Περί σωτηρίας τρόπων!

Ἐρώτησις : Πόσοι τρόποι σωτηρίας ὑπάρχουν καὶ συγχωρήσεις ἁμαρτιῶν ἀπὸ τὸν Θεό, ἐξομολογούμενες σ’ αυτόν;

Ἀπόκρισις:

Τρεῖς τρόποι ὑπάρχουν. Ὁ πρῶτος τὸ νὰ μὴ ἁμαρτήσει ποτὲ πιά. Ὁ δεύτερος νὰ μετανοήσει ἐπάξια. Ὑπάρχει καὶ τρίτος τρόπος σωτηρίας γι’ αὐτοὺς ποὺ ἁμάρτησαν, μὲ δοκιμασίες καὶ θλίψεις καὶ ὑπομονή, σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει εἰπωθεῖ· «Μὲ φίμωτρο σιδερένιο καὶ χαλινάρι σφίξε τὰ σαγόνια αὐτῶν ποὺ δὲν σὲ πλησιάζουν», πρᾶγμα ποὺ ἔπαθε ὁ Ναβουχοδονόσορ.

Γιατὶ ὑπάρχουν περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ Θεὸς αὐτὸν ποὺ ἁμαρτάνει καὶ δὲν μετανοεῖ, τὸν βάζει σὲ δοκιμασία, καὶ μὲ τὶς δοκιμασίες ἔρχεται σὲ ταπείνωση, καὶ μὲ τὴν ταπείνωση σώζεται χωρὶς ἄσκηση, ὅπως ὁ τελώνης καὶ ὁ ληστής.

[Φιλοκαλία. Ἀγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου

Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ Τόμος 13Γ σελ. 151-153]

 

Λόγος εις την Πεντηκοστήν ...(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκ
ονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες». Αλλά και το όνομα που έδωσε σ’ αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής. «Και φάνηκαν σ’ αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μια κι’ εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν».

Αλλά για ποιό λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών;

Αφ’ ενός για να επιδείξει τη συμφυϊα του, τη σχέση του με το Λόγο του Θεού, γιατί τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από τη γλώσσα προς το λόγο. Συγχρόνως δε και για τη χάρη της διδασκαλίας, γιατί ο κατά Χριστό διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα.

Γιατί δε φανερώθηκε το άγιο Πνεύμα με πύρινες γλώσσες;

Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς το Πατέρα και τον Υιό (γιατί πυρ είναι ο Θεός μας), αλλά και για τη διπλή ενέργεια του κηρύγματος των Αποστόλων. Γιατί μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί. Όπως το πυρ έχει διπλή ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της διδασκαλίας, αυτούς που υπακούουν φωτίζει και αυτούς που απειθούν παραδίδει τελικά σε πυρ και κόλαση. Είπε δε γλώσσες, όχι πυρός, αλλά σαν πυρός, για να μη νομίσει κανείς ότι το πυρ εκείνο είναι αισθητό και υλικό, αλλά να αντιληφθούμε την επιφάνεια του Πνεύματος σαν με παράδειγμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. Δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Άγιος Αλφαίος ο Απόστολος 26 Μαΐου

Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.

Θεού Λόγου το θείον Aλφαίον στόμα,
Tάφος καλύπτει πικρόν εγχανών στόμα.
Βιογραφία
Δεν υπάρχουν σαφή βιογραφικά του στοιχεία, γι' αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιος Αλφαίος είναι. Κατ' άλλους (μεταξύ των οποίων και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης) πρόκειται για τον Ιάκωβο τον Αλφαίο, έναν από τους Δώδεκα Αποστόλους και αδελφό του Ευαγγελιστή Ματθαίου (βλέπε 16 Νοεμβρίου), και κατ' άλλους, το οποίο είναι και πιθανότερο, για τον Αλφαίο ή τον Κλεόπα, σύζυγο της Μαρίας, συγγενούς της Θεοτόκου, ο οποίος έζησε, με τη σύζυγο και τα τέκνα του, εργαζόμενος υπέρ της διαδόσεως του Ευαγγελίου

Άγιος Κάρπος ο Απόστολος από τους Εβδομήκοντα 26 Μαΐου

Ο Απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ο δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτι
σε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του.
Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, που τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρίου: «ἐν τῷ κοσμῷ θλίψιν ἔξετε» (Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ' 33.). Δηλαδή, εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. Ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με δοκιμασίες, που με συνεχή αγώνα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του.
Ο Άγιος Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε Κάρπε, πρέβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ!!!

Αύριο είναι Σάββατο, ημέρα των νεκρών. Aλλά το αυριανό Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο. Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς;

Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει ο πιστός Xριστιανός, όταν περάσουν τρεις μέρες από το θάνατο, να τελεί μνημόσυνο, τα τριήμερα· όταν περάσουν εννέα ημέρες, τα εννιάμερα· όταν περάσουν σαράντα ημέρες, τα σαράντα κ.λπ.. Έχουν σημασία αυτά. δεν είναι τώρα η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί κάνουμε τότε μνημόσυνο, ή στο χρόνο, ή στα τρία χρόνια κ.λπ.. Tώρα δυστυχώς πάνε κι αυτά, λησμονήθηκαν. Tώρα λησμονούν και τους νεκρούς! Αν πάτε στην Iαπωνία, θα δείτε ότι τιμούν πολύ τους νεκρούς.

Γ' ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 25 Μαΐου Πάτριο Ὀρθόδοξο Ἑορτολόγιο

Η Τιμία Κεφαλή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, "φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός" (όπως λέει και το Απολυτίκιο της ημέρας).
Και ενώ στην αρχή βρισκόταν τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση της Τιμίας Κεφαλής του έγινε κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο.

Από εκεί η Τιμία Κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή του Στουδίου, όπου και έγινε μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού λαού της Βασιλεύουσας.
Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)
Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα, εγκεκρυμμένον τή γή, Χριστός απεκάλυψε, τήν Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα καί Πρόδρομε, πάντες ούν συνελθόντες, εν τή ταύτη εύρέσει, άσμασι θεηγόροις, τόν Σωτήρα υμνούμεν, τόν σώζοντα ημάς εκ φθοράς ταίς ικεσίαις σου.

 

Άγιος Μελέτιος Ο Στρατηλάτης και οι συν αυτώ Μάρτυρες 24 Μαϊου

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηλιογάβαλου (218 - 222 μ.Χ.). Ο Άγιος Μελέτιος, ο αρχηγός ας πούμε της μαρτυρικής αυτής σειράς, υπηρετούσε στρατιώτης μαζί με δύο άλλους Αγίους τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Καταγγέλθηκαν ότι πίστευαν στο Χριστό και διατάχτηκαν να τον αρνηθούν. Επειδή όμως δεν το έπραξαν, υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. Τελικά τον μεν Μελέτιο απαγχόνισαν, τους δε Στέφανο και Ιωάννη αποκεφάλισαν. Αλλά ο Σεραπίων ο ειδωλολάτρης, όταν είδε τον Άγιο Μελέτιο με την προσευχή του να συντρίβει τα είδωλα του ναού, πίστεψε. Επίσης ο Καλλίνικος ο μάγος, όταν είδε και αυτός ότι ο Μελέτιος δεν έπαθε τίποτα από το θανατηφόρο δηλητήριο πού του είχαν ποτίσει, πίστεψε και αυτός. Και οι δύο αφού ομολόγησαν σταθερά το Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όμως, στη θέα του μαρτυρίου τους, πίστεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό, δώδεκα κόμιτες και Τριβούνοι, τρεις γυναίκες, η Μαρκιανή, η Παλλαδία και η Σωσάννη, δύο νήπια, ο Κυριάκος και ο Χριστιανός, και ακολούθησε ένα πλήθος μαρτύρων πού ο αριθμός τους φτάνει έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ Μάρτυρες (11.208)!

 

Γέροντας Μεθόδιος ..νέα ταυτότητα και Π.Α.ποιά είναι η άποψη των Αγίων Πατέρων κ.α. 28 /5/2025 ν.ημ.

 Μία μικρή συνέντευξη που είχαμε την τιμή να παραχωρήσει στον σύλλογο μας¨Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο Καβάλας" ο ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος σχετικά με την νέα ταυτότητα και τον Π.Α. στις 15/5/2025 κατά το Ορθόδοξο εορτολόγιο παραμονή της μεγάλης εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αφιερωμένο σε όλους τους κακεντρεχείς οι οποίοι διαδίδουν ότι η Ι.Μ.Εσφιγμένου και ο γέροντας Μεθόδιος σταμάτησε τον αγώνα ενάντια στα συστήματα του αντιχρίστου.

 

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς 23 Μαΐου

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813-820 μ.Χ.). Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχη Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα.
Συνδέθηκε μὲ στενότατη φιλία μὲ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο (τιμάται 8 Μαρτίου), ποὺ ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καὶ μορφωμένος, μὲ τὸν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στὴ μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ταράσιο στὸν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοὶ. Γιὰ τὴν μεγάλη τους ἀρετὴ καὶ τὴν βαθύτατη θεολογικὴ κατάρτιση πείσθηκαν καὶ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο κατ’ ἀρχὰς μὲν ἱερεῖς, στὴ συνέχεια δὲ ὁ μὲν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δὲ Μιχαὴλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.
Καὶ στὴ νέα αὐτὴ θέση του διέλαμψε γιὰ τὸν ἔνθεο ζῆλο τους, διδάσκοντας ὑπερασπιζόμενος τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλὰ ὁ ἱερὸς ζῆλος τοῦ Μιχαὴλ πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία καταφάνηκε, ὅταν ἐνέσκηψε ὁ πόλεμος κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἐπὶ αὐτοκράτορα Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου. Μὲ ἀνυπέρβλητο θάρρος καὶ παρρησία δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξει δημόσια αὐτὸν γιὰ τὸν ἄθεο καὶ ἀσεβὲς διάταγμά του καὶ νὰ ἀναθεματίσει ἐκείνους ποὺ δὲν προσκυνοῦσαν τὶς ἅγιες εἰκόνες.
Ὅταν ἀποφασίσθηκε νὰ ζητηθεῖ ἡ γνώμη καὶ ἡ βοήθεια τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης, ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ κρίθηκε ὡς ὁ καταλληλότερος καὶ ἐστάλη πρὸς τοῦτο στὴ Ρώμη. Ὁ Πάπας Λέων Γ’ (795-816 μ.Χ.) κατεδίκασε τὴν εἰκονομαχία καὶ ἐνθάρρυνε τὸν Πατριάρχη στὸν ἀγώνα του, ἀφοῦ γνωστοποίησε τὶς ἀποφάσεις του καὶ δι’ ἐπιστολῆς, τὴν ὁποία παρέδωσε στὸν Ἅγιο Μιχαὴλ.

Πατερικό Ανθολόγιο

Ο νους που απόκτησε πνευματική αγάπη, δε διανοείται για τον πλησίον του εκείνα που δεν αρμόζουν στην αγάπη.

Κρύβει την υποκρισία κάτω από πλαστή αγάπη εκείνος που επαινεί με το στόμα του, αλλά εξουθενώνει με την καρδιά του.

Εκείνος που απόκτησε την αγάπη, υπομένει ατάραχα τα λυπηρά και οδυνηρά, που του προξενούν οι εχθροί του.

Μόνο η αγάπη ενώνει τα κτιστά όντα με το Θεό και μεταξύ τους σε ομόνοια.

Αγάπη αληθινή έχει εκείνος που δεν ανέχεται να ακούει υπονοούμενα, ούτε φανερές κατηγορίες κατά του πλησίον.

Είναι άξιος τιμής εμπρός στο Θεό και τους ανθρώπους εκείνος που δεν κάνει τίποτε που να καταργεί την αγάπη.

Ιδίωμα της ανυπόκριτης αγάπης είναι ο αληθινός λόγος από αγαθή συνείδηση.

Κρύβει φθόνο κάτω από πλαστή φιλία, εκείνος που μεταφέρει στον αδελφό τις κατηγορίες κάποιου άλλου εναντίον του.

Όπως οι σαρκικές αρετές επισύρουν τη δόξα των ανθρώπων, έτσι και οι πνευματικές επισύρουν τη δόξα του Θεού.

Η αγάπη και η εγκράτεια καθαρίζουν την ψυχή, ενώ η καθαρή προσευχή λαμπρύνει το νου.

Εκείνος είναι δυνατός άνθρωπος, ο οποίος αποδιώχνει την κακία, με την πράξη και με τη γνώση.

Αν θέλεις να νικήσεις τους εμπαθείς λογισμούς, απόκτησε εγκράτεια και αγάπη προς τον πλησίον.

Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος

 

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται (Μτθ. 5,9).

Πρώτοι ανάμεσά τους είναι εκείνοι που ειρηνεύουν με τον εαυτό τους εναντίον των παθών και προσπαθούν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο μία καλή ειρήνη με τους γείτονές τους.

Δεύτεροι είναι εκείνοι που προσπαθούν πάντα και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να συμφιλιώσουν αυτούς που φιλονικούν και βρίσκονται σε διάσταση.

Αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται... Αυτούς ο Θεός θα τους ονομάσει γιους Του. Δηλαδή θα τιμηθούν με την υψηλότερη τιμή ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για ένα θνητό από το να ονομαστεί υιός του αθάνατου Θεού, να γίνει ο ίδιος αθάνατος και ευλογημένος και να κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών ως κληρονόμος του Θεού και συγκληρονόμος του Χριστού.

Ο μακαρισμός των ειρηνοποιών είναι απερίγραπτα μεγάλος. Οι ειρηνοποιοί επιβάλλουν στους ανθρώπους το μέγιστο αγαθό της ειρήνης και στεριώνουν γι' αυτούς τόσο την πρόσκαιρη ευημερία όσο και την αιώνια μακαριότητα.

Ας είμαστε ειρηνικοί.

Ας αγαπάμε την ειρήνη, αδελφοί.

Ας μην αδιαφορούμε και ας μη χάνουμε ευκαιρίες για να συμφιλιώσουμε εκείνους που εχθρεύονται ο ένας τον άλλον.

Ας συντρίβουμαι πρόθυμα τις παγίδες του πνεύματος της έχθρας, που θέλει να τις σπέρνει παντού. Γι' αυτή σου την υπηρεσία θα 'χεις μεγάλη χάρη και ειρήνη από τον Πατέρα μας το Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

 

Ολη η αληθεια για τα ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας.

 Επειδή ξεκίνησε από μέλη τής κυβέρνησης ή "διαφήμιση" τού προσωπικού αριθμού καί τών παρελκομένων του καί επειδή θ' ακολουθήσουν φοβέρες/νουθεσίες, όπως καί επίκληση τής ευρωπαϊκής νομοθεσίας, διαβάστε τήν πργρ.15 του άρθρου 5α του Κανονισμού 1183 του 2024.

 "Τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει, άμεσα ή έμμεσα, να περιορίζουν την πρόσβαση σε δημόσιες ή ιδιωτικές υπηρεσίες για φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επιλέγουν να μην χρησιμοποιούν ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας και θα πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις."

 

 

 

Ολόκληρος ο κανονισμός εδώ:

https://eur-lex.europa.eu/eli/reg/2024/1183/oj?locale=el

Η πιο σατανική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης είναι τα ghostbots. Ψηφιακός Πνευματισμός,προγονολατρεία!

 σχολιο ιστολογιου Αγιος Ιωαννης ο Θεολογος:σε παλαιοτερο αρθρο μας τονισαμε οτι η τεχνητη νοημοσυνη μονο ¨τεχνητη¨ δεν ειναι ...μαλλον σατανικη θα λεγαμε .

Η πιο σατανική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης είναι τα ghostbots.Πρόκειται για τη δημιουργία ψηφιακών άβαταρ-ενσαρκώσεις ανθρώπων που έχουν πεθάνει, ώστε να μπορούν οι ζωντανοί να συνεχίσουν να έρχονται σε επαφή μαζί τους. Είναι ψηφιακός πνευματισμός ,επίκληση πνευμάτων ό,τι έκαναν στο προθρησκευτικό στάδιο στην Αφρική με λατρεία προγόνων.

Tα ghostbots είναι μια σχετικά νέα και αμφιλεγόμενη τεχνολογική εξέλιξη, που συνδυάζει την τεχνητή νοημοσύνη με τη διαχείριση της μνήμης και του πένθους. Πρόκειται για ψηφιακά avatars ανθρώπων που έχουν πεθάνει, τα οποία δημιουργούνται με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης.

Σήμερα, εταιρείες όπως η “HereAfter AI” και το “Replika” προσφέρουν υπηρεσίες που επιτρέπουν σε όσους το επιθυμούν να “επικοινωνούν” με τους αγαπημένους τους ακόμη και μετά τον θάνατό τους, δημιουργώντας ψηφιακές εκδοχές τους. Αυτά τα ghostbots, όπως αποκαλούνται, χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη για να δημιουργήσουν μία ψηφιακή εκδοχή του θανόντα, με την οποία οι χρήστες μπορούν να αλληλεπιδρούν, να μιλούν, και να ξαναζήσουν συναισθηματικές στιγμές.

Νεκροφιλία,θανατοπληξία,πνευματισμός,προγονολατρεία..Τεχνολογικός μεσαίωνας, γκλαμουροκαμουφλαρισμένος σκοταδισμός..Θρίλερ με φαντάσματα, θα μιλούν άυλα ξόανα ένα ψηφιακό υπερπέραν ένα ζοφερό επέκεινα.Παραλογισμός..νοσηρότητα..

Η αποκρουστική ψηφιακή μεταφυσική, μάλλον παραψυχολογία.

Υπάρχει μια τρέχουσα αντίληψη ότι ο προηγμένος σατανισμός δεν είναι σατανισμός..

dimpenews.com

 

Άγιος Βασιλίσκος 22 Μαΐου

Ο Άγιος Βασιλίσκος, ανιψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόταν από το χωριό Χουμιαλά της Αμασείας και μαρτύρησε διά ξίφους επί Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και άρχοντος Αγρίππα. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα της Καππαδοκίας Ασκληπιάδη (ή Ασκληπιόδοτο) με τους στρατιώτες του Ευτρόπιο και Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οι οποίοι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τελειώθηκαν διά μαρτυρικού θανάτου.

Ο Άγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στη φυλακή από τους ειδωλολάτρες με την ελπίδα ότι, με την πάροδο του χρόνου και από τις στερήσεις και κακοπαθήσεις, θα αρνιόταν τον Χριστό, οπότε ο αντίκτυπος από την πράξη του αυτή θα ήταν μέγας μεταξύ των Χριστιανών. Αυτός όμως είχε λάβει την αμετάτρεπτη απόφαση να πεθάνει ως Χριστιανός, έχοντας ως φωτεινό παράδειγμα τον Μεγαλομάρτυρα θείο του, ο οποίος παρέμεινε σταθερός στην ομολογία του, αφού απέκρουσε όλες τις υποσχέσεις και τις απειλές.

Μία ημέρα ο Άγιος πέτυχε, χάρη στην εύνοια των στρατιωτών που τον φύλαγαν, να μεταβεί στον οίκο του, να παρηγορήσει τους γονείς και αδελφούς του και να τους συστήσει εμμονή στη Χριστιανική πίστη.

Όταν πληροφορήθηκε τούτο ο ηγεμόνας Αγρίππας διέταξε να του φορέσουν σιδερένια υποδήματα που έφεραν εσωτερικά καρφιά και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του στα Κόμανα. Ερχόμενος προς τον ηγεμόνα, όταν έφθασαν στο χωριό των Δακών, οι στρατιώτες που τον συνόδευαν τον έδεσαν σε ξερό πλάτανο, για να γευματίσουν. Τότε ο Βασιλίσκος, διά της προσευχής του, πέτυχε να αναβλαστήσει ο πλάτανος και από την ρίζα του να αναβλύσει μικρή πηγή. Αφού είδαν το θαύμα αυτό οι στρατιώτες, θαύμασαν και πίστεψαν στον Χριστό.

Όταν έφθασε στα Κόμανα, προσήχθη ενώπιον του Αγρίππα, ο οποίος οδήγησε τον Βασιλίσκο στον ειδωλολατρικό ναό, ελπίζοντας ότι το επίσημο περιβάλλον θα τον ωθούσε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Βασιλίσκος όμως με θερμή προσευχή πέτυχε την πτώση και συντριβή των ειδώλων. Τότε ο Αγρίππας διέταξε να αποκεφαλισθεί και τα ιερά λείψανά του να ριχθούν στον ποταμό.

Χριστιανοί των Κομάνων ανέσυραν το τίμιο σκήνωμα κρυφά και το ενταφίασαν με ευλάβεια. Αργότερα, από τον ευσεβέστατο άρχοντα των Κομάνων Μαρίνο ανοικοδομήθηκε ναός προς τιμήν του Μάρτυρος, στον οποίο κατετέθησαν και τα ιερά αυτού λείψανα.

Η μνήμη του Αγίου Βασιλίσκου επαναλαμβάνεται στις 3 Μαρτίου.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς βασίλειον δῶρον καὶ θῦμα ἅγιον, τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων καὶ ἀθλοθέτῃ Θεῷ, δι’ ἀθλήσεως στερρᾶς προσήχθης ἔνδοξε· σὺ γὰρ τὴν πλάνην καθελὼν, στρατιώτης εὐκλεὴς, πανεύφημε Βασιλίσκε, τῆς ἀληθείας ἐδείχθης, Χριστῷ πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Παρασκευή προσφόρου στην Ι.Μ.Εσφιγμένου με τον γέροντα Μεθόδιο κατά το αγιορείτικο εθιμοτυπικό.

 Ο ηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου γέροντας Μεθόδιος μας φιλοξένησε στο προσφοριό για να μας δείξει πως γίνετε το πρόσφορο κατά το αγιορείτικο εθιμοτυπικό μαζί με ακόμη 3 μοναχούς..Ξεκινήσαμε λίγο πρίν τον όρθρο στις 3πμ κοσμική ώρα (6:30 πμ βυζαντινή την οποία ακολουθεί η μονή) και φτάσαμε το πρωί στις 6πμ για να φουρνίσουμε τα πρόσφορα μόλις ξεκινούσε η Θεία Λειτουργία όπως θα ακούσετε και το τάλαντο να χτυπάει.Να μας συγχωρέσετε για την όχι και τόσο τέλεια εικόνα και ήχο ,αλλά τα μέσα μας ήταν μια γκαζόλαμπα και το κινητό τηλέφωνο.Απλά θέλαμε να σας μεταφέρουμε αυτό που ζήσαμε και εμείς έστω και με αυτόν τον τρόπο.Ελπίζουμε να το απολαύσετε.

 

 ΕΑΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ "ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΙΣΤΟΥ".

Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων (21 Μαΐου)

Οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη οι Ισαπόστολοι τιμόνται στις 21 Μαΐου

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

Γέννηση και καταγωγή

Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 274 μ.Χ. εις την Ναϊσόν ή Νίσσαν της Μοισίας, περιοχή δηλαδή της σημερινής Νοτιοσλαβίας ή Κεντρικής Σερβίας.
Μητέρα του ήταν η ευσεβέστατη χριστιανή Αγία Ελένη, της οποίας η μνήμη εορτάζεται την 21η Μαΐου από κοινού με τον υιό της, τον Άγιο Κωνσταντίνο.
Τόπος γεννήσεως της Αγίας μητέρας του αναφέρεται το Δράπανο της Βιθυνίας, που λέγεται σήμερα Γιάλοβα και που στην εποχή του ο Μέγας Κωνσταντίνος
είχε μετονομάσει ο ίδιος, προς τιμήν της, εις Ελενόπολιν.
Πατέρας του Άγιου ήταν ο Κωνστάντιος ο Α΄, ο ονομαζόμενος Χλωρός, δια την χλωμότητα του προσώπου του. Η Ιλλυρία, που είναι η σημερινή βορειοδυτική
περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου η περιβρεχόμενη δυτικά από την Αδριατική θάλασσα, ήταν η πατρίδα του πατέρα του.

Οι πεποιθήσεις της Ελένης

Η ίδια επηρέασε και τον γιό της Κωνσταντίνο. Προσπάθησε να του μεταδώσει την πίστη του Χριστού και να φέρεται με συμπάθεια στους χριστιανούς, στη θρησκεία Του και στην
Εκκλησία.

Χωρισμός των Γονέων

Ο Διοκλητιανός διόρισε Καίσαρα στη Δύση τον Κωνστάντιο τον Χλωρό, τον πατέρα του Μ. Κωνσταντίνου. Στον Κωνστάντιο παρεχώρησε τα δυτικότατα μέρη
της αυτοκρατορίας ήτοι την Γαλατία (Γαλλία) την Βρετανία και την Ισπανία.
Οι νόμοι τότε επέβαλαν, για να ανέβει κανείς εις τα υψηλά αξιώματα, να έχει σύζυγο από ευγενή και επίσημη οικογένεια.
Στη βιογραφία του Κωνσταντίνου αναφέρεται, ότι οι γονείς χώρισαν με κοινή συμφωνία. Τούτο έγινε διότι:
Πρώτον. Ο Κωνστάντιος μόλις έγινε Καίσαρ θα διευκόλυνε τους χριστιανούς των μεγάλων επαρχιών του.
Δεύτερον. Η άνοδος του άνοιγε τον δρόμο στο αξίωμα του Αυγούστου, δηλαδή του αυτοκράτορα, που τόση μεγάλη σημασία θα είχε για τους χριστιανούς.
Τρίτον. Για τον γιό τους Κωνσταντίνο, που συγκέντρωνε τόσες ελπίδες. Για όλα αυτά η Ελένη δέχθηκε αυτήν την θυσία. Πόση, όμως, θλίψη και στενοχώρια θα πέρασε.
Πόσο ταπεινώθηκε! Χρειαζότανε γενναία ψυχή για ν’ αντέξει. Το υπέμεινε, όμως, διότι ήταν χριστιανή καταρτισμένη με την σκέψη, ότι θα συντελέσει στο να βοηθηθεί
η πίστης των χριστιανών με αυτόν τον τρόπον.
Ο Διοκλητιανός κράτησε όμηρο τον Κωνσταντίνο, για περισσότερη ασφάλεια ώς εγγύηση, δεν θα πολεμούσε εναντίον του.
Ο Κωνσταντίνος, λοιπόν, κρατείται ως όμηρος εις τα ανάκτορα του Διοκλητιανού και εν συνεχεία του Γαλερίου στη Νικομήδεια της Μ. Ασίας. Εκεί διέρχεται την νεότητά του
και του δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσει την γενναιότητα των χριστιανών στους βάρβαρους διωγμούς, που εξαπέλυσαν τότε οιαυτοκράτορες εναντίον τους.
Ο Κωνσταντίνος μεγάλωνε στην ηλικία, μεγάλωνε όμως και στη ρωμαλεότητα. Κανένας δεν μπορούσε να παλέψει με αυτόν. Η εξυπνάδα, και η ωραιότατης του προκαλούσαν
τον φθόνο των τυράννων. Η ανησυχία τους, για την δύναμη, τη δεξιοτεχνία και τη δραστηριότητα του Κωνσταντίνου τους έβαλε σε ανησυχία. Ερώτησαν μάλιστα
και το Μαντείο του Απόλλωνα προκειμένου να μάθουν, για την εξέλιξη του. Και εκείνο, Θεού επιτρέποντας, απάντησε, ότι θα κυριεύσει τον κόσμο ολόκληρο
και ανακηρύξει τη θρησκεία του Χριστού επίσημη θρησκεία του Κράτους. Αϊ ! λοιπόν από τότε τον μίσησαν πιο πολύ και ζητούσαν ευκαιρία να τον εξοντώσουν.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου

 

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, πιστεύοντας ότι ο Κύριος απέθανε και αναστήθηκε για μας και μας εξαγόρασε δίνοντας το αίμα Του. Επομένως και εμείς δεν πρέπει να ζούμε πλέον για τον εαυτό μας, αλλά για τον Κύριο, που πέθανε και αναστήθηκε για μας. Να προσέχεις τον εαυτό σου, έχοντας την πίστη και την πεποίθηση ότι βρίσκεσαι πάντοτε ενώπιον των οφθαλμών Του. Να νιώθεις ότι πέθανες και έφυγες από τον κόσμο αυτό και ότι παραμένεις ενώπιον του Θεού πάντοτε.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε σαν δούλος που ακολουθεί τον κύριο του με φόβο και τρόμο και βαθιά ταπείνωση, και που δεν απομακρύνεται απ' αυτόν, αλλ' είναι έτοιμος να υπακούει στο θέλημά του, έτσι και σύ είτε στέκεσαι είτε κάθεσαι είτε είσαι μόνος είτε με κάποιον άλλο, να συμπεριφέρεσαι με μεγάλο φόβο και τρόμο στο σώμα και στην ψυχή, σαν να βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού, για να έχεις πάντοτε το σώμα και την ψυχή έμφοβα και έντρομα. Με όλη σου τη δύναμη καθάριζε το νου σου από ρυπαρούς λογισμούς και από κάθε σκέψη κατακρίσεως. Να στέκεσαι ενώπιον του παντεπόπτου Θεού με βαθιά ταπείνωση, πραότητα, ντροπή, σύνεση, και για τις αμαρτίες σου μην τολμάς καθόλου να σηκώσεις κεφάλι.

Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε σε κάθε τι που σου συμβαίνει σε κάθε σκέψη ή λόγο ή έργο, μη ζητήσεις καθόλου να ικανοποιήσεις το δικό σου θέλημα. Να έρευνας με επιμέλεια ποιό είναι το θέλημα του Θεού μόνο. Αυτό να ποθείς να εκπληρώσεις με ακρίβεια, έστω κι αν φαίνεται ότι προξενεί θλίψη ή θάνατο. Η εντολή γαρ αυτού ζωή αιώνιος εστίν (Ιω. ιβ' 50).

Άγιος Αμμωνάς

Άγιος Θαλλέλαιος ο Ανάργυρος 20 Μαΐου

 Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου και Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.

Ο Άγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν από τον Λίβανο και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284 μ.Χ.). Ο πατέρας του ονομαζόταν Βερούκιος και η μητέρα του Ρωμυλία (κατ' άλλους Βερεκκόκιος και Ρομβυλιανή). Είχε σπουδάσει την ιατρική επιστήμη και προσέφερε πιο πάντες αφιλοκερδώς και με αγάπη τις ιατρικές του υπηρεσίες, γι' αυτό και εντάσσεται στην κατηγορία των γνωστών Αναργύρων.

Για την πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες στην Ανάζαρβο, πρωτεύουσα της δεύτερης επαρχίας της Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στο δάσος και τον οδήγησαν στον άρχοντα Τιβεριανό. Εκείνος, επειδή ο Άγιος δεν πειθόταν να θυσιάσει στα είδωλα, πρόσταξε να του τρυπήσουν τους αστραγάλους και να τον κρεμάσουν με το κεφάλι προς τα κάτω. Τόση δε ήταν η υπομονή του Αγίου, την οποία επέδειξε κατά το φρικτό αυτό μαρτύριο, ώστε δύο από τους βασανιστές του στρατιώτες, ονόματι Αλέξανδρος και Αστέριος, πίστεψαν και αφού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, αποκεφαλίσθηκαν. Κατόπιν ο Τιβεριανός πρόσταξε και έριξαν τον Άγιο στη θάλασσα να πνιγεί. Εκείνος όμως, δεν έπαθε τίποτε και βγήκε από την θάλασσα φορώντας ολόλευκη εσθήτα. Μετά από την θαυματουργική αυτή διάσωσή του τον έριξαν στο στάδιο να τον κατασπαράξουν πεινασμένα σαρκοβόρα θηρία. Όμως τα θηρία δεν τον πλησίασαν και έμεινε και πάλι αβλαβής.

Έτσι ο Μάρτυς Θαλλέλαιος αποκεφαλίσθηκε διά ξίφους στην Έδεσσα των Αιγαίων, το φθινόπωρο του 284 μ.Χ. (κατά άλλους τον Μάιο του 289 μ.Χ.) και έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Η Σύναξή του ετελείτο στο μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν εντός του Ναού του Αγίου Αγαθονίκου. Πλην του ναΐσκου αυτού γνωρίζουμε και το ναό κοντά στο όρος του Αυξεντίου. Επ' ονόματι του Αγίου υπήρχε και μονή στην Παλαιστίνη, την οποία, κατά τη μαρτυρία του Προκοπίου, «ἀνανεώσατο» ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527 - 565 μ.Χ.). Φαίνεται δε ότι ορισμένες μονές εόρταζαν τη μνήμη του Αγίου Θαλλελαίου στις 3 Σεπτεμβρίου, ενώ άλλοι και στις 23 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία ο Μάρτυς προσήχθη σε ανάκριση.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μαρτυρίου ἀνύσας τὸν ἀγῶνα Θαλλέλαιε, ἤσχυνας εἰδώλων τὴν πλάνην, τὴ γενναία ἀθλήσει σου· καὶ ὤφθης ἰαμάτων θησαυρός, παρέχων τᾶς ἰάσεις δωρεάν, τοὶς προστρέχουσιν ἐν πίστει τῷ σῷ ναῶ καὶ πόθω ἄνακραζουσι · δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

Αγία Λυδία η Φιλιππησία 20 Μαΐου

«Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησαν ημίν» (Πράξ. 16,9), είναι η έκκληση του Μακεδόνα που βλέπει σε όραμα ο Απόστολος Παύλος ενώ βρίσκεται στην Τρωάδα. Τη φωνή αυτή τη θεωρεί ως φωνή Θεού και χωρίς αναβολή αποφασίζει να διαπεραιωθεί στο εκλεκτότερο τμήμα της Ευρώπης, τη Μακεδονία. Μαζί του παίρνει και τους εκλεκτούς του συνεργάτες, Τιμόθεο, Σίλα και Λουκά.

Αποβιβάζονται στη Νεάπολη, σημερινή Καβάλα, κι από κει αναχωρούν για τους Φιλίππους. Έξω από την πόλη των Φιλίππων και κοντά στις όχθες του Ζυγάκτου ποταμού είναι ο τόπος προσευχής των Ιουδαίων. Στις συγκεντρωμένες εκεί γυναίκες ο Απόστολος Παύλος κηρύττει, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, το λόγο του Θεού.

Οι θεοφοβούμενες γυναίκες ακούν με προσοχή και ευλάβεια τα λόγια του άγνωστου Ιουδαίου. Αλλά εκείνη που περισσότερο απ' όλες ενθουσιάζεται είναι η Λυδία, η προσήλυτος πορφυρόπωλις από τα Θυάτειρα. Μέσα της γίνεται ένας σεισμός. Η καρδιά της Λυδίας ήταν πάντα ανήσυχη. Δεν μπορούσε να λατρεύει θεούς και θεές που οργίαζαν μεταξύ τους. Και τώρα ακούει για πρώτη φορά τον Απόστολο Παύλο να μιλάει για το Λυτρωτή του κόσμου. Η Λυδία αποδέχεται χωρίς καμιά αντίρρηση τη νέα διδασκαλία. Πιστεύει στο Χριστό και δηλώνει κατηγορηματικά πως και αυτή θέλει να γίνει Χριστιανή. Και ο Απόστολος Παύλος ολοκληρώνει το έργο του. Στα γάργαρα νερά του ποταμού Ζυγάκτου βαπτίζει τη Λυδία. Η πρώτη χριστιανή της Μακεδονίας πολιτογραφείται στη βασιλεία των Ουρανών. Τώρα είναι το πρώτο μέλος της πρώτης Εκκλησίας της Ελλάδος. Η καρδιά της πλημμυρίζει από αισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτούς πού άνοιξαν τα μάτια της ψυχής της και ζήτα να τους φιλοξενήσει στο σπίτι της. «Και τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβόμενη τον Θεόν, ήκουεν, ης ο Κύριος διήνοιξε την καρδίαν προσέχειν τοις λαλουμένοις υπό του Παύλου, ως δε έβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα· ει κεκρίκατέ με πιστήν τω Κυρίω είναι, εισελθόντες εις τον οίκον μου μείνατε· και παρεβιάσατο ημάς». (Πράξ. 16,14-15).

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν Θεὸν σεβόμενη διανοίας εὐθύτητι, τὸ τῆς χάριτος φέγγος διὰ Παύλου εἴσδεδεξαι, καὶ πρώτη ἐν Φιλίπποις τῷ Χριστῷ, ἔπιστευσας θεόφρον πανοικεῖ· διὰ τοῦτο σὲ τιμῶμεν ἀσματικῶς, Λυδία Φιλιππησία. Δόξα τῷ εὔδοκησαντι ἐν σοῖ, δόξα τῷ σὲ καταυγάσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.

Πολυχρόνιο στον ηγούμενο της Ι.Μ.Ε. μετά την αγρυπνία της Αναλήψεως και ένας μικρός λόγος16/5/25π.ημ

Μετά από την αγρυπνία κάθε μεγάλης εορτής όπως αυτής της Αναλήψεως όπου πανηγυρίζει η μονή της Εσφιγμένου ακολουθεί η ομιλία του ηγουμένου της μονής αρχιμανδρίτη Μεθοδίου στο συνοδικό,( χώρος επίσημος όπου γίνονται οι ομιλίες και προσφέρετε κέρασμα στους πατέρες και στους φιλοξενούμενους ) μετά παρατίθεται τράπεζα (φαγήτο) και στο τέλος ψαλλεται το λεγόμενο ¨πολυχρόνιο¨ στον ηγούμενο της μονής όπου πάντοτε μας συμπληρώνει λίγα ακόμη πνευματικά λόγια ο γέροντας ...απολαύστε το.