Η δύναμη της μεσιτείας της Παναγίας

Δεν είχα συνειδητοποιήσει τη δύναμη της μεσιτείας της Παναγίας μέχρι τη στιγμή που διάβασα στο βιβλίο “Αμαρτωλών Σωτηρία” που έγραψε ο Άγιος Αγάπιος, το ακόλουθο θαύμα.
Ήταν ένας στρατιώτης πολύ αμαρτωλός και επιρρεπής στη μοιχεία. Είχε όμως γυναίκα ενάρετη η οποία πολλές φορές τον συμβούλευε να μετανοήσει για τις αμαρτίες του. Μετά από πολύ κόπο τον έπεισε να νηστέψει από την πρώτη Αυγούστου έως την εορτή της κοιμήσεως της Θεοτόκου αλλά και όλες τις παραμονές των εορτών της και έτρωγε τις ημέρες της νηστείας μια φορά την ημέρα μόνο ψωμί και νερό. Επιπλέον η σύζυγος, του έμαθε και να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας λέγοντας το “χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ…..” και ότι άλλη προσευχή ήξερε. Μια μέρα μπήκε σε μια εκκλησία και καθώς προσευχόταν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας βλέπει τον Χριστό στην αγκαλιά της Παναγίας, να έχει σε όλο το σώμα του πληγές από τις οποίες έτρεχε αίμα νωπό σαν να είχαν γίνει οι πληγές εκείνη τη στιγμή. Ο στρατιώτης λυπημένος έκλαψε πικρά και δεόμενος προς την Παναγία είπε μέσα από την ψυχή του: “Γλυκύτατη μου Κυρία, ευσπλαχνίσου με τον ασεβή και μεσίτεψε προς τον Κύριο να με συγχωρήσει, ως μεσίτρια των αμαρτωλών που είσαι. Τότε άκουσε την Παναγία να του λέει: “εσείς οι αμαρτωλοί με ονομάζετε με τη γλώσσα Μητέρα της ελεημοσύνης και με τις αμαρτίες σας με κάνετε μητέρα λύπης και θλίψεως. Ο στρατιώτης ακούγοντας τα λόγια αυτά έπεσε με το πρόσωπο στο έδαφος και οδυρόμενος έλεγε: “Δέσποινα μου, μη μου οργισθείς με μένα τον άθλιο αλλά ως μεσίτρια των αμαρτωλών και βοήθεια, ικέτευσε για λόγου μου. Μεγάλη δύναμη έχει η δέηση σου προς τον Δεσπότη.” Λέγοντας αυτά κοιτώντας προς τη γη, μη τολμώντας να σηκώσει τα μάτια του ακούει την Δέσποινα να λέγει προς τον Κύριον: “Υιέ μου αγαπημένε, ελέησον με την αγάπη σου τον αμαρτωλό αυτόν που προσκυνά με δάκρυα και εξομολογείτε τις αμαρτίες του. Ο Κύριος αποκριθείς είπε: “Μη με ενοχλείς γι’ αυτόν Μητέρα γιατί δεν είναι άξιος συγχωρήσεως.”
H Παναγία απάντησε: “ενθυμήσου τέκνον μου γλυκύτατο την μητρική αγάπη με την οποία σε ανέθρεψα και με πόσο πόθο σε γαλούχησα και συγχώρεσε αυτού τις αμαρτίες.” O Κύριος απεκρίθη: “Ω Μητέρα, λόγω της δικαιοσύνης δεν μπορώ να σε υπακούσω.” Τότε η Παναγία του είπε: “Δεν σου ζητώ να τον κρίνεις με δικαιοσύνη αλλά με την άπειρον ευσπλαχνία σου, επειδή οι πάντες με ονομάζουν Μητέρα της ελεημοσύνης.” Τις λέγει τότε ο Χριστός: “Μη στεναχωρηθείς Μητέρα επειδή δεν σε υπακούω σε αυτό που μου ζητάς αλλά θυμήσου ότι και εγώ τρεις φορές δεήθηκα στον Πατέρα μου την ώρα του Πάθους, εάν ήταν δυνατό να λυτρωθεί το ανθρώπινο γένος με άλλο τρόπο για να λάβω θάνατο αλλά δεν με υπάκουσε.” Όταν είδε η πολυεύσπλαχνος Δέσποινα, ότι το πλήθος των αμαρτιών του στρατιώτη εμπόδιζε το έλεος του Θεού, έκλινε τα γόνατα για να τον προσκυνήσει και να εκβιάσει με τον τρόπο αυτό της ταπεινώσεως, τα σπλάχνα του φιλάνθρωπου Υιού της προς έλεος όπως και έγινε. Μόλις είδε ο Χριστός τη μητέρα του, πως έκανε κίνηση για να τον προσκυνήσει, δεν την άφησε αλλά της είπε: “Επειδή στο νόμο είναι γραμμένη η εντολή ο καθένας να τιμά τον πατέρα του και τη μητέρα του δεν θέλω να αθετήσω την αίτηση σου. Λοιπόν ας είναι συγχωρεμένα τούτου τα ανομήματα και για σημείο αγάπης ας πλησιάσει να ασπασθεί τις πληγές μου.”
Ακούγοντας αυτά ο στρατιώτης σηκώθηκε αγαλλιασμένος και άρχισε να φιλάει τις πληγές και ώ του θαύματος κάθε πληγή που φιλούσε θεραπεύονταν και συνέχισε μέχρι να τις θεραπεύσει όλες. Ο στρατιώτης ευχαρίστησε τον Κύριο και την Αειπάρθενο Μητέρα αυτού και ερχόμενος στην οικία του ανέφερε στην γυναίκα του όσα συνέβησαν, διόρθωσε όσες αδικίες είχε πράξει και έκανε πολλές ελεημοσύνες…..
Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος, Χριστός ο Θεός……., παρότι ο ίδιος Θεός και η μητέρα του άνθρωπος, δεν της επέτρεψε να τον προσκυνήσει. Ας αναλογιστούμε και εμείς πως φερόμαστε οι ίδιοι στους γονείς μας.