Οσίου Ιωάννου του Ησυχαστού, μαθητού του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου 18 Απριλίου

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής έζησε κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (τιμάται 20 Νοεμβρίου). Από νεαρή ηλικία ζήλωσε τον ασκητικό βίο και απήλθε προς τον Άγιο Γρηγόριο τον Δεκαπολίτη, ίσως στον Όλυμπο, γενόμενος μοναχός και διδασκόμενος τα της μοναχικής πολιτείας. Η υπακοή του προς τον διδάσκαλό του υπήρξε περιβόητη, γι' αυτό δε και ο Άγιος Γρηγόριος έχαιρε και δόξαζε τον Θεό. Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του, κατά το παράδειγμα αυτού, αφού περιέτρεξε ξένους τόπους, ήλθε κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, όπου και προσκύνη
σε τους Αγίους Τόπους. Εκεί καλλιεργήθηκαν εντός του περισσότερο οι πηγές της ευσεβούς κατανύξεως και η αφοσίωσή του προς τον Θεό προσέλαβε νέα δύναμη και φλόγα.

Ο Όσιος Ιωάννης εγκαταβίωσε στη μονή Χαρίτωνος, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἁπαλῶν ἐξ ὀνύχων Χριστὸν ἠγάπησας, καὶ τὴν σὴν κλῆσιν θεόφρον καταλαμπρύνεις σαφῶς, πλήρης χάριτος ὀφθεῖς τοῦ θείου Πνεύματος· ἐκκαθάρας γὰρ τὸν νοῦν, τῶν Ἀγγέλων μιμητής, ἐν σώματι ἀνεδείχθης, Πατὴρ ἠμῶν Ἰωάννη, μεθ' ὧν ἱκέτευε σωθήναι ἠμᾶς.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ (Περσίας) (17 Ἀπριλίου)

Τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου ἀνέτειλε στή χώρα, ἡ ὁποία ἐκτείνεται μεταξύ τῶν ποταμῶν Τίγρη καί Εὐφράτη, δηλαδή τήν Μεσοποταμία ἤ Περσία ἀπό τόν πρῶτο ἤδη αἰῶνα. Διότι καθώς ἡ παράδοση ἀναφέρει, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι Βαρθολομαῖος, Θαδδαῖος καί Θωμᾶς ἔφθασαν καί στήν Περσία, ὅπου κήρυξαν τό Εὐαγγέλιο στό λαό, πού λάτρευε τόν ἥλιο
καί τήν φωτιά. Ἐξ’ ἄλλου γνωρίζομε ὅτι: «...οἱ κατοικοῦντες τήν Μεσοποταμίαν» (Πράξη 2,9) παρευρέθηκαν τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στά Ἱεροσόλυμα. Τότε, μερικοί ἀπό αὐτούς πίστευσαν στόν Χριστό καί ὅταν ἐπέστρεψαν στήν πατρίδα τους, μετέφεραν ἐκεῖ τά σπέρματα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.

Ἔπειτα οἱ σπόροι τοῦ Εὐαγγελίου βλάστησαν καί στήν πορεία τῶν χρόνων ἀπέδωσαν πλούσιους καρπούς. Ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν εἶχε αὐξηθεῖ σημαντικά, μέ ἀποτέλεσμα στό τέλος τοῦ γ΄ αἰώνα νά ὑπάρχουν στήν Περσία πολυάριθμες χριστιανικές ἐκκλησίες ἄρτια ὀργανωμένες, ἀπό τίς ὁποῖες πολλοί ἐπίσκοποι παραστάθηκαν στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Νίκαιας.
«Μέγας Μητροπολίτης καί κεφαλή ὅλων τῶν ἐπισκόπων» ἦταν ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ ἐπίσκοπος Σελευκείας-Κτησιφῶντος. Οἱ δύο αὐτές πόλεις ἤ καλύτερα ἡ διπλή αὐτή πόλη ἦταν πόλη ἑλληνική, σπουδαῖο χριστιανικό κέντρο καθώς καί ἡ πρωτεύουσα τῆς Περσίας. Ἦταν δέ κτισμένη στίς δύο ὄχθες τοῦ Τίγρη ποταμοῦ. Ὁ ἅγιος μητροπολίτης Συμεών γεννήθηκε στά Σοῦσα τῆς Περσίας ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Μάλιστα ὁ πατέρας του ἦταν πορφυροβάφος καί προμηθευτής τῶν βασιλικῶν ἐνδυμάτων τῶν Περσῶν βασιλέων. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἅγιος Συμεών ὀνομάσθηκε ἀπό τούς Σύρους συγγραφεῖς Bar-Sabôe(Βαρ-Σαβοέ), πού σημαίνει γυιός βυρσοδέψου.  

Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία 16 Απριλίου

Ήταν και οι τρεις αδελφές και πνευματικά βλαστάρια της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Οι ψυχές και των τριών παρθένων ήταν στολισμένες με πολλά χριστιανικά χαρίσματα. Όταν έγινε ο διωγμός
κατά των χριστιανών επί Μαξιμιανού, οι τρεις αδελφές κατέφυγαν σε κάποιο ψηλό βουνό. Η κρυψώνα τους, όμως, ανακαλύφθηκε. Το έτος 304 μ.Χ. συνελήφθήσαν και τις έφεραν μπροστά στον άρχοντα Δουλσήτιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τις κάνει να αρνηθούν το Χριστό. Αυτές, με όπλα τις αρετές που είχαν, ομολογούσαν Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε, η Αγάπη και η Χιονία πέθαναν, αφού τις έριξαν στη φωτιά. Η Αγία Ειρήνη αφού κλείσθηκε σε πορνείο (κανένας δεν τόλμησε όμως να την ενοχλήσει), βρήκε μαρτυρικό τέλος, από το βέλος που της έριξε ένας στρατιώτης.

Τα ιερά λείψανα που απέμειναν από την πυρά συνελέγησαν από ευλαβείς Χριστιανούς και ενταφιάσθηκαν δυτικά της πόλεως, σε μικρή απόσταση από τα τείχη. Εκεί ανεγέρθηκε ένας ναΐσκος στην αρχή, που αργότερα έγινε μεγαλύτερος.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς αὐτάδελφοι Κόραι καὶ οὐρανόφρονες, πρὸς εὐσέβειας ἀγῶνας ὁμονοούσαι καλῶς, τὸν ἀρχέκακον ἐχθρὸν κατεπαλαίσατε, Χιονὶα ἡ σεμνή, σὺν Ἀγάπη τὴ κλυτή, Εἰρήνη ἡ πανολβία. Καὶ νῦν Χριστὸν δυσωπεῖτε, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Άγιος Κρήσκης ο Μάρτυρας 15 Απριλίου

Ο Άγιος Κρήσκης καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας και έζησε την εποχή της παντοδυναμίας της ειδωλολατρίας. Μαθητής του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος επέδειξε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του αξιοθαύμαστη ευσέβεια. Ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία δεν έπαυσε να αγωνίζεται για την επιστροφή των ειδωλολατρών στη χριστιανική πίστη. Όταν ο έπαρχος της πόλης πληροφορήθηκε τη χριστιανική του δράση κάλεσε τον Άγιο και του συνέστησε να σταματήσει να κηρύττει διότι βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του και θα ήταν άδικο να υποστεί μαρτυρικό θάνατο στα γεράματά του. Όμως ο Κρήσκης με σεμνότητα αλλά και ασυνήθιστη για την ηλικία του γενναιότητα του απάντησε ότι τα βασανιστήρια θα ήταν γι' αυτόν ευεργεσία και ο επαπειλούμενος θάνατος κέρδος.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῷ τῆς πίστεως ζήλω πτερωθεῖς τὴν διάνοιαν, πρὸς ἀθλητικὸς ἀριστείας ἀνδρικῶς προσεχώρησας, καὶ ὤφθης τοῦ Σωτῆρος κοινωνός, βασάνους ὑπὲρ φύσιν ἐνεγκῶν διὰ τοῦτο ἐδοξάσθης παρὰ Θεοῦ, Κρήσκη Θεομακάριστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

Άγιος Λεωνίδης Επίσκοπος Αθηνών 15 Απριλίου

Βιογραφία
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ο Άγιος Λεωνίδης, Επίσκοπος Αθηνών, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 250 μ.Χ. Σε κάποιους από τους Κώδικες αναφέρεται ως Μάρτυς, γεγονός όμως που δεν αποδεικνύεται.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ποιμὴν ἱερώτατος, καὶ Ἱεράρχης σοφός, τῆς πόλεως γεγονός, τῶν Ἀθηνῶν τῆς κλεινῆς, Λεωνίδα μακάριε, ὅθεν ἱερατεύσας, τῷ Σωτήρι ὁσίως, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, καὶ τὴν πλάνην καθεῖλες. Καὶ νῦν Πάτερ ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Άγιοι Αρίσταρχος, Πούδης και Τρόφιμος Απόστολοι από τους εβδομήντα 14 Απριλίου

Ήταν και οι τρεις από τους έβδομηκοντά Αποστόλους και αφοσιωμένοι συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου.

Για τον Απόστολο Αρίσταρχο αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων ότι ήταν Μακεδόνας καταγόμενος από τη Θεσσαλονίκη και κατά πάσα πιθανότητα Ιουδαίος. Επίσης, για τον Αρίσταρχο, ο Απόστολος Παύλος αναφέρει στην προς Κολασσαεΐς (δ' 10) επιστολή του σ
αν συναιχμάλωτό του στη Ρώμη, καθώς και στην προς Φιλήμονα (στ' 24) σαν συνεργάτη του.

Για τον Πούδη κάνει λόγο στη Β' προς Τιμόθεον (δ' 22) επιστολή του, από την οποία καταλαβαίνουμε ότι ο Απόστολος Πούδης ήταν από αυτούς που συνεργάστηκαν υπέρ του Ευαγγελίου στη Ρώμη.

Τον Τρόφιμο έφερε στην χριστιανική πίστη ο Απόστολος Παύλος, όταν πήγε στην Έφεσο. Από τότε, τον ακολούθησε στα Ιεροσόλυμα, αλλά και στη Ρώμη, για να συνεργασθεί και να κακοπάθει μαζί με το διδάσκαλο του. Στόν Τρόφιμο αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος στη Β' προς Τιμόθεον (δ' 20) επιστολή του.

Στο φοβερό διωγμό του Νέρωνα (54 - 68 μ.Χ.) και οι τρεις αυτοί συνεργάτες του Παύλου αξιώθηκαν να μαρτυρήσουν με θάνατο δι' αποκεφαλισμού.

Σημείωση: Η μνήμη του Αγίου Αρίσταρχου επαναλαμβάνεται στις 27 Σεπτεμβρίου.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χορείαν τὴν τρίπλοκον, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, συμφώνως τιμήσωμεν, ὡς ποταμοὺς λογικούς, τῆς θείας χρηστότητας, Πούδην σὺν Ἀριστάρχω, καὶ Τροφίμω τῷ θείῳ λόγοις θεογνωσίας, καταρδεύσαντας κόσμον. Αὐτῶν Χριστὲ μεσιτείαις πάντας οἰκτείρησον.

Αγίου Αρσενίου Αρχιεπισκόπου Ελασσώνος 13 Απριλίου

Βιογραφία
Ο Άγιος Αρσένιος γεννήθηκε στην Ευρυτανία, το έτος 1548 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Θεόδωρο και την Χριστοδούλη.

Το συγγραφικό του έργο, η γλωσσομάθειά του και η θητεία του ως διδασκάλου, δείχνουν ότι ήταν πολύ μορφωμένος. Που έμαθε τα γράμματα δεν μας είναι γνωστό. Το έτος 1574 μ.Χ. ο Άγιος Αρσένιος εξελέγη Επίσκοπος «Δημονίκου και Ελασσώνος» και διαδέχθηκε τον Δαμασκηνό Β' (1570 - 1574 μ.Χ.). Τον ίδιο χρόνο δέχθηκε την επίσκεψη του Οικουμενικού
Πατριάρχου Ιερεμίου Β' του Τρανού, που πραγματοποιούσε περιοδεία στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο. Ο Πατριάρχης Ιερεμίας φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι της Ολυμπιώτισσας.

Το γεγονός ότι περίπου από το έτος 1580 μ.Χ. λειτουργούσε στην Ολυμπιώτισσα κρυφό σχολειό, μας κάνει να θεωρούμε ότι ο Άγιος Αρσένιος ενδιαφέρθηκε ζωηρά και για την στοιχειώδη μόρφωση των νέων της Επισκοπής του. Γι' αυτό και σε συνεννόηση και συνεργασία με τον ηγούμενο και τους μοναχούς της Ολυμπιώτισσας οργάνωσε το σχολείο αυτό και παρακίνησε και ενθάρρυνε τα Ελληνόπουλα της Ελασσώνος, που είχαν ζήλο για τα γράμματα, να ανεβαίνουν στο μοναστήρι και εκεί να μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή επάνω στα ιερά κείμενα.

Κατά το έτος 1588 μ.Χ. ο Άγιος συνόδευσε, μαζί με τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας Ιερόθεο, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β' στη Μόσχα, όπου στις 26 Ιανουαρίου 1589 μ.Χ. αναγόρευσαν και εγκατέστησαν τον Μητροπολίτη Ιώβ ως Πατριάρχη Βλαδιμηρίας, Μόσχας και απάσης Ρωσίας και απασών των βορείων Χωρών. Την τελετή και τις εκδηλώσεις της ενθρονίσεως του Μητροπολίτη Ιώβ τις περιέγραψε ο Άγιος Αρσένιος με στίχους στη δημοτική γλώσσα, με τίτλο «Κόποι και διατριβή του ταπεινού Αρχιεπισκόπου Αρσενίου».

Ο Άγιος δεν ξαναγύρισε στην Επισκοπή Ελασσώνος, αλλά έμεινε οριστικά στη Ρωσία, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1625 μ.Χ.

Όσιος Ακάκιος ο Νέος, ο Καυσοκαλυβίτης Εορτάζει στις 12 Απριλίου

 

Ο Όσιος Ακάκιος έζησε και ανεδείχθη κατά τους σκοτεινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε μάλλον λίγα χρόνια μετά το έτος 1630 μ.Χ., στο χωριό Γόλιτσα των Αγράφων, της (τότε) επαρχίας Φαναρίου και Νεοχωρίου, στη σημερινή κοινότητα Αγίου Ακακίου του νομού Καρδίτσας. Οι γονείς του, ευσεβείς και ενάρετοι Χριστιανοί, με την εργασία τους κατόρθωσαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια να εξασφαλίσουν τα αναγκαία της ζωής τους με αυτάρκεια και στοργικά είχαν αφοσιωθεί στην ανατροφή των δύο παιδιών τους που τους χάρισε ο Θεός. Όμως ο πρόωρος θάνατος του πατέρα συγκλόνισε την οικογένεια και επισκίασε την ευτυχία τους.
Ο Αναστάσιος, αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του Οσίου, έμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία. Η μητέρα τους με τη βαθιά χριστιανική πίστη και την ευσέβειά της αγωνίζεται αγώνα σκληρό «προς τα της χηρείας δεινά» και αναλαμβάνει μόνη της το βάρος της οικογενειακής ευθύνης. Εργάζεται αγόγγυστα για να συντηρήσει τα δύο ανήλικα παιδιά της και να τα αναθρέψει με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Πολύ σύντομα στο πλευρό της γυναίκας του βρέθηκε και ο μικρός Αναστάσιος, για να αναλάβει και εκείνος ένα μέρος από τις ευθύνες για τη συντήρηση της οικογένειάς του.
Ο λόγος του Ευαγγελίου είχε συγκλονίσει από νωρίς την καρδιά του Αναστασίου και η φλόγα της θείας αγάπης θέρμαινε την παιδική του ψυχή. Ένιωθε ζωηρά και πολύ έντονα την κλίση και τον ζήλο προς τον μοναχικό βίο. Γι' αυτό απέφευγε τον θόρυβο του κόσμου και αναζητούσε συχνά την ησυχία σε τόπους ερημικούς. Εκεί, αφοσιωμένος στον Θεό, διέθετε όλο τον χρόνο του στην προσευχή και τη νηστεία. Σύντομα αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και σε ηλικία είκοσι τριών ετών έφυγε προς τα μέρη της Ζαγοράς Βόλου. Κατέληξε στο μοναστήρι της Σουρβιάς, που είχε χτίσει ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Μακρυνίτσας Βόλου και είναι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα.

Γιατί να πεθαίνει ένα παιδί;... (Από το Γεροντικόν)

ΣΤΑ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΑ, που είναι γεμάτα μ' ολόχρυσες σελίδες ηρωϊκών πράξεων, διαβάζομε την ακόλουθη συγκινητική ιστορία:

Όταν Αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο Άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας Ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές που πήγαινε κρυφά για ν' ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρας. Ήλθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη Θεία Πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα.

Ήταν χήρα, αλλά πλουσιωτάτη κι είχε κοντά της το μικρό μοναχογυιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, που έκαναν στο νέο για ν' αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δήμιους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στ' αρχοντικό της και το έθαψε σ'ένα ιδιαίτερο δωμάτιο.

Ύστερα από λίγα χρόνια, όταν βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Κλεοπάτρα άφησε την Αίγυπτο για να γυρίση πίσω στην πατρίδα της την Παλαιστίνη και πήρε μαζί της το λείψανο του μάρτυρος, σαν πολύτιμο θησαυρό. Εκεί ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία της κι έκτισε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία στο όνομα του Αγίου Ουάρου κι αφιέρωσε σ' αυτήν το τίμιο λείψανο που φύλαγε μέσα σε ολόχρυση λάρνακα.

Όταν ήσαν πια όλα έτοιμα, προσκάλεσε τον Επίσκοπο και τους κληρικούς της επαρχίας για τα εγκαίνια. Ύστερα από τη Θεία Λειτουργία, φιλοξένησε όλους τους πιστούς και τους έστρωσε πλούσιο τραπέζι. Η χήρα, μαζί με το νεαρό γυιό της, περιποιήθηκαν με τα ίδια τους τα χέρια όλους τους προσκαλεσμένους, χωρίς να βάλουν ψωμί στο στόμα τους. Σαν νύκτωσε και το σπίτι άδειασε από τον κόσμο, τσακισμένος από την κούρασι ο νέος, πήγε στο δωμάτιό του να ξεκουρασθή. Σε λίγο πήγε κι η μητέρα να του πάη φαγητό. Τον βρήκε να καίγεται στον πυρετο. Ανήσυχη του έκανε τις περιποιήσεις που ήξερε, ξεχνώντας την πείνα και την κούρασί της. Αλλ' όσο πέρναγε η ώρα, ο πυρετός ανέβαινε και προτού προφτάση να έρθη ο γιατρός, ο νέος ξεψύχησε στην αγκαλιά της απαρηγόρητης μάνας. Αλλόφρονη εκείνη από την απροσδόκητη συμφορά, σήκωσε το νεκρό σώμα και το πήγε στην εκκλησία του μάρτυρος. Το ακούμπισε πάνω στη λάρνακα των λειψάνων και πέφτοντας στα γόνατα, ξέσπασε σε σπαρακτικό θρήνο. Με πονεμένα λόγια, θύμιζε στον μάρτυρα, σαν να τον είχε ζωντανό μπροστά της, όσα είχε κάνει για χάρι του και απαιτούσε απ' αυτόν να κάνη εκείνο που έκανε ο Ελισσαίος για τη Σωμανίτιδα.

Ανάμεσα στα δάκρυα και στ' αναφυλλητά, συντριμμένη από τον πόνο, αποκοιμήθηκε. Είδε τοτε ένα θαυμάσιο όνειρο, που παρηγόρησε τη μητρική καρδιά της.

Άνοιξε μπροστά στα μάτια της ο Ουρανός και μέσα από φως υπέρλαμπρο παρουσιάστηκε ο μάρτυς του Χριστού, στεφανωμένος μ' ολόχρυσο στεφάνι. Η δόξα του δεν περιγράφεται. Κρατούσε από το χέρι, σαν φίλος τον φίλο του, το γυιό της χήρας, που φόραγε κι αυτος ολάνθιστο στεφάνι στο όμορφο κεφάλι του.

— Μη με κατηγορής για αγνωμοσύνη, Κλεοπάτρα, της είπε ο μάρτυς με γλυκύτητα. Θυμάσαι πόσες φορές, γονατιστή μπροστά στα λείψανα μου, γύρευες χάριτες για το παιδί σου; Τι πιο μεγάλο χάρισμα μπορούσα να σου ανταποδωςω από τούτη τη δόξα που βλέπεις; Αν, ύστερα απ' αυτό, εξακολουθής να τον γυρεύης κοντά σου, είναι ελεύθερος να έλθη.

Και γυρίζοντας στο νέο, του έδειξε την πονεμένη μητέρα

του.

— Φίλε μου, μπορείς να πας μαζί της.

Εκείνος όμως έπεσε στην αγκαλιά του μάρτυρος, σαν να μην ήθελε ποτέ να τον αποχωριστή, και στρέφοντας στη μητέρα του ελαφρά το κεφάλι, της είπε:

— Επιμένης λοιπόν να μου στερήσης αυτή την ευτυχία; Θέλεις ποτέ να με ξαναφέρης από τα αιώνια στα πρόσκαιρα κι από τη χαρά στη λύπη; Πάψε, μητέρα, να πενθής και ετοιμάσου να μας συναντήσης.

Βάλσαμο παρηγοριάς χύθηκε στην πληγωμένη καρδιά της χήρας, ύστερα από την οπτασία. Αφού έθαψε το παιδί της στην καινούργια εκκλησία, μοίρασε στους φτωχούς όλη την περιουσία της, φόρεσε ταπεινά ρούχα κι έμεινε εκεί κοντά στον τάφο του μάρτυρος και του παιδιού της. Επτά ολόκληρα χρόνια περιποιήθηκε το ναό και πέθανε με φήμη αγίας.

.

 

Ο θρύλος του χελιδονιού..

Λέγεται ότι όταν ο Ιησούς ήταν παιδί, που ζούσε στη Ναζαρέτ, έπαιζε με άλλα παιδιά της ηλικίας του, φτιάχνοντας πήλινα πουλιά.

Τα έβαζε δίπλα στο ποτάμι με τα φτερά τους απλωμένα, απολαμβάνοντας. Πέρασε ένας Φαρισαίος και Τον ρώτησε θυμωμένος:

– Τι κάνεις εκεί, κακό παιδί;

Και όταν οι Φαρισαίος θέλησε να συντρίψει τα πουλιά του πηλού, ο Ιησούς τα άγγιξε με τα μικροσκοπικά του χεράκια, γεμάτα συμπόνια και αγάπη. Ζωντάνεψαν τα πουλιά και πέταξαν μακριά, χωρίς ο Φαρισαίος να μπορεί να τα καταστρέψει. Έγιναν χελιδόνια και στην αρχή ήταν γκρίζα. Πέταξαν στην ταράτσα ενός σπιτιού, όπου έφτιαξαν φωλιά. Από τότε έχτιζαν φωλιές στα σπίτια των ανθρώπων.

Αργότερα, όταν ο Ιησούς έγινε άνθρωπος και μεταφέρθηκε στο Γολγοθά, για να τον σταυρώσουν, τα πιστά πουλιά Τον ακολούθησαν με κραυγές πόνου. Δεν ήξεραν πώς να Τον βοηθήσουν και άρχισαν να βγάζουν τα αγκάθια από το στέμμα, που κολλούσαν στο θεϊκό μέτωπο. Όταν ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό, τα χελιδόνια έκλαψαν και φόρεσαν ένα πένθιμο ρούχο: το χρώμα τους άλλαξε, από γκρι σε μαύρο.

Λέγεται επίσης ότι, όντας ο Ιησούς στο σταυρό, διψούσε πολύ. Αλλά ένας στρατιώτης δεν του πρόσφερε τίποτα άλλο παρά ένα σφουγγάρι μουσκεμένο σε ξύδι, από το οποίο ο Κύριος δεν πήρε. Βλέποντας αυτό, ένα χελιδόνι ήρθε στο σταυρό και του έριξε μια σταγόνα νερό.

Ο στρατιώτης το παρατήρησε και προσπάθησε να το ρίξει με βελάκια, αλλά απέτυχε. Ήρθε πάλι το χελιδόνι, με τη δεύτερη σταγόνα και πάλι ο στρατιώτης δεν το πέτυχε με το βέλος. Μα το χελιδόνι ήρθε την τρίτη φορά, όταν τρυπήθηκε από το βέλος του στρατιώτη.

Γι’ αυτό το χελιδόνι θεωρείται ιερό πουλί ανάμεσα στους ανθρώπους και κανείς δεν καταστρέφει τη φωλιά του.

 

Άγιος Αντίπας: Ο μαρτυρικός ιεράρχης της Περγάμου και προστάτης των οδοντιάτρων 11 Απριλιου.

 

Ιερομάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 11 Απριλίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Αντίπας ή Αντύπας, όπως έχει επικρατήσει να γράφεται. Ο Άγιος Αντίπας, από το 1967, είναι προστάτης των Ελλήνων οδοντιάτρων, στη θέση της Αγίας Απολλωνίας (30 Οκτωβρίου), που παραμένει προστάτρια των οδοντιάτρων του Δυτικού Χριστιανισμού. Στον προαύλιο χώρο της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδή, υπάρχει ναΐσκος αφιερωμένος στον Άγιο Αντίπα.

Ο Αντίπας έζησε τα χρόνια του αυτοκράτορα Δομιτιανού (81-96) και σπούδασε ιατρική στην περίφημη σχολή της Περγάμου. Δεν είναι γνωστό το πότε έγινε χριστιανός. Χειροτονήθηκε, πάντως, επίσκοπος Περγάμου, πιθανώς από τον ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν αυτός ήταν εξόριστος στην Πάτμο. Ο Αντίπας είχε δύσκολο έργο, καθώς στην Πέργαμο «όπου ο σατανάς κατοικεί» (Αποκάλυψη, β’ 13) ήταν έντονο το ειδωλολατρικό στοιχείο.

Ήταν θέμα χρόνου να συλληφθεί για τη δράση του ο Αντίπας. Κατά τους διωγμούς του Δομιτιανού, συνελήφθη από τον τοπικό ηγεμόνα και αφού αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη του, ρίχτηκε σ’ ένα πυρωμένο χάλκινο ομοίωμα βοδιού, όπου τελειώθηκε ο βίος του το 92.

Ο Αντίπας είναι ο μοναδικός άγιος που αναφέρεται στην «Αποκάλυψη» και αποκαλείται από τον Ιωάννη τον Θεολόγο και Ευαγγελιστή «ο μάρτυς μου ο πιστός» (β’ 13).

Απολυτίκιο

Μυροβλύτην τον θείον και μαρτύρων τον σύναθλον, τον πανευκλεή ιεράρχην και Περγάμου τον πρόεδρον, τιμήσωμεν Αντίπαν οι πιστοί, ως τάχιστον και μέγαν ιατρόν, της δεινής οδόντων νόσου, και προς αυτόν από ψυχής βοήσωμεν· Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Πηγή:sansimera.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε' ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 10 Απριλίου Πάτριο Ὀρθόδοξο Ἑορτολόγιο

Ό άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1745 στήν Δημητσάνα. Οί γονείς του, Ιωάννης Αγγελόπουλος και Ασημίνα, ήσαν πτωχοί. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Γεωργός, έμαθε τά πρώτα του γράμματα από τον θείο του ιερομόναχο Μελέτιο και κατόπιν έφυγε και εγκαταστάθηκε μαζί του στήν Σμύρνη. Έκάρη μοναχός σε μονή στήν νήσο των Στροφάδων και ολοκλήρωσε τήν θεολογική μόρφωση του στήν Πατμιάδα Σχολή. Επιστρέφοντας στήν Σμύρνη, ο μητροπολίτης Προκόπιος, ο όποιος έτρεφε γιά τον Γρηγόριο πατρική αγάπη, τον χειροτόνησε άρχιδιάκονο και κατόπιν πρεσβύτερο και οταν ανήλθε στον οικουμενικό θρόνο (1788) τον χειροτόνησε διάδοχο του στήν Μητρόπολη Σμύρνης.
Στην προσπάθειά του ο Εθνομάρτυρας να διασώσει τον Ελληνικό πληθυσμό από την σφαγή και συγχρόνως να παραπλανήσει τον Σουλτάνο και να δώσει την ευκαιρία στους αγωνιστές να εργάζονται ανενόχλητοι, αναγκάσθηκε να αφορίσει τους επαναστάτες.
Συντριπτική απάντηση στους κατήγορους του Γρηγορίου θα δώσει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης με τις οδηγίες που έστειλε από το Κισνόβιο της Βεσσαραβίας στους αρχηγούς της Πελοποννήσου: «Ὁ μὲν Πατριάρχης βιαζόμενος παρὰ τῆς Πόρτας σᾶς στέλλει ἀφοριστικὸ καὶ ἐξάρχους, παρακινώντας σας νὰ ἑνωθῆτε μὲ τὴν Πόρταν. Ἐσεῖς ὅμως νὰ θεωρῆτε ταῦτα ὡς ἄκυρα καθόσον γίνοντα μὲ βίαν καὶ δυναστείαν καὶ ἄνευ θελήσεως τοῦ Πατριάρχου». «Ἂς μὴν λησμονήσωμεν ὅτι ὑπάρχουν περιστάσεις  καθ’ ἃς ἀπαιτοῦνται θυσίαι μεγαλύτεραι καὶ αὐτῆς τῆς θυσίας τῆς ζωῆς καὶ ὅτι ἐνίοτε ἡ μαρτυρικὴ ζωὴ εἶναι πικρότερον ἀλλὰ πλέον ἐπιβεβλημένον καθῆκον καὶ αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου. Καὶ αὐτὴν τὴν ὑπέρτατην θυσίαν προσέφερεν ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης, ὅστις συνησθάνθη συναίσθημα πικρότερον καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὅταν θυσιάζων πάντα ἐγωισμὸν καὶ ἀποβλέπων εἰς τὸ ἀληθινὸν συμφέρον, ἠναγκάσθη νὰ θέση τὴν ὑπογραφὴν του κάτωθι ἐγγράφου καταδικάζοντας τὸ κίνημα, ὑπὲρ τῆς ἐπιτυχίας τοῦ ὁποίου ὁλοψύχως ηὔχετο καὶ εἰργάζετο. Ὑπογράφων, ἀπεμάκρυνε τᾶς ὑπονοίας τῆς Πύλης περὶ συμμετοχῆς εἰς τὸ κίνημα ἐπισήμων κύκλων, μὴ ὑπογράφων, θὰ ἐπεβεβαίου τᾶς ὑπονοίας, ὄτε δεινὴ ἐπιπίπτουσα ἡ τιμωρία τοῦ τυράννου κατὰ τῶν βυσσοδομούντων, θὰ ἐνέκρου τὸ κίνημα πρὶν ἢ ἐκραγῆ. Ἄλλως ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης μετὰ θαυμαστῆς ἐγκαρτερήσεως ὑπέστη τὸ μαρτύριον, ὅταν ἐπέστη τὸ μαρτύριον, ὅταν ἐπέστη ἡ ὥρα, καίτοι ἠδύνατο νὰ σωθῆ διὰ τῆς φυγῆς».

Moνταζιέρα και στον Elon Musk! To άρθρο για την ερήμωση του ελληνικού πληθυσμού ανέφερε ως αιτία τα mRNA εμβόλια και την εμβολιαστική εκστρατεία στη χώρα μας

 

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

Τα ελληνικά ΜΜΕ έκαναν Μονταζιέρα ακόμη και στον Elon Musk επειδή το άρθρο το οποίο υπέδειξε για την ερήμωση του ελληνικού πληθυσμού είχε αναφορά και στο ρόλο των mRNA εμβολίων και σχετικό γράφημα με την εμβολιαστική εκστρατεία COVID-19 στη χώρα μας.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα και δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο το οποίο υπέδειξε ο Musk για την ερήμωση του πληθυσμού της Ελλάδας.

Στο μεταξύ είναι πλέον βέβαιο ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα παρέμβει για την επιβολή των εμβολίων ευθανασίας COVID-19 στον ελληνικό πληθυσμό.

However, the Greek government has not made any reference to the deadly effects of the Covid mRNA vaccination roll out in 2021, despite sudden and unexpected death statistics skyrocketing in perfect synchronization with the roll out.

The following data was retrieved by our friends at News Addicts from Our World in Data on April 10, 2024.

As you can see, the death rate in Greece had been falling steadily year-on-year for decades. Until something changed in 2021.

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι είχε δημοσιεύσει το σχετικό άρθρο τη Δευτέρα 16 Απριλίου 2024>

Η Ελλάδα προβλέπεται να γίνει η πρώτη χώρα που θα υποστεί «πληθυσμιακή κατάρρευση», καθώς οι ξαφνικοί και απροσδόκητοι θάνατοι συνεχίζουν να αυξάνονται στα ύψη σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ τα ποσοστά γονιμότητας έχουν πέσει σε επίπεδα χαμηλότερα από ό,τι οι ειδικοί πίστευαν προηγουμένως πιθανά.

By Baxter Dmitry

Η καρδιακή ανεπάρκεια, τα εγκεφαλικά, οι θρόμβοι αίματος και οι καρκίνοι ταχείας εμφάνισης μεταξύ κατά τα άλλα υγιών νέων προκάλεσαν την αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στην Ελλάδα, ενώ τα επίπεδα γονιμότητας σε νεαρούς άνδρες και γυναίκες προκαλούν το ποσοστό γεννήσεων να πέσει κάτω, καταγράφοντας το χαμηλότερο αριθμός γεννήσεων σε σχεδόν έναν αιώνα.

Η προοπτική της πληθυσμιακής κατάρρευσης στην Ελλάδα είναι μια «ωρολογιακή βόμβα» και μια «εθνική απειλή» σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ερήμωση αναφέρεται στο φαινόμενο της ξαφνικής και μη αναστρέψιμης μείωσης του αριθμού των ζωντανών ανθρώπων σε μια κοινωνία.

Τώρα η Ελλάδα, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, βρίσκεται σε καλό δρόμο να γίνει το πρώτο έθνος που θα πέσει θύμα της πολύπλευρης ατζέντας ερήμωσης του πληθυσμού της παγκόσμιας elite.

🇬🇷 Έλον Μασκ: «Είδος προς εξαφάνιση οι Έλληνες εις το γένος – Καταρρέει ο πληθυσμός της Ελλάδας»

σχολιο ιστολογιου μας: αντι να ασχολειται η πολιτεια με το δημογραφικο της χωρας μας ,ασχολειται ο Ελον Μασκ !!! Ε βεβαια οι δικοι μας το μονο που εχουν στο μυαλο τους ειναι να επιβαλλουν την ανωμαλια.

Ο Αμερικανός μεγιστάνας έκανε ειδική ανάρτηση, χαρακτηρίζοντας εμμέσως «είδος προς εξαφάνιση» την ελληνική φυλή, κάτι που θα οδηγήσει σε αντικατάσταση του πληθυσμού στον ελλαδικό χώρο

Σε ανάρτηση στην πλατφόρμα X προχώρησε ο ιδιοκτήτης της Space-X, της Tesla και πολλών άλλων εταιρειών Έλον Μασκ αναφορικά με την τραγική κατάσταση στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας η οποία εξαφανίζεται πληθυσμιακά.

Είναι τραγικό σε μια χώρα που ουδείς ασχολείται με το τεράστιο πρόβλημα της κατάρρευσης των γεννήσεων ο Έλον Μασκ να επιδεικνύει περισσότερη αγωνία από ότι οι ίδιοι οι κυβερνώντες.

“Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που θα βιώσουν πληθυσμιακή κατάρρευση εξαιτίας των χαμηλών γεννήσεων”, σχολίασε ο Μασκ σε άλλη ανάρτηση στην οποία αναφέρονται τα εξής εφιαλτικά:

“Η Ελλάδα προβλέπεται να γίνει η πρώτη χώρα που αναμένεται βιώσει την κατάρρευση πληθυσμού, καθώς οι ξαφνικοί και αναπάντεχοι θάνατοι συνεχίζουν να αυξάνονται σε όλη τη χώρα, ενώ οι γεννήσεις καταρρέουν σε επίπεδα χαμηλότερα και από αυτά που οι ειδικοί ανέμεναν ότι ήταν δυνατό.”

«Οι καρδιακές ανεπάρκειες, τα εγκεφαλικά, οι θρομβώσεις και οι επιθετικοί καρκίνοι ανάμεσα σε κατά τα άλλα υγιείς νέους έχουν προκαλέσει την αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στην Ελλάδα, ενώ τα επίπεδα γονιμότητας σε νεαρούς άνδρες και γυναίκες οδηγούν το ποσοστό γεννήσεων σε μεγάλη πτώση, αφού ο ρυθμός των γεννήσεων είναι ο χαμηλότερος σε σχεδόν έναν αιώνα».

Η ΕΞΟΔΟΣ...

Λένε πως έτρωγαν άλογα, σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να επιβιώσουν.

Λένε πως οι μάνες έσφαζαν τα μωρά τους για να μη πέσουν στα χεριά του οχτρού και μετά αυτοκτονούσαν με το ίδιο ματωμένο μαχαίρι.

Λένε πως ένας Τούρκος πήγε να σκυλεψει το άψυχο κορμί ενός παιδιού και η μάνα, αφού έβγαλε το μαχαίρι που είχε χώσει πριν λίγο στο στήθος της, τον έσφαξε.

Λένε πως ο ήχος της έκρηξης από την ανατίναξη τράνταξε τον Αδη και τάραξε τον Χάρο.

Γιατί ο Χάρος άκουσε την έκρηξη και περίμενε τους Μεσολογγιτες, μα πιότεροι Τούρκοι κατρακύλησαν κάτω εκεί θαρρώ.

Λένε πως η Φρουρά του Μεσολογγίου αριθμούσε 3. 500 άντρες Ρουμελιωτες και Σουλιώτες χωρισμένους σε τρεις ομάδες με ομαδάρχες τους Κίτσο Τζαβέλα, Νοτη Μπότσαρη και Δημήτρη Μάκρη.

Λένε πως δυο ξένοι αιχμάλωτοι που είχαν αποδράσει πρόδωσαν την ΈΞΟΔΟ.

Λένε πως στην ΈΞΟΔΟ οι γυναίκες θα ντύνονταν με αντρικά ρούχα και θα έπαιρναν στην πλάτη τα μωρά τους.

Οι άντρες θα άνοιγαν τον δρόμο με το σπαθί στο χέρι.

Λένε πως τελείωναν οι οβίδες κι ένας Μεσολογγίτης έφραξε με το κορμί του τη μπούκα του κανονιού και το πυροδότησε.

Λένε πως τη νύχτα του Λάζαρου το Μεσολόγγι ανέστησε την Ελλάδα.

Λένε πως τα βόλια και οι οβίδες που χάλασαν οι οχτροί μπορούσαν να καλύψουν τη γη ολάκερη τρεις φόρες, μα πάλι το Μεσολόγγι δεν έπεφτε.

Λένε πως τις νύχτες οι Μεσολογγιτισες τραγουδούσαν τραγούδια θάρρους για τους άντρες τους.

Λένε πως οι γενναίοι έβγαιναν από τα τείχη και κοροϊδευαν τους απεκει για να τους εκνευρίσουν.

Λένε πως οι Τουρκαλβανοι έπιαναν κουβέντα με τη Μεσολογγίτικη φρουρά...

- Ε ωρε καταραμένοι, δεν γροικαμε πια τα γαϊδουριά σας. Τα φάγατε κι αυτά; Κοντά σιμά είναι ο χαμός σας.

- Κοπιάστε να σας σφάξουμε κι εσάς. Εμείς πεινάμε και Τουρκαλαδες τρώμε με χαρά. Κι αν ψάχνετε για τα κλειδιά της Πόλης, θα τα βρείτε στα κανονιά.

Λένε πως ο Βυρωνας αγάπησε τόσο πολύ το Μεσολόγγι που εδώ άφησε την τελευταία του ανάσα. Γιατί εδώ θεώρησε πως είναι η πατρίδα του πλέον.

Λένε πως μετά την ΈΞΟΔΟ θέριεψε το φιλελληνικό κίνημα.

Λένε πως από τους 11. 000 περίπου Μεσολογγιτες που ήταν μέσα από τα τείχη, οι 3. 500 μπορούσαν να πολεμήσουν. Κι όμως φάνταζαν μυριάδες.

Λένε πως κάθε μέρα πέθαιναν 150 από τους δικούς μας.

Να βάλω το λαδάκι στα νηστικά παιδιά μου ή στο εικονοστάσι;

Μια συγκινητική ιστορία

Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, Ή ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και ή πείνα είχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις και ο Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και με­γάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29 "ς Σεπτεμβρίου του 1941. Από τρό­φιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια "χούφτα" κα­λαμποκάλευρο.

Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγε­λισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι,

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι. και τότε μπήκε στο δί­λημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;

Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: "Παναγία μου! ' Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί ή μέρα πού ξημε­ρώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά".

Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ' αυτό άναψε το καντήλι της Πανα­γίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και ή καρδιά της γέμι­σε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, ή θεία μου άνοιξε το ντου­λάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τι βλέπει; Το "λαδερό" γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια! ...;
Σταυροκοπήθηκε ή γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαρι­στώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα.Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι "σώθηκε" ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στό­ματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Άλλα και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα - νύχτα αναμμένο, μαρτυ­ρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλο­γημένης γυναίκας.

Η Παναγία μεσίτρια και βοηθός των ανθρώπων 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ἁγιορείτικη Διήγηση γιά τόν Παράδεισο

Ακούραστος ο γέρο - Πέτρος καθάριζε κρεμμύδια στην πάνυγυρη της Παναγίας για την εσπερινή τράπεζα. Θα έρχονταν πατέρες και ψαλτάδες απο την έρημο να στολίσουν την αγρυπνία.

Και πως έκανε ο γέρο -Πέτρος αμα ξεκινούσε τα μέγιστα ανοιξαντάρια του Κουκουζέλη και το Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη! Και όλο σκούνταγε τον Δανιηλ τον Εκκλησιαστικό να κουνήσει ακόμα πιο δυνατά τον χορό και τον πολυέλαιο.

-Ω Θεε μου, και πως θα είναι στον παράδεισο, ακούγονταν η φωνή του γέρο-καλόγερου.

Παρότι το στασίδι του ήταν μπροστά στα γεροντικα, εκείνος με ευλογία του ηγουμένου στεκόταν σε εκείνα των αρχαρίων, στο στασίδι που στάθηκε όταν πρωτόρθε στο μοναστήρι. Ώρες ορθος στην Εκκλησία, ομοιοπύρφορο Χερουβειμ που λάτρευε με σεβασμό τον Θεό Του.

-Και δεν μου λες, παππού, τι είναι η Παναγιά για τον κόμσο; ρώτησε ο Πατηρ Υπάτιος τον γέροντα.

Ο γέρο - Πέτρος άφησε τα κρεμμύδια και το μαχαίρι μεμιάς και πήρε ύφος σοβαρό σαν να έβγαζε λόγο.

- Εγω πατέρες γραμματα δεν ξέρω να τα πώ ομορφα και δουλεμένα. Μα αυτή η ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή.

Σε μένα την είπαν ταπεινοί μοναχοί του Ορους που ποτέ δεν φιλιώθηκαν με το ψέμα.

«Το λοιπόν κάποτε στον Παράδεισο μπροστά στην όμορφη πόρτα του καθόταν ο Άγιος Πέτρος και καλοδεχόταν τα παιδιά του Θεού που είχαν κερδίσει τη Βασιλεία.

Σαν νύχτωσε, ο Άγιος έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο. Ύστερα έβαζε τα ονοματά τους πλαι σε εκείνους που ηδη ήταν μέσα απο καιρό και έβρισκε τον αριθμό.

Το άλλο πρωι μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο. Ενω αποβραδις είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.

Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν.

-Μια και δυο πηγαίνει στον αφέντη τον Χριστό και του λέει αυτο που τον απασχολεί.
-Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακονημά του.

Το ίδιο βράδυ ο απόστολος του Θεού φύλαξε κατα την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη απάντηση

- Λοιπόν, είπε ο Κύριος

Το βράδυ...Κύριε....που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους απο εκεί.

Αμα τελείωσε την διηγησή του ο γέρο Πέτρος έκανε τον σταυρό του και είπε: Αυτή είναι αδελφοί... η Παναγία μας και ο ρόλος της για τον κόσμο... 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

«ΙΕΡΕΣ» μπίζνες για φωτοβολταϊκά στο περιβόλι της Παναγίας μας.

 

Ο Οικουμενισμός συνήγορος της ομοφυλοφιλίας!

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2015 .

ΑΠΟ ΕΔΩ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ.

ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΟΝ ΖΗΖΟΥΛΙΑ ΟΙ ΑΝΙΕΡΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ "ΠΕΡΑΣΟΥΝ" ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΟΙ-ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΕΝΤΑΞΕΙ" ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ !!!

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΤΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ;

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ "ΣΚΥΒΕΤΕ" ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ !!!

"οι αρσενοκοίται Θεού Βασιλείαν ου κληρονομήσουσιν." 

{με το κοκκινο ειναι  τα δικα μας σχολια }

Ὁ Οἰκουμενισμὸς τοῦ Ἰωάννη Ζηζιούλα, τοῦ Δημητριάδος Ἰγνάτιου καὶ τοῦ Μεσσηνίας Χρυσοστόμου συνήγορος τῶν ὁμοφυλόφιλων!

 

Οὐσιαστικὰ συνηγοροῦν στὴν διαγραφὴ

τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρων

ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή!

 

 Πηγή: "Agioritikovima"

 Η ομοφυλοφιλία, μήλον της έριδος για τους "Ορθόδοξους Ιεράρχες" στο Σαμπεζύ της Γενεύης 

Αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για την συνεδρίαση της διορθόδοξου επιτροπής που προκαλούν ντροπή φέρνει σήμερα το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ στην δημοσιότητα.

-Ποιοι εκπρόσωποι εκκλησιών επέμεναν να υποστηρίξουν την ομοφυλοφιλία και παραλίγο να γίνουν αιτία «να διαγραφεί από την Αγία Γραφή το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορα».