Γράφει ο Δημήτρης Ελ. Διακομιχάλης
Ο πόλεμος της
Τσιπούρας τις τελευταίες ημέρες στα
Ίμια καθώς και οι πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις του Υπουργού των
Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου
ότι δεν έχει
αλλάξει η πολιτική της χώρας του απέναντι στο ζήτημα των Ιμίων από το
1996 μέχρι σήμερα και ότι τα Ίμια είναι Τουρκικό έδαφος, ως Δήμαρχος της Καλύμνου την περίοδο 1995-2002 και μάλιστα
ως ο άνθρωπος που ύψωσα την Ελληνική σημαία στα Ίμια του Ιανουάριο του 1996 που ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων
και που κράτησα τον βοσκό Αντώνη Βεζυρόπουλο μαζί με τα κατσίκια του
μέχρι το έτος 2002 που είχα την ευθύνη του Δήμου Καλύμνου,
με αναγκάζει να απαντήσω στον Υπουργό των Εξωτερικών της γειτονικής χώρας.
Του
επισημαίνω ότι οι απόψεις αυτές είναι εκτός πραγματικότητας και
έρχονται σε αντίθεση με τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα
του και που αποδεικνύουν ότι η Ελληνική κυριαρχία στα Ίμια και
σε όλα τα άλλα Ελληνικά νησιά που διατείνεται η Άγκυρα ότι τις ανήκουν,
είναι αδιαμφισβήτητη.
"Στοιχεία της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας επιβεβαιώνουν ότι τα Ίμια και όλα τα άλλα νησιά που διατείνεται η Άγκυρα ότι της ανήκουν,
ανατρέπουν αυτούς τους ισχυρισμούς τόσον του Ταγίπ Ερντογαν όσον και του Μεβλούτ Τσαβούσογλου".
Από
τη συνθήκη-συμφωνία της Λωζάνης του 1923, της Ιταλο-Τουρκικής
Συνθήκης-Συμφωνίας του 1932, της Συνθήκης των Παρισίων του 1947 και της
Βιέννης το 1978
καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί της Άγκυρας ότι τα Ίμια ανήκουν στη Τουρκία.
Μετά τον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο 1911-1912, με τη Συνθήκη Ειρήνης του Οκτωβρίου του 1912, η Ιταλία
διατήρησε στη κατοχή της τα Δωδεκάνησα. Η οριστική παραχώρηση τους στην Ιταλία έγινε με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 της οποίας οι σχετικές διατάξεις ορίζουν ότι:
Άρθρο 15: ֞… η Τουρκία
παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων ….
κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ’ αυτών εξαρτωμένων, ως και
της νήσου Καστελλορίζου…֦ και στο
άρθρο12 αναφέρεται ρητά:֞…. εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης
, οι νήσοι οι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής γης παραμένουσι υπό την τουρκική κυριαρχία….֦ Κατ’ ακολουθία, η εκ μέρους της Τουρκίας εκχώρηση προς την Ιταλία της κυριαρχίας εφ’ όλου του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος (
άρθρο 15) και η παραίτηση της από τα κυριαρχικά της δικαιώματα εφ’ όλων
των νήσων των ευρισκομένων σε απόσταση μεγαλύτερη των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή (άρθρο 12), σε
συνδυασμό με την θέση των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,65 μιλίων
από την τουρκική ακτή προσδιορίζουν ένα αδιαμφισβήτητο νομικό πλαίσιο,
το οποίο αποκλείει οποιοδήποτε δικαίωμα της Τουρκίας και επί των δύο
συγκεκριμένων βραχονησίδων.