερμανόφωνη RP Online, μια ομάδα παιδιών μουσουλμάνων, συμπεριλαμβανομένου ενός εφήβου, διατάραξε μια χριστουγεννιάτικη λειτουργία στην καθολική εκκλησία της "αγίας Μαρίας"  στην πόλη Mönchengladbach-Rheydt. Σύμφωνα με την είδηση, οι μουσουλμάνοι διέκοψαν την λειτουργία φωνάζοντας αντι-χριστιανικές βλαστήμιες. Μια αναζήτηση στο Google, ωστόσο, διαπίστωσε ότι εκτός από διάφορα «συντηρητικά» blogs, η είδηση αγνοήθηκε πλήρως από τα λεγόμενα «mainstream μέσα ενημέρωσης».

Ο πάστορας της εκκλησίας είπε ότι προσευχήθηκε για τα παιδιά και νουθέτησε δύο από αυτά για το πώς να συμπεριφέρονται σε μια εκκλησία, αλλά η αστυνομία κλήθηκε ούτως ή άλλως. Σύμφωνα με την RP Online, τα δύο παιδιά προφυλακίστηκαν και μετά αφέθηκαν ελεύθερα όταν ήρθαν οι γονείς τους.

Αφού μίλησαν με τους γονείς, οι αρχές ήταν σε θέση να προσδιορίσουν την ταυτότητα των άλλων τριών υπόπτων, ένας από τους οποίους είχε περιγραφεί ως ένα 14χρονο αγόρι. Απευθύνθηκαν κατηγορίες για διατάραξη θρησκευτικής λειτουργίας  μόνο κατά του εφήβου, ενώ στα μικρότερα παιδιά δεν απευθύνθηκε καμία κατηγορία.

Τα νέα από αυτό το περιστατικό έρχονται να προστεθούν σε μια άλλη πρόσφατη είδηση ότι ένας Γερμανός μαχαιρώθηκε στην πλάτη επειδή ευχήθηκε σε έναν  μουσουλμάνο άνδρας και σε δύο γυναίκες "Καλά Χριστούγεννα". Σύμφωνα με το Nez Planet, το 34χρονο θύμα δέχτηκε ξαφνικά επίθεση από πίσω και υπέστη περικοπές στο κεφάλι και την πλάτη του. Και οι τρεις μουσουλμάνοι διέφυγαν μετά την επίθεση.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, περίπου 17.500 Γερμανοί βγήκαν στους δρόμους της Δρέσδης για να διαμαρτυρηθούν για την αυξανόμενη ισλαμοποίηση της χώρας. Η ομάδα, «Πατριώτες Ευρωπαίοι κατά της Ισλαμοποίησης της Δύσης», ή Pegida, (δες εδώ) έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες εβδομάδες, και λέει ότι άρχισε διαμαρτυρίες για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ριζοσπαστικού Ισλάμ στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την Huffington Post, οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται κάθε εβδομάδα από τον Οκτώβριο, με την πρόσφατη διαμαρτυρία να είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά της ομάδας, λέγοντας ότι "δεν υπάρχει θέση για τη διάδοση του μίσους και συκοφαντιών ενάντια στους ανθρώπους που έρχονται σε μας από άλλες χώρες."

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ILLUMINATI: Δείτε τι ετοιμάζουν οι ηγέτες του σκότους για το 2015 (ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ)

ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ !!!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!!

Οι Illuminati αποτελούν την πιο ισχυρή και επικίνδυνη μυστική οργάνωση στη διεθνή σκηνή.
Τα μέλη της προέρχονται από τις δεκατρείς πλουσιότερες οικογένειες του πλανήτη, ενώ η οργάνωση απαρτίζεται κυρίως από άνδρες, που ελέγχουν τον κόσμο μέσω υποχείριων.
Οι Illuminati λαμβάνουν τις αποφάσεις για όλη την ανθρωπότητα. Θέτουν κανόνες που οι ηγέτες των εθνών και οι κυβερνήσεις τους οφείλουν να ακολουθούν. Οι κανόνες αυτοί φυσικά και δεν αποκαλύπτονται στους ανθρώπους.
Η δύναμη που κατέχουν προέρχεται από αποκρυφιστικές πρακτικές, όπως οι τελετές μαύρης μαγείας. Για τους Illuminati, το χρήμα σημαίνει δύναμη! Τα χρήματα τους δίνουν τη δύναμη αλλά και την εξουσία.
Είναι ιδιοκτήτες όλων των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ εμπλέκονται στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και στις πιο ισχυρές βιομηχανίες του κόσμου. Μέσω αυτών κατορθώνουν να διεισδύουν τόσο στην πολιτική όσο και στην εκπαίδευση. Ακόμα και το Hollywood ελέγχεται από τους Illuminati, όπως άλλωστε και η βιομηχανία της μόδας και του lifestyle.
Δείτε το αποκαλυπτικό βίντεο:

hellasforce.com

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ Texxe Mars*

Ο στόχος της εβραϊκής μασονικής ελίτ είναι η δημιουργία ενός Ιλλουμινατιστικού δικτατορικού καθεστώτος που θα υποδουλώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα κάτω από την εξουσία ενός Ηγέτη – Μεσσία που θα προέρχεται από την εβραϊκή φυλή και που θα κυβερνά από την Ιερουσαλήμ. Ένα σημαντικό στοιχείο σε αυτό το μεγαλειώδες μασονικό σχέδιο είναι η ανατίναξη και η καταστροφή του ισλαμικού τεμένους του Βράχου του Θόλου στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, που περιφρονείται από Ορθόδοξους Εβραίους λόγιους και κοσμικούς Μασόνους Ιλλουμινάτι.

Από το σωρό των ερειπίων του, οι Τέκτονες σκοπεύουν να χτίσουν έναν Ιουδαϊκό μασονικό ναό, μέσα στον οποίον θα προσκυνήσουν τον «κατ’ ενέργεια του Σατανά» ερχόμενο ‘Μεσσία’ τους και θα αποτίσουν φόρο τιμής στην αιγυπτιακή θεότητα με τη μορφή δικέφαλου αετού, το Μαμμωνά-Ρα, το θεό του χρήματος και της ευημερίας (Δανιήλ 11 :37-39).

Οι Εβραίοι έχουν μια μακραίωνη επιθυμία να αποκτήσουν παγκόσμια δύναμη και να δημιουργήσουν, μία για πάντα, τον από καιρό ετοιμαζόμενο σιωνιστικό τους βασίλειο στην Γη.

Ένα από τα λιγότερο γνωστά γεγονότα σχετικά με τον Τεκτονισμό και τις Τεκτονικές Στοές είναι η εβραϊκή προέλευση και φύση τους. Η θρησκεία του Ιουδαϊσμού, με βάση το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ και την Εβραϊκή Καμπάλα, ένα αλχημικό σύστημα μαγείας, αποτελούν τη βάση για τους 33 τελετουργικούς μασονικούς βαθμούς του Σκωτικού τύπου.

Έτσι, η ‘Jewish Tribune of New York’, στις 28 Οκτωβρίου 1927, αναφέρει: "η Μασονία βασίζεται στον Ιουδαϊσμό. Εξαλείψτε τις διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού από το μασονικό τελετουργικό και τι απομένει.;"

Ο γνωστός ραβίνος Isaac Wise, ήταν εμφατικός όταν διατύπωσε το εξής: "Ο Τεκτονισμός είναι ένα εβραϊκό ίδρυμα, του οποίου η ιστορία, οι βαθμοί, οι επίσημες συναντήσεις, οι κωδικοί πρόσβασης, και οι εξηγήσεις είναι εβραϊκές από την αρχή μέχρι το τέλος".

ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ - Ένα δαιμονικό παιχνίδι, δήθεν έθιμο «για να πάει καλά η χρονιά»!

Στην περιοχή των Ιμαλαΐων δημιουργήθηκε κατά την αρχαιότητα το Λευκό αδελφάτο, όταν εκεί εγκαταστάθηκαν φυλές από τα νησιά του Ειρηνικού ωκεανού, που η ζωή τους ήταν ταυτισμένη με την σατανολατρεία, κατορθώνοντας σταδιακά να μεταδώσουν τις συνήθειές τους σ' όλους τους Ασιατικούς λαούς, κυρίως μέσω των θρησκειών τους.

Στο «άντρο» του Λευκού αδελφάτου, επινοήθηκαν με την επίκληση και τη συνεργεία των δαιμόνων, διάφοροι «τρόποι ζωής», που θα κατηύθυναν την ζωή των ανθρώπων, καθώς και τυχερά παιχνίδια, ένα εκ των οποίων ήταν και η χαρτοπαιξία, που μέσω των εμπόρων μεταδόθηκε γρήγορα και έγινε μέχρι και πάθος για πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρη τη Δύση.
Έκτοτε, η τράπουλα με τα 52 χαρτιά έγινε το «αγαπημένο» παιχνίδι που δήθεν «ψυχαγωγεί» τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα καθαρά δαιμονικό παιχνίδι που έχει καταστρέψει αναρίθμητους ανθρώπους και οικογένειες, έχοντας κλείσει σπίτια, προκαλώντας εξαπατήσεις, φόνους, αυτοκτονίες, ληστείες και άλλα παρόμοια!
Οι «εμπνευστές» του παιχνιδιού έχουν «εφεύρει» διάφορα σύμβολα που απεικονίζονται σε όλα τα τραπουλόχαρτα. Όπως η «κούπα» που παριστάνει τα στήθια και το γεννητικό όργανο της γυναίκας, το «μπαστούνι» που δείχνει τα γεννητικά όργανα του άνδρα, το «σπαθί» σαν μια απομίμηση σταυρού της μαύρης μαγείας, συνδυάζοντας και τα γεννητικά όργανα του άνδρα και της γυναίκας, η «ντάμα» που ο ρόμβος της είναι δύο τρίγωνα που εφάπτονται και με μια μικρή κίνηση σχηματίζουν τον αστέρα-σύμβολο των Εβραίων!
Η χαρτοπαιξία είναι ένα παιχνίδι που προκαθορίζεται αποκλειστικά από τους δαίμονες, οι οποίοι αοράτως παρίστανται γύρω από το τραπέζι, επηρεάζοντας κάθε παίχτη, που χάνει ή κερδίζει αναλόγως με τα σχέδια των δαιμόνων για το ποιον θέλουν να καταστρέψουν ή να ευνοήσουν προσωρινά ώσπου να έρθει η σειρά του, ή έστω για να επηρεάσουν την έκβαση της ζωής του. Από την χαρτοπαιξία έχει πολλά οικονομικά συμφέροντα και οφέλη το ίδιο το κράτος (καζίνα, χαρτοπαιχτικές λέσχες κ.α.), ενώ καθιερώνονται και πλανεμένα έθιμα, όπου διάφοροι άνθρωποι οι οποίοι έχουν άγνοια περί του Θεού, παίζουν χαρτιά παρασέρνοντας και άλλους αφελείς, για να πάει δήθεν καλά το νέο έτος που εισέρχεται!
Επίσης, χρησιμοποιούνται τα τραπουλόχαρτα και από τους ταχυδακτυλουργούς που κάνουν διάφορα κόλπα αφήνοντας έκπληκτους τους παρακολουθούντες, που δεν αντιλαμβάνονται την απάτη, καθώς και τις χαρτορίχτρες που κοροϊδεύουν την «πελατεία» τους, έχοντας συνεργούς τους δαίμονες που βοηθούν για να πραγματοποιηθούν κάποιες από τις προβλέψεις των «μαντισσών» ώστε να πιστεύουν οι άνθρωποι στα χαρτιά και σ' αυτές!
Και να φαντασθεί κανείς ότι πολλοί συνάνθρωποί μας έχασαν τα πάντα από την μανία του τζόγου, φέροντας αμετανόητοι την δαιμονική επιρροή που συνοδεύει την ζωή τους από την χρησιμοποίηση της τράπουλας, δημιουργώντας σωρεία προβλημάτων στην κοινωνία που ζουν, μένοντας τελικά απορημένοι για ότι τους συμβαίνει.

Θαυμαστή και ωφέλιμη διήγηση για την απλότητα της καρδιάς

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας.
Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος.
Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’αυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο.

Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο και θα φθάσει στο παράδεισο. Άκακος όπως ήταν ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σ’ένα μοναστήρι και στον ηγούμενο τον πόθο του. Από τα λόγια του ο ηγούμενος εννόησε την απλότητα και ακεραιότητα του, τον δέχτηκε στο μοναστήρι και αφού τον έκαμε μοναχό τον έβαλε να «φιλοκαλή» την Εκκλησίαν, δηλαδή τον έκαμε νεωκόρο.
Μια μέρα όταν τον επεσκέφτηκε ο Ηγούμενος και τον νουθετούσε τα αναγκαία για τη σωτηρία του, πήρε και αυτός θάρρος και τον ρώτησε ποιός είναι αυτός που είναι κρεμμασμένος πάνω από το εικονοστάσιο και είναι συνέχεια νηστικός και διψασμένος, μη γνωρίζωντας ότι είναι ο Δεσπότης Χριστός.
Αστεϊζόμενος τότε ο Ηγούμενος του είπε πως αυτός ήταν νεωκόρος πρωτύτερα και επειδή αμελούσε το «διακόνημα» του (υπηρεσία) τον ετιμώρησε να κρέμμεται επάνω στο σταυρό.
Ο απλός τότε δεν είπε τίποτε, το βράδυ όμως σαν πήρε το φαγητό του, αφού έκλεισε της Εκκλησίας άρχισε να παρακαλεί τον κρεμασμένο να κατεβή να φάνε μαζί. Έβαζε μάλιστα μάρτυρα τον Θεό πως αν δεν κατέβει ούτε αυτός τρώει. Τότε ο πράος και ταπεινός Κύριος αυτός που κάθεται στις καρδιές των πραέων του απάντησε πως φοβάται να κατέβει μήπως το μάθει ο Ηγούμενος και τον τιμωρήσει. Ο απλός όμως και πάλι επέμενε και τότε του φάνηκε πως κατέβηκε και έτρωγαν και συνομιλούσαν μαζί.
Αυτό συνέβαινε κάθε βράδυ (ω της πολλής σου φιλανθρωπίας Χριστέ) και ενώ οι άλλοι μοναχοί άκουαν ομιλίες στο ναό, όταν έμπαιναν μέσα έβλεπαν μόνο τον απλό που τους βεβαίωνε πως ήταν μόνος. Τότε έβαλαν ένα μοναχό πολύ αγαπητό στο νεωκόρο ο οποίος κατώρθωσε και έμαθε από τον απλό πως κάθε βράδυ κατεβαίνει ο φαινόμενος κατάδικος και συντρώγουν και του υπόσχεται πως γι’αυτο του το δείπνο, θα τον φιλεύση πλουσιοπάροχα στο σπίτι του πατέρα του.
Όταν έμαθε ο ηγούμενός αυτά, κάλεσε τον απλό και αφού τον έπεισε να του πει αυτά που συμβαίνουν , τότε του είπε το επόμενο βράδυ να παρακαλέσει τον φαινόμενο και για τον ηγούμενο και να τον φιλεύση και αυτον στο σπίτι του πατέρα του. Πράγματι ο απλός παρακάλεσε το επόμενο βράδυ για τον ηγούμενο αλλα πήρε απάντηση πως αυτό δεν γίνεται και έτσι να μην τον ενοχλεί γιατί ο ηγούμενος δεν είναι άξιος ούτε για τα ψίχουλα που πέφτουν απ’εκείνο το τραπέζι.
Σαν άκουσε το πρωί ο ηγούμενος την απόφαση λυπήθηκε άμετρα, ελπίζοντας όμως στο έλεος και τη φιλανθρωπία του Θεού με κλάματα παρακαλούσε τον απλό να επιμένει και να βιάζει τον αβίαστο να τον δεχθεί και αυτόν στο ουράνιο τραπέζι. Ο απλός συνέχισε να παρακαλεί το επόμενο βράδυ το Δεσπότη Χριστό αλλά ο Κύριος του είπε να μην επιμένει γιατί δεν γίνεται. Τότε η άπλαστη εκείνη ψυχή αποκρίνεται και του λέγει: «καλώς λέγεις ότι δεν είναι άξιος ο Ηγούμενος δια την άνωθεν τράπεζα αλλά δια το ψωμί όπου μας έθρεφε τόσας ημέρας, όπου αν έλειπεν θα απεθάναμεν από την πείναν, καν δια ταύτην την καλωσύνην του δεν τον δέχεσαι;» Και ο Δεσπότης Χριστός «ας είναι είπε δια την αγάπη σου, και μόνον δια να μη σε λυπήσω, επειδή και τόσην αγάπη και φροντίδα έχεις και μεριμνάς πολύ δια τον πλησίον σου, ειπέ του λοιπόν να διορθωθή καλώς και μετά οκτω ημέρας να έλθητε αμφότεροι εις την ητοιμασμένη χαράν.»
Αφού έμαθε αυτά ο Ηγούμενος χάρηκε, έκαμε την πρέπουσα μετάνοια και αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, αρρώστησε λίγο και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό μετά από οκτώ μέρες. Ο δε απλός εκεί που συνομιλούσε κατά τη συνήθεια με τον αγαπημένο του Δεσπότη πέταξε η μακαρία του ψυχή και μετέβησαν και οι δύο σ’εκείνη την ευτυχισμένη και ατελεύτητη ζωή, την οποία είθε και εμείς «χάριτι Θεού» να απολαύσουμε. Αμήν.

O σταυρός μας και o Σταυρός του Χριστού

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του:
Όποιος θέλει να με ακολουθήσει ας απαρνηθεί τον εαυτό του
ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθεί.

Γιατί είπε, «τον σταυρό του»;
Επειδή είναι σταυρός προσωπικός.
Κάθε άνθρωπος, δηλαδή, έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό ο όποιος, όμως, ονομάζεται συνάμα και Σταυρός του Χριστού.
Για κάθε άνθρωπο «ο σταυρός του» είναι οι θλίψεις και oι οδύνες της επίγειας ζωής
Θλίψεις και οδύνες προσωπικές.
Για κάθε άνθρωπο «ο σταυρός του» είναι η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ασκήσεις της ευσέβειας με τις όποιες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται το πνεύμα.
Είναι κι αυτές προσωπικές, καθώς πρέπει να αναλογούν στις δυνάμεις τού καθενός.
Για κάθε άνθρωπο «ο σταυρός του» είναι οι αμαρτωλές αδυναμίες και τα πάθη, προσωπικά επίσης.
Με ορισμένα απ’ αυτά γεννιέται, ενώ άλλα τα αποκτά στην πορεία της επίγειας ζωής του.
Καρφωμένος στον σταυρό, ομολόγησε μπροστά στον Κύριο πως οι αποφάσεις Του είναι αλάθητες.
Κατηγόρησε τον εαυτό σου, δικαίωσε την κρίση του Θεού, και θα λάβεις την άφεση των αμαρτιών σου.
Καρφωμένος στον σταυρό, γνώρισε τον Χριστό, και θ’ ανοιχθούν για σένα οι πύλες του παραδείσου.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, δόξασε τον Κύριο, αποδιώχνοντας ως άνομο και βλάσφημο κάθε λογισμό παραπόνου και γογγυσμού.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, ευχαρίστησε τον Κύριο γι’ αυτό το ανεκτίμητο δώρο Του για τη δυνατότητα, δηλαδή, που σου δίνει να Τον μιμηθείς με τις οδύ­νες σου.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, να θεολογείς· γιατί ο σταυρός είναι το αληθινό σχολείο, το μοναδικό θησαυ­ροφυλάκιο και ο ύψιστος θρόνος της αυθεντικής θεο­λογίας.
Δίχως σταυρό δεν υπάρχει ζωντανή γνώση του Θεού.
Μη ζητάς την τελειότητα του νόμου της ελευθερίας (δηλ. του Ευαγγελίου) σε ανθρώπινες αρετές.
Γιατί τέλειος άνθρωπος μ’ αυτές τις αρετές δεν υπάρχει…
Η τελειότητά του είναι κρυμμένη στον «Σταυρό του Χριστού».
Σε Σταυρό του Χριστού μεταβάλλεται ο σταυρός του μαθητή του Χριστού όταν αυτός τον σηκώνει με ειλικρινή συναίσθηση της άμαρτωλότητάς του ευχαριστώ­ντας και δοξολογώντας τον Κύριο.
Από την ευχαριστία και τη δοξολογία έρχεται η πνευματική παρηγοριά.
Η ευχαριστία και η δοξολογία γίνονται πλούσιες πηγές ασύλληπτης και άφθαρτης χαράς που κοχλάζει ευεργετικά μέσα στην καρδιά, ξεχύνεται στην ψυχή, απλώνεται στο σώμα
κυριεύει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου. στον αιώνιο τάφο, στη φυλακή του άδη.
Ο Σταυρός του Χριστού ανυψώνει πάνω από τη γη τον σταυρωμένο σ’ αυτόν μαθητή του Χριστού.
Ο μαθητής του Χριστού, καρφωμένος στον σταυρό του και Σταυρό του Χριστού, έχει τις σκέψεις του στραμμένες στα αιώνια και άφθαρτα αγαθά.
Με τον νου και την καρδιά του ζει στον ουρανό και θεωρεί τα μυστήρια του Πνεύματος.
«Όποιος θέλει να με ακολουθήσει», είπε ο Κύριος
«Ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί».
Αμήν.