Αδαμάντιος Τσακιρογλου
.. Ο λόγος που σας γράφω αυτήν την επιστολή είναι η κατάσταση απόγνωσης, στην οποία έχουμε φθάσει, όσοι ορθόδοξοι πιστοί της Γερμανίας θέλουν να κρατήσουν παρά τις αμαρτίες τους τις παρακαταθήκες του Χριστού, των αποστόλων, των πατέρων και των αγίων ανόθευτες και ακέραιες, ως μαρτυρία και απόδειξη Ορθοδοξίας σε έναν όλο και πιο έντονα χειμαζόμενο κόσμο. Η κατάσταση στην Γερμανία έχει καταντήσει πια τραγική για κάποιον που αναζητάει το βίωμα της Ορθοδοξίας..
Ποιός θα δώσει εις τα βλεφαρά μου πηγήν δακρύων, δια να κλαύσω επί
πολλάς ημέρας τον λαόν, ο οποίος μαζί με αυτάς τας πονηράς διδασκαλίας
σπρώχνεται εις την καταστροφή (Μέγας Βασίλειος).
Πατέρες και αδελφοί, ιερείς και λαικοί, εν Χριστώ στην Ελλάδα, το ονομά μου είναι Αδαμάντιος Τσακίρογλου. Είμαι 46 χρονών, κάτοικος Γερμανίας εδώ και 22 χρόνια, σύζυγος και πατέρας πέντε παιδιών και καθηγητής, Oberstudienrat, στο γερμανικό Gymnasium ως προς το επάγγελμα. Ο λόγος που σας γράφω αυτήν την επιστολή είναι η κατάσταση απόγνωσης, στην οποία έχουμε φθάσει, όσοι ορθόδοξοι πιστοί της Γερμανίας θέλουν να κρατήσουν παρά τις αμαρτίες τους τις παρακαταθήκες του Χριστού, των αποστόλων, των πατέρων και των αγίων ανόθευτες και ακέραιες, ως μαρτυρία και απόδειξη Ορθοδοξίας σε έναν όλο και πιο έντονα χειμαζόμενο κόσμο.
Η κατάσταση στην Γερμανία έχει καταντήσει πια τραγική για κάποιον που αναζητάει το βίωμα της Ορθοδοξίας. Αυτά που διαβάζω τόσο καιρό στην Ελλάδα από λίγους πιστούς αγωνιστές, για τις αντικανονικές, αντιπατερικές, αντιορθόδοξες ενέργειες επισκόπων και ιερέων, τω ονόματι μεν ορθοδόξων, ταις πράξεσιν δε λύκων προβατοσχήμων (ο χαρακτηρισμός είναι των πατέρων και όχι δικός μου) που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν, λαμβάνουν μέρος στην Γερμανία εδώ και δεκαετίες. Αυτή η κατάσταση δεν δικαιολογείται από το επιχείρημα, ότι τάχα οι καταστάσεις το επιβάλουν, διότι είμαστε στην διασπορά. Άλλο συμβιώνω ειρηνικά και με σεβασμό στην πίστη και την ζωή του καθενός και άλλο αναγνωρίζω την πίστη και την ζωή του καθενός ως θεάρεστη, αληθινή και ως προυπόθεση σωτηρίας. Το ποίμνιο έχει χωρισθεί μέσω αυτών των αλλοπρόσαλλων και τρομερών σε επίδραση και επικαιρότητα μηνυμάτων και πράξεων σε εν γνώσει και εν αγνοία υποστηρικτές των, σε αδιάφορους και σε λίγους εναντίους αυτών και των εκπροσωπών τους. Άλλοι θαυμάζουν αυτήν την αγαπολογία και δεν ντρέπονται κιόλας να παρακολουθούν αλλόδοξες λειτουργίες με το επιχείρημα, ότι και αυτοί Χριστιανοί είναι, άλλοι δεν βλέπουν πια καμία διαστροφή, γιατί και η εκκλησία μας, όπως λένε, δεν την καταδίκασε, άλλοι νομίζουν, ότι δεν χρειάζεται να μιλήσουν, γιατί έτσι και αλλιώς δεν σωζόμαστε με τίποτα. Οι πιο πολλoί ιερείς και λαικοί συναγωνίζονται στον φιλελευθερισμό για να αδράξουν τους κλάδους της κοσμικής δόξας και αναγνώρισης αδιαφορώντας για την αναγνώριση από τον Θεό.
Το πνεύμα του Οικουμενισμού, του θρησκευτικού συγκρητισμού, της εκκοσμίκευσης, της ασέβειας και της επιφανειακής ευσέβειας τουτέστιν του φαρισαισμού έχει φθάσει σε τέτοια σημεία, που αμφιβάλω αν έχει μείνει έστω και λίγο ορθόδοξο φρόνημα. Η κάθε μορφής ασέλγεια νομιμοποιείται και η επίσημη εκκλησία σιωπά και με την σιωπή της συνηγορεί στην εξάπλωση της αμαρτίας και στην διάβρωση του φρονήματος των πιστών.
Αυτά φυσικά δεν είναι νέα για τον Ορθόδοξο. Ο μέγας Βασίλειος έγραφε στην επιστολή του «Πρός τούς δυτικούς επισκόπους»: «Τής ευσεβείας τα δόγματα έχουν ανατραπεί, της Εκκλησίας οι θεσμοί έχουν συγχηθεί. Οι φιλοδοξίες των μη φοβουμένων τον Κύριο εισπήδησαν στα υψηλά αξιώματα και το επισκοπικό αξίωμα προβάλλεται ως έπαθλο δυσσεβείας τόσο, ώστε εκείνος που βλασφημεί με τον χειρότερο τρόπο να είναι προτιμότερος στη διαποίμανση του λαού... έχει αμαυρωθεί η ακρίβεια των κανόνων...οι λαοί μένουν ανουθέτητοι, εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν έχουν το θάρρος να εκφραστούν, γιατί αφού απέκτησαν την εξουσία μέσω ανθρώπων, είναι δούλοι αυτών, που τους έκαναν την χάρη». Έτσι είναι πάντα επίκαιροι οι Άγιοι.
Τα γράφω αυτά γιατί εδώ και δεκαετίες στην Γερμανία:
γίνονται συμπροσευχές με τους αιρετικούς, όπως την λεγόμενη «εβδομάδα προσευχής υπέρ της ενότητος των χριστιανών» που λαμβάνουν χώρα και σε ορθόδοξες εκκλησίες, αναγνωρίζεται η κακοδοξία, κατά την οποία η Ορθοδοξία αποτελεῖ µόνο ἕνα µέρος της Εκκλησίας, αποδέχονται ὡς βάση της ενώσεως των ορθοδόξων µε τις αιρέσεις µία µινιµαλιστική πίστη, δηλ. µόνο τήν πίστη στήν Ἁγία Τριάδα και στον Ιησοῦ Χριστό ως Σεσαρκωµένο Θεό καί Σωτήρα, παραβλέποντας όλα τά ὑπόλοιπα δόγµατα της Εκκλησίας, συµπεριλαµβανοµένης της µυστηριακής ιερωσύνης, των ιερων εικόνων, της ακτίστου Χάριτος, της τιµητικῆς προσκυνήσεως των Αγίων κλπ, αναγνωρίζουν ή ανέχονται την αίρεση, κατά την οποία αρκεί να πιστεύει κανείς στην Ἁγία Τριάδα και στον Κύριο Ιησού, ως Θεό και Σωτήρα, για να ανήκει στην Εκκλησία. Δηλ. η Εκκλησία θεωρειται ως σύναξη όλων των χριστιανικών «οµολογιών», αναγνωρίζουν και προωθούν συστηματικά την αἵρεση, σύµφωνα µε την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία και η αίρεση του Παπισµού είναι «αδελφές εκκλησίες» και «οι δύο πνεύµονες», µε τους οποίους αναπνέει η Μία Εκκλησία, αναγνωρίζουν και στηρίζουν τις ανορθόδοξες συµφωνίες, τις οποίες υπέγραψαν οι εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο πλαίσιο του διαχριστιανικού διαλόγου, ο οποίος δεν διεξάγεται µε ορθόδοξες βάσεις και δεν έχει ως σκοπό την ἐπιστροφή των αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία δια της κατηχήσεως, της αποκηρύξεως των αιρέσεών τους και των ιερῶν µυστηρίων του Βαπτίσµατος, του Χρίσµατος και της Θείας Ευχαριστίας, υποστηρίζουν, ότι υπάρχει σωτήρια Χάρις και εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι ὑπάρχει έγκυρο βάπτισµα καί ενεργούσα Χάρις της ιερωσύνης και εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
μετατρέπουν την Θεία οικονομία σε κανόνα και περιφρονούν τις παρακαταθήκες των Αποστόλων και Αγίων Πατέρων, αναγνωρίζουν και τις άλλες θρησκείες, ως οδούς σωτηρίας και κάνουν και άλλα πολλά.
Για να μην φανεί, ότι υπερβάλλω ή ότι εμφανίζω τον εαυτό μου ως υπερζηλωτή της πίστεως, παραθέτω τα λίγα μέσα από έναν συρφετό γεγονότα ως αποδείξεις των λεγομένων μου (όταν αναφέρω τους όρους εκκλησίες, Χριστιανοί, οικουμενικός αντί για οικουμενιστικός, που είναι το σωστό, κλπ για τα άλλα δόγματα, είναι χάριν της μετάφρασης και όχι χάριν αληθείας) Τα παρατιθέμενα γερμανικά κείμενα υπηρετούν την εξυπηρέτηση της αλήθειας:
«Στην εργασιακή ομάδα χριστιανικών εκκλησιών της Γερμανίας συμμετέχουν οι εκκλησίες και οι εκκλησιαστικές κοινότητες, οι οποίες αναγνωρίζουν τον Χριστό με κριτήριο την Αγία Γραφή ως Θεό και σωτήρα και επιθυμούν μαζί, να εκπληρώσουν την αποστολή τους προς τιμήν του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κέντρο βάρους της εργασίας τους είναι η κοινή προσευχή (οικουμενική πνευματικότητα), η θεολογική ανάκλαση και ο θεολογικός συλλογισμός , η πρακτική της πίστης (η κινητοποίηση για την δικαιοσύνη, την ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος), όπως και η επαφή με άλλες οικουμενικές οργανώσεις. » Το διοικητικό συμβούλιο αποτελούν ... ένας ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος, ένας ορθόδοξος Πρωτοπρεσβύτερος, δύο ευαγγελιστές επίσκοποι και για να μην χαλάσουμε το μήνυμα ισότητας και μία ευαγγελική επίσκοπος την οποία το ορθόδοξο μέλος σίγουρα λόγω καταστατικού αναγνωρίζει ως κληρικό. Στα μέλη αυτής της οργάνωσης ανήκουν ανάμεσα σε Ρωμαιοκαθολικούς και Ορθόδοξους οι Κόπτες, οι Αρμένιοι, οι κάθε είδους Προτεστάντες, οι Αγγλικανοί, οι Παλαιορωμαιοκαθολικοί, και σαν επισκέπτες μέλη ο σύνδεσμος ελευθέρων προτεσταντικών εκκλησιών, οι Μεθοδιστές, οι Πεντηκοστιανοί, οι Αντβεντιστές, οι Κουακέροι κλπ.
Die ACK In der Arbeitsgemeinschaft Christlicher Kirchen in Deutschland (ACK) schließen sich Kirchen und kirchliche Gemeinschaften zusammen, die den Herrn Jesus Christus gemäß der Heiligen Schrift als Gott und Heiland bekennen und gemeinsam erfüllen wollen, wozu sie berufen sind, zur Ehre Gottes, des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes. Schwerpunkte ihrer Arbeit sind das gemeinsame Gebet (ökumenische Spiritualität), die theologische Refl exion, die Glaubenspraxis (Engagement für Gerechtigkeit, Frieden und die Bewahrung der Schöpfung) sowie der Kontakt zu anderen ökumenischen Einrichtungen. Dem Vorstand der ACK gehören an: Bischof Dr. Karl-Heinz Wiesemann (DBK) – Vorsitzender, Bischof Prof. Dr. Martin Hein (EKD), Pastor i. R. Heinrich Lüchtenborg (EAK), Erzpriester Radu Constantin Miron (OBKD), Bischöfi n Rosemarie Wenner (EmK). Mitglieder Arbeitsgemeinschaft Anglikanisch-Episkopaler Gemeinden in Deutschland, Arbeitsgemeinschaft Mennonitischer Gemeinden in Deutschland, Armenisch-Apostolische Orthodoxe Kirche in Deutschland, Äthiopisch-Orthodoxe Kirche in Deutschland, Bund Evangelisch-Freikirchlicher Gemeinden in Deutschland, Die Heilsarmee in Deutschland, Evangelisch-altreformierte Kirche in Niedersachsen (EAK), Evangelische Brüder-Unität – Herrnhuter Brüdergemeine, Evangelische Kirche in Deutschland (EKD), Evangelisch-methodistische Kirche (EmK), Katholisches Bistum der Alt-Katholiken in Deutschland, Orthodoxe Kirche in Deutschland – Orthodoxe Bischofskonferenz (OBKD), Koptisch-Orthodoxe Kirche in Deutschland, Mülheimer Verband Freikirchlich-Evangelischer Gemeinden, römisch-katholische Kirche – Deutsche Bischofskonferenz (DBK), Selbständige Evangelisch-Lutherische Kirche, Syrisch-Orthodoxe Kirche von Antiochien Gastmitglieder Apostelamt Jesu Christi, Apostolische Gemeinschaft, Bund Freier evangelischer Gemeinden, Bund Freikirchlicher Pfi ngstgemeinden in Deutschland, Freikirche der Siebenten-Tags-Adventisten in Deutschland, Freikirchlicher Bund der Gemeinde Gottes
Όλες μαζί οι Χριστιανικές Εκκλησίες του Ντύσσελντορφ έχουν συμπήξει την τοπική ACK και εκπροσωπούνται εκεί από τους Ιερείς των που συναντώνται δυο έως τρεις φορές το χρόνο για συζητήσεις και μια ή δυο φορές ακόμη για λειτουργικές συμπροσευχές συνήθως στην Καθολική Lambertuskirche στην Altstadt και στην Evangelische Johanneskirche δίπλα στη Jan Wellem Platz. Στις συζητήσεις έρχονται θέματα κοινού ενδιαφέροντος και γίνεται αμοιβαία ενημέρωση για τις πρωτοβουλίες και το έργο της κάθε Ενορίας ενώ οι συμπροσευχές γίνονται πάντα για την επανένωση των Εκκλησιών. Η συμμετοχή της Ενορίας μας γίνεται στα πλαίσια της Kokidues μαζί και μέ άλλους Ορθοδόξους Ιερείς.
Γερμανικές Ενορίες
α) Στο πνεύμα του Οικουμενικού Διαλόγου και της καλής συνεργασίας με τις αδελφές γερμανικές Εκκλησίες γίνονται αμοιβαίες επισκέψεις των Ιερέων διαφόρων Ενοριών και της δικής μας με αφορμή μεγάλες εκκλησιαστικές γιορτές, επετείους και άλλα έκτακτα εκκλησιαστικά γεγονότα.
β) Ειδικά με τις Καθολικές και Ευαγγελικές Ενορίες Reisholz-Hassels-Benrath-Holthausen οι σχέσεις καλλιεργούνται σε κοινό πρόγευμα (Frühstück) που γίνεται ανά εξάμηνο και εκ περιτροπής στις συνεργαζόμενες Ενορίες.
Εσπερινός της Αγάπης
Κάθε χρόνο την Κυριακή του Πάσχα και ώρα 13.00, που ψάλλεται ο Εσπερινός της Αγάπης στην Εκκλησία μας, καλούνται Ιερείς από την Καθολική και την Ευαγγελική Εκκλησία, διαβάζουν το Ευαγγέλιο της Ακολουθίας σε άλλες γλώσσες και μετέχουν μαζί και μέ άλλους προσκεκλημένους στο πασχαλινό τραπέζι.
Γερμανία- Μανχάιμ 18. Μαΐου 2012. Οικουμενιστική Αρτοκλασία κατά την Ημέρα Οικουμενισμού (Ημέρα Οικουμένης) στο Ρωμαιοκαθολικό ναό του Χριστού.
Στις φωτογραφίες που υπάρχουν στο Ιντερνετ διακρίνονται ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος ο πρόεδρος της Γερμανικής Διάσκεψης Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων, Αρχιεπίσκοπος Ρόμπερτ Zollitsch, ο Προτεστάντης Επίσκοπος της Βάδης, Ούλριχ Φίσερ,η Επίσκοπος των Μεθοδιστών Rosemarie Wenner και ο Παλαιοκαθολικός Επίσκοπος Matthias Ring.
Εκεί γιορτάσθηκε οικουμενική αρτοκλασία από ορθόδοξους ιερείς και στολίσθηκαν 1000 τραπέζια για 10.000 άτομα (ακόμα και για άθεους) όπου μοιράσθηκαν άρτοι λάδι και βιολογικά μήλα εις ανάμνησιν της σιτήσεως των 5.000 από τον Χριστό.
Χάρτα της εργασιακής ομάδας εκκλησιών του Μπρουελ
Σε αυτήν την Χάρτα, υπογεγραμένη και από τον ορθόδοξο αντιπρόσωπο, αναγνωρίζονται οι άλλες εκκλησίες ως ισότιμες, με κοινή ιεραποστολική απόστολη. Τα μέλη υποχρεώνονται να αλληλοβοηθιούνται και να αλληλουποστηρίζονται, αναλαμβάνουν την κοινή ευθύνη να ενημερώνουν τις ενορίες τους, κάτι που δεν έχει γίνει τουλάχιστον στους ορθόδοξους, από ότι ξέρω.
Υποστήριξη ιστοσελίδων με οικουμενιστικό, ασεβές και αντιορθόδοξο περιεχόμενο
Ökumenisches Heiligenlexikon - Das wahrscheinlich umfangreichste Werk mit allen wichtigen Informationen zu über 4000 Heiligen und Seligen der orthodoxen, katholischen, protestantischen und anglikanischen Kirchen
Σε αυτόν τον ιστότοπο τον οποίον βρίσκουμε σε ιστοσελίδες ενοριών ορθοδόξων ναών της Γερμανίας μπρορεί να βρει ο αναγνώστης πάνω από 4000 Αγίους και Οσίους της ορθόδοξης, καθολικής και προτεσταντικής εκκλησίας. Ιδρυτής του είναι ένας προτεστάντης πάστορας από την Φρανκφούρτη.
Μετά από αυτά σας ερωτώ εγώ ο πιστός που θέλει να σώσει την ψυχή του: Μπορεί ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, Ιερέας ή λαικός να λατρεύει Χριστό και Βελιάλ; Μπορεί να αναγνωρίζει ως αδελφούς Χριστιανούς, να ευαγγελίζεται και να συνεργάζεται με κοινότητες, που έχουν αποκηρύξει οι Άγιοι της εκκλησιάς μας ως αιρέσεις και κακοδοξίες, που ανήκουν επίσημα στον από την Ορθόδοξη Εκκλησία δημοσιοποιημένο κατάλογο αιρέσεων, ακόμα και αν μην είναι μόνιμα μέλη; Ανήκουν αυτές οι ενέργειες στην Διαθήκη του Χριστού μας, και στις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων; Μπορεί ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, Ιερέας ή λαικός να συμπροσεύχεται με αυτούς, τους οποίους η λατρευτή μας Μητέρα, η Παναγία μας, ονόμασε «εχθρούς του Υιού Μου» (εξ ου και η εικόνα της στο Αγιον Όρος); Χρειάζεται η λατρευτή μας νύμφη, η Ορθόδοξη Εκκλησία, άλλους βοηθούς και συμπαραστάτες εκτός από τον Έναν Νυμφίο Της; Μπορεί κατά τους ιερούς κανόνες να φέρει το ευαγγέλιο, όπως γίνεται συχνά στις οικουμενιστικές εκδηλώσεις, μία μη αναγνωρισμένη γυναίκα κληρικός; Το μεγάλο ερώτημα παραμένει, πως διαπράτονται τέτοιες αντιορθόδοξες τακτικές και σχεδόν όλοι όχι μόνο σιωπούν αλλά και μέσω της έλλειψης ανάλογων προστατευτικών μέτρων υπέρ των πιστών συνηγορούν στην συνεχισή τους. Ο Άγιος Νεκτάριος έγραφε στο «Περί των σχέσεων με αιρετικούς»: «..είναι ψευδές εκείνο όπου επιφέρουσι, ότι αι οδοί της ευσεβείας είναι πολλαί...οδός μία και αυτή στενή και όχι πλατεία.. εις και μόνος Θεός και Κύριος». Είμαστε εμείς καλύτεροι και πιο φωτισμένοι από τον άγιο; Αλλώ όταν εξισώνουν τους ορθοδόξους αγίους, τους φορείς, εκφραστές και υπερασπιστές του Αγίου Πνεύματος, με τους αιρετικούς “αγίους“ των ψευδοεκκλησιών και μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς προσπαθούν μέσω της παρουσιάσης τέτοιων ιστοτόπων να επηρεάσουν ως προς αυτήν την κατεύθυνση την βούληση και την κρίση των πιστών, πως μπορούμε να περιμένουμε κάτι άλλο εκτός από μία επιφανειακή, στα πλαίσια της κάθε Θείας Λειτουργίας, ευσέβειας απέναντι στους αγίους; Για αυτό οι προφήτες έλεγαν για τους ιερείς και πιστούς της εποχής τους, ότι με τα χείλη τους τιμούν τον Θεό αλλά τα έργα τους είναι εναντίον Του και Εκείνος δεν τα δέχεται.
Ο άγγελος των πολιτισμών
Beim Besuch des "Engels der Kulturen" an der griechisch-orthodoxen Kirche Hl. Konstantin und Helena war das Fest bereits im Gange. Mit dem Engel der Kulturen kamen die beiden Künstler sowie die Vertreter der anderen teilnehmenden Kirchen und Religionen (από την ιστοσελίδα της ενορίας του Brühl)
Στις 6 Σεπτεμβρίου 2015 στον ιερό ναό Κων/νου και Ελένης στο Wesseling υποδέχθηκαν οι κληρικοί της ενορίας μαζί με εκπροσώπους άλλων εκκλησιών, Εβραίους και Μουσουλμάνους (στις ανάλογες φωτογραφίες στο Ίντερνετ διακρίνεται ο Μούφτης καθαρά) τον άγγελο των πολιτισμών.
Πρόκειται περί ενός κύκλου μέσα στον οποίον υπάρχουν τα σύμβολα του σταυρού, του άστρου του Δαβίδ και της ημισελήνου, τα οποία σχηματίζουν έναν άγγελο. Αν βγάλεις ένα από αυτά τα σύμβολα ο άγγελος καταστρέφεται (το νόημα και ο σκοπός αυτού του έργου, το οποίο υποδέχθηκαν με τιμές και νεοταξική χαρά ως νέο συμβολό τους οι ιερείς μας χρησιμοποιώντας μάλιστα και παιδιά, ώστε να ριζώσουν καλά τέτοιες πρακτικές, είναι πεντακάθαρος). Μετά την υποδοχή έγινε συμπροσευχή των παρευρισκομένων. Ως κείμενο προτιμήθηκε από τους ιερείς μας το laudato si από την εγκύκλιο του πάπα Φραγκίσκου. Πρόκειται για μία προσευχή του Φραγκίσκου της Ασσίζης στην οποία ο λεγόμενος καθολικός άγιος, εδώ εν συντομία, δοξάζει τον Θεό και τον κύριο αδελφό τον ήλιο, και την αδελφή την σελήνη, και τον αδελφό τον άνεμο και τον αδελφό το νερό, που είναι ταπεινό και πολύτιμο, και τον αδελφό την φωτιά
„Gelobt seist du, mein Herr mit allen deinen Geschöpfen, zumal dem Herrn Bruder Sonne*, welcher der Tag ist und durch den du uns leuchtest. Und schön ist er und strahlend mit großem Glanz: von dir, Höchster, ein Sinnbild. Gelobt seist du, mein Herr, durch Schwester Mond und die Sterne; am Himmel hast du sie gebildet, klar und kostbar und schön. Gelobt seist du, mein Herr, durch Bruder Wind und durch Luft und Wolken und heiteres und jegliches Wetter, durch das du deinen Geschöpfen Unterhalt gibst. Gelobt seist du, mein Herr, durch Schwester Wasser, gar nützlich ist es und demütig und kostbar und keusch. Gelobt seist du, mein Herr, durch Bruder Feuer, durch das du die Nacht erleuchtest; und schön ist es und fröhlich und kraftvoll und stark.
Σας ερωτώ και πάλι: Έχουν οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι αγγέλους εκτός από αγγέλους του σκότους; Προσοχή δεν καταδικάζω τον άνθρωπο που χρειάζεται την αγάπη μας ως ασθενής μέσω όμως μίας αληθινής μαρτυρίας. Καταδικάζω - άλλωστε σε μία δημοκρατία και σε μία ελεύθερη κοινωνία έχω αυτό το δικαίωμα. .Αυτό δεν διατυμπανίζουν οι οπαδοί του οικουμενισμού;- την αίρεση, το ψευτοδόγμα, τον αληθινό κίνδυνο για τους συνανθρώπους μου κατά την διδασκαλία των αγίων. Δεν μπορούν οι ιερείς μας τουλάχιστον να πουν μία ορθόδοξη προσευχή ακόμα και για να κρατήσουν τα προσχήματα, ότι τάχα τα κάνουν όλα αυτά για να διδάξουν στους άλλους την Ορθοδοξία, παρά προτιμούν μία βλάσφημη, παγανιστικού περιεχομένου προσευχή, επειδή την διαφημίζει η εγκύκλιος του πάπα; Και η εγκύκλιος του Χριστού μας δεν τους ενδιαφέρει; Ποιός ορθόδοξος πιστός όσο αμαρτωλός και αφελής να είναι, μπορεί να δεχθεί τέτοια πράγματα; Οι επισκοποί μας δεν τα ξέρουν αυτά τα γεγονότα; Μα φυσικά, όχι μόνο τα ξέρουν αλλά και γυμνή τη κεφαλή τα στηρίζουν και τα διαφημίζουν.
Το πιο τραγικό όμως είναι τα παιδιά. Ποιός θα τα προστατεύσει από αυτές τις αθλιότητες, από αυτήν την παραποίηση του ευαγγελίου; Ποιός θα τους διδάξει την προσευχή προς τον άγγελο, όταν αυτά με την ευλογία ιερέων και γονέων μαθαίνουν να υποδέχονται τέτοια μορφώματα ως άγγελο; Θλίβεται η ψυχή μου ως ορθόδοξος, ως πατέρας, ως καθηγητής. Γιατί μπορώ εγώ σαν καθηγητής, έχοντας δώσει όρκο να διδάξω στα παιδιά την αλήθεια και την πραγματική μόρφωση, να σιωπήσω και να απαρνηθώ τον ρόλο μου ως διδάσκαλο; Μπορώ να τιμώ τους προστάτες της παιδείας, τους τρείς μεγίστους φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος, όταν δεν ομολογώ, ότι δεν υπάρχουν τρείς αβρααμικές θρησκείες, παρά μόνο η ορθόδοξος εκκλησία όπως διακηρύττει και ο απόστολος: «οι εκ πίστεως, ούτοι υιοί Αβραάμ κληθήσονται» (προς Γαλ. 3,7). Σε αυτά ευθυνόμαστε όμως και εμείς οι πιστοί, γιατί δεν αντιδρούμε. «ει τις ετεροδιδασκαλεί, ταύτα φεύγε» (προς Τιμ. 6). Επικρατεί παντού η κακοδοξία του γεροντισμού, του ψευδοευσεβισμού, η λάθος κατανόηση της υπακοής. Δεν υπάρχει κατήχηση, δεν υπάρχει πνευματικός ποιμενικός λόγος, εκτός των επιφανειακών ομιλιών για την σωτηρία της ψυχής μας, ενώ συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ω της βλασφημίας. Θλίβομαι γιατί και εγώ στην αρχή υποκινούμενος από έναν ανεύθυνο ρομαντισμό, μία λάθος αγάπη, μία τραγική εμπιστοσύνη στους ιερείς μας, ξεχνόντας τις αποστολικές εντολές, ότι οι λαικοί έχουν την υποχρέωση και το ιερό καθήκον απένταντι στον Θεό να ελέγχουν τους ποιμένες τους, γιατί πολλοί αποδείχθηκαν και θα αποδειχθούν λύκοι προβατόσχημοι, έλαβα στην αρχή της διαμονής μου στην Γερμανία μέρος σε τέτοιες εκδηλώσεις. Οι προσευχές όμως των γονέων μου και και όλων των αληθινών ορθοδόξων με ξύπνησαν και με την ευλογία του Θεού ξύπνησε μέσα μου η αληθινή και αγιασμένη ανησυχεία. Ναι, είμαι αμαρτωλός, ίσως ο χειρότερος από όλους, ανάξιος των δώρων του Πανάγαθου Θεού. Θέλω όμως να σώσω την ψυχή μου και η μία και μοναδική μου εκκλησία μου έμαθε, ότι αυτό γίνεται μόνο όταν αγωνιστώ εν αληθεία για τους άλλους. «μηδέ αγαπώμεν λόγω μηδέ τη γλώττη, αλλά εν έργω και εν αληθεία» (Α. Ιωαν. 3, 18). Σωτηρία ξεκομμένη από τον συνάνθρωπο δεν υπάρχει. Για αυτό δεν καταδικάζω και δεν μιλάω για τον προσωπικό βίο των ιερέων, όπως διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος, αλλά για την δογματική τους στάση και την ψεύτικη διδασκαλία τους. Και επειδή ως λαικός έχω το ίδιο ευθύνη για την προάσπιση του φιλόχριστου λαού, καταθέτω ευσυνειδήτως και χωρίς διαστροφές και ανακρίβειες αυτήν την μαρτυρία. Ας μην ξεχνάμε, ότι και στην ορθόδοξη διδασκαλία ο κάθε λαικός μετά την βάπτιση και το χρίσμα είναι ιερέας, προφήτης και βασιλιάς. Ιερεάς γιατί προσφέρθηκε να προσφέρει οικιοθελώς τον εαυτό του ως θυσία στον Θεό, προφήτης, ότι είδε τα μη προβλεπόμενα της πίστεως και βασιλιάς, γιατί έγινε κατά χάριν υιός του επουρανίου Βασιλέως (βλέπε και το βιβλίο του Ιωάννη Ρίζου, οι ληστές της θείας διδασκαλίας μέρος β, σελ, 114).
Όταν έστειλα μία ηλεκρονική επιστολή στον εξομολόγο μου για να τον ρωτήσω, γιατί υποστηρίζει και προωθεί αυτές τις αντικανονικές και αντιορθόδοξες ενέργειες, αυτός ούτε καν καταδέχθηκε να μου απαντήσει. Μετά από την τήρηση σιωπής από την πλευρά των ιερέων της εκκλησίας αναγκάστικα και εγώ να αποχωρήσω από την ενορία, γιατί όπως γίνεται κατανοητό, δεν υπάρχουν προυποθέσεις πνευματικής σχέσεως πατρός και υιού, αλλά διευθύνοντος και υποτακτικού, το οποίο δεν είναι ορθόδοξο, γιατί, όπως λέει και ο Αγ. Ιωάννης της κλίμακος, στα θέματα της πίστεως δεν υπάρχει θέμα υπακοής αλλά ομολογίας. Ο λαικός αναγνωρίζει τον ιερέα ως πατέρα και τον ονομάζει πάτερ. Ο ιερέας όμως στην Γερμανία όπως φαίνεται δεν αναγνωρίζει τον πια τον αμαρτωλό μεν πιστό δε λαικό ως υιόν για να του φερθεί ανάλογα και να τον υπερασπίσει από τους κινδύνους.
Πατέρες της εκκλησίας της Ελλάδος και απανταχού κληρικοί και μοναχοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δεν αντέχουμε άλλο αυτήν την κατάσταση, που κάθε άλλο παρά ταιριάζει στο «αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν». Πάρτε επιτέλους θέση και υπερασπιστείτε τον πιστό λαό που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Όπως και εμείς έτσι και εσείς, όλοι θα δώσουμε λόγο μπροστά από το φοβερό βήμα του Θεού. Όταν θα μας ρωτήσει για αυτά τα πράγματα τι θα του πούμε; Δεν φοβόμαστε την κρίση του παντοδύναμου Θεού; Δεν φοβόμαστε αν μας βρει, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου ούτε ψυχρούς ούτε θερμούς. Δεν θέλουμε ούτε σχίσματα ούτε αναθεώρηση της ιερωσύνης ή του ρόλου του επισκόπου. Ύπαγε από εμάς τέτοια αμαρτία και έπαρση. Θέλουμε ράσα που να ευωδιάζουν Ορθοδοξία. Θέλουμε Κλήρο στον οποίο με χαρά και εμπιστοσύνη να εψομολογούμαστε τα αμέτρητα αμρτηματά μας και να βρίσκουμε αυτό που είναι στην πραγματικότητα η εκκλησία μας: Όχι κοινωνικός οργανισμός, ούτε οικολογικό σωματείο αλλά Θεραπεία ψυχής και σωτηρία για όλους τους ανθρώπους μέσω της μίας Αληθείας τουτέστιν του Ιησού Χριστού και Θεού μας.
Ταπεινά και γεμάτος πόνο σας παρακαλώ, καταδικάστε επιτέλους αυτά τα σκάνδαλα όχι μόνο προφορικώς αλλά με έργα. Αναλογισθείτε, τι θα έκανε ο Χριστός μας, τι οι απόστολοι, τι οι μάρτυρες, τι οι ομολογητές της πιστεώς μας. Καταδικάστε αν θέλετε εμένα αλλά σώστε την γυναίκα μου, η οποία ήταν καθολική, βαπτίσθηκε συνειδητά ορθόδοξη, και πολεμιέται από την ερώτηση, γιατί το έκανα αυτό, αφού όλοι είμαστε εκκλησίες, αδέλφια, παιδιά του Θεού και όλοι θα σωθούμε. Σώστε και στηρίξτε με την καταδίκη όλων αυτών τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου, που τώρα ψάχνουν σίγουρο λιμάνι σωτηρίας με προβληματική πυξίδα.. Ο Χριστός μας κατηγόρησε τους Φαρισαίους, ότι συσσωρεύουν βάρη αβάσταχτα στις πλάτες των ανθρώπων, και ότι όταν προσηλυτίζουν κάποιον μετά τον κάνουν χειρότερο, από ότι ήταν πριν. Είναι αυτές οι καταστάσεις καλύτερες από τα έργα των φαρισαίων;
Αλλά και ο λαός πρέπει να πάρει θέση σε αυτά τα πράγματα. Δεν είμαστε «ευσεβείς βόες», ικανοί και άξιοι μόνο για να συμμετέχουμε στην θεία λειτουργία και να φωνάζουμε«άξιος». Εχουμε ευθύνη, όπως ευθύνη είχαν οι προγονοί μας, οι οποίοι αψηφώντας τα πάντα, έδιωξαν τον Μακεδόνιο, τον Άρειο, τον Νεστόριο, τον Μακεδόνιο, τον Βέκκο, τον Καλέκα και όλους τους ασεβείς από την άγια, μία, καθολική και αποστολική Εκλησία μας τιμώντας τον έλαιο και το χρίσμα, που λάβαμε στην βαπτισή μας. Εδώ στην Γερμανία δεν μας ενημερώνει και δεν μας ρωτάει κανένας. Υπογράφουν οικουμενιστικά κείμενα και συμφωνίες και δεν αναρωτιούνται, ο λαός τα θέλει; Νιώθουν οι πιστοί μας πνευματικά υγιείς με αυτές τις πράξεις μας; Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την σωτηρία του κάθε ορθοδόξου πιστού; Αγαπούν και υπερασπίζουν υπέρμετρα και «χριστιανικά» τους αλλόδοξους, ενώ παράλληλα είναι έτοιμοι να κάψουν στην πυρά, ως άλλη ιερά εξέταση, όποιον πιστό τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, ή τον απαξιούν ως ανώτεροι και τον χαρακτηρίζουν πλανεμένο, φανατικό, τυφλό, ναι μη αληθινό χριστιανό γιατί δεν σιωπά. Ενώ εμείς παρόλο που καταδικάζουμε τις πράξεις τους, προσευχόμαστε ειλικρινά ο Θεός να τους συγχωρήσει και να τους σώσει γιατί έτσι μας έμαθαν οι μεν αγράμματοι αλλά βαθιά πιστοί γονείς και παππούδες μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πάψουμε να ομολογούμε την αλήθεια. «και οι προάγοντες επετίμων αυτώ, ίνα σιωπήση, αυτός δέ πολλώ μάλλον έκραζεν» (Λουκ. ιη). Εγώ προσωπικά απορώ. Πως τιμούν τους αγίους, οι οποίοι κατεδίκασαν όλους αυτούς, με τους οποίους συμπροσεύχονται και ευλογούν; Αν εγώ είμαι σε πλάνη επειδή τολμώ σαν μέλος της εκκλησίας να μιλήσω, αυτή η ασέβεια στους αγίους και η αντίθεση σε πράξεις και λόγια, την οποία απεχθάνεται ο Θεός, όπως είπαν οι προφήτες, τι είναι; Δεν δυνάμεθα πια και δεν επιτρέπεται να σιωπούμε. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει «Ώστε ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν: Εγώ τις ειμί; Ιερεύς; Αλλά ουδαμού. Άρχων; Και ουδέ ούτως. Στρατιώτης; Και που; Γεωργός; Και ουδέ αυτό τούτο. Πένης, μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;»
Ας πάρουμε όλοι επιτέλους την απόφαση να καταδικάσουμε και να εκδιώξουμε κάθε διδασκαλία του Οικουμενισμού τον οποίον ο Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς ονόμασε Παναίρεση, κάθε αντιορθόδοξη ενέργεια και κάθε κακοδοξία από την Εκκλησία μας, όπως αρμόζει σε έναν Ορθόδοξο. Έτσι θα αποχτήσει η υπακοή την ορθόδοξη σημασία της. Το χρωστάμε ως υποχρέωση, στους συνανθρώπους μας, οικουμενιστές και μη, στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές. Ο Χριστός μας είπε . «όποιος Με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και Εγώ μπροστά στον πατέρα Μου»
Langenfeld, 25.01.2016
Πατέρες και αδελφοί, ιερείς και λαικοί, εν Χριστώ στην Ελλάδα, το ονομά μου είναι Αδαμάντιος Τσακίρογλου. Είμαι 46 χρονών, κάτοικος Γερμανίας εδώ και 22 χρόνια, σύζυγος και πατέρας πέντε παιδιών και καθηγητής, Oberstudienrat, στο γερμανικό Gymnasium ως προς το επάγγελμα. Ο λόγος που σας γράφω αυτήν την επιστολή είναι η κατάσταση απόγνωσης, στην οποία έχουμε φθάσει, όσοι ορθόδοξοι πιστοί της Γερμανίας θέλουν να κρατήσουν παρά τις αμαρτίες τους τις παρακαταθήκες του Χριστού, των αποστόλων, των πατέρων και των αγίων ανόθευτες και ακέραιες, ως μαρτυρία και απόδειξη Ορθοδοξίας σε έναν όλο και πιο έντονα χειμαζόμενο κόσμο.
Η κατάσταση στην Γερμανία έχει καταντήσει πια τραγική για κάποιον που αναζητάει το βίωμα της Ορθοδοξίας. Αυτά που διαβάζω τόσο καιρό στην Ελλάδα από λίγους πιστούς αγωνιστές, για τις αντικανονικές, αντιπατερικές, αντιορθόδοξες ενέργειες επισκόπων και ιερέων, τω ονόματι μεν ορθοδόξων, ταις πράξεσιν δε λύκων προβατοσχήμων (ο χαρακτηρισμός είναι των πατέρων και όχι δικός μου) που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν, λαμβάνουν μέρος στην Γερμανία εδώ και δεκαετίες. Αυτή η κατάσταση δεν δικαιολογείται από το επιχείρημα, ότι τάχα οι καταστάσεις το επιβάλουν, διότι είμαστε στην διασπορά. Άλλο συμβιώνω ειρηνικά και με σεβασμό στην πίστη και την ζωή του καθενός και άλλο αναγνωρίζω την πίστη και την ζωή του καθενός ως θεάρεστη, αληθινή και ως προυπόθεση σωτηρίας. Το ποίμνιο έχει χωρισθεί μέσω αυτών των αλλοπρόσαλλων και τρομερών σε επίδραση και επικαιρότητα μηνυμάτων και πράξεων σε εν γνώσει και εν αγνοία υποστηρικτές των, σε αδιάφορους και σε λίγους εναντίους αυτών και των εκπροσωπών τους. Άλλοι θαυμάζουν αυτήν την αγαπολογία και δεν ντρέπονται κιόλας να παρακολουθούν αλλόδοξες λειτουργίες με το επιχείρημα, ότι και αυτοί Χριστιανοί είναι, άλλοι δεν βλέπουν πια καμία διαστροφή, γιατί και η εκκλησία μας, όπως λένε, δεν την καταδίκασε, άλλοι νομίζουν, ότι δεν χρειάζεται να μιλήσουν, γιατί έτσι και αλλιώς δεν σωζόμαστε με τίποτα. Οι πιο πολλoί ιερείς και λαικοί συναγωνίζονται στον φιλελευθερισμό για να αδράξουν τους κλάδους της κοσμικής δόξας και αναγνώρισης αδιαφορώντας για την αναγνώριση από τον Θεό.
Το πνεύμα του Οικουμενισμού, του θρησκευτικού συγκρητισμού, της εκκοσμίκευσης, της ασέβειας και της επιφανειακής ευσέβειας τουτέστιν του φαρισαισμού έχει φθάσει σε τέτοια σημεία, που αμφιβάλω αν έχει μείνει έστω και λίγο ορθόδοξο φρόνημα. Η κάθε μορφής ασέλγεια νομιμοποιείται και η επίσημη εκκλησία σιωπά και με την σιωπή της συνηγορεί στην εξάπλωση της αμαρτίας και στην διάβρωση του φρονήματος των πιστών.
Αυτά φυσικά δεν είναι νέα για τον Ορθόδοξο. Ο μέγας Βασίλειος έγραφε στην επιστολή του «Πρός τούς δυτικούς επισκόπους»: «Τής ευσεβείας τα δόγματα έχουν ανατραπεί, της Εκκλησίας οι θεσμοί έχουν συγχηθεί. Οι φιλοδοξίες των μη φοβουμένων τον Κύριο εισπήδησαν στα υψηλά αξιώματα και το επισκοπικό αξίωμα προβάλλεται ως έπαθλο δυσσεβείας τόσο, ώστε εκείνος που βλασφημεί με τον χειρότερο τρόπο να είναι προτιμότερος στη διαποίμανση του λαού... έχει αμαυρωθεί η ακρίβεια των κανόνων...οι λαοί μένουν ανουθέτητοι, εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν έχουν το θάρρος να εκφραστούν, γιατί αφού απέκτησαν την εξουσία μέσω ανθρώπων, είναι δούλοι αυτών, που τους έκαναν την χάρη». Έτσι είναι πάντα επίκαιροι οι Άγιοι.
Τα γράφω αυτά γιατί εδώ και δεκαετίες στην Γερμανία:
γίνονται συμπροσευχές με τους αιρετικούς, όπως την λεγόμενη «εβδομάδα προσευχής υπέρ της ενότητος των χριστιανών» που λαμβάνουν χώρα και σε ορθόδοξες εκκλησίες, αναγνωρίζεται η κακοδοξία, κατά την οποία η Ορθοδοξία αποτελεῖ µόνο ἕνα µέρος της Εκκλησίας, αποδέχονται ὡς βάση της ενώσεως των ορθοδόξων µε τις αιρέσεις µία µινιµαλιστική πίστη, δηλ. µόνο τήν πίστη στήν Ἁγία Τριάδα και στον Ιησοῦ Χριστό ως Σεσαρκωµένο Θεό καί Σωτήρα, παραβλέποντας όλα τά ὑπόλοιπα δόγµατα της Εκκλησίας, συµπεριλαµβανοµένης της µυστηριακής ιερωσύνης, των ιερων εικόνων, της ακτίστου Χάριτος, της τιµητικῆς προσκυνήσεως των Αγίων κλπ, αναγνωρίζουν ή ανέχονται την αίρεση, κατά την οποία αρκεί να πιστεύει κανείς στην Ἁγία Τριάδα και στον Κύριο Ιησού, ως Θεό και Σωτήρα, για να ανήκει στην Εκκλησία. Δηλ. η Εκκλησία θεωρειται ως σύναξη όλων των χριστιανικών «οµολογιών», αναγνωρίζουν και προωθούν συστηματικά την αἵρεση, σύµφωνα µε την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία και η αίρεση του Παπισµού είναι «αδελφές εκκλησίες» και «οι δύο πνεύµονες», µε τους οποίους αναπνέει η Μία Εκκλησία, αναγνωρίζουν και στηρίζουν τις ανορθόδοξες συµφωνίες, τις οποίες υπέγραψαν οι εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο πλαίσιο του διαχριστιανικού διαλόγου, ο οποίος δεν διεξάγεται µε ορθόδοξες βάσεις και δεν έχει ως σκοπό την ἐπιστροφή των αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία δια της κατηχήσεως, της αποκηρύξεως των αιρέσεών τους και των ιερῶν µυστηρίων του Βαπτίσµατος, του Χρίσµατος και της Θείας Ευχαριστίας, υποστηρίζουν, ότι υπάρχει σωτήρια Χάρις και εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι ὑπάρχει έγκυρο βάπτισµα καί ενεργούσα Χάρις της ιερωσύνης και εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
μετατρέπουν την Θεία οικονομία σε κανόνα και περιφρονούν τις παρακαταθήκες των Αποστόλων και Αγίων Πατέρων, αναγνωρίζουν και τις άλλες θρησκείες, ως οδούς σωτηρίας και κάνουν και άλλα πολλά.
Για να μην φανεί, ότι υπερβάλλω ή ότι εμφανίζω τον εαυτό μου ως υπερζηλωτή της πίστεως, παραθέτω τα λίγα μέσα από έναν συρφετό γεγονότα ως αποδείξεις των λεγομένων μου (όταν αναφέρω τους όρους εκκλησίες, Χριστιανοί, οικουμενικός αντί για οικουμενιστικός, που είναι το σωστό, κλπ για τα άλλα δόγματα, είναι χάριν της μετάφρασης και όχι χάριν αληθείας) Τα παρατιθέμενα γερμανικά κείμενα υπηρετούν την εξυπηρέτηση της αλήθειας:
«Στην εργασιακή ομάδα χριστιανικών εκκλησιών της Γερμανίας συμμετέχουν οι εκκλησίες και οι εκκλησιαστικές κοινότητες, οι οποίες αναγνωρίζουν τον Χριστό με κριτήριο την Αγία Γραφή ως Θεό και σωτήρα και επιθυμούν μαζί, να εκπληρώσουν την αποστολή τους προς τιμήν του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κέντρο βάρους της εργασίας τους είναι η κοινή προσευχή (οικουμενική πνευματικότητα), η θεολογική ανάκλαση και ο θεολογικός συλλογισμός , η πρακτική της πίστης (η κινητοποίηση για την δικαιοσύνη, την ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος), όπως και η επαφή με άλλες οικουμενικές οργανώσεις. » Το διοικητικό συμβούλιο αποτελούν ... ένας ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος, ένας ορθόδοξος Πρωτοπρεσβύτερος, δύο ευαγγελιστές επίσκοποι και για να μην χαλάσουμε το μήνυμα ισότητας και μία ευαγγελική επίσκοπος την οποία το ορθόδοξο μέλος σίγουρα λόγω καταστατικού αναγνωρίζει ως κληρικό. Στα μέλη αυτής της οργάνωσης ανήκουν ανάμεσα σε Ρωμαιοκαθολικούς και Ορθόδοξους οι Κόπτες, οι Αρμένιοι, οι κάθε είδους Προτεστάντες, οι Αγγλικανοί, οι Παλαιορωμαιοκαθολικοί, και σαν επισκέπτες μέλη ο σύνδεσμος ελευθέρων προτεσταντικών εκκλησιών, οι Μεθοδιστές, οι Πεντηκοστιανοί, οι Αντβεντιστές, οι Κουακέροι κλπ.
Die ACK In der Arbeitsgemeinschaft Christlicher Kirchen in Deutschland (ACK) schließen sich Kirchen und kirchliche Gemeinschaften zusammen, die den Herrn Jesus Christus gemäß der Heiligen Schrift als Gott und Heiland bekennen und gemeinsam erfüllen wollen, wozu sie berufen sind, zur Ehre Gottes, des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes. Schwerpunkte ihrer Arbeit sind das gemeinsame Gebet (ökumenische Spiritualität), die theologische Refl exion, die Glaubenspraxis (Engagement für Gerechtigkeit, Frieden und die Bewahrung der Schöpfung) sowie der Kontakt zu anderen ökumenischen Einrichtungen. Dem Vorstand der ACK gehören an: Bischof Dr. Karl-Heinz Wiesemann (DBK) – Vorsitzender, Bischof Prof. Dr. Martin Hein (EKD), Pastor i. R. Heinrich Lüchtenborg (EAK), Erzpriester Radu Constantin Miron (OBKD), Bischöfi n Rosemarie Wenner (EmK). Mitglieder Arbeitsgemeinschaft Anglikanisch-Episkopaler Gemeinden in Deutschland, Arbeitsgemeinschaft Mennonitischer Gemeinden in Deutschland, Armenisch-Apostolische Orthodoxe Kirche in Deutschland, Äthiopisch-Orthodoxe Kirche in Deutschland, Bund Evangelisch-Freikirchlicher Gemeinden in Deutschland, Die Heilsarmee in Deutschland, Evangelisch-altreformierte Kirche in Niedersachsen (EAK), Evangelische Brüder-Unität – Herrnhuter Brüdergemeine, Evangelische Kirche in Deutschland (EKD), Evangelisch-methodistische Kirche (EmK), Katholisches Bistum der Alt-Katholiken in Deutschland, Orthodoxe Kirche in Deutschland – Orthodoxe Bischofskonferenz (OBKD), Koptisch-Orthodoxe Kirche in Deutschland, Mülheimer Verband Freikirchlich-Evangelischer Gemeinden, römisch-katholische Kirche – Deutsche Bischofskonferenz (DBK), Selbständige Evangelisch-Lutherische Kirche, Syrisch-Orthodoxe Kirche von Antiochien Gastmitglieder Apostelamt Jesu Christi, Apostolische Gemeinschaft, Bund Freier evangelischer Gemeinden, Bund Freikirchlicher Pfi ngstgemeinden in Deutschland, Freikirche der Siebenten-Tags-Adventisten in Deutschland, Freikirchlicher Bund der Gemeinde Gottes
Όλες μαζί οι Χριστιανικές Εκκλησίες του Ντύσσελντορφ έχουν συμπήξει την τοπική ACK και εκπροσωπούνται εκεί από τους Ιερείς των που συναντώνται δυο έως τρεις φορές το χρόνο για συζητήσεις και μια ή δυο φορές ακόμη για λειτουργικές συμπροσευχές συνήθως στην Καθολική Lambertuskirche στην Altstadt και στην Evangelische Johanneskirche δίπλα στη Jan Wellem Platz. Στις συζητήσεις έρχονται θέματα κοινού ενδιαφέροντος και γίνεται αμοιβαία ενημέρωση για τις πρωτοβουλίες και το έργο της κάθε Ενορίας ενώ οι συμπροσευχές γίνονται πάντα για την επανένωση των Εκκλησιών. Η συμμετοχή της Ενορίας μας γίνεται στα πλαίσια της Kokidues μαζί και μέ άλλους Ορθοδόξους Ιερείς.
Γερμανικές Ενορίες
α) Στο πνεύμα του Οικουμενικού Διαλόγου και της καλής συνεργασίας με τις αδελφές γερμανικές Εκκλησίες γίνονται αμοιβαίες επισκέψεις των Ιερέων διαφόρων Ενοριών και της δικής μας με αφορμή μεγάλες εκκλησιαστικές γιορτές, επετείους και άλλα έκτακτα εκκλησιαστικά γεγονότα.
β) Ειδικά με τις Καθολικές και Ευαγγελικές Ενορίες Reisholz-Hassels-Benrath-Holthausen οι σχέσεις καλλιεργούνται σε κοινό πρόγευμα (Frühstück) που γίνεται ανά εξάμηνο και εκ περιτροπής στις συνεργαζόμενες Ενορίες.
Εσπερινός της Αγάπης
Κάθε χρόνο την Κυριακή του Πάσχα και ώρα 13.00, που ψάλλεται ο Εσπερινός της Αγάπης στην Εκκλησία μας, καλούνται Ιερείς από την Καθολική και την Ευαγγελική Εκκλησία, διαβάζουν το Ευαγγέλιο της Ακολουθίας σε άλλες γλώσσες και μετέχουν μαζί και μέ άλλους προσκεκλημένους στο πασχαλινό τραπέζι.
Γερμανία- Μανχάιμ 18. Μαΐου 2012. Οικουμενιστική Αρτοκλασία κατά την Ημέρα Οικουμενισμού (Ημέρα Οικουμένης) στο Ρωμαιοκαθολικό ναό του Χριστού.
Στις φωτογραφίες που υπάρχουν στο Ιντερνετ διακρίνονται ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος ο πρόεδρος της Γερμανικής Διάσκεψης Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων, Αρχιεπίσκοπος Ρόμπερτ Zollitsch, ο Προτεστάντης Επίσκοπος της Βάδης, Ούλριχ Φίσερ,η Επίσκοπος των Μεθοδιστών Rosemarie Wenner και ο Παλαιοκαθολικός Επίσκοπος Matthias Ring.
Εκεί γιορτάσθηκε οικουμενική αρτοκλασία από ορθόδοξους ιερείς και στολίσθηκαν 1000 τραπέζια για 10.000 άτομα (ακόμα και για άθεους) όπου μοιράσθηκαν άρτοι λάδι και βιολογικά μήλα εις ανάμνησιν της σιτήσεως των 5.000 από τον Χριστό.
Χάρτα της εργασιακής ομάδας εκκλησιών του Μπρουελ
Σε αυτήν την Χάρτα, υπογεγραμένη και από τον ορθόδοξο αντιπρόσωπο, αναγνωρίζονται οι άλλες εκκλησίες ως ισότιμες, με κοινή ιεραποστολική απόστολη. Τα μέλη υποχρεώνονται να αλληλοβοηθιούνται και να αλληλουποστηρίζονται, αναλαμβάνουν την κοινή ευθύνη να ενημερώνουν τις ενορίες τους, κάτι που δεν έχει γίνει τουλάχιστον στους ορθόδοξους, από ότι ξέρω.
Υποστήριξη ιστοσελίδων με οικουμενιστικό, ασεβές και αντιορθόδοξο περιεχόμενο
Ökumenisches Heiligenlexikon - Das wahrscheinlich umfangreichste Werk mit allen wichtigen Informationen zu über 4000 Heiligen und Seligen der orthodoxen, katholischen, protestantischen und anglikanischen Kirchen
Σε αυτόν τον ιστότοπο τον οποίον βρίσκουμε σε ιστοσελίδες ενοριών ορθοδόξων ναών της Γερμανίας μπρορεί να βρει ο αναγνώστης πάνω από 4000 Αγίους και Οσίους της ορθόδοξης, καθολικής και προτεσταντικής εκκλησίας. Ιδρυτής του είναι ένας προτεστάντης πάστορας από την Φρανκφούρτη.
Μετά από αυτά σας ερωτώ εγώ ο πιστός που θέλει να σώσει την ψυχή του: Μπορεί ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, Ιερέας ή λαικός να λατρεύει Χριστό και Βελιάλ; Μπορεί να αναγνωρίζει ως αδελφούς Χριστιανούς, να ευαγγελίζεται και να συνεργάζεται με κοινότητες, που έχουν αποκηρύξει οι Άγιοι της εκκλησιάς μας ως αιρέσεις και κακοδοξίες, που ανήκουν επίσημα στον από την Ορθόδοξη Εκκλησία δημοσιοποιημένο κατάλογο αιρέσεων, ακόμα και αν μην είναι μόνιμα μέλη; Ανήκουν αυτές οι ενέργειες στην Διαθήκη του Χριστού μας, και στις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων; Μπορεί ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, Ιερέας ή λαικός να συμπροσεύχεται με αυτούς, τους οποίους η λατρευτή μας Μητέρα, η Παναγία μας, ονόμασε «εχθρούς του Υιού Μου» (εξ ου και η εικόνα της στο Αγιον Όρος); Χρειάζεται η λατρευτή μας νύμφη, η Ορθόδοξη Εκκλησία, άλλους βοηθούς και συμπαραστάτες εκτός από τον Έναν Νυμφίο Της; Μπορεί κατά τους ιερούς κανόνες να φέρει το ευαγγέλιο, όπως γίνεται συχνά στις οικουμενιστικές εκδηλώσεις, μία μη αναγνωρισμένη γυναίκα κληρικός; Το μεγάλο ερώτημα παραμένει, πως διαπράτονται τέτοιες αντιορθόδοξες τακτικές και σχεδόν όλοι όχι μόνο σιωπούν αλλά και μέσω της έλλειψης ανάλογων προστατευτικών μέτρων υπέρ των πιστών συνηγορούν στην συνεχισή τους. Ο Άγιος Νεκτάριος έγραφε στο «Περί των σχέσεων με αιρετικούς»: «..είναι ψευδές εκείνο όπου επιφέρουσι, ότι αι οδοί της ευσεβείας είναι πολλαί...οδός μία και αυτή στενή και όχι πλατεία.. εις και μόνος Θεός και Κύριος». Είμαστε εμείς καλύτεροι και πιο φωτισμένοι από τον άγιο; Αλλώ όταν εξισώνουν τους ορθοδόξους αγίους, τους φορείς, εκφραστές και υπερασπιστές του Αγίου Πνεύματος, με τους αιρετικούς “αγίους“ των ψευδοεκκλησιών και μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς προσπαθούν μέσω της παρουσιάσης τέτοιων ιστοτόπων να επηρεάσουν ως προς αυτήν την κατεύθυνση την βούληση και την κρίση των πιστών, πως μπορούμε να περιμένουμε κάτι άλλο εκτός από μία επιφανειακή, στα πλαίσια της κάθε Θείας Λειτουργίας, ευσέβειας απέναντι στους αγίους; Για αυτό οι προφήτες έλεγαν για τους ιερείς και πιστούς της εποχής τους, ότι με τα χείλη τους τιμούν τον Θεό αλλά τα έργα τους είναι εναντίον Του και Εκείνος δεν τα δέχεται.
Ο άγγελος των πολιτισμών
Beim Besuch des "Engels der Kulturen" an der griechisch-orthodoxen Kirche Hl. Konstantin und Helena war das Fest bereits im Gange. Mit dem Engel der Kulturen kamen die beiden Künstler sowie die Vertreter der anderen teilnehmenden Kirchen und Religionen (από την ιστοσελίδα της ενορίας του Brühl)
Στις 6 Σεπτεμβρίου 2015 στον ιερό ναό Κων/νου και Ελένης στο Wesseling υποδέχθηκαν οι κληρικοί της ενορίας μαζί με εκπροσώπους άλλων εκκλησιών, Εβραίους και Μουσουλμάνους (στις ανάλογες φωτογραφίες στο Ίντερνετ διακρίνεται ο Μούφτης καθαρά) τον άγγελο των πολιτισμών.
Πρόκειται περί ενός κύκλου μέσα στον οποίον υπάρχουν τα σύμβολα του σταυρού, του άστρου του Δαβίδ και της ημισελήνου, τα οποία σχηματίζουν έναν άγγελο. Αν βγάλεις ένα από αυτά τα σύμβολα ο άγγελος καταστρέφεται (το νόημα και ο σκοπός αυτού του έργου, το οποίο υποδέχθηκαν με τιμές και νεοταξική χαρά ως νέο συμβολό τους οι ιερείς μας χρησιμοποιώντας μάλιστα και παιδιά, ώστε να ριζώσουν καλά τέτοιες πρακτικές, είναι πεντακάθαρος). Μετά την υποδοχή έγινε συμπροσευχή των παρευρισκομένων. Ως κείμενο προτιμήθηκε από τους ιερείς μας το laudato si από την εγκύκλιο του πάπα Φραγκίσκου. Πρόκειται για μία προσευχή του Φραγκίσκου της Ασσίζης στην οποία ο λεγόμενος καθολικός άγιος, εδώ εν συντομία, δοξάζει τον Θεό και τον κύριο αδελφό τον ήλιο, και την αδελφή την σελήνη, και τον αδελφό τον άνεμο και τον αδελφό το νερό, που είναι ταπεινό και πολύτιμο, και τον αδελφό την φωτιά
„Gelobt seist du, mein Herr mit allen deinen Geschöpfen, zumal dem Herrn Bruder Sonne*, welcher der Tag ist und durch den du uns leuchtest. Und schön ist er und strahlend mit großem Glanz: von dir, Höchster, ein Sinnbild. Gelobt seist du, mein Herr, durch Schwester Mond und die Sterne; am Himmel hast du sie gebildet, klar und kostbar und schön. Gelobt seist du, mein Herr, durch Bruder Wind und durch Luft und Wolken und heiteres und jegliches Wetter, durch das du deinen Geschöpfen Unterhalt gibst. Gelobt seist du, mein Herr, durch Schwester Wasser, gar nützlich ist es und demütig und kostbar und keusch. Gelobt seist du, mein Herr, durch Bruder Feuer, durch das du die Nacht erleuchtest; und schön ist es und fröhlich und kraftvoll und stark.
Σας ερωτώ και πάλι: Έχουν οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι αγγέλους εκτός από αγγέλους του σκότους; Προσοχή δεν καταδικάζω τον άνθρωπο που χρειάζεται την αγάπη μας ως ασθενής μέσω όμως μίας αληθινής μαρτυρίας. Καταδικάζω - άλλωστε σε μία δημοκρατία και σε μία ελεύθερη κοινωνία έχω αυτό το δικαίωμα. .Αυτό δεν διατυμπανίζουν οι οπαδοί του οικουμενισμού;- την αίρεση, το ψευτοδόγμα, τον αληθινό κίνδυνο για τους συνανθρώπους μου κατά την διδασκαλία των αγίων. Δεν μπορούν οι ιερείς μας τουλάχιστον να πουν μία ορθόδοξη προσευχή ακόμα και για να κρατήσουν τα προσχήματα, ότι τάχα τα κάνουν όλα αυτά για να διδάξουν στους άλλους την Ορθοδοξία, παρά προτιμούν μία βλάσφημη, παγανιστικού περιεχομένου προσευχή, επειδή την διαφημίζει η εγκύκλιος του πάπα; Και η εγκύκλιος του Χριστού μας δεν τους ενδιαφέρει; Ποιός ορθόδοξος πιστός όσο αμαρτωλός και αφελής να είναι, μπορεί να δεχθεί τέτοια πράγματα; Οι επισκοποί μας δεν τα ξέρουν αυτά τα γεγονότα; Μα φυσικά, όχι μόνο τα ξέρουν αλλά και γυμνή τη κεφαλή τα στηρίζουν και τα διαφημίζουν.
Το πιο τραγικό όμως είναι τα παιδιά. Ποιός θα τα προστατεύσει από αυτές τις αθλιότητες, από αυτήν την παραποίηση του ευαγγελίου; Ποιός θα τους διδάξει την προσευχή προς τον άγγελο, όταν αυτά με την ευλογία ιερέων και γονέων μαθαίνουν να υποδέχονται τέτοια μορφώματα ως άγγελο; Θλίβεται η ψυχή μου ως ορθόδοξος, ως πατέρας, ως καθηγητής. Γιατί μπορώ εγώ σαν καθηγητής, έχοντας δώσει όρκο να διδάξω στα παιδιά την αλήθεια και την πραγματική μόρφωση, να σιωπήσω και να απαρνηθώ τον ρόλο μου ως διδάσκαλο; Μπορώ να τιμώ τους προστάτες της παιδείας, τους τρείς μεγίστους φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος, όταν δεν ομολογώ, ότι δεν υπάρχουν τρείς αβρααμικές θρησκείες, παρά μόνο η ορθόδοξος εκκλησία όπως διακηρύττει και ο απόστολος: «οι εκ πίστεως, ούτοι υιοί Αβραάμ κληθήσονται» (προς Γαλ. 3,7). Σε αυτά ευθυνόμαστε όμως και εμείς οι πιστοί, γιατί δεν αντιδρούμε. «ει τις ετεροδιδασκαλεί, ταύτα φεύγε» (προς Τιμ. 6). Επικρατεί παντού η κακοδοξία του γεροντισμού, του ψευδοευσεβισμού, η λάθος κατανόηση της υπακοής. Δεν υπάρχει κατήχηση, δεν υπάρχει πνευματικός ποιμενικός λόγος, εκτός των επιφανειακών ομιλιών για την σωτηρία της ψυχής μας, ενώ συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ω της βλασφημίας. Θλίβομαι γιατί και εγώ στην αρχή υποκινούμενος από έναν ανεύθυνο ρομαντισμό, μία λάθος αγάπη, μία τραγική εμπιστοσύνη στους ιερείς μας, ξεχνόντας τις αποστολικές εντολές, ότι οι λαικοί έχουν την υποχρέωση και το ιερό καθήκον απένταντι στον Θεό να ελέγχουν τους ποιμένες τους, γιατί πολλοί αποδείχθηκαν και θα αποδειχθούν λύκοι προβατόσχημοι, έλαβα στην αρχή της διαμονής μου στην Γερμανία μέρος σε τέτοιες εκδηλώσεις. Οι προσευχές όμως των γονέων μου και και όλων των αληθινών ορθοδόξων με ξύπνησαν και με την ευλογία του Θεού ξύπνησε μέσα μου η αληθινή και αγιασμένη ανησυχεία. Ναι, είμαι αμαρτωλός, ίσως ο χειρότερος από όλους, ανάξιος των δώρων του Πανάγαθου Θεού. Θέλω όμως να σώσω την ψυχή μου και η μία και μοναδική μου εκκλησία μου έμαθε, ότι αυτό γίνεται μόνο όταν αγωνιστώ εν αληθεία για τους άλλους. «μηδέ αγαπώμεν λόγω μηδέ τη γλώττη, αλλά εν έργω και εν αληθεία» (Α. Ιωαν. 3, 18). Σωτηρία ξεκομμένη από τον συνάνθρωπο δεν υπάρχει. Για αυτό δεν καταδικάζω και δεν μιλάω για τον προσωπικό βίο των ιερέων, όπως διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος, αλλά για την δογματική τους στάση και την ψεύτικη διδασκαλία τους. Και επειδή ως λαικός έχω το ίδιο ευθύνη για την προάσπιση του φιλόχριστου λαού, καταθέτω ευσυνειδήτως και χωρίς διαστροφές και ανακρίβειες αυτήν την μαρτυρία. Ας μην ξεχνάμε, ότι και στην ορθόδοξη διδασκαλία ο κάθε λαικός μετά την βάπτιση και το χρίσμα είναι ιερέας, προφήτης και βασιλιάς. Ιερεάς γιατί προσφέρθηκε να προσφέρει οικιοθελώς τον εαυτό του ως θυσία στον Θεό, προφήτης, ότι είδε τα μη προβλεπόμενα της πίστεως και βασιλιάς, γιατί έγινε κατά χάριν υιός του επουρανίου Βασιλέως (βλέπε και το βιβλίο του Ιωάννη Ρίζου, οι ληστές της θείας διδασκαλίας μέρος β, σελ, 114).
Όταν έστειλα μία ηλεκρονική επιστολή στον εξομολόγο μου για να τον ρωτήσω, γιατί υποστηρίζει και προωθεί αυτές τις αντικανονικές και αντιορθόδοξες ενέργειες, αυτός ούτε καν καταδέχθηκε να μου απαντήσει. Μετά από την τήρηση σιωπής από την πλευρά των ιερέων της εκκλησίας αναγκάστικα και εγώ να αποχωρήσω από την ενορία, γιατί όπως γίνεται κατανοητό, δεν υπάρχουν προυποθέσεις πνευματικής σχέσεως πατρός και υιού, αλλά διευθύνοντος και υποτακτικού, το οποίο δεν είναι ορθόδοξο, γιατί, όπως λέει και ο Αγ. Ιωάννης της κλίμακος, στα θέματα της πίστεως δεν υπάρχει θέμα υπακοής αλλά ομολογίας. Ο λαικός αναγνωρίζει τον ιερέα ως πατέρα και τον ονομάζει πάτερ. Ο ιερέας όμως στην Γερμανία όπως φαίνεται δεν αναγνωρίζει τον πια τον αμαρτωλό μεν πιστό δε λαικό ως υιόν για να του φερθεί ανάλογα και να τον υπερασπίσει από τους κινδύνους.
Πατέρες της εκκλησίας της Ελλάδος και απανταχού κληρικοί και μοναχοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δεν αντέχουμε άλλο αυτήν την κατάσταση, που κάθε άλλο παρά ταιριάζει στο «αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν». Πάρτε επιτέλους θέση και υπερασπιστείτε τον πιστό λαό που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Όπως και εμείς έτσι και εσείς, όλοι θα δώσουμε λόγο μπροστά από το φοβερό βήμα του Θεού. Όταν θα μας ρωτήσει για αυτά τα πράγματα τι θα του πούμε; Δεν φοβόμαστε την κρίση του παντοδύναμου Θεού; Δεν φοβόμαστε αν μας βρει, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου ούτε ψυχρούς ούτε θερμούς. Δεν θέλουμε ούτε σχίσματα ούτε αναθεώρηση της ιερωσύνης ή του ρόλου του επισκόπου. Ύπαγε από εμάς τέτοια αμαρτία και έπαρση. Θέλουμε ράσα που να ευωδιάζουν Ορθοδοξία. Θέλουμε Κλήρο στον οποίο με χαρά και εμπιστοσύνη να εψομολογούμαστε τα αμέτρητα αμρτηματά μας και να βρίσκουμε αυτό που είναι στην πραγματικότητα η εκκλησία μας: Όχι κοινωνικός οργανισμός, ούτε οικολογικό σωματείο αλλά Θεραπεία ψυχής και σωτηρία για όλους τους ανθρώπους μέσω της μίας Αληθείας τουτέστιν του Ιησού Χριστού και Θεού μας.
Ταπεινά και γεμάτος πόνο σας παρακαλώ, καταδικάστε επιτέλους αυτά τα σκάνδαλα όχι μόνο προφορικώς αλλά με έργα. Αναλογισθείτε, τι θα έκανε ο Χριστός μας, τι οι απόστολοι, τι οι μάρτυρες, τι οι ομολογητές της πιστεώς μας. Καταδικάστε αν θέλετε εμένα αλλά σώστε την γυναίκα μου, η οποία ήταν καθολική, βαπτίσθηκε συνειδητά ορθόδοξη, και πολεμιέται από την ερώτηση, γιατί το έκανα αυτό, αφού όλοι είμαστε εκκλησίες, αδέλφια, παιδιά του Θεού και όλοι θα σωθούμε. Σώστε και στηρίξτε με την καταδίκη όλων αυτών τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου, που τώρα ψάχνουν σίγουρο λιμάνι σωτηρίας με προβληματική πυξίδα.. Ο Χριστός μας κατηγόρησε τους Φαρισαίους, ότι συσσωρεύουν βάρη αβάσταχτα στις πλάτες των ανθρώπων, και ότι όταν προσηλυτίζουν κάποιον μετά τον κάνουν χειρότερο, από ότι ήταν πριν. Είναι αυτές οι καταστάσεις καλύτερες από τα έργα των φαρισαίων;
Αλλά και ο λαός πρέπει να πάρει θέση σε αυτά τα πράγματα. Δεν είμαστε «ευσεβείς βόες», ικανοί και άξιοι μόνο για να συμμετέχουμε στην θεία λειτουργία και να φωνάζουμε«άξιος». Εχουμε ευθύνη, όπως ευθύνη είχαν οι προγονοί μας, οι οποίοι αψηφώντας τα πάντα, έδιωξαν τον Μακεδόνιο, τον Άρειο, τον Νεστόριο, τον Μακεδόνιο, τον Βέκκο, τον Καλέκα και όλους τους ασεβείς από την άγια, μία, καθολική και αποστολική Εκλησία μας τιμώντας τον έλαιο και το χρίσμα, που λάβαμε στην βαπτισή μας. Εδώ στην Γερμανία δεν μας ενημερώνει και δεν μας ρωτάει κανένας. Υπογράφουν οικουμενιστικά κείμενα και συμφωνίες και δεν αναρωτιούνται, ο λαός τα θέλει; Νιώθουν οι πιστοί μας πνευματικά υγιείς με αυτές τις πράξεις μας; Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την σωτηρία του κάθε ορθοδόξου πιστού; Αγαπούν και υπερασπίζουν υπέρμετρα και «χριστιανικά» τους αλλόδοξους, ενώ παράλληλα είναι έτοιμοι να κάψουν στην πυρά, ως άλλη ιερά εξέταση, όποιον πιστό τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, ή τον απαξιούν ως ανώτεροι και τον χαρακτηρίζουν πλανεμένο, φανατικό, τυφλό, ναι μη αληθινό χριστιανό γιατί δεν σιωπά. Ενώ εμείς παρόλο που καταδικάζουμε τις πράξεις τους, προσευχόμαστε ειλικρινά ο Θεός να τους συγχωρήσει και να τους σώσει γιατί έτσι μας έμαθαν οι μεν αγράμματοι αλλά βαθιά πιστοί γονείς και παππούδες μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πάψουμε να ομολογούμε την αλήθεια. «και οι προάγοντες επετίμων αυτώ, ίνα σιωπήση, αυτός δέ πολλώ μάλλον έκραζεν» (Λουκ. ιη). Εγώ προσωπικά απορώ. Πως τιμούν τους αγίους, οι οποίοι κατεδίκασαν όλους αυτούς, με τους οποίους συμπροσεύχονται και ευλογούν; Αν εγώ είμαι σε πλάνη επειδή τολμώ σαν μέλος της εκκλησίας να μιλήσω, αυτή η ασέβεια στους αγίους και η αντίθεση σε πράξεις και λόγια, την οποία απεχθάνεται ο Θεός, όπως είπαν οι προφήτες, τι είναι; Δεν δυνάμεθα πια και δεν επιτρέπεται να σιωπούμε. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει «Ώστε ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν: Εγώ τις ειμί; Ιερεύς; Αλλά ουδαμού. Άρχων; Και ουδέ ούτως. Στρατιώτης; Και που; Γεωργός; Και ουδέ αυτό τούτο. Πένης, μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;»
Ας πάρουμε όλοι επιτέλους την απόφαση να καταδικάσουμε και να εκδιώξουμε κάθε διδασκαλία του Οικουμενισμού τον οποίον ο Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς ονόμασε Παναίρεση, κάθε αντιορθόδοξη ενέργεια και κάθε κακοδοξία από την Εκκλησία μας, όπως αρμόζει σε έναν Ορθόδοξο. Έτσι θα αποχτήσει η υπακοή την ορθόδοξη σημασία της. Το χρωστάμε ως υποχρέωση, στους συνανθρώπους μας, οικουμενιστές και μη, στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές. Ο Χριστός μας είπε . «όποιος Με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και Εγώ μπροστά στον πατέρα Μου»
Langenfeld, 25.01.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.