Θέλουν να επιβάλλουν την ομοφυλοφυλία ως φυσιολογική !!!

Εκβιάζουν εκπαιδευτικούς θέλοντας νά διδάξουν ώς φυσιολογική την ομοφυλοφυλία!

 

Καί όπως ή φλόγα εξ΄ ουρανού  "θείον καί πύρ καί ατμίς καπνού "   απολύμανε τήν γή Σοδόμων καί Γομόρων, έτσι καί ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος θα "απολυμάνει" από τήν αμαρτία τίς σημερινές ανθρώπινες κοινωνίες...

Καί όπως θα διαβάσουμε παρακάτω:

Ένδεκα 11 χρονῶν παιδάκι τώρα καὶ νὰ  σού λέει κάποια "τσιτάτα" πού τούς έμαθαν στό Σχολείο κάποιοι πονηροί πού τούς αρέσουν αυτά με το πρόσχημα τής νέας διδασκαλίας γιά τήν "διαφορετικότητα"...

Μιάς "διδασκαλίας" πού οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...

Καί μετά σού λένε κάποιοι τών Δημοσίων Αρχών ότι "κυνηγάνε τούς παιδεραστές, τήν πορνογραφία, καί τήν παιδοφιλία..." όταν από την άλλη μεριά ανοίγουν διάπλατες πόρτες στό άλλο παρακλάδι όλων αυτών πού είναι η ομοφυλοφιλία!

Από τήν παιδοφιλία ερχόμαστε στήν ομοφυλοφιλία καί η μία δεξαμενή κακίας έρχεται καί συμπληρώνει την άλλη...

 

"....Φαίνεται πὼς οἱ προειδοποιήσεις τοῦ Θεοῦ διά τῶν Αγίων Του δὲν εἶναι ἐπαρκεῖς γιὰ τὰ νεκρωθέντα ἀπὸ τὸν κοσμικὸ θόρυβο αυτιά μας καὶ γιʼ αὐτὸ περισσότερο βέβαιο εἶναι νὰ περιμένουμε Παγκόσμιο Πόλεμο, παρὰ "Πανορθόδοξο" ψευτοΣύνοδο!

 Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται «ημέρᾳ με τήν ἡμέρᾳ», μὲ τὰ προτεινόμενα πρὸς συζήτησιν θέματα τῆς μελλούσης αὐτῆς ψευτοΣυνόδου, τὰ ὁποῖα, ὄχι μόνο δὲν συμβάλλουν στὴν καλλιέργεια τοῦ ἤθους τῶν χριστιανῶν «πρὸς εὐσέβειαν» ἀλλὰ καὶ παροτρύνουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἀρνηθοῦν, ἐκτὸς τῶν Ἁγίων καὶ αὐτὴν τὴν Ἁγία Γραφή!

Ἡ ἁγνότητα πρὶν τὸν γάμο εἶναι ἡ ἀδαμάντινη βάση τῆς ἠθικῆς τοῦ παιδιοῦ μας. Ὅμως οἱ πολυποίκιλοι ἀθεϊστικοὶ κράχτες, κινοῦν γῆ καὶ οὐρανό, γιὰ νὰ ἐξαλείψουν κάθε αἰσθητήριο ἠθικῆς καὶ νὰ ἰσοπεδώσουν τὶς αὐτονόητες ἠθικὲς ἀρχὲς μὲ ἀνώμαλες καταστάσεις.

Διαφορετικὰ δὲν ἐξηγεῖται ἡ ἄκριτη δημιουργία φυλλαδίου καὶ ἱστοσελίδας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας «Όλοι ίσιοι» δηλαδή ( και κανένας στραβός… ) ποὺ ἀπευθύνεται σὲ ἔφηβους καὶ διανεμήθηκε σὲ γυμνάσια καὶ λύκεια τῆς Ἑλλάδας (σύμφωνα μὲ πρόγραμμα τῆς ΕΕ).

Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...

Ἔτσι ὅμως ἀθωράκιστο, ἀνερμάτιστο καὶ προπάντων ἀδιαφώτιστο τὸ παιδί μας, θὰ δέχεται ἕνα μπαρὰζ ἐπιθέσεων ἀπὸ φίλους καὶ συμμαθητὲς σὲ περίπτωση ἄρνησης καὶ διαφοροποιήσεώς του μὲ τὴν ἀπειλὴ πὼς «θὰ ἀνήκει στὴν χειρότερη μειονότητα(!), τοὺς ρατσιστές».
Αὐτὸ κι ἂν δὲν εἶναι ἡχειρότερη προπαγάνδα καὶ πνευματικὴ δικτατορία! ( σσ. χειρότερη του Γκαίμπελς )

 Μάλιστα σὲ Δημοτικὸ Σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε σεμινάριο στοὺς δασκάλους ἀπὸ Σχολικοὺς συμβούλους καὶ καθηγητὲς Παιδαγωγικῶν τμημάτων μὲ θέμα: «Τρανσφοβία καὶ Ὁμοφοβία». Δηλαδὴ νὰ περάσουν στὰ παιδιὰ τὴν φιλοσοφία τῆς διαφορετικότητας-δηλ. τοῦ σοδομισμοῦ- ὡς ἕνα ἄλλο τρόπο «φυσιολογικῆς» ζωῆς!!!

Φοιτήτρια τοῦ Παιδαγωγικοῦ τμήματος Θεσσαλονίκης ἀναφέρει, ὅτι γίνονται σεμινάρια στὸ ἀμφιθέατρο μὲ θέμα-στόχο πῶς θὰ περάσουν oἱ δάσκαλοι τὴν Ὁμοφυλοφιλία ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ !

Νὰ ἔρθουμε τώρα καὶ σὲ ἄλλο συγκεκριμένο γεγονὸς ποὺ τὸ δημοσιεύει τὸ περιοδικὸ «Ἡ Δράση μας», μὲ τίτλο:

Τὸ κατάντημα τῆς Εὐρώπης...

ΨΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΑ ΣΤΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ..

Τριάντα μίλια μακριά από τις Αιγαιές,πόλη της Κιλικίας, ησύχαζαν δύο στυλίτες. Ό ένας απ' αυτούς ήταν ορθόδοξος, ενώ ο άλλος άνηκε στην αίρεση του Σεβήρου. 'Ασκήτευαν σε απόσταση έξι μιλίων ο ένας από τον άλλο.Ο αιρετικός κατηγορούσε την ορθόδοξη 'Εκκλησία και προσπαθούσε με διάφορα επιχειρήματα να παρασύρει στην αίρεσή του και τον ορθόδοξο.Εκείνος τότε, θέλοντας να τον πληροφορήσει για το,ποια είναι ή ορθή πίστη,του μήνυσε να του στείλει μία μερίδα της δικής του κοινωνίας.Ο αιρετικός,νομίζοντας,πώς θα δεχόταν ο ορθόδοξος την πλάνη του,έστειλε με χαρά τη μερίδα.

"Έβαλε τότε ο ορθόδοξος ένα καζάνι να βράζει κι έριξε μέσα τη μερίδα του αιρετικού.Αμέσως αυτή διαλύθηκε στο καυτό νερό του καζανιού.Ύστερα πήρε μία μερίδα από την άγία Κοινωνία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την έριξε κι αυτή ατό ίδιο καζάνι πού κόχλαζε.Την ίδια στιγμή το καζάνι κρύωσε,ενώ ή άγία μερίδα όχι μόνο δεν διαλύθηκε,μα ούτε καν βράχηκε!Κάποιος πάλι μάγος έκανε ψευτοθαύματα με τη βοήθεια του διαβόλου,για να πλανεύει τους χριστιανούς και να τούς παίρνει με το μέρος του.Ανάμεσα στις άλλες θαυματουργίες του έκανε και τούτη: 'Έμπαινε στη φωτιά για πολλή ώρα.'Ύστερα ζητούσε τη βοήθεια του δαίμονα,πού έσβηνε τη φωτιά κι έτσι ο μάγος παρέμενε άβλαβής.'Όταν ο τοπικός επίσκοπος πληροφορήθηκε το περιστατικό,πήρε το άγιο αρτοφόριο με το δεσποτικό Σώμα και πλησίασε στη φωτιά.Αμέσως πρότεινε στο μάγο να δεθεί με αλυσίδα και να πέσει μέσα στη φωτιά,για να δει κι αυτός τη θαυμαστή του διάσωση.Ό μάγος δέχτηκε να τον δέσουν και να τον ρίξουν ατή φωτιά,νομίζοντας,πώς κι εκείνη τη φορά,όπως τόσες άλλες,θα γινόταν το θαύμα.Μόλις όμως βρέθηκε τυλιγμένος στις φλόγες,άρχισε να καίγεται και να φωνάζει δυνατά:Βοήθησέ με δαίμονα,γιατί θα με καταφάει ή φωτιά!Άκουσαν όλοι τότε μία απαίσια φωνή:Πολλές φορές σε βοήθησα.Τώρα. όμως δεν μπορώ,γιατί στέκεται πλάι σου ο ισχυρότερός μου.

Ο ΦΡΑΓΚΟΣ ΗΡΘΕ ΜΕ ΧΑΔΙΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟΛΟΓΑ

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα,όποιος είναι αδιάφορος,όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα,όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη.Αλλιώς τον λένε σωβινιστή,τοπικιστή, μισαλλόδοξο,φανατικό.Όποιος αγαπά την χώρα μας,τα ήθη και έθιμα μας,την παράδοση μας, ην γλώσσα μας,θεωρείται οπισθοδρομικός.Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι,για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση,το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες,τις αναπαύσεις,κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, πό που κρατάμε,ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας.Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία,σήμερα περνά για αρετή,κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη,λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι,που πουλιούνται όλα,σε όποιον θέλει να το αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό,από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας.Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο,μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός.Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους.Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο,έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές,γιατί ήταν σεμνός,φιλότιμος,ντροπαλός, καλοδεκτικός,τώρα έγινε αγνώριστος.Τα όμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα με την μέρα.Και οι λιγοστοί που διατηρούνε ακόμη λίγα σημάδια από την ομορφιά της ελληνικής ψυχής,παρασέρνονται σε αυτή την παραμόρφωση από τους πολλούς,που είναι οι έξυπνοι,οι συγχρονισμένοι,οι μοντέρνοι,αλλά που είναι στ' αληθινά οι αναίσθητοι και οι αποκτηνωμένοι.Οι καλοί ντρέπονται,γιατί είναι καλοί,συμμαζεμένοι και με ανατροφή.Οι άλλοι τους λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικός άνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πια σήμερα στον τόπο μας.Η μόδα είναι να είναι κανείς αντιπαθητικός,κρύος,άνοστος και μάγκας.Μάλιστα όπως όλα φραγκέψανε,φράγκεψε και ο μάγκας.

Ο ΓΕΡΟ ΣΑΒΒΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

Στη Σκήτη της Αγίας Άννης,σε μια από τις παραλιακές Καλύβες πριν από 90 περίπου χρόνια,ασκήτευαν πέντε Μοναχοί, ό Γέροντας Ιερομόναχος και Πνευματικός,ό διάδοχος ιερομόναχος,δύο Μοναχοί και ένας Δόκιμος μοναχός.Ή ζωή τους, άκρα καλογερική,με όλους τους τύπους της Μέρας Παραδόσεως του ασκητικού Μοναχισμού.Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να υποτάσσονται στο θέλημα του Κυρίου και να ζούνε όπως όλοι οί Πατέρες της Σκήτης, σύμφωνα με τα τυπικά και τις Παραδόσεις των αγίων Πατέρων.Ό Δόκιμος έγινε Μοναχός κι έλαβε το όνομα Σάββας, πέρασαν πολλά χρόνια στην υπακοή,πέθανε ό πνευματικός και κατά την ταξί έγινε ό διάδοχος Γέροντας στη Συνοδεία,και με την βοήθεια του Θεού συνέχισαν την πορεία της πνευματικής ζωής.Μια μέρα, ο νεώτερος Μοναχός της συνοδείας αυτής Σάββας,σαν αγαθός και απλός πού ήταν, είχε πολύ προκόψει στην υπακοή και στην πνευματική ζωή,αλλά ό μισόκαλος Διάβολος,φθόνησε την προκοπή αυτή του Μονάχου κι άρχισε να σπέρνει ζιζάνια στο μυαλό του αδελφού.

Στην αρχή έβαλε επιθυμία στην καρδιά του,να πάει στην κορυφή του Άθωνα,για να προσκυνήσει,επειδή άκουγε άλλους μοναχούς να λένε,πήγα στην κορυφή του βουνού κι ήταν ωραία,θα πρέπει να πας και συ,άλλο είναι να σου λέμε εμείς κι άλλο πού θα ιδείς εσύ.Άπ' αυτά πείστηκε ό αδελφός Σάββας ότι πρέπει να πάει κι αυτός να δει, πώς φαίνεται το Όρος από την κορυφή του!Νόμιζε δε,όπως του παρέστησε ό Σατανάς,ότι 'κει πάνω μένει κάποιος σεβάσμιος Γέροντας,πού είναι άγιος και τον προσκυνάνε,γι' αυτό άκουγε πού λέγανε θα πάω κι εγώ να προσκυνήσω το γέρο - Άθωνα.Τους λογισμούς του αυτούς,είπε στο Γέροντα του και τον παρακαλούσε να του δώσει την άδεια,για να εκπληρώσει την αγαθή,όπως νόμιζε,επιθυμία του αυτή.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΦΙΛΕΨΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ

Ένας παντρεμένος άνθρωπος,που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος.Μία νύχτα,αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο,σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν,τον έβαλαν στο στρώμα,κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήσει,αλλά μάταια εκοπίαζαν.Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί,τι έπαθε και,πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός.Εκείνος δεν αποκρινόταν,μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και,μέχρι του θανάτου του,δεν είπε τίποτε σε κανέναν.Όταν πλησίαζε το τέλος, κάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:

«Αγαπητό μου παιδί,αυτή την τελευταία εντολή σου δίνω προστακτικά και σε διατάζω να την τηρής αυστηρά,όσο μπορείς.Να δίνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς και να έχεις πολλή συμπάθεια στους ξένους και οδοιπόρους.Να τους περιποιείσαι στο σπίτι σου με πολλή αγάπη,να τους υπηρετής πρόθυμα και να τους δίνεις άφθονα,όσα χρειάζονται, καθώς είδες να κάνω και εγώ μέχρι τώρα. Διότι η φιλοξενία είναι η πιο ευπρόσδεκτη στον Θεό απ' όλες τις αρετές και όποιος την εκτελεί επιμελώς, για την αγάπη του Θεού, ευρίσκει πολύ μισθό στην ουράνια Βασιλεία Του.Και για να παρακινηθήτε όλοι οι συγγενείς μου σ' αυτή την φιλόθεη πράξη της καλωσύνης και συμπαθείας προς τους ξένους και πτωχούς, την τελευταία αυτή ημέρα μου,θα σας διηγηθώ την φοβερή οπτασία που είδα, όταν με ευρήκατε ωσάν αποθαμμένον προ ετών,κάτω στο πάτωμα του σπιτιού μας.

O βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ΄ για τα έθνη, τους ξένους και τις επιμειξίες

O Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος, γιος του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, ήταν αυτοκράτορας της βυζαντινής αυτοκρατορίας τον δέκατο αιώνα (905-959 μ.Χ.). Ήταν μέλος της Μακεδονικής δυναστείας, μιας δυναστείας με πολύ ικανούς αυτοκράτορες που σταθεροποίησαν και επέκτειναν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δίνοντάς της νέα ώθηση μετά από τρεις αιώνες συρρίκνωσης των συνόρων της μετά τις κατακτήσεις του Ιουστινιανού. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ήταν ο τέταρτος αυτοκράτορας της Μακεδονικής δυναστείας και λόγω του γεγονότος ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της βασιλείας του ως συν-αυτοκράτορας, δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρός στην εκτελεστική εξουσία. Ήταν ωστόσο, ένας πολύ εξειδικευμένος διαχειριστής της και συχνά αναφέρεται ως «o λόγιος αυτοκράτορας», καθώς συνέλεξε και έγγραψε βιβλία, ενίσχυσε τις τέχνες, νοιάστηκε πολύ για την παιδεία του λαού και δη για την ανώτατη, έδινε μάλιστα και επίδομα στους φτωχούς φοιτητές και διέσωσε πολλά έργα του αρχαίου ελληνικού λόγου. Μια από τις μεγαλύτερες κληρονομιές του είναι το βιβλίο του “De Administrando Imperio” («Περί της Διοίκησης της Αυτοκρατορίας»), που γράφτηκε με την πρόθεση να δώσει στον γιο του Ρωμανό έναν οδηγό για το πώς να διοικήσει την αυτοκρατορία, τόσο όσον αφορά το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Μετά από ένα μεγάλο τμήμα που περιγράφει την ιστορία πολλών από τα έθνη γύρω από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ επισημάνει την κακή κατάληξη και την κηλιδωμένη κληρονομιά αυτών των αυτοκρατόρων που παραβίασαν τους κοσμικούς  και τους θρησκευτικούς νόμους και έθιμα στις σχέσεις τους με τους ξένους.

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Ζ΄, υπήρχαν τρία θανάσιμα αμαρτήματα που ένας βυζαντινός αυτοκράτορας μπορούσε να διαπράξει σε σχέση με τους ξένους λαούς.

1. να υπεξαιρέσει τα άμφια και τα κοσμήματα του Πατριάρχη, όπως με το να τα δώσει ως πολεμικές παραχωρήσεις ή να τα χρησιμοποιήσει για λόγους κοσμικούς για να εντυπωσιάσει τους αλλοδαπούς,

2. να δώσει το μυστικό του ελληνικού υγρού πυρός ή να επιτρέψει να κατασκευαστεί σε οποιαδήποτε πόλη που δεν είναι Χριστιανική,

3. να παντρευτεί ή να δώσει τον γιο του ή την κόρη του να παντρευτεί έναν αλλοδαπό, εκτός από τους Φράγκους, ιδιαίτερα ειδωλολάτρες του βορά ή μουσουλμάνους της ανατολής

Σε κάποιο σημείο, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ μιλά για έναν αυτοκράτορα που παραβίασε τους νόμους αυτούς και πώς του ήρθε ένα κακό τέλος και κηλίδωσε την κληρονομιά του. Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι συνδέει το 3 με το 1. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ υποστηρίζει ότι ο Λέων IV παντρεύτηκε μια Χαζάρα, ενώ κοσμικές πηγές λένε ότι ο πατέρας του παντρεύτηκε μια Χαζάρα, καθιστώντας τον Λέοντα Δ΄ μισό-Χαζάρο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η επιρροή των Χαζάρων οδήγησε τον Λέοντα Δ΄  να άρπαξε ένα από τα κοσμήματα του Πατριάρχη από την Αγία Σοφία χωρίς άδεια και να το θέσει στο μέτωπό του σαν στέμμα, και τότε χτυπήθηκε από μια ασθένεια που τον σκότωσε τελικά. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ είναι σαφής: Η μίξη με ξένο οδηγεί σε θρησκευτική αμαρτία. Σημειώνεται ότι σε κάθε περίπτωση η πριγκίπισσα των Χαζάρων ειπώθηκε ότι είχε βαφτιστεί ορθόδοξη, αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ το θεωρούσε αυτό "επαρκή προειδοποίηση για να συγκρατήσει όποιον που είναι διατεθειμένος να μιμηθεί τις κακές πράξεις του."

Για να συνοψίσει την αρχή αυτή, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ γράφει:

«Επειδή κάθε έθνος έχει διαφορετικά έθιμα και αποκλίνοντες νόμους και θεσμούς, οφείλει να εδραιώσει εκείνα τα πράγματα που είναι κατάλληλα για αυτό, και θα πρέπει να γίνονται και να ενεργούνται μέσα στο ίδιο έθνος οι σύνδεσμοι για την συντήρηση της ζωής του. Γιατί ακριβώς όπως κάθε ζώο με την δική του ράτσα ζευγαρώνει, γι’ αυτό είναι σωστό κάθε έθνος να παντρεύεται και να συνοικεί όχι με εκείνους από άλλες φυλές και γλώσσες, αλλά από την ίδια φυλή και γλώσσα. Γιατί εκ τούτου προκύπτει φυσικά η αρμονία της σκέψης (ομοφρονία) και η επικοινωνία μεταξύ τους και η φιλική συναναστροφή και η συμβίωση. Αλλά τα ξένα έθιμα και οι διαφορετικοί νόμοι είναι πιθανό, αντιθέτως, να προκαλέσουν έχθρες και έριδες και μίση και διαφωνίες, οι οποίες τείνουν να μην γεννήσουν φιλία και σύνδεση, αλλά έχθρα και διαίρεση».

«Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον».

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29

ΕΤΡΕΞΕ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ !!!

ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟΝ "ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΑΣ "

 

Επιτέλους τι ρόλο παίζει ο κ. Βαρθολομαίος; Τι δουλειά εχει στις συναγωγές;; Και εσεις  Ιερεις και Χριστιανοι  για ποιό αντιαιρετικό αγώνα ομιλείτε όταν μετα τον "χαρτοπολεμο " εναντιων του οικουμενισμου μνημονευετε ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΡΧΙΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ  Πότε θα εγερθείτε;

Η "Νέα" Εκκλησία είναι εδώ! Αυτός ο άνθρωπος δεν θα δίσταζε να είναι παρών και στα εγκαίνια του ναού του Αντίχριστου!

Στα εγκαίνια Εβραϊκής Συναγωγής στην Ανδριανούπολη ο Βαρθολομαιος !!!

Πηγή: "agioritikovim"

Η ανακοίνωση του Φαναρίου αναφέρει σχετικά: 

Η Α. Θ. Παναγιότης ο Πατριάρχης, κατόπιν απευθυνθείσης Αυτώ προσκλήσεως υπό του Εξοχ. κ. Bülent Arınç, Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως της Τουρκίας, συνοδευόμενος δε υπό του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου κ. Βαρθολομαίου, Αρχιγραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, την πρωΐαν της Πέμπτης, 26ης Μαρτίου, μετέβη εις Αδριανούπολιν (Edirne) και ετίμησε διά της υψηλής παρουσίας Του την τελετήν εγκαινίων της μεγάλης Συναγωγής της πόλεως, παρουσία της Α. Εξοχότητος, άλλων τοπικών αρχόντων και πλήθους εκ της Εβραικής Κοινότητος. 

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕ,ΚΥΡΙΕ ΜΗΝ ΜΕ ΕΛΕΗΣΕΙΣ

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής.Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος,λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.Όμως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία.Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι,όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως,όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».

Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος,αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο,πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του,ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με»,«Κύριε, ελέησόν με»,«Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του,ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι,ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του.Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια,χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις».Η καρδιά του.όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι.Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα κα πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή,με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους,να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος να προσεύχεται και να κλαίει.Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει,οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με».Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή.Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με»,σάστισε και ζαλίστηκε!!!- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.-Φάντασμα, φάντασμα…! φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!...
 353agios.blogspot.com/

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΟΒΛΗΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ

Από τίς πολυτιμότερες εικόνες της Παναγίας είναι και ή των «Χαιρετισμών» ή του «Ακάθιστου» πού βρίσκεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Από τίς πιο παλαιές χρονολογικά,στο δε Αγιον Όρος είναι ή πιο αρχαιότερα.Είναι κατασκευασμένη από κηρομαστίχα και με μύρο περιρρεομένη. Στο πίσω μέρος σε αργυρά πλάκα,είναι τετυπωμένος ό Αυτοκράτορας Αλέξιος ό Γ ό Κομνηνός και ό Όσιος Διονύσιος ό κτήτορας της Μονής και είναι γραμμένο το εξής:«Αυτή ή είκών,ή Θαυματουργός,εστί την οποίαν βάσταξέ Σέργιος ό Πατριάρχης περιερχόμενος τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως έδιωξε τους πολεμίους και την οποίαν ό Αυτοκράτωρ Αλέξιος ιδιοχείρως εδώρησε τω Άγίω Διονυσίω».

Είναι λοιπόν εκείνη την οποίαν ό Σέργιος κατά την ιστορική εκείνη βραδιά του 626 κρατώντας την περιήρχετο μαζί με κλήρο και λαό τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και εμψύχωνε το λαό και τον ολιγάριθμο στρατό πού υπεράσπιζε την Πόλη.Είναι ιστορικά παραδεκτό,ότι υπερφυσική δύναμη κατατρόπωσε τους πολυάριθμους Σκύθες και Αβαρούς.Δεν μπορεί διαφορετικά να εξηγηθεί αφού ό στρατός με τον Ηράκλειο είχε εκστρατεύσει προς την Περσία. Οι πολέμιοι με αρχηγό τον Χαγάνο έφθασαν επιθετικοί και με στρατό και στόλο πολιόρκησαν τα στενά και την ξηρά και απειλούσαν.Ποιος θα σώσει την Πόλη; Ό Χαγάνος παρασπόνδησε σε μια συνθηκολόγηση με την Πόλη για να λύσει την πολιορκία και με αυθάδεια και σαρκασμό ειρωνεύτηκε τους πιστεύοντας στο θεό Βυζαντινούς: «Μη σας γελάει ό θεός σας, εγώ αύριο θα είμαι κύριος της πόλεως σας».'Η απάντηση επηρέασε το ηθικό και έφερε ταραχή, φόβο και απελπισία στις καρδιές των πολιορκημένων.

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ (1 Ἀπριλίου)

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ (1 Ἀπριλίου)

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε τον 6ον αιώνα, την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Στα νεανικά της χρόνια ζούσε μέσα στην ακολασία και παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην ηθική καταστροφή.

Όταν ήταν 12 χρονών ξέφυγε από την προσοχή των γονιών της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου επί 17 χρόνια ζούσε άσωτη ζωή. Μετά, από περιέργεια πήγε, με πολλούς άλλους προσκυνητές, στα Ιεροσόλυμα, για να παρεβρεθεί στην ύψωση του Τίμιου Σταυρού.

Όταν θέλησε να μπει στο ναό της Ανάστασης, τη μέρα που υψωνόταν ο Τίμιος Σταυρός, ένοιωσε 3 έως 4 φορές κάποιαν αόρατη δύναμη μέσα της, που την εμπόδιζε να μπει, ενώ το πλήθος έμπαινε ανεμπόδιστα.

Αφού πληγώθηκε η καρδιά της απ' αυτό, αποφάσισε ν' αλλάξει ζωή και να εξιλεώσει το Θεό με τη μετάνοια. Έτσι βάζοντας σαν εγγυήτριά της την Παναγία, υποσχέθηκε ότι εάν αφήσει να μπει κα να δει τον Σταυρό του Κυρίου, θα ήταν συνετή και φρόνιμη στο μέλλον και δεν θα μόλυνε πια το σώμα της με πονηρές επιθυμίες και ηδονές.

Όταν γύρισε μετά στην εκκλησία, αυτή τη φορά μπόρεσε να μπει χωρίς καμιά δυσκολία. Τότε προσκύνησε το Τίμιο ξύλο και χωρίς να λησμονήσει την υπόσχεση που έδωσε, αναχώρησε την ίδια μέρα από τα Ιεροσόλυμα κι' αφού πέρασε τον Ιορδάνη μπήκε στα ενδότερα μέρη της ερήμου, όπου έζησε επί 47 χρόνια μια ζωή πολύ σκληρή και ασυνήθιστη, χωρίς να δει άνθρωπο, αλλά, έχοντας μοναδικό της θεατή τον Θεό, προσευχόταν μόνη σ' Αυτόν.

Τόσο δε αγωνίστηκε, ώστε πέρασε την ανθρώπινη φύση και απόκτησε ζωή πάνω στη γη αγγελική και υπεράνθρωπη. Τόσο δε υψώθηκε δια μέσου της απάθειας, ώστε περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται. Όταν δε προσευχόταν, σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν μετέωρη στον αέρα.

Περί το τέλος της ζωής της έτυχε να συναντήσει κάποιον ερημίτη, που λεγόταν Ζωσιμάς, που αφού του διηγήθηκε όλη της τη ζωή, τον παρακάλεσε να της φέρει τα άχραντα Μυστήρια για να κοινωνήσει. Εκείνος το έκανε την επομένη χρονιά, την Μεγάλη Πέμπτη.

Αλλά τον άλλο χρόνο, ξαναγυρνώντας ο Ζωσιμάς την βρήκε νεκρή, ξαπλωμένη στη γη και κοντά της ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, Θάψον ώδε το σώμα της Αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ' ην εκοινώνησα των αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μια από τις πιο εξαίρετες γυναικείες ασκητικές μορφές είναι και της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Κάθε χριστιανός που θα διαβάσει τη ζωή της θα αντλήσει πολύ ωφέλιμα διδάγματα.

Επί 17 χρόνια ζούσε άσωτα μέσα στην ακολασία και την αμαρτία. Από μικρή παρασύρθηκε από το κακό της αμαρτίας και παρέσυρε κι' άλλους σ΄ αυτή.

Στα Ιεροσόλυμα με Θεϊκήν επέμβαση αλλάζει σκέψεις και παίρνει νέες αποφάσεις που τις εκτελεί. Αποβάλλει τον παλαιόν άνθρωπο και φορά τον καινούργιο. Η αμαρτία της δημιούργησε πολλά ψυχικά τραύματα κι' έτσι έφυγε στην έρημο για να κλείσει και να αποβάλλει τις κακίες των πράξεων και να εξαφανίσει το ρύπο που της προκάλεσε η ακολασία. Μετανόησε, έκλαψε, πόνεσε, νήστεψε και προσευχήθηκε. Μεγάλοι οι αγώνες της κα σκληρή η πάλη εναντίον των παθών της. Πολλές οι δυσκολίες, οι ταλαιπωρίες της μέσα στην έρημα, μα τις αντιμετώπισε όλες με ηρωισμό. Τους πολλούς πειρασμούς τους εξουδετέρωσε με αυτοθυσία. Και ο Κύριος άκουσε τους στεναγμούς και τα δάκρυά της, και δέχτηκε τη μετάνοιά της κι έγινε η οσία Μαρία που πρεσβεύει για τη δική μας σωτηρία.

Κι' εσύ, χριστιανέ μου, πρέπει να γνωρίζεις ότι το φάρμακο της αμαρτίας είναι η μετάνοια, που είναι και το ποιο φοβερό όπλο εναντίον του διαβόλου, που στη ταραγμένη εποχή μας στήνει τις παγίδες του και φωλιάζει παντού. Όταν λοιπόν αμαρτήσεις, όπως λέει ο Δαβίδ, «λέγε τας αμαρτίας σου πρώτος διά να δικαιωθής». Και να είσαι βέβαιος ότι με το φάρμακο της μετάνοιας θα χυθεί άφθονα στη ψυχή σου η φιλανθρωπία του Θεού.

ΟΒΙΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ

Ο ΑΒΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ

H ΑΡΓΗ, ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΗ, ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ - ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η μετάβαση σε μια αχρήματη κοινωνία δεν είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί σε μια νύχτα. Τουναντίον, πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς και πολύ συστηματικό τρόπο μέσα από ανεπαίσθητα αλλά ανησυχητικά αυξανόμενα βήματα. Σε όλο τον κόσμο, οι κυβερνήσεις έχουν ήδη πάρει περιοριστικά μέτρα στη χρήση των μετρητών για (υποτίθεται) λόγους ασφαλείας. Ως πολίτες, μας λένε ότι αυτό γίνεται για να αποτραπεί η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία, το εμπόριο ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος και η φοροδιαφυγή. Η αλήθεια όμως που διαφεύγει του εστιακού φακού του κοινού είναι πως οι εναλλακτικοί τρόποι πληρωμών είναι πολύ ευκολότερο να στοχοποιηθούν από τις κυβερνήσεις, εξ ου και η επιθυμία τους να προτιμάμε αυτές παρά τα μετρητά.

Μεταβαίνουμε ταχέως στο σημείο όπου η χρήση των μετρητών θεωρείται “ύποπτη δραστηριότητα” στην κυριολεξία. Σχεδόν σε όλο τον κόσμο, αν πληρώσεις το λογαριασμό σε ξενοδοχείο με μετρητά ή αν πληρώσεις σε κατάστημα λογαριασμό αρκετών εκατοντάδων ευρώ με μετρητά, είναι πολύ πιθανό να προκαλέσεις γέλια ή να θεωρηθείς γραφικός ή απομεινάρι προϊστορικής εποχής!

Το απτό γεγονός όμως είναι ότι, όλοι αρχίζουμε να εκπαιδευόμαστε στην ιδέα ότι η χρήση μεγάλων ποσών μετρητών είναι όντως ασυνήθιστη. Λογικό είναι ότι το επόμενο βήμα θα είναι η νόμιμη και επίσημη απαγόρευση μεγάλων ποσών μετρητών στις δοσοληψίες, όπως πράττει ήδη η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης.

Από το Σεπτέμβριο του 2015 λοιπόν, στη Γαλλία θα απαγορεύεται να προβαίνει κάποιος σε δοσοληψίες με μετρητά για ποσά άνω των 1.000 ευρώ!

Σύμφωνα με έγκυρους χρηματοοικονομικούς αναλυτές, ειδικούς και άρθρα σε ανάλογα sites, στους Γάλλους πολίτες θα απαγορεύεται να πληρώνουν με μετρητά άνω των 1.000 ευρώ, από το σημερινό όριο των 3.000 ευρώ που ισχύει σήμερα.

Λόγω όμως της ιδιαίτατης κατάστασης της Γαλλικής οικονομίας, το όριο πληρωμών για ξένους τουρίστες θα παραμείνει υψηλό, δηλαδή στα 10.000 ευρώ (από τα 15.000 ευρώ που ισχύουν σήμερα).

Μνημόνευση των αμαρτημάτων και μνημόνευση των κατορθωμάτων

Με πολλούς τρόπους
Έχει αποδειχθεί ότι η μεν μνημόνευση των αμαρτημάτων

Μας παρέχει μεγάλο κέρδος
Ενώ η μνημόνευση των κατορθωμάτων μεγάλη ζημιά.
Το αντίθετο πάλι, ότι μας αναμένει τιμωρία
Από τη λήθη των αμαρτημάτων
Ωφέλεια δε όταν λησμονούμε τα κατορθώματά μας.
Θέλεις να μάθεις και από αλλού
Ότι το να μνημονεύουμε τα αμαρτήματά μας
Είναι πολύ μεγάλο κατόρθωμα;
Άκουσε τον Ιώβ.
Διότι όπως καυχιόταν για τα άλλα έτσι ακριβώς
Και για την εξομολόγηση των αμαρτημάτων του λέγοντας τα εξής
«Και αν αμαρτάνω εκουσίως αποφεύγω το μεγάλο πλήθος, για να μη διακηρύξει τις αμαρτίες μου».
Αυτό δε που λέει σημαίνει το εξής
Ουδέποτε το πλήθος των ανθρώπων με έκανε να νιώσω ντροπή.
Διότι ποια ωφέλεια προκύπτει από το να μη γνωρίζουν οι άνθρωποι τις αμαρτίες μου
Αφού όλες τις γνωρίζει ο Θεός;
Ποια δε θα είναι η ζημιά μου από το να γνωρίζουν αυτοί τα αμαρτήματα
Όταν ο Θεός θέλει να μη με καταδικάσει;
Και αν όλοι με καταδικάζουν, δεν με ενδιαφέρει καθόλου η απόφαση τους
Εφ’ όσον ο δικαστής με αθωώνει
Και αν πάλι όλοι με επαινούν και με θαυμάζουν, ενώ εκείνος με καταδικάζει
Καμιά πάλι ωφέλεια δεν έχω από την κρίση τους.
Διότι παντού σ’ εκείνον πρέπει να βλέπουμε και αυτό να κάνουμε για τα αμαρτήματά μας
Αυτό δηλαδή που κάνουμε όταν ξοδεύουμε χρήματα.
Μόλις σηκωθούμε από το κρεβάτι, πριν πάμε στην αγορά, ή πριν να διαχειρισθούμε κάτι
Από τα ιδιωτικά ή δημόσια πράγματα
Αφού καλέσουμε τον υπηρέτη ζητούμε λογαριασμό για τα έξοδα
Για να δούμε τι μεν κακώς τι δε καλώς έχει ξοδευτεί και πόσον υπόλοιπο έχει μείνει
Και αν δούμε ότι είναι λίγο το υπόλοιπο
Με κάθε τρόπο βρίσκουμε πηγές εσόδων
Για να μη καταστραφούμε από την πείνα χωρίς να το αντιληφθούμε.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

2017 Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ...... ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ !!!

NBC NEWS: All Americans Will Receive A Microchip Implant In 2017

Τι συμβολίζει το θυμιατό & το θυμίαμα σύμφωνα με τους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας

1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή, που ανεβαίνει προς τον θρόνον του Θεού. «Κατενθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου…». Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω. Eπίσης συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η προσευχή μας δεκτή . Γράφει ο Ι. Χρυσόστομος: «ώσπερ το θυμίαμα και καθ’ εαυτό […]

1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή,
που ανεβαίνει προς τον θρόνον του Θεού. «Κατενθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου…». Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω.
Eπίσης συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η προσευχή μας δεκτή . Γράφει ο Ι. Χρυσόστομος: «ώσπερ το θυμίαμα και καθ’ εαυτό καλόν και ευώδες, τότε δε μάλιστα επιδείκνυται την ευωδίαν, όταν ομιλήση τω πυρί. Ούτω δε και η ευχή καλή μεν καθ’ εαυτήν, καλλίων δε και ευωδεστέρα γίνεται, όταν μετά και ζεούσης ψυχής αναφέρηται, όταν θυμιατήριον η ψυχή γένηται και πυρ ανάπτη σφοδρόν». Γι’ αυτό και πρέπει να διδάσκουμε το λαό ότι, όταν προσεύχεται, καλόν είναι να καίει θυμίαμα στο σπίτι.
2. Συμβολίζει τις γλώσσες πυρός της Άγιας Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος εξαπέστειλε στους Μαθητές Του το Πανάγιόν Του Πνεύμα «εν είδει πυρίνων γλωσσών». Στην ευχή που λέγει ο ιερεύς, όταν ευλογεί το θυμίαμα στην Πρόθεση, αναφέρει «Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν Χριστέ ο Θεός εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος». Με το θυμίαμα ζητούμε από τον Κύριο να μας στείλει την αγιοπνευματικήν Του χάρι. Γι’ αυτό και οι πιστοί, όταν τους θυμιάζει ο Ιερεύς, κλίνουν ελαφρώς την κεφαλή σε δείγμα αποδοχής της χάριτος αυτής. Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης ερμηνεύει ως εξής την σημασίαν του θυμιάματος:
«Δηλοί την απ’ ουρανού χάριν και δωρεάν εκχυθείσαν τω κόσμον διά Ιησού Χριστού και ευωδίαν του Πνεύματος και πάλιν εις τον ουρανόν δι’ αυτου αναχθείσαν».
3. Το ευώδες θυμίαμα συμβολίζει εξ άλλου και τον αίνον, που απευθύνεται προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος σημαίνει τη λατρεία και τον εξιλασμό. Το δε ευχάριστο συναίσθημα, που δημιουργείται από το άρωμα του θυμιάματος σε όλο το χώρο του Ι. Ναού, σημαίνει την πλήρωση της καρδιάς μας από τη θεία ευαρέστηση, που είναι ο καρπός της αγάπης μας προς τον Θεό. Στην περίπτωση αυτή κάθε πιστός μετατρέπεται σε «ευωδίαν Χριστού».
4. Το θυμιατήριον, που καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλίαν της Θεοτόκου, η οποία δέχθηκε στα σπλάγχνα της σωματικώς την Θεότητα, που είναι «πυρ κατανάλισκαν», χωρίς να υποστή φθοράν ή αλλοίωση. Κατά τον Άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κων/λεως «Ο θυμιατήρ υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, το πυρ την θεότητα και ο ευώδης καπνός μηνύει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος προπορευομένην».
Με απλά λόγια και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει αυτόν τον συμβολισμόν, λέγοντας: «Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκο. Όπως τα κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται, έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε».
Γ.ΠΑΜΠΑΛΟΥ,Greekpress.gr